Απάντησις εις την Ι. Μ. Βατοπαιδίου – του πρωτοπρ. π. Βασιλείου Ε. Βολουδάκη

Ευχαριστώ πολύ την Αγιορειτική Ι. Μονή Βατοπαιδίου για την προσοχή που έδειξε στο άρθρο μου «ΠΛΑΝΗ Ο ΚΑΘΑΓΙΑΣΜΟΣ ΔΥΟ ΑΓ. ΠΟΤΗΡΙΩΝ ΕΙΣ ΜΙΑΝ Θ.ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ» («Ορ­θόδοξος Τύπος» 3-2-2017), έστω και αν αυτή η προσοχή της –όπως σημειώνει– δεν οφείλεται σε αυτό καθ’εαυτό το σκεπτικό του άρθρου μου αλλά στο ότι δημοσιεύθηκε «στην δημοφιλή εφημερίδα “Ορθόδοξος Τύπος”», αδυνατώ, όμως να την επαινέσω για τον τρόπον που επέλεξε να απαντήση στο κείμενό μου, ιδίως δε για το περιεχόμενο της απαντήσεώς της.

Εξηγούμαι ευθύς:

Α) Ως προς τον τρόπον:

Η Ι. Μονή έκρινε για δικούς της λόγους –παρά την δεοντολογία– ότι δεν έπρεπε να δημοσιεύση την προς εμένα απάντησή της στον «Ορθ. Τύπον» η στην «ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ», έντυπα τα οποία είχαν δημοσιεύσει το άρθρο μου και οι αναγνώστες είχαν γνώση του περιεχομένου του και ήσαν εις θέσιν να αξιολογήσουν και το απαντητικό αγιορειτικό κείμενο, ούτε το παρέθεσε ολόκληρο στους δικούς της αναγνώστες, για να κρίνουν αμερόληπτα, αλλά το ανήρτησε στο διαδίκτυο(!) στην δική της ιστοσελίδα «ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ», στις 17 Αυγούστου 2017, έξι ολόκληρους μήνες μετά την δική μου δημοσίευση, χωρίς να μου κοινοποιήση το περιεχόμενο της αναρτήσεώς της, ενώ εμμέσως στο κείμενό της με καλεί να προσκομίσω αναιρετικά επιχειρήματα της κριτικής της!

Έπαυσε νά εἶναι Ἀκαδημία καί μετατράπηκε σέ ἐπιδημία. -- Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης

...Δυστυχῶς θά πρέπει νά ἀρχίσει κανείς μέ τό «πόθεν ἄρξομαι θρηνεῖν», καί νά συνθέσει νέα Ἱερεμιάδα. Αὐτό πού δέν δέχθηκαν νά κάνουν οἱ μεγάλες μορφές τοῦ Γένους, ὁ Μ. Φώτιος, ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς, ὁ ἅγιος Μάρκος ὁ Εὐγενικός, ὁ Γεννάδιος Σχολάριος, νά προδώσουν τήν ὀρθόδοξη πίστη γιά νά σώσουν τό κράτος ἤ στήν Τουρκοκρατία οἱ Ἅγιοι καί οἱ Νεομάρτυρες, γιά νά σώσουν το σῶμα τους καί τήν καλοπέρασή τους, τό ἐπράξαμε δυστυχῶς καί το πράττουμε σήμερα χειρότερα. Παραδώσαμε τήν Ἑλλάδα στά χέρια ξένων, τῶν Βαυαρῶν τοῦ Ὄθωνος και τῶν ἐντοπίων ὑποστηρικτῶν τους, οἱ ὁποῖοι ἀπό τότε μέχρι σήμερα ἔχουν ὡς μόνιμο στόχο νά ξερριζώσουν και νά ἀφανίσουν ὅ,τι θυμίζει Ὀρθοδοξία καί Βυζάντιο καί Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, νά ἀποδυναμώσουν τελείως τίς πνευματικές ἀντιστάσεις νά καταστήσουν τήν Ἑλλάδα ἀγνώριστη, ἀνορθόδοξη καί ἀνελλήνιστη, ὥστε φραγκεμένη καί ἐκλατινισμένη, παπική, προτεσταντική καί «διαφωτισμένη» (σκοτισμένη), νά την ἀφομοιώσουν καί νά τήν ἀφανίσουν.

Οἱ μεταπατερικοί καί ἀντιπατερικοί ὑπάρχουν καί δροῦν ἐδῶ και πολλά χρόνια· ἁπλῶς τώρα τους ὑποστασιώνει, τούς συνοψίζει και τούς ἐκφράζει «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ» ἡ «Ἀκαδημία Θεολογικῶν Σπουδῶν» τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δημητριάδος, ἡ ὁποία ὅπως ἐλέχθη προσφυῶς ἀπό εὐλαβέστατο και ἀγωνιστή συμπρεσβύτερο ἔπαυσε νά εἶναι Ἀκαδημία καί μετατράπηκε σέ ἐπιδημία.

Ύμνοι στα Εισόδια της Θεοτόκου -- Orthodox Hymns

telemaxos doumanis

O Συναξαριστής της ημέρας.

Παρασκευή, 22 Σεπτεμβρίου 2017

Τη ΚΒ΄ (22^α) του αυτού μηνός Σεπτεμβρίου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΦΩΚΑ του θαυματουργού, του εν λουτρώ σφοδρώς πυρωθέντι τελειωθέντος.                                          

Φωκάς ο Άγιος Ιερομάρτυς ήτο υιός Παμφίλου και Μαρίας, καταγόμενος εκ πόλεως Σινώπης, αρχαίας και περιφανούς ούσης κατά την Μαύρην θάλασσαν. Ευθύς δε εξ απαλών ονύχων ηξιώθη να λάβη τη Χάριν του Αγίου Πνεύματος και να ενεργή παράδιξα θαύματα. Έπειτα δε έγινε και Επίσκοπος και πολλούς απίστους επέστρεψεν εις το φως της θεογνωσίας, τόσον με τα θεία του λόγια, όσον και με τα υπερφυσικά του τεράστια· πάντοτε δε εδίδασκε και εθαυματούργει έως εσχάτης του αναπνοής. Απεκαλύφθη δε εις αυτόν το μαρτυρικόν τέλος, όπερ έμελλε να λάβη, με τοιούτον σημείον παράδοξον· μία περιστερά ελθούσα εκάθισεν επί της κεφαλής του, και θέσασα επ’ αυτής στέφανον, ωμίλησε με ανθρωπίνην φωνήν και είπε· «Ποτήριον εκεράσθη εις σε και πρέπει να το πίης». Και τη αληθεία το τοιούτον ποτήριον του Μαρτυρίου ηξιώθη να πίη ο αοίδιμος επί της βασιλείας του Τραϊανού, εν έτει ρα΄ (101).

Τη ΚΑ΄ (21η) του αυτού μηνός Σεπτεμβρίου, μνήμη του Αγίου Αποστόλου ΚΟΔΡΑΤΟΥ του εν Μαγνησία.

Κοδράτος ο Απόστολος και Μάρτυς ήτο ανήρ σοφός και πολυμαθής. Γενόμενος δε μαθητής των Αποστόλων, εχειροτονήθη Επίσκοπος των Αθηναίων και πολλούς επέστρεψεν εις την αληθή πίστιν του Χριστού, τους δε σοφούς των Ελλήνων, οίτινες υπερηφανεύοντο μεγάλως δια την σοφίαν των, απεστόμωσε και κατήσχυνε με την χάριν του Θεού και με την δύναμιν των λόγων του. Όθεν από τους διώκτας των Χριστιανών τιμωρηθείς με πέτρας, με πυρ και με πολλάς άλλας βασάνους, εδιώχθη από την επαρχίαν και το ποίμνιόν του· και απελθών εις την πόλιν Μαγνησίαν, εδίωξε και από εκεί με τας διδασκαλίας του το σκότος της πλάνης· ύστερον δε κατά τους χρόνους Αδριανού, του καλουμένου Αιλίου, εν έτει ριζ΄ (117), λαμβάνει του Μαρτυρίου τον στέφανον. Το δε άγιον αυτού λείψανον ευρίσκεται εις την Μαγνησίαν, πηγάζον πλουσίως πάσαν ιατρείαν ασθενείας εις όλους τους πλησιάζοντας μετά πίστεως. 

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ ΣΕ ΝΑΟΥΣ ΚΑΙ ΜΟΝΕΣ ΠΙΣΤΩΝ ΑΝΤΙΓΡΑΦΩΝ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΩΝ ΕΙΚΟΝΙΣΜΑΤΩΝ, ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ, ΣΥΝΑΔΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΣΕΒΕΙΑ;

Ἐκτός τῶν ἄλλων (τῶν περισσοτέρων ἀναφερομένων στό συγκεκριμένο ἄρθρο "Ὅταν τά ἀντίγραφα ἱστορικῶν εἰκόνων πολλαπλασιάζονται μέ ταχύτητα… φωτοτυπίας", Ἀ. Λουδάρου, ΑΚΤΙΝΕΣ, 12/9/2017 ) ἐκτιμοῦμε ὅτι ὁ τρόπος καί τό πλαίσιο κατασκευῆς καί ἀποδοχῆς αὐτῶν τῶν πιστῶν ἀντιγράφων, κατά πάντα, τῶν πρωτοτύπων, δημιουργεῖ ἤ ἐμφανίζει καί ἕνα καθαρῶς θεολογικό πρόβλημα. Θά τό ἐκθέσουμε ἐνταῦθα ἁπλουστευμένο γιά κατανόηση ὑπό πάντων (καί μή θεολόγων) ἐπιφυλασσόμενοι νά ἀσχοληθοῦμε, σύν Θεῶ, διεξοδικότερα μέ αὐτό τό ζήτημα. Λοιπόν, ὅπως ὅλοι γνωρίζομε ἡ μία Παναγία μας, ἡ ὑπεραγία Θεοτόκος, ἔχει πολλές προσωνυμίες (οἱ ἑπωνυμίες της ὑπολογίζονται σέ δεκάδες χιλιάδες, ἀνά τόν ὀρθόδοξο κόσμο). Ἡ κάθε εἰκόνα τῆς Θεοτόκου, ἐφέστια σέ Μονή ἤ σέ προσκύνημα, ἡ ὁποία ἔχει κάποιο προσωνύμιο ἔχει ἐπ' αὐτῆς, συνήθως, διάφορα τάματα καί ἀφιερώματα καί κυρίως ἕναν διάκοσμο ὁ ὁποῖος σχετίζεται μέ τό συγκεκριμένο πρωτότυπο εἰκόνισμα, τό ὁποῖο ἐπίσης συνήθως θεωρεῖται καί εἶναι θαυματουργό. Θαυματουργός βεβαίως εἶναι ἡ Θεοτόκος, ἡ ὁποία ἐνεργεῖ τά θαύματα διαπορθμεύουσα τήν χάρη καί εὐλογία της μέσω τῶν συγκεκριμένων ἱερῶν εἰκονισμάτων ἀλλά καί κάθε εἰκόνος της πρός τό συμφέρον τῆς αἰτήσεως τῶν προσφευγόντων στή βοήθειά Της πιστῶν ἀνθρώπων καί κυριως πρός σωτηρίαν αὐτῶν.

Ἀκατανόητον θαῦμα !

ἀνερμήνευτον ἄκουσμα, μυστηρίου θείου ἀποκεκρυμμένου φανέρωσις, ἀκαταμάχητος προστασία, ἀντίληψις κραταιά, ζωοδόχε πηγή, πέλαγος ἀνεξάντλητον τῶν θείων καὶ ἀπορρήτων χαρισμάτων καὶ δωρεῶν, ὕψος τῶν ἐπουρανίων καὶ ἀσωμάτων Δυνάμεων καὶ τῶν Σεραφεὶμ ὑψηλοτέρα, βάθος τῶν ἀποκρύφων νοημάτων τὸ ἀνεξερεύνητον, ἡ κοινὴ φιλοτιμία τῆς φύσεως, ἁπάντων τῶν καλῶν χορηγία, ἡ μετὰ τὴν Τριάδα πάντων τῶν ποιημάτων Δέσποινα, ἡ μετὰ τὸν Παράκλητον ἄλλος Παράκλητος, καὶ μετὰ τὸν μεσίτην Χριστὸν μεσίτρια τοῦ κόσμου παντός, τὸ ὄχημα ἡλίου τοῦ νοητοῦ, τὸ δοχεῖον τοῦ φωτὸς τοῦ ἀληθινοῦ τοῦ φωτίζοντος πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον, ἡ φέρουσα ἐν ἀγκάλαις τὸν τῷ ῥήματι τὰ πάντα φέροντα·

Ἀγίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου