Η ιταμή βεβήλωση του Ιερού Ναού της Αγίας Σοφίας δια της
μετατροπής της σε Μουσουλμανικό Τέμενος, συνιστά, πρωτίστως ένα ισχυρό πλήγμα
προς την δομική ταυτότητα του Ελληνο-Χριστιανικού πολιτισμού, καθότι συνιστά
διαχρονικά τον πυρήνα του πολιτισμού μας εκ συστάσεως του Ελλαδικού Κράτους και
εντεύθεν, εξ αυτού λοιπόν του λόγου, ο
χαρακτήρας του Συντάγματος μας, φέρει διαχρονικώς Ορθόδοξο Χριστιανικό χαρακτήρα.
Ο Σουλτάνος όμως επιδιώκει να αυτοαναγορευθεί σε Χαλίφη του
Σουνιτικό Ισλαμικού Κόσμου, οσμώνοντας τον θρησκευτικό φονταμενταλισμό με
τον Νέο-Οθωμανικό επεκτατισμό,
ευαγγελιζόμενος ούτως την επανίδρυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αγνοώντας εκκωφαντικά
την διεθνή κοινότητα.
Το μήνυμα το οποίο βούλεται να διαμηνύσει προς άπασα την
οικουμένη είναι ότι συνιστά έναν πανίσχυρο ηγέτη, ο οποίος, αγνοεί την διεθνή
κοινότητα, δίδοντας αποκλειστική προτεραιότητα εις την Μεγάλη Ιδέα του
Τουρκικού λαού, αναβιώνοντας την ακραία θεοκρατική αντίληψη του Ισλάμ,
εξοβελίζοντας κατ’ ουσίαν τις καινοφανείς αντιλήψεις εκκοσμικευμένης
Δημοκρατίας, τις οποίες εγκαθίδρυσε ο Κεμάλ Ατατούρκ.
Το πλήγμα προς τον απανταχού Χριστιανισμό καθίσταται σαφές,
πλην όμως οι εκδηλωθείσες αντιδράσεις
ήσαν, τηρουμένων των αναλογιών, δυσανάλογες της βαρύτητας και της εκτάσεως της
αυτής ιεροσυλίας, αλλά και απτώς
υποδεέστερες των, εν γένει περιστάσεων, με προεξάρχουσα την ήπια διαμαρτυρία της
ομοδόξου Ρωσίας.