ΣΥΓΧΥΣΙΣ ΦΡΕΝΩΝ -- Του Φώτη Κόντογλου

Ατομοβόμβες, δορυφόροι, πύραυλοι

 Μπόμπες από υδρογόνο, νέοι πύραυλοι, διαπλανητικά βλήματα, τεχνητοί δορυφόροι, κι άλλα τέτοια τέρατα έχουνε γίνει ο φόβος και ο τρόμος της δυστυχισμένης ανθρωπότητας, που κατάντησε σαν τον Κάιν, οπού ζούσε «τρέμων και στένων επί της γης».

Μα μήπως οι άνθρωποι δεν είμαστε σαν τον αδελφοκτόνο Κάιν; Όλος ο νους κι ο λογισμός μας δεν είναι στο πώς να βγάλουμε ο ένας τα μάτια τ’ αλλουνού; Τι άλλο είναι η ιστορία μας παρά καβγάδες, έχθρητες, σκοτωμοί κι αίματα; Και δεν ντρεπόμαστε για μια τέτοια ιστορία, αλλά καυχιόμαστε κιόλας για δαύτη και καμαρώνουμε οι χαμένοι, και γράφουμε σε βιβλία τα κατορθώματά μας και τον πολιτισμό μας και λεγόμαστε και Χριστιανοί οι ελεεινοί θεομπαίχτες! Και καλά τέλος πάντων εμείς οι απλοί κι αδύναμοι άνθρωποι, που δεν είναι στο χέρι μας να κάνουμε μήτε μεγάλο καλό, μήτε μεγάλο κακό. Αλλά εκείνοι οι φημισμένοι και παντοδύναμοι θεράποντες της επιστήμης, που κρατάνε τα κλειδιά της σοφίας, να; Που γινήκανε οι νεκροθάφτες της μητέρας τους της ανθρωπότητας που καμαρώνει τα διαλεχτά τέκνα της. Μέρα νύχτα ψάχνουνε, ξαγρυπνάνε, μελετάνε, βρίσκουνε καινούργια συστήματα για να εξοντώσει ο ένας τον άλλον, το ένα έθνος το άλλο, η μια φυλή της άλλη. Κι αφού μας φέρνουνε στην άκρη του γκρεμού, πιάνουνε τις φωνές και τα ξόρκια και κάνουνε τις μετανοούσες Μαγδαληνές, κι όλη η στερνή η έγνοια τους είναι, τάχα, με τι τρόπο θα γλυτώσει από τον Χάρο η φίλτατή μας ανθρωπότητα κι ο ανεκτίμητος πολιτισμός της, πού’ ναι αρματωμένος ως τα δόντια με τα έμορφα και εξαίσια στολίδια που τον στολίζουνε αυτοί οι ίδιοι!

Άγιος Νικόλαος, ο Aziz Nikolaos των Τούρκων !

 

Ο Άγιος Νικόλαος είναι ο προστάτης των ναυτικών σε όλο τον κόσμο, καθώς και του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού και του Λιμενικού Σώματος.

Δεν υπάρχει μικρό ή μεγάλο πλεούμενο που να μην έχει την εικόνα του και να μην ζητάει την προστασία του, καθώς στο βίο του αναφέρονται θαύματα που έχουν σχέση με τη θάλασσα.

Κάποτε αποφάσισε να ταξιδέψει με πλοίο στους Άγιους Τόπους, για να προσκυνήσει. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού ξέσπασε θαλασσοταραχή, με αποτέλεσμα πλήρωμα και επιβάτες να πανικοβληθούν.

Ο Άγιος όμως δεν έχασε την πίστη του, προσευχήθηκε στον Θεό και η θάλασσα ηρέμησε. Λέγεται δε, ότι ένας ναυτικός γλίστρησε, έπεσε από το κατάρτι και σκοτώθηκε. Όμως ο Άγιος Νικόλαος προσευχήθηκε θερμά και ο ναυτικός αναστήθηκε….

Πηγή: http://patrablog.blogspot.com/

Του μακαριστού πατέρα Ἀθανασίου Μυτιληναίου:

…. Βλέπει δε κανείς, τα τελευταία χρόνια, συστηματικά να υπάρχει αυτή η προσπάθεια να προσβληθεί η Εκκλησία! Εσείς θα πιστεύατε αγαπητοί μου, ότι τυχαία μπαίνουν επίσκοποι, οι οποίοι προδίδουν την πίστη και την Εκκλησία;

Εγώ θα σας έλεγα ότι δεν μπαίνουν τυχαία, παρά σκοπίμως. Παρά σκοπίμως.

Ευοδώνουν και Πατριάρχες ακόμα αυτές οι σκοτεινές δυνάμεις για να εξωθήσουν την Εκκλησία του Χριστού, να Την αλώσουν! Ναι ναι, ούτε καινούργια πράγματα λέω, ούτε πρωτοφανή. Λίγο πολύ θα έχετε διαβάσει και θα ξέρετε. Προωθούν σε μεγάλες θέσεις ιερατικές, ανθρώπους που ξέρουν ότι θα τους επιβάλουν οι σκοτεινές δυνάμεις τη θέλησή τους τελικά για να προσβάλουν την Εκκλησία.

Η μασονία έχει δουλέψει πάνω στο τομέα αυτόν φοβερά! Φοβερά έχει δουλέψει!

Προσέβαλαν την Εκκλησία εκ των έσω.

Έβαλαν ανθρώπους κατά καιρούς να διοικούν την Εκκλησία που δεν έχουν καμία σχέση με την Εκκλησία! Εδώ είναι το μέγα δυστύχημα και σαν συμπέρασμα θα σας έλεγα αυτό:

Αυτή την στιγμή ο λαός ας φροντίσει να ποιμαίνει τον εαυτό του γιατί εμείς δεν είμαστε σε θέση να σας ποιμάνουμε! Λυπούμαι που το λέγω.

Φροντίστε να σωθείτε!                                                                                     

Φροντίστε να σωθείτε!

Ύμνοι των Θεοφανείων

 

Τη ΚΣΤ΄ (26η) Ιανουαρίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΑΝΑΝΙΟΥ Πρεσβυτέρου, ΠΕΤΡΟΥ δεσμοφύλακος και των συν αυτοίς επτά στρατιωτών.

Ανανίας και Πέτρος οι Άγιοι Μάρτυρες ήσαν κατά τους χρόνους του βασιλέως Διοκλητιανού και Μαξιμιανού ηγεμόνος της Φοινίκης, εν έτει 295. Συλληφθείς λοιπόν ο Άγιος Ανανίας εφέρθη εις τον ηγεμόνα και επειδή ωμολόγησε μεν τον Χριστόν, ενέπαιξε δε τα είδωλα, δέρεται με ραβδία και κατακαίεται εις τας πλευράς με σούβλας πεπυρωμένας· έπειτα αλείφουσι τα κεκαυμένα μέλη του με όξος και άλας. Μετά ταύτα δια προσευχής του ο Άγιος έσεισε τον ναόν και κατεκρήμνισε τα είδωλα εις την γην. Τούτου ένεκα βάλλεται εις την φυλακήν ένθα λαμβάνει τροφήν παρά Θεού· δια δε του θαύματος ελκύει τον δεσμοφύλακα Πέτρον εις την πίστιν του Χριστού και μετ’ αυτού ρίπτεται εις την θάλασσαν κατά διαταγήν του ηγεμόνος, ομού με επτά άλλους στρατιώτας, τους οποίους έφερεν ο Άγιος εις την πίστιν του Χριστού δια του παραδόξου θαύματος, ότι δηλαδή εφυλάχθη αβλαβής από των βασάνων όσας υπέμεινε. Και ούτω πάντες οι μακάριοι ούτοι έλαβον παρά Χριστού τους στεφάνους της αθλήσεως.

Δυστυχῶς αὐτή εἶναι σήμερα ἡ Ὀρθοδοξία μας.

….Εἶναι ὄντως συγκλονιστικό καί φοβερό τό γεγονός αὐτό. Ὁ Πατριάρχης Ἀναστάσιος, ὁ ὁποῖος ἦτο φορέας αἱρέσεως μή κατεγνωσμένης, πρίν κατακριθῆ ὁ ἴδιος ἀπό ἁρμόδιο ἐκκλησιαστικό ὄργανο, ἐκβάλλεται διά ξύλων καί λίθων ἀπό τήν Ἐκκλησίαν ὑπό ἁγίων γυναικῶν, οἱ ὁποῖες τελικά μέ τήν βοήθεια τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας θανατώνονται.  Αὐτή εἶναι ἡ τιμή διά τήν ὁποία ὁμιλεῖ ὁ ΙΕ΄ Κανών τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου, μέ τήν ὁποία ἠξιώθησαν ἀπό τούς Ὀρθοδόξους. Δηλαδή τό νά καταταγοῦν μεταξύ τῶν ἁγίων καί ὁμολογητῶν καί νά εἶναι ἐσαεί πρότυπα πρός μίμησιν.

Εἶναι ἴσως βέβαιον ὅτι σήμερα, ἄν κάποιοι τολμοῦσαν νά ἐνεργήσουν τοιουτοτρόπως σέ μία κατεγνωσμένη αἵρεσι, θά ἐθεωροῦντο ἀπό τούς Ὀρθοδόξους Οἰκουμενιστές καί μή, ὡς ἀδιάκριτοι, ἀντάρτες, ταλιμπάν, ἐκτός Ἐκκλησίας καί κατεχόμενοι ὑπό ἑωσφορικοῦ καί δαιμονικοῦ πνεύματος.  Ἀντιθέτως δέ αὐτοί πού θά ἀνέμενον τήν Σύνοδο (π.χ. τῆς Ἱερείας) διά νά ἀποφασίση ἐπί τοῦ θέματος θά ἐθεωροῦντο συνετοί, ὑπάκουοι, διακριτικοί καί ἐντός τῆς Ἐπισκοποκεντρικῆς Ἐκκλησίας. 

Ο φλογερός αγωνιστής της Ορθοδόξου πίστεως Κοσμάς Φλαμιάτος

το 1840 εξαπέλυσε δριμύτατον «κατηγορώ» εναντίον του αντιχρίστου Μασωνο-Οικουμενισμού, με λόγον του, που ανεγνώσθη από πολλούς ιερείς εις τους ιερούς ναούς της νήσου Κεφαλληνίας. Εις τον λόγον του αυτόν ο Φλαμιάτος εκεραυνοβολούσε το Μασωνο-Οικουμενιστικόν τέρας ως εξής :

«Τα πρώτα μέτρα των εχθρών της πίστεως απ΄ αρχής εστάθησαν να έμβωσιν εις αυτά τα άγια των αγίων, εις αυτό το θυσιαστήριον, να λάβωσι, δηλαδή, λαθραίως και αναισθήτως το πηδάλιον, και την διεύθυνσιν της καθ΄ ημάς Εκκλησίας, φρικωδέστατον και ανέκδοτον μέχρι τούδε φαινόμενον, εις όλα τα χρονικά της Ορθοδοξίας, και ως εκ τούτου να εξαλείψωσι κατά μικρόν και ανεπαισθήτως όλην την ορθόδοξον Ιεραρχίαν, όλον το Ιερατικόν και μοναδικόν τάγμα, να μορφώσωσι κατά το πνεύμα της διαφθοράς και της πλάνης όλην την ελληνικήν και σλαβικήν και λοιπήν απανταχού ορθόδοξον νεολαίαν, και κατά το πνεύμα αυτής της πλάνης, να μορφώσωσι νέον ψευδώνυμον κλήρον, να διαλύσωσι κάθε δεσμόν αγάπης και αρμονίας εις όλους τους Ορθοδόξους, να ανατρέψωσι κάθε τάξιν είτε εκκλησιαστικής, είτε πολιτικής, είτε ηθικής και συγγενικής πειθαρχίας, να ανοίξωσιν όλον τον χείμαρον της διαφθοράς, όλον το πνεύμα της αποστασίας και αναρχίας υπό το πρόσχημα της Ελευθερίας· όλα τα εμφύλια και οικιακά σχίσματα…».

Ο ἀείμνηστος ἱερομόναχος π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος. (Ὁμιλία 20 στὸν Ἰεζεκιήλ). Λέγει:

 «Ἀντιλαμβάνεσθε, λοιπόν, ὅτι ἐδῶ φτάνουμε νὰ ἔχουμε κληρικοὺς ποὺ νὰ εἶναι μασῶνοι. Αὐτὸς (ὁ κληρικός) οὐσιαστικὰ ἔχει χάσει τὴν πίστη του. Ἔτσι, ὅπως τὸ βλέπουμε τώρα, στὴν ἐποχὴ τοῦ Ἰεζεκιήλ, ποὺ ὁ κλῆρος εἶχε προσχωρήσει στὴν εἰδωλολατρία, καὶ τὸ εἴδαμε αὐτὸ πολύ-πολὺ καθαρά.

 Σᾶς αἰτιολόγησα, γιατί ἀρχίζει ἡ σφαγὴ ἀπὸ τοὺς κληρικούς, ποὺ ἔπρεπε νὰ φυλάξουν τὸ λαό καί, ὅμως, αὐτοὶ ὁδηγοῦν τὸ λαὸ μὲ κακό τους παράδειγμα εἰς τὴν εἰδωλολατρία.

 Καὶ ἐρχόμεθα νὰ ἐρωτήσουμε: Γιατί τὸ ἱερὸ κείμενο τοὺς ἀποκαλεῖ Ἁγίους Του; Λέει ὁ Θεός: «ἀπὸ τοὺς Ἁγίους μου». Αὐτοὺς δηλαδή, ποὺ τώρα εἰδωλολατροῦν, τοὺς ἀποκαλεῖ Ἁγίους Του, τοὺς ἱερεῖς. Σημειώνει ὁ Θεοδώρητος ποὺ ἑρμηνεύει:«οὐκ ἀληθῶς ἁγίους αὐτοὺς ὀνομάζει, ἀλλὰ ἐπειδὴ τοῦτο εἶναι ὑπελαμβάνοντο, ὡς εἰς τὴν τοῦ Θεοῦ θεραπείαν ἀνθρώπων». Ὄχι γιατὶ ἦσαν Ἅγιοι, ἀλλὰ γιατὶ ἔτσι ἐθεωροῦντο, ἐπειδὴ εὑρίσκοντο εἰς τὴν διακονίαν τοῦ Θεοῦ. Ὅπως λέμε, Ἅγιε Ἀρχιμανδρίτα, Ἅγιε..., ἀλλὰ δὲν ἦσαν ὅμως Ἅγιοι.

Διάλογος με την Τουρκία μόνο με ελληνικούς όρους -- του Στέλιου Παπαθεμελή, Προέδρου Δημοκρατικής Αναγέννησης

Εύστοχη η δήλωση τού Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου: «Ισλάμ, οι πολίτες του, δεν είναι θρησκεία, είναι πολιτικό κόμμα και είναι οι άνθρωποι τού πολέμου, της εξαπλώσεως. Αυτό είναι χαρακτηριστικό τού Ισλάμ. Το λέει και η διδασκαλία τού Μωάμεθ». Αυτοί είναι οι εξ ανατολών  παγκάκιστοι γείτονες με τους οποίους βέβαια, εκόντες-άκοντες συρόμεθα για άλλη μια φορά σε διάλογο.

    Είχαμε επαινέσει προ καιρού τον Γάλλο πρόεδρο Μακρόν για όσα σωστά κατελόγιζε στους τούρκους. Όμως «πριν αλέκτορα φωνήσαι» τα ξέχασε και τώρα ψάχνει για να κάνει διάλογο με τον Ερντογάν. Ξέχασε επίσης όσα έσυρε τού ιδίου ο Τούρκος. Τον προσφωνεί «değerli»(=αγαπητέ).

----------------------------

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Παπαθεμελῆς: «Εύστοχη η δήλωση τού Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου: «Ισλάμ, οι πολίτες του, δεν είναι θρησκεία, είναι πολιτικό κόμμα».

Σχόλιον: Πολλούς ἐντυπωσίασεν αὐτή ἡ δήλωσις τοῦ κ. Λιάππη, ἡ ὁποία, βεβαίως, ὄχι μόνον δέν εἶναι εὔστοχος, ἀλλά εἶναι καί παραπλανητική, διότι βάζει τό θέμα εἰς ἐσφαλμένην βάσιν, δηλαδή ἄν τό Ἰσλάμ εἶναι ἤ δέν εἶναι θρησκεία. Λοιπόν, ἄν εἶναι θρησκεία, αὐτό σημαίνει ὅτι εἶναι κάτι καλό; Καί ἀπαντᾶ ἐσφαλμένως, ὅτι δέν εἶναι θρησκεία, ἀλλά πολιτικόν κόμμα! Πῶς δέν εἶναι θρησκεία; Δέν ἀναμένουν εἰς τούς οὐρανούς οἱ ἰσλαμισταί πού θυσιάζονται ἐδῶ πολεμῶντας κατά τῶν «ἀπίστων» νά τρώγουν πλουσιοπαρόχως καί νά ἔχουν 72 παρθένας, ὡς ἀμοιβήν των διά τάς σφαγάς «ἀπίστων»; Δέν προσεύχονται πολλές φορές τήν ἡμέραν στόν «Ἀλλάχ»; Ἀσφαλῶς καί εἶναι θρησκεία! Αὐτό πού ἔπρεπε νά τονίσῃ ὁ κ. Λιάππης εἶναι ὅτι εἶναι ψευδής καί ἀπατηλή θρησκεία, ὡς δημιούργημα ἀνθρώπων, ἄρα ὁδηγεῖ τούς ὀπαδούς της εἰς τήν αίωνίαν Κόλασιν, καί ὄχι εἰς αἰώνια χαρέμια!!! Ἀλλά, τί λέγω; Ὡς Οἰκουμενιστής πού εἶναι ὁ κ. Λιάππης, δέν δύναται νά ὁμιλῇ διά ψευδεῖς θρησκείας, ἐφόσον οἱ Οἰκουμενισταί τίς δέχονται ὅλες ὡς ἐξ ἴσου ὀρθούς δρόμους νά φθάσῃ κάποιος εἰς τόν Θεόν (τοῦ «πατριάρχου» Ἀθηναγόρου ἡ ρῆσις)!

Συνταγματικό πραξικόπημα -- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς Δικηγόρος Παρ’Αρείω Πάγω.

Ως υπηρέτης της Θέμιδος, φρονώ ότι η Δικαιοσύνη κατ’ επιταγή και του εν ισχύ άρθρου 26 του Συντάγματος διατηρεί την λειτουργική της ανεξαρτησία παρά τις όποιες οιονεί «διασταυρώσεις» υφίσταται, τεμνόμενη  τόσο υπό την  εκτελεστική όσο και υπό την νομοθετική εξουσία κατά το άρθρο 90 παρ. 5 του Συντάγματος ως προς την εκλογή των προέδρων των Ανώτατων Δικαστηρίων της Επικράτειας.

Ανέκαθεν πίστευα ενδομύχως  και κραταιώς ότι η Δικαιοσύνη αποτελεί το Θεμέλιο του Δημοκρατικού μας Πολιτεύματος, αφενός ένεκεν της ιδιαζούσης εκπαιδεύσεως των Δικαστών και εξ ετέρου λόγω ότι υπηρετούν μία ανωτέρα αξία, ιδέα η οποία συνιστά την ακριβοδικαία απονομή της Δικαιοσύνης αυτή καθ’ αυτήν, η οποία εις την σκέψη μου εξομοιώνεται εξ ορισμού με την «Θεία Μετάληψη», ήτοι με το μείζον Μυστήριο, κατά την ζώσα Ορθόδοξη παράδοση, εν άλλοις λόγοις η Ιερά έννοια της δικαιοσύνης αποτελεί ένα σπουδαίο Μυστήριο, το οποίο κείται εγγύς ως προς «Τα Άγια τοις Αγίοις», με όλες τις εγγενείς παθογένειες ή χαίνουσες θεσμικές- κρατικές αβελτηρίες.