Η ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΟΔΗΓΕΙ ΕΙΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΝ ΜΗΔΕΝΙΣΜΟΝ

Τήν 29ην Δεκεμβρίου ἐπραγματοποιήθη εἰς τάς Ἀθήνας ἡμερίς διά «Τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν στόν καιρό τῆς πανθρησκείας». Εἰς ψήφισμα, τό ὁποῖον ἐξεδόθη ὑπογραμμίζονται τά ἑξῆς: «Σήμερα, Σάββατο 29 Δεκεμβρίου 2012, στὴν αἴθουσα τῆς Ἑνώσεως Γονέων “Ἡ Χριστιανικὴ Ἀγωγὴ” τμήματος Ἀμπελοκήπων, πραγματοποιήθηκε Ἡμερίδα μὲ θέμα: “Τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν στὸν καιρὸ τῆς πανθρησκείας”. Ἡ   Ἡμερίδα διοργανώθηκε ἀπὸ τὴν Ἀδελφότητα Θεολόγων “Ὁ Σωτὴρ” καὶ τὸν τομέα Ἐπιστημόνων καὶ Ἐκπαιδευτικῶν τοῦ Συλλόγου Ὀρθοδόξου Ἱεραποστολικῆς Δράσεως “Ὁ Μέγας Βασίλειος”. Κατόπιν ἐνημερώσεώς μας ἀπὸ τὶς ἐμπεριστατωμένες εἰσηγήσεις τῶν: κ. Ἡρακλῆ Ρεράκη, καθηγητοῦ Παιδαγωγικῆς καὶ Χριστιανικῆς Παιδαγωγικῆς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, κ. Ἰωάννη Μπεϊνᾶ, θεολόγου – καθηγητοῦ Λυκείου καὶ κυρίας Ζαχαρούλας Ταβουλάρη, Διευθύντριας Δημοτικοῦ Σχολείου, σχετικὰ μὲ τὸ νέο Πρόγραμμα Σπουδῶν γιὰ τὸ Μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, ποὺ ἐφαρμόζεται πιλοτικὰ σὲ Δημοτικὰ καὶ Γυμνάσια τῆς χώρας μας, δηλώνουμε τὴν πλήρη ἀντίθεσή μας στὸ Πρόγραμμα αὐτό, διότι μὲ τὴν εἰσαγωγὴ τῆς ταυτόχρονης διδασκαλίας διαφόρων θρησκειῶν, ποὺ ἐπιβάλλει στὴν πρώϊμη καὶ εὐαίσθητη φάση τῆς πνευματικῆς ἀναπτύξεως τῶν παιδιῶν ἡλικίας 8- 14 ἐτῶν, δημιουργεῖ ἐπικίνδυνη θρησκευτικὴ σύγχυση στὰ παιδιά, τὰ ἀποπροσανατολίζει μὲ τὸν θρησκευτικὸ σχετικισμὸ καὶ τὰ ὁδηγεῖ μὲ βεβαιότητα σὲ θρησκευτικὸ μηδενισμό. Ἡ   ἐπιβολὴ καὶ ὑλοποίηση τοῦ Προγράμματος αὐτοῦ εἶναι ἀντορθόδοξη, ἀντιπαιδαγωγικὴ καὶ ἀντισυνταγματική. Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ ἀπαιτοῦμε τὴν ἄμεση καὶ πλήρη ἀπόσυρσή του. Παρακαλοῦμε δὲ μὲ πολὺ σεβασμὸ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας μας νὰ ἐπιληφθεῖ τοῦ θέματος ἐπειγόντως καὶ νὰ λάβει σαφὴ καὶ ξεκάθαρη θέση καταδικάζοντας τὸ   ἀντορθόδοξο Πρόγραμμα καὶ ἀπαιτώντας τὴν ἐκ βάθρων ἀνασύστασή του».

Αββάς Μακάριος :

Δεν είναι ανάγκη να φλυαρούμε στην προσευχή, αλλά να απλώνουμε τα χέρια μας και να λέμε: 

«Κύριε, όπως θέλεις και όπως ξέρεις, ελέησέ με!». Κι αν βρισκόμαστε μπροστά σε πόλεμο (με τα πάθη μας), να λέμε: «Κύριε, βοήθησέ με!». Κι Eκείνος ξέρει τι μας συμφέρει, και αυτό κάνει.  

ΜΕΓΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ....

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ. 

 Την μακροχρόνια ξενιτεία του από τον κόσμο διέκοψε δύο φορές ο Μέγας Αντώνιος, προκειμένου να αγωνισθεί και να συμβάλει στη διάσωση της Ορθοδοξίας, που όπως τώρα, έτσι και τότε, κινδύνευε από εξωτερικούς και πιο πολύ από εσωτερικούς εχθρούς. Ο Χριστιανισμός δεν παρουσιάσθηκε συνδιαλεγόμενος και συναλλασόμενος «επί ίσοις όροις» με τις άλλες θρησκείες, διεκδικώντας μέρος της αλήθειας, που υπάρχει δήθεν σε όλες τις θρησκείες, όπως βλάσφημα ισχυρίζονται σημερινοί δήθεν χριστιανοί ηγέτες των διαθρησκειακών συναντήσεων του Αντιχρίστου, αλλά ως μοναδική αλήθεια, η μοναδική οδός σωτηρίας, ως το αληθινό φως που αντικατέστησε όχι ισχνότερα φώτα, αλλά το σκότος της αγνωσίας του Θεού και της πλάνης: «Ο λαός ο καθήμενος εν σκότει είδε φως μέγα, και τοις καθημένοις εν χώρα και σκιά θανάτου φως ανέτειλεν αυτοίς». Δεν είπε ο Χριστός ότι εγώ είμαι ένας δρόμος, μία αλήθεια, ένα φως ανάμεσα σε άλλους δρόμους, σε άλλες αλήθειες, σε άλλα φώτα, αλλά εγώ είμαι η μοναδική αλήθεια, ο μοναδικός δρόμος, το μοναδικό φως: «Εγώ ειμί η οδός και η αλήθεια και η ζωή». «Εγώ ειμί το φως του κόσμου, ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήση εν τη σκοτία, αλλ΄έξει το φως της ζωής». 

Αυτήν την αποκλειστικότητα του Ευαγγελίου, την οποία ορισμένοι χαρακτηρίζουν και σήμερα ως ακραία και φουνταμενταλιστική, συκοφαντούντες και διώκοντες όσους με συνέπεια και πιστότητα την προβάλουν ως κήρυγμα και ως ζωή, επλήρωσαν ακριβά οι Άγιοι Απόστολοι και οι Άγιοι Μάρτυρες, προτιμήσαντες να βασανισθούν και να χύσουν το αίμα τους παρά να συμβιβασθούν με τις άλλες «αλήθειες», να συνυπάρξουν στο πολυπολιτισμικό μοντέλο των διαθρησκειακών σχέσεων και συναντήσεων, από αγάπη δήθεν για τους άλλους. 

Φοβερή η οπτασία του Αγίου Αντωνίου για τους αιρετικούς: Άλογα κτήνη γύρω απο την Αγία Τράπεζα.

Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης:

Είναι όντως φοβερό το όραμα που είδε ο Άγιος Αντώνιος σχετικά με την παρουσία αιρετικών μέσα σε ορθόδοξους ναούς. Το όραμα αυτό αιτιολογεί, εξηγεί παραστατικά για ποιο λόγο οι Άγιοι Πατέρες απαγορεύουν με συνοδικούς κανόνες την είσοδο αιρετικών σε καθαγιασμένους χώρους, την συμμετοχή τους σε ακολουθίες και λειτουργίες, τις συμπροσευχές και τα συλλείτουργα. Οι αιρετικοί μη δεχόμενοι την διδασκαλία της Εκκλησίας, των Αποστόλων και των Αγίων, επηρεάζονται από τους δαίμονες και τον πατέρα τους τον διάβολο, στην προβολή πλανεμένων απόψεων. Γι' αυτό και η διδασκαλία τους «μάλλον άγονος και άλογος και διανοίας εστίν ουκ ορθής, ως η των ημιόνων αλογία».

Συγκλονίσθηκε λοιπόν, και ετρόμαξε ο Άγιος Αντώνιος, όταν επέτρεψε ο Θεός να δει στο όραμά του τους Αρειανούς να περικυκλώνουν το Άγιο Θυσιαστήριο ως ημίονοι (= μουλάρια), να το λακτίζουν και να το μιαίνουν. Τόση ήταν η λύπη και η στεναχώρια του, ώστε έβαλε τα κλάμματα, όπως πικράθηκαν και έκλαυσαν πολλοί ευσεβείς, όταν είδαν τον αιρεσιάρχη πάπα να εισάγεται μέσα στον ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι, τον οποίο μάλιστα Άγιο κατήργησε το Βατικανό, και να τον μολύνει. Είμαστε βέβαιοι πως, αν διαβάσουν και μάθουν αυτό το όραμα του Αγίου οι πατριάρχες,οι αρχιεπίσκοποι και οι επίσκοποι, αν βέβαια εξακολουθούν ως Ορθόδοξοι να σέβονται και να ακολουθούν την ζωή και την διδασκαλία των Αγίων, θα διακόψουν τις λειτουργικές αμοιβαίες φιλοξενίες και επισκέψεις, τις εβδομάδες συμπροσευχής και τις αποστολές αντιπροσωπειών στις θρονικές εορτές. Γιατί διαφορετικά θα συμπεριλαμβάνονται και αυτοί ως συνεργοί στο φρικτό όραμα του Μ. Αντωνίου.

Κατά την διήγηση του Μ. Αθανασίου στο «Βίο», ενώ ησχολείτο με το εργόχειρό του καθιστός ο Μ. Αντώνιος, περιήλθε σε ένα είδος εκστάσεως και αναστέναζε πολύ βλέποντας την οπτασία. Μετά από αρκετή ώρα στράφηκε προς τους παρισταμένους μοναχούς, εξακολούθησε να στενάζει και να τρέμει. Έπεσε στα γόνατα για να προσευχηθεί και έμεινε γονατιστός επί πολύ ώρα. Όταν σηκώθηκε έκλαιγε ο Γέροντας. Ετρόμαξαν οι παριστάμενοι και εφοβήθηκαν πολύ, γι' αυτό τον παρακάλεσαν να τους εξηγήσει. Και αφού τον επίεσαν πολύ και τον εξεβίασαν αναστέναξε πάλι και είπε: «Παιδιάμου είναι καλύτερα να πεθάνω, πριν να συμβούν όσα είδα στην οπτασία. Θα πέσει στην Εκκλησία η οργή του Θεού, και θα παραδοθεί σε ανθρώπους που είναι άλογα κτήνη. Είδα την Αγία Τράπεζα του ναού, στο Κυριακό της σκήτης να περικυκλώνεται σ' όλες της πλευρέςαπό μουλάρια, τα οποία κλωτσούσαν και χοροπηδούσαν, όπως συνηθίζουν να κάνουν αυτά τα άλογα κτήνη. Είδατε και αντιληφθήκατε πως εστέναζα προηγουμένως; Το έκανα γιατί άκουσα φωνή που έλεγε: «Θα μιανθεί το θυσιαστήριό μου». Αυτά είδε ο Γέροντας. Και μετά από δύο ακριβώς έτη έγινε επίθεση των Αρειανών και η αρπαγή των Εκκλησιών. Άρπαξαν τα ιερά σκεύη με τη βία, τα έδωσαν σε ειδωλολάτρες να τα κρατούν, τους εξανάγκασαν να μετέχουν στις συνάξεις τους και παρόντων αυτών έκαναν στην Αγία Τράπεζα ό,τι ήθελαν. Τότε καταλάβαμε όλοι μας, λέγει ο Μ. Αθανάσιος, ότι τα λακτίσματα εκείνα των ημιόνων προεμήνυαν στον Αντώνιο όσα πράττουν τώρα οι Αρειανοί ως κτήνη. Μετά την οπτασία ένιωσε την ανάγκη ο Γέροντας να ενθαρρύνει και να παρηγορήσει τους γύρω του λέγοντας: «Μη λυπάσθε, παιδιά μου, γιατί όπως οργίσθηκε ο Κύριος, έτσι πάλι και θα θεραπεύσει το κακό. Σύντομα η Εκκλησία θα επαναποκτήσει την ομορφιά της και θα λάμψει. Θα δείτε αυτούς που εξορίστηκαν να επιστρέφουν, την ασέβεια να υποχωρεί και να κρύβεται, και την ευσεβή πίστη να εμφανίζεται και να κυριαρχςί παντού, αρκεί σεις να μην μιανθήτε από την αίρεση των Αρειανών, γιατί δεν είναι η διδασκαλία των Αποστόλων, αλλά των δαιμόνων και του πατρός αυτών του διαβόλου, άλογη και άκαρπη, σαν την αλογία των ημιόνων». 

Περί συλλήψεων και ξυλοδαρμών των Ορθοδόξων χριστιανών από την αστυνομία του Κοσόβου

Σύμφωνα με πληροφορίες του Γραφείου Τύπου της επαρχίας Ράσκας και Πριζρένης της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Σερβίας, σε επιχείρηση κατά της Ιεράς Μονής Γκρατσάνιτσας, στις 7 Ιανουαρίου 2013, κατά τις πανηγυρικές λατρευτικές εκδηλώσεις επ΄αφορμής της εορτής των Χριστουγέννων, προέβησαν οι αστυνομικές δυνάμεις της αυτοανακηρυχθείσης  «Δημοκρατίας του Κοσόβου».  Και τούτο έγινε άνευ προηγούμενης ενημερώσεως του οικείου ποιμενάρχου Επισκόπου Ράσκας και Πριζρένης Θεοδοσίου περί της υπό προετοιμασία αστυνομικής επιχειρήσεως.

Σύγχυση, φόβος και αμηχανία των πιστών από τις απρόσμενες ενέργειες των αστυνομικών επιδεινώθηκαν από τις συλλήψεις των προσεληλυθότων στην ακολουθία των Χριστουγέννων Ορθοδόξων χριστιανών, στις οποίες αυθημερόν προέβησαν αυτές στην Ιερά Μονή Γκρατσάνιτσα. Μερικοί Σέρβοι, χωρίς να απαγγελθεί το συγκεκριμένο κατηγορητήριο εναντίον τους, έχουν συλληφθεί και μεταφερθεί για την ανάκριση στην Πρίστινα, όπου σύμφωνα με μαρτυρία ενός εξ αυτών χτυπήθηκαν από τους αστυνομικούς υπαλλήλους. Επλήγησαν τόσο βαριά τα θύματα, ώστε τώρα νοσηλεύονται στο τοπικό νοσοκομείο.  Όποιοι και να ήταν οι σκοποί της αστυνομικής επιχειρήσεως ωστόσο αμφισβητείται η πραγματοποίηση της αστυνομικής επιχειρήσεως κατά τις πανηγυρικές λατρευτικές εκδηλώσεις επί τῃ μεγάλῃ χριστιανικῃ εορτῃ μέσα στους χώρους μιας αρχαίας Μονής, η οποία είναι από τα σπουδαιότερα πνευματικά και πολιτιστικά κέντρα του Κοσόβου και των Μετοχίων.

Είναι αδύνατο να διαβάσει κανείς και να μην αγανακτά για τις συλλήψεις των Ορθοδόξων πιστών στις ημέρες των Χριστουγέννων και για τη σκληρή και απάνθρωπη συμπεριφορά απέναντί τους, δεδομένου ότι η αστυνομική υπηρεσία  έως τώρα δεν έκρινε απαραίτητο να ανακοινώσει δημοσίως ποιά ήταν συγκεκριμένα, σύμφωνα με τους υπαλλήλους της, η ενοχή των συλληφθέντων.

Υπό το φως αυτό έντονη απορία προκαλεί η αδράνεια της αστυνομικής υπηρεσίας της «Δημοκρατίας του Κοσόβου» στη Τζακόβιτσα, όπου στις 6 Ιανουαρίου 2013  με επιθετικές διαθέσεις μέλη του Αλβανικού κινήματος “Αυτοπροσδιορισμός” ατιμώρητα μπλοκάρισαν την πρόσβαση στην Ορθόδοξη Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου, μην αφήνοντας τους πιστούς να πάνε στην ακολουθία.

Δηλώνοντας αλληλεγγύη προς τους Ορθοδόξους αδελφούς λόγω βαριών  καταπιέσεων που δέχθηκαν στις ημέρες της μεγάλης εορτής των Χριστουγέννων, φρονούμε ότι ο Επίσκοπος Ράσκας και Πριζρένης Θεοδόσιος και η Ηγουμένη της Ιεράς Μονής Γκρατσάνιτσας πρέπει να γινουν αποδέκτες της σχετικής συγνώμης λόγω των μη ορθών ενεργειών των αστυνομικών υπαλλήλων, ενώ στα μέσα μαζικής ενημέρωσης να δοθούν εξαντλητικές εξηγήσεις για το γεγονός.

Τα εν λόγω επεισόδια ακόμα μια φορά αποδεικνύουν την βαθιά περιφρόνηση  των αρχών της μη αναγνωρισμένης δημοκρατίας για τις θρησκευτικές παραδόσεις της Σερβικής μειονότητας καθώς και την έλλειψη επιθυμίας σεβασμού και προστασίας των δικαιωμάτων των Ορθοδόξων πιστών κατοικούντων στο Κόσοβο και τα Μετόχια.

http://mospat.ru/gr/2013/01/15/news79085/

Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.

45. Μόνον αι καρδίαι των «συμβιβασθέντων εν αγάπη» έρχονται εις «επίγνωσιν του μυστηρίου του Θεού Πατρός και του Χριστού». Η καρδία δια της αγάπης εισάγει τον νουν εις πάντα πλούτον «του μυστηρίου του Θεού Πατρός και του Χριστού», δηλ. της Εκκλησίας. Η καρδία όμως η ενωθείσα δια της αγάπης «συν πάσι τοις αγίοις», η ενωθείσα με την καρδίαν όλων αυτών, δηλ. με την καθολικήν και αγίαν καρδίαν της Εκκλησίας, αυτή η καρδία αποκτά «την πληροφορίαν» της παναληθείας και παναξίας του Χριστού και του μυστηρίου Του—της Εκκλησίας… Μόνον όταν ενσωματωθή εις τον θεανθρώπινον νουν της Εκκλησίας, ο ανθρώπινος νους καθαρίζεται και μεταμορφώνεται και αγιάζεται και τελειοποιείται τόσον, ώστε να φθάνη εις την τελειότητά του. Τότε μόνον επιγινώσκει και τον εαυτόν του, και τον κόσμον γύρω του, και τον Θεόν, και την δημιουργίαν Του, και τον Θεάνθρωπον, και το πανάγιον μυστήριόν Του—την Εκκλησίαν, και τότε ζη την εν τω Λόγω πανενότητα της κτίσεως και την εν τω Λόγω τελολογίαν. Τότε ο νους φθάνει εις «την πληροφορίαν», ότι εν τη Εκκλησία ευρίσκονται «πάντες οι θησαυροί της σοφίας και της γνώσεως απόκρυφοι» (Κολ. 2, 3). Εν τη Εκκλησία, η οποία ευρίσκεται εδώ εις τον ιδικόν μας ανθρώπινον κόσμον, και δια της οποίας ο κόσμος μας ενούται οργανικώς μετά του ουρανίου κόσμου. Διότι ο θεανθρώπινος οργανισμός της περιλαμβάνει όλους τους κόσμους…                                                                                 
Εν τη Εκκλησία ευρίσκονται «πάντες οι θησαυροί τηε σοφίας και της γνώσεως»--της γνώσεως περί Θεού, περί του κόσμου, περί του ανθρώπου, περί της ζωής, περί της αιωνιότητος, περί όλων των κόσμων του Θεού. Διότι παν ό,τι είναι του Θεού, δια της Εκκλησίας γίνεται και του ανθρώπου. Μόνον δια του Θεανθρώπου πάντα τα θεία γίνονται του ανθρώπου. Και τούτο μέσα εις το θεανθρώπινον σώμα Του, εις την Εκκλησίαν.

Συνεχίζεται.  

Γράμμα από τη Μόροβα

Ο Τάσος Ρηγόπουλος, στρατευμένος στην Αλβανία το 1940, έστειλε από το μέτωπο το παρακάτω γράμμα στον αδελφό του: 
« Αδελφέ μου Νίκο, 
Σου γράφω από μια αετοφωλιά, τετρακόσια μέτρα ψηλότερη από την κορυφή της Πάρνηθας. Η φύση τριγύρω είναι πάλλευκη. Σκοπός μου όμως δεν είναι να σου περιγράψω τα θέλγητρα μιας χιονισμένης Μόροβας με όλο το άγριο μεγαλείο της. Σκοπός μου είναι να σου μεταδώσω αυτό που έζησα, που το είδα με τα μάτια μου και που φοβάμαι μήπως, ακούγοντάς το από άλλους, δεν το πιστέψεις. 
Λίγες στιγμές πριν ορμήσουμε για τα οχυρά της Μόροβας, είδαμε σε απόσταση καμμιά δεκαριά μέτρων μια ψηλή μαυροφόρα να στέκεται ακίνητη. 
- Τις ει; 
Μιλιά. 
Ο σκοπός θυμωμένος ξαναφώναξε: 
- Τις ει; 
Τότε, σαν να μας πέρασε όλους ηλεκτρικό ρεύμα, ψιθυρίσαμε: Η ΠΑΝΑΓΙΑ! 
Εκείνη όρμησε εμπρός σαν να είχε φτερά αετού. Εμείς από πίσω της. Συνεχώς την αισθανόμασταν να μας μεταγγίζει αντρειοσύνη. Ολόκληρη εβδομάδα παλαίψαμε σκληρά, για να καταλάβουμε τα οχυρά Ιβάν- Μόροβας. 
Υπογραμμίζω πως η επίθεσή μας πέτυχε τους Ιταλούς στην αλλαγή των μονάδων τους. Τα παλιά τμήματα είχαν τραβηχθεί πίσω και τα καινούργια … κοιμόνταν! Το τι έπαθαν δεν περιγράφεται. Εκείνη ορμούσε πάντα μπροστά. Κι όταν πια νικητές ροβολούσαμε προς την ανυπεράσπιστη Κορυτσά, τότε η Υπέρμαχος έγινε ατμός, νέφος απαλό και χάθηκε ».

«Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ»

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

ΠΑΛΙΑ εἶναι ἡ συνήθεια τῶν περισσοτέρων προσκυνητῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους νά ἐπισκέπτονται φημισμένους πατέρες, νά τούς ρωτοῦν διάφορα πράγματα καί νά τούς παρασέρνουν σέ σχολιασμό τῆς πολιτικῆς ἐπικαιρότητας, δίνοντάς τους ἐλλιπεῖς πληροφορίες. Τό ἀποτέλεσμα εἶναι ἀρνητικό, γιατί ὅ,τι ἀκοῦν τό δέχονται ὡς ὀρθό, ἀλλά στή συνέχεια τό ἑρμηνεύουν μέ τά δικά τους κριτήρια καί συμπεραίνουν ἐσφαλμένα. Οἱ πολλές γνῶμες πού ἀκοῦν τούς προκαλοῦν σύγχυση, χωρίς νά τό καταλαβαίνουν, καί τό πιό ἀνησυχητικό δέν ἀποκομίζουν καμιά πνευματική ὠφέλεια.
Ἐπιστρέφοντας στά ἴδια οἱ προσκυνητές αὐτοί διηγοῦνται τά ὅσα ἄκουσαν, μέ τή δική τους πάντα ἑρμηνεία, καί προκαλοῦν ἀναστάτωση στούς ἀνυποψίαστους καί ἁπλούς ἀνθρώπους. Τό φαινόμενο εἶναι συχνό καί πρέπει νά περιοριστεῖ, ὅσο φυσικά εἶναι δυνατό κάτι τέτοιο. Οἱ πατέρες πρέπει νά προσέχουν σέ ποιούς μιλᾶνε καί τί τούς λένε. Γιατί, δυστυχῶς, πολλοί ἄνθρωποι θεωρητικά βρίσκονται ἐντός τῆς Ἐκκλησίας, στήν πράξη ὅμως εἶναι μακριά. Δέν ἔχουν καλή προαίρεση καί εἶναι περιορισμένης ἀντίληψης. Ὅποιος θέλει νά πείσει αὐτούς τούς ἀνθρώπους κοπιάζει ματαίως. Εἶναι σάν νά ἐπιδιώκει νά βάλει ἕνα κιλό γάλα σέ ἕνα μικρό φλιτζάνι. Δέν γίνεται. Θά χυθεῖ ὁπωσδήποτε.

Ἐκεῖνος πού πηγαίνε στό Ὄρος χάριν ὠφελείας, ἄς περιορίζεται σέ ἕνα πατέρα, γιά νά μή χάνει τό χρόνο του καί νά μή ταλαιπωρεῖται μέ γνῶμες πολλῶν, πού συχνά εἶναι καί ἀλληλοαναιρούμενες. Ὁ Γέροντας Παΐσιος ἔλεγε ὅτι ὅποιος συμβουλεύεται ἕνα πατέρα καί προσπαθεῖ νά ἐφαρμόσει στή ζωή του ὅ,τι τοῦ πεῖ, ἔχει θετική βοήθεια. Ἀντίθετα, ἐκεῖνος πού τρέχει ἐδῶ καί ἐκεῖ, κάνει «πνευματικό τουρισμό» καί χάνει τίς ὧρες του ταλαιπωρούμενος, χωρίς νά ὠφελεῖται.

Ὁ προσκυνητής τοῦ Ἁγίου Ὄρους πρέπει νά ἔχει ταπεινό φρόνημα καί νά περιορίζει ὅσο γίνεται τήν περιέργειά του. Μόνο ἔτσι θά μπορέσει νά ἀξιοποιήσει τόν ἱερό τόπο καί νά βιώσει μυστικές καταστάσεις, πού ἔξω στόν κόσμο κάτι τέτοιο εἶναι πολύ δύσκολο. Προσωπικά ἔχω διαμορφώσει τήν ἄποψη ὅτι ὅπου καί νά βρεθεῖ κανείς, ἄν πράγματι ἔχει πνευματικά ἐνδιαφέροντα, θά βρεῖ αὐτό πού θά τόν θρέψει καί θά τόν σταθεροποιήσει στήν κατά Χριστόν ζωή. Δόξα τῷ Θεῷ ὑπάρχουν καί ἐκτός Ἁγίου Ὄρους ἱεροί τόποι, ὅπου μπορεῖ νά βρεῖ κανείς τή γλυκύτατη ἡσυχία καί νά προσευχηθεῖ μέ κατάνυξη καί νά ἀναπτερωθεῖ. Ἴσως νά εἶναι δυσκολότερη ἡ συνάντηση μέ κάποιο ἐνάρετο κληρικό ἤ μοναχό, ἀλλά οἱ προϋποθέσεις ὑπάρχουν, ἀρκεῖ νά ἔχει κανείς πραγματική ἀναζήτηση γιά κάτι τέτοιο.

Παντοῦ ὑπάρχουν οἱ ἀληθινοί ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ καί μπορεῖ κανείς νά ἐπικοινωνήσει μαζί τους καί νά ὠφεληθεῖ πνευματικά. Χρειάζεται ὅμως ἡ ἀγαθή προαίρεση καί τό ταπεινό φρόνημα. Ὅταν λείπουν αὐτά καί ἀγγέλους νά συναντήσει κάποιος, δέν πρόκειται νά δεχτεῖ τήν ἐπίδραση, πού ἀπαιτεῖται, γιά νά σταθεροποιηθεῖ στήν κατά Χριστόν ζωή.

"Ορθόδοξος Τύπος"

Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΝΕΥΡΟΒΙΟΛΟΓΙΚΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑ, Η ΔΕ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ

+ π. Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης

  "...τό πνεύμα μη σβέννυται" (Α' Θεσσ. 5:19)

Η προσευχή του Αγίου Πνεύματος εν τη καρδία "στεναγμοίς αλαλήτοις" (Ρωμ. 8:26) δεν είναι καθ' εαυτήν μέθεξις εις το σώμα του Χριστού. Πρέπει να ανταποκριθή κανείς εις αυτήν την προσευχήν του Αγίου Πνεύματος με την ιδικήν του αδιάλειπτον προσευχήν του πνεύματός του εν τη καρδία. Έτσι, "Αυτό το Πνεύμα συμμαρτυρεί τω πνεύματι ημών ότι εσμέν τέκνα Θεού. Ει δε τέκνα, και κληρονόμοι, κληρονόμοι μεν Θεού, συγκληρονόμοι δε Χριστού, είπερ συμπάσχομεν, ίνα και συνδοξασθώμεν" (Ρωμ. 8:16-17.) Μολονότι αυτή η ανταπόκρισις είναι ιδική μας, είναι και χάρισμα Θεού. Αυτό ακριβώς προϋποθέτει ο Απ. Παύλος, όταν παραγγέλη: "αδιαλείπτως προσεύχεσθε...τό Πνεύμα μη σβέννυτε, προφητείας μη εξουθενείτε" (Α' Θεσσ. 5.17-19). Ο Παύλος εδώ μας λέγει να φροντίσωμεν να μείνωμεν ναοί του Αγίου Πνεύματος, διατηρώντες την αδιάλειπτον προσευχήν του πνεύματός μας εν τη καρδία, δια να φθάσωμεν να γίνωμεν προφήται δια της θεώσεως.

Το βάπτισμα του ύδατος "εις άφεσιν αμαρτιών" είναι μυστήριον ανεξάλειπτον, διότι η συγχώρησις από τον Θεόν δια την αρρώστειάν μας είναι το δεδομένον δια την έναρξιν της θεραπείας. Όμως το βάπτισμα του Πνεύματος δεν είναι ανεξάλειπτον. Δια τούτο υπάρχει η ειδική τελετή μετανοίας και αναμυρώσεως των μετανοούντων δια προτέραν απάρνησιν της πίστεώς των. Το δε μυστήριον της εξομολογήσεως έχει προφανώς την ρίζαν του εις την καθοδήγησιν των ιδιωτών να φθάσουν από την κάθαρσιν της καρδίας εις τον φωτισμόν αυτής. Είτε ανταποκρίνεται κανείς είτε όχι, το Άγιον Πνεύμα "εντυγχάνει" εν τη καρδία κάθε ανθρώπου. Με άλλα λόγια η αγάπη του Θεού καλεί εξ ίσου τον καθένα, αλλά όλοι δεν ανταποκρίνονται.

Οι μη ανταποκρινόμενοι θα έπρεπε να μη φαντάζωνται τον εαυτόν των ναούς του Αγίου Πνεύματος και μέλη του σώματος του Χριστού και να γίνωνται, ως εκ τούτου, εμπόδιον των άλλων εις αυτήν την ανταπόκρισιν. Οι εις κατάστασιν φωτισμού συμπροσεύχονται εις τας λειτουργίας των ως ναοί του Αγίου Πνεύματος και μέλη του σώματος του Χριστού δια τα μη μέλη, ώστε να γίνουν μέλη ή να ξαναγίνουν μέλη, εφ' όσον τούτο δεν τους το εγγυήθη το βάπτισμα του ύδατος εις άφεσιν αμαρτιών. Δια τούτο ο Χρυσόστομος προειδοποιεί, "Μη τοίνυν θαρρώμεν, ότι γεγόναμεν άπαξ του σώματος."

Συνεχίζεται.

Σεβ. Γόρτυνος κ. Ιερεμίας: Διατί δεν ημπορώ να προσευχηθώ μετά των Παπικών εις τον Θεόν.

Εις ἐγκύκλιον κήρυγμά του ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κ. Ἰερεμίας ἀναλύει τό δόγμα τῆς Ἁγίας Τριάδος εἰς τήν ζωήν μας. Ἀκολούθως ἀναλύει τήν αἵρεσιν τῶν Παπικῶν καί ἀφοῦ ἐπισημαίνει ὅτι ὁ Θεός τῶν Φραγκολατίνων εἶναι φρικτός, τονίζει διατί δέν δύναται νά προσευχηθῆ εἰς ἕνα τοιοῦτον Θεόν, ὡς τόν δέχονται οἱ Παπικοί. Τό ἐγκύκλιον κήρυγμα τοῦ Σεβασμιωτάτου ἔχει ὡς ἀκολούθως:

H συνέχεια, “κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Cherubic Hymn-Theodoros Vasilikos-Our Home