Συνηθίζουμε να χαρακτηρίζουμε ήρωες τους ανθρώπους, που επιτελούν ριψοκίνδυνες και θαυμαστές πράξεις, όσους μ’ έναν θεαματικό τρόπο ξεπερνούν κάθε ένστικτο αυτοσυντηρήσεως, για να υπηρετήσουν πιστά μιάν αξία. Αλλά η πίστη μας έχει να δείξει στον κόσμο και ένα άλλο είδος ηρώων· ανθρώπους χωρίς ηρωϊσμούς αλλά ηρωϊκούς, που δίνουν μια καινούργια διάσταση στην έννοια του ήρωα, τη διάσταση του Πνεύματος. Αυτοί δεν φορούν λεοντή ούτε εξολοθρεύουν δράκοντες, δεν εξεγείρουν επαναστάσεις ούτε πετούν στο διάστημα. Είναι ταπεινοί κι ασήμαντοι για τον κόσμο, αλλά προσφέρουν σ’ αυτόν το πιο σπουδαίο έργο κάνοντας τη μεγαλύτερη θυσία: αφανίζουν τον εαυτόν τους στη διακονία του λόγου του Θεού, για τη σωτηρία των ανθρώπων. Τι σημαίνει αυτό, μας το δίνει ανάγλυφα να το καταλάβουμε και να το εκτιμήσουμε μια ξεχωριστή προσωπικότητα της Εκκλησίας των αποστολικών χρόνων, ο ευαγγελιστής Λουκάς. Ο απόστολος Παύλος στέλνοντας χαιρετισμούς από τον Λουκά τον ονομάζει στην προς Φιλήμονα επιστολή του συνεργάτη του, ενώ στην προς Κολασσαείς ιατρό και αγαπητό του. Οι τρεις αυτοί χαρακτηρισμοί, ιατρός, αγαπητός, συνεργός, ζωγραφίζουν μπροστά μας τη συμπαθέστατη και ηρωϊκή μορφή του Λουκά.
Ο τρόπος μέ τόν οποίο σχετίζονται μεταξύ τους τά Τρία Πρόσωπα τής Αγίας Τριάδος -- Του ιατρού κ. Κυπριανού Χριστοδουλίδη
Από ιστοσελίδα φέησμπουκ
Χαρίλαος Στουραΐτης
Εχθές
στίς 3:12 μ.μ., 04/10/2020
Θιασώτης της παπικής παραστάσεως, δηλαδή της δήθεν
εικόνος της Αγίας Τριάδος, ο λατινίζων νεοημερολογίτης Μητροπολίτης Περγάμου
κ.Ζηζιούλας.
Η παπική εκκλησιολογία, έτσι όπως διακηρύχθηκε διά της Β΄Βατικανής συνόδου [δογματική διάταξη Lumen Gentium], τονίζει την εκκλησιολογία της κοινωνίας [communio ecclesiology] και βασίζεται στην παπική αντίληψη περί υπάρξεως πρωτείου στην Αγία Τριάδα, δηλαδή στην υπεροχή του Θεού Πατρός έναντι του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, κάτι που θα πρέπει να εφαρμοστεί και στην Εκκλησία.
Γίνονται τώρα τα Οκτωβριανά του 2020 για τους Αρμένιους
Εθνική Επιτροπή Δικαίωσης Αρμενικού Ζητήματος
Τα Σεπτεμβριανά του 1955 για τους Έλληνες της Πόλης γίνονται τώρα Οκτωβριανά του 2020 για τους Αρμένιους. Από χτες το βράδυ στην Κωνσταντινούπολ
Ο Αρμένιος βουλευτής της Τουρκικής Βουλής, Garo Paylan στα πλαίσια αυτά καθώς και από το γεγονός ότι δέχεται απειλές για την ζωή του προέβη στην παρακάτω δήλωση:
Τη ΣΤ΄ (6η) του μηνός Οκτωβρίου, μνήμη του Αγίου Αποστόλου ΘΩΜΑ.
Θωμάς ο ένδοξος του Κυρίου Απόστολος ήτο εις εκ των Δώδεκα Αποστόλων και Μαθητών του Κυρίου, οι οποίοι μετά την φρικτήν και ένδοξον του Δεσπότου Χριστού Ανάληψιν διεσπάρησαν εις όλην την οικουμένην κηρύττοντες τον σωτήριον λόγον του Ευαγγελίου και οι οποίοι με πολλούς κόπους και πόνους και βασάνους, τα οποία έπαθον από τους ασεβείς, έφεραν ημάς εις την ευσέβειαν και είμεθα χρεώσται να πανηγυρίζωμεν αυτούς περισσότερον από τους άλλους Αγίους, ως υπέρ άπαντας κοπιάσαντας, ίνα έχωμεν αυτούς και κατά την παρούσαν ζωήν μεσίτας προς τον Δεσπότην, να μας συγχωρήση τα αμαρτήματα.
π. Θεόδωρος Ζήσης : Εἴμαστε ἑνωμένοι, εἴμαστε μία Ἐκκλησία, βγάζουμε κοινὲς Ἐγκυκλίους.
Καὶ νὰ σᾶς πῶ καὶ κάτι ἄλλο, ἐπίσης ἐξοργιστικό. Ὑπάρχει ἕνας καθηγητὴς τῆς Νομικῆς γνωστός, ὁ Κώστας Μπέης. Λέει λοιπόν, ὅτι κάποια φορὰ κάναμε κάποια οἰκουμενικὴ συνάντηση στὴ Σύρο, Παπικοί, Προτεστάντες, μιὰ ὀρθόδοξη χορωδία, μιὰ παπικὴ καὶ στὸ τέλος ὁ Παπικὸς Ἐπίσκοπος βουτοῦσε τὴν ὄστια μέσα στὸν οἶνο, στὸ αἷμα Χριστοῦ, καὶ μᾶς κοινώνησε ὅλους. Κι ἦταν χαρὰ Θεοῦ. Ὑπάρχει κοινὸ ποτήριο ἢ δὲν ὑπάρχει καὶ μᾶς κοροϊδεύουν; Ἔχει γίνει ἤδη ἡ Ἕνωση ἢ δὲν ἔχει γίνει; Ὑπάρχουν καταγγελίες ἀπὸ ἀξιοπίστους μοναχοὺς κληρικοὺς ποῦ ἐπισκέπτονται μητρόπολη Ἰταλίας. Μοῦ τὰ στέλνουνε τώρα καὶ φανερώνονται. (Καὶ ἔγινε τὸ κοινὸ ποτήριο, γιατί τὸ θέλει τὸ Φανάρι καὶ τὸ ἀνέχονται οἱ Ἐπίσκοποι καὶ κατὰ δεύτερο λόγο οἱ πιστοί. Ἂν δὲν τὸ ἀνεχόταν, ἂν δὲν τὸ προωθοῦσε «διπλωματικά», θὰ εἶχε ἀντιδράσει σ’ αὐτὲς τὶς καταγγελίες. Ὅπως ἐπεμβαίνει σὲ θέματα διοικητικὰ καὶ παπικῶ τῷ τρόπῳ καθαιρεῖ Ἀρχιεπισκόπους ἢ τιμωρεῖ ἄλλους κληρικούς, ἔτσι καὶ στὰ κορυφαῖα αὐτὰ θέματα τῆς Πίστεως θὰ ἐπενέβαινε. Ἀλλὰ τὸ «κοινὸ ποτήριο» εἶναι γεγονός. Ἁπλὰ περιμένουν νὰ «ὡριμάσουν» λίγο ἀκόμα οἱ περιστάσεις. Τὴν ὀρθόδοξη συνείδηση τὴν ὡριμάζουν, τὴν χτυποῦν, ὅπως ὁ ψαρὰς τὸ χταπόδι, γιὰ νὰ τρώγεται καὶ νὰ χωνεύεται, γιατί ὅταν εἶναι γνήσια, εἶναι ἀχώνευτη).
Του θεολόγου Δημήτριου Ἰ. Κάτσουρα:
Δυστυχῶς, θέλοντας νά εἶμαι εἰλικρινής καί δίκαιος καί αὐτοκριτικός, πρέπει νά ὁμολογήσω ὅτι σ' αὐτή τήν ἰδιαίτερα κρίσιμη περίοδο οἱ "Γ.Ο.Χ." τῶν παρατάξεων ἀδικαιολογήτως καί ἐγκληματικῶς δέν ἀγωνίζονται! Τολμῶ νά πῶ ὅτι ἔχουν ἐγκαταλείψει τόν ἀγώνα καί τή μαρτυρία τῆς Ὀρθοδοξίας! Εἶναι τραγική αὐτή ἡ διαπίστωση. Καί τό λέω μετά λόγου γνώσεως γιά ὅσους μέ γνωρίζουν. Ὁ ἀγώνας τῶν ὀρθοδόξων τοῦ 1924 φαίνεται προδομένος καί ἀποπροσανατολισμένος ἀπό ἐμᾶς τούς ἴδιους. Δέν σχολιάζω γιά νά χαϊδέψω κανενός τ' αὐτιά. Αὐτή τήν περίοδο προβληματίζομαι ἰδιαιτέρως κατά πόσον γιά μιά σειρά λόγους τό ἅλας τῶν Γ.Ο.Χ. φαίνεται νά ἔχει μωρανθεῖ! Πέραν τῶν ἀναμνήσεων καί ἀναφορῶν στούς ἀγώνες τῶν Πατέρων μας τοῦ 1924, ὄντως θαυμαστούς καί θεαρέστους, μέ τήν εὐκαιρία τῆς συμπληρώσεως τῶν 90 ἐτῶν ἀπό τήν ἐπιβολή τῆς ἑορτολογικῆς Καινοτομίας, ὀφείλουμε ἐκ λόγων δικαιοσύνης νά ἐπισημάνουμε ὅτι ὁ ἄκρατος μιμητισμός τῶν τῆς ἐπισήμου ἐκκλησίας ἀναίρεσε τόν ὁμολογιακό χαρακτήρα τῆς μαρτυρίας τῶν Γ.Ο.Χ. καί ἐκκοσμίκευσε τόν κολλυβαδικό τους χαρακτήρα. Θά ἦταν ἰδιαίτερα χρήσιμο γιά καλό προβληματισμό καί ἐποικοδομητική αὐτοκριτική ἡ πραγματοποίηση ἀνοικτῶν συζητήσεων καί τοποθετήσεων ἐπ' αὐτῶν τῶν ζητημάτων μεταξύ ἐκπροσώπων τῶν διαφόρων "πλευρῶν" μέ τή συμμετοχή κλήρου καί λαοῦ. Ἡ συνέχιση τῆς σημερινῆς καταστάσεως ἀπειλεῖ μέ μετάλλαξη ἐπ' ὠφελεία τοῦ Οἰκουμενισμοῦ τό κατά τήν ἔκφραση τῶν καινοτόμων παλαιοημερολογιτικό κίνημα ἤ τήν μαρτυρία τῆς ἀκαινοτομήτου Ὀρθοδοξίας.
π. Θεόδωρος Ζήσης: Το χαπάκι της οικουμενιστικής ηρωϊνης.
….Έπαυσαν οι άνθρωποι να διακρίνουν μεταξύ ορθού και εσφαλμένου, μεταξύ αληθείας και πλάνης. Το ναρκωτικό του Οικουμενισμού, της νέας αυτής θρησκείας του Αντιχρίστου, της Παναιρέσεως αυτής κατά τον Γέροντα Ιουστίνο Πόποβιτς, διδόμενο κατά μικρές δόσεις επί δεκαετίες και καλυμμένο με ορθοδοξοφανές περικάλυμμα σαν την Ουνία, με παρερμηνευόμενα χωρία της Αγίας Γραφής και των Πατέρων της Εκκλησίας , έχει ναρκώσει τις συνειδήσεις των περισσοτέρων και μάλιστα πολλών κληρικών και θεολόγων. Έχει δημιουργήσει μία φανταστική, ψεύτικη ατμόσφαιρα ειρήνης και ενότητος με τον δήθεν διάλογο της αγάπης, μέσα στην οποία αναπαύονται μακάρια τα πλήθη, που παίρνουν ανυποψίαστα και δωρεάν από τα μέσα ενημέρωσης το χαπάκι της οικουμενιστικής ηρωϊνης. Οι δόσεις διαρκώς γίνονται ισχυρότερες· από την απλή συνεργασία σε πρακτικά και κοινωνικά θέματα, από τις δηλώσεις των Ορθοδόξων αντιπροσώπων στα οικουμενιστικά συνέδρια ότι μόνον η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι η αληθής Εκκλησία, φθάσαμε στην πλήρη κατεδάφιση των ιερών κανόνων, με απροκάλυπτες και εμφανείς πλέον συμπροσευχές εις τα όμματα αγγέλων και ανθρώπων, εις την διακωμώδηση του φρικτού μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας, μυστηρίου απολύτου εν αληθεία ενότητος, με τους λειτουργικούς ασπασμούς των αιρετικών και τις υπέρ αυτών δεήσεις των διακόνων και τους πολυχρονισμούς των ιεροψαλτών.