Ἡ ἀλλαγή τοῦ Ἡμερολογίου τό
1924 ἀπό τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο καί τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἦταν μονομερής
καί πραξικοπηματική ἐνέργεια, γιατί δέν ἔγινε μέ πανορθόδοξη ἀπόφαση. Διέσπασε
τήν λειτουργική ἑνότητα μεταξύ τῶν Ὀρθοδόξων Τοπικῶν Ἐκκλησιῶν καί προκάλεσε σχίσματα
καί διαιρέσεις μεταξύ τῶν πιστῶν. Στήν ἀλλαγή συνήργησαν καί ὤθησαν ἑτερόδοξες
«ὁμολογίες» καί μυστικές ἑταιρεῖες, μέσῳ τοῦ Πατριάρχου Μελετίου Μεταξάκη. Ἦταν
προσμονή ὅλων καί δέσμευση τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἡγετῶν ἡ μέλλουσα νά συνέλθει Σύνοδος
νά συζητήσει καί νά ἐπιλύσει τό θέμα. Δυστυχῶς, κατά τήν μακρά προσυνοδική
διαδικασία Παπικοί καί Προτεστάντες ἔθεσαν στούς Ὀρθοδόξους νέο θέμα, τόν «κοινό
ἑορτασμό τοῦ Πάσχα», μέ συνέπεια νά στραφεῖ πρός τά ἐκεῖ τό ἐνδιαφέρον καί νά ἀτονήσει
ἡ συζήτηση γιά τήν θεραπεία τοῦ τραύματος τῆς λειτουργικῆς ἑνότητος στόν ἑορτασμό
τῶν ἀκινήτων ἑορτῶν, πού προκλήθηκε χωρίς λόγο καί ποιμαντική ἀνάγκη. Στήν
τελική φάση τῆς Συνόδου καί χωρίς συνοδικές ἀποφάσεις τῶν τοπικῶν Ἐκκλησιῶν τό
θέμα τοῦ Ἡμερολογίου ἀποσύρθηκε ἀπό τόν κατάλογο τῶν θεμάτων, ἐνῶ ἦταν τό κατ' ἐξοχήν
ἐπεῖγον καί φλέγον θέμα. (Επιστολή Πατρ. Βουλγαρίας Αριθ. πρωτ. 487)
-----------------------------
Σεραφείμ: «Στήν τελική φάση τῆς Συνόδου καί χωρίς συνοδικές ἀποφάσεις τῶν τοπικῶν Ἐκκλησιῶν τό θέμα τοῦ Ἡμερολογίου ἀποσύρθηκε ἀπό τόν κατάλογο τῶν θεμάτων, ἐνῶ ἦταν τό κατ' ἐξοχήν ἐπεῖγον καί φλέγον θέμα. (Επιστολή Πατρ. Βουλγαρίας Αριθ. πρωτ. 487)».
Σχόλιον: Προφανῶς, ὁ κ. Σεραφείμ ἀναφέρεται στήν ψευδο-σύνοδον τοῦ Κολυμπαρίου (2016). Τήν διαμαρτυρίαν των γιά τήν «ἀπόσυρσιν» τοῦ «φλέγοντος» θέματος τοῦ ἡμερολογίου ἀπό τόν κατάλογον τῶν θεμάτων τοῦ «Καϊαφαϊκοῦ Συνεδρίου» τοῦ 2016 ἔχουν ἐκφράσει καί πολλοί ἄλλοι. Θεωρῶ ὅτι ἡ «διαμαρτυρία» αὐτή εἶναι ὑποκριτική, ἐπειδή ἦτο ἐκ τῶν προτέρων γνωστόν ὅτι ἐπρόκειτο γιά «Καϊαφαϊκόν Συνέδριον», ἐφόσον ὅλοι οἱ συμμετάσχοντες Προκαθήμενοι ἦσαν Οἰκουμενισταί. Ἑπομένως, τί εἴδους «λύσιν» θά ἔδιδαν στό «φλέγον» θέμα τοῦ ἡμερολογίου; Ἦτο ποτέ δυνατόν ν' «ἀποφασίσουν» κάτι διαφορετικόν ἀπό αὐτό πού ἰσχύει σήμερα, τήν μή λύσιν δηλαδή, ἤτοι «ἡ κάθε τοπική ἐκκλησία ἄς χρησιμοποιῇ ὅποιον ἡμερολόγιον θέλει»; Διότι, ἄν μέν «ἀπεφάσιζαν» νά ἐπαναφέρουν τό παλαιόν, τότε, ἀφενός θά ἐδέχοντο ἐμμέσως, πλήν σαφῶς, ὅτι ὁ Οἰκουμενισμός ἦτο σέ λάθος δρόμον ὅλ' αὐτά τά χρόνια, καί ἀφετέρου εἶναι πιθανόν ὅτι κάποιοι δέν θ' ἀκολουθοῦσαν κι ἔτσι θά ἐδημιουργοῦντο νέες ἔριδες μεταξύ τῶν πιστῶν, κάτι πού οἱ Οἰκουμενισταί ἀποφεύγουν ὡς ὁ Διάβολος τό θυμίαμα, καθότι τώρα κρατοῦν τά ποίμνιά των εἰς πνευματικόν λήθαργον. Ἐάν πάλι «ἀπεφάσιζαν» νά υἱοθετήσουν ὅλοι τό νέον, τότε ὑπῆρχαν οἱ ἴδιοι κίνδυνοι. Ἑπομένως, ἡ μόνη «λύσις» γι' αὐτούς εἶναι ἡ μή λύσις, ἤτοι τό staus quo, ὁπότε δέν ὑπῆρχε λόγος ν' «ἀποφασίσουν». [Σημείωσις: Τά εἰσαγωγικά στήν λέξιν «ἀποφασίσουν», «ἀπεφάσιζαν» κ.λπ. σημαίνουν ὅτι τίποτε δέν ἀπεφάσισαν οἱ μαριονέττες τοῦ Κολυμπαρίου, ἀλλά ὅλα ἦσαν προκαθωρισμένα ἀπό τά γνωστά κέντρα ἀποφάσεων, ἤτοι τό Βατικανόν, ἡ Μασσωνία κ.λπ.]
