Ανάπαυση μέσα στο μόχθο …! -- του αειμνήστου Ιωάννου Κορναράκη, Καθηγητού Παν. Αθηνών

Η βασική επιδίωξη των τεχνολογικών κατακτήσεων εντοπίζεται εύστοχα στην εξασφάλιση κάθε φορά και τελειότερων ανέσεων μέσα στην περιοχή του ανθρωπίνου βίου. Η τεχνολογική πρόοδος δηλαδή υπηρετεί δουλικά και ασταμάτητα μια βασική αδυναμία της ανθρωπίνης προσωπικότητος, την ακατάσχετη τάση για άνεση, για ανάπαυση!

Φαίνεται ότι η νοσταλγία του Παραδείσου, την οποία και ο Μπερδιάγιεφ υπογραμμίζει, συμπυκνώνεται σήμερα (στην κοσμική της διαστροφή) σε μια ψυχική ροπή προς την αμεριμνησία, τη νωχέλεια, την ανάπαυση του σώματος και του νου. Ο τεχνολογικός αιώνας μας, όπως διαμορφώνει τη ζωή μας, εντείνει συνεχώς την ψυχική δίψα για άνεση, για ανάπαυση.

Οικουμενισμός: η εσχάτη αίρεσις

Ὁ μύθος τοῦ χταποδιοῦ - Χαμογελαστοὶ ἐχθροί -- Φώτης Κόντογλου

Στὸν καιρό μας βγήκανε πολλὲς νέες θρησκεῖες, θρησκεῖες, ποὺ τὶς πρεσβεύουνε οἱ ἄπιστοι κι οἱ ἄθεοι. Μιὰ ἀπ᾿ αὐτὲς εἶναι κι ὁ τουρισμός, ποὺ τὸν γέννησε ἡ κούφια καὶ χασομέρικη περιέργεια τοῦ ἀνθρώπου ποὺ θέλει νὰ σκαλίζει καὶ νὰ μαθαίνει χωρὶς νὰ δίνει καμμιὰ σημασία σ᾿ ἐκεῖνο ποὺ βλέπει κι ἀκούει. Οἱ περισσότεροι τουρίστες βαριοῦνται τὴ ζωή τους καὶ θέλουνε νὰ περάσουνε τὴν ὥρα τους, χωρὶς νὰ σκοτίζουνται μήτε γιὰ τὰ μνημεῖα, μήτε γιὰ τὰ ἱστορικὰ ποὺ τοὺς λένε οἱ ξεναγοί, ποὺ μοιάζουνε σὰν νὰ περιποιοῦνται σ᾿ ἕνα τραπέζι κάποιους ἀνθρώπους ποὺ ἔχουνε ἀνορεξία. Ὅσα λένε, ἀπὸ τὅνα τ᾿ αὐτὶ τοὺς μπαίνουν κι ἀπὸ τ᾿ ἄλλο βγαίνουν.

Θαῦμα μέγα: Ἔκτακτος μυροβλυσία εἰς τὸν Πανάγιον Τάφον!

Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ εἶναι συνεχῶς παροῦσα στὸν Πανάγιο καὶ Ζωοδόχο Τάφο τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Κατὰ τὶς ἀνακαινιστικὲς ἐργασίες τῶν τελευταίων χρόνων ἀπὸ τὸ ΕΜΠ, οἱ μηχανικοὶ καὶ οἱ ἐργαζόμενοι βίωσαν πρωτοφανεῖς ἐμπειρίες. Πρὶν λίγες ἡμέρες ἔρευσε μύρο. Δεῖτε τὴν εἴδηση: «Δέος καὶ ἀνατριχίλα προκαλεῖ τὸ γεγονὸς ὅπως ἀναφέρουν προσκυνητές, ὅτι ἡ πλάκα τῆς Ἁγίας Ἀποκαθήλωσης στὸν Πανάγιο Τάφο, ἀνέβλυζε μύρο!

ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ -- Orthodox Hymns

Η πάντιμος των Ορθοδόξων Παράδοση, μας διδάσκει, ότι η Αειπάρθενος Κόρη ευρέθη η μόνη καθαρά και άμωμος, ώστε να σαρκωθή εξ Αυτής ο πάσης επέκεινα καθαρότητος Υιός και Λόγος του Θεού. Είναι Ναός του Υψίστου υγιασμένος πρώτα με την προσωπικήν Της αγιότητα και αρετήν και ύστερα με την επιφοίτησιν της αγιαστικής δυνάμεως του Αγίου Πνεύματος. Κάθε άλλη υπερτίμηση ή υποτίμηση της Ορθοδόξου αυτής θεωρήσεως αποτελεί ασέβεια και βλασφημία στο πρόσωπό Της και οδηγεί σε αίρεση και πλάνη.

telemaxos doumanis

Τη ΙΘ΄ (19η) Φεβρουαρίου μνήμη του Αγίου Αποστόλου ΑΡΧΙΠΠΟΥ.

Άρχιππος ο Άγιος Απόστολος ήτο μαθητής του Αποστόλου Παύλου, υπό του οποίου επαινείται και συστρατιώτης αυτού ονομάζεται, εις δε τας προς Φιλήμονα και προς Κολασσαείς επιστολάς γράφει περί αυτού· «Είπατε Αρχίππω· βλέπε την διακονίαν ην παρέλαβες εν Κυρίω, ίνα αυτήν πληροίς» (Κολ. δ: 17). Ούτος λοιπόν ευρισκόμενος εις τας Κολασσάς πόλιν της Φρυγίας, εκήρυττε τον λόγον του Ευαγγελίου μετά του Αγίου Φιλήμονος. Οι εκεί όμως ειδωλολάτραι ώρμησαν κατ’ αυτών και συλλαβόντες τον Απόστολον τούτον τον έφερον εις τον ηγεμόνα Ανδροκλήν. Μη πεισθείς δε να θυσιάση εις το είδωλον το καλούμενον Μηνάν, ερρίφθη εντός λάκκου και μέχρις οσφύος εχώσθη, εκεντήθη είτα με βελόνας υπό παίδων και τελευταίον λιθοβοληθείς ετελειώθη και έλαβε παρά Κυρίου τον του Μαρτυρίου αμάραντον στέφανον.

Ορθόδοξη έννομη Τάξη -- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς Δικηγόρος

Είναι πρόδηλον, ότι η προμετωπίς του Συντάγματος, ενδημεί και σήμερον αναλλοίωτος εις το νεοπαγές ψηφισθέν Σύνταγμα , γεγονός το οποίο υπομημνίσκει ευθαρσώς και συνδηλοί την αδήριτο ανάγκη διατηρήσεως  της, διότι η ζώσα Ορθόδοξη παράδοσίς μας καθίσταται, εκ των ών ούκ άνευ, αρρήκτως συνυφασμένη με την ταυτότητα του Ελληνικού λαού.

Η ρητή επίκλησης «εις το όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος», τυποποιείται το πρώτον , εις το Προσωρινό πολίτευμα της Επιδαύριου εν έτει 1822 δια της φράσεως «Εν ονόματι της Αγίας και Αδιαιρέτου Τριάδος», εν ταυτώ δε υποαγορεύεται από την φρόνιμη πραγγελία «Εκ θεού τε άρχεσθαι, και εις θεόν αναπάυεσθαι».

Του αειμνήστου Ιερομονάχου π. Θεοδωρήτου

‘Αποτελεί αυταπόδεικτη άλήθεια γιά τόν πολιτικό χώρο , ότι κανείς δικτάτορας δέν θά μπορούσε νά σταθή χωρίς συνεργάτες. 

Τό ίδιο ακριβώς συμβαίνει καί στον εκκλησιαστικό χώρο. Κανείς αιρετικός δέν θά μπορούσε νά ευδοκίμηση, αν δέν είχε αύτούς πού θά επικροτούσαν, ή τουλάχιστον θά άνέχονταν σιωπηρώς τήν αΐρεσίν του, θά κοινωνοΰσαν μαζί του καί θά τόν ακολουθούσαν.

Καί γιά νά γίνουμε πιό συγκεκριμένοι. Από θεολόγους και κληρικούς όλων των μετώπων έχει χαρακτηρισθή  ο Οίκουμενισμός ως παναίρεσις. Ενώ ξεκίνησε δειλά με το σύνθημα της αγάπης, κατέληξε σήμερα νά διακηρύσση «γυμνή τη κεφαλή» ότι η Ορθοδοξία δέν είναι η Εκκλησία, αλλά μαζι με τις λοιπές αιρέσεις, παπισμού και προτεσταντισμού, συναποτελούν την Εκκλησίαν! Και το κατόρθωσαν αυτό οι οικουμενισταί πατριάρχαι, διότι είχαν βοηθούς και συναντιλήπτορας στην ανίερη προσπάθειά τους εκατοντάδας επισκόπων και χιλιάδας ιερέων και μοναχών, πού είτε επικροτούσαν, είτε σιωπούσαν διά τήν προδοσία! 
-------------------------------------
Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...
Καθαρός καί πάντοτε Ἁγιοπατερικός (=Ὀρθόδοξος) ὁ λόγος τοῦ π. Θεοδωρήτου. Ἐκτός ἀπό τά πολλά βιβλία του πού διάβασα, εἶχα τήν εὐλογίαν νά συνομιλῶ τηλεφωνικῶς μαζί του σχεδόν καθημερινῶς γιά τά ἐκκλησιαστικά, νά συνεργάζωμαι μαζί του στήν συγγραφήν ἄρθρων κ.λπ. Ἦτο ἕν φῶς, ἕν στήριγμα, ἕνας ὁδοδείκτης, ἕν ὑπόδειγμα εὐγενείας καί ἀνθρωπιᾶς. Αἰωνία του ἡ μνήμη!

--------------------------------------
Marinos Ritsoudis είπε...

Είμαστε αντιμέτωποι με δύο μεγάλες Αλήθειες.
1924, ο απλός λαός Ιερείς, μοναχοί από το Άγιον Όρος κράτησαν στις πλάτες τους εκείνα τα Ιερά καί Οσια, που ουδείς Αρχιερέας τότε δεν οιδε, δεν έκανε αποτείχιση.
Σήμερα στον παγιωμένο ρητώς υπογεγραμμένο και συμφωνημένο οικουμενισμό, ελάχιστοι, κλήρος καί λαός έκανε αποτείχιση.
Σαν ένα κόσκινο το 1924 ξεχώρισε ηρα από σιτάρι, και τα απομεινάρια που έμειναν στον Οικουμενισμό, δεν κατάφεραν κατά κανόνα να απαγκιστρωθούν από αυτόν.
Αποδυκνείεται σθεναρά πως ο συγχροτισμός με την αίρεση, θολώνει πολύ την καθαρή όραση.
Τα τοσα χρόνια στον Οικουμενισμό, δεν μπορεί να διαλύσει τις αμφιβολίες των παθών στίς καρδιές των κοινωνούντων με την αίρεση.
------------------------------
Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

@ 18 Φεβρουαρίου 2020 - 12:34 μ.μ.: «Πλάνησε [σ.σ. ὁ π. Θεοδώρητος] αρκετό κόσμο με τις πλάνες του, τις οποίες πλάνες του ετσάκισεν ο πατήρ Ευθύμιος.
Εδώ όμως τα γράφει άριστα!»

Σχόλιον: Ὅ,τι ἔλεγεν ὁ π. Θεοδώρητος τό ἐτεκμηρίωνεν εἰς τόν Ἁγιογραφικόν καί τόν Ἁγιοπατερικόν λόγον. Ὡς ἐκ τούτου, δέν ἦτο ἐκεῖνος ὁ πεπλανημένος, ἀλλ' ὅσοι τόν «ἀντέκρουαν» μέ ψευδο-επιχειρήματα. Ὁ π. Ε.Τ. ὅταν μέν ἀντικρούῃ τούς Οἰκουμενιστάς εἶναι καταπέλτης, διότι παραθέτει συντριπτικά Ἁγιοπατερικά χωρία, ὅταν ὅμως «ἀντικρούῃ» τούς Ὀρθοδόξους τοῦ π.ἑ., τότε γίνεται ἀερολόγος καί διαστροφεύς τῆς Ἀληθείας. Αὐτό συμβαίνει στό βιβλίον του μέ τίτλον «Ἡ Διαχρονική Συμφωνία ... » (2012), τό ὁποῖον μέχρι καί τήν σελ. 226 εἶναι ἀριστούργημα, ἐνῷ ἀπό ἐκεῖ καί πέρα ἀρχίζουν οἱ πλάνες καί οἱ διαστροφές του!

Η Αγία Γραφή για την άμεση απομάκρυνση από τους Οικουμενιστές (του π. Ευθ. Τρικαμηνά).

Ὁ λόγος ὁ ὁποῖος μᾶς ἀνάγκασε νά προβοῦμε εἰς αὐτήν τήν μικράν ἐργασία καί μελέτη εἶναι ἀφ’ ἑνός μέν ἡ ἀμφισβήτησις ἐκ μέρους κάποιων ἀδελφῶν, κυρίως Ἀντιοικουμενιστῶν, τῆς ἐπιτακτικῆς ἀπολύτου καί ὑποχρεωτικῆς ἐντολῆς τοῦ Θεοῦ, περί ἀμέσου ἀπομακρύνσεως ἀπό τούς αἱρετικούς Ἐπισκόπους και ποιμένας, ἀφ’ ἑτέρου δέ ἡ κατηγορία καί μομφή τήν ὁποία μᾶς ἀπηύθυναν, ὅτι δῆθεν παρερμηνεύουμε τίς Γραφές καί, ὡς ἐκ τούτου, ἐξάγουμε τά συμπεράσματα τά ὁποῖα μᾶς ἐξυπηρετοῦν, προκειμένου νά στηρίξωμε τό ὑποχρεωτικό τοῦ ΙΕ΄ Ἱεροῦ Κανόνος τῆς Πρωτοδευτέρας Ἱερᾶς Συνόδου.

Παρουσιάζοντας λοιπόν  αὐτήν τήν μικράν ἐργασία στούς ἀδελφούς, προσεπιδηλοῦμε ὅτι, ἡ ἐντολή αὐτή τῆς ἀποτειχίσεως, εἶναι ἡ πλέον σαφής καί ἀδιαμφισβήτητη μέσα στήν Ἁγία Γραφή καί, κατά τήν γνώμη μας, αὐτή ἡ ἐντολή εἶναι ἐκείνη, ἡ ὁποία μέ διαφόρους τρόπους ἔχει καταγραφεῖ  περισσότερες φορές ἀπό τίς ἄλλες ἐντολές, σέ σημεῖο, θά λέγαμε, νά τήν συναντᾶς, μελετώντας τήν Ἁγία Γραφή, συνεχῶς μπροστά σου.

Ecumenism is heresy!

That is quite clear. Moreover, it is the heresy of heresies.
Of all the errors that so-called "Ecumenism" comprises, the most fundamental and profound is its error concerning the very nature of the Church itself. This is an ecclesiological heresy. It is contrary to the Nicean-Constantinopolitan confession of faith, for it asserts that there is no "One, Holy, Catholic and Apostolic Church. 

(From the Monastery of Saint Shio of Mghvime: An Open Letter To The Patriach Of Georgia April 14/27, 1997)