Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, ερμηνεία της Β΄ προς Θεσσαλονικείς.

«Μή τις υμάς εξαπατήσει κατά μηδένα τρόπον ότι εάν μη έλθη η αποστασία πρώτον καί αποκαλυφθή ο άνθρωπος τής αμαρτίας, ο υιός της απωλείας, ο αντικείμενος και υπεραιρόμενος επί πάντα λεγόμενον Θεόν ή σέβασμα, ώστε εις τον ναόν του Θεού ως Θεόν καθίσαι, αποδεικνύοντα εαυτόν ότι εστί Θεόν». 

Εδώ ομιλεί περί του Aντιχρίστου και αποκαλύπτει μεγάλα μυστήρια. Τι είναι η αποστασία; Τόν ίδιο τον Αντίχριστο ονομάζει αποστασίαν, επειδή πρόκειται να οδηγήση πολλούς εις την απώλειαν και να τους απομακρύνει από την πίστιν, ώστε, λέγει, ει δυνατόν, να σκανδαλισθούν και οι εκλεκτοί… Τον λέγει δε και υιόν της απωλείας, διότι και αυτός πρόκειται να οδηγηθή εις την απώλειαν αλλά θα παρακινήση και άλλους. Ποιός όμως είναι αυτός; Άραγε o Σατανάς; Βεβαίως oχι. Αλλά κάποιος άνθρωπος που θα δεχεται όλην την ενέργειάν του. 

«Και αποκαλυφθή ο άνθρωπος της αμαρτίας, ο υιός της απωλείας, ο αντικείμενος και υπεραιρόμενος επί πάντα λεγόμενον Θεόν ή σέβασμα». 

Διότι δεν θα φέρη μίαν ειδωλολατρικην θρησκείαν, αλλά θα είναι αντίθεος και θα καταλύση όλους τους Θεούς και θα διατάξη να τον προσκυνούν αντί του Θεού, και θα εγκατασταθή στον ναό τού Θεού, όχι μόνον τον εν Ιεροσολύμοις, αλλά και εις όλας τας τοπικάς χριστιανικάς εκκλησίας. 

Και «αποδεικνύοντα», λέγει, «εαυτόν ότι εστί Θεόν». 

Δεν είπε ότι θα ονομάζει τον εαυτόν του Θεόν, αλλά ότι θα προσπαθή να αποδείξη ότι είναι Θεός. Διότι και μεγάλα έργα θα κάνη και σημεία θαυμαστά θα επιδείξει… 

Γιατί λοιπόν επέτρεψεν o Θεός-θα ρωτήσει κάποιος- να γίνη αυτό το πράγμα και τι είδους θεία οικονομία είναι αυτή;Ποίο δε, θα είναι το κέρδος από την εμφάνισιν εκείνου αφού θα έλθη να μας κακοποιήση; Μην φοβηθείς αγαπητέ, αλλά άκουσε αυτόν που λέγει ότι η εξουσία του θα έχει ισχύν εις αυτούς που πρόκειται να απολεσθούν, οι οποίοι, ακόμη και αν δεν ερχόταν ο Αντίχριστος δεν θα επείθοντο. Ερωτάς λοιπόν ποιό είναι το κέρδος; Ότι θα αποστομωθούν αυτοί ακριβώς που πρόκειται να απωλεσθούν. Έρχεται λοιπόν για να μπορέσουν να ελεγχθούν εκείνοι. Δια να μην έχουν να λέγουν, ότι επειδή ο Χριστός έλεγε ότι είναι Θεός, δι’ αυτό δεν επιστεύσαμε. Επειδή ηκούσαμε ότι ένας είναι ο Θεός, από τον οποίο εδημιουργήθηκαν τα πάντα, δια τούτο δεν επιστέψαμε εις τον Χριστόν. Ο Αντίχριστος λοιπόν θα αναιρέση αυτήν ακριβώς την πρόφασίν των. Διότι όταν θα έλθη εκείνος και θα τον πιστεύουν, αν και δεν θα εντελείται τίποτα το ορθόν, αλλά όλα τα παράνομα, τότε θα αποστομωθούν

 
«ανθ'ων γαρ την αγάπην της αληθείας ουκ εδέξαντο εις το σωθήναι αυτους· και διά τούτο πέμψει αυτοίς ο Θεός ενέργειαν πλάνης εις το πιστεύσαι αυτούς τω ψεύδει, ίνα κριθώσι πάντες οι μη πιστεύσαντες τη αληθεία, αλλ' ευδοκήσαντες εν τη αδικία». «Ίνα κριθώσι». 

Δεν είπε «ίνα κολασθώσι» αλλά «ίνα κριθώσι», δηλ. να κατακριθούν ενώπιον του φοβερού δικαστηρίου, επειδή θα είναι αναπολόγητοι. Η εξουσία του λοιπόν θα έχει ισχύν, λέγει, εις αυτούς που πρόκειται να απολεσθούν. Διά τούτο θα έλθη και ο Ηλίας δια να προφυλλάξη τους πιστούς. Το είπε δε και αυτό ο Χριστός: «Ηλίας έρχεται και αποκαταστήσει πάντα». Δι’ αυτό έχει λεχθή περί τού Ιωάννου ότι ήλθε «εν δυνάμει και πνεύματι Ηλιού» Διότι δεν έκανε ούτε σημεία, όπως ο Ηλίας, ούτε θαύματα. Πώς λοιπόν ήλθε «εν δυνάμει και πνεύματι Ηλιού»; Αυτό σημαίνει ότι ο Ηλίας ερχόμενος θα αναλάβη την ιδίαν διακονίαν. Όπως ακριβώς αυτός ήταν πρόδρομος της πρώτης παρουσίας, έτσι και εκείνος θα είναι πρόδρομος της δευτέρας ενδόξου Αυτού παρουσίας, και δια τούτο δεν απέθανε αλλά διατηρείται.

Bearing the Cross - What Does This Mean?

Jesus told his disciples, “Whoever wants to be my disciple must deny themselves and take up their cross daily and follow me.” (Luke 9:23) What does it mean to take up our cross daily? This is a question that St. Theophan the Recluse addressed in a series of homilies in 1885.

First, let's examine what is meant by the Cross. St. Theophan says the following:

The Lord accomplished our salvation by His death on the Cross; on the Cross He tore up the handwriting of our sins; through the Cross He brought upon us grace-filled gifts and all heavenly blessings.”

But there is more, as the above is Christ’s Cross, and we must take up our personal cross. St. Theophan says:

When the personal cross of each of us is united with Christ’s Cross, the power and effect of the latter is transferred to us and becomes, as it were, a conduit through which “every good gift and every perfect gift” (James 1:17)  is poured forth upon us from the Cross of Christ.

Σιμωνόπετρα - Εξομολογείσθε τω Κυρίω

Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.

20. Ο Θεός Λόγος εγένετο «σ α ρ ξ», έλαβε «σ ώ μ α», και ενήργησεν όλην την οικονομίαν της σωτηρίας του κόσμου δια του σώματος και εν τω σώματι. Ούτω το σώμα Του έγινεν Εκκλησία, εν τη οποία συνεχίζεται αδιακόπως η όλη οικονομία της σωτηρίας του κόσμου από την αμαρτίαν, τον θάνατον και τον διάβολον. Δια τούτο ο θείος Απόστολος υπογραμμίζει συνεχώς ότι ο Σωτήρ ενήργησεν «ε ν  τ ω  σ ώ μ α τ ι  Αυτού». 

Συνεχίζεται.  

Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΝΕΥΡΟΒΙΟΛΟΓΙΚΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑ, Η ΔΕ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ

+ π. Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης

Η Εκκλησία δεν στέλνει κανένα εις τον παράδεισον ή εις την κόλασιν, αλλά προετοιμάζει τους πιστούς δια την θέαν του Χριστού εν δόξη την οποίαν θα έχουν όλοι οι άνθρωποι. Ο Θεός αγαπά τον κολασμένον τόσον, όσον και τους αγίους. Θέλει την θεραπείαν όλων, αλλά όλοι δεν δέχονται την θεραπείαν, που Αυτός προσφέρει. Αυτό σημαίνει, ότι η άφεσις αμαρτιών δεν είναι αρκετή προετοιμασία δια να ίδη κανείς τον Χριστόν εν δόξη και να δοξασθή.

Είναι φανερόν ότι η Φραγκο-Λατινική Παράδοσις κατά την οποίαν οι σεσωσμένοι είναι εκείνοι εις τους οποίους ο Χριστός δήθεν κατήλαξε τον Πατέρα του δεν έχει θέσιν εις την Ορθόδοξον Παράδοσιν. Ερμηνεύων το 2 Κορ. 5:19, π.χ., ο Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος λέγει, "Καταλλάγητε τω Θεώ. Και ουκ είπε, καταλάξατε εαυτοίς τον Θεόν, ου γαρ εκείνός εστιν ο εχθραίνων, αλλ' ημείς, Θεός γαρ ουδέποτε εχθραίνει." Εντός των ως άνω πλαισίων κατενόησε το Ρωμαϊκόν Κράτος την εν τω κόσμω τούτω θεραπευτικήν και τελειωτικήν αποστολήν της Εκκλησίας δια το γενικόν όφελος της κοινωνίας. Άλλως δεν διαφέρουν κατ' ουσίαν μεταξύ των αι θρησκείαι, που υπόσχονται την μετά θάνατον ικανοποίησιν, αντί της εν τω κόσμω τουτω θεραπείας της νόσου της επιθυμίας δι' ευδαιμονίαν.

Συνεχίζεται.

Θείες παρηγορίες

Η ασκητική ζωή του γέροντος Ιωσήφ του ησυχαστού ( +1959 ) , του μοναχού που αγωνίσθηκε στην πρώτη γραμμή των βιαστών του Αγίου Όρους, φάνηκε ξεχωριστή από το ξεκίνημά της. Τη χαρακτήριζε η σκληρή αγωνιστικότητα, που είχε σαν συνέπεια τους σφοδρούς πειρασμούς των δαιμόνων, αλλά και τις έντονες παρηγορίες της θείας χάριτος. Αυτό καταφαίνεται στα ακόλουθα περιστατικά: 
« Τον καιρό που ασκήτευα στη Βίγλα, διηγείται ο ίδιος, δοκίμασα ένα δυνατό πειρασμό. Κατέφυγα τότε με δάκρυα στην προσευχή, με κάποιο παράπονο προς τον Θεό για την έλλειψη της βοήθειάς Του. Απευθυνόμουν επίσης και στην Υπεραγία Θεοτόκο και την ικέτευα. Ξάφνου, καθώς ήμουν στραμμένος προς τον Άθωνα, βλέπω να βγαίνει από το εκκλησάκι της Παναγίας μία φωτεινή ακτίνα, να σχηματίζει κάτι σαν ουράνιο τόξο και να ακουμπά επάνω μου. Αμέσως ένιωσα αλλοίωση σωματική και πνευματική, και άρχισα να λέω την ευχή ρυθμικά και εντελώς αβίαστα. Ήμουν πλημμυρισμένος από φως, πνευματική ευωδία και χαρά. Κι αφού παρηγορήθηκα αρκετά, αποσύρθηκε το κατάλευκο φως στην πρώτη του θέση. 
Άλλη φορά, ενώ δοκίμαζα τη βία ενός σφοδρού πειρασμού, ένοιωσα ξαφνικά την καρδιά μου να πλημμυρίζει από θεϊκή αγάπη. Σαν να βρέθηκα τότε σε μια πεδιάδα και περπατούσα ανάλαφρα. Περπατώντας άκουσα ομιλίες. Γυρίζω και βλέπω ένα στρατηγό να μου μιλά με πολύ οικειότητα και να μου λέει: 
- Καλώς ήρθες, πάτερ Ιωσήφ. Σε περίμενα. Πέρασε να προσκυνήσεις. Αμέσως με έπιασε από το χέρι, κατεβήκαμε μια πολυτελή σκάλα και βρεθήκαμε σε ένα μεγαλόπρεπο ναό. Ο ναός είχε ωραιότατα στασίδια γεμάτα από φωτόμορφους νέους, που έψαλλαν μελωδικούς ύμνους. Οι νέοι αυτοί με προσκαλούσαν να πλησιάσω και μου φέρνονταν με πολλή οικειότητα. 
- Έλα, πάτερ Ιωσήφ, πάμε να προσκυνήσεις, είπε ο οδηγός μου. Κι αφού με οδήγησε μπροστά στην εικόνα της Παναγίας, πήρε ύφος παρακλητικό και μου είπε: 
- Δέσποινα, δείξε μου τη δόξα σου στον δούλο σου ,για να μην καταποντιστεί από τη λύπη. Βλέπω τότε την Παναγία όχι πια σαν εικόνα, αλλά ζωντανή και ολόσωμη, να βαστά στην αγκαλιά της τον Σωτήρα. Δεν μπόρεσα να αντέξω τη θεϊκή της δόξα κι έπεσα στο έδαφος. 
- Δέσποινα, Δέσποινα, ψιθύρισα κλαίγοντας, μη με εγκαταλείπεις. Κι εκείνη , με τη μελιστάλακτη και παρήγορη φωνή της, είπε στον οδηγό μου : 
- Πάρε τον τώρα στον τόπο του να αγωνίζεται και να έχει την ελπίδα του σε μένα. Από τότε η φράση αυτή ήταν για μένα η μόνιμή μου παρηγορία. 
Για ένα διάστημα ησύχαζα στην έρημο της Μικράς Αγίας Άννης. Όταν κάποτε πλήθυναν οι πειρασμοί και οι θλίψεις, μπήκα στο εκκλησάκι της καλύβης, προχώρησα στην εικόνα της Παναγίας και την παρακαλούσα κλαίγοντας. Βλέπω τότε να αστράφτει η εικόνα και να παίρνει η Θεοτόκος διαστάσεις κανονικές. Την έβλεπα μπροστά μου ζωντανή, ολόσωμη, υπέρφωτη και ηλιόμορφη. Έσκυψα μπροστά, μη μπορώντας άλλο να την ατενίζω , και την άκουσα να μου λέει: 
- Δεν σου είπα να έχεις την ελπίδα σου σε μένα; Γιατί αποθαρρύνεσαι; 
Ύστερα έγειρε λίγο προς το μέρος μου, οπότε το θείο Βρέφος άπλωσε το χεράκι του και με χάιδεψε στο κεφάλι και στο μέτωπο τρεις φορές. 
Αμέσως η ψυχή μου πλημμύρισε από αγάπη, παρηγοριά και φως. Έπεσα στο έδαφος και με πόθο φιλούσα το σημείο που είχε σταθεί η Παντάνασσα, γιατί εκείνη είχε ήδη επιστρέψει στην εικόνα της. Το σημείο αυτό ευωδίαζε για καιρό , υπενθυμίζοντάς μου συνεχώς τη μακαρία της υπόσχεση» .

Απάντηση στο μήνυμα του Αγιορείτου Αρχιμ. Γεωργίου Καψάνη

Το Περιβόλι της Παναγίας
αποσαθρωμένο οπωροφυλάκιο Ορθοδοξίας !!!

Του κυρίου Ιωάννου Κορναράκη, Ομοτίμου Καθηγητού της Θεολογικής Σχολής Αθηνών.

«Ο Θεός ήλθοσαν έθνη εις την κληρονομίαν σου, εμίαναν τον ναόν τον άγιόν σου, έθεντο Ιερουσαλήμ ως οπωροφυλάκιον» (Ψαλμ. 78, 1)

Η επέλαση της παπικής αιρέσεως, τον Νοέμβριο του 2006, στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, μετέβαλε το Άγιο Όρος ή μάλλον την πνευματική του ηγεσία, τους ηγουμένους των είκοσι Ι. Μονών του, σε εγκαταλελειμμένο και έρημο οπωροφυλάκιο Ορθοδοξίας!

Ο λαός του Θεού, το πλήρωμα της Εκκλησίας, ανέμενε την άμεση, δυναμική παρέμβαση του Αγίου Όρους στα διαδραματισθέντα στο Φανάρι, με την επίσκεψη-συλλειτουργία του Πάπα, ως αυτονόητη παρουσία ορθόδοξης αντιδράσεως και μαρτυρίας, όπως ακριβώς συνέβη στο παρελθόν επί Πατριάρχου Αθηναγόρα, με την άρση των αναθεμάτων, όταν σύσσωμο το Άγιο Όρος, η πνευματική του ηγεσία, διέκοψε τη μνημόνευση του ονόματός του!

Αλλά η πνευματική ηγεσία του Αγίου Όρους των ημερών μας, δεν έπραξε το ίδιο!
Δεν διετράνωσε μαχητικά την ορθόδοξη μαρτυρία με το γνωστό κύρος του αγιορείτικου λόγου, ως διορθωτική παρέμβαση στις αυθαίρετες και κραυγαλέες πατριαρχικές παραβιάσεις των ι. Κανόνων της Εκκλησίας.
Αντίθετα επιβράβευσε τις πατριαρχικές αυτές αντορθόδοξες ενέργειες με τη διακήρυξη της ευλαβείας της στο πρόσωπο του κ. Βαρθολομαίου!

Έτσι οι φύλακες της Ορθόδοξης Παράδοσεως, οι πυλωροί της προστασίας και διασφαλίσεως του κύρους των Ι. Κανόνων της Εκκλησίας, εγκατέλειψαν τη θέση τους!
Αρνήθηκαν τον εαυτό τους.

Άφησαν ξέφραγο και απροστάτευτο τον αμπελώνα του Κυρίου και συσχηματίσθηκαν με τον νυν αιώνα του οικουμενισμού, του κακόδοξου χριστιανικού συγκρητισμού.

Ευθυγραμμίσθηκαν με τους νεοεποχίτικους νόες κληρικών και λαϊκών θεολόγων, αρνητών της αληθείας της Μίας, Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας του Χριστού, της Εκκλησίας των ι. Αποστολικών και Συνοδικών Κανόνων, της Πατερικής Παραδόσεως!

Η στάση αυτή της πνευματικής ηγεσίας του Αγίου Όρους αποστερεί σήμερα από την Ορθόδοξη Εκκλησία το φρουρό και φύλακα των παραδεδομένων αληθειών της πίστεως και της διδασκαλίας της.

Σήμερα έπαυσε να είναι το Άγιο Όρος εγγύηση και στήριξη Ορθοδοξίας, έπαλξη παρατάξεως μαρτύρων και ομολογητών Ορθοδοξίας.

Σήμερα το Άγιο Όρος, μοιάζει με αποσαθρωμένο από τον οικουμενισμό και την αίρεση οπωροφυλάκιο, μνημείο πλέον αγιορειτικής εγκαταλείψεως του περιβολιού της Παναγίας!

Το θλιβερό αυτό γεγονός συμβαίνει σήμερα, σε ώρα και στιγμή προχωρημένης αποδυναμώσεως της Ορθοδοξίας από ζωτικές και άγρυπνες δυνάμεις μαρτυρίας και ομολογίας, δεδομένου ότι, σήμερα, επίσκοποι και αρχιεπίσκοποι και

Πατριάρχες αλλά και κληρικοί και λαϊκοί θεολόγοι, μεταποιούμενοι αλαζονικώς σε τάξη εκκλησιαστικής οικουμενικής συνόδου, αποφθέγγονται άρρητα ρήματα κακοδοξίας, «επ’ αγαθώ» της Ορθοδοξίας!

Αιρετικές χριστιανικές κοινότητες αναγνωρίζονται σήμερα ως εκκλησίες, συλλειτουργίες με τους πάσης φύσεως αιρετικούς και συμπροσευχές βαπτίζονται ως αγαπητικές σχέσεις και κάθε ορθόδοξη αλήθεια παραπέμπεται στον κάλαθο του οικουμενισμού, για επανερμηνεία με τα νέα δεδομένα της μετανεωτερικότητας, η οποία απαιτεί τον επαναπροσδιορισμό των πάντων στη θεολογία και γενικώς στη ζωή της Εκκλησίας!

Σ’ αυτή την κρίσιμη ώρα της οικουμενιστικής λαίλαπας, δεν έστερξαν οι αγιορείτες ηγούμενοι να αναδειχθούν· «θεία παρεμβολή και θεηγόροι οπλίται παρατάξεως Κυρίου»!

Παραδόθηκαν στη δειλία και το φόβο της μαρτυρίας, με το…αιρετικό πρόσχημα της ευλαβούς υπακοής στο πρόσωπο του Πατριάρχου!

Έτσι μετέτρεψαν την πνευματική τους ηγεσία σε αποσαθρωμένο οπωροφυλάκιο του περιβολιού της Παναγίας!

Έκαναν την επιλογή τους!

Επέλεξαν την συνοδοιπορία τους με την πατριαρχική οικουμενιστική λογική!

Από την κρίση στην ελπίδα

(Αρχιμ. Γεώργιος Καψάνης, Ηγούμενος Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Τα εφετινά Χριστούγεννα βρίσκουν τον λαό μας σε κρίσιμη ακόμη κατάστασι. Οι επικυρίαρχοι δανεισταί μας επιβάλλουν όλο και πιο δυσβάστακτες φορολογίες. Οι νέοι μας μαστίζονται από την ανεργία. Οι ηλικιωμένοι βιώνουν πρωτοφανή ανασφάλεια. Για πολλούς χάθηκε η ελπίδα. Συνάνθρωποί μας δεν αντέχουν πλέον την οικονομική δυσπραγία. Οι περισσότεροι αγωνιούν για περαιτέρω συνέπειες. Κάποιοι απελπίζονται και, δυστυχώς, ωρισμένοι αυτοκτονούν.

Στην προσπάθεια να δοθή κάποια λύσις γίνονται πολιτικές, οικονομικές και άλλες αναλύσεις, για να βρεθή τι φταίει, τι μας ωδήγησε μέχρις εδώ.

Οι πιστοί άνθρωποι όμως θέτουν αλλοιώς το ερώτημα: Τι θέλει ο Θεός από εμάς; Γιατί επέτρεψε αυτή την δοκιμασία; Αναζητούν την αιτία με ελπίδα σε Εκείνον που προνοεί με αγάπη για τον κόσμο του.

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Τα... σενάρια made in USA για το μέλλον του πλανήτη!

Κωνσταντῖνος Χολέβας

Είναι η παγκοσμιοποίηση αναπότρεπτη νομοτέλεια; Είναι καταδικασμένα να εξαφανισθούν τα εθνικά κράτη και να αντικατασταθούν από πολυεθνικές ομοσπονδίες ή από τεράστιες αγορές χωρίς σύνορα; Είμαστε ρομαντικοί και παρελθοντολόγοι όσοι αγωνιζόμαστε υπέρ του έθνους, της εθνικής ταυτότητας, της εθνικής άμυνας; Αν είστε διεθνιστής μαρξιστικού τύπου ή νεοφιλελεύθερος οπαδός της καταργήσεως των συνόρων, μάλλον θα απαντήσετε ναι. Αν μελετάτε σωστά την Ιστορία, όπως πρέπει να κάνουν όλοι οι Ελληνες, θα απαντήσετε όχι. Αν έχετε την πληροφόρηση και την ικανότητα προβλέψεων που έχουν 16 υπηρεσίες πληροφοριών της αμερικανικής υπερδύναμης, πάλι θα απαντήσετε όχι.

 Οι κορυφαίοι αναλυτές των ΗΠᾼ θεωρούν πολύ πιθανό να σταματήσει η πορεία προς την παγκοσμιοποίηση και να ισχυροποιηθούν τα εθνικιστικά και θρησκευτικά κινήματα ανά την υφήλιο.

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more