Λόγος εις το Γενέσιον της Θεομήτορος.

Τις αύτη η εκκύπτουσα ωσεί όρθρος; (Άσμα Ασμάτων 6, 10).

Και ποίος νους πλέον δύναται να εννοήση το μεγαλείον τής χαράς τής σημερινής εορτής; Ποία γλώσσα ημπορεί να διηγηθή το ύψος της Παρθένου, οπόταν το Πνεύμα το Άγιον δια να φανερώση το μέγεθος, την τιμήν, την καθαρότητα της σήμερον τικτομένης Μαριάμ, προβάλλει ωσάν με απορίαν ερωτηματικώς: «Τις αύτη η εκκύπτουσα ωσεί όρθρος;» Ποίος νους, λέγω, δύναται να εννοήση τους προσήκοντας ύμνους της Παρθένου, οπόταν ιλιγγιά εις το να υμνή την Θεοτόκον και ο υπερκόσμιος και Αγγελικός νους;  Ποία γλώσσα ημπορεί να είπη τους πρέποντας της Παρθένου επαίνους, οπόταν ορώμεν ως ιχθύας αφώνους εις το ύψος της Θεοτόκου και τους πολυφθόγγους ρήτορας; Φθάνει η γραφική αυτή απορία, οπού φανερά ερμηνεύει, ότι τούτο είναι υπέρ δύναμιν, διότι τούτο είναι το έθος της Γραφής εις τα δυσνόητα και υψηλά. Όθεν και δια τον Χριστόν έλεγεν ο Δαβίδ: «Τις ούτος ο Βασιλεύς της δόξης;» Και ο Ησαϊας: «Τις ούτος ο παραγενόμενος εξ Εδώμ, και ίνα τι ερυθρά αυτού τα ιμάτια;» Και δια την Μετάστασιν της Θεοτόκου λέγεται εις το Άσμα: «Τις αύτη η αναβαίνουσα εκ της ερήμου;»

Απολυτίκιον γεννήσεως της Θεοτόκου

Τη Η΄ (8η) η Γέννησις της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών ΘΕΟΤΟΚΟΥ και αειπαρθένου ΜΑΡΙΑΣ.

Μαριάμ της Θεόπαιδος και Θεοτόκου τα άγια Γενέθλια εορτάζομεν σήμερον. Ταύτης ο πατήρ Ιωακείμ και η μήτηρ Άννα είλκον αμφότεροι το γένος από την βασιλικήν φυλήν του Δαβίδ· όθεν ήσαν και κατά το σώμα και κατά την ψυχήν ευγενέστατοι από όλους. Επειδή δε παρέμενον άτεκνοι και ωνειδίζοντο δια την ατεκνίαν των ταύτην, τούτου ένεκεν δεν έπαυον από του να προσφέρουν εις τον Θεόν διπλά τα δώρα των ως πλούσιοι και φιλόθεοι.

Διαβολικά γονίδια ή δικαιώματα στον διάβολο; (6) -- του αδελφού μας Ιουστίνου

Τι λένε  επι του προκειμένου οι  Άγιοι   Ιουστίνος Πόποβιτς και Μακάριος ο Αιγύπτιος.

Στη συνέχεια των σχολίων μας πάνω στην καινοφανή κακοδοξία και –κατά την γνώμη μας –αιρετική διδασκαλία της «κυτταρικής μνήμης των διαβολικών γονιδίων», θα ζητούσα από την αγάπη σας, αγαπητοί αναγνώστες της «Ορθοδόξου Φωνής», να δώσετε λίγη προσοχή στα δόλια επιχειρήματα που επικαλούνται οι  κολυμπαριστές και έτσι να διαπιστώσετε και μόνοι σας τι φίδι φαρμακερό κρύβεται πίσω την θεωρία αυτή.

Λένε λοιπόν οι κολυμπάριοι  ότι ο Απόστολος Παύλος ομίλησε για «σώμα θανάτου» και «νόμο αμαρτίας» που είναι «εν τοις μέλεσί μου» και για «οικούσα εν εμοί αμαρτία» και ότι «ουκ οικεί εν εμοί, τουτέστιν εν τη σαρκί μου αγαθόν» και «εγώ τω μεν νοϊ δουλεύω νόμω Θεού, τη δε σαρκί μου νόμω αμαρτίας»(Ρωμ.14-24). Άρα, συμπεραίνουν, ότι η σάρκα έχει δεχτεί μέσα της μία  μεταστοιχείωση στα γονίδιά της και έτσι έχει μόνιμα την «κυτταρική μνήμη της αμαρτίας» στο …DNA των κυττάρων! Οπότε, συμπεραίνουν πάλι οι κολυμπάριοι, ο άνθρωπος είναι κατά κάποιο τρόπο «δεμένος» από γεννησιμιού του  να κάνει συγκεκριμμένες αμαρτίες ( πχ. σοδομισμό, φόνο, αναρχία), επειδή   έτσι πήρε την κατασκευή του σώματός του από τους γονείς του ή τους μακρινούς προγόνους του!  Και καταλήγουν - εδώ είναι το ζουμί της υποθέσεως -   οι κολυμπαριστές, ότι η Εκκλησία πρέπει να δεί με κατανόηση το πρόβλημα και δεν πρέπει να ζητάει  ευθύνες, αλλά  ούτε και μετάνοια με αυστηρά επιτίμια  από τους αμαρτωλούς, επειδή αυτοί διαπράττουν τις αμαρτίες  τους  απλά διότι … έτσι γεννήθηκαν και δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς!

Ας δούμε όμως τι λέει στην μελέτη του «οδός θεογνωσίας»(2) ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς αναφερόμενος στην ορθόδοξη διδασκαλία του μεγάλου Αγίου Μακαρίου του Αιγυπτίου. Γράφει ο Άγιος Ιουστίνος (την ευχή του νάχουμε):

Η ΠΛΑΝΗ ΚΑΙ Η ΑΠΑΤΗ ΤΟΥ ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ ΠΕΡΙ ΔΥΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ 15ου ΚΑΝΟΝΑ ΤΗΣ Α ΚΑΙ Β ΣΥΝΟΔΟΥ

Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Η ΠΛΑΝΗ ΚΑΙ Η ΑΠΑΤΗ ΤΟΥ ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ ΠΕΡΙ ΔΥΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ 15ου ΚΑΝΟΝΑ ΤΗΣ Α ΚΑΙ Β ΣΥΝΟΔΟΥ

Ως γνωστόν η δυνητικότητα καταργεί κάθε κανόνα και αφοπλίζει τον στρατιώτη του Χριστού. Σου λέει ο Επιφάνιος, έχεις το δικαίωμα αν θέλεις να αποτειχισθείς, αν όμως τολμήσεις και το κάνεις θέτεις τον εαυτό σου εκτός Εκκλησίας.
Δηλαδή σαν να σου λέει ότι έχεις το δικαίωμα να χρησιμοποιήσης το όπλο σου κατά του κατακτητή αλλά αν του ρίξης θα σε περάσω από στρατοδικείο και θα σε αποτάξω από το σώμα.
Αυτή την παρανοϊκή και σχιζοφρενική ερμηνεία του 15ου κανόνα της Πρωτοδευτέρας Συνόδου επινόησε ο Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος για να βολέψει τους Οικουμενιστές και όσους δεν ήθελαν να αποτειχισθούν και να διωχθούν. Αυτή την αντορθόδοξη ερμηνεία ακολούθησαν και υιοθέτησαν και οι φυγόπονοι επίσκοποι, θεολόγοι και φημισμένοι γέροντες. Αυτή η αιρετική ερμηνεία, κυριολεκτικά κατήργησε τον 15ο Ιερό Κανόνα, αυτό το ισχυρότατο αμυντικό όπλο της Εκκλησίας, οδηγώντας την Νεοημερολογίτικη Εκκλησία στον Οικουμενισμό, στο Κολυμπάρι και στην αγκαλιά του Αντίχριστου Πάπα.
Τελικά όπως πάντα οι πιο επικίνδυνοι εχθροί της Εκκλησίας ήταν και είναι οι μορφωμένοι θεολόγοι της.

7 Σεπτεμβρίου 2019 - 5:58 π.μ.

Η ΑΓΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΣ -- Αθωνικά άνθη.

«…Στερέωσον Κύριε την Εκκλησίαν, ην εκτήσω τω τιμίω Σου αίματι». Εκκλ. Υμνογραφία.

Εις την άστατον φοράν των εγκοσμίων πραγμάτων, εις την κενότητα του παρόντος τραγικού, των ανθρώπων βίου, εις την κοιλάδα ταύτην του κλαυθμώνος, προβάλλει, ως υπερκόσμιός τις θεία αποκάλυψις, η αγία Εκκλησία μας. «Ωραία και καλή ως ευδοκία, ωραία ως Ιερουσαλήμ, θάμβος ως τεταγμέναι», η Εκκλησία, «οι οφθαλμοί αυτής ως περιστεραί επί πληρώματα υδάτων», μεταποιεί εις εαυτήν πνευματικώς τας ανθρωποπρεπείς της ασματιζούσης νύμφης αισθητικάς παρομοιώσεις. «Ως πύργος Δαβίδ», η Εκκλησία, ωκοδομημένος επί την πέτραν της πίστεως· «χίλιοι θυρεοί κρέμανται επ’ αυτόν, πάσαι βολίδες των δυνατών». «Κνήμαι αυτής στύλοι μαρμάρινοι, τεθεμελιωμένοι επί βάσεις χρυσάς», «ως σπαρτίον κόκκινον χείλη της και η λαλιά της ωραία». «Πλόκιον κεφαλής της ως πορφύρα».