Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΝΕΥΡΟΒΙΟΛΟΓΙΚΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑ, Η ΔΕ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ

+ π. Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης

Οι Πατέρες σαφώς απορρίπτουν ως πλάνην την ιδέαν ότι η διατύπωσις των δογμάτων αποτελεί μέρος προσπαθείας κατανοήσεως των περί Αγίας Τριάδος και ενσαρκώσεως του Λόγου μυστηρίων της πίστεως. Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος γελειοποιεί τοιούτους αιρετικούς: "Ειπέ σύ την αγεννησίαν του πατρός, καγώ την γέννησιν του υιού φυσιολογήσω και την εκπόρευσιν του πνεύματος και παραπληκτίσομεν άμφω εις Θεού μυστήρια παρακύπτοντες" (Θεολ. Λόγος Δ',8). Ούτε εδέχθησαν ποτέ οι Πατέρες την θέσιν του Αυγουστίνου και των ακολουθούντων αυτόν Λατίνων, ότι η Εκκλησία κατανοεί καλύτερα και βαθύτερα την πίστιν και τα δόγματα με την πάροδον του χρόνου. Κάθε περίπτωσις δοξασμού μέσω των αιώνων είναι μετοχή "εις πάσαν την αλήθειαν" της Πεντηκοστής, η οποία ούτε αύξησιν, ούτε βαθυτέραν κατανόησιν επιδέχεται.

Τούτο σημαίνει επίσης, ότι η Ορθόδοξος δογματική είναι καθ' ολοκληρίαν ποιμαντική, αφού δεν υφίσταται εκτός των πλαισίων της θεραπείας της καρδίας δια της καθάρσεως και του φωτισμού και εφόσον θεολόγος είναι κατ' εξοχήν ο θεούμενος, του οποίου η θέωσις είναι υπέρ πάντα λόγον και έννοιαν.

Το να είναι κανείς θεολόγος σημαίνει κατά πρώτον και κύριον λόγον, ότι είναι ειδικός εις τας μεθοδείας του διαβόλου. Ο φωτισμός και κυρίως ο δοξασμός μεταδίδουν το χάρισμα της διακρίσεως των πνευμάτων δια την κατατρόπωσιν του διαβόλου, ειδικώς όταν ούτος προσφεύγει εις την διδασκαλίαν της θεολογίας και πνευματικότητος εις εκείνους που αρχίζουν να γλυστρούν μέσα από τα χέριά του.

      Συνεχίζεται.

Tο «συνέδριο της ματαιότητος» της Ιεράς (;) Mητροπόλεως Tορόντο

 «Tο δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού». Tο να διαπράττη δηλαδή κανείς το αυτό σφάλμα δύο φορές δεν είναι γνώρισμα σοφού ανθρώπου, έγραφε τον 3ο π.X. αιώνα ο Mένανδρος, και η ρήση αυτή του αρχαίου Έλληνα συγγραφέα έμεινε από τότε παροιμιώδης.

     Όλοι βεβαίως οι άνθρωποι υποπίπτουμε σε λάθη. Tο να κάνη κάποιος ένα λάθος, ένα σφάλμα, μία αμαρτία, είναι ανθρώπινο. Η επανάληψη όμως του λάθους, έχοντας την εμπειρία του προηγουμένου λάθους και γνωρίζοντας τις συνέπειές του, υποδηλώνει έλλειψη σοφίας και δέν αποτελεί χαρακτηριστικό ενός φρονίμου και συνετού ανθρώπου. Πόσο μάλλον όταν το λάθος, το σφάλμα, η αμαρτία, επαναλαμβάνεται από τον αυτό άνθρωπο όχι μία, αλλά πολλές φορές. Tότε πλέον τον λόγο έχει το γνωστό απόφθεγμα του Αγ. Ιωάννου του Xρυσοστόμου «το μεν αμαρτάνειν ίσως ανθρώπινον, το δέ εμμένειν εν τη αμαρτία, τούτο ουκ ανθρώπινον, αλλ' όλως σατανικόν»! (PG 47, 301).

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Άγιος Μάρκος ο ασκητής :

Ο Χριστός εγκέκρυπται μυστικώς εν ταις εντολαίς Αυτού. Όσον τις εργάζεται τας εντολάς, τόσον αποκαλύπτεται ο Χριστός εις αυτόν.

Αγίου Ιωάννη Χρυσοστόμου, Λόγος ἐν ταῖς Καλάνδαις,

Ευχαριστούμε τον αδελφό μας Sotirio για το κείμενο του Αγίου.

(http://athos.forumup.gr/viewtopic.php?t=3417&highlight=&mforum=athos)

Για μιά καλή χρονιά 

Θά σοῦ πάει καλά ὅλη ἡ χρονιά, ὄχι ἄν μεθᾶς τήν πρώτη τοῦ μηνός, ἀλλά ἄν καί τήν πρώτη τοῦ μηνός καί κάθε μέρα κάνεις αὐτά πού ἀρέσουν στόν Θεό. 
Διότι ἡ ἡμέρα γίνεται κακή ἤ καλή ὄχι ἀπό τή δική της φύση, ἀφοῦ δέν διαφέρει ἡ μιά μέρα ἀπό τήν ἄλλη, ἀλλά ἀπό τή δική μας ἐπιμέλεια ἤ ραθυμία. 
Ἄν κάνεις τήν ἀρετή, σοῦ ἔγινε καλή ἡ μέρα. 
Ἄν κάνεις τήν ἁμαρτία, ἔγινε κακή καί γεμάτη κόλαση. Ἄν ἐμβαθύνεις σ' αὐτά κι ἔχεις αὐτές τίς διαθέσεις, θά 'χεις καλή ὅλη τή χρονιά κάνοντας κάθε μέρα προσευχές, ἐλεημοσύνες. Ἄν ὅμως ἀμελεῖς τήν προσωπική σου ἀρετή κι ἐμπιστεύεσαι τήν εὐφροσύνη τῆς ψυχῆς σου στίς ἀρχές τῶν μηνῶν καί στούς ἀριθμούς τῶν ἡμερῶν, θά ἐρημωθεῖς ἀπ' ὅλα τά ἀγαθά σου. 
Αὐτό, λοιπόν, ἐπειδή τό ἀντιλήφθηκε ὁ διάβολος κι ἐπειδή φροντίζει νά καταλύσει τούς κόπους μας γιά τήν ἀρετή καί νά σβήσει τήν προθυμία τῆς ψυχῆς, μᾶς ἔμαθε νά βάζουμε στίς μέρες τήν ἐτικέτα τῆς εὐτυχίας ἤ τῆς δυστυχίας. 
Ἕνας πού ἔπεισε τόν ἑαυτό του ὅτι ἡ ἡμέρα εἶναι κακή ἤ καλή, οὔτε στήν κακή θά φροντίσει γιά καλά ἔργα, διότι τάχα ἄδικα τά κάνει ὅλα καί χωρίς σέ τίποτα νά ὠφελήσει, ἐξαιτίας τῆς κακορρίζικης ἡμέρας· οὔτε στήν καλή πάλι θά τό κάνει αὐτό, διότι τάχα σέ τίποτα δέν τόν ἐμποδίζει ἡ προσωπική του ραθυμία, ἐξαιτίας τῆς καλορρίζικης ἡμέρας, κι ἔτσι καί ἀπό τίς δύο πλευρές θά προδώσει τή σωτηρία του. Κι ἄλλοτε μέν διότι δῆθεν ἀνώφελα κοπιάζει, ἄλλοτε διότι δῆθεν περιττά, θά ζήσει μέσα στήν ἀργία καί τήν πονηριά. 

Γνωρίζοντας, λοιπόν, αὐτό πρέπει νά ἀποφεύγουμε τίς μεθοδεῖες τοῦ διαβόλου καί νά βγάλουμε ἀπό τό νοῦ μας αὐτήν τήν ἰδέα καί νά μή προσέχουμε τίς μέρες οὔτε νά μισοῦμε τή μιά καί ν' ἀγαποῦμε τήν ἄλλη... 
Ὁ χριστιανός δέν πρέπει νά γιορτάζει μόνο μῆνες οὔτε πρωτομηνιές οὔτε Κυριακές, ἀλλά σ' ὅλη του τή ζωή νά ἔχει τή γιορτή πού τοῦ πρέπει. 
Καί ποιά γιορτή τοῦ πρέπει; Ἄς ἀκούσουμε τόν Παῦλο πού λέει· «Ὥστε ἑορτάζωμεν μή ἐν ζύμῃ παλαιᾷ, μηδέ ἐν ζύμῃ κακίας καί πονηρίας, ἀλλ' ἐν ἀζύμοις εἰλικρινείας καί ἀληθείας» 

Ὅταν λοιπόν ἔχει καθαρή τή συνείδηση, ἔχεις πάντα γιορτή· τρέφεσαι μέ καλές ἐλπίδες καί ἐντρυφᾶς στήν προσδοκία τῶν μελλόντων ἀγαθῶν· ὅπως, ὅταν δέν ἔχεις παρρησία κι ἔχεις πέσει σέ πολλά ἁμαρτήματα, ἀκόμη κι ἄν εἶναι μύριες γιορτές καί πανηγύρια δέν θά 'σαι σέ καθόλου καλύτερη θέση ἀπό ἐκείνους πού πενθοῦν. Διότι, τί ὄφελος ἔχω ἐγώ ἀπό τή λαμπρή μέρα, ὅταν τήν ψυχή μου τή σκοτίζει ἡ συνείδηση; 
Ἄν λοιπόν θέλεις νά 'χεις καί κάποιο κέρδος ἀπό τήν πρωτομηνιά, κάνε τό ἑξῆς. 
Ὅταν βλέπεις ὅτι συμπληρώθηκε ὁ χρόνος, εὐχαρίστησε τόν Κύριο, διότι σέ ἔβαλε σ' αὐτήν τήν περίοδο τῶν ἐτῶν. 
Δημιούργησε κατάνυξη στήν καρδιά σου, ξαναλογάριασε τόν χρόνο τῆς ζωῆς σου, πές στόν ἑαυτό σου· Οἱ μέρες τρέχουν καί περνοῦν, τά χρόνια συμπληρώνονται, πολύ μέρος τοῦ δρόμου προχωρήσαμε. Ἄραγε τί καλό κάναμε; 
Μήπως ἄραγε φύγουμε ἀπό δῶ ἄδειοι κι ἀπογυμνωμένοι ἀπό κάθε ἀρετή; Τό δικαστήριο εἶναι κοντά, ἡ ζωή μας τρέχει πρός τό γῆρας. 

ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΝΝΑΤΑΙ ΔΟΞΑΣΑΤΕ, ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΞ ΟΥΡΑΝΩΝ ΑΠΑΝΤΗΣΑΤΕ

Πηγή :  http://krufo-sxoleio.blogspot.ca/

Άρθρον του Σεβ. Μητροπολίτου πρ. Φλωρίνης μακαριστού Χρυσοστόμου.

«Οψέποτε επί την πολυσχιδή ταύτην γην Θεός ελάσειε, όστις δίχα πταίσματος σαρξ γενήσεται, ακαμάτοις δε Θεότητος όροις ανιάτων παθών λύσει φθοράν». 
                                                                           
Τον χρησμόν τούτον έδωκε κατά την Αρχαιότητα το Μαντείον των Δελφών δια της ιερείας Ευοπτίας, ερωτηθέν περί του μέλλοντος Σωτήρος και Λυτρωτού του Κόσμου. Ο δε Μέγας Αθανάσιος προς Αντίοχον λέγει περί των Ελλήνων φιλοσόφων τα επόμενα: Αλλά και την του Χριστού οικονομίαν αμυδρώς προεμύνησαν. Και γουν τις των περί αυτοίς σοφών προ πολλών της Χριστού επιδημίας χρόνων φησίν ότι «Ήξει η νεάνις, έχουσα ημίν ουράνιον γόνον». Ο άνθρωπος, αφ’  ότου δια της παραβάσεως των πρωτοπλάστων εξέπεσε της αρχικής αυτού καταστάσεως στερηθείς της χάριτος του Θεού και του εξ αυτού αγιασμού, ησθάνθην την  γύμνωσιν αυτού και περιεπλάκη εις τα δίκτυα της αμαρτίας και του κακού, γενόμενος έρμαιον των κτηνωδών ορέξεων και παθών, και παίγνιον των Σατανικών εισηγήσεων και διαβολών. 

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.

37. Ο Χριστός «ο Κύριός μου» είναι τα πάντα εν πάσι, και εν Αυτώ η ζωή, όλα τα άλλα είναι «σκύβαλα», «ζημία». Εάν δεν σκεπτώμεθα έτσι, τότε δεν έχομεν συνείδησιν του τι είναι Χριστιανισμός, τι μας δίδει, και τι ζητεί από ημάς. Κάθε σμίκρυνσις, κάθε σύντμησις, κάθε απλούστευσις, κάθε ανθρωπομορφισμός του χριστιανικού σκοπού καταστρέφει τον Χριστιανισμόν, τον καθιστά άναλον, γήϊνον, τον μεταβάλλει εις μίαν απλήν ανθρωπίνην, ουμανιστικήν θρησκείαν, ουμανιστικήν φιλοσοφίαν, ουμανιστικήν ηθικήν, ουμανιστικήν επιστήμην, ουμανιστικήν οργάνωσιν. Μόνον εάν σκεπτώμεθα όπως ο άγιος Απόστολος Παύλος, μόνον τότε σκεπτόμεθα ορθώς περί του Χριστού και του Χριστιανισμού.

Συνεχίζεται.  

Ο άγ. Ισαάκ ο Σύρος :

Ειρήνευε στην ψυχή σου· τότε ο ουρανός και η γη θα βρίσκονται σε
ειρήνη με σένα. Μπες με λαχτάρα στο θησαυροφυλάκιο που βρίσκεται μέσα
σου, κι έτσι θα δεις αυτά που βρίσκονται στον ουρανό· γιατί υπάρχει
μόνο μια είσοδος που οδηγεί και στα δύο αυτά. Η κλίμακα που οδηγεί
στη Βασιλεία είναι κρυμμένη μέσα στην ψυχή σου. Φύγε από την αμαρτία,
βυθίσου στον εαυτό σου και μέσα στην ψυχή σου θ' ανακαλύψεις τα
σκαλοπάτια απ' όπου θ' ανεβείς.