«Βαδίζοντας πρός την Πανορθόδοξο Σύνοδο» π. Γεώργιος Μεταλληνος - π. Αρσένιος Βλιαγκοφτης

http://agiooros.org/viewtopic.php?f=69&t=12217

Ορθόδοξοι ύμνοι από το Άγιον Όρος --- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τετάρτη, 13 Απριλίου 2016

Ο Μέγας Κανών. Μαρτίνου του ομολογητού, πάπα Ρώμης, Θεοδοσίου, Ζωΐλου, Ελευθερίου μαρτύρων.

Ὁ Ἅγιος Μαρτίνος, Ἐπίσκοπος Ρώμης, γεννήθηκε στὸ Τόδι τῆς Ὀμβρικῆς τῆς Κεντρικῆς Ἰταλίας. Ἀνῆλθε στὸν ἐπισκοπικὸ θρόνο τῆς Ρώμης σὲ μία ἐποχή, κατὰ τὴν ὁποία τὴν Ἐκκλησία τάρασσε ἡ αἵρεση τῶν Μονοθελητῶν. Ἡ Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως εἶχε τότε ἐμπλακεῖ στὴν αἵρεση αὐτή. Ὁ Ἅγιος Μαρτίνος συγκάλεσε Σύνοδο στὸ ναὸ τοῦ Σωτῆρος Λατερανοῦ, τὸ ἔτος 649 μ.Χ., ἡ ὁποία καταδίκασε τὸν Μονοθελητισμό, ὁ δὲ Ὅρος αὐτῆς ἦταν ἐπέκταση τῆς διδασκαλίας τῆς Δ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Ἡ Σύνοδος ψήφισε ἐπίσης, καὶ εἴκοσι ἀναθεματισμοὺς κατὰ τῶν αἱρετικῶν καὶ τῶν ἀρχηγῶν τους, ἐνῷ καταδίκασε ἐκτὸς τῶν ἄλλων τοὺς μονοθελητὲς Πατριάρχες τῆς Κωνσταντινουπόλεως Σέργιο καὶ Πύρρο, συνεργάτες τοῦ Ἡρακλείου καὶ τὸν Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Παῦλο Β’. Σημαντικὸ ρόλο στὶς διεργασίες τῆς Συνόδου διαδραμάτισε καὶ ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής.

Καλώς έγραψε ο Πλάτων "η επανάληψη είναι μήτηρ μαθήσεως"

Toυ Μητρ. Ηλείας κ. Γερμανού : Τι συμβαίνει; τα τελευταία 30 χρόνια έχουν αγιοποιηθή τόσα πρόσωπα, όσα δεν αγιοποιήθηκαν αιώνες!                                                                                                                                                     

….Διότι πράγματι τα τελευταία 30 χρόνια έχουν αγιοποιηθή τόσα πρόσωπα, όσα δεν αγιοποιήθηκαν αιώνες!                                                                                                                                                     

Δια τούτο διερωτάται κανείς· Τι συμβαίνει; Είναι μεγάλη η αγιότητα σήμερα  και τόσοι πολλοί στην εποχή μας ευηρέστησαν τω Θεώ, ώστε Εκείνος τους εθαυμάστωσε και αποδεδειγμένως δημοσίως τους ενεφάνισε ή εμείς έχομε χάσει τα αγιοπνευματικά κριτήρια αναγνωρίσεως ενός αγίου;                                                        

Μήπως στην σημερινή απιστία και την αδιαφορία των ανθρώπων, ούτοι ζητούν «σημεία», ως ζητούσαν οι Ιουδαίοι και οι Έλληνες των χρόνων του Ιησού (Ίδε σχετικά περιστατικά: Ματθαίου ιβ΄ 38 – 45 , ιστ΄ 1 – 4, κζ΄ 42 – 44, Λουκά δ΄ 23 – 30, ια΄ 29, Ιωάννου στ΄ 30 – 41, Α΄ Κορινθίους 22 – 26), και η Εκκλησία, αντιθέτως απ΄ ό,τι έπραξεν ο Κύριος, προσπαθή να ικανοποιήση το αίτημα με την αγιοποίησι νέων προσώπων;                                                                                                                              
Μήπως η Εκκλησία μας επηρεασμένη από την μόδα του συγχρονισμού ή της νέας εποχής, αναζητεί να προβάλη στους χριστιανούς μας νέα άγια πρότυπα, εγκαταλείποντας τα υπάρχοντα σπουδαία και μεγάλα τοιαύτα;                                                                                                                                                            

Μήπως είναι τούτο κάτι «που πουλάει» κατά την σημερινήν ορολογίαν, και κάποια μέλη της δεν θέλουν να στερηθούν των ωφελημάτων του;                                        

Πάντως ό,τι και αν συμβαίνη, έχω την αίσθησιν ότι ευρισκόμεθα εις λάθος δρόμο.

Ο παπισμός επίβουλος της Ορθοδοξίας

Ποίος δεν γνωρίζει σήμερον τας επαισχύντους παπικάς σταυροφορίας εις βάρος του «σχισματικού» Βυζαντίου και την επί δύο αιώνας φραγκικήν κατάληψιν της Κωνσταντινουπόλεως, που απετέλει την πρώτην άλωσίν της;
Ποίος δεν γνωρίζει σήμερον τον λόγον του πά­πα Ευγενίου του Ε’ κατά την άλωσιν της Κωνσταντι­νουπόλεως: «Δεν θα εχαιρόμην τόσον πολύ εάν είχωμεν δέκα νίκας κατά των Τούρκων, όσον χαίρομαι σή­μερον δια την υποδούλωσιν των “σχισματικών”»!
Ποίος δεν γνωρίζει ότι η καταστροφή τεσσά­ρων εκατομμυρίων Ορθοδόξου Ελληνικού λαού εις την Μ. Ασίαν, οφείλετο εις τας μηχανορραφίας του παπισμού, φοβουμένου την επανεγκατάστασιν ενός νέου βυζαντινού κέντρου της Ορθοδοξίας, αντιπάλου του παπισμού; «Ήλθαν εις το φως διάφορα έγγραφα, που απεδείκνυον ακλόνητα, ότι το Βατικανόν, όπως και άλλες δυνάμεις, είχε παρακινήσει την Γαλλίαν (και την Ιταλίαν) να βοηθήσει τους Τούρκους, διότι δεν ήθελεν να πάρουν οι Ορθόδοξοι Έλληνες την Κωνσταντινούπολιν. Το Βατικανόν εφοβείτο ότι η ελ­ληνορθόδοξος Εκκλησία θα εγίνετο σοβαρός αντίπα­λός του εις περίπτωσιν που θα εδραιώνετο εις το παλαιόν της κέντρον του Ανατολικού Χριστιανισμού… Την ιδίαν εποχήν εκολάκευε την Σοβιετικήν Ένωσιν με την ελπίδα να υποτάξη την Ορθόδοξον Εκκλησίαν της εις τον Καθολικισμόν…».

Song: Erdowie, Erdowo, Erdogan | extra 3 | NDR

Οι Ιεροί Κανόνες της Εκκλησίας «Σκωληκόβρωτα Εκκλησιαστικά κιτάπια»! -- του αείμνηστου Ιωάννου Κορναράκη, Ομ. Καθηγητού Παν. Αθηνών

Στο νέο εορτολόγιο του 2007, της Ι. Μ. Καλαβρύτων και Αιγιαλείας, το οποίο κυκλοφορήθηκε προσφάτως, και στις σελίδες 194 – 195, δημοσιεύεται κείμενο από την εφημερίδα «Το Βήμα της Αιγιαλείας», της 7.5.06, με τίτλο «Κρίμα… ο αφορισμός».                                                                                                                     

Το εν λόγω κείμενο στρέφεται κατά των «οψίμων ζηλωτών της Ορθοδοξίας» και έχει στο στόχαστρο τον λαμπρό εκπαιδευτικό-θεολόγο και μαχητή της Ορθοδοξίας Παν. Σημάτη, τον αφορισθέντα, με αντικανονικές διαδικασίες, από τον Σεβ. Μητροπολίτη κ. Αμβρόσιο.                                                                                     

Ο συγγραφέας του κειμένου αυτού, μεταξύ άλλων, θλιβερών, διατυπώνει την άποψη «ότι τους ¨ξεροκεφάλους¨, δεν συνετίζει δι΄ αφορισμού ακοινωνησίας, αλλά το παραδοσιακό φραγγέλιο. Επειδή, λοιπόν, «όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος», θα έπρεπε ο Μητροπολίτης μας αντί αφορισμού, να δώσει εντολή σε ένα θαλερό Διάκο να συνετίσει με σφαλιάρες και κλωτσιές αυτούς, που πιστεύουν ότι το πνεύμα και το γράμμα της Ορθοδοξίας βρίσκεται στα σκωληκόβρωτα εκκλησιαστικά κιτάπια»!                                                                                                                
Παραβλέποντας την συντακτική αταξία, αλλά και την πεζοδρομιακού επιπέδου βαρβαρότητα, του φιλοξενουμένου στο μητροπολιτικό εορτολόγιο, κειμένου, σταματούμε με θλίψη πολλή στο ποιον του επισκοπικού κριτηρίου της καταλληλότητός του, για μια θέση στο εορτολόγιο αυτό!                                                                                                                                                                              

Οι Ιεροί Κανόνες είναι, Σεβασμιώτατε, «σκωληκόβρωτα εκκλησιαστικά κιτάπια»; Αυτό είναι το πρωτοχρονιάτικο μήνυμά σας στο ποίμνιό σας; Επιλέξατε το κείμενο αυτό, για να τραυματίσετε, για μια ακόμη φορά τον όντως ακραιφνή (χωρίς εισαγωγικά) ορθόδοξο θεολόγο και ανεχθήκατε να συμπαρασύρεται, με τον τρόπο αυτό, στο επίπεδο ενός απαράδεκτου, για κάθε χριστιανική συνείδηση, εκχυδαϊσμού, μαζί με τους Ι. Κανόνες, «τα κιτάπια» και η πατερική παράδοση, αφού τα καθ΄ υμάς «κιτάπια», είναι καρπός της παραδόσεως αυτής;                        

Θλίψη και μόνο θλίψη, αποπνέουν οι δύο επίμαχες σελίδες του εορτολογίου σας! Θλίψη, κυρίως, για τα κριτήρια της επιλογής σας!

Ο Πανσεξουαλισμός αφηνίασε.

Πολλά θηρία λυσσομανούν, δια να κατασπαράξουν τους Ορθοδόξους Έλληνας. Να εξαφανίσουν τον Ορθόδοξον Ελληνισμόν. Το πιο επικίνδυνον από αυτά, ο Πανσεξουαλισμός. Αποκτηνώνει τον άνθρωπον. Δολοφονεί την ψυχήν και θεοποιεί την σάρκα. Καταβιβάζει το κέντρον της σκέψεως του ανθρώπου από τον Θεοδρόμον νουν εις το υπογάστριον. Ανέκαθεν βεβαίως υπήρχεν ο «νόμος της σαρκός», που αντεστρατεύετο εις τον «νόμον της διανοίας». Σήμερα, όμως, προσέλαβε τας διαστάσεις συστηματικής κινήσεως. Σήμερα διαθέτει άφθονα και πλούσια μέσα: α) Τον ημερήσιον και περιοδικόν Τύπον. Αι φωτογραφίαι, που δημοσιεύονται, τροφοδοτούν τας κατωτέρας ορμάς· αφυπνίζουν την γενετήσιον βουλιμίαν· κατασπιλώνουν τον παρθενικόν θάλαμον της ψυχής με εικόνας και παραστάσεις αισχρότητος. β) Τας διαφημίσεις. Αι παραστάσεις ημιγύμνων γυναικών, με πορνικήν διάθεσιν, καταστρέφουν την εντροπήν, χαλαρώνουν την ηθικήν αυστηρότητα και αιχμαλωτίζουν με τα δεσμά του φιληδόνου θεάματος την διάνοιαν. γ) Τον κινηματογράφον. Αποκορύφωσις του εγκλήματος. Σκηναί βρωμεραί, υπενθυμίζουσαι Σόδομα και Γόμορρα.

Ενας μοναχός εξωμολογήθηκε στον Αββά Σισώη: «΄Επεσα πάτερ. Τι να κάνω;»

«Σήκω», του είπε, με τη χαρακτηριστική του απλότητα ο άγιος Γέροντας.

«Σηκώθηκα Αββά μα πάλι έπεσα στην καταραμένη αμαρτία», ομολόγησε με θλίψη ο αδελφός.
«Και τι σε εμποδίζει να ξανασηκωθείς;»
«Ως πότε Αββά» ρώτησε ο αδελφός.
«΄Εως ότου να σε βρή ο θάνατος ή στην πτώση ή στην έγερση. Δεν είναι γραμμένο όπου ευρώ σε, εκεί και κρινώ σε; Μόνο εύχου στο Θεό να βρεθείς την τελευταία σου στιγμή σηκωμένος με την αγία μετάνοια.» του εξήγησε ο Αββάς Σισώης.

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, Κυριακή ΙΖ΄ Ματθαίου - ανάλυση Αποστολικού Αναγνώσματος [mp3 - 2016],

Στοχασμοὶ τῆς ζωῆς -- ΕΜΠΡΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟΝ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟΝ -- Τοῦ κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγο

Ὄμορφη εἶν’ ἡ ζωή. Ὁλοπλούμιστη ἀπό χαρές καί γέλιο καί τραγούδι. Ἕνα ξεφάντωμα τῆς ψυχῆς π’ ἀναζητάει τή γεύση τοῦ αἰώνιου. Τό ξέρει. Τό γνωρίζει πολύ καλά. Θά τό ‘θελε τοῦτες οἱ χαρές οἱ τωρινές, νά παραμένουν ἀσάλευτες γιά πάντα. Μά ὁ ἄνθρωπος, ὁ πλασμένος γιά τήν αἰώνια χαρά, ὁ ἴδιος ἔγινε ὁ δολοφόνος της. Τή σκότωσε πρίν ἀκόμα ὁλοκληρώσει τήν ἀπόλαυσή της. Στόν παράδεισο τῆς τρυφῆς εἶχε «ἀγγελική μεγαλοφυΐα», ὅπως λέγει ὁ ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης. Ἄγγελος ἤτανε, μέ ἀνθρώπινη σάρκα. Κι ἐκεῖ πού θ’ ἄρχιζε τό πανηγύρι τῆς ἀτέλειωτης χαρᾶς, τό διέκοψε ἀπότομα ἡ ὀδύνη τῆς πτώσης. Κι ἡ «συμφωνία τῆς χαρᾶς»(Μπετόβεν), θά γινότανε «ἡμιτελής συμφωνία» (Σιοῦμπερτ) ἤ ἕνα Marche Funebre (πένθιμο ἐμβατήριο). Ὁ ἄνθρωπος δέ στάθηκε καλός καπετάνιος τῆς ἐλευθερίας του. Ἡ ἐνοχή του θά γίνει θλίψη, πόνος καί σπαραγμός. Πολύ ἐκφραστικός εἶναι ὁ στίχος τοῦ ποιητῆ: «Ἐγώ τά μάρανα τά ρόδα˙ ἐγώ τό σώπασα τ’ ἀηδόνι». Αὐτό θά ‘ναι τό θρηνητικό τραγούδι τοῦ Ἀδάμ, πού κάθεται «ἀπέναντι τοῦ παραδείσου».

π.Νικόλαος Μανώλης, Ο Οικουμενισμός στη Σμύρνη - Παρέμβαση στην επικαιρότητα [ΒΙΝΤΕΟ 2016].