«Ἥρωες καὶ Ἅγιοι» -- Τοῦ κ. Εὐάγγελου Ἀποστόλου πρώην Λυκειάρχου (Θεολόγου – Φιλόλογου)

Τὸ Εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ ἐµπεριέχει θαύµατα, µὲ κορυφαῖον: τὴν Ἐνανθρώπησιν – Σταύρωσιν καὶ Ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ. Αὐτὴ ἡ Χώρα εἶναι «εὐλογηµένη», διότι διαχρονικὰ ἑδραιώθη εἰς τὸ τρίπτυχον: «θρησκεία, πατρίς, οἰκογένεια». Ἀνέδειξεν ἥρωας καὶ ἐπίστευσεν εἰς Ἁγίους. Καὶ αἱ δύο, αὐταὶ πραγµατικότητες, σηµαίνουν : «ὁ Ξεχωριστὸς» καὶ συνταιριάζουν µὲ τὴν Ἀρετήν, ἡ ὁποία προέρχεται ἐκ τοῦ ρήµατος: ἀραρίσκω (ξεχωρίζω). Τὸ «Ξεχωριστός» ἐπιβεβαιώνει τὸν Κανόνα, ὡς τρόπον σεπτῆς συµπεριφορᾶς καὶ δηµιουργικῆς λειτουργίας, σὲ ἕνα Κράτος Ἠθικῆς καὶ Δικαίου, εἰδάλλως ἡ Ἰσονοµία – Ἰσοπολιτεία µεταλλάσσονται, σὲ ἰσοπέδωσιν καὶ ἐξαχρείωσιν. Τά ἀτοµικὰ πάθη (προϊὸν χρησιµοθηρίας – ἀπιστίας), µᾶς παρασύρουν καὶ συµπεριφερόµεθα ὡς Φαρισαῖ οι καὶ ἔτσι δὲν ἀντιµετωπίζοµεν τὸν διπλανόν µας, «ὡς κατ’ εἰκόνα Θεοῦ», ἤτοι Πλησίον. Ὁ Ἰησοῦς εἶπεν «οὐκ ἐπ’ ἄρτῳ ζήσεται ἄνθρωπος, ἀλλ’ ἐπὶ παντὶ ρήµατι ἐκπορευοµένῳ, διὰ στόµατος Θεοῦ». (κατὰ Ματθ. 4,4,5). Τὰ συλλογικὰ πάθη, ὑπηρετούµενα ἀπὸ ἀνεπαρκεῖς πολιτικοὺς ἡγέτας, ὡδήγησαν τὸ Ἑ λ λ η ν ι κ ὸ ν Ἔθνος, εἰς ἐθνικάς συµφοράς.

Οικουμενισμός το μυστήριο της ανομίας 8ον

ΦΙΛΟΚΑΛΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΕΡΗΜΙΚΗΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΤΗΤΟΣ -- του αειμνήστου Ιωάννου Κορναράκη Καθηγητού Παν. Αθηνών

ΜΕΡΟΣ 1. Η ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΝΗΠΤΙΚΩΝ

Η «Φιλοκαλία των ιερών νηπτικών» είναι συλλογή πατερικών κειμένων, τα οποία έχουν ένα ιδιαίτερο περιεχόμενο. Το περιεχόμενο αυτό αναφέρεται στη μυστική, δηλ. εσωτερική ψυχική εργασία της καθάρσεως του νου και της καρδιάς. Γι’ αυτό τα πατερικά κείμενα της «Φιλοκαλίας» παρουσιάζουν διαστάσεις και όψεις της μυστικής θεολογίας της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Επειδή δε η βίωση της μυστικής αυτής πνευματικής εργασίας πραγματοποιείται υπό τον όρο της αδιαλείπτου εγρηγόρσεως της ψυχής, της νήψεως, τα πατερικά αυτά κείμενα χαρακτηρίζονται και «νηπτικά».

ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ -- Orthodox Hymns

telemaxos doumanis

Τη Ε΄ (5η) Απριλίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΚΛΑΥΔΙΑΝΟΥ και των συν αυτώ ΔΙΟΔΩΡΟΥ, ΟΥΪΚΤΩΡΟΣ, ΟΥΪΚΤΩΡΙΝΟΥ, ΠΑΠΠΙΟΥ, ΣΕΡΑΠΙΩΝΟΣ και ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ.

O Συναξαριστής της ημέρας.
Παρασκευή, 5  Απριλίου 2019                                                                                                                           

Εις τους Αγίους τούτους Μάρτυρας ουδέν Υπόμνημα παρατίθεται εις τους Συναξαριστάς. Ο Σωφρόνιος Ευστρατιάδης ( «Αγιολόγιον», σελ. 252), η «Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαιδεία» (τόμος 7^ος σ. 612) και άλλοι φρονούν, ότι οι Άγιοι ούτοι είναι οι αυτοί με τους κατά την λα΄ (31^ην) Ιανουαρίου εορταζομένους, καθότι και εκείνοι τα αυτά ονόματα έχουσι, πλην τινών ελαφρών παραλλαγών. Ο Κλαυδιανός φερ’ ειπείν ονομάζεται εκεί Κλαύδιος, αλλά και ο σήμερον εορταζόμενος γράφεται εν τοις Μηναίοις Κλαύδιος. (Βλέπε τόμος Α΄, έκδ. α΄ και β΄ σελ. 722 – 723, έκδ. γ΄ σελ. 743 – 744).

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΣΕΡΒΟΣ ΔΟΓΜΑΤΟΛΟΓΟΣ OΣΙΟΣ ΠΑΤΗΡ ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ ΠΟΠΟΒΙΤΣ

«Διαίρεσις, σχίσμα της Εκκλησίας είναι πρωτίστως ένα πράγμα οντολογικώς αδύνατον. Δεν υπήρξε ποτέ διαίρεσις της Εκκλησίας, και δεν είναι δυνατόν να υπάρξη, πλην υπήρξε και θα υπάρξη έκπτωσις εκ της Εκκλησίας. Κατά καιρούς απεσπάσθησαν και εξεβλήθησαν από την μοναδικήν αδιαίρετον Εκκλησίαν οι αιρετικοί και σχισματικοί, οι οποίοι έκτοτε έπαψαν να αποτελούν μέλη της Εκκλησίας και μέρη του θεανθρωπίνου σώματός της.
Έτσι έχουν κατ’ αρχήν αποκοπή οι Γνωστικοί, κατόπιν οι Αρειανοί, …, κατόπιν οι Ρωμαιοκαθολικοί, κατόπιν οι Προτεστάνται, …».


[Ιουστίνου Πόποβιτς, «Δογματική της Ορθοδόξου Εκκλησίας (Γαλλική μετάφραση) Τόμος 4ος, σελ. 181, Lausanne 1995 

Τῶν ἐν ἀνάγκαις Επίκουρος ἀσφαλής

Θησαυρὲ ζωῆς ἀκηράτου, νεφέλη φέρουσα τὴν οὐράνιον δρόσον τοῖς ἐπὶ γῆς, λαμπὰς τοῦ ἀπροσίτου φωτός, κλίμαξ ἡ μετάρσιος, δι’ ἧς οἱ ἐπουράνιοι Ἄγγελοι πρὸς ἡμᾶς κατεφοίτησαν, τῶν χειμαζομένων λιμήν, τῶν θλιβομένων χαρά, τῶν ἀδικουμένων προστάτις, τῶν πενθούντων παράκλησις, τῶν ἀβοηθήτων ἡ βοήθεια, τῶν ἀσθενούντων ἡ ῥῶσις, τῶν καταπονουμένων ἡ ἀντίληψις, τῶν τυφλῶν βακτηρία, τῶν πεπλανημένων σωτήριος ὁδηγός, τῶν ἐν ἀνάγκαις ἐπίκουρος ἀσφαλής.

Ἀγίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου

Ελένη (1985) με Ελληνικούς Υπότιτλους (Λογοκριμένη στην Ελλάδα)

Η ταινία «Ελένη» (1985), βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Νίκου Γκατζογιάννη, το οποίο αναφέρεται στην περίοδο του εμφυλίου , όταν ο συγγραφέας-δημοσιογράφος ζούσε -παιδί ακόμα- στο χωριό του, τον Λια Θεσπρωτίας. 

Τα γεγονότα και τα πρόσωπα της «Ελένης» είναι πραγματικά και εξιστορούν το παιδομάζωμα που επέβαλλαν οι αντάρτες του ΕΛΑΣ στα χωριά που καταλάμβαναν. 

Η Ελένη Γκατζογιάννη, μητέρα του Νίκου Γκατζογιάννη, θα πληρώσει με την ζωή της, την προσπάθειά της να γλυτώσει τα παιδιά της, βοηθώντας τα να δραπετεύσουν για να μην πέσουν στα χέρια των ανταρτών. 

Ο Νίκος Γκατζογιάννης, θα επιστρέψει, χρόνια αργότερα, στην Ελλάδα σαν ανταποκριτής των Νιου Γιορκ Τάιμς και θα προσπαθήσει ν' αναζητήσει τους υπαίτιους του θανάτου της μητέρας του.
Η ταινία, ουσιαστικά τελεί υπό καθεστώς (ημι)απαγόρευσης προβολής στην Ελλάδα. 

Δεν έχει προβληθεί ποτέ από κρατικό ή δημοτικό τηλεοπτικό σταθμό (διατίθεται μόνο σε βιντεοκλάμπς). Η κυβέρνηση Παπανδρέου είχε αρνηθεί να γίνουν τα γυρίσματα στην Ελλάδα και τους αυθεντικούς χώρους (η ταινία γυρίστηκε στην Ισπανία), ενώ η προβολή της στους ελληνικούς κινηματογράφους διακόπηκε μετά από λίγες ημέρες, όταν υπήρξαν αντιδράσεις από το ΚΚΕ και οπαδοί του προπηλάκιζαν τους θεατές που πήγαιναν να την δουν. 

Θρασύτατο αίτημα στον Βαρθολομαίο για Θεία Λειτουργία στα... μακεδονικά

Ιερή οργή για τα κόλπα των σλαβόφωνων • Επιστολή της ΔΙΣ στον Βαρθολομαίο για το αίτημα του Ουράνιου Τόξου που θέλει τη θεία λειτουργία στα «μακεδονικά»

Tην έντονη αντίδραση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου προκάλεσε το αδιανόητο αίτημα του σλαβόφωνου κόμματος Ουράνιο Τόξο για διεξαγωγή λειτουργίας στη «μακεδονική γλώσσα» για τους «ορθόδοξους χριστιανούς της μειονότητας των εθνικά Μακεδόνων στην Ελλάδα». 
Στην επιστολή του Ουράνιου Τόξου προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη -ο οποίος το λιγότερο που θα έπρεπε να κάνει είναι να μην τη δεχτεί- γίνεται επίκληση της Συμφωνίας των Πρεσπών, ενώ καλείται ο κ. Βαρθολομαίος να αγκαλιάσει τους «Μακεδόνες» με την «ίδια θέρμη όπως αγκαλιάζει και τους μειονοτικούς Ρωμιούς της Κωνσταντινούπολης». 
«Επιθυμούμε η Θεία Λειτουργία να γίνεται και στη σύγχρονη μακεδονική γλώσσα έστω κάποιες Κυριακές στις περιοχές της Ελλάδας όπου διαβιούμε μακεδονόφωνοι ορθόδοξοι χριστιανοί εθνικά Μακεδόνες Ελληνες πολίτες» αναφέρεται χαρακτηριστικά στην επιστολή.

Ο κατά πλάτος Βίος και Πολιτεία της Οσίας Μητρός ημών ΜΑΡΙΑΣ της Αιγυπτίας

μεταφρασθείς εις την κοινήν γλώσσαν παρά του εν Μοναχοίς ελαχίστου Δαμασκηνού του Υποδιακόνου και Στουδίτου.                                                                      

Μέγα καλόν, ευλογημένοι Χριστιανοί, είναι η μετάνοια· και είναι αύτη μέγα καλόν, διότι πάντα άνθρωπον σώζει, όλας τας αμαρτίας τας εξαλείφει, όλα τα παραπτώματα τα αφανίζει. Δεν υπάρχει αμαρτία, την οποίαν να μη συγχωρήση ο Θεός, όταν μετανοήση ο άνθρωπος. Η μετάνοια φέρει χαράν μεγάλην εις τους ουρανούς, και εις τους Αγγέλους, καθώς το ορίζει και ο Κύριος εις το άγιον Ευαγγέλιον· «Χαρά έσται εν τω ουρανώ επί ενί αμαρτωλώ μετανοούντι» (Λουκ. ιε:7). Η μετάνοια είναι καθαρμός της ψυχής του ανθρώπου και δεύτερον Βάπτισμα. Βάπτισμα δε είναι, διότι, όστις εμόλυνε το πρώτον Βάπτισμα με αμαρτίας, το αποκαθιστά με την μετάνοιαν εις την πρώτην αυτού καθαρότητα.