Έκκληση προς τους Έλληνες της Θράκης

http://krufo-sxoleio.blogspot.ca/2014/07/blog-post_31.html#comment-form

Αγαπητοί μας συμπατριώτες της Θράκης μας,

οι δεσποτάδες σας (δημόσιοι υπάλληλοι της κρατικής Εκκλησίας της Ελλάδος) σας πρόδωσαν για άλλη μια φορά.

Όπως διαβάζουμε στην ιστοσελίδα ΑΚΤΙΝΕΣ (http://aktines.blogspot.gr/2014/07/blog-post_47.html) "οΜητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου Δαμασκηνός, ο Ξάνθης και Περιθεωρίου Παντελέημων, ο Αλεξανδρουπόλεως και Τραϊανουπόλεως Άνθιμος και ο Μαρωνείας και Κομοτηνής Δαμασκηνός με την κοινή δήλωση τους τάσσονται υπέρ της ίδρυσης του τμήματος ισλαμικών σπουδών που σχεδιάζει να ανοίξει το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων υπό την σκεπή της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης".

«Ξηλώνεται» ἡ Ὀρθόδοξος Ἑλλὰς καὶ παραχωρεῖ τὴν θέσιν της εἰς τὸ Ἰσλὰμ καί τὸν πολυθεϊσμόν

Ζερβός Γεώργιος

ΕΙΣ ΤΟ ΕΡΓΟΝ ΤΩΝ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΑΙ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΟΝ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΙΝ ΩΡΙΣΜΕΝΩΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΦΩΝΙΑΝ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ. ΑΣ ΑΝΤΙΛΗΦΘΟΥΝ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΣΥΝΟΔΙΚΟΙ ΤΗΣ Ι. Σ. ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΛΥΑΡΙΘΜΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΒΟΗΘΟΙ ΟΤΙ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΙΝ ΕΧΕΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΙ ΝΕΟΟΘΩΜΑΝΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΑΙ

Ἡ Ὀρθόδοξία εἰς τήν Ἑλλὰδα εἶναι ἡ ἐπικρατοῦσα Ἐκκλησία μόνον εἰς τὰ χαρτιά. Ἡ πολιτικὴ ἡγεσία τῆς Χώρας τὴν περιθωριοποιεῖ καὶ ἀλλοιώνει τὴν Ὀρθόδοξον ταυτότητα τῆς Χώρας. Πρὸ εἴκοσι ἐτῶν ἤνοιξε τὰ σύνορα καὶ εἰσῆλθον εἰς τὴν Ἑλλάδα παράνομοι μετανάσται ἐκ τῆς Ἀλβανίας κι ἄλλας Βαλκανικὰς χώρας. Ἀργότερον ἤνοιξε τὰς πύλας της διὰ τὴν παράνομον εἰσαγωγὴν μεταναστῶν ἐκ τῆς Ἀφρικῆς καὶ τῆς Ἀσίας.Ὅλοι των ἐχρησιμοποιήθησαν, διὰ νὰ «σπάσουν» τὰ «μεροκάματα», τὴν ὀργανωμένην ἐργασιακὴν καὶ ἐργατικὴν τάξιν, τὸ ὡράριον καὶ τὸ ὁμοιογενὲς τῆς κοινωνίας καὶ τοῦ Ἔθνους. Ἔκτοτε συνεχίζεται ἡ μεταφορὰ παρανόμων μεταναστῶν πρὸς τὴν Ἑλλάδα. Πρωταγωνιστικὸν ρόλον εἰς τὴν ἐξέλιξιν αὐτὴν «παίζει» ἡ Τουρκία, ἡ ὁποία ἐποικίζει τὴν Ἑλλάδα, ἀποβιβάζουσα τοὺς παρανόμους μετανάστας εἰς τὰς νήσους, ἐπιθυμοῦσα νὰ διχοτομήση τὸ Αἰγαῖον. Ἤδη ἡ Ἑλλὰς κατέστη πολυφυλετικὴ καὶ πολυπολιτισμικὴ χώρα. Ὅλοι οἱ πολιτικοὶ ἐργάζονται διὰ τὰ δικαιώματα τῶν μειονοτήτων, αἱ ὁποῖαι δημιουργοῦνται καί ἀλλοιώνουν τὸ ὀρθόδοξον χρῶμα τῆς Ἑλλάδος. Οἱ Ὀρθόδοξοι εἶναι ἡ πλειοψηφία, ἀλλὰ δὲν ἔχουν δικαιώματα.

Κάθε Παρασκευή Ὁ Παρακλητικὸς Κανὼν τοῦ Ζωοποιοῦ Σταυροῦ

O Συναξαριστής της ημέρας.

Παρασκευή, 1 Αυγούστου 2014 Επτά Μακαβαίων.

«Αὐτοκράτωρ ἐστὶ τῶν παθῶν ὁ εὐσεβὴς λογισμός». Ὁ εὐσεβὴς λογισμὸς εἶναι κυρίαρχος καὶ ἐξουσιαστὴς ἐπὶ τῶν παθῶν. Αὐτὸ μὲ περίσσια ἀνδρεία ἀπέδειξαν οἱ ἑπτὰ ἀδελφοὶ Μακκαβαίοι μὲ τὴ στάση τους ἀπέναντι στὸν βασιλιὰ τῆς Συρίας Ἀντίοχο, ὅταν αὐτὸς τοὺς ἔταξε δόξες, τιμὲς καὶ ἐπίγειες ἀπολαύσεις, ἂν αὐτοὶ καταπατοῦσαν τὸν Μωσαϊκὸ νόμο καὶ ἔτρωγαν ἀπὸ τὰ ἀπαγορευμένα φαγητὰ ποὺ τοὺς πρόσφερε.

Προηγήθηκε ὁ ἐνενηκονταετὴς διδάσκαλός τους, Ἐλεάζαρος, ποὺἐφάρμοσε στὸ ἔπακρο τὸ νόμο ποὺ τοὺς δίδασκε, μὲ ἀποτέλεσμα ὁἈντίοχος νὰ τὸν ρίξει στὴ φωτιά. Ἐμπνεόμενα ἀπὸ τὴ θυσία τοῦ γέροντα διδασκάλου τους, τὰ ἑπτὰ ἀδέλφια κράτησαν τὴν ἴδια γενναία στάση ἀπέναντι στὸ βασιλιά, ὅταν τοὺς κάλεσε μπροστά του.

Στὴν ἀρχὴ ὁ Ἀντίοχος προσπάθησε νὰ τοὺς κολακεύσει μὲ διάφοραἐγκώμια γιὰ τὴ νιότη τους. Τοὺς εἶπε ὅτι ἂν ἔτρωγαν ἀπὸ τὰ εἰδωλόθυτα ποὺ τοὺς πρόσφερε, θὰ ἀπολάμβαναν μεγάλες τιμές, καὶ φυσικὰ θὰ τοὺς ἔσῳζε ἀπὸ τὸ θάνατο. Τότε οἱ ἑπτὰ ἀδελφοὶ ἀπάντησαν στὸν Ἀντίοχο: «χαλεπώτερον γὰρ αὐτοῦ τοῦ θανάτου νομίζομεν εἶναι σου τὸν ἐπὶ τῇ παρανόμῳ σωτηρία ἡμῶν ἔλεον». Δηλαδή, εἶναι περισσότερο ἐπιβλαβὴς καὶ ἀπ’ αὐτὸν τὸ θάνατο, νομίζουμε, ἡ συμπάθειά σου γιὰ τὴν παράνομη σωτηρία μας. Ἐξοργισμένος τότε ὁ Ἀντίοχος, μὲ τροχούς, φωτιὰ καὶ ἀκόντια, ἕναν – ἕναν τοὺς σκότωσε ὅλους.
Ὅταν εἶδε αὐτὸ ἡ μητέρα τους Σολομονή, ρίχτηκε μόνη της στὴ φωτιὰκαὶ ἔτσι ὅλοι μαζὶ πῆραν τὸ στεφάνι τοῦ μαρτυρίου.

Ήρθε η ώρα...κατά λάθος να τιναχτεί στον αέρα το τέμενος του Ομάρ για να χτιστεί ο Ναός του Σολομώντος;

Επιτρέπει ο Κύριος ενέργειες παραφροσύνης όπως η κοινή δήλωση των "Μητροπολιτών" της Θράκης υπέρ της ίδρυσης Ισλαμικών σπουδών, για να έλθει συντομότερα το "προσδοκώμενον" :

«έτι γαρ μικρόν όσον, το προσδοκώμενον ήξει και ου χρονιεί»

Κάθε ορθόδοξος χριστιανός δικαιούται να απαιτήση από τους ταγούς της Ορθοδοξίας συνέπειαν και εντιμότητα. Αυτό είναι δίκαιον να τεθή ως απαίτησις από κάθε σκεπτόμενον άνθρωπο προς τους συνανθρώπους του, που παρουσιάζονται ως εκφραστές των πεποιθήσεών του και της Πίστεώς του. Διότι προτού αναλάβουν τα ηγετικά αξιώματα, προέβησαν εις ομολογίαν συμφωνίας. Εν προκειμένω, οι Ορθόδοξοι Επίσκοποι και Αρχιερείς, ενώπιον Θεού και ανθρώπων, δίδουν εκτεταμένην διαβεβαίωσιν ότι θα είναι εις το «Πιστεύω» των και εις την διαποίμανσιν των λογικών προβάτων του Χριστού και εις τον ευαγγελισμόν των ανθρώπων ευθυγραμμισμένοι πλήρως προς την Ορθόδοξη Πίστη. Δεν προσφέρεται το αξίωμα από την Εκκλησίαν, δια να χρησιμοποιηθή δια προσωπικήν ωφέλειαν προβολής, χρηματισμού, ή ως βήμα δια την έκθεσιν φιλοσοφικών αντιλήψεων και θεωριών. Προσφέρεται δια να «ποιήση» ο επίσκοπος «έργον ευαγγελιστού» (Β΄ Τιμ. Δ,5). Και το έργον του ευαγγελιστού προσφέρεται εις την Ορθοδοξίαν με κατεύθυνσιν την σωτηρίαν των ανθρώπων μέσω της Ορθοδόξου Πίστεως, Παραδόσεως, πιστής εφαρμογής των Ιερών Κανόνων, προς τον ενανθρωπίσαντα Κύριον και μέσω των Μυστηρίων της Ορθοδόξου Εκκλησίας της μοναδικής Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας του Κυρίου μας, με βασικόν και υποχρεωτικόν το Μέγα Μυστήριον της Θείας Ευχαριστίας. Εάν όμως οι Επίσκοποι και Αρχιερείς, αλλάξουν σκέψεις και αντιλήψεις, οφείλουν να έχουν τουλάχιστον την εντιμότητα του συνεργάτου του Αποστόλου Παύλου, του Δημά. Αυτός, ο Δημάς, ως γνωστόν, απεμακρύνθη από κοντά του και μάλιστα πολύ μακράν, όταν διαπίστωσεν ότι έκλινε προς «άλλην αγάπην»… : «Δημάς δε με εγκατέλιπεν αγαπήσας τον νυν αιώνα» (Β΄ Τιμ. Δ,10). Η συμπεριφορά του Ιούδα, ο οποίος παρέμεινε εις τον κύκλον των Μαθητών του Κυρίου, διαφωνών μεν αλλά και με σκοπόν την προδοσίαν, συνιστά το τερατώδες πρόσωπον του Άδου, το οποίον και απήλαυσε τελικώς… Εκείνoι οι ηγήτορες οι οποίοι, μετά την χειροτονίαν των και την διαβεβαίωσιν, διαπίστωσαν ότι οι προτεσταντικές, παπικές ή οι Οικουμενιστικές θέσεις είναι γι΄ αυτούς πιο βολικές, ή έστω πιο ορθές, ας αποβάλουν με θάρρος και τιμιότητα την ιδιότητα του Ορθοδόξου Ιεράρχου. Διάφορος αντιμετώπισις του θέματος αυτού, δηλαδή η παραμονή εις την Ορθοδοξίαν με σύγχρονον ζωήν, συμπεριφοράν, ή διακηρύξεις που δεν συμφωνούν με την Ιεράν Παράδοσιν τους Ιερούς Κανόνας και την Ορθόδοξον Πίστιν επί των οποίων βασίζεται πλήρως η Ορθόδοξος θεολογία, τους τοποθετούν εις την τάξιν των αιρετικών. Εκφράζουμε εκ βαθέων την ευχή η Χάρις του Παναγίου Πνεύματος «η τα ασθενή θεραπεύουσα και τα ελλείποντα αναπληρούσα» φωτίση, ενισχύση και κατευθύνη τους αξίους της αποστολής τους Επισκόπους, όπως τιθέμενοι επικεφαλής του πιστού λαού του Θεού απελευθερώσουν την Ορθόδοξο Εκκλησία από το αιρετικό οικουμενιστικο-παπικό καρκίνωμα και την οδηγήσουν δια της αγιοπνευματικής-χαρισματικής οργανώσεως προς την διαρκή Πεντηκοστή, «ίνα εν ενί στόματι και μία καρδία» αναπέμπεται από τον πιστό Ορθόδοξο λαό ο ύμνος και η δοξολογία προς τον εν Τριάδι προσκυνητό Θεό, τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα εις τους αιώνας των αιώνων Αμήν.

Αθωνικά άνθη --- ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΝΔΟΣΤΡΕΦΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΠΑΛΑΜΑ

«… ίνα ο νους υψωθή και συναφθή τη Θεαρχική Τριαδική Μονάδι… πάσαν αποκλείσαν πλάνης είσοδον και υπεράνω καθεστός σαρκός και κόσμου και κοσμοκράτορος». Άγ. Γρηγόριος Παλαμάς.

Εις την εποχήν του Παλαμά, ότε ανεκινήθη το θέμα της «νοεράς προσευχής», οι θεολογούντες φιλόσοφοι, οι «δια βίου την ελληνικήν παιδείαν μετιόντες άνδρες», διαποτισμένοι υπό του υπερτιμωμένου υπ’ αυτών κλασσικού πνεύματος, κατηγόρουν τους Μυστικούς Πατέρας, «ως κακώς ποιείν ένδον του σώματος σπεύδοντας εμπερικλείειν τον οικείον νουν». Ο δέκατος τέταρτος αιών από πνεύματα ουμανιστικά δεν ήτο άμοιρος. Ήτο η περίοδος της δύσεως της βυζαντινής δόξης, την οποίαν προσεπόριζεν η γνησία Ορθόδοξος πνευματικότης. Του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά είχον προηγηθή σπουδαίοι λόγιοι, οι οποίοι υπήρξαν και οι πρόδρομοι του θριάμβου του Ανθρωπισμού, οπού ήτο η Αναγέννησις, ως ο Ψελλός, Ιωάννης ο Ιταλός, ο Θεόδωρος Μετοχίτης. Επίσης σύγχρονοί του ήσαν οι εξ ίσου λάτρεις του κλασσικισμού, ως ο Κυπαρισσιώτης, Λαπίθης, οι αδελφοί Κυδώνη, ο Ακίνδυνος, ο πολύς Γρηγοράς και άλλοι. Οι φιλόσοφοι αυτοί μάλλον ή θεολόγοι ανεμιγνύοντο, κατά τον συρμόν της εποχής, εις θεολογικάς συζητήσεις, στηριζόμενοι επί φιλοσοφικών αρχών και αξιωμάτων, διο και συνεφώνουν μεταξύ των. Του ιδίου πνεύματος ήτο και ο εκ Καλαυρίας Βαρλαάμ, ως «φυς και τραφείς εν λατίνοις» και επομένως οικειωθείς την φιλοσοφικήν διδασκαλίαν του Αριστοτελισμού, ο οποίος χαρακτηρίζει την Σχολαστικήν Καθολικήν Θεολογίαν.

Κάθε Πέμπτη ο ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΝΙΚΟΛΑΟ

O Συναξαριστής της ημέρας.

Πέμπτη, 31 Ιουλίου 2014

Ευδοκίμου του δικαίου, Ιωσήφ Αριμαθαίας.

Ὁ Ἅγιος Εὐδόκιμος γεννήθηκε στὴ Καππαδοκία καὶ ἔδρασε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Θεόφιλου (829 – 842).

Οἱ γονεῖς του Βασίλειος καὶ Εὐδοκία ἦταν ἄνθρωποι πλούσιοι καὶ εὐσεβεῖς. Ἡ ὀρθόδοξη οἰκογένειά του τὸν ἀνέθρεψε σύμφωνα μὲ τὶς ἐπιταγὲς τοῦ Εὐαγγελίου καὶ γρήγορα ὁ Εὐδόκιμος διακρίθηκε γιὰ τὸ ἦθος καὶ τὶς ἀρετές του.

Ὁ ἠθικὸς βίος του καὶ ἡ φιλάνθρωπη δράση του ἐκτιμήθηκαν ἀπὸ τὸναὐτοκράτορα Θεόφιλο, ὁ ὁποῖος τὸν διόρισε στρατοπεδάρχη τῆςΚαππαδοκίας ἀρχικὰ καὶ ἀργότερα ὅλης της αὐτοκρατορίας. Κατὰ τὴντέλεση τῶν καθηκόντων του ὁ Εὐδόκιμος ἦταν πάντα δίκαιος καὶταπεινόφρων, ἐνῷ δὲν σταμάτησε στιγμὴ νὰ ἐπιδίδεται στὸφιλάνθρωπο ἔργο του.
Ἐνῷ βρισκόταν στὸ 33^ο ἔτος τῆς ἡλικίας του ὁ Εὐδόκιμος προσβλήθηκε ἀπὸ βαριὰ σωματικὴ ἀσθένεια. Ὅταν παρέδωσε τὸ πνεῦμα του στὸν Κύριο, ἡ χριστιανικὴ κοινότητα βυθίστηκε σὲ θλίψη καὶ ἐνταφίασε τὸ τίμιο σῶμα του εὐλαβῶς.

O αδελφός μας Γεώργιος Γιαννόπουλος γράφει :

Κωνσταντίνε, έτσι είναι οι περισσότεροι στο νέο ημερολόγιο των οικουμενιστών, δεν έχουν γνώση των Ιερών Κανόνων και των Πατέρων της Εκκλησίας, βολεύτηκαν με τους πνευματικούς προδότες και μόλις ακούσουνε για αποτείχιση γίνονται λαγοί. Έλεγε ένας μεγάλος γέροντας ομολογητής του Ακαινοτόμητου Πληρώματος, πως όχι ένας αλλά συντάγματα δαιμόνων πάνε να πολεμήσουν αυτούς που σκοπεύουν να αποτειχιστούν όταν υπάρχουν Κανονικοί λόγοι.
Γιαυτό σήμερα οι δαίμονες πολεμούν τους πιστούς ώστε να μένουν σε κοινωνία με τους κακόδοξους,  λέγοντας τους : πηγαίνετε στην σύναξη κληρικών και μοναχών που εξαφάνισαν την Αγία αποτείχιση ενώ στο μπλα μπλα μπλα είναι ορθόδοξοι ομολογητές.
Σε άλλους τους λένε κάντε μισή αποτείχιση μόνο για την αίρεση, ενώ τους εξαφανίζουν το σχίσμα και τους λένε μετά μπράβο είστε αντι-οικουμενιστές.
Σε όλες τις συνόδους του πάτριου διέστρεψαν και εξαφάνισαν την αποτείχιση γιαυτό και με το πνεύμα του πονηρού ξανακάνανε από την αρχή πολλές καινούργιες ορθόδοξες εκκλησίες για λόγους ασφάλειας για να υπάρχει μεγάλη καβάντζα από πίσω. Σήμερα δεν γνωρίζω αν οι παρατάξεις είναι πάνω ή κάτω από 36 συνόδους, και μαλώνουν μεταξύ τους για το ποια είναι η εκκλησία.
Έτσι αφαίρεσαν και εξαφάνισαν την αποτείχιση μέσα από το Ιερό Πηδάλιο.
Αλλά η αποτείχιση είναι χρήσιμη μόνο για τους ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ που έχουν Αγιο-Πνευματικό στόχο την συγκρότηση Μιας Πανορθόδοξου
Συνόδου για την καταδίκη των οικουμενιστών αιρετικών και σχισματικών και παραταξιακών παρασυναγωγών. Μόνο το ομολογιακό πλήρωμα των αποτειχισμένων από την κοινωνία των υπόδικων καινοτόμων διαστροφέων : του 1902 του 1924 και του 1935, έχει την ανώτερη αυθεντία στην ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ για να επικυρώσει ως Αγία ή για να ακυρώσει ως ληστρική μια Πανορθόδοξη Σύνοδο.

Ο ΤΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΜΑΡΙΑΣ ΤΗΣ ΜΑΓΔΑΛΗΝΗΣ - ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ

http://agiooros.org/viewtopic.php?f=69&t=9841

Ένα επιχείρημα που προβάλλουν οι Αντ-οικουμενιστές είναι το πλήθος των ανθρώπων που ακολουθούν την δικήν τους γραμμή λέγοντας:

                              

 «Τόσοι Αρχιερείς,τόσοι Ιερείς, τόσοι Μοναχοί και λαϊκοί πεπαιδευμένοι και μη, δεν διακόπτουν πνευματική επικοινωνία με τους Οικουμενιστές, όλοι αυτοί επλανήθησαν και μόνο εσείς οι ολίγοι είσθε με την αλήθεια;» Παλαιό το σόφισμα, ανασκευασμένο και απογεγυμνωμένον υφ’ όλων σχεδόν των αγίων Πατέρων μας και της Αγίας Γραφής. Το δυστύχημα δι’ αυτούς που λέγουν όλα αυτά είναι ότι η αλήθεια δεν συμβαδίζει πάντοτε με τους πολλούς, αλλά πολλές φορές με τους ολίγους. Ο ίδιος ο Κύριος μας είπε: «ότι πλατεία η πύλη και ευρύχωρος η οδός η απάγουσα εις την απώλειαν, και πολλοί εισίν οι εισερχόμενοι δι’ αυτής. Ότι στενή η πύλη και τεθλιμμένη η οδός η απάγουσα εις την ζωήν, και ολίγοι εισίν οι ευρίσκοντες αυτήν» (Ματθ. ζ: 13). Και εις άλλο σημείο, «Πολλοί γαρ εισί κλητοί ολίγοι δε εκλεκτοί». Οι άγιοι πατέρες μας απαντούσαν ως εξής, όταν οι αιρετικοί προέβαλλον ως επιχείρημα το πλήθος που τους ακολουθούσε: «Πλήθει το ψεύδος κρατύνεις; Έδειξας του δεινού την επίτασιν (ένταση, δυνάμωμα) · όσω γαρ πλείους εν τω κακώ τοσούτω μείζων η συμφορά». «Εμοί πλήθος αιδέσιμον ου το χαίρον καινοτομία, αλλά το φυλάσσον πατρώαν κληρονομίαν» (άγιος Θεόδωρος Στουδίτης, P.G. 99, επιστολή 45). Σε άλλο σημείο λέγει: «Μη θώμεν σκάνδαλον τη Εκκλησία του Θεού, ήτις εστί και εν τρισίν Ορθοδόξοις οριζομένη κατά τους αγίους» (άγ. Θεόδωρος Στουδίτης, P.G. 99, 1049B). O άγιος Νικηφόρος ο Ομολογητής έγραφε: «Ει και πάνυ ολίγοι εν τη Ορθοδοξία και ευσεβεία διανένουσιν, ούτοι εισίν Εκκλησία και το κύρος και η προστασία των εκκλησιαστικών θεσμών εν αυτοίς κείται». Ο καθ. Γ. Φλωρόφσκυ έγραφε: «Πολύ συχνά το μέτρο της αληθείας είναι η μαρτυρία της μειοψηφίας. Είναι δυνατό να είναι καθολική Εκκλησία το μικρόν ποίμνιο.  Είναι δυνατό να εξαπλωθούν οι αιρετικοί παντού και να καταλήξη η Εκκλησία στο περιθώριο της ιστορίας, ή να αποσυρθεί εις την έρημο. Αυτό συνέβη κατ’ επανάληψη εις την ιστορία και είναι πολύ πιθανόν να συμβή και πάλι». Δεν αποτελούν λοιπόν οι πολλοί την Εκκλησία του Χριστού, αλλά οι την ορθήν και σωτήριον της πίστεως ομολογἰα φυλάσσοντες, όσοι ολίγοι και αν είναι.

«Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω».

«Τὸ θέμα τῆς κοινωνίας μὲ τοὺς αἱρετικούς, ὡς καὶ τῆς ἐν συνεχείᾳ κοινωνίας μὲ τοὺς κοινωνοῦντες οἱ ὁποῖοι μὲ τὴν πράξη τους αὐτὴ ἀποβαίνουν ακοινώνητοι, εἶναι τὸ μεῖζον καὶ ἐπεῖγον θέμα στὴν   σημερινὴ ἐκκλησιαστικὴ ζωή. Τὸ ἐκκλησιαστικὸ σῶμα νοσεῖ ἐπικίνδυνα· ὑπεύθυνοι γι αυτὴν την νόσο εἴμαστε ὅλοι, ὄχι μόνον οἱ κοινωνοῦντες μὲ τοὺς ἑτεροδόξους, ἀλλὰ καὶ ὅσοι κοινωνοῦμε μὲ τοὺς   κοινωνοῦντες· ἡ ἐκτροπὴ καὶ ἡ παράβαση μοιάζει μὲ τὰ συγκοινωνοῦντα δοχεῖα…» 

Kυπριανός Χριστοδουλίδης : το "Δυνάμει" και "Ενεργεία".

Αγαpητέ κύριε Γιαννόπουλε,

Σας ευχαριστώ για το πληροφοριακό υλικό που μου στείλατε. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, όλα αυτά δεν θα υπήρχε λόγος να γραφούν, αν είχε αποσαφηνισθεί το "Δυνάμει" και "Ενεργεία".

Για το συγκεκριμένο θέμα που προέκυψε με την Καινοτομία, το πρώτο (Δυνάμει) δεν σημαίνει "δυνητικά", σημαίνει δυναμικά : εν δυνάμει, κατά δύναμιν, δηλαδή κατά θεωρίαν. Το δεύτερο (Ενεργεία) σημαίνει, όπως λέει και η λέξη, "εν-έργω", δηλαδή εν τη πράξει, κατ΄εφαρμογήν ή έμπρακτα.

Κατόπιν αυτών, δεν μπορεί ποτέ να γίνεται λόγος για "δυνάμει σχίσμα", αφού το σχίσμα πάντοτε έπεται, έμπρακτα φανερώνεται. Και πώς ; θα με ρωτήσετε. Με την αποδοχή και την εφαρμογή, απαντώ, μιας "δυνάμει", ή "εν δυνάμει", πλανεμένης θεωρίας. Στην προκειμένη περίπτωση ήταν η θεωρία του συνεορτασμού μετά των αιρετικών των εορτών της Χριστιανοσύνης.

Το έργο αυτό ( : καταπολέμηση θεωρητικών πλανών ) επιτέλεσαν οι Οικουμενικές Σύνοδοι και "η ήρα ξεκαθάρισε από το στάρι". Αποκλείσθηκαν και απορρίφθηκαν όλες οι θεωρίες - διανοήματα ακαθάρτου καρδίας, δυστυχώς ανθρώπων της Εκκλησίας, από τους, αγίω Πνεύματι, λαμπρυνθέντες αγίους και εκκλησιαστικούς πατέρες.

Η θεωρία της Καινοτομίας, όπως έγραψα, δεν ήταν άλλη από τον συνεορτασμό μετά των αιρετικών. Στόχος απώτερος, μετά από δυο Παγκόσμιους Πολέμους, η επικράτηση των σιωνιστών. Γίνεται ήδη σήμερα. Είδαμε άλλωστε την μετακύλιση της Κοινωνίας των Εθνών σε Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών με παράπλευρη σύσταση το ΠΣΕ. Την Ορθόδοξη Ρωσία είχαν φροντίσει - σημαντικό ρόλο έπαιξε το αντικληρικαλιστικό μένος των μπολσεβίκων, δυστυχώς, κατόπιν συνδρομής ανάξιων ιεραρχών - να εξουδετερώσουν με τον κομμουνισμό.

Βλέπετε όμως ότι οι σιωνιστές δεν ησυχάζουν. Δεν περίμεναν τη στροφή της Ρωσίας στην Ορθοδοξία - σημειώνω, με όσα στραβά γίνονται - και τώρα ετοιμάζουν τις μηχανές του ολέθρου. Εύχομαι να μη δούμε τη χώρα μας να συμμαχεί μαζί τους προκειμένου να εκλείψει άλλος ένας Σαντάμ, άλλος ένας Μιλόσεβιτς, άλλος ένας Καντάφι, άλλος ένας ... τρομοκράτης. Ο Πούτιν ! Τόσο αδίστακτοι είναι οι σιωνιστές δολοφόνοι, τους οποίους πειθήνια ακολουθούν οι πολιτικοί και οι πνευματικοί μας ηγέτες.

Σκεφθείτε τα αυτά, κύριε Γιαννόπουλε. Καταλάβετε, ότι το νερό που ρίχνετε στο μύλο των σιωνιστών με τις κατηγορίες σας κατά των ΓΟΧ, γινόσαστε όργανό τους (των σιωνιστών). Η βοήθεια που τους δίνετε είναι χωρίς προηγούμενο. Για να το πω λαϊκά και απλά, τους βάζετε βούτυρο στο ψωμί συνεσθίοντας μαζί τους. Με την αντίστροφη λογική σας, θέλετε συνδαιτημόνες να είμαστε εμείς και όχι εσείς.

Κάποιος έκανε λόγο για τη νόσο της θρησκείας. Θα ήταν προτιμότερο να μας είχε μιλήσει για το "σύνδρομο της πατερικής καταδίωξης".

Αυτά, κύριε Γιαννόπουλε και από εμένα Τέλος.
κχ



Kyprianos Christodoulides είπε...

Εν Χριστώ αδελφέ και αγαπητέ κύριε Κωνσταντίνε,

Στον επίλογο όσων έγραψα και είχατε την ευγενή καλοσύνη να δημοσιεύσετε, θα ήθελα να συμπληρώσω τα κατωτέρω.

Η λοιμική νόσος του σιωνισμού έχει δυο σκέλη με τα οποία προοδεύει. Το ένα είναι να χρησιμοποιεί άτομα με υψηλό δείκτη νοημοσύνης - στην πραγματικότητα πρόκειται περί βλακών - έχουμε την περίπτωση με τους μικρονοϊκούς αριθμομνήμονες - για τις θεωρητικές προτάσεις της. Το έτερο σκέλος είναι να χρησιμοποιεί άτομα χαμηλών κοινωνικών στρωμάτων, που δεν είναι ικανά σε θεωρητικές αναλύσεις και παρακαλώ, μη με κατηγορήσει κανείς ότι με αυτό τάσσομαι υπέρ των ταξικών διακρίσεων.

Τα άτομα αυτά, επειδή αδυνατούν να αρθρώσουν ίδιο λόγο, δηλαδή δεν έχουν την ικανότητα να διατυπώσουν, ή και εκφράσουν, τη γνώμη τους, αρκούνται να επαναλαμβάνουν καταξιωμένες και λογικά αδιαπραγμάτευτες γνωματεύσεις άλλων. Γνωματεύσεις τις οποίες οφείλουμε, και δευτερευόντως, να συνεκτιμούμε. Δηλαδή, ανάλογα με τα συμβαίνοντα της εποχής.

Θέλω με αυτό να πω ότι, δεν ήταν αμέτοχη η περιρρέουσα κοινωνική - οπωσδήποτε και πολιτική - ατμόσφαιρα. Δεν ήταν όμως αιτία προσαρμογής, ώστε να ισχυριστεί κάποιος, οι γνωματεύσεις αυτές είχαν ευκαιριακό ή εποχιακό χαρακτήρα. Ή ακόμη και ιδιοτελή σκοπιμότητα. Ήταν γνωματεύσεις αρχών και αξιών μέσα στα δρώμενα μιας συγκεκριμένης εποχής, τα οποία δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε λεπτομερώς.

θα παρακαλούσα λοιπόν, όποιος τυχόν διαβάσει αυτά που έγραψα, να το λάβει τούτο σοβαρά υπόψη.

Το αλβανικό δημογραφικό έγκλημα κατά της Ελλάδος

Κωνσταντίνος Χολέβας

Δικαίως διαμαρτύρονται οι Βορειοηπειρώτες καθώς και ο μητροπολίτης Δρυινουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κ. Ανδρέας για τις λαθροχειρίες των Αλβανών εναντίον του Ελληνισμού. Με πρόσχημα τη νέα διοικητική ανακατάταξη της γείτονος χώρας και τη θέσπιση νέων δήμων (κάτι σαν τον δικό μας «Καλλικράτη») η κυβέρνηση των σοσιαλιστών του Εντι Ράμα προετοιμάζει δημογραφικό έγκλημα κατά της ελληνικής εθνικής κοινότητας.

Συγκεκριμένα, τον ιστορικό Δήμο της αδούλωτης Χειμάρρας, στον οποίο κατοικούν κατά πλειοψηφία Ελληνες, θέλουν να τον ενώσουν με τον αλβανικό δήμο Βρανίστι, ώστε να μην ξαναεκλεγεί δήμαρχος ελληνικής καταγωγής. Τον υπό ίδρυση Δήμο Κονίσπολης σχεδιάζουν να τον ονομάσουν Δήμο Τσαμουριάς ώστε να θυμίζει τη διεκδίκηση των Αλβανών επί της ελληνικής Θεσπρωτίας, όπου έδρασαν ως συνεργάτες των κατακτητών οι μουσουλμάνοι Τσάμηδες (1941-1944). Και στην περιοχή της Κορυτσάς προγραμματίζουν να εντάξουν σε αμιγώς αλβανικούς δήμους περιοχές με ελληνοβλαχικό πληθυσμό. Είναι η τιμωρία των βλαχόφωνων Ελλήνων για την επιμονή τους να δηλώνουν Ελληνες σε κάθε απογραφή του αλβανικού κράτους.

Κάθε Τετάρτη ο ΜΙΚΡΟΣ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟ

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τετάρτη, 30 Ιουλίου 2014

Σίλα, Σιλουανού Κρήσεντος, Επαινετού αποστ.

Οἱ Ἅγιοι Σίλας, Σιλουανός, Ἐπαινετός, Κρήσκης καὶ Ἀνδρόνικος, ἦταν πέντε ἀπὸ τοὺς ἑβδομήκοντα μαθητὲς τοῦ Κυρίου. Ὅλοι ὑπηρέτησαν τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ.

Ὁ Σίλας φυλακίστηκε μαζὶ μὲ τὸν Παῦλο στοὺς Φιλίππους τῆς Μακεδονίας. Μετὰ ἀπὸ πολλοὺς μόχθους καὶ μακρὰ πορεία ἔγινε ἐπίσκοπος Κορίνθου.

Ὁ Κρήσκης, ἔγινε ἐπίσκοπος Καρχιδονίας καὶ ἀπὸ τὴν θέση αὐτὴ μόχθησε καὶ ὑπηρέτησε τὸ Θεῖο Εὐαγγέλιο.

Ὁ Σιλουανός, ἀπὸ τὸ ἀξίωμα τοῦ ἐπισκόπου Θεσσαλονίκης, ἀγωνίσθηκε καὶ βασανίστηκε καὶ αὐτὸς γιὰ τὴν πίστη του στὸν Κύριο.

Μὲ τὸν ἴδιο τρόπο, ἀγωνίσθηκε καὶ ὁ Ἐπαινετὸς σὰν ἐπίσκοπος Καρθαγένης.
Τέλος καὶ ὁ Ἅγιος Ἀνδρόνικος ἀγωνίστηκε καὶ βασανίστηκε γιὰ τὴν πίστη του στὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Αθωνικά άνθη -- Η ΔΥΝΑΜΙΣ ΚΑΙ Η ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

   

«Καλόν το άλας· εάν δε και το άλας μωρανθή, εν τίνι αρτυθήσεται;…» Ο Κύριος.

Αναμφιβόλως διερχόμεθα μίαν από τας κρισιμωτέρας, ίσως, περιόδους της θρησκευτικής Εκκλησιαστικής και Εθνικής ζωής της Ελληνικής ημών Πατρίδος. Σπανίως η Εκκλησία της Ελλάδος εκλήθη ν’ αντιμετωπίση τοιαύτα και τοσαύτα προβλήματα, οία ανέκυψαν επί των ημερών μας, και γεννηθήσονται εν τη προοπτική του χρόνου, κατά τας αποκαλυπτικάς, ας διερχόμεθα, φάσεις της παγκοσμίου και ειδικώς της Ελληνικής Ιστορίας. Εις ανάγκας, ου τας τυχούσας, περιεπλάκημεν ως Έθνος και Εκκλησία. Έσωθεν ταραχαί, έριδες, αιρέσεις, μάχαι. Έξωθεν κίνδυνοι, απειλαί, ταπεινώσεις. Πανταχόθεν ακαταστασίαι και «συνοχή εθνών εν απορία», εκ του φόβου των επερχομένων δεινών. Ο ευσεβής λαός μας τιτρώσκεται την φιλοτιμίαν εκ των αλλεπαλλήλων εθνικών ταπεινώσεων και των προσγινομένων ύβρεων κατά της Ελληνικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, η οποία πάσχει, το μεν δια την λύπην του λαού, το δε δια την επιπολάσασαν αμαρτίαν, εξ ης και αι συμφοραί. Ημείς εντεύθεν της δραστηριότητος της Εκκλησίας, ως έξω όντες του κόσμου, ταπεινοί Μοναχοί, αλλά καλοί δέκται της αγωνίας της στρατευομένης Εκκλησίας και του Έθνους, συμπάσχομεν και «εν στεναγμοίς αλαλήτοις» αναφέρομεν τας ικετηρίας ημών προς τον «δυνάμενον σώζειν» ημάς και τον κόσμον.

Η όρασις μου λόγω ηλικίας είναι ελαττωμένη. Αυτό που βλέπω στο δάπεδο είναι Σταυρός;

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ.κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ἀπέστειλε τό ἀκόλουθο Ἐγκύκλιο Σημείωμα πρός τούς Ἱ. Ναούς τῆς Μητροπολιτικῆς Περιφερείας αὐτοῦ διά τήν ἀνάπεμψι δεήσεως ὑπέρ τῶν χειμαζομένων χριστιανῶν ὑπό τοῦ φονταμενταλιστικοῦ Ἰσλάμ.

Πειραιεύς, 28 Ἰουλίου 2014

 Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

 ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

᾿Αριθμ. Πρωτ. 913                                    ᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 29^ῃ Ἰουλίου 2014

 Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Ν   Σ Η Μ Ε Ι Ω Μ Α  74

""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""

Π ρ ό ς

Τούς Πανοσιολ. καί Αἰδεσ. ᾿Εφημερίους

Προέδρους Ἐκκλησιαστικῶν Συμβουλίων

῾Ι. Ναῶν τῆς καθ᾿ ἡμᾶς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως

*  *  *  *

 ᾿Αγαπητοί Πατέρες καί ᾿Αδελφοί,

Λόγῳ τῶν συνεχιζομένων ἐκκαθαρίσεων χριστιανικῶν πληθυσμῶν ὑπό τοῦ φονταμενταλιστικοῦ Ἰσλάμ, πού ἀποτελεῖ ἐπιβίωση καί τῆς δεινῆς αἱρέσεως τοῦ Ἀρειανισμοῦ εἰς τήν Μ. Ἀνατολήν καί τήν Β. Ἀφρικήν καί δή εἰς τίς χῶρες τῆς Συρίας, τοῦ Ἰράκ, τοῦ Σουδάν, τῆς Αἰγύπτου καί τῆς Λιβύης μέ τρομακτικές ἐγκληματικές ἐνέργειες ἀποκεφαλισμῶν, σταυρώσεων, ἀνασκολοπίσεων καί πολυωδύνων βασάνων πού καθιστοῦν ἁπτά τά μαρτύρια τῶν πρώτων χριστιανικῶν χρόνων καί διακηρύσσουν παγκοσμίως ὅτι οἱ εἰς τόν ἀποκαλυφθέντα Θεόν Λόγον πιστεύοντες, διακρατοῦν τῆς ἐλευθερίας καί ἀξιοπρεπείας των μή προδίδοντες τήν ἀποκάλυψη τοῦ αἰωνίου Θεοῦ ἀλλά προτιμῶντες τήν ἀπώλεια τῆς κατά σάρκαν βιοτῆς των ἐπαγόμεθα τά κάτωθι:

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ.κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ σχετικῶς πρός τήν Ἀπόφαση χειροτονίας γυναικῶν στήν Ἀγγλικανική Κοινωνία, ἀπέστειλε τήν ἀκόλουθη ἐπιστολή πρός τήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

Πειραιεύς, 28 Ἰουλίου 2014

 Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

 ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

᾿Αριθ. Πρωτ. 907                                           ᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 25^ῃ Ἰουλίου 2014

Πρός

Τόν Μακαριώτατον

Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν

καί πάσης Ἑλλάδος

Κύριον κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΝ

καί τήν Διαρκῆ Ἱεράν Σύνοδον

Ἰω. Γενναδίου 14

11521 ΑΘΗΝΑΙ

Μακαριώτατε Πρόεδρε,

                Σεβασμιώτατοι Συνοδικοί Σύνεδροι,

Ἡ πρόσφατη ἀπόφαση τῆς Γενικῆς «Συνόδου» τῆς Ἀγγλικανικῆς Κοινωνίας πού συνεκλήθη στήν Ὑόρκη τῆς Μ. Βρετανίας, μέ τήν ὁποία ψηφίστηκε ἡ χειροτονία γυναικῶν «Ἐπισκόπων» μετά ἀπό πρόταση πού προώθησε ὁ «Ἀρχιεπίσκοπος» τοῦ Καντέρμπουρυ Τζάστιν Οὐέλεμπι μέ ψήφους 152 ὑπέρ καί 45 κατά, δημιουργεῖ πλέον ἕνα ἀνυπέρβλητο ἐμπόδιο στόν διαχριστιανικό διάλογο τῆς Ἁγιωτάτης μας Ἐκκλησίας μέ τόν Ἀγγλικανισμό καί θέτει μέ ἐπιτακτικό τρόπο τήν ἀναγκαιότητα τῆς Πανορθοδόξου ἀντιδράσεως στήν τραγική αὐτή ἐκκοσμίκευση καί ἀλλοτρίωση τῆς Ἀγγλικανικῆς Κοινωνίας, ἡ ὁποία δυστυχῶς ἦταν ἀναμενόμενη μετά τήν παραίτηση τοῦ προερχομένου ἐκ τῆς ὑψηλῆς θεωρουμένης Ἀγγλικανικῆς Κοινωνίας «Ἀρχιεπισκόπου» Ρόουαν Οὐΐλλιαμς ἐπί τῶν ἡμερῶν τοῦ ὁποίου τόν Νοέμβριο τοῦ 2012 ἡ ἰδία πρόταση εἶχε ἀπορριφθεῖ.

Από τον Ιώβ :

Ιωβ. 9,30           ἐὰν γὰρ ἀπολούσωμαι χιόνι καὶ ἀποκαθάρωμαι χερσὶ καθαραῖς,

Ιωβ. 9,30                  Εάν λουσθώ πνευματικώς και γίνω λευκότερος από το χιόνι και αν καθαρισθώ με χέρια ολοκάθαρα,

Ιωβ. 9,31           ἱκανῶς ἐν ῥύπῳ με ἔβαψας, ἐβδελύξατο δέ με ἡ στολή·

Ιωβ. 9,31                   είμαι και πάλιν αρκετά ρυπαρός ενώπιόν Σου, ώστε και αυτή η ενδυμασία μου να με συχαίνεται.

5'ΠΕΡΙ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ Δ' ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ

Κάθε Τρίτη ο ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΣΤΟΝ ΤΙΜΙΟ ΠΡΟΔΡΟΜΟ

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τρίτη, 29 Ιουλίου 2014

Καλλινίκου, Θεοδότης και τέκνων αυτής μαρτύρων.

Καταγόταν ἀπὸ τὴν Κιλικία. Μὲ ἰδιαίτερη εὐφράδεια λόγου, ἀλλὰ καὶ μὲ πολὺ ζῆλο, δίδασκε τὸ Εὐαγγέλιο.

Ὅταν ἔφθασε στὴν Αἴγυπτο, φανατικοὶ εἰδωλολάτρες ἐξεγέρθηκαν ἐναντίον του, τὸν συνέλαβαν καὶ τὸν ὁδήγησαν στὸν ἡγεμόνα Σακέρδωνα. Αὐτός, ὑποκρινόμενος, ἔδειξε ὅτι λυπᾶται, καὶ γιὰ νὰ κάμψει τὸ φρόνημα τοῦ Καλλινίκου, ἀνέφερε δῆθεν περιστατικὰ πρώην γενναίων χριστιανῶν, ποὺ ὅταν ἀντίκρισαν τὰ σκληρὰ βάσανα, ἀρνήθηκαν τὴν πίστη τους. Ὁ Καλλίνικος, ἀντιλαμβανόμενος τὴν ὑποκρισία τοῦ ἡγεμόνα, μειδίασε καὶ τοῦ εἶπε: «Μὴν ἀναβάλλεις, ἔπαρχε, νὰ λάβεις πεῖρα τῆς δύναμης μὲ τὴν ὁποία ὁ Χριστὸς ὁπλίζει τοὺς γνήσιους πιστούς Του. Γρήγορα ἑτοίμασε ὅλα σου τὰ κολαστήρια ὄργανα, φωτιά, ξίφη, τροχούς, μαχαίρια, μαστίγια καὶ ὅτι ἄλλο σκληρὸ μαρτύριο ἔχεις. Ὅλα αὐτὰ καὶ ἄλλα περισσότερα καὶ σκληρότερα βασανιστήρια ποθῶ γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ».

Πράγματι, ὁ ἔπαρχος τὸν μαστίγωσε σκληρά. Ἔσκισε τὶς σάρκες του μὲ σιδερένια νύχια καὶ ὅπως ἦταν μισοπεθαμένος, τὸν ἔδεσε πίσω ἀπὸ ἕνα ἄγριο ἄλογο, ποὺ τὸν ἔσυρε γιὰ πολλὰ χιλιόμετρα. Τόση ἦταν ἡ λύσσα τοῦ ἐπάρχου, ποὺ πρὶν ὁ Καλλίνικος ἀφήσει τὴν τελευταία του πνοή, τὸν ἔριξε μέσα στὴ φωτιά. Ἔτσι ἔνδοξα πῆρε τὸ στεφάνι τοῦ μαρτυρίου.

Εφιστούμε την προσοχή σας σε αυτή την ανακοίνωση : «έτι γαρ μικρόν όσον, το προσδοκώμενον ήξει και ου χρονιεί»

Κάθε ορθόδοξος χριστιανός δικαιούται να απαιτήση από τους ταγούς της Ορθοδοξίας συνέπειαν και εντιμότητα. Αυτό είναι δίκαιον να τεθή ως απαίτησις από κάθε σκεπτόμενον άνθρωπο προς τους συνανθρώπους του, που παρουσιάζονται ως εκφραστές των πεποιθήσεών του και της Πίστεώς του. Διότι προτού αναλάβουν τα ηγετικά αξιώματα, προέβησαν εις ομολογίαν συμφωνίας. Εν προκειμένω, οι Ορθόδοξοι Επίσκοποι και Αρχιερείς, ενώπιον Θεού και ανθρώπων, δίδουν εκτεταμένην διαβεβαίωσιν ότι θα είναι εις το «Πιστεύω» των και εις την διαποίμανσιν των λογικών προβάτων του Χριστού και εις τον ευαγγελισμόν των ανθρώπων ευθυγραμμισμένοι πλήρως προς την Ορθόδοξη Πίστη. Δεν προσφέρεται το αξίωμα από την Εκκλησίαν, δια να χρησιμοποιηθή δια προσωπικήν ωφέλειαν προβολής, χρηματισμού, ή ως βήμα δια την έκθεσιν φιλοσοφικών αντιλήψεων και θεωριών. Προσφέρεται δια να «ποιήση» ο επίσκοπος «έργον ευαγγελιστού» (Β΄ Τιμ. Δ,5). Και το έργον του ευαγγελιστού προσφέρεται εις την Ορθοδοξίαν με κατεύθυνσιν την σωτηρίαν των ανθρώπων μέσω της Ορθοδόξου Πίστεως, Παραδόσεως, πιστής εφαρμογής των Ιερών Κανόνων, προς τον ενανθρωπίσαντα Κύριον και μέσω των Μυστηρίων της Ορθοδόξου Εκκλησίας της μοναδικής Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας του Κυρίου μας, με βασικόν και υποχρεωτικόν το Μέγα Μυστήριον της Θείας Ευχαριστίας. Εάν όμως οι Επίσκοποι και Αρχιερείς, αλλάξουν σκέψεις και αντιλήψεις, οφείλουν να έχουν τουλάχιστον την εντιμότητα του συνεργάτου του Αποστόλου Παύλου, του Δημά. Αυτός, ο Δημάς, ως γνωστόν, απεμακρύνθη από κοντά του και μάλιστα πολύ μακράν, όταν διαπίστωσεν ότι έκλινε προς «άλλην αγάπην»… : «Δημάς δε με εγκατέλιπεν αγαπήσας τον νυν αιώνα» (Β΄ Τιμ. Δ,10). Η συμπεριφορά του Ιούδα, ο οποίος παρέμεινε εις τον κύκλον των Μαθητών του Κυρίου, διαφωνών μεν αλλά και με σκοπόν την προδοσίαν, συνιστά το τερατώδες πρόσωπον του Άδου, το οποίον και απήλαυσε τελικώς… Εκείνoι οι ηγήτορες οι οποίοι, μετά την χειροτονίαν των και την διαβεβαίωσιν, διαπίστωσαν ότι οι προτεσταντικές, παπικές ή οι Οικουμενιστικές θέσεις είναι γι΄ αυτούς πιο βολικές, ή έστω πιο ορθές, ας αποβάλουν με θάρρος και τιμιότητα την ιδιότητα του Ορθοδόξου Ιεράρχου. Διάφορος αντιμετώπισις του θέματος αυτού, δηλαδή η παραμονή εις την Ορθοδοξίαν με σύγχρονον ζωήν, συμπεριφοράν, ή διακηρύξεις που δεν συμφωνούν με την Ιεράν Παράδοσιν τους Ιερούς Κανόνας και την Ορθόδοξον Πίστιν επί των οποίων βασίζεται πλήρως η Ορθόδοξος θεολογία, τους τοποθετούν εις την τάξιν των αιρετικών. Εκφράζουμε εκ βαθέων την ευχή η Χάρις του Παναγίου Πνεύματος «η τα ασθενή θεραπεύουσα και τα ελλείποντα αναπληρούσα» φωτίση, ενισχύση και κατευθύνη τους αξίους της αποστολής τους Επισκόπους, όπως τιθέμενοι επικεφαλής του πιστού λαού του Θεού απελευθερώσουν την Ορθόδοξο Εκκλησία από το αιρετικό οικουμενιστικο-παπικό καρκίνωμα και την οδηγήσουν δια της αγιοπνευματικής-χαρισματικής οργανώσεως προς την διαρκή Πεντηκοστή, «ίνα εν ενί στόματι και μία καρδία» αναπέμπεται από τον πιστό Ορθόδοξο λαό ο ύμνος και η δοξολογία προς τον εν Τριάδι προσκυνητό Θεό, τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα εις τους αιώνας των αιώνων Αμήν.

Ημείς δεν πιστεύομεν τοις κενοίς λόγοις, του παραδείγματος πείθοντος πλείον τούτων.

Η αγιωτάτη ημών Εκκλησία τότε μόνον θα δυνηθή να δικαιώση την αποστολήν αυτής, όταν εξαρθή εις την περιωπήν της Αποστολικής αυτής φύσεως. Όταν εν αυτή αναζήση το πνεύμα της θυσίας. Όταν λαλή προς τον ουρανόν και «ακούωνται φωναί, αστραπαί και βρονταί». Όταν εν ταις θλίψεσιν αυτής επαναλαμβάνη, «Κύριος εμοί βοηθός και ου φοβηθήσομαι τι ποιήσει μοι άνθρωπος». Όταν λέγη με θείαν επιθυμίαν, «εγώ τω νυμφίω μου και ο νυμφίος μου εμοί». Όταν εν τω προσώπω των Αγιωτάτων Αρχιερέων και Πατέρων ημών δύναταί τις να διακρίνη τον Πέτρον, τον Παύλον, τον «υιόν της Παρακλήσεως», τους «υιούς της βροντής», τους θείους Πατέρας του αγίου Βυζαντίου μας, οι οποίοι υπήρξαν μιμηταί του Χριστού εν όλη τη ταπεινώσει αυτού. τότε δεν θα εσκανδαλίζοντο εις την πίστιν οι ασθενείς αδελφοί, δεν θα εδυσχέραινον εν τη πτωχεία, δεν θα εβλασφήμουν επί τη δυστυχία, δεν θα ηγάπων τα ηδέα του βίου, δεν θα έχανον τας ψυχάς των, «υπέρ ων Χριστός απέθανε». Δεν θα είχομεν σατανικά σχίσματα, δεν θα ήνθουν αι παρασυναγωγικαί συναθροίσεις, αι διασπώσαι την ενότητα της Εκκλησίας, δεν θα «εμερίζετο ο Χριστός». Δεν θα εθεωρείτο η πτωχεία δυστύχημα, αλλ’ ευλογία. Δεν θα ωρχείτο η κενόδοξος σπουδή δια κατάληψιν αξιωμάτων, αλλά θα ενεπολιτεύετο η τα ταπεινά φρονούσα αφανής ζωή. Οι χριστιανοί, ως από ζώσας εικόνας, θα εδιδάσκοντο την πτωχείαν, την ταπείνωσιν του Χριστού, την άφατον και απερίγραπτον κένωσίν του. Πάντα θα εγίνοντο δια της Εκκλησίας, πάντα θα ερρυθμίζοντο· οι γήϊνοι θα εγίνοντο ουράνιοι. Εφ’ όσον η Εκκλησία θα εκπροσωπείται από διακόνους κομώντας πλούτω και εγκοσμία δόξη, καμμία προσπάθεια δεν δύναται να αποβή λυσιτελής παρά τω λαώ του Θεού, κανέν κήρυγμα δεν ικανούται να καρποφορήση περί Χριστού και αγάπης και πτωχείας και ταπεινώσεως και αιωνιότητος και θυσίας εν Κυρίω. Περί ποίου πράγματος μας ομιλείτε; Θα ερωτήση ο πιστός του Κυρίου λαός. Ημείς δεν πιστεύομεν τοις κενοίς λόγοις, του παραδείγματος πείθοντος πλείον τούτων. 

π. Θεόδωρος Ζήσης - Εορτή του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Παντελεήμονος.

http://www.impantokratoros.gr & http://katanixis.blogspot.gr

Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Μεταλληνός : οι αταξίες που συμβαίνουν στο πεζοδρόμιο καθημερινά, θα εισέλθουν και μέσα στην Εκκλησία.

Θα έλθει εποχή, όπου οι αταξίες που συμβαίνουν στο πεζοδρόμιο καθημερινά, θα εισέλθουν και μέσα στην Εκκλησία. Μόλις ολοκληρωθεί ο σχεδιαζόμενος χωρισμός Εκκλησίας-Πολιτείας, με την πλέον αρνητική έννοια του όρου, τότε θα καταντήσουμε χειρότερα από τους Παλαιοημερολογίτες. Και αν δεν θελήσουμε με πρώτους τους Επισκόπους μας, τους οποίους σέβομαι απόλυτα, εάν δεν θελήσουμε να σωφρονισθούμε και να μην προκαλούμε τον λαό του Θεού, θα φθάσουμε σε φοβερές καταστάσεις στο χώρο τον εκκλησιαστικό. Δεν είμαι προφήτης, αλλά ο Θεός μου επέτρεψε να ασχολούμαι με την επιστήμη της Ιστορίας. Ο ιστορικός εργάζεται πάνω σε νομοτέλειες. Όχι λοιπόν με την διαίσθηση Προφήτου, διότι είμαι ακάθαρτος και ασήμαντος, αλλά με την διαίσθηση που μου δίνει ο χώρος της Ιστορίας, προβλέπω ότι εκεί θα καταλήξουμε. 

Οικουμενισμός.

Κάθε Δευτέρα ο ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΣΤΟΥΣ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥΣ

O Συναξαριστής της ημέρας.

Δευτέρα, 28 Ιουλίου 2014

Προχόρου, Νικάνορος, Τίμωνος, Παρμένα διακόνων.

«Ὃς ἐὰν θέλη ἐν ἡμῖν μέγας γενέσθαι, ἔσται ὑμῶν διάκονος». Ὅποιος, δηλαδή, θέλει νὰ γίνει μέγας μεταξύ σας, εἶπε ὁ Κύριος, ἂς εἶναι ὑπηρέτης σας καὶ ἂς μαθαίνει νὰ γίνεται ἐξυπηρετικὸς στοὺς ἄλλους.

Σ’ αὐτὴ τὴν κατηγορία ἀνθρώπων ἀνήκαν καὶ οἱ ἀπόστολοι – ἀπὸ τοὺς 70 μαθητὲς τοῦ Κυρίου – Πρόχορος, Νικάνωρ, Τίμων καὶ Παρμένος. Αὐτοὶ ἦταν μεταξὺ τῶν ἑπτὰ ἐκλεγμένων διακόνων τῆς πρώτης χριστιανικῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων (Πράξ. στ’ 5).

Τὸ ἔργο τους ἦταν νὰ ὑπηρετοῦν καὶ νὰ ἐπιστατοῦν στὴ διατροφὴ τῶνἀπόρων μελῶν τῆς Ἐκκλησίας, ἰδιαίτερα τῶν ὀρφανῶν καὶ τῶν χηρῶν.Ἀλλὰ ὑπηρετοῦσαν καὶ στὴ διάδοση τοῦ Θείου Λόγου. Ἔτσι ἀργότερα,ὁ μὲν Πρόχορος ἀκολούθησε τὸν εὐαγγελιστὴ Ἰωάννη στὴ ΜικρὰἈσία, ὅπου ἔγινε ἐπίσκοπος Νικομήδειας καὶ ἀναδείχθηκε τέλειοςδιάκονος τοῦ ἐπισκοπικοῦ καθήκοντος.

Ὁ δὲ Τίμων ὑπέστη μαρτυρικὸ θάνατο στὰ Βόστρα τῆς Ἀραβίας, ὅπουεἶχε σταλεῖ νὰ ὑπηρετήσει τὸ Εὐαγγέλιο.

Οἱ ἄλλοι δύο, ὁ Νικάνωρ καὶ ὁ Παρμένος, πέθαναν στὴν Ἱερουσαλήμ, ἐκτελώντας τὸ διακονικό τους ἔργο. Κηδεύθηκαν ἀπὸ τοὺς ἴδιους τοὺς Ἀποστόλους, κάτω ἀπὸ τὸ πένθος ὅλης της Ἐκκλησίας, τὴν ὁποία ὑπηρέτησαν μὲ τόσο ζῆλο καὶ ἐπιτυχία.
Ἔτσι, ὁ καθένας χωριστά, ἀναδείχθηκε «πιστὸς διάκονος ἐν Κυρίῳ». Δηλαδὴ πιστὸς διάκονος στὸ ἔργο τοῦ Κυρίου.

Περί αναισθησίας - Αγίου Ιωάννου του Σιναΐτου

http://agiooros.org/viewtopic.php?f=18&t=9824

Λόγος Δέκατος Έβδομος
Περί αναισθησίας
(Διά την νέκρωσιν της ψυχής και διά τον θάνατον του νου, πρό του σωματικού θανάτου)

1. Αναισθησία και στα σώματα και στις ψυχές είναι απονεκρωμένη αίσθησις, η οποία από χρονία ασθένεια και αμέλεια κατέληξε να αναισθητοποιηθή.

2. Η αναλγησία είναι πολυκαιρισμένη και μονιμοποιημένη αμέλεια, ναρκωμένη σκέψις, γέννημα των «προλήψεων». Είναι παγίδα της πνευματικής προθυμίας, βρόχος της ανδρείας, άγνοια της κατανύξεως, θύρα της απογνώσεως. Είναι μητέρα της λήθης,(λησμοσύνης του Θεού και των εντολών του), και εν συνεχεία θυγατέρα της ιδικής της θυγατέρας [1]. Είναι ακόμη απόκρουσις από την ψυχή του φόβου του Θεού.

Συνενοχή, ντροπή και όνειδος-- Ισλάμ

Φαήλος Κρανιδιώτης

Αν ξέρεις λίγο Ιστορία, έχεις μισό δράμι κοινό νου και παρακολουθείς την επικαιρότητα, ξέρεις ότι η Δύση βγάζει τα μάτια της, απεργάζεται τεράστια προβλήματα ασφάλειας για τον εαυτό της. Χρόνια τώρα. Από την εποχή που οι Αμερικανοί εκπαίδευαν τον Μπιν Λάντεν και τα συντρόφια του, όταν ισοπέδωναν μια χριστιανική χώρα, τη Σερβία, σύμμαχο και στους δύο Παγκόσμιους Πολέμους, για να φτιάξουν ένα ευρωπαϊκό Αφγανιστάν στη Βοσνία του ισλαμιστή προστάτη τρομοκρατών Αλίγια Ιζετμπέκοβιτς και το πρώτο κράτος διοικούμενο απευθείας από ναρκεμπόρους και μαφιόζους, το Κόσοβο του Χασίμ Θάτσι. 

Στη Βόρεια και Υποσαχάρια Αφρική και στη Μέση Ανατολή η Δύση έκανε άλλους αυτοκτονικούς άθλους. Ξεχαρβάλωσε όλο το σύστημα ασφάλειας στην περιοχή, συμμαχώντας και βγάζοντας στον αφρό όλους τους ψυχάκηδες τζιχαντιστές. Ανέτρεψε τον Καντάφι, αποσταθεροποίησε την Αίγυπτο, αιματοκύλησε τη Συρία, εδώ χέρι χέρι με τον επίδοξο χαλίφη, τον Ερντογάν, έκανε μπάχαλο το Ιράκ. Στη Συρία και στο Ιράκ κόβουν κεφάλια, σταυρώνουν χριστιανούς, όταν δεν τους πολυβολούν και δεν διατάσσουν μαζικές κλειτοριδεκτομές. Η απόλυτη βαρβαρότητα κυριαρχεί δίπλα στη γειτονιά μας από τους ισλαμιστές και ενόσω πετσοκόβουν on camera χιλιάδες σιίτες, αλεβίτες και χριστιανούς ή εγκληματούν μαζικά κατά των αδύναμων όλων των πολέμων κι όλων των αυταρχικών συστημάτων, των γυναικών και των παιδιών, απειλούν ευθέως όλη τη Δύση, ονειρεύονται δυναμική επάνοδο στην Ιβηρική και τα Βαλκάνια.