Τα πρόσφορα της Μαρίας

http://agiooros.org/viewtopic.php?f=24&t=10672

ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ

Ωδή γ΄.  Ο  Ειρμός.

 

Ισχύν ο διδούς, τοις Βασιλεύσιν ημών Κύριος, και κέρας χριστών αυτού υψών, Παρθένου αποτίκτεται· μολεί δε προς το Βάπτισμα· διο πιστοί βοήσωμεν· ουκ έστιν Άγιος ως ο Θεός ημών, και ουκ έστι δίκαιος, πλην σου Κύριε.

 

Ερμηνεία.

 

Επειδή η Τρίτη Ωδή είναι ποίημα της Προφήτιδος Άννης, δια τούτο και ο Ιερός Μελωδός ερανίζεται εξ εκείνης το προοίμιον του παρόντος Ειρμού, και λέγει, ότι ο Κύριος, ο οποίος δίδει ισχύν και δύναμιν εις τους ευσεβείς ημών Βασιλείς: «Δώσει γαρ, φησίν, ισχύν τοις Βασιλεύσιν» (α΄ Βασιλ. β; 10)· και εκείνος όπου υψώνει και δοξάζει το κέρας: ήτοι την δύναμιν των χριστών αυτού, Βασιλέων δηλαδή και Ιερέων και Προφητών· τούτων γαρ τα τάγματα εχρίοντο υπό του Θεού δια του κέρατος του χρίσματος: «Υψώσει, φησί, κέρας χριστών αυτού· (α΄ Βασιλ. β: 10) Αυτός, λέγω, εγεννήθη από την Παρθένον κατά την παρελθούσαν εορτήν της κατά σάρκα Γεννήσεώς Του· τώρα δε κατά την παρούσαν των Φώτων εορτήν έρχεται από λόγου Του εις το να βαπτισθή εν τω Ιορδάνη ποταμώ. Όρα δε σοφίαν του Μελωδού· επειδή γαρ η ύψωσις είναι εναντία του βαπτίσματος, καθότι η μεν ύψωσις σημαίνει ανάβασιν, το δε βάπτισμα σημαίνει κατάβασιν· δια τούτο είπεν, ότι εκείνος ο Θεός, ο οποίος αναβιβάζει το κέρας των υπ΄ Αυτού κεχρισμένων, καταβαίνει σήμερον εις το ύδωρ και καταδύεται δια την ημών σωτηρίαν, ίνα δια της ιδικής του καταβάσεως αναβιβάση ημάς εις την αρχαίαν κατάστασιν. Ακολούθως δε λέγει, ότι πρέπει ημείς οι πιστοί να φωνάξωμεν προς τον τοιαύτα εργαζόμενον θαυμάσια Κύριον το λόγιον εκείνο της θεοπνεύστου Άννης: «Ουκ έστιν Άγιος, ως ο Κύριος, και ουκ έστι δίκαιος, ως ο Θεός ημών, και ουκ έστιν Άγιος πλην σου» (α΄ Βασιλ. β: 2). 

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τετάρτη, 18 Μαρτίου 2015

Κυρίλλου αρχιεπισκόπου Ιεροσολύμων, Τροφίμου και Ευκαρπίωνος των μαρτύρων.

Ὁ Ἅγιος Κύριλλος καταγόταν ἀπὸ τὴν Παλαιστίνη καὶ γεννήθηκε πιθανῶς τὸ ἔτος 313 μ.Χ. στὰ Ἱεροσόλυμα. Χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος ὑπὸ τοῦ Ἐπισκόπου Ἱεροσολύμων Μαξίμου τοῦ Γ’ (333 – 348 μ.Χ.), τὸν ὁποῖο καὶ διαδέχθηκε στὴν ἐπισκοπικὴ ἕδρα κατὰ τὶς ἀρχὲς τοῦ ἔτους 348 μ.Χ., εἴτε διότι ὁ Μάξιμος ἀπομακρύνθηκε ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς Ἀρειανούς, εἴτε διότι πέθανε.

Ὁ Ἅγιος ἀρχικὰ ἀδιαφοροῦσε γιὰ τὶς δογματικὲς «λεπτολογίες» καὶ ἀπέφευγε ἐπιμελῶς τὸν ὄρο «ὁμοούσιος». Γι’ αὐτὸ ὁ Ἀρειανὸς Μητροπολίτης Κασαρείας Ἀκάκιος ἐνέκρινε τὴν ἐκλογή του καὶ τὸν χειροτόνησε Ἐπίσκοπο. Ἀλλὰ συνέβη καὶ ἐδῶ, ὅτι ἀργότερα καὶ στὴν περίπτωση τοῦ Ἁγίου Μελετίου, Πατριάρχου Ἀντιοχείας († 12 Φεβρουαρίου). Ὁ Ἅγιος δὲν ἔμεινε ἐκτὸς τοῦ κλίματος τῆς ἐποχῆς, ὡς πρὸς τοὺς δογματικοὺς ἀγῶνες καὶ ἀπὸ τοὺς πρώτους μῆνες τῆς ἀρχιερατείας του ἀποδείχθηκε μὲ τὶς περίφημες Κατηχήσεις του, ὑπερασπιστὴς τῶν Ἀποφάσεων καὶ τῶν Ὅρων τῆς Α’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου.

Του αειμνήστου Ιωάννου Κορναράκη, Ομ. Καθηγητού του Πανεπιστημίου Αθηνών:

…Είναι γνωστή πλέον η μέθοδος της Νέας Εποχής και της διαλεκτικής της μετανεωτερικότητος, η οποία, μέθοδος, με εργαλείο τη διγλωσσία, αναιρεί μία δοκιμασμένη αλήθεια, αφού προηγουμένως την επικαλεσθεί και την τονίσει ως επιχείρημα μιας συγκεκριμένης θέσεως, για να την ακυρώσει στη συνέχεια με την «αλήθεια», που εκείνη θέλει να σερβίρει!  Όλοι οι οικουμενιστές κληρικοί και λαϊκοί θεολόγοι εκθέτουν τις ανορθόδοξες θεωρίες τους «πλουμισμένες» με τους όρους Πατερική θεολογία, Ορθόδοξη Παράδοση και Ορθόδοξη Εκκλησία!

Εκπαιδευτικά πρότυπα που ελευθέρωσαν την πατρίδα

Κωνσταντίνος Χολέβας

Στις ημέρες μας βλέπουμε να γίνονται πρότυπα των νέων διάφοροι τηλεοπτικοί μαϊντανοί, ποδοσφαιρικοί αστέρες, νεαροί που κατηγορούνται για ληστεία και τρομοκρατικές ενέργειες και άλλα τέτοια περίεργα. Επειδή πλησιάζει η εθνική επέτειος της 25ης Μαρτίου θεωρώ χρήσιμο να θυμηθούμε με ποιες παιδαγωγικές αρχές και με ποια εκπαιδευτικά πρότυπα γαλουχήθηκαν οι πρωταγωνιστές της ελευθερίας μας. Τι δίδασκαν οι διδάσκαλοι του Γένους και τι μάθαιναν τα Ελληνόπουλα είτε στα κρυφά σχολειά είτε στα φανερά, ειδικά μετά το 1700, όταν οι Οθωμανοί ανέχθηκαν τη λειτουργία σπουδαίων σχολείων των ελληνικών και χριστιανικών γραμμάτων.

Το θαυμάσιο περιοδικό «Πειραϊκή Εκκλησία» στο τεύχος Μαρτίου 2015 παρουσιάζει ένα αφιέρωμα στους διδασκάλους του Γένους, από το οποίο σταχυολογώ ορισμένες λίαν διαφωτιστικές επισημάνσεις.
Αρχίζουμε από τον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό, ο οποίος μαρτύρησε στη Βόρειο Ηπειρο το 1779. Ελεγε σχετικά με τον σκοπό της παιδείας: «Να μαζευθήτε όλοι να κάμνετε ένα σχολείον καλόν, να βάλετε και επιτρόπους να το κυβερνούν, να βάνουν διδάσκαλον να μανθάνουν όλα τα παιδιά γράμματα, πλούσια και φτωχά. Διότι από το σχολείον μανθάνομεν τι είναι Θεός, τι είναι Αγία Τριάς, τι είναι Αγγελοι, δαίμονες, παράδεισος, κόλασις, αρετή, κακία, τι είναι ψυχή, σώμα κ.λπ. Διότι χωρίς το σχολείον περιπατούμεν εις το σκότος. Από το σχολείον ανοίγει το μοναστήριον. Αν δεν ήτο το σχολείον, πού ήθελον μάθει εγώ να σας διδάσκω;»

Ο πόνος προανάκρουσμα της Αναστάσεως του Στεργίου Σάκκου Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Τυραννικό το ερώτημα βασανίζει την απορημένη σκέψη και πληγώνει την πονεμένη καρδιά του σκεπτόμενου ανθρώπου: «Γιατί υποφέρουμε στη ζωή;». Γεννιόμαστε όλοι με τον πόθο της χαράς, της επιτυχίας, της αναγνώρισης. Γι΄ αυτά αγωνιζόμαστε από την πρώτη νιότη ως τα γεράματά μας. Κι όμως καθημερινά γευόμαστε το πικρό ποτήρι της θλίψεως, της καταφρόνιας, της απόρριψης. Συχνά, μάλιστα, διαπιστώνουμε ότι οι καλοί περισσότερο υποφέρουν, οι δίκαιοι και άμεμπτοι, οι ευσεβείς σκληρότερα δοκιμάζονται. Γιατί;                                                                      Την απάντηση σ΄ αυτό το καυτό και πανανθρώπινο ερώτημα τη δίνει ο πολύαθλος Ιώβ, που τη μνήμη του τιμά η Εκκλησία μας στις 6 Μαϊου. Η ζωή και τα βάσανά του ιστορούνται στο ομώνυμο βιβλίο, ένα από τα αρχαιότερα και ωραιότερα της Παλαιάς Διαθήκης, πραγματικό φιλολογικό αριστούργημα, με πλούσια διδακτικά και ηθικά μηνύματα.                                                                                                                         
Ήταν άρχοντας, επιφανής, ευπόληπτος, πλούσιος, υγιής, πολύτεκνος, ευτυχισμένος ο Ιώβ. Τα είχε όλα! Και σε μια στιγμή τα έχασε όλα.

Ελειψαν οι αγωνιστές, θέριεψαν τα πάθη, συμβιβάσθηκαν οι αξίες, προδόθηκε η ιστορία.

Κάποτε ο Κύριός μας, απέστειλε στον κόσμο τους μαθητές Του να γίνουν «μάρτυρές» Του. Τους ανέθεσε την ιεραποστολή να φέρουν στους ανθρώπους το μήνυμα της ελπίδας και της σωτηρίας. Και αυτοί ανταπεκρίθηκαν. Με λόγια και έργα, με θυσίες και προσφορές, με κινδύνους και διωγμούς. Τους περιφρόνησαν οι άνθρωποι, όταν δεν τους εδίωκαν. Και τους εθανάτωσαν, όταν δεν τους εφίμωναν. Και αργότερα, μετά τους αγίους Αποστόλους, οι άγιοι Μάρτυρες, οι Όσιοι, οι Πατέρες, ο χορός των αγωνιστών έδωσαν την μαρτυρία τους. Εφώτισαν τον κόσμο, έμειναν ασυμβίβαστοι με την αμαρτία, ελεγκτικοί της κακίας, ασίγαστοι κήρυκες της αρετής. Και παρέδωσαν στην Εκκλησία αθάνατα πρότυπα μαρτυρικής μαρτυρίας.