Η ευαισθησία όλων των αγίων της Εκκλησίας μας σε θέματα
πίστεως είναι δεδομένη. Δεν έχει κανένας παρά να θυμηθεί το παράδειγμα του αββά
Αγάθωνα, όταν τον κατηγόρησαν ως αιρετικό.
Είναι όμως άλλο αυτό και άλλο, όταν μιά τοπική Εκκλησία υποδουλώνεται σε μιά αίρεση. Τότε είναι αδιανόητο, όχι μόνο ένας άγιος, αλλά και ένας πιστός ακόμα, να κάθεται με σταυρωμένα χέρια, όχι φυσικά για προσευχή, αλλά για να ρεμβάζει σε «πνευματικές» αδολεσχίες, και να αδιαφορεί για την Πίστη του! Είναι αυτό που έλεγαν οι πρόγονοί μας «των οικιών ημών εμπιπραμένων, υμείς άδετε»!
Είναι όμως άλλο αυτό και άλλο, όταν μιά τοπική Εκκλησία υποδουλώνεται σε μιά αίρεση. Τότε είναι αδιανόητο, όχι μόνο ένας άγιος, αλλά και ένας πιστός ακόμα, να κάθεται με σταυρωμένα χέρια, όχι φυσικά για προσευχή, αλλά για να ρεμβάζει σε «πνευματικές» αδολεσχίες, και να αδιαφορεί για την Πίστη του! Είναι αυτό που έλεγαν οι πρόγονοί μας «των οικιών ημών εμπιπραμένων, υμείς άδετε»!