Η τελευταία πορεία του Κυρίου με τους μαθητές του στα Ιεροσόλυμα ήταν πορεία, μάλλον ανάβαση, στο μαρτύριο· στο σταυρικό πάθος με τέρμα την Ανάσταση! Ο λόγος Του προς τους μαθητές Του σαφής και ξεκάθαρος· «Ιδού αναβαίνομεν εις Ιεροσόλυμα και ο υιός του ανθρώπου παραδοθήσεται τοις αρχιερεύσι… και κατακρινούσιν αυτόν θανάτω… και αποκτενούσιν αυτόν, και τη Τρίτη ημέρα αναστήσεται»! Η ψυχολογία των μαθητών, κατά την πορεία αυτή, ήταν φορτισμένη με συναισθήματα θάμβους, μπροστά στην αποφασιστική και ακτινοβολούσα ακάθεκτη διάθεση θυσίας, μορφή του Διδασκάλου, αλλά και φόβου, για τα μελλούμενα να συμβούν εκεί. Σε μια τέτοια κατάσταση αγωνίας και προβληματισμού των μαθητών, συνέβη το αναπάντεχο και γι΄ αυτό απίστευτο. Δυό μαθητές του Χριστού, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, αξιώνουν πρωτεία καθέδρας και δόξης, πλησίον, του, όπως ενόμιζαν, θριαμβευτού στα Ιεροσόλυμα Κυρίου.
Ἡ ἐκκλησία τῶν Ρώσσων τῆς Διασπορᾶς καί οἱ Ματθαιϊκοί ἀδελφοί μας -- π. Νικολάου Δημαρᾶ Δρος Ν.
Ἡ θεωρία περί αὐτομάτου καί ἀμέσου ἀπωλείας τῆς Χάριτος στήν Ἐκκλησία, λόγῳ τῆς ἐπάρατης εἰσαγωγῆς τοῦ Νέου Ἡμερολογίου, πού ὑποστηρίζουν ὁρισμένοι Ὀρθόδοξοι ἀδελφοί μας στερεῖται οἱασδήποτε θεολογικῆς καί δογματικῆς βάσεως.
Ὡς γνωστόν οἱ δύο Μητροπολίτες Δημητριάδος Γερμανός καί
Φλωρίνης Χρυσόστομος ἐπί 11 χρόνια, ἢτοι ἀπό τό 1924 μέχρι τό 1935, ἀπεδέχοντο
τήν ἡμερολογιακήν ἀλλαγή, τήν ὁποία καί συνυπέγραψαν καί τελοῦσαν σύμφωνα μέ τό
"διορθωμένο Ἰουλιανό" στίς Μητροπόλεις τους τίς γιορτές. Ἀλλά καί ὡς
πρόεδροι τῶν Ἐκκλησιαστικῶν δικαστηρίων (Α΄βαθμίου καί Β΄βαθμίου) δίκαζαν καί ἐπέβαλλαν
ποινές κατά κληρικῶν παλαιοημερολογιτῶν γιά φατρεία καί τυρεία καί ἀπείθεια
πρός τίς ἀποφάσεις τῆς ἐκκλησίας τοῦ Νέου περί Ἡμερολογίου.
Μαζί μέ τόν Ζακύνθου Χρυσόστομον ἀνέλαβαν τόν Ἱερόν Ἀγῶνα τῶν Ὀρθοδόξων
τό 1935 καί χειροτόνησαν τέσσερις νέους Μητροπολίτες, τόν Κυκλάδων
Γερμανόν Βαρυκόπουλον,
(5.6.1935), τόν Μεγαρίδος Χριστοφόρον
Χατζῆν (6.6.1935), τόν Βρεσθένης Ματθαῖον
Καρπαθάκην (7.6.1935) καί τον Διαυλείας Πολύκαρπον Λιώσην (7.6.1935) καί συγκρότησαν 7μελῆ Ἱεράν
Σύνοδον.
Ἐάν ἡ ἀπώλεια τῆς Χάριτος ἐπήρχετο αὐτομάτως μέ την εἰσαγωγήν τοῦ Νέου Ἡμερολογίου, τότε οὒτε καί ὁ μετέπειτα ἐπίσκοπος Ματθαῖος, πού ἡγήθηκε τῶν Ὀρθοδόξων Ματθαιϊκῶν ἀδελφῶν μας, θά εἶχε Θείαν Χάριν, γιατί αὐτή θά εἶχε ἀπολεσθεῖ μέ τήν ἐπί 11ετίαν ὃλην κοινωνίαν μετά τῶν Νεοημερολογιτῶν τῶν χειροτονησάντων αὐτόν Ἀρχιερέων, ὂντες καί οἱ ἲδιοι πρίν Νεοημερολογίτες.
-------------------------
Εἰς τό παρόν ἄρθρον ὁ π. Νικόλαος ἀληθεύει.
------------------
@ 2 Απριλίου 2022 - 5:07 π.μ.
Ὅταν κτυπᾶς κάποιον μέ τόν ὑποκόπανον τοῦ ὅπλου σου, ἀπό ... «ἀπροσεξίαν» τό κάμνεις; Ἔλεος! Καραμπινᾶτος φόνος ἀπό πρόθεσιν ἦτο! Ἠθικοί αὐτουργοί τοῦ φόνου ἦσαν οἱ τότε (ἐν δυνάμει) σχισματικοί «ἱεράρχαι» τοῦ ν.ἑ. Ἄς ἔχουμε τίς πρεσβεῖες τῆς ἱερο-μάρτυρος Αἰκατερίνης Ρούτη.
Τη Α΄ (1η) Απριλίου, μνήμη της Οσίας Μητρός ημών ΜΑΡΙΑΣ της Αιγυπτίας.
Μαρία η Οσία Μήτηρ ημών ήτο εκ της Αιγύπτου, ακμάσασα κατά τους χρόνους του μεγάλου Ιουστινιανού του βασιλεύσαντος κατά τα έτη φκζ΄ - φξε΄ (527 – 565). Έζησε δε πρότερον αύτη ακολάστως και προκαλούσα εις όλεθρον ψυχικόν πολλούς ανθρώπους δια της αισχράς ηδονής, επί δεκαεπτά έτη, διότι παιδιόθεν εκρημνίσθη εις τας πονηράς πράξεις της σαρκός και έμεινεν εις αυτάς καθ’ όλον αυτό το διάστημα. Ύστερον επεδόθη η μακαρία εις άσκησιν και αρετήν, και τοσούτον υψώθη δια της απαθείας, ώστε περιεπάτει επί των υδάτων και των ποταμών, χωρίς να καταβυθίζηται και όταν προσηύχετο, ίστατο υπεράνω της γης, μετέωρος εις τον αέρα. Η δε αιτία της μεταβολής αυτής και μετανοίας είναι η εξής: Κατά την δεκάτην τετάρτην του Σεπτεμβρίου μηνός, όταν εις την Ιερουσαλήμ εγίνετο η Ύψωσις του Τιμίου Ξύλου του ζωοποιού Σταυρού, πολλοί Χριστιανοί συνέρρεον πανταχόθεν εις τα Ιεροσόλυμα, όπως ίδωσι το Τίμιον Ξύλον του Σταυρού. Τότε επήγεν εκεί και η Οσία αύτη, ομού με ακολάστους και ασελγείς νέους, ζητούσα δε να εισέλθη εις τον Ναόν της Αγίας Αναστάσεως όπως ίδη τον ζωοποιόν Σταυρόν, ημποδίζετο αοράτως και δεν ηδύνατο ούτε να εισέλθη, ούτε να ίδη. Κατέστησε λοιπόν την Κυρίαν Θεοτόκον εγγυήτριαν, ότι εάν αφεθή να εισέλθη, και ίδη τον Σταυρόν του Κυρίου, θα φυλάξη εις το εξής σωφροσύνην και άλλην φοράν δεν θα μολύνη το σώμα της με επιθυμίας και ηδονάς. Όθεν, επιτυχούσα του ποθουμένου, δεν εψεύσθη εις την δοθείσαν υπόσχεσίν της, αλλά διελθούσα τον Ιορδάνην ποταμόν, μετέβη εις την έρημον και εκεί έζησεν η τρισολβία τεσσαράκοντα έτη χωρίς να ίδη άνθρωπον, μόνον δε τον Θεόν είχε θεατήν της· και τοσούτον ηγωνίσθη, ώστε ανέβη μεν υπεράνω της ανθρωπίνης φύσεως, απέκτησε δε ζωήν επί γης αγγελικήν τε και υπεράνθρωπον και ούτως εν ειρήνη απήλθε προς Κύριον.
Ο κατά πλάτος Βίος και Πολιτεία της Οσίας Μητρός ημών ΜΑΡΙΑΣ της Αιγυπτίας μεταφρασθείς εις την κοινήν γλώσσαν παρά του εν Μοναχοίς ελαχίστου Δαμασκηνού του Υποδιακόνου και Στουδίτου:
Τί κρίμα, τί εἰρωνεία, τί θεομπαιξία!
Ἀπὸ τὴ μία ἀλλάζουν τὸ ἡμερολόγιο γιὰ νὰ τὸ διορθώσουν, ὅπως ὑπέγραψαν τότε τὸ 1924, ἀπὸ τὴν ἄλλη χάριν οἰκονομίας ἔχουν σήμερα Ναοὺς ποὺ ἀκολουθοῦν τὸ Ἰουλιανὸ ἡμερολόγιο καὶ μνημονεύουν τὸ νεοημερολογίτη Ἐπίσκοπο. Τότε γιὰ ποιὸ λόγο ἔγινε ἡ ἀλλαγὴ καὶ διχάσθηκε ἡ Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα μας; Καὶ μάλιστα, οἱ Ἐπίσκοποι καὶ οἱ Ἀρχιεπίσκοποι ἔδιναν τότε ἐντολὲς στὰ ὄργανα τῆς τάξεως μὲ τὴ συναίνεση τῶν ἑκάστοτε ὑπουργῶν, γιὰ νὰ διώκουν ὅλους ὅσοι ἀκολουθοῦσαν τὸ παλαιὸ ἡμερολόγιο. Ἄλλους τοὺς φυλάκιζαν, κληρικοὺς μὲ κανονικὴ χειροτονία τοὺς ἀποσχημάτιζαν, τὰ γραφεῖα τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν εἶχαν γίνει τὰ κουρεῖα τῶν παλαιοημερολογιτῶν Ἱερέων. Ἐπισκόπους σὲ προκεχωρημένη ἡλικία τοὺς ἐξόριζαν, ὅπως τὸν πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομο Καβουρίδη. Φτάνοντας στὸ σημεῖο ἀκόμη καὶ νὰ σκοτώσουν νεαρὴ μητέρα δύο παιδιῶν, μόλις 27 ἐτῶν, στὴ Μάνδρα Ἀττικῆς, τὴν Αἰκατερίνη Ρούτη. Ὅσοι δούλευαν στὸ δημόσιο, ἀπολύονταν, ἂν ἀκολουθοῦσαν τὸ παλαιό· ὅσοι πήγαιναν στὸ σχολεῖο ἢ σὲ ἀκαδημίες, ἀποβάλλονταν, ἐὰν δὲν γύριζαν μὲ τὸ νέο. Γκρέμισαν μὲ μπουλντόζες ἐκκλησίες. Διέλυσαν μὲ ἀντλίες τῆς πυροσβεστικῆς τοὺς πιστοὺς ποὺ βρέθηκαν ἔξω ἀπὸ τὴ Μητρόπολη τῶν Ἀθηνῶν, γιὰ νὰ ἑορτάσουν τὸν Εὐαγγελισμὸ τῆς Παναγίας.
--------------------
Η πολεμική κατά της ορθόδοξης χριστιανικής παράδοσης, ξεκίνησε πολύ νωρίτερα. Από την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους. Τότε που με μαγικό τρόπο όλοι ανακάλυψαν ότι έχουν απ΄ευθείας γραμμή αίματος με την αρχαία Ελλάδα. Τα 1100 και πλέον χρόνια Βυζαντινής παράδοσης και πολιτισμού θα έπρεπε να περάσουν στο περιθώριο της ιστορίας, μακάρι και της λήθης αν το μπορούσαν. Έτσι αποφασίστηκε ότι 400 περίπου μοναστήρια ήταν περιττά, έπρεπε να βάλουν λουκέτο. Αυτά τα μοναστήρια ήταν οι φάροι που κρατούσαν γαι περισσότερο από 500 χρόνια αναμμένη τη δάδα της ορθόδοξης πίστης, παράδοσης και ελληνικότητας. Αν αυτά δεν υπήρχαν δε θα έμενε καθόλου το λήμμα, σήμερα εσένα θα σε έλεγαν Μαχμούτ, Σελίμ και Χανιφέ. Οι μονές διατήρησαν άσβεστο το ησυχαστικό κλίμα, εκείνο που κράτησε την ορθή πίστη όπως τη παρέδωσαν οι Χρυσόστομος, Γρηγόριος Νύσσης, Βασίλειος, Ι. Δαμασκηνός, Εφραίμ, Μάξιμος ομολογητής, Συμεών νέος Θεολ, Καβάσιλας, Γρηγόριος Παλαμάς κι άλλοι. Αυτό σε μια κοινωνία που εξευρωπαιζόταν και δεχόταν επιρροές από την εσπερία δεν μπορούσε να συμβαδίζει. Ποιός μιλάει για ρωμιοσύνη, ποιός για ησυχασμό και νήψη; Στο διάβα του 20ου αιώνα εισχώρησαν στο σώμα της Εκκλησίας άνθρωποι που υπηρέτησαν αυτό το σκοπό (πάντα υπήρχαν τέτοιοι), διέσπασαν το ενιαίο σώμα του Χριστού, ξήλωσαν τον ενιαίο άρραφο χιτώνα του και τα πρόβατα της νομής του διεσπάρησαν.
Τι Σαντάμ, τι Σατάν! – Τι Σατάν, τι Πούτιν! – Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα -- του Κωνσταντίνου Βαθιώτου Καθηγητού τού Ποινικού Δικαίου
Αξιοποιώντας τους δέκα νόμους της προπαγάνδας που ταξινόμησε ο Pol Quentin, ο Καλογερόπουλος-Kaloy στο δεύτερο κεφάλαιο του βιβλίου του «Η προπαγάνδα μέσον βιασμού των λαών»¹ πραγματεύεται τον πρώτο νόμο της προπαγάνδας, δηλ. τον νόμο της εκκινήσεως:
|
|
Κάθε προπαγανδιστής,
για να πετύχει τον στόχο του (τον εμπορικό, τον πολιτικό, τον πολεμικό, τον
υγειονομικό κ.λπ.), θα πρέπει να χρησιμοποιήσει έναν μαγνήτη, αλλιώς ένα δόλωμα, που θα
προσελκύσει την προσοχή του θηράματος (του καταναλωτή, του εκλογέως, του
υποψήφιου στρατιώτη, του αρρώστου ή του προ-αρρώστου).
Παράδειγμα: Ως μαγνήτης-δόλωμα επιλέγεται μια όμορφη γυναίκα που δαγκώνει ένα κομμάτι σοκολάτας.
Γράφει ο ιατρός κ. Σωτήριος Ζουρίδης:
Sotirios Zouridis Όταν μνημονεύει ΠΑΠΑ, όταν μνημονεύει μονοφυσίτες ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ καταδικαστεί κατ’ επανάληψη συνοδικά δεν πρέπει καν να μπαίνει ζήτημα νέας καταδίκης αλλά εφαρμογής των ήδη υπαρχουσών συνοδικών αποφάσεων . Ας εφαρμόσουμε πρώτα όσα αποφάσισαν οι Σύνοδοι του 867, του 879, του 1009, του 1054, του 1341, του 1347, του 1351, του 1440, του 1441, του 1443, του 1450, του 1484, του 1722, του 1727, του 1838, του 1848, του 1895 ... Δεν βλέπω σε τι χρειάζεται νέα σύνοδος ΟΤΑΝ δεν εφαρμόζονται οι αποφάσεις τόσων συνόδων! Ας εφαρμόσουμε όσα παραλάβαμε από τον άγιον Φώτιον, τον ιερόν Θεοφύλακτον, τον άγιον Γρηγόριον τον Παλαμά, τον άγιο Συμεών τον Θεσσαλονίκης, τον άγιον Μάρκον Ευγενικό, τον Ευγένιον Βούλγαριν, τον Νικηφόρον Θεοτόκην, τον άγιον Νικόδημον, τον άγιον Νεκτάριον... Μνημόνευσε τον αιρετικό Πάπα ο Βαρθολομαίος; Στο ανάθεμα και αυτός ΚΑΙ ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΖΕΙ γιατί έτσι διατάζει η συνοδική απόφαση που διαβάζεται την Κυριακή της Ορθοδοξίας “O μή λέγων τοις αιρετικοίς ανάθεμα, ανάθεμα έστω”!
------------------------
Σωστά μέν ὅσα ἐπισημαίνει ὁ κ. Ζουρίδης, ὅτι δηλαδή ὁ Βαρθολομαῖος καί οἱ ὁμόφρονές του εἶναι αὐτοκατάκριτοι, ἀλλά νομίζω ὅτι ὑπονοεῖται καί ἐδῶ ἡ ἐσφαλμένη Ματθαιϊστική ἐκκλησιολογία, ἤτοι ὅτι ὅλοι αὐτοί ἔχουν ἤδη αὐτοκαθαιρεθῆ. Αὐτό θά συνέβαινε ἄν ἐνετάσσοντο φανερά εἰς ἄλλην «ἐκκλησίαν», π.χ. εἰς τόν Παπισμόν, καί ἔπαυον νά ἐπικαλοῦνται ἐνώπιον τοῦ λαοῦ τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν. Συνεπῶς, ναί μέν οἱ ἴδιοι εἶναι κολασμένοι, ὅπως εἶναι καί ὅσοι ΕΝ ΓΝΩΣΕΙ των κοινωνοῦν μέ αὐτούς, ἀλλά ὅσοι Ὀρθόδοξοι δέχονται ΕΝ ΑΓΝΟΙΑ των τά μυστήρια πού αὐτοί τελοῦν, αὐτοί λαμβάνουν εὐλογίαν καί σώζονται. Γιά ν' ἀπολέσουν τελείως τήν δυνατότητα ἐπικλήσεως τῆς Θείας Χάριτος, θά πρέπει νά γίνῃ Σύνοδος, ἡ ὁποία νά τοῦ στείλῃ ἐπιστολήν καί νά τόν καλῇ πρός ἀπολογίαν. Ἄν δέν ἐμφανισθῇ, θά πρέπῃ νά τοῦ ἀποσταλῇ καί δευτέρα ἐπιστολή, ἀκόμη καί τρίτη. Ἄν καί πάλιν δέν ἐμφανισθῇ, τότε ἡ Σύνοδον δύναται νά τόν καθαιρέσῃ ἐρήμην. Ἔτσι, ὁ λαός θά γνωρίζῃ καί θά τόν ἀποφεύγῃ. Αὐτά ὁρίζουν οἱ ἱεροί Κανόνες, ἐνῷ τά περί «αὐτοκαθαιρέσεων» εἶναι Ματθαιϊστικοί τσαρλατανισμοί.
Πρωτοφανὴς ἐκδήλωσις ὑπὲρ τοῦ σοδομισμοῦ εἰς σχολεῖον!
ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΜΕ κατὰ πόδας τὴν ἀποστατημένη Δύση καὶ στὸν ὄλεθρο τοῦ σοδομισμοῦ. Ὕστερα ἀπὸ ἠχηρὲς «καμπάνιες» καὶ κατάλληλη ἐκπαίδευση οἱ προωθητὲς τοῦ σοδομισμοῦ δηλητηρίασαν τὰ παιδιά μας μὲ τὸν ἰὸ τῆς ὁμοφυλοφιλίας, τὰ συμφιλίωσαν μὲ τὴν φοβερὴ αὐτὴ ἁμαρτία καὶ τὰ μετέβαλαν σὲ ὑπερασπιστές της! Αὐτὸ μαρτυρεῖ πρόσφατο πρωτοφανὲς γεγονός. Μαθητὴς Γυμνασίου τῆς Ἀττικῆς πῆγε στὸ σχολεῖο μὲ γυναικεία ἐνδυμασία. Μπαίνοντας στὴν αἴθουσα τὸν ἐπέπληξε ὁ διδάσκων καθηγητής. Αὐτὸ δὲν ἄρεσε στὸν ἴδιο, ἀλλὰ καὶ στοὺς συμμαθητές του, οἱ ὁποῖοι διαμαρτυρήθηκαν γιὰ τὸν «ὁμοφοβικὸ» καὶ «ρατσιστὴ» καθηγητή τους! Εἰδοποιήθηκαν καὶ οἱ γονεῖς τοῦ μαθητῆ, οἱ ὁποῖοι πῆγαν στὸ σχολεῖο καὶ ἀντὶ νὰ συγχαροῦν τὸν καθηγητή, τοῦ ζήτησαν «ἐξηγήσεις», γιὰ τὴν «ἀπαράδεκτη συμπεριφορά» του στὸ παιδί τους! Τὴν ἄλλη μέρα πῆγαν οἱ μαθητὲς στὸ σχολεῖο τὰ ἀγόρια μὲ φοῦστες καὶ τὰ κορίτσια μὲ παντελόνια καὶ γραβάτες, γιὰ νὰ συμπαρασταθοῦν στὸν «ἀδικημένο» συμμαθητή τους! Ὁ σύλλογος διδασκόντων δὲν μπόρεσε νὰ ἀντιδράσει στὸ ἀλγεινὸ ἐνδυματολογικὸ θέαμα, διότι θὰ ἔμπαινε στὸ στόχαστρο τῶν δημοσιογραφικῶν «κορακιῶν», τὰ ὁποῖα στοχοποίησαν τὸν ἄτυχο συνάδελφό τους, καὶ κατόρθωσαν νὰ τὸν στείλουν στὸ πειθαρχικό! Ἐκεῖ δυστυχῶς μᾶς ὁδηγεῖ τὰ παιδιά μας τὸ δαιμονικὸ σύστημα, στὸν ἐκφυλισμό, γιὰ τὸν ἀφανισμὸ τῆς κοινωνίας καὶ τῆς Πατρίδος μας! Σημεῖα τῶν καιρῶν!
Τό ἡμερολογιακόν εἶναι ἀρρήκτως συνδεδεμένον μέ τήν προώθησιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. -- Τοῦ Δημητρίου Χατζηνικολάου, Ἀν. Καθηγητοῦ Οἰκονομικῶν τοῦ Παν/μίου Ἰωαννίνων
Οὐδείς δέχεται τά σχίσματα ὡς κάτι καλόν, ὅμως ἀνέκαθεν ὑπῆρχαν, ἀπό τήν ἐποχήν τοῦ Ἀπ. Παύλου (ἄλλος ἦτο τοῦ Παύλου, ἄλλος τοῦ Πέτρου, ἄλλος τοῦ Ἀπολλώ κ.λπ.), διό καί ὁ Ἀπ. Παῦλος ἔγραψε: «Παρακαλῶ δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί, διὰ τοῦ ὀνὸματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἵνα τὸ αὐτὸ λέγητε πάντες, καὶ μὴ ᾖ ἐν ὑμῖν σχίσματα» (Α' Κορ. 1:10). Ὡστόσον, οὐδείς ἐχέφρων τῆς ἐποχῆς ἐκείνης θά ἐδικαιολόγει τήν παραμονήν του εἰς τόν Ἰουδαϊσμόν μέ τήν ὕπαρξιν τῶν σχισμάτων εἰς τόν τότε Χριστιανισμόν! Ἐπίσης, εἶναι μέγα σφάλμα ν' ἀπομονώνουμε τό θέμα τῆς ἀλλαγῆς τοῦ ἑορτολογίου ἀπό τόν Οἰκουμενισμόν, διότι γι' αὐτόν ἔγινε! Νομίζω ὅτι εἶναι παραπλανητική καί ὑποκριτική μία συζήτησις πού ἑστιάζει στό ἡμερολόγιον, στήν περικοπήν τῆς νηστείας τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, ἐνῷ τό ἡμερολογιακόν εἶναι ἀρρήκτως συνδεδεμένον μέ τήν προώθησιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Μερικοί «ὁρῶντες» ἀπεφάνθησαν παραπλανητικῶς ὅτι εἶναι ἀνόητον νά ἐμμένουν οἱ τοῦ π.ἑ. εἰς τό Ἰουλιανόν ἡμερολόγιον, διότι αὐτό ἦτο ἔργον τοῦ εἰδωλολάτρου Σωσιγένους! Λές καί ἐνδιαφέρεται κανείς γιά τό Ἰουλιανόν ἡμερολόγιον αὐτό καθ' ἑαυτό καί ὄχι διά τό γεγονός ὅτι ἡ ἀλλαγή του ἐσήμαινε τοὐλάχιστον ἑορτολογικόν σχίσμα καί τό «πρῶτον βῆμα» τῆς ὑποταγῆς τῆς Ὀρθοδοξίας εἰς τόν Παπισμόν. Αὐτές εἶναι οἱ πραγματικές διαστάσεις τοῦ ἡμερολογιακοῦ. Οἱ αἱρετικοί Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, Μελέτιος Μεταξάκης, Χριστόδουλος Παρασκευαΐδης, Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς κ.ἄ., ὅμως, τό ὑπεβίβασαν εἰς θέμα 13 ἡμερῶν, προϊόν εἰδωλολατρικῆς προελεύσεως κ.λπ. Δυστυχῶς, οἱ πελώριες διαστροφές των βρῆκαν πρόσφορον ἔδαφος, μέ ἀποτέλεσμα οἱ ὁμολογηταί τοῦ 1924 νά ἐμφανίζωνται ἀπό ὅλους αὐτούς ὡς σχισματικοί! Τό ἄσπρον μαῦρον καί τό μαῦρον ἄσπρον, δηλαδή! Ὁποία διαστροφή τῆς Ἀληθείας!
Κάθε Πέμπτη ο ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
Ὁ
Ἅγιος Νικόλαος διακρίθηκε γιὰ τὴν σταθερή του πίστη, διακήρυξε καὶ ὑποστήριξε σταθερὰ
τὶς ἀρχὲς τῆς Ὀρθοδοξίας στὴν πρώτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδο. Διαπνεόταν ἀπ᾽ τὴ ζωὴ τοῦ
Ἁγίου Πνεύματος καὶ γι᾽ αὐτὸ ἀνεδείχθη κανόνας πίστεως, ἐνῶ παράλληλα ὑπῆρξε μιμητὴς
τοῦ Χριστοῦ μας προσφέροντας ἀγάπη στοὺς συνανθρώπους μας, Ὁ Ἅγιος δὲν εἶχε περγαμηνὲς σπουδῶν, δὲν ἦταν
ἀπόφοιτος Πανεπιστημίων τῆς ἐποχῆς, δὲν εἶχε μεταπτυχιακά, δὲν εἶχε τὴν κοσμικὴ
σοφία τῆς ἐποχῆς, εἶχε ὅμως μέσα του τὴν ζέση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἡ ὁποία τοῦ ἔδωσε
τὴν δύναμη νὰ ὑποστηρίξει τὴν πίστη! Ἔτσι ἀναδείχθηκε Κανόνας Πίστεως, τηρητὴς ἐπακριβῶς
τῆς πίστεώς του.
Η Κύπρος, τό ΝΑΤΟ, η Ουκρανία καί δύο "αστέρια" τής πολιτικής καί τής ΝΑΤΟικής συμμορίας --- Tου ιατρού κ. Κυπριανού Χριστοδουλίδη
Ευγενώς, λίαν ανόητο τό επιχείρημα : "Τί θά κάνατε (οι Έλληνες) άν σάς έλεγαν νά δώσετε δύο νησιά στήν Ρωσσία". Ο βλάξ δημοσιογράφος τής ΕΡΤ, λόγω βλακείας, δέν τού απάντησε όπως έπρεπε. Δηλαδή, νά τού πεί : Άν οι Κύπριοι ήθελαν νά ενωθούν μέ τήν Ελλάδα χωρίς νά μπούν στό ΝΑΤΟ, θά τούς " μαζεύαμε", χωρίς νά συζητάμε τήν απόφασή τους αυτή. Οι Άγγλοι τό σκέφθηκαν, ήταν άλλωστε οι εισηγητές τής ανεξαρτησίας καί όχι τής ένωσης, αφού οι Συμφωνίες Ζυρίχης τούς έδιναν ένα κομμάτι γής καί θάλασσας κυπριακής νά είναι δικό τους.
Η ένταξη τής Κύπρου στήν ευρωπαϊκή ένωση άλλαξε τά δεδομένα τών Βρετανικών βάσεων. Η Ευρώπη αποκτούσε νέα σύνορα καί τά σύνορα αυτά, θά αφαιρούσαν από τούς Άγγλους τήν κυριαρχία επί τών κυπριακών εδαφών, λόγω Συμφωνιών Ζυρίχης.
Θεοτόκε Παρθένε, χαῖρε, κεχαριτωμένη Μαρία, ὁ Κύριος μετὰ Σοῦ
«Ὦ ζεῦγος
λογικῶν τρυγόνων Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννα τὸ σωφρονέστατον. Ὑμεῖς τὸν τῆς φύσεως νόμον,
τὴν σωφροσύνην, τηρήσαντες τῶν ὑπὲρ φύσιν κατηξιώθητε· τετόκατε γὰρ τῷ κόσμῳ
Θεοῦ μητέρα ἀπείρανδρον. Ὑμεῖς εὐσεβῶς καὶ ὁσίως ἐν ἀνθρωπίνῃ φύσει
πολιτευσάμενοι, ὑπὲρ ἀγγέλους καὶ τῶν ἀγγέλων δεσπόζουσαν νῦν θυγατέρα
τετόκατε. Ὦ θυγάτριον ὡραιότατον καὶ γλυκύτατον· ὦ κρίνον ἀναμέσον τῶν ἀκανθῶν
ἐκφυὲν ἐξ εὐγενεστάτης καὶ βασιλικωτάτης ρίζης δαβιτικῆς… Ὦ ρόδον ἐξ ἀκανθῶν
τῶν Ἰουδαίων φυὲν καὶ εὐωδίας θείας πληρῶσαν τὰ σύμπαντα. Ὦ θύγατερ Ἀδὰμ καὶ
μήτηρ Θεοῦ. Μακαρία ἡ ὀσφὺς καὶ ἡ γαστὴρ ἐξ ὧν ἀνεβλάστησας· μακάριαι αἱ
ἀγκάλαι αἵ σε ἐβάστασαν καὶ χείλη τὰ τῶν ἁγνῶν φιλημάτων σου ἀπολαύσαντα, μόνα
τὰ γονικά, ἵνα ᾖς ἐν πᾶσιν ἀειπαρθενεύουσα».
Τη ΛΑ΄ (31η) Μαρτίου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΥΠΑΤΙΟΥ Επισκόπου Γαγγρών.
Υπάτιος, ο εν Αγίοις Πατήρ ημών, έζησε κατά τους χρόνους του βασιλέως Κωνσταντίνου του Μεγάλου του βασιλεύσαντος κατά τα έτη τζ΄ - τλζ΄ (307 – 337), υπήρξε δε εις εκ των τριακοσίων δεκαοκτώ Θεοφόρων Πατέρων των εν Νικαία το πρώτον συνελθόντων, εν έτει τκε΄ (325). Πατρίς τούτου υπήρξεν η Κιλικία της Μικράς Ασίας, εγένετο δε Επίσκοπος της πόλεως Γάγγραι της Παφλαγονίας. Λόγω δε της εναρέτου και ενθέου πολιτείας του μεγάλα ετέλεσε θαύματα και πολλά πλήθη εκ των απίστων προσέφερεν εις τον Χριστόν, οίκον δε κατασκευάσας υπεδέχετο τους εκ του γένους αυτού προστρέχοντας προς αυτόν. Ούτος ο Άγιος Ιερομάρτυς Υπάτιος ηφάνισε ποτέ δια του λόγου τους επιδραμόντας κατά της χώρας ασπάλακας (τυφλοπόντικας). Όταν δε περιεπάτει την νύκτα εφωτίζετο υπό θείου και λαμπρού φωτός και ύδωρ αλμυρόν εις γλυκύ μετέβαλεν.
Η σχέσις του Πάπα με τον Αντίχριστον -- Του Αρχιμ. Αρσενίου Κομπούγια 12/ 12/ 1986
….Κατόπιν όλων αυτών, ως ταπεινός πνευματικός Πατήρ, κάμνω θερμήν έκκλησιν προς τον Παναγιώτατον Οικουμ. Πατριάρχην, τους Μακαριωτάτους Πατριάρχας των Ορθοδόξων Εκκλησιών· εάν αγαπάτε εν αληθεία τον μοναδικόν Σωτήρα Χριστόν, εάν ζήτε εν φόβω Θεού και εν αγιότητι βίου, εάν δεν ανήκετε σε σκοτεινά άντρα της σατανοκινήτου και προδρόμου του Αντιχρίστου Μασονίας, φύγετε πάραυτα από το σατανικό συνονθύλευμα της τάχα ενώσεως των Εκκλησιών. Φύγετε και παραιτηθήτε από κάθε ματαίαν συζήτησιν δια την τάχα ένωσίν μας με την Λατινικήν Εκκλησίαν. Άγιοι Πατέρες· θα ρίψετε την Ορθοδοξίαν σε τρομερές περιπέτειες και τελικώς, εις τας χείρας του ερχομένου Αντιχρίστου, του οποίου τα βήματα ευκρινώς πλέον ακούονται· όσον και εάν ο σατανάς, ο πλανών την οικουμένην, προσπαθεί να πείση ακόμη και εναρέτους ανθρώπους ότι δεν είναι καιρός να έλθη και όσοι ησχολήθησαν και έγραψαν, είναι πλανεμένοι και τυφλοί! Ο Κύριος να μας ελεήση και εν τω μεταξύ, ας έχωμεν ολίγην υπομονήν να ομιλήση ο Κύριος περισσότερον.
Ιω. Μάζης Kαθηγητής ΕΚΠΑ: για τις δηλώσεις Ακάρ περί συνεκμετάλλευσης (28/03/2022)
Ακάρ: Επιθυμούμε τη δίκαιη μοιρασιά του πλούτου του Αιγαίου.
Η Σφαγή της Χίου. 30 Μαρτίου 1822 (https://enromiosini.gr/arthrografia/i-sfagi-tis-chioy/ )
Τούρκοι διαβήκαν, Χαλασμός, θάνατος πέρα ως πέρα.
Η Χίο, τ’ όμορφο νησί, μαύρη απομένει ξέρα,
με τα κρασιά, με τα δεντρά
τ’ αρχοντονήσι, που βουνά και σπίτια και λαγκάδια
και στο χορό τις λυγερές καμιά φορά τα βράδια
καθρέφτιζε μεσ’ τα νερά.
Ερμιά παντού. Μα κοίταξε κι απάνου εκεί στο βράχο,
στου κάστρου τα χαλάσματα κάποιο παιδί μονάχο
κάθεται, σκύβει θλιβερά
το κεφαλάκι στήριγμα και σκέπη του απομένει
μόνο μιαν άσπρη αγράμπελη σαν αυτό ξεχασμένη
μεσ’ την αφάνταστη φθορά.
Φτωχό παιδί, που κάθεσαι ξυπόλυτο στις ράχες
για να μην κλαις λυπητερά, τ’ ήθελες τάχα να ‘χες
για να τα ιδώ τα θαλασσά
ματάκια σου ν’ αστράψουνε, να ξαστερώσουν πάλι
και να σηκώσεις χαρωπά σαν πρώτα το κεφάλι
με τα μαλλάκια τα χρυσά;
Τι θέλεις άτυχο παιδί, τι θέλεις να σου δώσω
για να τα πλέξης ξέγνοιαστα, για να τα καμαρώσω
ριχτά στους ώμους σου πλατιά
μαλλάκια που του ψαλιδιού δεν τάχει αγγίξει η κόψη
και σκόρπια στη δροσάτη σου τριγύρω γέρνουν όψη
και σαν την κλαίουσα την ιτιά;
Σαν τι μπορούσε να σου διώξει τάχα το μαράζι;
Μήπως το κρίνο απ` το Ιράν, που του ματιού σου μοιάζει;
Μην ο καρπός απ’ το δεντρί
που μεσ’ στη μουσουλμανική παράδεισο φυτρώνει,
κ’ έν’ άλογο χρόνια εκατό κι αν πιλαλάει, Δεν σώνει
μεσ’ απ’ τον ίσκιο του να βγει;
Μη το πουλί που κελαηδάει στο δάσος νύκτα μέρα
και με τη γλύκα του περνάει και ντέφι και φλογέρα;
Τι θες κι απ’ όλα τα αγαθά
τούτα; Πες. Τα` άνθος, τον καρπό; Θες το πουλί;
-Διαβάτη,
μου κράζει το Ελληνόπουλο με το γαλάζιο μάτι:
Βόλια, μπαρούτι θέλω. Νά.
Το Ελληνόπαιδο (1828)
Ποίηση: Βίκτωρ Ουγκώ
Μετάφραση στα Ελληνικά: Κωστής Παλαμάς
Η φωνή τής DW (Ντόϊτσε Βέλε) στά Ελληνικά --- Του ιατρού κ. Κυπριανού Χριστοδουλίδη
Πώς τό΄παθε αυτό η ελ.DW.COM ; Επειδή η μάνα τού σκοτωμένου τά λέει λίγο έτσι καί λίγο αλλιώτικα ; Τέλος πάντων, δέν έχει σημασία. Σημασία έχει τό "εισβολή" ή "ειδική επιχείρηση". Εσείς, εκεί στό ελ. DW, προτιμάτε τό " εισβολή ", γιατί αυτό πρέπει νά λέτε. Άν λέτε τό άλλο, τότε θυμηθείτε τά Μνημόνια. Ή, άν τό ξεχνάτε, όπως ξεχάσατε τί έγινε τό 1918-19, τότε που αποβιβάστηκε ένα Σώμα ελληνικού στρατού στήν Σμύρνη, πείτε μας γιατί αυτός ο στρατός τής ειδικής επιχείρησης, έφθασε μέχρι τόν Σαγγάριο ; Τίνος τίς πλάτες είχε καί γιατί έγινε, στό τέλος, εισβολή ;
Ερώτηση : Μήπως, στήν Ουκρανία, ο στρατός τής ειδικής επιχείρησης αντιμετωπίστηκε ευθύς σάν εισβολή - εννοώ, μέ όπλα από Ουκρανία μεριά - έχοντας τίς πλάτες τής εγκληματικής συμμαχίας ; Συμπεριλαμβανομένων καί τών λακέδων της. Γιά πείτε μου τήν γνώμη σας.
TRAITORS INSIDE THE CHURCH ~ Elder Athanasios Mytilinaios
..Then as I said, Apostle Peter asked them to be quiet. A very serious problem arises here, which has been troubling me for years now. Since you and I are inside the Church, and we are the Church, this is the problem: The secrecy of the issues of the Church by the faithful.
The Church was once a closed circle. A relic of this closed circle that has remained to this day is when we say: “The doors! “The doors!” In other words: "Close the doors." Of course, today we don't close the doors because there's supposedly no reason to close the doors and we have given to the contemporary interpreters of the Holy Liturgy a new, metaphorical so to say, dimension to this: "Close the doors to the soul which represents the five sense," for example. Your eyes shouldn't be staring or looking about in a strange way when attending a service. Your eyes should avoid listening to whatever shouldn't be heard, etc. In other words, close whatever distracts you from concentrating on the Holy Liturgy.
Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, νέκρωση τοῦ Θανάτου -- Τοῦ π. Γεωργίου Μεταλληνοῦ Ὁμοτ. Καθηγ. Θεολογικῆς Σχολῆς Πανεπ. Ἀθηνῶν
Τὸ μεγαλύτερο γεγονὸς τῆς Ἱστορίας: Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι τὸ μεγαλύτερο γεγονὸς μέσα στὴν Ἱστορία. Εἶναι αὐτὸ ποὺ διαφοροποιεῖ τὸν Χριστιανισμὸ ἀπὸ ὁποιαδήποτε ἄλλη θρησκεία. Οἱ ἄλλες θρησκεῖες ἔχουν ἀρχηγοὺς θνητούς, ἐνῶ κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὁ Ἀναστημένος Χριστός. «Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ» σημαίνει θέωση καὶ ἀνάσταση τῆς ἀνθρώπινης φύσεως καὶ ἐλπίδα τῆς θέωσης καὶ ἀνάστασης τῆς δικῆς μας ὑποστάσεως. Ἀφοῦ βρέθηκε τὸ φάρμακο, ὑπάρχει ἐλπίδα ζωῆς.
Διὰ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ ἀποκτᾶ ἄλλο νόημα καὶ ἡ ζωὴ καὶ ὁ θάνατος. Ζωὴ σημαίνει κοινωνία μὲ τὸν Θεό. Δὲν εἶναι πλέον θάνατος τὸ τέλος τῆς παρούσας ζωῆς, ἀλλὰ ἡ ἀπομάκρυνση τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὸν Χριστό. Ὁ χωρισμὸς τῆς ψυχῆς ἀπὸ τὸ σῶμα δὲν εἶναι θάνατος, ἀλλὰ προσωρινὸς ὕπνος.
Τη Λ΄ (30η) Μαρτίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΙΩΑΝΝΟΥ του Συγγραφέως της Κλίμακος.
Ιωάννης ο Όσιος Πατήρ ημών ο Σιναϊτης, ο αποκαλούμενος της Κλίμακος, υπήρξε μέγας Ασκητής και ασκητικός συγγραφεύς ακμάσας κατά τον ΣΤ΄ (6ον) μετά Χριστόν αιώνα. Ποία είναι η πρώτη πόλις η τον θείον τούτον άνδρα γεννήσασα και θρέψασα προ της αθλητικής και ασκητικής πολιτείας του δεν γνωρίζω να είπω μετά πεποιθήσεως και ακριβείας· όμως ο μέγας Απόστολος Παύλος εγνώρισε προ ημών την δευτέραν και αληθινήν αυτού πατρίδα, την ουράνιον Βασιλείαν, η οποία διατηρεί και τρέφει ήδη αυτόν εις την αθάνατον ζωήν (Φιλιπ. γ:20)· διότι κατοικεί πάντως και ούτος ο Όσιος εν ουρανοίς μετ’ εκείνων οίτινες ευφραίνονται νοερώς εν τη δόξη του Θεού και κορέννυται η ψυχή αυτού εκ των θείων και επουρανίων αγαθών, των οποίων εγένετο κληρονόμος δια τους κόπους του και απολαμβάνει ήδη ταύτα ομού μετά των Αγγέλων και των Αγίων, οίτινες χορεύουσιν εν τω Παραδείσω και αγάλλονται με παντοτεινήν ευφροσύνην και αγαλλίασιν.
Όποιος δέν διδάσκεται από την Ιστορία --- Tου ιατρού κ. Κυπριανού Χριστοδουλίδη
Όποιος δέν θυμάται τήν Ιστορία, είναι επόμενο νά ολισθαίνει σέ λάθη. Γι' αυτό τό ρωσσικό υπ. Δικαιοσύνης χαρακτήρισε τήν DW "ξένο πράκτορα". Παράδειγμα ; Όταν τό 1918 η Ελλάδα αποβίβασε ένα σώμα στρατού στήν Σμύρνη, γιά νά προστατεύσει τούς διωκόμενους Έλληνες, κατόπιν σύμφωνης γνώμης μέ τήν Αγγλία, τότε, πώς θά λέγατε τήν απόβαση αυτή στήν Σμύρνη ; Εισβολή ή ειδική επιχείρηση προστασίας τών διωκόμενων (Ρώσσων) Ελλήνων από τό καθεστώς (τού Κιέβου) τής Οθωμανικής αυτοκρατορίας, (γνωστού όντως πώς αυτό επιβλήθηκε).
Σάς θυμίζω, η απόβαση τού ελληνικού εκστρατευτικού Σώματος, τότε τό 1918, εξελίχθηκε σέ εισβολή, αφού έφθασε μέχρι τόν Σαγγάριο ποταμό. Ούτως καί ο πόλεμος στήν Ουκρανία. Μετατράπηκε από " ειδική επιχείρηση " σέ πόλεμο καί εισβολή, αφού οι Δυτικές δυνάμεις παρείχαν αμέριστη στρατιωτική βοήθεια στήν άρνηση τού καθεστώτος Κιέβου, νά οδηγηθεί στίς προτάσεις λύσεως από πλευράς Ρωσσίας.
Μέ άλλα λόγια, άν η Δύση δέν αντιμετώπιζε, καί αντιμετωπίζει, τήν Ρωσσία σάν δυνάμει εχθρό - τό ΝΑΤΟ γιά ποιό λόγο εξακολουθεί νά υπάρχει ; - τά πράγματα θά ήταν εντελώς διαφορετικά. Αλλά, η αδηφάγος Δυτική συμμαχία δέν θέλει συνδαιτημόνες στό γεύμα της.
Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης :
....Το θέμα της κοινωνίας με τους αιρετικούς, ως και της εν συνεχεία κοινωνίας με τους κοινωνούντες, οι οποίοι με την πράξη τους αυτή αποβαίνουν ακοινώνητοι, είναι το μείζον και επείγον θέμα στην σημερινή εκκλησιαστική ζωή. Το εκκλησιαστικό σώμα νοσεί επικίνδυνα· υπεύθυνοι για την νόσο είμαστε όλοι, όχι μόνον οι κοινωνούντες με τους ετεροδόξους, αλλά και όσοι κοινωνούμε με τους κοινωνούντες· η εκτροπή και η παράβαση μοιάζει με τα συγκοινωνούντα δοχεία, με την μόλυνση του περιβάλλοντος, η οποία δεν περιορίζεται στον προκαλούντα την μόλυνση. Μνημονεύοντας τους πατριάρχες, αρχιεπισκόπους και επισκόπους στις ιερές ακολουθίες, συμμετέχουμε στην οικουμενιστική αποστασία.
Είναι η Καλίνκα* υπό διωγμόν; --- του Κωνσταντίνου Βαθιώτη
Γράφει ο Δημήτριος Νικ. Δασκαλάκης, Δικηγόρος Αθηνών
|
|
Στο πλαίσιο των πρωτοφανών οικονομικών κυρώσεων που επέβαλε η Δύση τιμωρώντας την Ρωσία για την στρατιωτική εισβολή στην Ουκρανία, συμπεριλαμβάνεται (ως μη όφειλε) και ο μαζικός αποκλεισμός των Ρώσων καλλιτεχνών και αθλητών από κάθε διεθνή πολιτιστική και αθλητική διοργάνωση ή εκδήλωση.
Δυστυχώς το μένος της αντιρωσικής υστερίας έπληξε και την πολιτική ηγεσία του ελληνικού υπουργείου Πολιτισμού, η οποία αποφάσισε την ακύρωση της παράστασης «Η Λίμνη των Κύκνων» από τα ρωσικά μπαλέτα Μπολσόι που είχε προγραμματιστεί να πραγματοποιηθεί στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
Ὁ πρῶτος ἀνθρωπόθεος --- Του αειμνήστου Στέργιου Ν. Σάκκου, ῾Ομ. Καθ. Πανεπιστημίου
ΜΟΝΑΔΙΚΗ εἶναι ἡ θέση πού κατέχει μέσα στήν ᾿Εκκλησία ἡ Μητέρα τοῦ Κυρίου μας καί ξεχωριστή μέσα στίς καρδιές τῶν πιστῶν. ῾Η ταπεινή καί ὁλοκληρωτική προσφορά της στό σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιά τή σωτηρία τοῦ κόσμου τήν ὕψωσε καί τήν δόξασε πάνω ἀπό ὅλους τούς ἁγίους, ὥστε νά εἶναι ἡ Παναγία μας. Τό μεγαλεῖο της ὅλο, πράγματι, βρίσκεται στό ὅτι δέχθηκε ὑπάκουα καί ταπεινά νά δανείσει στόν Θεό τήν σάρκα καί τό αἷμα της καί μυστηριακά καί ὑπεράνθρωπα νά γεννήσει τόν Θεάνθρωπο. Γιʼ αὐτό καί εἶχε τήν τιμή ἡ Παρθένος Μαρία νά γίνει ὁ πρῶτος ἀνθρωπόθεος. ῾Ο Θεός ἔγινε ἄνθρωπος, λένε οἱ πατέρες, γιά νά κάνει τόν ἄνθρωπο Θεό· αὐτό σημαίνει, νά τοῦ ἐξασφαλίσει τήν σωτηρία ἀπό τόν ὄλεθρο τῆς ἁμαρτίας καί νά τοῦ χαρίσει τήν μετοχή στή θεία μακαριότητα, τήν αἰωνιότητα τῆς ἀληθινῆς ζωῆς. Τό ἔργο τῆς λυτρώσεως, πού συντελέσθηκε μέ τήν ἐνανθρώπηση τοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, ἐπιτελεῖται γιά ὅλους ὅσους πιστεύουν στό ὄνομά του, μέσα στήν ᾿Εκκλησία.
Αγάπη και αλήθεια --- Διονύσιος Μπατιστάτος, Θεολόγος
(Παρατηρήσεις επί της επιστολής του π. Επιφανίου Θεοδωροπούλου)
Σεβαστοί Πατέρες,
Εν τω υμετέρω εγκρίτω οργάνω της αγωνιζομένης και αγωνιώσης Ορθοδοξίας, «Ορθόδοξος Τύπος» (αρ. φύλ. 109/10-10-1969) δημοσιεύεται μακροσκελεστάτη επιστολή του Πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου κ. Επιφανίου Θεοδωροπούλου προς τον Οικουμενικόν Πατριάρχην. Καίτοι στερούμαι προσόντων, εφαμίλλων προς τον σεβαστόν και εξαίρετον επιστολογράφον, όντα σύμβουλον εξ απορρήτων επισήμων Εκκλησιαστικών ανδρών και πλειστάκις προβληθέντα δια το επισκοπικόν αξίωμα, εν τούτοις αποτολμώ να παρακαλέσω Υμάς, όπως φιλοξενήσητε πενιχράς τινας σκέψεις μου· τούτο δε ουχί προς προβολήν ασήμου και ασημάντου τινός λαϊκού, μη αξιωθέντος παρά του Προκαθημένου της Ελλαδικής Εκκλησίας ουδέ θέσεως διδασκάλου εν εκπαιδευτικοίς Αυτής Ιδρύμασιν, ως αθεραπεύτου συντηρητικού, αναδίδοντος την οσμήν του λιβάνου, και της κανδήλας των παραδόσεων, αλλά χάριν αυτής ταύτης της Ορθοδοξίας, του προσφιλούς εντρυφήματος των καρδιών μας και της αποκλειστικής ελπίδος σωτηρίας. Συνεταί, πράγματι, αι παραινέσεις, συμπλέκουσαι αριστουργηματικόν δοκίμιον επιστολιμαίας ρητορικής διατριβής. Συνεταί, αλλά άσκοποι και … επικίνδυνοι! Άραγε αγνοεί ο προς ον η επιστολή όσα εν τη επιστολή αναφέρονται; Έχει την γνώμην ο συμπαθής συντάκτης, ότι είναι ο πρώτος, όστις ανακαλεί εις την τάξιν τον προ πολλού ατακτήσαντα;
Θεοτόκε Παρθένε, χαῖρε, κεχαριτωμένη Μαρία, ὁ Κύριος μετὰ Σοῦ
Λέγει δε και ο Βρυέννιος Ιωσήφ: «Τις Μήτηρ του Θεού των
Πατέρων εφάνη ποτέ; Τις άμα και πλάστην και πλάσμα συνέλαβε; Τις δε και
συλλαβούσα Υιόν και κυήσασα και τεκούσα το είναι Παρθένον ουκ απεβάλετο; Προ
της συλλήψεως Παρθένος· εν τη συλλήψει Παρθένος· εν τη κυήσει Παρθένος· εν τω
τίκτειν Παρθένος· και μετά το τεκείν ωσαύτως Παρθένος και αεί Αειπάρθενος· η
γαρ εν τω της ζωής αυτής παντί χρόνω και οράσει και γεύσει και ακοή και αφή και
οσφρήσει και νω και διανοία και δόξη και φαντασία και αισθήσει και, ενί λόγω,
πάσαις δυνάμεσι και ψυχικαίς και σωματικαίς άβατον λογισμοίς ρυπαροίς εαυτήν
όλην τηρήσασα, εικότως αν Αειπάρθενος λέγοιτο.
Τη ΚΘ΄ (29η) Μαρτίου, ο Όσιος Πατήρ ημών και Ομολογητής ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ Επίσκοπος Κίου της Βιθυνίας εν ειρήνη τελειούται.
Ευστάθιος ο εν Αγίοις Πατήρ ημών και Ομολογητής, αποτινάξας αφ’ εαυτού τον κόσμον και τα εν τω κόσμω, ως φορτίον βαρύ, έγινε Μοναχός και τον ζυγόν του Χριστού φέρων επι των ώμων του, αόκνως εποίει τας εντολάς Αυτού και επεμελείτο της σωτηρίας της ψυχής του. κατόπιν δε εχειροτονήθη και Ιερεύς, πεισθείς εις τας πολλάς προς αυτόν παρακλήσεις του λαού. Ηυχαρίστει δε πάντοτε τον Θεόν, προς τον οποίον είχε πίστιν αδίστακτον· είχεν αγάπην εις όλους ανυπόκριτον· ήτο διδακτικός, ταπεινός, συμπαθής, ελεήμων, ζηλωτής καλών έργων. Όθεν δια τας αρετάς του ταύτας έγινε και Αρχιερεύς της εν Βιθυνία Κίου, η οποία το πάλαι ωνομάζετο Κίερος, ύστερον δε ωνομάσθη Προυσιάς και ήτις πρότερον είχε θρόνον Επισκόπου υπό τον Νικαίας Μητροπολίτην.
Ὁ λέγων αὐτήν τὴν Εὐχήν -- Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ.
Ὁ λέγων αὐτήν τὴν Εὐχήν κάθε ἑσπέρας, μετὰ κατανύξεως, ἐὰν ἐπέλθη ἐπ' αὐτὸν ἡ φοβερά ὥρα τοῦ θανάτου ἐν τῇ νυκτί ταύτη, λυτροῦται τῆς κολάσεως, ἐλέει Θεοῦ.
Εὔσπλαγχνε καὶ πολυέλεε Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεός μου, ὁ ἐλθὼν εἰς τὸν κόσμον ἁμαρτωλούς σῶσαι, ὧν πρῶτός εἰμι ἐγώ, ἐλέησόν με πρὸ τῆς ἐμῆς τελευτῆς.
Οἶδα γὰρ ὅτι φρικτὸν καὶ φοβερὸν ἀναμένει με δικαστήριον ἐνώπιον πάσης τῆς κτίσεως, ὅτε καὶ τῶν ἐναγῶν καὶ παμβεβήλων μου πράξεων ἁπασῶν φανέρωσις γίνεται· ἀσύγγνωστα γὰρ ὡς ἀληθῶς καὶ ἀνάξια ὑπάρχουσι συγχωρήσεως, ὡς ὑπερβαίνοντα τῷ πλήθει ψάμμον θαλάσσιον.
A CONFESSION OF FAITH Against Ecumenism
From a Convention of Orthodox Clergymen and Monks Greece, April 2009
Those of us who by the Grace of God have been raised with the dogmas of piety and who follow in everything the One, Holy, Catholic and Apostolic Church, believe that:
The sole path to salvation of mankind[1] is the faith in the Holy Trinity, the work and the teaching of our Lord Jesus Christ, and their continuance within His Body, the Holy Church. Christ is the only true Light;[2] there are no other lights to illuminate us, nor any other names that can save us: "Neither is there salvation in any other: for there is none other name under heaven given among men, whereby we must be saved."[3] All other beliefs, all religions that ignore and do not confess Christ "having come in the flesh,"[4] are human creations and works of the evil one,[5] which do not lead to the true knowledge of God and rebirth through divine Baptism, but instead, mislead men and lead them to perdition. As Christians who believe in the Holy Trinity, we do not have the same God as any of the religions, nor with the so-called monotheistic religions, Judaism and Mohammedanism, which do not believe in the Holy Trinity.
------------------
I read this "confession of faith" when it was first published in "Orthodoxos Typos" (2009). As an academic document, it was excellent! In Truth, however, it was void, as none of those who signed it walled off from the heresy of Ecumenism. Worse, some of them, e.g., the late "metropolitan" Jeremiah of Gortynos and Megalopoleos (I forget the other one), who were pressured by "patriarch" Bartholomew to "repent," requested that their names be taken off the list!!! These are the modern "confessors of the faith"!!! Even when the "Synod of Colymbarion" took place (2016), which turned everything upside down in Orthodoxy, these "confessors" hid, except for a few who interrupted the commemoration of their local "bishop," but, to my knowledge, continued their communion with other "bishops" who are in communion with Ecumenism!!! In short, this "confession" was a charade!!! The "confessors" of the type of "metropolitan" Serafeim of Peiraieus obviously think that they can deceive God, but are obviously wrong!
----------------------
Δεν έχει καμία σχέση με Ομολογία Πίστεως τα παραπάνω κείμενο.
---------------------
ΧΣ: «Δεν έχει καμία σχέση με Ομολογία Πίστεως τα παραπάνω κείμενο».
Σχόλιον: Διά μίαν ἀκόμη φοράν, ὁ κ. ΧΣ ἀποδεικνύει ὅτι εἶναι ἐκτός πραγματικότητος! Οἱ ὑπογράψαντες τό κείμενον ὁμολογοῦν (μέ τά λόγια μόνον δυστυχῶς) ὅτι πιστεύουν εἰς τήν Ἁγίαν Τριάδα, εἰς Μίαν Ἐκκλησίαν κ.λπ. Ὅπως ἔγραψα καί εἰς τό προηγούμενον σχόλιόν μου (τό ὁποῖον δέν γνωρίζω διατί δέν φέρει τό ὄνομά μου, ἀλλά γράφει «Ἀνώνυμος εἶπε»), ὡς ἀκαδημαϊκόν κείμενον, εἶναι ἐξαιρετικόν. Τό πρόβλημα εἶναι ὅτι δέν συνοδεύεται ἀπό τήν πρᾶξιν τῆς ἀποτειχίσεως. Κατά τόν κ. ΧΣ, ὅμως, ἐφόσον οἱ ὑπογράψαντες δέν αὐτο-ανεκηρύχθησαν εἰς «Πανορθόδοξον Σύνοδον», ὅπως ἔπραξεν ὁ Καρπαθάκης, καί δέν «καθῄρεσαν-ἀνεθεμάτισαν» ὅλους τούς ἄλλους, ἕπεται ὅτι «δεν έχει καμία σχέση με Ομολογία Πίστεως»!!! Πᾶρε λόγια καί πᾶνε στό παζάρι, πού λέγει καί ὁ λαός! Ἀκατάσχετος ἀερολογία!!! Μίαν μόνον «ὁμολογίαν» ξέρουν οἱ Ματθαιϊσταί τοῦ τύπου ΧΣ (νομίζω ὅτι ὑπάρχουν καί σοβαροί, ὅπως ὁ κ. Δ. Κάτσουρας): «Ἀνάθεμα σέ ὅλους ὅσους δέν κοινωνοῦν μέ τόν Ἀμφιλόχιον Λαρίσης»!!! Καί εἰς «ἀνώτερα», κ. ΧΣ! Καί μία ἀπορία: Πῶς σοῦ διέφυγε νά συκοφαντήσῃς τόν Ἅγιον πρ. Φλωρίνης καί τούς ὀπαδούς του ἐδῶ;
Παραθέτουμε τὴ δήλωση του « Ὀρθόδοξου» Μητροπολίτη Ἰταλίας Πολύκαρπου μετὰ τὴν ἐπίσκεψη στὸν Πάπα:
«Ἡ συνάντηση μὲ τὸν Πάπα Φραγκίσκο πῆγε πολὺ καλά. Ἦταν μιὰ πολὺ ἐγκάρδια συνάντηση ἑνὸς νέου μὲ τὸν ἀγαπημένο του πατέρα, μιὰ συνάντηση ἑνὸς ἐπισκόπου μὲ τὸν προκαθήμενο καὶ πατριάρχη του. Ὁ Ἅγιος Πατέρας εἶναι μεγάλη, γνήσια καρδιά. Ζήτησα τὴν παπικὴ εὐλογία του γιὰ τὸ ἔργο μου... Τὸ ταξίδι τῶν Καθολικῶν καὶ τῶν Ὀρθοδόξων πρὸς τὴν πλήρη ἑνότητα βρίσκεται στὸν σωστὸ δρόμο... Πιστεύω ὅτι ὁ στόχος αὐτὸς ἔχει ἤδη ἐπιτευχθεῖ στὸ ἐπίπεδo τῶν πιστῶν...».
------------------
Δυστυχώς, τα λεγόμενα του σχισματοαιρετικού νεοημερολογίτου Μητροπολίτου Ιταλίας, αποτύπωσαν πλήρως την πραγματικότητα.
Μια πραγματικότητα που αρνήθηκε μετά το 1937 ο σχισματοαιρετικός πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος και που αρνούνται και οι οπαδοί του.
Νέο Ημερολόγιο σημαίνει υποταγή στον Πάπα, σημαίνει Οικουμενισμός, σημαίνει Παπισμός.
Κατά τ΄αλλα, κάποιοι Ακακιοφλωρινικοί δηλώνουν ότι οι Νεοημερολογίτες, όπως ο Ιταλίας Πολύκαρπος, είναι εντός Εκκλησίας με σώζουσα Θεία Χάρι.
Χαρίλαος Ι. Στουραΐτης.
Θεολόγος.
-------------------------
Εἶπα κι ἐγώ πῶς γίνεται νά «ξεχάσῃς» νά ὑβρίσῃς τούς Ὀρθοδόξους, κ. ΧΣ! «Μπράβο», εἶσαι συνεπής εἰς τήν αἵρεσίν σου!
Εκφυλιστική τηλοψία -- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς, Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
Ο αντίποδας της δημοκρατικής και πολυφωνικής πληροφόρησης η οποία υπηρετεί την έγκυρη ενημέρωση των πολιτών και την ελευθερία έκφρασης, είναι η ιταμή λογοκρισία της ολοκληρωτικής πολιτικής ορθότητας η οποία επιβάλλει παντί προσφόρω τρόπω την φαιά προπαγάνδα, η οποία σκοπεί εις την παρέλκυση της κοινής γνώμης επί τη βάση εξαρθρώσεως της κριτικής σκέψεως, προς σκοπό την πλήρη συσκότιση της αντικειμενικής αλήθειας, ούτως ώστε ο πολίτης να μεταλλάσσεται εις μία άμορφη υδαρή και πνευματικά ευνουχισμένη μάζα, έρμαιο και διανοητικώς ενεργούμενο των εκάστοτε επίδοξων ταγών.
Τη ΚΗ΄ (28η) Μαρτίου, μνήμη του Αγίου ΗΡΩΔΙΩΝΟΣ, ενός των Εβδομήκοντα Αγίων Αποστόλων.
Ηρωδίων ο Άγιος του Χριστού Απόστολος ήτο εις εκ των Εβδομήκοντα Μαθητών του Κυρίου, ακολουθών τους Αγίους Αποστόλους και μάλιστα τον κορυφαίον Πέτρον, γενόμενος συνεργός του κηρύγματος του Ευαγγελίου. Έπειτα χειροτονηθείς Επίσκοπος των Νέων Πατρών εδίδασκε και ωδήγει πολλούς εις την Πίστιν του Χριστού. Όθεν συλληφθείς υπό των ειδωλολατρών εν ταυτώ και των Ιουδαίων, εδάρη δυνατά, άλλων μεν δερόντων αυτόν, άλλων δε συντριβόντων το σώμα του δια λίθων και άλλων κτυπώντων αυτόν εις την κεφαλήν· τελευταίον δε κατέσφαξαν αυτόν οι θηριόγνωμοι και ούτως, ετελειώθη, παραδούς την ψυχήν του, ο τρισόλβιος, εις χείρας Θεού.
Ο σταυρός. --- Γράφει ο Χαρίλαος Στουραΐτης. Θεολόγος.
Σταυρός είναι η παραμονή εντός της Ορθοδόξου Εκκλησίας, σταυρός είναι η τήρησις των ορθοδόξων δογμάτων και των Ιερών Κανόνων.
Σταυρός είναι να ομολογείς την αλήθεια, ότι ο Νεοημερολογιτισμός είναι αυτόχρημα Οικουμενισμός και Παπισμός, και ότι έχει αναθεματιστεί υπό των Πανορθοδόξων Συνόδων του 16ου αιώνος.
Σταυρός είναι να αποστρέφεσαι τα του σχισματικού πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου και να ομολογείς ότι οι Νεοημερολογίτες είναι ενεργεία σχισματικοί, όχι δυνάμει, όπως έλεγε αυτός, και ότι οι χειροτονίες του Αγίου Βρεσθένης το 1948 ήταν επιβεβλημένες, μετά την πτώσιν του πρ. Φλωρίνης και των υπολοίπων, και πλήρεις θείας χάριτος.Ὁ κ. ΧΣ ἀκολουθεῖ τήν πολιτικήν τοῦ Σατανᾶ, λέγοντας ἕν ψέμμα μαζί μέ ἀρκετές ἀλήθειες, ὥστε μαζί μ' αὐτές νά περάσῃ καί τό ψέμμα του! Λέγεται ὅτι ὁ Σατανᾶς λέγει 999 ἀλήθειες, ἔτσι ὥστε νά φανῇ ἀξιόπιστος, καί μετά σοῦ ξεφουρνίζει καί τό ψέμμα του! Τό ἀγαπημένον ψέμμα τοῦ κ. ΧΣ εἶναι ἡ σχισματο-αἱρετική του ἐκκλησιολογία, περί δῆθεν «αὐτομάτου ἀπωλείας τῆς Χάριτος», τήν ὁποίαν σερβίρει ὡς Ὀρθόδοξον, χωρίς οὔτε ἕν Ἁγιογραφικόν/Ἁγιοπατερικόν ἔρεισμα, καί βεβαίως ἡ προβολή τοῦ σχισματο-αἱρετικοῦ Ματθαίου Καρπαθάκη καί ἡ κατασυκοφάντησις τοῦ Ἁγίου πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου. Τό παρόν σχόλιον ἀπευθύνεται πρός τούς ἀναγνώστας, ὄχι πρός τόν κ. ΧΣ, ὁ ὁποῖος, μετά ἀπό δεκάδες διορθώσεις, παραμένει ἀμετανόητος. Ἁπλῶς, δέν δύναμαι νά βλέπω νά κηρύσσεται αἵρεσις καί νά τήν ἀντιπαρέρχωμαι ἀδιαφόρως. Τέλος.
---------------------
Υποστηρικτής των σχισματοαιρετικών και αναθεματισμένων Νεοημερολογιτών, και του σχισματοαιρετικού πρ. Φλωρίνης είστε εσείς κ. Χατζηνικολάου.
Οι πραγματικοί Ορθόδοξοι είναι όσοι προέρχονται εκ των Χειροτονιών του Αγίου Βρεσθένης, Ματθαίου Καρπαθάκη.
Είναι απλά τα πράγματα.
Από το θατσερικό σύνθημα «δεν υπάρχει εναλλακτική λύση» στο υγειονομικό σύνθημα «μόνη λύση ο εμβολιασμός» -- Γράφει ο Κωνσταντίνος Βαθιώτης
Παλιά κόλπα ολοκληρωτισμού με φρέσκο περι-τύλιγμα
|
|
Στην κατακλείδα του βιβλίου του «Ο νόμος της δύναμης στην παγκόσμια τάξη»¹, με αφορμή το πέρασμα από την περίπου εικοσαετή «χρυσή εποχή» του συστήματος του Μπρέτον Γουντς στην «μολύβδινη εποχή» της εγκατάλειψής του, ο «παλιός-αλλιώς Τσόμσκυ» αναφέρεται επικριτικά στην Νέα Τάξη Πραγμάτων, αφήνοντας άφωνο τον αναγνώστη, στα αφτιά του οποίου ηχούν εντελώς παράφωνα τα νεοταξίτικα-φιλοεμβολιαστικά λόγια που εκστόμισε προ ολίγων μηνών ο «νέος Τσόμσκυ», όψιμος λάτρης της κωλοτούμπας στην προκεχωρημένη ηλικία των 93 ετών (σε συνέντευξη που παρεχώρησε στον Kurt Gödel, όταν του ετέθη το ερώτημα ποιες είναι οι σκέψεις του σχετικά με την υποχρεωτικότητα των εμβολίων, ετάχθη υπέρ της απομόνωσης των απρόθυμων να εμβολιασθούν²).
----------------------------
Ἀγαπητέ μου κ. Βαθιώτη, ἐπί δεκατίες δέν ἀκοῦμε τούς πολιτικούς-μαριονέττες νά μᾶς λέγουν ὅτι «ἡ παγκοσμιοποίησις εἶναι μονόδρομος»; Οὐδείς ἐξήγησε ποτέ ποῦ στηρίζεται αὐτό τό δόγμα τοῦ διεθνοῦς Σατανισμοῦ.
ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΟ ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΤΗΣ Γ΄ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ ΠΕΡΙ ΨΥΧΗΣ.
Του Ιερού Νικηφόρου του Θεοτόκη.
Εις ύψος μέγα ανεβίβασεν ο Θεάνθρωπος Ιησούς την αξίαν και τιμήν της του ανθρώπου ψυχής, παρέστησεν αυτήν τιμιωτέραν όλου του κόσμου, είπεν ότι ουδέν των εν τω κόσμω πραγμάτων είναι ισότιμον της ψυχής αντάλλαγμα. Αλλά τι άραγε είναι η τοσούτον πολύτιμος, ή να είπωμεν ορθότερον, η πανυπέρτιμος και ατίμητος ψυχή; Πόθεν παρήχθη; Ποία η ουσία και φύσις αυτής; Πόσος ο της διαρκείας αυτής καιρός; Πολλοί των παλαιών ειδωλολατρών πολλά εκοπίασαν, ίνα ταύτα κατανοήσωσιν· αλλά μη έχοντες το φως της θείας αποκαλύψεως οδηγόν του κόπου αυτών, ματαίως εκοπίασαν.
Όλα τα υποκατάστατα της αληθινής λύτρωσης αλωνίζουν την Γη
Κουρασμένος ο άνθρωπος σήμερα από την υποδούλωσή του στα πάθη, από τη σαρκολατρία και τον απάνθρωπο πολιτισμό μας, αναζητεί επίγειους παράδεισους, εύκολες ορθολογιστικές λύσεις, που θα του χαρίσουν κάποια ψευτολύτρωση. Η αίρεση των Ιαχωβιτών υπόσχεται επίγειο παράδεισο στη γη. Ο Μαχαρίτσι με τις Βέδδες του, μια και δεν μπόρεσε να κάνη παράδεισο τις Ινδίες του, επιθυμεί και υπόσχεται να μας μεταβάλη σε παράδεισο. Γέμισε ο κόσμος από τις αποκρυφιστικές «εσωτερίστικες ψυχολογίες» πλασαρισμένες με πολλή τέχνη και γοητευτικές παραστάσεις, ώστε να χαρίζουν τη γοητεία της λύτρωσης, ενώ πρόκειται για ψευτολύτρωση.
ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΙΝ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ.
Λόγος κοινή γλώσση εις την προσκύνησιν του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού, λεχθείς τη Τρίτη Κυριακή των αγίων Νηστειών.
Η σημερινή αγία ημέρα, ευλογημένοι Χριστιανοί, ομοιάζει με προετοιμασίαν υποδοχής βασιλέως, επιστρέφοντος νικητού από τον πόλεμον. Διότι καθώς ο βασιλεύς, όστις νικήση τους εχθρούς του και ετοιμάζεται να επιστρέψη εις την πόλιν του, αποστέλλει έμπροσθεν αυτού κήρυκας να αναγγείλουν την νίκην του, δια να χαρούν οι άνθρωποι και να ετοιμασθούν δια την υποδοχήν του, ούτω και ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ο μέγας Βασιλεύς, επειδή εις ολίγας ημέρας μέλλει να δείξη την νίκην και το τρόπαιον, το οποίον έκαμε κατά του διαβόλου, με την Ταφήν Του και την Αγίαν Του Ανάστασιν, δια τούτο προέπεμψε τον Τίμιον και Άγιον Σταυρόν σήμερον δια να ετοιμασθώμεν και ημείς εις υποδοχήν του. Είναι λοιπόν σήμερον ημέρα προσκυνήσεως του Τιμίου Σταυρού. Δια τούτο και ημείς, ω φιλόχριστοι, μετά φόβου και τρόμου ας τον προσκυνήσωμεν, μετά ψυχικής χαράς και ευφροσύνης πνευματικής ας τον ασπασθώμεν. Διότι σήμερον γίνεται χαρά εν ουρανοίς και επί γης.
Τάδε έφη ΠΟΛΥΜΕΝΟΠΟΥΛΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ
Η σταση μας στα μεγαλα γεγονοτα που ζουμε φανερωνει τελικα τι πραγματικα εχουμε μεσα μας. Και στο θεμα του κορονοιου και του εμβολιου και τωρα στο θεμα του πολεμου στην Ουκρανια ολοι μας κρινομαστε απο οσα λεμε και υποστηριζουμε. Ορισμενοι πισω απο ολα τα γεγονοτα βλεπουν σαν αιτια και μοχλο μονο την Νεα Ταξη, η οποια πραγματι υπαρχει και προσπαθει να πετυχει τους σκοπους της, αλλα λησμονουν οτι Κυριος της Ιστοριας τελικα ειναι μονο ο Θεος και ετσι φτανουν πολλες φορες στην υπερβολη με αποτελεσμα να αδικουν τους εαυτους τους με οσα λενε και γραφουν και κυριως με οσα πιστευουν ως δηθεν απολυτα αληθη και ετσι φθανουν στο σημειο να γινονται υποστηρικτες αμεσοι η εμμεσοι ακομη και εγκληματων, οπως τωρα στον πολεμο η αιτιοι ζημιας αδελφων τους, οπως τα δυο τελευταια χρονια στο θεμα της Πανδημιας. Κανενας σοσφων δεν αμνηστευει τα λαθη η και τα εγκληματα που διεπραξαν οι Ουκρανοι στο παρελθον, αλλα αυτο δεν μπορει να αποτελει δικαιολογια για τα εκατο και πλεον φορες μεγαλυτερα εγκληματα του Πολεμου της Ρωσιας η μαλλον του Πουτιν εναντιον των Ουκρανων, ενω εαν ηθελε να υπερασπισει τους Ρωσους της Ουκρανιας ειχε τα μεσα να το επιτυχει χωρις αυτη την βιβλικη επιθεση που αποσκοπουσε στη δημιουργια της Μεγαλης Ρωσιας. Οσο για οσους τα ξερουν ολα για την Νεα Ταξη ας μας εξηγησουν ενα απλο ερωτημα: Το Κρατος του Ισραηλ που για σας ειναι στο κεντρο αυτης της Νεας Ταξης γιατι δεν εφαρμοζει κυρωσεις εις βαρος της Ρωσιας αλλα εχει αριστες σχεσεις τοσο με τον Πουτιν οσο και με τον Ζελενσκι; Απαντηστε πρωτα στον εαυτο σας και μετα πειτε και σε μας τους " αφελεις"
http://krufo-sxoleio.blogspot.com/2022/03/blog-post_26.html#comment-form
Ποιός θά πληρώσει τά "σπασμένα" στήν Ουκρανία ; --- του ιατρού κ. Κυπριανού Χριστοδουλίδη
Αφού διαβάσετε πρώτα τήν δημοσιογραφική είδηση - ύπνωση.
Η ανοικοδόμηση θά γίνει μέ δανεικά. Άς είναι καλά τό ΔΝΤ ή IMF. Τό ίδιο έγινε μέ τήν ολοκληρωτικά ρημαγμένη Γερμανία, μετά τόν Β' ΠΠ, καί μέ τούς άλλους, νύν Δυτικούς, συμμάχους : Ιταλία, Γαλλία, Ιαπωνία κλπ. Όλοι δανείσθηκαν "γιά νά φτιάξουν τά όσα γκρεμίσαν" οι μάστορες τού τότε - καί τού νύν στήν Ουκρανία - πολέμου. Όποιος συνεχίζει νά ... ζαλίζεται, καλά θά κάνει νά επισκεφθεί ένα γιατρό.
Ο Ιούδας στην υμνογραφία των Παθών -- -- του αειμνήστου Ιωάννου Κορναράκη Καθηγητού Παν. Αθηνών
Το πρόσωπο του Ιούδα, η πράξη της προδοσίας και ο τρόπος, κατά τον οποίον έγινε αυτή, αποτελούν θέμα πολλών τροπαρίων της υμνογραφίας της περιόδου των παθών του Κυρίου (Μ. Εβδομάδος), που ανήκει στο Τριώδιο. Μάλιστα η περί του Ιούδα υμνογραφική θεματολογία είναι τόσο πλούσια, κατά την περίοδο αυτή, ώστε να αντιλαμβάνεται κανείς εύκολα ότι ο Ιούδας αποτελεί, μετά τον πάσχοντα Ιησού, τον κατ’ εξοχήν κεντρικό «ήρωα» των διαδραματιζομένων γεγονότων. Η συχνότητα αυτή της υμνογραφικής εξάρσεως και προβολής του προδότη μαθητή εξηγείται, σύμφωνα με τα όσα είπαμε, όχι μόνον από το γεγονός, ότι η πράξη της προδοσίας είναι ίσως το πλέον θεμελιακό στοιχείο στην όλη δομή των παθών του Κυρίου, αλλά και εκ του ότι οι υμνογράφοι της Εκκλησίας, όπως ακριβώς και το εν γένει πλήρωμά της, αισθάνονται βαθειά την ανάγκη να υπογραμμίσουν και να στηλιτεύσουν, ακόμη και διά της υμνολογικής οδού, το πρόσωπο και την πράξη του Ιούδα.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΕΙΣ ΤΟ ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΤΗΣ Γ΄ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ
(Μάρκ. η: 34 – 38 και θ: 1).
Του Ιερού Νικηφόρου του Θεοτόκη.
Η αρχή παντός αγώνος έχει δυσκολίαν μεγάλην, επειδή παρίσταται ενώπιον των οφθαλμών ημών όλος ο κόπος, όσος τυγχάνει αναγκαίος δια την τούτου τελείωσιν. Δια τούτο η αρχή λογίζεται ως το ήμισυ του όλου έργου· «Αρχή δε το ήμισυ του παντός». Εις το μέσον παντός κοπιαστικού αγώνος ο καταβληθείς κόπος φέρει αδυναμίαν, καθιστά το λοιπόν ήμισυ δυσκολώτερον της αρχής του όλου. Κατά δε το τέλος του αγώνος, αν και δια την αύξησιν της αδυναμίας η δυσκολία αυξάνει, εν τούτοις όμως, επειδή βλέπομεν εγγύς το τέλος του έργου, η χαρά και την αδυναμίαν διώκει και την δυσκολίαν λύει. Εις το μέσον λοιπόν παντός κοπιαστικού έργου αναφαίνεται της δυσκολίας το μέγεθος. Εκ τούτου δε πολλοί περί το μέσον του αγώνος ατονούντες και πίπτοντες, εγκαταλιμπάνουσιν ημιτελές το έργον αυτών. Ημείς, ω ευσεβείς Χριστιανοί, εφθάσαμεν Θεού Χάριτι σχεδόν εις αυτό το μέσον του της νηστείας δρόμου, εις τον οποίον και η αδυναμία ημάς περιεκύκλωσε και η δυσκολία ηύξησε, πλην θαρσείτε· ιδού δύο ισχυρά και κρατειότατα βοηθήματα· το εν τούτων είναι ο Πανάγιος Σταυρός, το ζωοδώρητον ξύλον, του κόσμου η χαρά, των πιστών η δύναμις, των Δικαίων το στήριγμα, των αμαρτωλών η ελπίς.
H ελευθερία κατακτάται μόνο μέσω τής αληθείας. --- του ιατρού κ. Κυπριανού Χριστοδουλίδη
Τό σχόλιο που ακολουθεί, είναι πρός απάντηση ηχητικού βίντεο (ομιλητής ο Μητροπολίτης Σιατίστης Παύλος, σέ ιστοσελίδα κοινωνικού δικτύου φέησμπουκ
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=1048016586059821&id=100050706790538
Δέν γνωρίζω ποιός είναι ο Θ.Π. Σαφώς, όμως, γνωρίζω ότι η ελευθερία κατακτάται μόνο μέσω τής αληθείας. Καί αλήθεια είναι ο ενανθρωπήσας Θεός καί άνθρωπος, ο Κύριος ημών Χριστός Ιησούς. Συνεπώς, μόνο ή θυσία, χάριν τής αληθείας, μάς προσφέρει τόν στέφανον τής ελευθερίας.
Εις επίρρωση τών ανωτέρω ιδού τί γράφει (περί ελευθερίας) ο πολλάκις μνημονευόμενος - λόγω 200 ετών από 1821 - αείμνηστος στρατηγός Μακρυγιάννης : "Χορτάσαμεν πλέον λευτερία συνταματική από τούς Άγγλους καί Γάλλους κι ορθοδοξία ρούσσικη μέ τήν Φιλορθόδοξο Εταιρία αυτεινών τών ομοθρήσκων μας Ρώσσων" ('Απαντα Μακρυγιάννη 1821, Ελληνική Εκδοτική Σχολή, Αθήνα 1977, σελ.169).
Σημειώνω, υπάρχουν πλείστα άλλα εδάφια τών "Απομνημονευμάτων" Μακρυγιάννη, που εμφαίνουν τό πώς εννοούσε ο αείμνηστος Στρατηγός τήν ελευθερία. Προτίμησα τό πλέον ενδεικτικό, τό οποίο μονίμως αγνοούν ή ευσχήμως παρακάμπτουν - τονίζουν άλλα στοιχεία τής προσωπικότητάς του - όσοι τόν θυμούνται. Είναι γνωστά ονόματα μέ πλήθος συγγραφικών επιδόσεων.
Επί τού συγκεκριμένου θέματος, η διαπίστωση τού γράφοντος
είναι ότι οι τεχνο-λόγοι τού είδους, λές από συμφώνου, υποτιμούν τήν αλήθεια
έναντι τής ελευθερίας.
ΘΕΟΤΟΚΕ ΠΑΡΘΕΝΕ
Ότι δε ο Άγγελος ησύχως είπε προς την Παρθένον το, Χαίρε, και όχι μετά
βοής, ίνα μη ταράξη Αυτήν, βεβαιοί ο θείος Ανδρέας ο Κρήτης, πανηγυρίζων εις
την Αυτήν και λέγων: «Ταύτα διστάσας καθ΄ εαυτόν ο Γαβριήλ, επέστη τη παστάδι,
και προφθάσας τον θάλαμον, καθ΄ ον η Παρθένος ωκίζετο, ησυχή τη θύρα
προσήγγισε· και γενόμενος ένδον, πραεία τη φωνή τη Παρθένω προσείπε: «Χαίρε
κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σου». Ίσως δε με το «Βοώ» σημαίνει ο Μελωδός όχι
την αισθητήν βοήν του σώματος, αλλά την νοητήν της ψυχής. Όθεν κλίνον τα θεία
σου ώτα, Παρθένε, και πρόσεχε εις τα λόγια μου. Κλίνον δε είπε τα ώτα Σου εις
εμέ, δια να δείξη της Παρθένου το μεγαλείον και το ανώτερον Αυτής αξίωμα από το
ιδικόν του· καθώς γαρ οι δούλοι, μη τολμώντες να πλησιάσουν εις τους αυθέντας
των και να λαλήσουν προς αυτούς, παρακαλούσιν εκείνους να κλίνωσι τα ώτα των
προς τους δούλους· ούτω και ο Αρχάγγελος Γαβριήλ, βλέπων υψηλοτέραν από τον
εαυτόν του την Παρθένον, παρακαλεί Αυτήν να κλίνη τα ώτα της δια να του ακούση
κάτω ευρισκομένου.
Τη ΚΖ΄ (27η) Μαρτίου, μνήμη της Αγίας Μάρτυρος ΜΑΤΡΩΝΗΣ της εν Θεσσαλονίκη.
Ματρώνα η Αγία του Χριστού Μάρτυς ήτο υπηρέτρια Εβραίας τινός, Παντίλλης ονομαζομένης, η οποία ήτο σύζυγος του τότε αρχιστρατήγου της πόλεως Θεσσαλονίκης. Όταν δε η κυρία της μετέβαινεν εις την Συναγωγήν των Εβραίων, ηκολούθει μεν αυτήν και η Ματρώνα, δεν εισήρχετο όμως εν τη Συναγωγή, αλλ’ επιστρέφουσα μετέβαινεν εις την Εκκλησίαν των Χριστιανών. Επειδή δε αντελήφθη τούτο η κυρία της, έδειρε ταύτην την μακαρίαν ανηλεώς και την έκλεισεν εις την φυλακήν. Εξαγαγούσα μετά ταύτα αυτήν και μη δυναμένη και πάλιν να μεταπείση αυτήν, την έδειρεν εκ νέου και είτα την έκλεισε και πάλιν εις την φυλακήν. Εκεί δε διανύσασα ημέρας πολλάς, παρέδωκε την ψυχήν της εις χείρας Θεού. Λέγεται δε, ότι το άγιον αυτής Λείψανον ενεταφιάσθη εντίμως· η δε κυρία της Παντίλλα ωλίσθησεν εις εν τείχος και έπεσε κάτω εις εν υπολήνιον, ήτοι εις το κοινώς λεγόμενον πατητήρι, εις το οποίον χύνεται το γλεύκος και εκεί κατέστρεψε την ζωήν λαβούσα κατά το παρόν την αξίαν καταδίκην παρά Θεού.
ΤΗ ΤΡΙΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ
Τη αυτή ημέρα Κυριακή Τρίτη των νηστειών, την προσκύνησιν εορτάζομεν του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού.
Κατά την παρούσαν τρίτην Κυριακήν των Νηστειών εορτάζομεν την προσκύνησιν του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού, δια τας ακολούθους αιτίας. Πρώτον επειδή δια της τεσσαρακονθημέρου νηστείας τρόπον τινά σταυρούμεθα και νεκρούμεθα και ημείς από τα πάθη και λαμβάνομεν αίσθησιν πικρίας, με το να ακηδιώμεν και να καταπίπτωμεν. Δια τούτο προτίθεται ο Τίμιος και Ζωοποιός Σταυρός προς υποστηριγμόν ημών και ανάμνησιν του Πάθους του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και τρόπον τινά παραμυθούμενος ημάς και λέγων· «Εάν ο Χριστός, Θεός ων αληθινός και σάρκα λαβών εσταυρώθη δια σας, πόσον πρέπει σεις δι’ Αυτόν να πάσχετε»; Ούτω δε με την σύγκρισιν των Δεσποτικών θλίψεων και υπόμνησιν των Εκείνου παθημάτων και την ελπίδα της δόξης, της δια του Σταυρού, λαμβάνομεν αναψυχήν και ελαφρύνονται οι από την νηστείαν κόποι μας. Διότι καθώς ο Σωτήρ ημών εις τον Σταυρόν αναβάς, εδοξάσθη δια τον εξευτελισμόν, τον οποίον υπέστη και δια τας πικρίας τας οποίας εδοκίμασεν, ούτω και ημείς πρέπει να πράττωμεν, δια να συνδοξασθώμεν με Αυτόν, ανίσως και ημείς κατά το παρόν ολίγον τι πάσχωμεν.
Ἐξαπλώνεται ἀνεμπόδιστα ὁ Οἰκουμενισμός -- Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης Ὁμότιμος Καθηγητής Α.Π.Θ.
Ἡ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἡ χειρότερη αἵρεση ὅλων τῶν ἐποχῶν, προελαύνει ἀκάθεκτη· διαβρώνει συνειδήσεις κληρικῶν, μοναχῶν καὶ λαϊκῶν, χωρὶς ἀποτελεσματικὴ ἀντίσταση. Ἐμφανίζεται μὲ ἔνδυμα προβάτου, ὡς δῆθεν ἀγάπη, εἰρήνη, καὶ ἑνότητα πρὸς τοὺς ἀλλοθρήσκους καὶ αἱρετικούς, ἐνῶ πρόκειται γιὰ βαρὺ καὶ ἄγριο λύκο ποὺ κατασπαράσσει τὸ ποίμνιο. Πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ποιμένες ἔχουν ἀσπασθῆ τὴν αἵρεση καὶ ἔχουν μεταβληθῆ σὲ λύκους· οἱ περισσότεροι εἶναι μισθωτοὶ καὶ δὲν θέλουν νὰ διώξουν τοὺς λύκους γιὰ νὰ μὴ χάσουν τὴν καλοπέραση, τὶς τιμὲς καὶ τὶς δόξες, ἄλλοι εἶναι δειλοὶ καὶ φοβοῦνται τοὺς λύκους, καὶ μόνον ὀλίγοι ἀγωνίζονται νὰ τοὺς διώξουν.
Το Αγίασμα του αγίου Αθανασίου
Ο άγιος Αθανάσιος αφού έκτισε την Λαύραν, εις τα Μελανά, εκεί όπου σήμερον ευρίσκεται αύτη, υπέστη πολλούς πειρασμούς και στερήσεις, τόσον αφού ηναγκάσθη να αναχωρήση. Βαδίζων εις το άγνωστον εν απελπισία δεινή προς βορράν, περάσας μιάς ώρας διάστημα, βλέπει έξαφνα μίαν γυναίκα μεγαλοπρεπή ενώπιόν του, η οποία τον σταματά.
--Που πηγαίνεις, Αθανάσιε; Του λέγει με γλυκύτητα.
--Φεύγω, Κυρία μου, διότι δεν ημπορώ να υποφέρω τους
πειρασμούς και τας μεγάλας στερήσεις οπού έχω.
--Πήγαινε οπίσω, του λέγει η μεγαλοπρεπής Κυρία, και θα
εύρης όλα τα χρειαζόμενα πλουσιοπάροχα.
--Και ποία είσαι συ, Κυρία μου;
--Εγώ είμαι η Κυρία Θεοτόκος.
--Συγχώρησόν μοι, Δέσποινα. Δεν το πιστεύω· έχει πολλάς πλεκτάνας ο
πειρασμός. Πρέπει να ίδω κανέν σημείον, δια να πιστεύσω.
Του
λέγει τότε η Παναγία:
--Κτύπησον
την πέτραν αυτήν με την ράβδον σου εις το όνομα της Αγίας Τριάδος σταυροειδώς
και θα πιστεύσης.
Και
κρούσαντος του Αγίου, λέγει το παλαιόν Προσκυνητάριον, παρευθύς ανέβλυσεν ύδωρ
πολύ καθαρόν και γλυκύτατον.
(ΜΕ ΤΟΥ ΒΟΡΗΑ ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ - ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΩΡΑΪΤΗΣ ΣΕΛ. 196)