ΚΥΡΙΑΚΗ 13 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2016 – Η΄ ΛΟΥΚΑ= «Τι ποιήσας ζωήν αιώνιον κληρονομήσω;»

Σαμαρειτικές αναβάσεις

Η ζωή του ανθρώπου πάνω στη γη προσφέρεται ως μοναδική ευκαιρία για πλήρη αποδοχή της αγάπης του Θεού, την οποία καλείται να προσφέρει αδιάκοπα στους συνανθρώπους του. Στο θέμα ακριβώς αυτό εστιάζεται η σημερινή ευαγγελική περικοπή, η οποία αναφέρεται στην παραβολή του Καλού Σαμαρείτη. Μέσα απ’ αυτή την παραβολή δίνεται απάντηση στο ερώτημα ποιος είναι ο πλησίον μας. Εγείρεται επίσης το ζήτημα πώς ο καθένας από εμάς γίνεται πλησίον για τον άλλο. Και αυτό γιατί σε τελική ανάλυση στην προοπτική της αυθεντικής κοινωνίας αγάπης που σφυρηλατείται στην πραγματικότητα της Εκκλησίας όλοι οι άλλοι είναι πλησίον μας και αδελφοί μας και σαν τέτοιους θα πρέπει να τους αντικρίζουμε. Αυτό κι αν συνιστά την απάντηση στο ζήτημα που εγείρεται στην εποχή μας για τη δυνατότητα μιας αυθεντικής κοινωνίας προσώπων και λαών.

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΓΟΡΓΟΫΠΗΚΟΟΥ ~ Ι.Μ.ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ -- Orthodox Hymns

π. Θεόδωρος Ζήσης: Διακοπή Μνημοσύνου Επισκόπων-- ΙΕ΄ Κανώνας της Πρωτοδευτέρας

O Συναξαριστής της ημέρας.

Σάββατο, 12 Νοεμβρίου 2016 Ιωάννου ελεήμωνος πατριάρχου Αλεξανδρείας, Νείλου οσίου. «Μακάριοι οἱ ἐλεήμονες, ὅτι αὐτοὶ ἐλεηθήσονται» λέει ὁ Κύριος στὴν ἐπὶ τοῦ Ὄρους ὁμιλία.  Καὶ τὰ λόγια του αὐτὰ βρίσκουν πλήρη τὴν ἐφαρμογή τους στὸ ὑπεράξιο τέκνο τῆς Κύπρου μας, τὸν Ἅγιο Ἰωάννη τὸν Ἐλεήμονα, τὸν Ἀρχιεπίσκοπο τῆς μεγάλης πόλεως Ἀλεξανδρείας.  Φυσικὰ ἡ φιλανθρωπία εἶναι χαρακτηριστικὸ γνώρισμα ὅλων τῶν ἁγίων.  Γιατί, ἡ ἀρετὴ αὐτή, ἡ ἀγάπη πρὸς τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους εἶναι καὶ ἡ πιὸ τρανὴ πιστοποίηση τῆς ἀγάπης μας πρὸς τὸν μεγάλο μας Πατέρα, τὸν Θεό, ὅπως ξεκάθαρα τονίζει καὶ ὁ ἱερὸς Εὐαγγελιστής.  Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὅμως τὴν φιλανθρωπία τὴν ἔκαμε κύριο μέλημα τῆς ζωῆς του, ὥστε ἡ Ἐκκλησία μας νὰ τοῦ δώσει καὶ τὸ τιμητικὸ προσωνύμιο τοῦ Ἐλεήμονος.  Τὴν ζωὴ τοῦ μεγάλου αὐτοῦ φιλανθρώπου, μιὰ ζωὴ ἀληθινὰ χαριτωμένη καὶ ρωμαλέα, θὰ ἐκθέσουμε στὶς γραμμὲς ποὺ ἀκολουθοῦν.  Εἶναι τόσο διδακτική, μὰ καὶ τόσο ἐνδιαφέρουσα εἰδικὰ γιὰ τὴν ἐποχή μας, ποὺ εἶναι μία ἐποχὴ ἄκρατου ἀτομισμοῦ.

Η θεολογία του Π. Τρεμπέλα αποδεκατίζει τα ψεύδη των οικουμενιστών

Του κ. Παναγιώτου Νούνη, θεολόγου

Έγραψε προσφάτως ο Σεβασμιώτατος Προικοννήσου κ. Ιωσήφ:

«Όμως δεν είναι καθόλου άγνωστη στην ιστορία της Εκκλησίας η χρήσις του όρου αυτού («Ετερόδοξη Εκκλησία») για μη Ορθόδοξους, τόσο από μεμονωμένους Αγίους Πατέρες, όσο και από Συνόδους. Ακόμη και στις μέρες μας, συντηρητικοί και κατά τα άλλα σοφοί Θεολόγοι, όπως ο Χρ. Ανδρούτσος, ο χαρακτηρισθείς (όχι αδίκως) «λιοντάρι της Ορθοδοξίας», ο μακαριστός Παναγιώτης Τρεμπέλας, ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω, μετέσχε ενεργώς της Οικουμενικής κινήσεως με πρωτεύοντα ρόλο, έλαβε μέρος στη Γενική Συνέλευσι του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών στο Έβανστον (1954) και όχι μόνο, ο Παναγιώτης Μπρατσιώτης, ο Ιωάννης Καρμίρης, ο Κωνσυαντίνος Μουρατίδης κ.ά., παραδοσιακοί και συντηρητικοί, επαναλαμβάνω, καθηγητές, στις πανεπιστημιακές τους παραδόσεις και στα συγγράμματά τους μιλούσαν πάντοτε περί «Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας». (…) Ποτέ δεν διανοήθηκαν να μιλήσουν για «Ρωμαιοκαθολική θρησκευτική Κοινότητα» όπως κάποιοι όψιμοι ορθοδοξαμύντορες απαίτησαν».  

Πατριαρχείο Μόσχας: ἀναγνωρίζομε στήν πράξη τά Μυστήρια τῶν παπικῶν

Ὁ ἐκπρόσωπος τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας ὡς ὑπουργός τῶν ἐξωτερικῶν τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας ἔκαμε πρόσφατα μερικές δηλώσεις, πού μᾶς παραξένεψαν. Εἶπε δηλαδή, ὅτι ἐμεῖς στή Ρωσία “ἀναγνωρίζομε στήν πράξη τά Μυστήρια τῶν παπικῶν, καί ἄν ἕνας παπικός κληρικός προσέλθει στήν Ὀρθοδοξία, τόν δεχόμαστε ὡς κληρικό”...

Πηγή: "Ορθόδοξος Τύπος"

***

Ο   +I.Γ.Ζ.  άφησε ένα  σχόλιο για την ανάρτησή σας "Πατριαρχείο Μόσχας: ἀναγνωρίζομε στήν πράξη τά Μ...":



Τουτέστιν είστε Αιρετικοί Ουνίτες ( όχι πως δεν το ξέραμε )

Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Μεταλληνός : Ἦταν ἀναμενόμενη ἡ εὐρωπαϊκὴ περιπέτειά μας.

...Ἐν τούτοις, λόγῳ τῶν ἱστορικῶν περιπετειῶν τους, Ἑλληνορθοδοξία καὶ Εὐρώπη διαφοροποιήθησαν στὴν ἱστορική τους πορεία, ριζικὰ καὶ ἀσύμπτωτα. Ἀπὸ τὸ 476 μ.Χ. ἀρχίζει ἡ ὑποταγὴ τοῦ δυτικοῦ Τμήματος τῆς Χριστιανικῆς Αὐτοκρατορίας σὲ διάφορα βόρεια φῦλα (Βανδάλους, Γότθους, Λογγοβάρδους κ.λπ.), μέχρι νὰ περιέλθει στὸ μεγαλύτερό της μέρος στὰ χέρια τῶν Φράγκων. Ἡ ἐκφράγκευση τῆς χριστιανικῆς Δύσεως ὁλοκληρώθηκε τὸν ια´ αἰώνα, ὅταν καὶ ὁ ἐπισκοπικὸς θρόνος τῆς Παλαιᾶς Ρώμης περιῆλθε στὰ χέρια τους, μὲ τὴν ἀνάδειξη τοῦ πρώτου Φράγκου Πάπα (1046). Ἐπὶ δύο ὅμως ἤδη αἰῶνες οἱ Φράγκοι εἶχαν ἐπιβάλει κυριολεκτικὰ μὲ τὸ σπαθί τους τὸ δικό της τρόπο ζωῆς καὶ μεταβάλει ριζικὰ τὴν εἰκόνα τῆς δυτικῆς εὐρωπαϊκῆς κοινωνίας, μὲ ἀποτέλεσμα τὴν ἀλλοτρίωση τοῦ Δυτικοῦ Χριστιανικοῦ κόσμου. Σ᾽αὐτὴν τὴν ἀλλοτριωτικὴ διαδικασία μεγάλο ρόλο ἔπαιξε ὁ ἐκφραγκευμένος δυτικὸς κλῆρος, ποὺ ἔγινε ὄργανο τοῦ φραγκικοῦ ἐπεκτατισμοῦ. Ἐνῶ δηλαδὴ στὴν Ἀνατολὴ ὁ κλῆρος ἀνέλαβε ἐθναρχικὸ ρόλο καὶ ἔσωσε τὸ Γένος ἀπὸ τὴν ἀλλοτρίωση, στὴ Δύση ὁ παπικὸς κλῆρος ἔγινε ὄργανο τῶν Κατακτητῶν καὶ ἐπιτάχυνε τὴν ἀλλοτριωτικὴ διαδικασία.

***

Ο  Ανώνυμος άφησε ένα σχόλιο για την ανάρτησή σας "Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Μεταλληνός : Ἦταν ἀνα...":

Ναι το γένος σώθηκε από την αλλοτρίωση, αλλά ένα μόνο σκέλος του σώθηκε κι αυτό κουτσουρεμένο... Το κουτσουρεμένο σκέλος του όλοι το γνωρίζουμε, είμαστε εμείς, οι σημερινοί  Έλληνες. Οι απόγονοι εκείνων των Ρωμιών που πέρασαν μεγάλα κύματα πειρασμών και κινδύνων. Οι περισσότεροι όμως είτε δολοφονήθηκαν και εξοντώθηκαν, είτε εξισλαμίστηκαν και αποκόπηκαν από τον εθνικό κορμό οριστικά ως ξένα σώματα.. Το δεύτερο σκέλος του που ούτε καν υποψιαζόμαστε είναι όλοι εκείνοι οι Έλληνες που φράγκεψαν,  εκλατινίστηκαν, Έλληνες οι οποίοι ως περίπου το 1500 τους συναντούσαμε στη πάλαι ποτέ Μεγάλη Ελλάδα, τη κάτω Ιταλία. Χάθηκαν για πάντα τούτοι οι Έλληνες ως Ρωμιοί Έλληνες λόγω αδυναμίας των υπό πολλών εισβολών, απειλών και βιασμών του τότε Ρωμαίικου Βυζαντινού κράτους να τους υπερασπιστεί. Μετά προέκυψαν οι εισβολές των Τούρκων και τότε πλέον αυτό το πολυπληθές κομμάτι του Ελληνισμού αιώνων χάθηκε.. Πώς χάθηκε; Από τα νότια της Ρώμης ως τις Συρακούσσες οι απεσταλμένοι του Πάπα, Φραγκισκανοί μοναχοί, Ιησουίτες και διάφορα άλλα δυτικότροπα τάγματα από εισβολείς Καταλανούς, Νοβάρας, Ισπανών και Γάλλων κατακτητών της Ιταλίας πολύ πριν συγκροτηθεί ως κράτος ενιαίο επέβαλαν τις χριστιανικές απόψεις στον γηγενή Ελληνικό πληθυσμό που μετρούσε εκατομμύρια.. Ο εκλατινισμός  πλέον ήταν γεγονός, από ορθόδοξη κοινωνία μετατράπηκε σε ρωμαιοκαθολική κοινωνία, σιγά σιγά άλλαξε για ευνόητους λόγους λόγω πολυπληθών πιέσεων και η γλώσσα επικοινωνίας με αποτέλεσμα να βλέπουμε σήμερα μια διαφορετική εικόνα από αυτή που η ίδια ιστορία μας διδάσκει.  Ευτυχώς βέβαια που δεν εξισλαμίστηκαν θα πει κανείς, μπορεί να χάθηκαν ως Ελληνισμός και εντάχθηκαν σε μια διαφορετική εθνική ενότητα, αλλά παραμένουν χριστιανοί διαφορετικού δόγματος...Κάτι είναι κι αυτό αντί εκείνων που διάκεινται εχθρικά-ως Τούρκοι-και αρνήθηκαν και τον Χριστό!

H Άγια Ζώνη της Παναγίας στην Καλαμπάκα

Ο αιτών λαμβάνει και ο ζητών ευρίσκει… -- Του Στέλιου Παπαθεμελή*

Τα αμερικανικά αποτελέσματα είναι μια πρώτη ήττα των δημοσκόπων και μιντιαρχών οι οποίοι μονίμως κατασκευάζουν προγραμματισμένους πολίτες, εκλογικά σώματα και ελεγχόμενες ηγεσίες. Η κρίσιμη μάζα των ψηφοφόρων αρνήθηκε να χειραγωγηθεί από το πανίσχυρο παγκοσμιοκρατικό στρατηγείο.

Είναι πάντως πρόωρο να μιλήσουμε για αλλαγή σελίδας στην πορεία του κόσμου. Ο νεοεκλεγείς δεν είναι συστημικός. Αλλά οι ΗΠΑ είναι κράτος με «βαθύ κράτος» και πολυκεντρική δομή εξουσίας. Από τα διάφορα κέντρα ο Λευκός Οίκος είναι ένα και όχι κατ΄ ανάγκη το ισχυρότερο.

Ό,τι η ηγεσία μας όφειλε να πράξει και δεν έπραξε, ας εξαπολυθεί να το πράξει τώρα. Να ενημερώσει και να αξιώσει στήριξη. «Ο αιτών λαμβάνει, ο ζητών ευρίσκει και τω κρούοντι ανοιγήσεται» λέει το Ευαγγέλιο.

Ο Τραμπ προεκλογικά παρέπεμψε το ελληνικό πρόβλημα στη Γερμανία, δηλαδή στο στόμα  του λύκου. Να παλέψουμε να το ξανασκεφθεί. Μεθαύριο μάς έρχεται ο Ομπάμα, αποψιλωμένος βέβαια κύρους μετά το εκλογικό αποτέλεσμα και τη θορυβώδη προεκλογική ταύτισή του με την αντίπαλο του νικητή, αλλά Πρόεδρος. Τα περί συνηγορίας του στο ζήτημα του χρέους θα προσκρούσουν στο … «τείχος του Βερολίνου», το κομμάτι που δεν … έπεσε (=Σόϊμπλε)….

Διαρρέεται όμως επιμόνως ότι θα πιέσει προς αποδοχή του νεοανανικού σχεδίου για την Κύπρο. Αν ο Ελληνισμός υποκύψει, θα καταστεί τελεσιδίκως γεωπολιτικός όμηρος της Τουρκίας.

ΑΘΕΪΑ, Η ΣΙΩΠΗ ΔΙΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΙΝ -- Τοῦ αείμνηστου Στεργίου Σάκκου, Ὁμοτ. Καθηγητοῦ Α.Π.Θ.

Εἶναι γεγονός ὅτι ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος δέν πολυενδιαφέρεται γιά τά πνευματικά καί μάλιστα γιά τά δογματικά θέματα, πού ἀποτελοῦν τό θεμέλιο καί τήν πηγή τῆς πνευματικῆς ζωῆς καί τῆς σωτηρίας. Ἡ σημερινή κουλτούρα καί γενικότερα ἡ περιρρέουσα ἀτμόσφαιρα ὄχι μόνο εὐνοεῖ μιά τέτοια νοοτροπία ἀλλά καί ἐξωθεῖ σʼ αὐτήν. Ἄλλωστε τό στίγμα τοῦ «φονταμενταλισμοῦ» καί ἡ μομφή τῆς μισαλλοδοξίας συνοδεύουν ἀνεξέλεγκτα κάθε προσπάθεια γιά τήν διατήρηση τῶν παραδεδομένων ἀξιῶν, πού ἀποτελοῦν τά θεμέλια τοῦ πολιτισμοῦ καί τῆς πνευματικῆς μας οἰκοδομῆς. Κάτω ἀπό ὅλες αὐτές τίς ἔμμεσες πιέσεις ὁ σημερινός ὀρθόδοξος χριστιανός ἀβασάνιστα ἀποδέχεται τά δελεαστικά κηρύγματα Οἰκουμενισμοῦ, αὐτοῦ τοῦ ὁδοστρωτήρα καί ἰσοπεδωτῆ τῶν δογμάτων, καί περνᾶ στά «ψιλά γράμματα» τίς δογματικές διαφορές.