Μία παρανόηση
Στο τέλος του 5ου κεφαλαίου της προς Γαλάτας Επιστολής
διατυπώνεται το εξής παράγγελμα· «ει ζώμεν Πνεύματι, Πνεύματι και στοιχώμεν»
(Γαλ. 5: 25). Το παράγγελμα συνήθως παρανοείται, διότι ταυτίζεται η σημασία των
ρημάτων «ζώμεν» και «στοιχώμεν». Στη συγκεκριμένη όμως συνάφεια η ταύτιση αυτή
δεν είναι σωστή, όπως θα δείξει η συνέχεια.
Πνευματική
ζωή
Προηγουμένως (5,19) ο απόστολος Παύλος, συγγραφέας της Επιστολής, ανέφερε δειγματοληπτικά τα «έργα της σαρκός», διάφορα πάθη-γνωρίσματα του απνευμάτιστου ανθρώπου, σε αντίθεση προς τον «καρπό του Πνεύματος», την πνευματική καρποφορία, δώρο του Θεού στον πιστό. Η ζωή του πιστού, κατά τον απόστολο, δεν εξαντλείται στην αποχή από τα «έργα της σαρκός». Απαιτεί επίσης την ολόψυχη παράδοσή του στην καθοδήγηση του αγίου Πνεύματος. Αυτό υπαινίσσεται ο λόγος του αποστόλου Παύλου ζώμεν Πνεύματι, ταυτόσημος με τα «πνεύματι περιπατείτε» (5,16) και «πνεύματι άγεσθε» (5, 18· πρβλ. Ρω 8,14), που ήδη έχουν αναφερθεί στην Επιστολή.
Προηγουμένως (5,19) ο απόστολος Παύλος, συγγραφέας της Επιστολής, ανέφερε δειγματοληπτικά τα «έργα της σαρκός», διάφορα πάθη-γνωρίσματα του απνευμάτιστου ανθρώπου, σε αντίθεση προς τον «καρπό του Πνεύματος», την πνευματική καρποφορία, δώρο του Θεού στον πιστό. Η ζωή του πιστού, κατά τον απόστολο, δεν εξαντλείται στην αποχή από τα «έργα της σαρκός». Απαιτεί επίσης την ολόψυχη παράδοσή του στην καθοδήγηση του αγίου Πνεύματος. Αυτό υπαινίσσεται ο λόγος του αποστόλου Παύλου ζώμεν Πνεύματι, ταυτόσημος με τα «πνεύματι περιπατείτε» (5,16) και «πνεύματι άγεσθε» (5, 18· πρβλ. Ρω 8,14), που ήδη έχουν αναφερθεί στην Επιστολή.
