Το θέμα της κοινωνίας με τους αιρετικούς, ως και της εν συνεχεία κοινωνίας με τους κοινωνούντες, οι οποίοι με την πράξη τους αυτή αποβαίνουν ακοινώνητοι, είναι το μείζον και επείγον θέμα στην σημερινή εκκλησιαστική ζωή. Το εκκλησιαστικό σώμα νοσεί επικίνδυνα· υπεύθυνοι για την νόσο είμαστε όλοι, όχι μόνον οι κοινωνούντες με τους ετεροδόξους, αλλά και όσοι κοινωνούμε με τους κοινωνούντες· η εκτροπή και η παράβαση μοιάζει με τα συγκοινωνούντα δοχεία, με την μόλυνση του περιβάλλοντος, η οποία δεν περιορίζεται στον προκαλούντα την μόλυνση. Μνημονεύοντας τους πατριάρχες, αρχιεπισκόπους και επισκόπους στις ιερές ακολουθίες, συμμετέχουμε στην οικουμενιστική αποστασία.
-----------------------
Πάτερ Θεόδωρε, σωστά εἶναι αὐτά πού γράφετε ἐδῶ, ἀλλά, συμφώνως μέ πολλές πληροφορίες, ἐσεῖς στέλνετε πιστούς νά κοινωνήσουν ἀπό «συντηρητικούς» ἱερεῖς πού κοινωνοῦν μέ τόν Οἰκουμενισμόν (=Σατανισμόν) καί, ἔτι χειρότερον, διαδίδετε τήν αἵρεσιν τοῦ «δυνητισμοῦ», τοὐτέστιν ὅτι δυνάμεθα νά κοινωνοῦμε μέ τήν αἵρεσιν καί ταυτοχρόνως ν' ἀγωνιζώμεθα ἐναντίον αὐτῆς! Ἐν ὀλίγοις, δυνάμεθα νά εἴμεθα ταυτοχρόνως καί μέ τόν Χριστόν καί μέ τόν Διάβολον! Αὐτό εἶναι τό «κατά Ἐπιφάνιον (Θεοδωρόπουλον) εὐαγγέλιον»! Μήπως, λοιπόν, δέν ἀληθεύουν οἱ ὡς ἄνω πληροφορίες;