ΤΥΦΩΝ ΚΑΙ ΤΥΦΟΣ -- του αείμνηστου Στεργίου Σάκκου Ομ. Καθ. ΑΠΘ

Μετά το τσουνάμι ο «Κατρίνα»

Οκτώ μόλις μήνες μετά από το φονικό τσουνάμι, που σκόρπισε την καταστροφή και το θάνατο στις ακτές της νοτιοανατολικής Ασίας, νέο δράμα συγκλόνισε την παγκόσμια κοινότητα. Στις 29 Αυγούστου ο τυφώνας «Κατρίνα», με ταχύτητα μέχρι 300 χιλιομέτρων την ώρα, σάρωσε το Δέλτα του Μισσισσιππή, δημιουργώντας ασύλληπτες εικόνες φρίκης σε δώδεκα πόλεις της πολιτείας Λουϊζιάνα. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη καταστροφή στη σύγχρονη ιστορία των Η.Π.Α.  Η ιστορική Νέα Ορλεάνη, γαλλική αποικία την οποία το 1803 αγόρασε από τον Ναπολέοντα ο αμερικανός πρόεδρος Τζέφερσον, θάφτηκε κάτω από εκατομμύρια κυβικά νερού. Στην πόλη-φάντασμα έχουν απομείνει πλέον μόνο μερικές χιλιάδες απελπισμένοι κάτοικοι, ενώ τα επιπλέοντα πτώματα μαρτυρούν ότι ο αριθμός των νεκρών θα ξεπεράσει κατά πολύ τις αρχικές εκτιμήσεις.

Εξουθένωση της τεχνολογίας     

Oικουμενισμός

O ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΣΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ

telemaxos doumanis

O Συναξαριστής της ημέρας.

Σάββατο, 10 Οκτωβρίου 2015

Ευλαμπίου, Ευλαμπίας μαρτύρων.

Ἔζησαν στὰ χρόνια του αὐτοκράτορα Μαξιμιανοῦ (296 μ.Χ.). Ὁ διωγμὸς κατὰ τῶν χριστιανῶν ἦταν σκληρὸς καὶ ἀνελέητος. Γι’ αὐτό, ὁ Εὐλάμπιος καὶ ἡ ἀδελφή του Εὐλαμπία κρύβονταν μαζὶ μὲ ἄλλους χριστιανοὺς στὸ βουνό. Ἐκεῖ, ζοῦσαν καλλιεργώντας τὴν προσευχὴ καὶ τὴ μελέτη τῶν Ἱερῶν Γραφῶν.

Κάποια μέρα, ὁ Εὐλάμπιος πῆγε στὴ Νικομήδεια νὰ προμηθευθεῖ τροφές. Ἀλλὰ οἱ εἰδωλολάτρες τὸν ἀναγνώρισαν καὶ ἀμέσως τὸν συνέλαβαν. Βέβαια, στὴν ἐρώτηση τοῦ βασιλιὰ ἂν πιστεύει στὸ Χριστό, ὁμολόγησε φανερὰ ὅτι εἶναι χριστιανός, ὁπότε τὸν ἔβαλαν μέσα σὲ εἰδωλολατρικὸ ναὸ γιὰ νὰ θυσιάσει μὲ τὴ βία. Ὁ Εὐλάμπιος, ὅμως, διὰ τῆς προσευχῆς συνέτριψε τὸ εἴδωλο τοῦ θεοῦ Ἄρη. Καὶ ἐνῷ ἄρχισαν νὰ τὸν μαστιγώνουν μὲ τὸν πιὸ ἀπάνθρωπο τρόπο, ὅρμησε ἡ ἀδελφή του Εὐλαμπία, καὶ ἀφοῦ τὸν ἀγκάλιασε, παρακάλεσε τὸ Θεὸ νὰ τὴν ἀξιώσει νὰ συμμαρτυρήσει μὲ τὸν ἀδελφό της. Τότε ἔβαλαν καὶ τοὺς δυὸ σὲ ἕνα καζάνι μὲ βραστὸ νερό. Ἀλλὰ διὰ θαύματος αὐτοὶ δροσίζονταν, καὶ ἔτσι βγῆκαν σῶοι καὶ ἀβλαβεῖς.

Αὐτὸ ἔκανε νὰ πιστέψουν στὸ Χριστὸ 200 εἰδωλολάτρες, οἱ ὁποῖοι μαζὶ μὲ τὸν Εὐλάμπιο καὶ τὴν Εὐλαμπία ἀποκεφαλίστηκαν ὑπὲρ τῆς ἀλήθειας τοῦ Κυρίου.

Καὶ ὅπως λέει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, «Δόξα καὶ τιμὴ καὶ εἰρήνη παντὶ τῷ ἐργαζομένῃ τὸ ἀγαθόν». Δηλαδή, δόξα καὶ τιμὴ καὶ εἰρήνη θὰ ἀποδοθεῖ στὸν καθένα ποὺ ἐργάζεται τὸ ἀγαθὸ καὶ πεθαίνει γι’ αὐτό.

Διαθρησκειακὸς οἰκουμενισμός -- Τοῦ αείμνηστου Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

Πρίν μερικά χρόνια, ἡ ἀποκρυφιστική μαγεία μιλοῦσε γιά «Νέα Ἐποχή», πού θ᾽ ἀκολουθοῦσε τό Ζωδιακό κύκλο τοῦ «Ἰχθύος», δηλαδή τοῦ Χριστοῦ. Σκοτεινά κέντρα τοῦ σκότους, τοῦ Σατανᾶ καί τῆς ἀνομίας, ὀνειρεύονταν καί προετοίμαζαν μέ χίλιους δυό τρόπους, τήν «Ν.Ε.» τῆς ἀπόλυτης ἐλευθερίας στίς πράξεις τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου. Ἀλλά, ἀπόλυτη ἐλευθερία, θά εἶναι κατάργηση τῆς ἐλευθερίας. Καί κάθε τραῦμα τῆς ἐλευθερίας θά εἶναι χτύπημα θανάτου! Στήν ὑλοποίηση τῶν ὁραματισμῶν τῆς παγκοσμιοποίησης καί τῆς Ν.Ε., τά Σιωνιστικά - Ἑβραϊκά λόμπυ καί οἱ πολιτικοί, ἔχουν θέσει σέ ἐφαρμογή τούς μηχανισμούς τῆς διπλωματίας καί τῆς προπαγάνδας γιά μιά παγκόσμια κυβέρνηση φασιστικοῦ τύπου, καί πολεμώντας τό Χριστιανισμό καί τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἀμείλικτα, νά καταφέρουν στό τέλος τό «φάντασμα» μιᾶς πανθρησκείας! Καί λέω «φάντασμα», γιατί μονάχα ὀνειροφαντασία θά ᾽ναι τούτη ἡ «πανθρησκεία».

ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2015 – Δ΄ ΛΟΥΚΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Ζ΄ ΟΙΚΟΥΜ. ΣΥΝΟΔΟΥ

Αγιασμένη καρποφορία

«Εξήλθεν ο σπείρων του σπείραι τον σπόρον αυτού»

Η διήγηση της παραβολής του Καλού Σπορέως ξεδιπλώνει μπροστά μας πολύ ζωντανές εικόνες από την αγροτική ζωή με βαθύτερα μηνύματα και νοήματα. Αποκαλύπτονται από το περιεχόμενό της σπουδαίες πνευματικές αλήθειες, απόλυτα συμβατές με τις υπαρξιακές αναζητήσεις του ανθρώπου, με πυξίδα πάντοτε την αλήθεια που οδηγεί στην αγάπη του Χριστού.

Κέντρο και καρδιά της παραβολής είναι το Πρόσωπο του Χριστού, με τους εξής άξονες:

α. Ο Θεός είναι ο γεωργός και εμείς το χωράφι του.

β. Ο Χριστός είναι ο καλός Σπορέας.

γ. Ο σπόρος είναι ο Λόγος του Θεού.

δ. Η γη, το χωράφι, το χώμα που πέφτει ο σπόρος, είναι η καρδιά μας.

ε. Η ανάπτυξη και η καρποφορία του λόγου, εξαρτώνται από το κατά πόσο η καρδιά μας είναι ανοικτή στην κοινωνία αγάπης του Θεού. Διάφορα ζιζάνια όμως που ξεφυτρώνουν στη ζωή δεν αφήνουν την καρδιά να είναι μαλακή και ν’ αποτελεί γόνιμο έδαφος στα ζωηφόρα μηνύματα της Εκκλησίας. Η αμαρτία την αφήνει να είναι ακατάστατη και να προκαλείται έτσι ένα πνευματικό «έμφραγμα» στην ύπαρξη του ανθρώπου.

Νέοι Μητροπολίτες σε Κεφαλλονιά και Τρίκαλα

09.10.2015

Νέους Μητροπολίτες σε Κεφαλλονιά και Τρίκαλα εξέλεξε την Παρασκευή η Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος. Στη Μητρόπολη Κεφαλληνίας που έμεινε κενή μετά το αδόκητο χαμό του μακαριστού Μητροπολίτη Γεράσιμου που άφησε την τελευταία του πνοή μια ημέρα πριν ενθρονιστεί, εξελέγη ο Αρχιμανδρίτης Δημήτριος Αργυρός. Ο νέος Επίσκοπος υπηρετούσε μέχρι πρότινος ως διευθυντής της Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Βελλάς στα Ιωάννινα και εξελέγη με 69 ψήφους.
Στη Μητρόπολη Τρίκκης η διαδικασία της διαδοχής κινήθηκε μετά την παραίτηση την περασμένη εβδομάδα του Μητροπολίτη Αλέξιου, κινώντας τις διαδικασίες διαδοχής του. Ο γηραιός ιεράρχης πρότεινε ως διάδοχό του τον μέχρι σήμερα πρωτοσύγκελλο της Μητρόπολης Αρχιμανδρίτη Χρυσόστομο Νάση, εισήγηση που έγινε δεκτή από την ιεραρχία με 48 ψήφους.

http://www.dimokratianews.gr/

Σήμερα δεν υπάρχουν πολλοί ανάμεσά μας έτοιμοι να δώσουμε τη μαρτυρία της πίστεώς μας, και πολύ περισσότερο να υποστούμε κάποια θυσία για χάρι της.

Κάποτε ο Κύριός μας, απέστειλε στον κόσμο τους μαθητές Του να γίνουν «μάρτυρές» Του. Τους ανέθεσε την ιεραποστολή να φέρουν στους ανθρώπους το μήνυμα της ελπίδας και της σωτηρίας. Και αυτοί ανταπεκρίθηκαν. Με λόγια και έργα, με θυσίες και προσφορές, με κινδύνους και διωγμούς. Τους περιφρόνησαν οι άνθρωποι, όταν δεν τους εδίωκαν. Και τους εθανάτωσαν, όταν δεν τους εφίμωναν. Και αργότερα, μετά τους αγίους Αποστόλους, οι άγιοι Μάρτυρες, οι Όσιοι, οι Πατέρες, ο χορός των αγωνιστών έδωσαν την μαρτυρία τους. Εφώτισαν τον κόσμο, έμειναν ασυμβίβαστοι με την αμαρτία, ελεγκτικοί της κακίας, ασίγαστοι κήρυκες της αρετής. Και παρέδωσαν στην Εκκλησία αθάνατα πρότυπα μαρτυρικής μαρτυρίας. Μας άφησαν μια βαρειά κληρονομιά. Στην εποχή μας όμως οι χριστιανοί φαινόμαστε να έχουμε λησμονήσει αυτό το χρέος. Μένουμε ικανοποιημένοι με μια ατομική ευσέβεια, απονευρωμένη και αδάπανη. Δεν μας κοστίζει σε τίποτε η πίστη μας. ούτε και είμαστε πρόθυμοι να διακινδυνεύσουμε την προσωπική μας ευτυχία για χάριν του Χριστού. Αποδεχθήκαμε τα κοινωνικά κατεστημένα, αποκαταστήσαμε επιφανειακές σχέσεις με τον Χριστό, αδυνάτισε το αγωνιστικό φρόνημα μέσα μας. Σήμερα δεν υπάρχουν πολλοί ανάμεσά μας έτοιμοι να δώσουμε τη μαρτυρία της πίστεώς μας, και πολύ περισσότερο να υποστούμε κάποια θυσία για χάρι της. Γι΄ αυτό και έλειψαν οι αγωνιστές, θέριεψαν τα πάθη, συμβιβάσθηκαν οι αξίες, προδόθηκε η ιστορία. Μικροί και μεγάλοι στην πλειονότητά μας, διακονούμε μια καλόβολη και αποδοτική πίστη, που όμως παραμένει ξένη στις μεγάλες προοπτικές της ειρηνικής επανάστασης, για την αλλαγή του κόσμου. Και όμως σήμερα ο κόσμος περισσότερο από κάθε άλλη φορά έχει την ανάγκη αυτής της μαρτυρίας μας. Ο κόσμος του παραλόγου, της κατανάλωσης, του υλισμού, της σκληρότητας και της σύγχυσης. Ο κόσμος των φώτων και των ανέσεων, αλλά και του άγχους και της απόγνωσης. Αυτός ο κόσμος ζητάει μια αυθεντική έκφραση ζωής, τη γνησιότητα του ήθους, την προσωποποίηση της αρετής. Ζητάει απεγνωσμένα τη σανίδα της σωτηρίας του από τον κατακλυσμό του χαλασμού, από την κόλαση της απομόνωσης. Ζητάει την κοινωνία της αγάπης και της συμπόνοιας, τη κοινωνική δικαιοσύνη, την ολοκλήρωση του προσώπου, τη μέθεξη της αγιότητας. Ζητάει ακόμη την εμπιστοσύνη, την αλήθεια, τη Ζωή. Κι΄ όλα αυτά του φαίνονται τόσο μακρυνά, τόσο απρόσιτα. Ποιος, αν όχι εμείς οι χριστιανοί, οφείλουμε και μπορούμε να του τα δώσουμε; θα τα δώσουμε όμως;…

Αββάς Κασσιανός: Το φοβερό πνεύμα της λύπης

Το φοβερό πνεύμα της λύπης, όταν κυριεύσει την ψυχή του ανθρώπου και τη σκοτίσει ολοκληρωτικά, την εμποδίζει από κάθε αγαθή εργασία και τη γεμίζει με κάθε κακία.
Γιατί δεν της επιτρέπει να προσεύχεται με προθυμία, δεν την αφήνει να εγκαρτερεί στην ωφέλεια των ιερών αναγνωσμάτων, κάνει τον άνθρωπο οργίλο και επιθετικό προς τους αδελφούς.
Γενικά η λύπη, αφού δημιουργήσει σύγχυση σ’ όλες τις σωτήριες σκέψεις της ψυχής και παραλύσει τη δραστηριότητα και την καρτερία της, τη φέρνει σε σημείο να είναι σαν ανόητη και μανιακή, δένοντάς την με το λογισμό της απελπισίας.

Μια γροθιά οι νέοι του Πόντου!

Με 20 παρεμβάσεις οι νέοι Πόντιοι σχεδιάζουν να χτίσουν το μέλλον σε στέρεες και γερές βάσεις, έχοντας στο πλευρό τους τον Ιβάν Σαββίδη. Στη 2η Παγκόσμια Συνδιάσκεψη Ποντιακής Νεολαίας που έγινε στη Θεσσαλονίκη οι νέοι και οι νέες χάραξαν τον δρόμο για τη διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας των προγόνων τους, την προώθηση της ποντιακής διαλέκτου και την ένταξη της ιστορίας του ποντιακού Ελληνισμού στα σχολεία.
Οι 500 σύνεδροι από όλον τον κόσμο έλαβαν συνολικά 20 αποφάσεις. Μεταξύ άλλων, αποφασίστηκαν η μετεξέλιξη της οργανωτικής επιτροπής της 2ης Παγκόσμιας Συνδιάσκεψης Ποντιακής Νεολαίας σε Παγκόσμια Συντονιστική Επιτροπή Νεολαίας, η δημιουργία ενός παγκόσμιου τριτοβάθμιου οργάνου ποντιακού Ελληνισμού, η διοργάνωση διεθνούς επιστημονικού συνεδρίου για την τεκμηρίωση και την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων και η δημιουργία κέντρου ποντιακών μελετών που προανήγγειλε ο Ιβάν Σαββίδης.

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, Κυριακή μετά την Ύψωση - Ερμηνευτικά σχόλια