Το φλεγόμενο κελί.

Ρώτησαν κάποτε τον αββά Παλλάδιο, πού καταγόταν από τη Θεσσαλονίκη: 

-Κάνε αγάπη, πάτερ, και πες μας από ποια αιτία έγινες μοναχός; 

-Στην πατρίδα μου, απάντησε εκείνος, μισό χιλιόμετρο μακριά από το τείχος, ζούσε ένας έγκλειστος μοναχός πού λεγόταν Δαβίδ. Είχε έρθει από τη Μεσοποταμία. Ήταν πολύ ενάρετος, ελεήμων και εγκρατής. Έμεινε κλεισμένος και προσευχόμενος στο κελί του, περίπου εβδομήντα χρόνια! 

Ἄς ἑορτάσωμεν πνευματικῶς -- Τοῦ κ. ∆ηµητρίου Γ. Καραχάλιου, Φιλολόγου, Γυµνασιάρχου

Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία θὰ προσκαλέση κι ἐφέτος κατὰ τὴν νύκτα τῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων ὅλα τὰ ὑπάρχοντα ἀνὰ τὸν κόσµον πνευµατικὰ τέκνα της, διὰ νὰ συνεορτάσουν τὸ µεγάλο εἰς αἰωνίαν σπουδαιότητα θρησκευτικὸν γεγονὸς τῆς γεννήσεως τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὡς Θεανθρώπου, τὸ ὁποῖον, ὡς γνωστόν, ἐπονοµάζεται καὶ ἐνανθρώπησις τοῦ δευτέρου προσώπου τῆς Ἁγίας Τριάδος ἢ καὶ ἁπλῶς Χριστούγεννα. Ἐκτὸς δὲ ἀπὸ αὐτὰ ἡ ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων θεωρεῖται καὶ σὰν µητέρα ὅλων τῶν ἄλλων ∆εσποτικῶν ἑορτῶν κάθε ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους, ἐπειδὴ ἂν δὲν ὑπῆρχεν ἡ ἑορτὴ τῆς γεννήσεως τοῦ Κυρίου, τότε δὲν θὰ ὑπῆρχε καὶ εἰς τὸ ἐκκλησιαστικὸν ἡµερολόγιον καµία ἄλλη ἑορτή Του. Ἡ ἑορτὴ λοιπὸν τῶν Χριστουγέννων ἑορτάζεται πανηγυρικῶς ἀπὸ τοὺς Ὀρθοδόξους χριστιανούς, ἐπειδὴ τοὺς ὑπενθυµίζει πρωτίστως τὴν ἀπαλλαγήν των ἀπὸ τὸν αἰώνιον πνευµατικὸν θάνατον, δηλαδὴ ἀπὸ τὸ νὰ ζοῦν µονίµως µακράν τοῦ Θεοῦ, εἰς τὴν ἀπαισίαν Κόλασιν τοῦ Σατανᾶ καὶ τῶν δαιµόνων του.

Apolytikion for Afterfeast of the Theophany in the 1st Tone

Lord, when You were baptized in the Jordan, the veneration of the Trinity was revealed. For the voice of the Father gave witness to You, calling You Beloved, and the Spirit, in the guise of a dove, confirmed the certainty of His words. Glory to You, Christ our God, who appeared and enlightened the world. 

Αγιοποιήσεις -- Του Αθανασίου Σακαρέλλου, θεολόγου

ΔΕΥΤΕΡΟΝ: 

Ο αγαπητός Misha στη συζήτηση εφαρμόζει αυτό που λέει ο λαός «ου με πείσεις, καν με πείσεις»!

Ενώ δηλ. του αποδεικνύεις ότι «ένα και ένα κάνουν δύο», ο αδελφός με διάφορα παραπειστικά τεχνάσματα, ισχυρίζεται ότι «ένα και ένα δεν κάνουν δύο»! Με τέτοιες μεθόδους, όμως δεν γίνεται συζήτηση. Εκτός, αν θέλουμε να την σαμποτάρουμε και υπονομεύσουμε. Αλλά, αυτό δεν θέλω να πιστεύσω ότι είναι στις προθέσεις του καλού αυτού αδελφού.

Και για να γίνω πιό σαφής. ΄Έθεσε ο αδελφός το θέμα της «κοινωνίας» της Εκκλησίας του Παλαιού Ημερολογίου με την Υπερόρια Ρωσική Σύνοδο της Διασποράς, που κατ’ αυτόν είχε πάντα «κοινωνία» με τους Πατριάρχες του Φαναρίου κλπ. Εξηγήσαμε στον αδελφό ότι η Εκκλησία του Παλαιού Ημερολογίου είχε «κοινωνία» με τους Ρώσους της Διασποράς, για ένα διάστημα, μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Πρέπει μάλιστα να σημειώσουμε, ότι η Ρωσική αυτή Σύνοδος ήταν σφόδρα εναντίον του Οικουμενισμού! Ήταν η μόνη Σύνοδος, που αναθεμάτισε την αίρεση του Οικουμενισμού! Πέραν τούτου, οι Πατριάρχες. πιεζόμενοι από τη Μόσχα, από το 1968 και δώθε,  δεν είχαν καμιά «κοινωνία» με τη Ρωσική αυτή Σύνοδο, μέχρι τον προηγούμενο μήνα, που η Σύνοδος αυτή ενώθηκε με το Ρωσικό Πατριαρχείο. 

Το θέμα όμως της Υπερόριας Ρωσικής Συνόδου εν προκειμένω δεν μας ενδιαφέρει μετά το 1982, που η Εκκλησία του Παλαιού Ημερολογίου έκοψε μαζί της «κοινωνία».

Παρά ταύτα, ο αδελφός για να δημιουργήσει εντυπώσεις, ισχυρίζεται προσχηματικά ότι οι Παλαιοημερολογίτες είχαν μέχρι τώρα «κοινωνία» με την Υπερόρια αυτή Σύνοδο! Αυτό δεν είναι αλήθεια. Και όμως ο αδελφός με πείσμα επιμένει, γιατί έτσι πιστεύει ότι θα σπιλώσει την Εκκλησία του Παλαιού Ημερολογίου και θα εκτρέψει τη συζήτηση σ’ άλλες δαιδαλώδεις κατευθύνσεις, για να προκληθεί σύγχυση!

Δεν λέει ο αγαπητός Misha ποιοί είναι αυτοί οι λεγόμενοι «Παλαιοημερολογίτες», που ισχυρίζεται ότι είχαν μέχρι πρόσφατα «κοινωνία» με την Υπερόρια αυτή Σύνοδο! Είναι τα μέλη της Εκκλησίας του Παλαιού Ημερολογίου, ή είναι «εκτός αυτής», δηλ. άτομα, τα οποία ακολουθούν μεν το Παλαιό Ημερολόγιο, όμως δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματική Εκκλησία του Παλαιού Ημερολογίου. Έτσι, ο καλός αδελφός Misha μένει αμετάπειστος, στο ισχυρισμό του περί «κοινωνίας» της Εκκλησίας του Παλαιού Ημερολογίου με τη Υπερόρια Ρωσική Σύνοδο! 

Βηθλεέμ ετοιμάζου στιχηρό Χριστουγέννων - Σύλλογος Ιεροψαλτών Φλώρινας -- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Σάββατο, 7 Ιανουαρίου 2017

Του Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου.

Ἀπὸ πολὺ παλιὰ ἔχει καθοριστεῖ νὰ ἑορτάζουμε κατὰ τὴν ἑπομένη ἡμέρα τῶν Ἁγίων Θεοφανείων, τὴ Σύναξη τοῦ Προφήτου, Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου, γιὰ τὸν λόγο ὅτι ἀξιώθηκε νὰ βαπτίσει τὸν Ἰησοῦ Χριστό. Ὁ Τίμιος Πρόδρομος ὑπῆρξε ὁ Ὄρθρος ποὺ ἀνήγγειλε τὸν ἐρχομὸ τῆς ἡμέρας τοῦ Κυρίου. Ὁ Ὄρθρος ποὺ προηγήθηκε τῆς ἀνατολῆς τοῦ Ἡλίου τῆς δικαιοσύνης. Ἔτσι τὸν ὀνομάζει ἕνας ὕμνος τῶν Θεοφανείων. «Φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ, ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν Κυρίου». Ὁμιλεῖ τὸ στόμα τοῦ Ἀσκητοῦ. Ὁ χαρισματικὸς ἄνθρωπος ποὺ ἀναδείχθηκε «μείζων ἐν γεννητοὶς γυναικών». Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος κηρύσσει προδρομικὰ μέσα στὴν ἔρημο τὸ μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ.

π.Νικόλαος Μανώλης, Πρωτοχρονιάτικη αφύπνιση-Ο μητρ. Ιερεμίας-Η Διακοπή Μνημοσύνου

Πάντοτε είχε το πλήρωμα της χάριτος η Παρθένος, και προ της συλλήψεως, και εν τη συλλήψει, και μετά την σύλληψιν.

Είχε το πλήρωμα της χάριτος προ της συλλήψεως· διότι αν ο Πρόδρομος Ιωάννης εχαριτώθη έτι εκ κοιλίας Μητρός του, κατά τον λόγον του Αγγέλου, ον είπε «Και Πνεύματος Αγίου πλησθήσεται (ο Ιωάννης δηλ.) έτι εκ κοιλίας Μητρός αυτού» (Λουκ. α: 15)· πόσω μάλλον ήτον χαριτωμένη η Θεοτόκος η μέλλουσα γεννήσαι Αυτόν τον Υιόν του Θεού; διο και εν τω εις τα Εισόδια Τροπαρίω της Θεοτόκου γέγραπται «Τα ουράνια πάντα εξέστησαν ορώντα το Πνεύμα το Άγιον εν σοι σκηνώσαν». Όθεν και ο Γαβριήλ ευαγγελίσας αυτήν, κεχαριτωμένην ωνόμασεν, ειπών· «Χαίρε κεχαριτωμένη»· τούτον δε τον λόγον είπε προ του να συλλάβη η Παρθένος τον Κύριον. 

ΠΟΝΤΙΑΚΑ ΚΑΛΑΝΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Η διαφορά της Ορθοδοξίας με τον Παπισμόν αποτελεί σφάλμα να εντοπίζεται μόνον εις τα δόγματα, άτινα ενόθευσεν.

Η διαφορά επεκτείνεται εις αυτήν την νοοτροπίαν, ήτις τον κατεκρήμνισεν εις ηθικόν χάος. Και αν—πράγματι φύσει αδύνατον—απέρριπτε τα σαθρά δόγματα που συνεσώρευσε, και πάλιν θα ήτο προβληματική η μεθ’ ημών πνευματική κοινωνία, αν προηγουμένως δεν διήρχετο από κάποιο «καθαρτήριον πυρ», που θα έστελλε, προς εξαγνισμόν και αναβάπτισιν εις το πνεύμα του Χριστιανισμού, αυτός ο Θεός. Ας μη πλανώμεθα. Με τον Παπισμόν συνεκράθησαν στοιχεία δαιμονικά. Πρέπει να μη διατελώμεν εν γνώσει της καθαρότητος της Ορθοδοξίας, δια να νομίζωμεν ότι υπάρχει περίπτωσις ενώσεως ή συνεργασίας. Το λέγομεν με αληθή οδύνην αυτό. Αλλά δεν δυνάμεθα να αποσιωπήσωμεν την πραγματικότητα. Δεν είμεθα υπερβολικοί. Αν αυτός ο Παπισμός, ο εις τόσους βοθύνους εμπεσών, ο τόσον διαστρέψας την θείαν διδασκαλίαν της Εκκλησίας και υπό τόσων ατίμων ηθικών παθών διαστραφείς, μόλις καταδέχεται να αναγνωρίση εις την άσπιλον δογματικώς και ηθικώς—κατά την διδασκαλίαν—Ορθοδοξίαν μας ύπαρξιν ιχνών αληθείας, διατί να μη ενίδωμεν ημείς εις τούτον δαιμονικάς ενεργείας, εν είδος δαιμονοληψίας ή επηρείας υπό πνευμάτων ακαθάρτων;                                                                                             

Ἡ καθιέρωσις τοῦ μυστηρίου τοῦ Βαπτίσματος διὰ τῶν Θεοφανείων

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Κυθήρων καὶ Ἀντικυθήρων κ. Σεραφεὶμ εἰς ἐγκύκλιόν του διὰ τὴν μεγάλην ἑορτὴν τῶν Θεοφανείων μεταξὺ ἄλλων ἐπισημαίνει: «Ἡ Δεσποτική ἑορτή τῶν Θεοφανείων ἔχει ἰδιαίτερη λαμπρότητα καί χάρι διότι: «ἐν Ἰορδάνῃ βαπτιζομένου τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἡ τῆς Ἁγίας Τριάδος ἐφανερώθη προσκύνησις», ἀλλά καί διότι: «ἐν μέν τῇ προλαβούσῃ ἑορτῇ (τῶν Χριστουγέννων) νήπιον εἴδομεν τόν Ἰησοῦν, ἐν δέ τῇ παρούσῃ (τῶν Θεοφανείων) τέλειον (Αὐτόν) ὁρῶμεν, τόν ἐκ τελείου τέλειον ἐπιφανέντα Θεόν ἡμῶν» (Εὐχή Μεγάλου Ἁγιασμοῦ). Ἀκόμη, ἡ Βάπτισις τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ μᾶς παρέδωκε καί ἐγκαινίασε τό διά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐπιτελούμενον εἰς τό Ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος Ὀρθόδοξο Χριστιανικό Βάπτισμα, τό μόνο ἀληθινό Ἁγιοπνευματικό καί Χριστιανικό Βάπτισμα. Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί, Συνοπτικῶς ἀναφερθήκαμε εἰς τήν Μεγάλη Δεσποτική ἑορτή τῶν Θεοφανείων ἤ τῶν Φώτων καί τό ὑπό τοῦ Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ παραδοθέν εἰς τήν Ἁγίαν μας Ἐκκλησίαν Ἅγιο καί Σωτήριο Ὀρθόδοξο Χριστιανικό Βάπτισμα, διά τό ὁποῖο ὁμιλεῖ ἡ Καινή Διαθήκη καί ἡ Ὀρθόδοξος Ἱερά Παράδοσις τῆς Μιᾶς Ἁγίας Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας μέ τήν καθοριστική δήλωσί της εἰς τό Ἱερόν Σύμβολον τῆς Πίστεώς μας: “ὁμολογῶ ἕν Βάπτισμα εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν”».

Πώς βρέθηκε η εικόνα της Παναγίας της Τήνου

Δεν έχει περάσει παρά ένας χρόνος από την ιστορική ήμερα, που ο επίσκοπος Πατρών Γερμανός ύψωσε το λάβαρο της επαναστάσεως. Στο μοναστήρι του Κεχροβουνίου, πού φαντάζει κάτασπρο πάνω στο νησάκι της Τήνου, η μοναχή Πελαγία, υστέρα από τη βραδινή προσευχή, αποσύρθηκε στο κελί της να ησυχάσει. Ε­νώ είχε αποκοιμηθεί, ένοιωσε ξαφνικά μιαν άρρητη ευωδία, κι αμέσως άκουσε την πόρτα του κελιού ν’ ανοίγει με πάταγο. Μια μεγαλόπρεπη γυναίκα, πού άστραφτε σαν Βασίλισσα, μπήκε μέσα και στάθηκε απέναντι από το κρεβάτι της.
- Σήκω γρήγορα, της είπε. Πήγαινε να συναντήσεις τον Σταματέλλο Καγκάδη, και πες του πώς στο χωράφι του Αντώνη Δοξαρά είναι χωμένη χρόνια τώρα ή ει­κόνα μου. Να φροντίσει να τη βγάλει και να χτίσει το σπίτι μου.

ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΚΑΙ Η ΣΥΣΚΟΤΙΣΙΣ ΤΟΥ -- Τοῦ πρωτοπρ. Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ, Ὁμοτίμου Καθηγητοῦ Παν/μίου Ἀθηνῶν

ΜΕ ΤΗΝ ἐνανθρώπηση καὶ τὴ γέννησή Του ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστὸς πραγματοποιεῖ τὸ σκοπὸ τῆς πλάσεως τοῦ ἀνθρώπου, τὴν ἐμφάνιση τοῦ Θεανθρώπου στὴν ἱστορία. Τὴν ἕνωση τοῦ κτιστοῦ πλάσματος μὲ τὸν Ἄκτιστο Πλάστη. Ὁ σκοπὸς τῆς ἐνανθρωπήσεως εἶναι ἡ θέωση τοῦ ἀνθρώπου. «Ἄνθρωπος γίνεται Θεός, ἵνα Θεὸν τὸν Ἀδὰμ ἀπεργάσηται» (τροπάριο Χριστουγέννων). «Αὐτὸς ἐνηνθρώπησεν, ἵνα ἡμεῖς θεοποιηθῶμεν» (Μ. Ἀθανάσιος). «Ἄνθρωπος γὰρ ἐγένετο ὁ Θεὸς καὶ Θεὸς ὁ ἄνθρωπος» (Ἅγ. Ἰ. Χρυσόστομος). Στὴ λογικὴ ἑνὸς ἠθικιστοῦ ὁ ὅρος «θεοποιηθῶμεν», ποὺ χρησιμοποιοῦν Πατέρες, ὅπως ὁ Μ. Ἀθανάσιος, εἶναι σκάνδαλο. Γι᾽ αὐτὸ μιλοῦν γιὰ «ἠθικὴ θέωση». Διότι φοβοῦνται νὰ δεχθοῦν ὅτι μὲ τὴ θέωση μεταβάλλεται «κατὰ χάριν» ἡ φύση τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ ἄνθρωπος γίνεται «κατά χάριν» αὐτὸποὺ ὁ Τριαδικὸς Θεὸς εἶναι «κατὰ φύσιν» (ἄκτιστος, ἄναρχος, ἀθάνατος). Τὰ Χριστούγεννα εἶναι, γι᾽ αὐτό, ἄμεσα συνδεδεμένα καὶ μὲ τὴ Σταύρωση καὶ τὴν Ἀνάσταση, ἀλλὰ καὶ τὴν Ἀνάληψη καὶ τὴν Πεντηκοστή.

Ο ΔΙΩΓΜΟΣ ΤΩΝ ΕΥΣΕΒΩΝ -- Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

Οι διωγμοί τῶν εὐσεβῶν καί ὁμολογητῶν τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως ποτέ δέν ἔλειψαν ἀπό τήν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας. Πάντα ὑπῆρχαν –καί ὑπάρχουν– οἱ ἀντίθετοι, οἱ κοσμικοί καί ἀντίχριστοι, πού μέ τή δύναμη τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας ἤθελαν να περιορίσουν τή δράση τῶν ἀνθρώπων τοῦ Θεοῦ. Στήν ἐποχή μας διαθέτουν καί πολλά ἄλλα μέσα γιά τό σκοπό τους. Κυρίως χρησιμοποιοῦν τή συκοφαντία καί τό διασυρμό μέσῳ τῶν ἐντύπων καί τῆς τηλεόρασης. Ὑπερασπιζόμενοι μάλιστα καί τά ἀνθρώπινα δικαιώματα, ὑποκριτικά καί δόλια, δέν ἀναγνωρίζουν στούς εὐσεβεῖς κανένα δικαίωμα! Ὁ παραλογισμός σέ ὅλο τό μεγαλεῖο του.

Ὅμως ὑπάρχουν καί ἄλλοι διῶκτες, πού συχνά βρίσκονται στο χῶρο τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι οἱ αἱρετικοί, οἱ ὁποῖοι εἶναι χειρότεροι ἀπό τούς κοσμικούς.

«Ἕνας ἀδελφὸς ἐρώτησε τὸν Ἀββᾶ Ποιμένα, λέγοντας:

“ Ἔκανα μεγάλη ἁμαρτία καὶ θέλω νὰ μείνω σὲ μετάνοια ἐπὶ τρία χρόνια”. Τοῦ λέγει ὁ Γέρων “Πολὺ εἶναι”. Τὸτε οἱ παριστάμενοι στὸν διάλογον εἶπαν: “Μήπως σαράντα ἡμέρες;”. Καὶ ξανάπε ὁ Γέροντας: “Πολὺ εἶναι. Ἐγὼ λέγω, ὅτι ἂν μὲ ὅλη του τὴν καρδιὰ μετανοήση κανεὶς καὶ δὲ συνεχίση νὰ ἁμαρτάνη, ἀκόμα καὶ σὲ τρεῖς ἡμέρες τὸν δέχεται ὁ Θεός”». 

Προς τους σεβαστούς κληρικούς της Συντακτικής Επιτροπής του κειμένου ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ κατά του οικουμενισμού

ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ  κ Ιωάννου ΚΟΡΝΑΡΑΚΗ Του ομότιμου Καθηγητού της Θεολογικής Σχολής κ. Ιωάννου ΚΟΡΝΑΡΑΚΗ Γέροντα Ιωσήφ, Αγίου Ορους, π. Γ. Μεταλληνό, π. Θ. Ζήση, π. Μάρκον Μανώλη και π. Σαράντη Σαράντο. Έλαβα και ανέγνωσα με ιδιαίτερη προσοχή, τόσο το κείμενο τής παρακλήσεώς σας να συμμετάσχω στην αντιοικουμενιστική σας προσπάθεια, όσο και εκείνο τής διακηρύξεώς σας. Στο κείμενο της παρακλήσεώς σας, απευθύνεσθε προσωπικώς και ονομαστικώς στον υποφαινόμενο, και σημειώνετε: «Σας παρακαλούμε θερμά, εφ’ όσον συμφωνείτε με το περιεχόμενο της ομολογίας, να προσυπογράψετε το κείμενο, προκειμένου να χαροποιήσουμε έτσι και να καθησυχάσουμε τούς πιστούς, πού αγωνιούν για τα τεκταινόμενα και αναμένουν λόγους αληθείας». Σκοπός, λοιπόν, της αντιοικουμενιστικής σας προσπάθειας είναι η καθησύχαση των πιστών για την συνεχή ισχυροποίηση της οικουμενιστικής λαίλαπας στον χώρο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, και η καθησύχασίς τους ότι, εσείς εγγυάσθε την προστασία της Εκκλησίας από τις καταστροφικές, γι’ αυτήν, συνέπειες της οικουμενιστικής δραστηριότητος των Ορθοδόξων ταγών της.