Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ του Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς)

Το Άγιον Πνεύμα καθιστά το ανθρώπινον πνεύμα μας ικανόν δια την πραγματικήν και ορθήν Χριστογνωσίαν και Θεογνωσίαν. Τα του Θεού και τα του Θεανθρώπου ημείς γνωρίζομεν εκ του Αγίου Πνεύματος «του δοθέντος ημίν» (Α΄ Ιω. 4, 13. Α΄ Κορ. 2, 4-16). Δια την γνώσιν του Θεανθρώπου Χριστού, του ενός της Αγίας Τριάδος χρειάζεται η βοήθεια των δύο άλλων Προσώπων της Αγίας Τριάδος: του Θεού Πατρός και του Θεού Αγίου Πνεύματος (πρβλ. Ματθ. 11, 27. Α’ Κορ. 2, 12).                                                                                                                             

ΕΥΛΟΓΗΤΑΡΙΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΑ - ΟΡΘΡΟΥ Μ ΣΑΒΒΑΤΟΥ - ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

Ο πουλημένος στα πετροδολάρια της Σαουδικής Αραβίας Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη ΑΕ.

Διαβάστε το άρθρο, όταν τελειώσετε θα σας ρωτήσω καταλάβατε ποίοι συγκρούονται; Λοιπόν είναι οι Τούρκοι μουσουλμάνοι και οι αδελφοί τους από την Β. Αφρική κλπ. Ο λόγος; Οι άπιστοι Σουηδοί αφού δεν ασπάζονται τον Αλλάχ πρέπει να τους κοπεί ο λαιμός...

Τα ζήσαμε αυτά εμείς 400 χρόνια... και δυστυχώς θα τα ξαναζήσουμε σε πιο βίαιη μορφή σύντομα...

Για τέταρτη νύχτα συνεχίστηκαν, το βράδυ της Τετάρτης προς την Πέμπτη, οι ταραχές στη Στοκχόλμη, οι οποίες μάλιστα, σύμφωνα με την σουηδική αστυνομία, επεκτάθηκαν σε νέες συνοικίες.

Συγκεκριμένα, ένα εστιατόριο και 40 ιδιωτικά οχήματα παραδόθηκαν στις φλόγες σε μια πρωτόγνωρη για τη Σουηδία μορφή συγκρούσεων, μετά τη δολοφονία ενός 69χρονου από την αστυνομία η οποία θεωρήθηκε ρατσιστική σε υποβαθμισμένη συνοικία της πόλης.

Τρεις αστυνομικοί τραυματίστηκαν από πέτρες τις οποίες εκτόξευσαν διαδηλωτές, ενώ πολλοί προσπαθούσαν να εμποδίσουν τις δυνάμεις ασφαλείας με τη χρήση εκτυφλωτικών πράσινων λέιζερ.

Τα χειρότερα επεισόδια φαίνεται να έχουν μεταφερθεί στο νότο της πόλης, ενώ την Κυριακή είχαν αρχίσει από τις βορειοδυτικές της συνοικίες.

Ο εκπρόσωπος Τύπου της αστυνομίας της σουηδικής πρωτεύουσας, Κγιέλ Λίντγκρεν, σημείωσε ότι οι διαδηλωτές αποτελούν ένα «μείγμα ανθρώπων κάθε είδους».

Αββά Ισαάκ :

Ο κόσμος αυτός ομοιάζει με μιάν διεφθαρμένην γυναίκα, η οποία με την επιθυμία του κάλλους, σύρει όσους την βλέπουν εις τον πόθον προς αυτήν, και εκείνος  ο οποίος έστω και ολίγον θα αιχμαλωτισθεί από τον πόθο αυτού του κόσμου και περιπλακή με αυτόν, δεν δύναται να ελευθερωθή από τα χέρια του, μέχρις ότου τελειώση την ζωήν του. Και τότε. όταν τον απογυμνώση από όλα τον πετά έξω από τον οίκον του κατά την ημέρα του θανάτου του, και τότε μόλις αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος, ότι ο κόσμος αυτός ήτο πλάνος και απατεών. Εάν λοιπόν κανείς θέλη να εξλελθη από τον κόσμον αυτόν και να ειδή τας παγίδας του, ας μείνη μακράν αυτού και τότε θα ημπορέση να αντιληφθή την ασχημίαν του. 

(Υπόθεση ΙΓ Τόμος Α΄)

Ο Γεννάδιος Β’ ο Σχολάριος (ὑπήρξε ὁ πρῶτος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως μετὰ τὴν Ἅλωσι) έλεγε:

" Άθλιοι Ρωμαίοι εις τι επλανήθητε και απεμακρύνατε εκ της ελπίδος του Θεού, και ελπίσατε εις την δύναμιν των Φράγκων, και συν τη πόλει εν η μέλλει φθαρήναι, εχάσατε και την ευσέβειάν σας; Ίλεώς μοι Κύριε. Μαρτύρομαι ενώπιόν σου, ότι αθώός ειμι του τοιούτου πταίσματος. Γινώσκετε άθλιοι πολίται, τι ποιείτε; και συν τω αιχμαλωτισμώ, ός μέλλει γενέσθαι εις υμάς, εχάσατε και το πατροπαράδοτον, και ωμολογήσατε την ασέβειαν; ουαί υμίν εν τω κρίνασθαι! "

έξελθε απ΄ εμού, ότι ανήρ αμαρτωλός ειμί, Κύριε....

Γνωρίζεις ότι ο μαθητής μου επειδή είναι Ιερεύς, δέχεται λογισμούς όταν εξομολογεί, όθεν αυτός, εξωμολογούμενος, μου διηγήθη ανωνύμως φιληδόνων τινών, λογισμούς και παρευθύς εγνώρισα την καρδίαν μου, ότι εγλυκάνθη εις τους λογισμούς εκείνους μαζί με ολόκληρον το σώμα μου. Δια τούτο ελυπήθην και θυμωθείς κατ’ εμαυτού, έβαλα κάρβουνα και έκαυσα τους μηρούς μου. 

Επειδή, καθώς λέγει ο σοφός Νείλος, ο πνευματικός εκείνος που θέλει να καταστήση καθαράς τας πράξεις, των εις αυτόν εξομολογουμένων, είναι ανάγκη να λάβη και αυτός μολυσμόν τινα, καθότι ο διαλεγόμενος περί των σαρκικών παθών και καθαρίζων άλλους εκ των μολυσμών, δεν είναι       δυνατόν να διέλθη αμόλυντος, διότι και αύτη μόνη η ενθύμησις μολύνει φυσικά   την επιφάνειαν    του νοός του.

Ταύτα ειπών εγύμνωσε τους μηρούς του και είδον θέαμα φοβερόν, διότι η πρώτη οπή  της            πληγής, την οποίαν έκαμεν, ήτο τόσον μεγάλη, ώστε εχώθη εντός αυτής η χειρ  μου, η δε άλλη      οπή  ήτο μικροτέρα, διότι δεν ηδυνήθη να την καύση τόσον, επειδή   ωλιγοθύμησεν από τον πολύν πόνον   και έπεσε κατά γης οδυνώμενος. 

(Συναξαριστής, από τον βίο του Οσίου Κυρίλλου του Φιλεώτου).

Κωνσταντίνος Οικονόμος ο εξ Οικονόμων:

«Τόσον ιερόν και Θείον δώρον είναι η Πατρίς, αγαπητοί, ώστε ένα των μεγίστων σημείων τής, κατά των ανθρώπων, δικαίας οργής του Θεού γίνεται, πολλάκις, η στέρησις της Πατρίδος. Ειδωλολάτρουν οι Ιουδαίοι; Ποίαν ποινήν τούς έστειλεν ο Θεός; Την στέρησιν της Πατρίδος. Μετενόουν διά τα αμαρτήματά των; Τί τούς αντίμοιβεν ο Θεός; Την απόλαυσιν της Πατρίδος. Πατρίδα, λοιπόν! Ούτε φυσικώτερον, ούτε γλυκύτερον άλλο παρά τούτο το όνομα ήθελεν ευρεθεί να εικονίσει την αιώνιον μακαριότητα. Και αν, λοιπόν, η Πατρίς είναι τόσο σεβάσμιον, τόσον πολύτιμον, τόσον αγαπητόν εις τον Θεόν, φανερόν ότι Χριστιανός ο οποίος αγαπά μάλιστα τον Θεόν και τον πλησίον χρέος έχει να αγαπά την ιδίαν αυτού πατρίδα».

Ὁ Μητροπολίτης Αἰγιαλείας καί Καλαβρύτων κ. Ἀμβρόσιος :

«Μεταφέρουμε ἐδῶ ἀπὸ ἄλλο blog τὴν εἴδηση, ὅτι στὴ Γερμανία δημοσιεύθηκε Χάρτης τῆς Ἑλλάδος, ἀπὸ τὸν ὁποῖον λείπουν τὰ νησιὰ τοῦ Αἰγαίου! Τὰ νησιὰ τῆς περιοχῆς ἐμφανίζονται ὡς ἔδαφος τῆς Τουρκίας!

Τελικὰ μήπως ἡ οἰκονομικὴ κρίσις προκλήθηκε γιὰ νὰ περάσουν ἀπαρατήρητες αὐτὲς οἱ… διορθώσεις, πού ἀναφέρονται σὲ ζητήματα ἐδαφικῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας; Ἀπὸ τὴ μιὰ ἡ Θράκη, ἀπὸ τὴν ἄλλη τό Αἰγαῖο!

Ὅσοι προσπαθοῦν νὰ ἐμφυτεύσουν σπέρματα ἐθνικῆς αὐτοσυνειδησίας, ὅπως ἡκ. Χαρὰ Νικοπούλου στὸ Μεγάλο Δέρειο, ἐξαφανίζονται! Ὅσοι ἐξυπηρετοῦν μὴ ἐθνικὰ συμφέροντα, ὅπως οἱ κυρίες Ρεπούση χθὲς καὶ Δραγώνα σήμερα, προστατεύονται! Ἡ Κυρία Διαμαντοπούλου ἐπιτιμᾶ τὴν Νικοπούλου καὶ καλύπτει τὴν κ. Δραγώνα! Ἀλλὰ καὶ ἡ κ. Μαριέττα Γιαννάκου χθὲς ἐκάλυπτε τὴν κ. Ρεπούση! Ὥστε λοιπὸν κάτι δὲν πάει καλὰ στὸν τόπο μας. Ἡ Ἑλλάδα ἀκρωτηριάζεται, βυθίζεται, καταστρέφεται! Οἱ Πολιτικοί μας…κτενίζονται! Ἀγωνίζονται πὼς θὰ ἐνοχοποιήσουν ὁ ἕνας τὸν ἄλλο γιὰ χρηματισμὸ, ἐνῶ εἶναι σχεδὸν βέβαιο, ὅτι οἱ περισσότερες πολιτικὲς παρατάξεις ἔχουν πάρει τό…μερίδιό τους!

Ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρὰ τόσο τὸ ΠΑΣΟΚ ὅσο καὶ ἡ Νέα Δημοκρατία ὡς Κόμματα ἔχουν προεισπράξει τὸ μερίδιό τους ἀπὸ τὸν Κρατικὸ Προϋπολογισμὸ μέχρι τὸ ἔτος 2016!

Τὸ κλέψιμο λοιπὸν πάει καλά! Μὲ τὴ διαφορὰ ὅτι οἱ ἐντός τῶν τειχῶν κλέβουν χρῆμα, οἱ ἐκτός τῶν τειχῶν κλέβουν ἐδάφη, δηλ. μειώνουν τὴν ἐδαφική μας κυριαρχία!

Κάπως ἔτσι ἦσαν τὰ πράγματα καὶ στὸ Βυζάντιο: οἱ Ἄρχοντες τοῦ Λαοῦ γλεντοῦσαν καὶ οἱ Τοῦρκοι Κατακτητὲς ἔμπαιναν στὴν Πόλη!

Ἑλληνικὲ Λαέ, ξύπνα! Ἡ Χώρα χάνεται! Ἄφησε πιὰ τὸ λήθαργο!

Ὅσους, ἢ σχεδὸν ὅσους, βάλαμε νὰ φυλᾶνε Θερμοπύλες, ξέχασαν τὸ ρόλο τους! Ἔγιναν πειθήνια ὄργανα ξένων συμφερόντων! Ἡ ὑπόθεση τῆς SIEMENS τὸ ἀπέδειξε περίτρανα! Παίρνουν ἐντολὲς ἀπὸ ξένα κέντρα ἀποφάσεων. Καὶ καλοπληρώνονται! Παίρνουν τὴ μίζα τους! Γι᾽ αὐτὸ στὶς ἡμέρες μας ξαναζοῦμε τὸ λεχθέν:

“τῶν οἰκιῶν ὑμῶν ἐμπιμπραμένων, ὑμεῖς ἄδετε!” δηλ. ἐνῶ καίγονται τὰ σπίτια σας ἐσεῖς τραγουδᾶτε!

Ἑλληνικέ λαέ, ξύπνα!

Τότε και Τώρα... Μικτά Μοναστήρια...

Έσσεξ, Βose κ.λ.π.

Όταν δε ελειτούργει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος έβλεπε το Άγιον Πνεύμα, όπερ κατέβαινεν εις τα τίμια και άγια δώρα με σημείον, όπερ έβλεπε μόνον η καθαρά και αμόλυντος ψυχή του. Λειτουργούντος ποτέ του Αγίου μετά τινος Διακόνου, ούτος ατενίσας προς τον γυναικωνίτην είδε γυναίκα ωραίαν και εσκανδαλίσθη. Εννοήσας τούτο ο Άγιος βλέπει ότι δε κατήλθε το Άγιον Πνεύμα, κατά την συνήθειαν, τότε τον μεν Διάκονον διέκοψεν από την λειτουργίαν εκείνην και  τότε είδε το Άγιον Πνεύμα. Μετά δε ταύτα, δια να μη συμβή και άλλοτε, προσέταξε να κατασκευάσωσιν εις τον γυναικωνίτην δικτυωτά(καφάσια), ώστε αι γυναίκες να βλέπωσι προς το άγιον Βήμα, οι δε Κληρικοί να μη βλέπωσι προς τας γυναίκας.

(Συναξ. Ορθ. Εκκλ. Τόμ. ΙΑ σελ. 425).

…όταν ο Μέγας Αρσένιος είπε εις την Ρωμαία συγκλητική που του ζήτησε να προσεύχεται γι αυτήν: «είθε ο Θεός να εξαλείψει το μνημόσυνό σου από την σκέψι μου» και αυτό ο Αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας Θεόφιλος το ανέλυσεν ότι δεν εννοούσε ο Άγιος κάτι το κακό αλλά δεν ήθελε να την φέρνη εις την σκέψιν, καθ’ ότι ο διάβολος, είπε, πολεμεί τους μοναχούς δια των γυναικών. Τώρα εάν οι μοναχοί της ωραίας Αγγλίας είναι ανώτεροι του Μεγάλου Αρσενίου και δεν πολεμούνται πλέον διά των γυναικών, τότε είναι άξιοι προσκυνήσεως. Αλλά κι άξιοι προσκυνήσεως εάν είναι, το ότι το παράδειγμα των αγίων αυτών δημιουργεί προηγούμενον εις την Εκκλησίαν, αυτό και μόνον νομίζω είναι ένας λόγος να τους παρακαλέσωμεν να διορθώσουν τα του οίκου των.

«Μήτε ἐν ἀνδρώω Μοναστηρίω γυνή, μήτε ἐν γυναικείω ἀνήρ, καθευδέτω. Παντὸς γὰρ προσκόμματος καὶ σκανδάλου ἔξω εἶναι δεῖ τοὺς πιστοὺς καὶ πρὸς τὸ εὔσχημον καὶ εὐπρόσεδρον τῷ Κυρίῳ, τὸν ἑαυτῶν εὐθετίζειν βίον. εἰ δὲ τις τοῦτο πράξοι, εἴτε Κληρικός εἴη, εἴτε λαϊκός, ἀφοριζέσθω.

(ΜΖʼ Ἱεροῦ Κανόνος Στʼ Οἰκουμενικῆς Συνόδου).

«Ἀπό τοῦ παρόντος ὁρίζομεν μὴ γίνεσθαι διπλοῦν Μοναστήριον, ὅτι σκάνδαλον καὶ πρόσκομμα τοῖς πολλοῖς γίνεται τοῦτο... Μὴ διαιτάσθωσαν ἐν ἑνί Μοναστηρίω. Μοναχοί καί Μοναχαί. μοιχεία γὰρ μεσολαβεῖ τὴν συνδιαίτησιν. Μὴ εχέτω Μοναχός παρρησίαν πρὸς Μονάστριαν ἤ Μονάστρια πρὸς Μοναχόν, ἰδία προσομιλεῖν. Μὴ κοιταζέσθω Μοναχός ἐν γυναικίω Μοναστηρίω, μηδέ συνεσθιέτω Μονάστρια κατὰ μόνας...»

(Κ΄ Ἱεροῦ Κανόνος Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου).

Η  Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος κατεδίκασαε το 1987 διὰ συνοδικοῦ δικαστηρίου εἰς τὴν ἐσχάτην ποινήν τῆς καθαιρέσεως τὸν ἱερομόναχον Ἄγγελον Ἀναστασίου, μὲ πρωτίστην κατηγορίαν «τὴν σύμπηξιν μικτῆς μοναστικῆς ἀδελφότητος» ἐν Ἀθήναις ..... 

Οι «50 ομιλίες» του Αββά Μακαρίου του Αιγυπτίου.

Μελέτημα  10^ον. 
                                                                                                                                                                            
1. Νομίζω ότι, όταν ο διάβολος είδε την προπτωτική δόξα του Αδάμ να λάμπει εξ ίσου στο πρόσωπο του Μωϋσή, θα πληγώθηκε πολύ, βλέποντας σ΄ αυτό την απόδειξη για την κατάργηση της βασιλείας του. «Ο θάνατος βασίλεψε από τον Αδάμ μέχρι τον Μωϋσή, ακόμη και σ΄ αυτούς, που δεν αμάρτησαν», γράφει ο Απόστολος. Γιατί μου φαίνεται ότι το λαμπρό πρόσωπο  του Μωϋσή ήταν τύπος και υπόδειγμα του πρώτου ανθρώπου, που έπλασε ο Θεός. Αυτή λοιπόν τη λαμπρότητα τη φορούν από τώρα οι αληθινοί Χριστιανοί. Οπότε καταργείται μέσα τους ο θάνατος, δηλ. τα πάθη ατιμίας, επειδή καθίστανται ανενέργητα, καθώς οι ψυχές τους ελλάμπονται (=φωτίζονται) από τη λαμπρότητα του Αγίου Πνεύματος μ΄ αίσθηση και πληρότητα. Κατά δε την ανάσταση θα καταργηθεί τελείως ο θάνατος!!!                                                                                                                          
2. Ο διάβολος εξαπάτησε τον Αδάμ με τη γυναίκα, δηλ. με κάτι όμοιό του, και του αφαίρεσε τη λαμπρότητα με την οποία τον είχε ντύσει ο Θεός. Κι΄ έτσι βρέθηκε γυμνός και είδε την ασχημοσύνη του, την οποία προτύτερα δεν έβλεπε, επειδή δεν είχε το φρόνημα να εντρυφά στα ουράνια κάλλη. Γιατί μετά την παράβαση τα νοήματά του έγιναν γήϊνα και χαμηλά… Γι΄ αυτό και του κλείστηκε ο Παράδεισος. Είναι κάτι που συμβαίνει σε κάθε ψυχή. Τι; Γύρω από την καρδιά απλώνεται το κάλυμμα του σκότους-το κοσμικό πνεύμα- που δεν αφήνει ούτε το νου να πλησιάσει το Θεό, ούτε την ψυχή να προσευχηθεί ή να πιστέψει ή ν΄ αγαπήσει τον Κύριο, όπως πρέπει. Έτσι η πείρα, μας δίδαξε ότι, όπου υπάρχει επίμονη προσευχή, εκεί υπάρχει και ορμητική επίθεση των οργάνων του σκότους.                                                                                              
3. Ραβδί παιδαγωγικό είναι ο άρχοντας του κόσμου τούτου σ΄ εκείνους που είναι πνευματικά νήπια. Σ΄ αυτούς προξενεί μεγάλη δόξα και περισσότερη τιμή με τις θλίψεις και τους πειρασμούς. Απ΄ αυτά δηλαδή αποκτούν αυτοί και την τελειότητα. Στον εαυτό του όμως ετοιμάζει περισσότερη και σκληρότερη κόλαση. Μέσω του διαβόλου οικονομείται ένα πολύ μεγάλο Θείο σχέδιο και όπως είπε κάποιος, το κακό συνεργεί στο αγαθό, με όχι βέβαια καλή προαίρεση. «Σ΄ αυτούς που αγαπούν το Θεό, όλα συνεργούν στο αγαθό», λέει και ο Απόστολος.                                                                                                                                                                                     
4. Επειδή και ο διάβολος είναι δούλος και κτίσμα του Θεού, δεν πειράζει κατά την κρίση του, ούτε επιφέρει θλίψεις όσο θέλει, αλλ΄ όσο του επιτρέψει ο Θεός να παραχωρήσει. Γιατί ο Κύριος γνωρίζει τις δυνάμεις του καθένα μας και ανάλογα παραχωρεί τη δοκιμασία. Τούτο μας βεβαιώνει και ο Απόστολος, λέγοντας: «Ο Θεός κρατάει τις υποσχέσεις Του και δεν θ΄ αφήσει να δοκινάσετε πειρασμό, που να ξεπερνάει τις δυνάμεις σας, αλλά, όταν έρθει ο πειρασμός θα δώσει μαζί και τη διέξοδο, ώστε να μπορέσετε να τον υπομείνετε». 

. Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης - Η Παναγία η Γλυκοφιλούσα

Επάνω εις τον βράχον ήτο κτισμένον το παρεκκλήσιον, μαστιζόμενον από θυέλλας και λαίλαπας, λικνιζόμενον από το αειτάραχον και πολύρροιβδον κύμα, ναναριζόμενον από τα άσματα τα οποία ο άνεμος έψαλλε δι' αυτό εις τους σκληρούς βράχους και εις τα ηχώδη άντρα. Οι τέσσαρες τοίχοι ίσταντο ακόμη αρραγείς, πετροθεμελιωμένοι, σώζοντες μικρόν επίχρισμα από παλαιού καιρού περί την μεσημβρινοδυτικήν γωνίαν, χορταριασμένοι και μαυροπράσινοι περί την βορειανατολικήν. Η στέγη, φέρουσα ακόμη ολίγας κεράμους και πλάκας, εστηρίζετο επί δοκού με πολλάς ακτίνας εκ σκληράς καστανέας. Ολόγυρα εις τους τοίχους, υψηλά άνω των υπερθύρων και υπό τα γείσα της στέγης, ωραία μικρά πινάκια παλαιών χρόνων ήσαν εγκολλημένα, σχηματίζοντα μέγαν σταυρόν επί της χιβάδος του ιερού Βήματος προς ανατολάς, μετά υποποδίου εις σχήμα ανεστραμμένου Τ εκ πέντε άλλων πινακίων, και άλλους δύο σταυρούς δεξιόθεν και αριστερόθεν, ύπερθεν των δυο παραθύρων του χορού, και τέταρτον σταυρόν άνωθεν της φλιάς της εισόδου, δυσμόθεν. Και τα ωραία παλαιά πιατάκια ήσαν όλα χρωματιστά, γαλάζια και υποπράσινα και κιτρινωπά και λευκά, με κλαδάκια και με λούλουδα και με ανθρωπάκια και με πουλιά, φιλοκάλως και κομψώς διατεθειμένα, στίλβοντα εις τον ήλιον, χάρμα των οφθαλμών, κειμήλια υψηλά κείμενα, στερεά βαλμένα εις τας κόγχας των, αφελή αναθήματα, λείψανα παλαιών χρόνων, περισώσματα αρπαγών και δηώσεων παντοίων. Και ο απλούς ούτος στολισμός παρείχε μεγάλην χάριν, μεμειγμένην με άρρητον τρυφερόν θέλγητρον, εις το μικρόν βραχοφυτευμένον παρεκκλήσιον, εμπνέων εις τον επισκέπτην μεγάλην επιθυμίαν να διασκελίση το κατώφλιον, να εισέλθη εις τον πενιχρόν ναΐσκον, ν' ανάψη κηρίον, να κάμη τον σταυρόν του, και ν' ασπασθή ευλαβώς την εικόνα της Παναγίας της Γλυκοφιλούσης, της ζωγραφισμένης παρειάν με παρειάν με το πρόσωπον του υπερθέου και υπερηγαπημένου Βρέφους της

Η αποκλειστική σωτηρία μας είναι η Αλήθεια

Aυτή την εποχή όπως η σημερινή, που η κρίση έχει και έκταση και βάθος, η αποκλειστική σωτηρία μας είναι η Αλήθεια, που πρέπει να λέγεται χωρίς φόβο και χωρίς πάθος, υπέρ όλων και εναντίον όλων και να υπηρετείται αντί πάσης θυσίας! Όλα τα άλλα, δήθεν διαλλακτικά και ειρηνικά, είναι παραπλανητικά, ηττοπαθή, υποκριτικά, καθαρές σοφιστείες του διαβόλου, για να τροχοπεδείται ο αγωνιστικός ζήλος, ν' αποκοιμίζονται οι πιστοί, κι' οι υπηρέτες του διαβόλου  οικουμενιστές  να δρουν ανενόχλητοι!

ΚΑΝΩΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ - KANON OF THEOTOKOS

Έχει ἤδη γίνει ἡ ἕνωση μὲ τὸν αἱρεσιάρχη Πάπα

Του Πρεσβυτέρου π. Εὐσταθίου Κολλᾶ.

Οἱ συμπροσευχὲς αὐτές, γιὰ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη καὶ τοὺς

συνοδοιπόρους του, σημαίνει ὅτι ἔχει ἤδη γίνει ἡ ἕνωση μὲ τὸν

αἱρεσιάρχη Πάπα, καὶ ἂν κρίνουμε ἀπὸ τὰ κατηγορηματικῶς λεγόμενα

τοῦ ὑπεύθυνου τοῦ Γραφείου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στὴν Εὐρώπη,

Μητροπολίτου Ἀχαΐας κ. Ἀθανασίου, τώρα προσπαθοῦν, μὲ ὑπόγειες

διαδρομές, νὰ ἐπιβάλλουν στοὺς πιστοὺς αὐτὴ «τὴν ἄμικτον μῖξιν», ἀλλὰ

στὴν σατανοκίνητη αὐτὴ προσπάθειά τους συναντοῦν, ὡς εἶναι τοῦτο

ἑπόμενον, σκληρὲς ἀντιδράσεις ἀπὸ τὸ κέντρον τῆς ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ,

τὴν Ἑλλάδα καὶ ἐκεῖθεν, ἀπὸ τὸν ὑπερασπιστὴ δηλαδὴ τῆς πίστεώς

μας πιστὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ. «Παρʼ ἡμῖν οὔτε Πατριὰρχαι οὔτε Σύνοδοι

ἠδυνήθησαν ποτέ εἰσαγαγεῖν νέα, διότι ὁ ὑπερασπιστὴς τῆς θρη-

σκείας ἐστὶν αὐτὸ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ἤτοι αὐτὸς ὁ λαός, ὅστις

ἐθέλει τὸ θρήσκευμα αὐτοῦ αἰωνίως ἀμετάβλητον καὶ ὁμοειδὲς τῷ

τῶν Πατέρων αὐτοῦ», (Ἀπόκρισις τῶν Πατριαρχῶν τῆς Ὀρθοδόξου

Ἀνατολῆς πρὸς τὸν πάπαν Πίον τὸν Θ´, ἔτος 1848).

Ὁ Ἀχαΐας λοιπὸν κ. Ἀθανάσιος, «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ», ἀπολογούμενος,

ὡς φαίνεται, πρὸς τὸ Βατικανὸ γιὰ τὴν καθυστέρηση τῆς

ὑποταγῆς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στὸν αἱρεσιάρχη Πάπα ὁμολογεῖ,

ὅλως ἀνερυθρίαστα: «Στὴν Ἑλλάδα βρισκόμαστε μπροστὰ σὲ πολὺ

λεπτὴ κατάσταση, γιατί ὁ ἀρχιεπίσκοπος καὶ οἱ μητροπολίτες ἐπιθυ-

μοῦν νὰ ἔχουν μία σημαντικὴ συνεργασία μὲ τὴν Καθολικὴ Ἐκκλησία,

ἀλλὰ οἱ πιστοὶ δὲν εἶναι προετοιμασμένοι στὴν προοπτική τοῦ διαλό-

γου… Αὐτὸ γιὰ μᾶς εἶναι ἡ μεγάλη πρόκληση νὰ προετοιμάσουμε τὸν

κόσμο, νὰ τὸν διαπαιδαγωγήσουμε, γιὰ νὰ μὴ ἀντιδράσει ἐπηρεασμέ-

νος ἀπὸ τὶς προκαταλήψεις καὶ πληροφορίες, ποὺ δὲν ἀνταποκρίνον-

ται στὰ γεγονότα. Εἶναι σημαντικὸ νὰ κατανοηθεῖ ὅτι ἔχουμε ἀνάγκη

χρόνου, ἐλπίζω ὄχι ὑπερβολικοῦ, γιὰ νὰ σχηματίσουμε τὴν συνείδηση

τοῦ κόσμου.