ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ

Τροπάριον.

Σιών συ λίθος, εναπετέθης, τοις απειθούσι προσκόμματος, και σκανδάλου πέτρα, αρραγής πιστών σωτηρία.

Ερμηνεία.

Και εις τούτο το Τροπάριον αναφέρει ο Μελωδός τον άγιον θεοδόχον Συμεών λέγοντα προς τον Κύριον εκείνα σχεδόν τα ευαγγελικά: «Ιδού ούτος κείται εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών εν τω Ισραήλ, και εις σημείον αντιλεγόμενον» (Λουκ. β: 34). Συ, λέγει, ω Σωτήρ του Κόσμου, βαλθείς εις την Σιών: ήτοι εις την Εκκλησίαν, ένας λίθος ακρογωνιαίος, των μεν πιστευόντων Χριστιανών είσαι βεβαία και ακίνητος σωτηρία, καθώς είναι βέβαιος και ακίνητος και ο λίθος όπου βάλλεται εις την γωνίαν του τοίχου· δια τούτο και ανάστασις υπάρχεις εις τους πιστεύοντας, καθώς εγώ σε ωνόμασα, εις δε τους απειθείς και μη πιστεύοντας είσαι ένας λίθος σκοντάμματος, και μία πέτρα σκανδάλου, και δια τούτο εις πτώσιν τούτων υπάρχεις, καθώς εγώ είπον. Ερανίσθη δε τα ρητά ταύτα ο Μελωδός από τον Ησαϊαν, λέγοντα: «Ιδού εγώ εμβάλλω εις τα θεμέλια Σιών λίθον πολυτελή, εκλεκτόν, ακρογωνιαίον, έντιμον εις τα θεμέλια αυτής, και ο πιστεύων επ΄ αυτώ ου μη καταισχυνθή» (Ησ. κη: 16)· και πάλιν λέγει: «Και εάν επ΄ αυτώ πεποιθώς ης, έσται σοι εις αγίασμα και ουχ΄ ως λίθου προσκόμματι συναντήσεσθε, ουδέ ως πέτρας πτώματι» (Ησ. η: 14). Αυτά δε τα ίδια εδανείσθη από τον Ησαϊαν και ο Κορυφαίος Πέτρος (εν τη Α. αυτού επιστολή κεφάλαιον β΄ στίχω 7), και ερμηνεύων ταύτα λέγει: «Υμίν ουν η τιμή τοις πιστεύουσιν, απειθούσι δε εις ατιμίαν έσται· λίθον ον απεδοκίμασαν οι οικοδομούντες, ούτος εγεννήθη εις κεφαλήν γωνίας» (Ψαλμ. ριζ: 22), και «Λίθος προσκόμματος και πέτρα σκανδάλου» (α Πέτρου β: 7). Σημείωσε ότι, κατά τον Μητροφάνη Σμύρνης, Σιών θέλει να ειπή διψώσα σαφώς· τοιαύτη δε βέβαια είναι και η εκκλησία διψώσα την ένωσιν του Νυμφίου της Χριστού· όθεν και ψάλλει προς αυτόν μετά του Προφήτου Δαβίδ: «Εδίψησέ σε η ψυχή μου, ποσαπλώς σοι η σαρξ μου» (Ψαλμ. ξβ: 2), και πάλιν: «Εδίψησέ σε η ψυχή μου, προς τον Θεόν, τον ισχυρόν, τον ζώντα» (Ψαλμ. μα: 3).

O Συναξαριστής της ημέρας.

Πέμπτη, 1 Ιανουαρίου 2015

Περιτομή Ι. Χριστού, Βασιλείου του μεγάλου.

Ἡ κατὰ σάρκα περιτομὴ καὶ ὀνοματοδοσία τοῦ Ἰησοὺ Χριστοῦ, κατὰ τὴν ὄγδοη ἡμέρα ἀπὸ τὴν γέννησή Του, ἀποτελεῖ τὴν βεβαίωση τῆς σαρκώσεως καὶ τῆς προσλήψεως ἀπὸ τὸν Θεὸ Λόγο τῆς τέλειας ἀνθρώπινης φύσεως ἀναλλοιώτως καὶ τῆς εἰσόδου Του στὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ.

Ὅταν μιλᾶμε γιὰ τὴν ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ Λόγου, ὡς μυστήριο πρέπει νὰ τὴν ἀντιλαμβανόμαστε καὶ ὡς μυστήριο πρέπει νὰ τὴν προσεγγίζουμε, γιατί ὅλα τὰ γεγονότα τῆς ἐνανθρωπίσεως, τῆς σαρκώσεως τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ, ἔγιναν μὲ θαυμαστὸ τρόπο ποὺ ξεπερνᾶ τὸ νοῦ ἀνθρώπου.

Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας λένε ὅτι, ἐὰν ἡ θεία ἐνανθρώπιση ἦταν καταληπτή, δὲν θὰ ἦταν θεία καὶ παρομοιάζουν ὅσους ἀμφιβάλλουν ἢ δὲν πιστεύουν μὲ ἐκεῖνον ποὺ καθόταν στὸ σκοτάδι καὶ πληρώθηκε ἀπὸ φῶς, ἐπειδὴ ὅμως δὲν γνώριζε τὸ πῶς ᾖλθε τὸ φῶς, δὲν δέχθηκε τὸν φωτισμό.

Λέγουν μερικοί, ότι η Εκκλησία ποτέ δεν θα εκλείψει, γιατί ο Κύριος είπε στον Πέτρο, ότι «πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής».

Τι εννοεί με τα λόγια Του αυτά ο Κύριος; 
Εννοεί ότι αυτό που συνέβη με την Εκκλησία της Παλαιάς Διαθήκης, που τα μέλη της, οι άγιοι της Παλαιάς Διαθήκης, όταν πέθαιναν, αιχμαλωτίζονταν προσωρινά από τον διάβολο στο βασίλειό του στον Άδη, δεν θα ξανασυμβεί! Όλους τους κρατουμένους αγίους στον Άδη, τους απελευθέρωσε ο Κύριος, κατά την κάθοδο Του σ΄ αυτόν, μετά το σταυρικό Του θάνατο! 
Αυτό δεν πρόκειται να ξανασυμβεί. Δεν πρόκειται δηλ. η Εκκλησία της Καινής Διαθήκης, που θα ίδρυε ο Κύριος κατά την Πεντηκοστή, να ξανααιχμαλωτισθεί από τον διάβολο στον Άδη! 

Η προτροπή της Παρθένου -- Του αείμνηστου Στεργίου Σάκκου, Ομοτ. Καθηγητού του Α.Π.Θ.

Ώρα μοναδική στην ιστορία του κόσμου. Τα μάτια τα σάρκινα των μαθητών μπαίνουν στην πνευματική διάσταση κι ατενίζουν το άκτιστο φως. Εκεί στο υψηλό όρος όπου τους είχε ανεβάσει ο Ιησούς Χριστός και «μετεμορφώθη έμπροσθεν αυτών», οι τρεις απόστολοι (Πέτρος, Ιάκωβος και Ιωάννης) γίνονται θεαταί και μάρτυρες του υπερκοσμίου, «επόπται της θεότητος» και «κοινωνοί της θείας φύσεως». Βλέπουν την ουράνια δόξα σ΄ όλη τη λάμψη και το μεγαλείο της! Κλήση και πρόκληση ιερή, για τον κάθε άνθρωπο—και για τη δική σου ψυχή, αδελφέ μου--, η ενόραση του Θεού, η κοινωνία μαζί Του· αυτή η άγια συντροφιά, που διώχνει τη μοναξιά, νικά το φόβο και εμπνέει, για τα μεγάλα και υψηλά στη ζωή. Ρωτάς πως θα την επιτύχεις; Άκουσε τι ο Πατέρας αποκαλύπτει, την ώρα που γίνεται η Μεταμόρφωση επάνω στο υψηλό όρος: «Ούτος εστιν ο Υιός μου ο αγαπητός, αυτού ακούετε». Ο Ιησούς Χριστός είναι ο αγαπητός Υιός του Θεού και όποιος θέλει να εγγίσει τη θεϊκή μακαριότητα οφείλει να υπακούει σ΄ Αυτόν, να υποτάσσεται στο θέλημά Του και να συμμορφώνει τη ζωή του προς τις εντολές Του. Η ελεύθερη υποταγή στην εντολή του Θεού είναι αδιάψευστη εγγύηση της γνησιότητας του ανθρωπίνου πόθου για την συνάντηση με τον Θεό και η απαραίτητη προϋπόθεση, για την πραγματοποίηση της συνάντησης. Ελεύθερα πλάσματα μας έπλασε ο Θεός και σέβεται την ελευθερία μας, «για να εξαρτάται από μας και η επιθυμία, για τα ανώτερα και η αποχή από τα κατώτερα», διδάσκει ο Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος. Η ελεύθερη υποταγή και πλήρης υπακοή στον Ιησού Χριστό είναι το γνώρισμα των μαθητών του, των πρώτων, που «αφέντες άπαντα ηκολούθησαν αυτώ», αλλά και όλων των άλλων, που τον ακολούθησαν ανά τους αιώνες. Αυτό είναι κατ΄ εξοχήν παράδειγμα, που μας παραδίδει η πρώτη και καλύτερη μαθήτριά Του, η Παναγία Μητέρα Του. Ταπεινά υποτάχθηκε από την πρώτη στιγμή στο μήνυμα του αρχαγγέλου Γαβριήλ· «Ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου». Κι έγινε Αυτή η ταπεινή Κόρη της Ναζαρέτ όχι μόνο κοινωνός, αλλά και συνεργός της θεότητος και η μεγαλύτερη Ευεργέτιδα της ανθρωπότητος. «Διότι αυτά τα λόγια Της, μετέτρεψαν τη γη σε ουρανό… συνέπλεξαν το ουράνιο και το ανθρώπινο γένος σ΄ ένα μοναδικό χορό γύρω απ΄ Αυτόν, που όντας Θεός έγινε και άνθρωπος», σχολιάζει ο άγιος Νικόλαος Καβάσιλας. Το μήνυμα της Παρθένου προς την κάθε θεοφιλή ψυχή ταυτίζεται προς τη φωνή του Θεού Πατέρα και διατυπώνεται επιγραμματικά σ΄ εκείνη την απαράμιλλη σκηνή του εν Κανά γάμου (Ιω. 2: 1-11). Αφού μετέφερε το πρόβλημα των ανθρώπων στον Υιό Της, αποσύρεται διακριτικά προτρέποντας τους διακόνους «Ό,τι αν λέγη υμίν ποιήσατε». Η συμμόρφωσή τους προς της Παρθένου την προτροπή, τους αξίωσε να δουν το θαύμα· το νερό γίνεται κρασί. Η συμμόρφωσή μας προς της Παρθένου την προτροπή και το παράδειγμα θα μας αξιώσει να ζούμε το θαύμα της μεταμορφωμένης ζωής μας. Και θα ΄ναι αυτή η μεταμόρφωση η καλύτερη τιμή στην Παναγία μας, αλλά και η ουσιαστικότερη προσφορά στον εαυτό μας.

ΕΝ ΕΤΟΣ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ…

Ο Θεός είναι ο Ων. Ο Υπάρχων. Τίποτε πέραν τούτου μεγαλύτερον, τίποτε αληθέστερον… Απεκαλύφθη εις τον εκλεκτόν Του λαόν Ισραήλ και ήνοιξε μετ’ αυτού διάλογον. Και ο διάλογος ούτος εκωδικοποιήθη εις την Παλαιάν Διαθήκην… Εις τα «Εθνη» «ωμίλησε» δια του «σπερματικού λόγου», δια της φυσικής οδού. Και «ότε ήλθε το πλήρωμα του χρόνου», «επ’ εσχάτων των ημερών τούτων ελάλησεν ημίν εν Υιώ»… Και έκτοτε, έκλεισεν ο διάλογος, ο «δια γνόφου και νεφέλης» με τον Ισραήλ και ήνοιξεν ένας άλλος διάλογος, «τοσούτω κρείττων γενόμενος των αγγέλων, όσω διαφορώτερον παρ’ αυτούς κεκληρονόμηκεν όνομα». Ο διάλογος με τα Έθνη, με ολόκληρον τον κόσμον… Και ο διάλογος ούτος συνεπυκνώθη εις την Καινήν Διαθήκην. Η Καινή Διαθήκη είναι κήρυγμα, εξαγγελία του θελήματος του Θεού, είναι το Ευαγγέλιον. Ως κήρυγμα αποτελεί μονόλογον. Ως πρόσκλησις προς τα λογικά όντα, προς έτερον λόγον, μεταβάλλεται εις διάλογον. Κατά βάθος, βεβαίως, ο Θεός λαλεί προς τους ανθρώπους, δεν διαλέγεται. Διαλέγεται ο άνθρωπος με τον Θεόν, αφού έχει αντιρρήσεις, διατυπώνει ενστάσεις, αρνείται, αποδέχεται τον λόγον, μισεί, αγαπά… Ο λόγος όμως δεν είναι μόνον λόγος, δεν είναι Ευαγγέλιον μόνον. Είναι και ζωή, ύπαρξις, οντότης, σαρξ. Και «ο λόγος σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν». Και ούτως, ο ενυπόστατος λόγος, ο Ιησούς Χριστός, ίδρυσε την Εκκλησίαν…  Και η Εκκλησία είναι Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική, αποτελουμένη από τον Χριστόν ως Κεφαλήν και τα μέλη, τους πιστούς, ως Σώμα Του… Τούτο αποτελεί την θεμελιωδεστέραν δογματικήν αλήθειαν της Εκκλησίας. Και η σύνθεσις αυτή, Κεφαλής και Σώματος, ελέγχει πάσας τας περί «Χριστιανισμού» κ.λ.π. θεωρίας, ως λυδία λίθος…

Η αφήγηση της γνωστής σοπράνο Δήμητρας Θεοδοσίου, η οποία ταξίδευε στην Ιταλία για να δώσει προγραμματισμένες παραστάσεις, προκαλεί σοκ:

«Ξύπνησα από τον καπνό. Ηταν όλα άσπρα, δεν φαινόταν τίποτα. …..Χτυπούσα τις πόρτες των συνεπιβατών και φώναζα: "Φωτιά, φωτιά, βγείτε έξω"».

Στο κατάστρωμα έκανε τρομακτικό κρύο. Οι άνεμοι έπνεαν με μανία, όπως περιγράφει η κυρία Θεοδοσίου στην ιταλική εφημερίδα «Ρεπούμπλικα», ενώ το κρύο ήταν αφόρητο. «Οταν το βράδυ άκουσα το ελικόπτερο, μάζεψα όλες τις δυνάμεις μου». Την αγωνία διαδέχθηκε η βία, όταν κάποιοι από τους επιβάτες άρχισαν να γρονθοκοπούν τους μπροστινούς τους για να επιβιβαστούν μια ώρα αρχύτερα στο ελικόπτερο. «Ανδρες ιρακινής, τουρκικής και πακιστανικής καταγωγής προσπαθούσαν να ανέβουν στα σκοινιά, χτυπώντας όσους τους εμπόδιζαν. Χτύπησαν κι εμένα. Ενιωσα θυμό. Σκέφτηκα "ή τώρα ή ποτέ". Πρόκειται για άσχημες στιγμές, τις οποίες δεν θα ξεχάσω ποτέ».....

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης - Κήρυγμα την Β' ημέρα των Χριστουγέννων

http://www.impantokratoros.gr & http://katihisis.blogspot.ca/

Διαχρονικαὶ θέσεις

Ο Παπισμὸς δεν απεκήρυξε τας κακοδοξίας και τας αιρέσεις του. Ο Οικ. Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος πραγματοποιεί  την ψευδοένωσιν κάμνων απαραδέκτους υποχωρήσεις και συμβιβασμοὺς μετὰ των Παπικών. Οφείλει όμως να γνωρίζῃ ότι πάσα Ένωσις, αγνοούσα την δογματικὴν ένωσιν εν τη Ορθοδόξω πίστει,  καταδικάζεται ως ανίερον πραξικόπημα υπὸ της Πανορθοδόξου Εκκλησιαστικής Συνειδήσεως, οι δε Επίσκοποι, οι οποίοι  αποτολμούν πραξικοπηματικὴν ένωσιν,  εκπίπτουν αυτομάτως της Ορθοδόξου Πίστεως και  ευρίσκονται εις την παράταξιν των Εξωμοτών, φέροντες ως άλλοι Βησσαρίωνες, το αιώνιον στίγμα του προδότου της Ορθοδοξίας.