Το έθνος και η Ουράνια Πολιτεία --- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς, Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω.

«Ο Θεός….εποίησε εξ ενός αίματος παν έθνος ανθρώπων κατοικείν επί παν το πρόσωπον της γης» (Απόστολος Παύλος)

Η ιδέα του έθνους συμπορεύεται αρμονικά, με τον οικουμενικό χαρακτήρα του Χριστιανισμού, δεν αναιρεί δηλαδή την διεκδίκηση του ανθρώπου να καταστεί πολίτης της Ουράνιας Πολιτείας, ήτοι της απολαύσεως της Βασιλείας των Ουρανών.

Εξάλλου η έννοια του έθνους συγκροτεί την συλλογική ταυτότητα ενός λαού καθότι δομεί την διαχρονική πορεία της ιδιοπροσωπίας  του, η οποία συμπεριλαμβάνει τα ειδοποιά διακριτικά γνωρίσματα της φυσιογνωμίας του, εις τον διάβα των αιώνων.

ΘΕΟΤΟΚΕ ΠΑΡΘΕΝΕ --- Orthodox Hymns

Λέγει δε και ο Βρυέννιος Ιωσήφ: «Τις Μήτηρ του Θεού των Πατέρων εφάνη ποτέ; Τις άμα και πλάστην και πλάσμα συνέλαβε; Τις δε και συλλαβούσα Υιόν και κυήσασα και τεκούσα το είναι Παρθένον ουκ απεβάλετο; Προ της συλλήψεως Παρθένος· εν τη συλλήψει Παρθένος· εν τη κυήσει Παρθένος· εν τω τίκτειν Παρθένος· και μετά το τεκείν ωσαύτως Παρθένος και αεί Αειπάρθενος· η γαρ εν τω της ζωής αυτής παντί χρόνω και οράσει και γεύσει και ακοή και αφή και οσφρήσει και νω και διανοία και δόξη και φαντασία και αισθήσει και, ενί λόγω, πάσαις δυνάμεσι και ψυχικαίς και σωματικαίς άβατον λογισμοίς ρυπαροίς εαυτήν όλην τηρήσασα, εικότως αν Αειπάρθενος λέγοιτο.

Τη Η΄ (8η) Ιουλίου, μνήμη του Αγίου ενδόξου Μεγαλομάρτυρος ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ.

Ότε εβασίλευεν ο ασεβέστατος Διοκλητιανός, αγριώτατα εφέρετο προς τους Χριστιανούς και δεινότατος πολέμιος αυτών εγένετο. Διότι άλλον σκοπόν δεν είχον άπαντες, ηγεμόνες και άρχοντες, ειμή μόνον να εκριζώσουν την ευσέβειαν και να αφανίσουν τους Χριστιανούς, οι άχρηστοι. Επειδή ο παράνομος αυτοκράτωρ έστειλεν εις όλην την οικουμένην προστάγματα, τα οποία έγραφον εις τους αρχηγούς να φροντίσουν με πάσαν επιμέλειαν την τοιαύτην υπόθεσιν. Εξόχως δε έγραψε δόγμα κατά της πόλεως Αιλιέων ταύτα λέγων· «Ο μέγας βασιλεύς και αυτοκράτωρ Διοκλητιανός προστάσσω όλους εκείνους, οίτινες εις εμέ υποτάσσονται, να σπουδάζουν επιμελώς να θεραπεύουν τους μεγάλους και ανικήτους θεούς, να κτίζουν εις αυτούς ναούς, να τους εορτάζουν και να θυσιάζουν καθ’ εκάστην ενώπιον παντός του λαού με την πρέπουσαν παρρησίαν.

Η ΝΕΑ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑ -- Τοῦ κ. Δημ. Νατσιοῦ, Δασκάλου

Κρίση. Μικρὴ λέξη, δισύλλαβη, ἡ ὁποία κρύβει στὸ κέλυφός της τρομακτικὴ καὶ τρομερὴ δύναμη. Οἱ περισσότεροι ἐννοοῦμε ὑλικὴ κατάρρευση καὶ οἰκονομικὴ χρεωκοπία. Ὅμως μιᾶς ὑλικῆς κατάρρευσης προηγεῖται μιὰ πνευματικὴ ἧττα. Ἡ κρίση εἶναι πνευματική, ἡττηθήκαμε κυρίως στὸ θέμα τῆς Παιδείας, ποὺ κατάντησε στείρα καὶ ἄγονη Ἐκπαίδευση. «Ἐκπαίδευση εἶναι νὰ μαθαίνεις τὰ πράγματα. Παιδεία εἶναι νὰ τὰ ἐρωτεύεσαι. Ἡ πρώτη ὁδηγεῖ στὸ θάνατο τοῦ πνεύματος. Ἡ δεύτερη ὁδηγεῖ στὴ ζωὴ τοῦ πνεύματος», γράφει ὁ Χρ. Μαλεβίτσης. Ἡ Παιδεία εἶναι ζωή, φῶς καὶ «Φῶς Χριστοῦ ποὺ φαίνει πᾶσι». Ὅμως: «Ἀπὸ πολλὰ τώρα χρόνια γίνεται συστηματικὴ προσπάθεια, διαρκῶς αὐξανόμενη, νὰ πολεμηθεῖ ἡ πίστη. Νὰ βγεῖ ἀπὸ τὰ ἑλληνικὰ σχολεῖα ὁ Χριστός.

Να διακοπή το μνημόσυνον -- του αειμνήστου Γεωργίου Ζερβού διευθυντού του «Ορθοδόξου Τύπου»

Πιστεύομεν ότι η ισοπεδωτική πορεία της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον Οικουμενισμόν – Παπισμόν  είναι άνευ επιστροφής. Διότι δεν υπάρχει δυναμική αντίστασις εναντίον όσων νοθεύουν την Ορθόδοξον Πίστιν και το Ορθόδοξον φρόνημα. Δι΄ αυτό απαιτούνται κινήσεις αι οποίαι θα περιορίσουν την «ξέφρενον» πορείαν προς τον Οικουμενισμόν- Παπισμόν. Μία κίνησις είναι η διακοπή του Μνημοσύνου του Οικουμενικού Πατριάρχου. Η κίνησις αυτή θα τρομοκρατήση τον Αρχιεπίσκοπον Αθηνών και τους «συνοδοιπόρους» του Επισκόπους. Η διακοπή του μνημοσύνου του ενός θα τρομοκρατήση τον άλλον, ο οποίος εις όλας τας σχετικάς ομιλίας του επισημαίνει ότι τον συντονιστικόν ρόλον προς την παναίρεσιν του Οικουμενισμού έχει το Οικουμενικόν Πατριαρχείον και ότι αυτός ακολουθεί. Αναζητούνται γενναίοι κληρικοί, μοναχοί και Επίσκοποι. 

Διήγησις ωφέλιμος γεωργού τινος Μετρίου ονομαζομένου.

Εν τη Γαλατία της εν τη Ασία Παφλαγονίας ήτο γεωργός τις, Μέτριος ονομαζόμενος, ζων εν αυταρκεία των του σώματος αγαθών. Ούτος λοιπόν βλέπων τον γείτονά του, ότι είχεν υιούς τους οποίους κατεγίνετο να ευνουχίση και να αποστείλη εις Κωνσταντινούπολιν, όπως γίνωσιν ευνούχοι και αξιωματικοί εις την υπηρεσίαν των κατά καιρούς βασιλέων, ετρώθη υπό του αυτού με εκείνον ζήλου και παρεκάλεσε τον Κύριον λέγων. «Κύριε, εάν και εγώ ο δούλος σου είμαι άξιος, χάρισον και εις εμέ παιδίον άρρεν, ίνα το έχω στήριγμα και βακτηρίαν εις το γήρας μου, και ίνα δοξάσω το όνομά Σου το άγιον». Αφού δε ταύτα προσηυχήθη, επήλθε και η κατ’ έτος γινομένη πανήγυρις εν Παφλαγονία· όθεν βαλών εις το φορτηγόν του αμάξιον όσα ήσαν αναγκαία, απήλθεν εις την πανήγυριν, και άλλα μεν πράγματα πωλήσας, άλλα δε ανταλλάξας, ανεχώρησεν εκ της πανηγύρεως και επορεύθη εις τινα λειμώνα όπου ήτο νερόν, όπως εκεί αναπαύση τους βόας του.
-----------------------------

Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Ὀρθῶς λέγεται ὅτι ὁ ποιῶν τό καλόν δανείζει τῷ Θεῷ. Ὁ γεωργός ἐπληρώθη πλουσιοπαρόχως ἀπό τόν Θεόν διά τήν ἀπάθειάν του πρός τόν δαίμονα τῆς φιλαργυρίας, τῆς ρίζης ὅλων τῶν κακῶν.

Aνυπακοή στους πλανεμένους Επισκόπους

Υπάρχουν χριστιανοί, καλοπροαίρετοι κατά τα άλλα, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι έχουν εμπιστοσύνη στους επισκόπους και θεωρούν αμαρτία κάθε διαφωνία και αντίδραση σ΄ αυτούς. Μια εσφαλμένη αντίληψη, η οποία έχει αιχμαλωτίσει πολλούς στις μέρες μας, όπου επικρατεί ποικίλη σύγχυση. Χρειάζεται, ωστόσο, στο θέμα αυτό να έχουμε όλοι ξεκαθαρισμένη άποψη. «Η υπακοή στους επισκόπους δεν είναι αδιάκριτη και απροϋπόθετη. Δεν πρέπει να υπακούουμε αδιάκριτα σε ό,τι λέγουν και ό,τι αποφασίζουν οι επίσκοποι. Αν αυτό ίσχυε, θα είχε καταλυθή η Ορθόδοξος  πίστις, δεν θα είχαμε αγωνιστάς και ομολογητάς Αγίους. Πόσοι επίσκοποι και πατριάρχες υιοθέτησαν και δίδαξαν αιρέσεις και πόσες σύνοδοι στην ιστορία της Εκκλησίας δεν συνήλθαν, για να υποστηρίξουν πλάνες και παρεκκλίσεις από την υγιαίνουσα διδασκαλία; Έπρεπε το πλήρωμα της Εκκλησίας να κάνει υπακοή και να ακολουθήσει την πλάνη; Δεν θα υπήρχαν τότε τα υγιή δόγματα, όλα θα τα κατέλυον οι αιρετικοί».

«Εν συνειδήσει»  π. Θεόδωρος Ζήσης σελ. 75.