Η Ελλάδα μας, δέχεται μια ακομη μαχαιριά, τώρα όμως πισώπλατα ! -- του Μητρ. Καλαβρύτων Αμβροσίου

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ Δ΄ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΩΝ Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΛΑΙΟΥ ΦΑΛΗΡΟΥ

O Συναξαριστής της ημέρας.

Σάββατο, 9 Απριλίου 2016

Ευψυχίου μάρτυρος, του εν Καισαρεία, Βαδίμου μάρτυρος του αρχιμανδρίτου. Των εν Περσία αναιρεθέντων 300 αιχμαλώτων.

Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Εὐψύχιος ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ δυσσεβοῦς αὐτοκράτορα Ἰουλιανοῦ τοῦ Παραβάτου (361 – 363 μ.Χ.) καὶ καταγόταν ἀπὸ τὴ χώρα τῆς Καππαδοκίας. Ἦταν ἄνθρωπος μὲ θεοφιλὴ βίο καὶ ἀγαθὴ κρίση καὶ εἶχε πολὺ πόθο γιὰ τὸν Χριστό. Ὅταν στὴν Καισάρεια τῆς Καππαδοκίας ὁ Ἰουλιανὸς ἔχτισε ναὸ τῆς θεᾶς Τύχης, στὸν ὁποῖο θυσίαζαν οἱ εἰδωλολάτρες, ὁ Εὐψύχιος πῆρε μαζί του καὶ μερικοὺς ἄλλους θαρραλέους νέους καὶ γκρέμισαν τὸ ναὸ ἀπὸ τὰ θεμέλια καθὼς καὶ τὸ εἴδωλο τῆς θεᾶς.

Το Περιβόλι της Παναγίας αποσαθρωμένο οπωροφυλάκιο Ορθοδοξίας !!!

Του αείμνηστου Ιωάννου Κορναράκη, Ομοτίμου Καθηγητού της Θεολογικής Σχολής Αθηνών.

«Ο Θεός ήλθοσαν έθνη εις την κληρονομίαν σου, εμίαναν τον ναόν τον άγιόν σου, έθεντο Ιερουσαλήμ ως οπωροφυλάκιον» (Ψαλμ. 78, 1)

Η επέλαση της παπικής αιρέσεως, τον Νοέμβριο του 2006, στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, μετέβαλε το Άγιο Όρος ή μάλλον την πνευματική του ηγεσία, τους ηγουμένους των είκοσι Ι. Μονών του, σε εγκαταλελειμμένο και έρημο οπωροφυλάκιο Ορθοδοξίας!

Ο λαός του Θεού, το πλήρωμα της Εκκλησίας, ανέμενε την άμεση, δυναμική παρέμβαση του Αγίου Όρους στα διαδραματισθέντα στο Φανάρι, με την επίσκεψη-συλλειτουργία του Πάπα, ως αυτονόητη παρουσία ορθόδοξης αντιδράσεως και μαρτυρίας, όπως ακριβώς συνέβη στο παρελθόν επί Πατριάρχου Αθηναγόρα, με την άρση των αναθεμάτων, όταν σύσσωμο το Άγιο Όρος, η πνευματική του ηγεσία, διέκοψε τη μνημόνευση του ονόματός του!

Του αποτειχισθέντος θεολόγου Νικολάου Πανταζή: Μα σοβαρά, πάτερ, Γεώργιε (σ.σ. Μεταλληνέ), δάσκαλέ μας έως πρότινος, η εκ Θεού έμφυτη ευφυΐα σας τόσο πολύ σκοτίστηκε;

Είναι δυνατόν να πιστεύετε ότι οι Οικουμενιστές θα διαπράξουν την κουταμάρα να σας καθαιρέσουν; Τόσο ανόητους τους έχετε;
Είναι δυνατόν να ξεσηκώσουν τον κόσμο με καθαιρέσεις πριν την ώρα τους; Αφού με τον χαρτοπόλεμο που κάνετε, η δουλειά τους προχωρά τόσο καλά! Ο Οικουμενισμός ταχύτατα εδραιώνεται. Οι πιστοί μια χαρά εθίζονται και εκκοσμικεύονται! Προς τι να σας καθαιρέσουν;
Δεν καταλάβατε ότι είστε ένας άριστος σύμμαχός τους; Ο αιρεσιάρχης Πατριάρχης μετακινείται άνετα από τους Αγίους τόπους, και έως την Ρώμη και σε όλη την ελληνικὴ επικράτεια, τιμώμενος από τους Ἐπισκόπους που κι εσάς τιμούν (όπως π.χ. ο Ιγνάτιος Λαρίσης) και συλλειτουργώντας με "ορθόδοξους" Επισκόπους, όπως κι εσείς συλλειτουργείτε με οικουμενιστές Επισκόπους… 

≪Ἱερὰ πόλις τοῦ Μεσολογγίου≫

Aξίζει νά ἐπισκέπτεται κάποιος συχνά τό Μεσολόγγι. Τήν Ἱεράν Πόλιν Μεσολογγίου ὅπως ἔχεικαταγραφεῖ ὄχι μόνο στίς ἐπίσημες ἀποφάσεις τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας, ἀλλά καί στήν καρδιά ὅλων τῶν Ἑλλήνων και Φιλελλήνων. Εἰδικά αὐτές τίς ἡμέρες τοῦ Ἀπριλίου, ὅταν ἡ χαρμολύπη κυριαρχεῖ στίς ἐκκλησιαστικές μας Ἀκολουθίες καί ὅταν προετοιμαζόμαστε νά τιμήσουμε τά Πάθη καί τήν Ἀνάσταση τοῦ Θεανθρώπου! Ἀξίζει νά ἐπισκέπτεται κάποιος τό Μεσολόγγι καί νά θυμᾶται τήν ἡρωική Ἔξοδο τῶν Ἐλευθέρων Πολιορκημένων πού ἔγινε μετά τά μεσάνυκτα τοῦ Σαββάτου τοῦ Λαζάρου, ξημερώνοντας ἡ Κυριακή τῶν Βαΐων τοῦ 1826. Ἀξίζει νά ξαναδιαβάζουμε τήν ἱστορία τοῦ Μεσολογγίου μέ τίς δύο πολιορκίες καί μέ τήν θαυμαστή ἀντίσταση τῶν ἀγωνιστῶν καί τῶν ἀμάχων. Ἀξίζει νά ξαναμελετοῦμε τό ἐξαίσιο ποίημα τοῦ Διονυσίου Σολωμοῦ, τούς «Ἐλεύθερους Πολιορκημένους», τό ὁποῖο ἔμεινε ἀνολοκλήρωτο παρά τά τρία σχεδιάσματα πού ξέρουμε. «Δέν τούς βαραίνει ὁ πόλεμος, μά ἔγινε πνοή τους»! Κάθε ἐλεύθερος ἄνθρωπος εἶναι δημότης τοῦ Μεσολογγίου, γράφει πολύ σωστά ἡ εἰδική πινακίδα πού ἔχει τοποθετήσει ὁ Δῆμος στήν εἴσοδο τῆς Ἱερᾶς Πόλεως. Τά μηνύματα καί τά διδάγματα ἀπό τό ἦθος καί τόν ἀγῶνα τῶν πολιορκημένων εἶναι πανανθρώπινα. Ὅπως οἰκουμενική εἶναι ἡ διάσταση τῆς Ἱστορίας μας, τῆς ἑλληνορθοδόξου παραδόσεώς μας, διότι πανανθρώπινες ἀξίες ἐνέπνευσαν τίς μεγαλύτερες στιγμές τοῦ Ἑλληνισμοῦ.

Του θεολόγου Δημήτριου Ἰ. Κάτσουρα:

Δυστυχῶς, θέλοντας νά εἶμαι εἰλικρινής καί δίκαιος καί αὐτοκριτικός, πρέπει νά ὁμολογήσω ὅτι σ' αὐτή τήν ἰδιαίτερα κρίσιμη περίοδο οἱ "Γ.Ο.Χ." τῶν παρατάξεων ἀδικαιολογήτως καί ἐγκληματικῶς δέν ἀγωνίζονται! Τολμῶ νά πῶ ὅτι ἔχουν ἐγκαταλείψει τόν ἀγώνα καί τή μαρτυρία τῆς Ὀρθοδοξίας! Εἶναι τραγική αὐτή ἡ διαπίστωση. Καί τό λέω μετά λόγου γνώσεως γιά ὅσους μέ γνωρίζουν. Ὁ ἀγώνας τῶν ὀρθοδόξων τοῦ 1924 φαίνεται προδομένος καί ἀποπροσανατολισμένος ἀπό ἐμᾶς τούς ἴδιους. Δέν σχολιάζω γιά νά χαϊδέψω κανενός τ' αὐτιά. Αὐτή τήν περίοδο προβληματίζομαι ἰδιαιτέρως κατά πόσον γιά μιά σειρά λόγους τό ἅλας τῶν Γ.Ο.Χ. φαίνεται νά ἔχει μωρανθεῖ! Πέραν τῶν ἀναμνήσεων καί ἀναφορῶν στούς ἀγώνες τῶν Πατέρων μας τοῦ 1924, ὄντως θαυμαστούς καί θεαρέστους, μέ τήν εὐκαιρία τῆς συμπληρώσεως τῶν 90 ἐτῶν ἀπό τήν ἐπιβολή τῆς ἑορτολογικῆς Καινοτομίας, ὀφείλουμε ἐκ λόγων δικαιοσύνης νά ἐπισημάνουμε ὅτι ὁ ἄκρατος μιμητισμός τῶν τῆς ἐπισήμου ἐκκλησίας ἀναίρεσε τόν ὁμολογιακό χαρακτήρα τῆς μαρτυρίας τῶν Γ.Ο.Χ. καί ἐκκοσμίκευσε τόν κολλυβαδικό τους χαρακτήρα. Θά ἦταν ἰδιαίτερα χρήσιμο γιά καλό προβληματισμό καί ἐποικοδομητική αὐτοκριτική ἡ πραγματοποίηση ἀνοικτῶν συζητήσεων καί τοποθετήσεων ἐπ' αὐτῶν τῶν ζητημάτων μεταξύ ἐκπροσώπων τῶν διαφόρων "πλευρῶν" μέ τή συμμετοχή κλήρου καί λαοῦ. Ἡ συνέχιση τῆς σημερινῆς καταστάσεως ἀπειλεῖ μέ μετάλλαξη ἐπ' ὠφελεία τοῦ Οἰκουμενισμοῦ τό κατά τήν ἔκφραση τῶν καινοτόμων παλαιοημερολογιτικό κίνημα ἤ τήν μαρτυρία τῆς ἀκαινοτομήτου Ὀρθοδοξίας.

The Orthodox Scientist today -- by Fr. George Metallinos

“TESTIMONIES ON SPIRITUAL AND SOCIAL TOPICS”

1.  According to its epistemological definition, a scientist is the one who is (and is rightly acknowledged as) the one who has mastered a science, pursuant to specialized studies. More specifically, scientists are those who “stand above” – that is, who possess – a full and certain knowledge, but also possess the prerequisite of experience in the area of that knowledge.  One might also add to the scientist’s prerequisites his performance in research. His studies and the diploma that he attains is merely that person’s introduction into the sphere of the science that he has been studying.  His specialization in conjunction with his research within a sphere of science is that which entitles someone to be characterized as Scientist.   The non-expert is not a scientist, but rather a thinker, who relies on an arbitrary opinion – that is, on a mere conjecture. That is why we must not be surprised when improvable positions are propagated by “scientists”, especially in the realm of History.  This happens, because an unsupported “knowledge” is being produced and reproduced for the deception of many – which may be embraced by the semi-literate, but not by the specialized scientist.

«ΞΕΝΩΘΩΜΕΝ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ!» -- του αείμνηστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Μέσα στήν ἐαρινή συμφωνία τῆς φύσεως τονίζει ἡ Ἐκκλησία τό δικό της μέλος χαιρετίζοντας τήν Παρθένο Μαρία καί καλώντας τούς πιστούς νά πορεύονται πρός τό Ἅγιο Πάσχα. «Ξένον τόκον ἰδόντες ξενωθῶμεν τοῦ κόσμου, τόν νοῦν εἰς οὐρανόν μεταθέντες», ψάλλει ὁ μελωδός κατά τήν τρίτη στάση τῶν Χαιρετισμῶν. Μπροστά μας ἁπλώνει τρία σταθερά σκαλοπάτια, τά ὁποῖα μποροῦν μέ ἀσφάλεια νά μᾶς ἀνεβάσουν ὥς τή συνάντηση με τόν Θεό. Πρῶτον, τήν ἀναγνώριση τοῦ «ξένου τόκου»· δεύτερον, την ξένωσή μας ἀπό τόν κόσμο· τρίτον τή μετάθεση τοῦ νοῦ μας στον οὐρανό. Ξένος σημαίνει παράξενος, παράδοξος· καί πράγματι, ἡ γέννηση τοῦ Χριστοῦ ὑπῆρξε μοναδική μέσα στήν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητος, ἕνας «ξένος τόκος». Ὁ Θεός ἔγινε ἄνθρωπος. Ὅσο δυνατή κι ἄν εἶναι ἡ σκέψη μας, δέν μποροῦμε νά κατανοήσουμε τό ἀσύλληπτο τοῦτο μυστήριο. Πῶς τό Πνεῦμα τό ἅγιο ἐπισκίασε τήν Παρθένο καί συνέλαβε τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ! «Οὐ φέρει το μυστήριον ἔρευναν», ἀποφαίνεται ἕνας χριστουγεννιάτικος ὕμνος τῆς Ἐκκλησίας μας. Δέν μποροῦμε με τά μάτια μας νά δοῦμε τόν ἥλιο το καλοκαίρι, ὅταν μεσουρανεῖ· δεν μποροῦμε μέ τά δάχτυλά μας να πιάσουμε τά κάρβουνα, ὅταν καῖνε. Δέν μποροῦμε, πολύ περισσότερο, μέ τά σταθμά τοῦ μυαλοῦ μας νά ζυγίσουμε τό μυστήριο καί μέ τον πῆχυ τοῦ λογικοῦ μας νά μετρήσουμε τό θεϊκό γεγονός ὅτι ὁ Θεός ἔγινε ἄνθρωπος. Μποροῦμε ὡστόσο να μελετήσουμε στήν ἱστορία τήν ἀνθρώπινη ζωή τοῦ Θεοῦ, πῶς ὡς Θεάνθρωπος ἔζησε ἀνάμεσά μας.

Τὸ πρόσωπον τῆς φεροµένης ὡς «Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας» Τοῦ κ. ∆ηµητρίου Ἰ. Κάτσουρα, Θεολόγου

3ον

Πρόκειται γιά ἕνα περίπου πεντασέλιδο κείµενο τό χαρακτηριστικό τοῦ ὁποίου εἶναι ὅτι δέν περιέχει οὔτε µία (1) φορά τή λέξι αἵρεσι ἤ αἱρετικός, καθώς ἐπίσης (οὔτε) καί τή λέξι-φράσι Ἅγιος-ἅγιοι καί Ἅγιοι Πατέρες! [Σηµείωσι: Μόνο µία ἀναιµική ἀόριστος ἀναφορά περί «τῆς πατερικῆς παραδόσεως» γίνεται σέ ἕνα µόνο σηµεῖο του.] Τήν δέ Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία τήν προσδιορίζει καί οὐσιαστικῶς τήν περιορίζει, ἀλλά καί τήν ἑτεροπροσδιορίζει µονοσήµαντα, ὡς τήν Ἐκκλησία πού διαθέτει πιστότητα εἰς τήν διδασκαλία τῆς ἀρχαίας Ἐκκλησίας τῶν ἑπτά Οἰκουµενικῶν Συνόδων. Ὡς νά ἔπαυσε (ἀπό) τότε νά ὑφίσταται ἡ πλήρης καί ἀδιαίρετος Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία! Καί, ὡς νά µή ὑπάρχη πέραν τοῦ ὀγδόου (8ου ) µ. Χ. αἰῶνος ὁτιδήποτε σηµαντικό καί ἀπαραίτητο γιά τήν ἐκκλησιολογική ταυτότητα καί αὐτοσυνειδησία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὡς πρός τήν Πίστι καί τήν Παράδοσί της, ἀλλά καί τή στάσι της ἔναντι τῶν αἱρέσεων (πλέον ἀποκαλουµένων Ἐκκλησιῶν καί ὁµολογιῶν). Θά ἀντιτείνη κάποιος: µά τί χρειάζεται εἰς ἕνα κείµενο ἀναφερόµενο στίς σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρός τόν λοιπό χριστιανικό κόσµο νά συµπεριλαµβάνονται τέτοιες λεπτοµέρειες; Εἶναι προφανές ὅτι ἀκριβῶς καί κατ’ ἐξοχήν σέ ἕνα τέτοιο κείµενο προέχει ἡ δήλωση καί ὁµολογία τῆς ἐκκλησιολογικῆς ταυτότητος καί µάλιστα µέ σαφήνεια, γιά νά ἀκολουθήση, ἀκριβῶς βάσει αὐτῆς, ἡ ἀναφορά στίς σχέσεις πρός τούς ἑτεροδόξους. Ἄλλωστε (καί) σέ κανένα ἄλλο κείµενο τῆς ἐν λόγω Συνόδου δέν ἔχει περιληφθεῖ σχετική σαφής καί ὀρθή περί τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί Πίστεως ἐκκλησιολογική καί Θεολογική τοποθέτησις. ∆ίνεται δέ ἐν τέλει ἡ ἐντύπωσι, ὅτι αὐτή ἡ Σύνοδος δέν ἀπευθύνεται εἰς τά µέλη τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά πρός τούς ἐκτός αὐτῆς, διαβεβαιώνουσα ὅτι δέν ἔχει λόγους νά προβάλη τήν ὀρθότητα τῆς Πίστεως, ἀλλά ὡς µοναδικό σκοπό τό νά προωθήση τό ὅραµα µιᾶς ἀµφιλεγοµένης ἑνότητος τοῦ χριστιανικοῦ κόσµου. Εἰδικώτερον, τά προβληµατικά ἕως ἀντορθόδοξα σηµεῖα τοῦ συγκεκριµένου Κειµένου εἶναι:

π.Νικόλαος Μανώλης, θεσμική κατοχύρωση του Οικουμενισμού στην Αγία & Μεγάλη Σύνοδο [ΒΙΝΤΕΟ 2016].