Ενα προφητικό άρθρο που γράφτηκε το 2016 από έναν συντηρητικό διανοούμενο σχετικά με τη σιωπηλή «γενοκτονία» των Ευρωπαίων

Από τον 

Γιώργο Χαρβαλιά

Σε μια προσπάθεια να συνεισφέρω στην κατανόηση όσων διακυβεύονται στη σημερινή εκλογική αναμέτρηση της Γαλλίας, παραχωρώ τη σελίδα μου για την αναδημοσίευση των κυριότερων αποσπασμάτων ενός προφητικού άρθρου που γράφτηκε το 2016 από τον Γάλλο συντηρητικό διανοούμενο Guillaume Fay σχετικά με τη σιωπηρή «γενοκτονία» των Ευρωπαίων που συντελείται μέσω της μεταναστευτικής κρίσης. Ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος και συγγραφέας υπήρξε συνιδρυτής της γαλλικής «Νέας Δεξιάς» από την οποία αποχώρησε λόγω της διαφωνίας του με τις αντισημιτικές προκαταλήψεις και στηρίζει κριτικά το Εθνικό Μέτωπο και τη Μαρίν Λεπέν. Ιδού λοιπόν, απολαύστε τον και σκεφτείτε αν κάποια από αυτά που λέει απευθυνόμενος στους Γάλλους σάς θυμίζουν κάτι και από όσα συμβαίνουν σήμερα στη χώρα μας…

Τα ευρωπαϊκά έθνη είναι θύματα μιας συγκαλυμμένης απόπειρας γενοκτονίας, μιας δημογραφικής και πολιτιστικής εξάλειψης, που καθοδηγείται από τη δική τους εθνομαζοχιστική και ξενόφιλη ελίτ. Κάτι που αποτελεί πρωτιά στην ανθρώπινη Ιστορία.

Το κύκνειον άσμα

Ο κύκνος είναι μεγαλόσωμον, κατάλευκον πτηνόν, αμφίβιον, με μακρότατον και πολύ ευκίνητον λαιμόν. Ζη και εις την Ελλάδα και εις πολλάς χώρας και των πέντε (ίσως) ηπείρων, τινά εκ των ειδών αυτού ζώσιν άνω των πεντήκοντα ετών. Κατά την παράδοσιν, προαισθανόμενος τον θάνατον εκσπά εις μελωδικούς θρήνους. Ο επίγειος βίος ενός ανθρώπου και δη ο παραγωγικός εις έργα πνευματικής ιδίως παραγωγής εκτείνεται εις ολίγας δεκαετίας, αι οποίαι διακόπτονται από θλιβερά γεγονότα ή φυσιολογικώς, μη εκτεινόμεναι πλέον της ενάτης δεκαετίας. Ήδη ο υποφαινόμενος, άγων το 92^ον έτος της ηλικίας του και εργαζόμενος υπέρ το δεκάωρον καθημερινώς, χειρωνακτικώς και πνευματικώς εν μέσω πολλών στερήσεων και περισσοτέρων κινδύνων αισθάνεται καμπτομένας τας σωματικάς και πνευματικάς δυνάμεις του και με πολύν κόπον ανταποκρίνεται εις τας ατομικάς και οικογενειακάς του ανάγκας, ιδιαιτέρως δε κατά την τελευταίαν πενταετίαν, καθ’ ην περιποιείται και την κατάκοιτον σύζυγόν του. Η ζωή μου διέρρευσεν εν μέσω πολλών κόπων και αφθόνου ιδρώτος, αφού η εργασία απετέλει δι’ εμέ όχι αγγαρείαν αλλά χαράν. Επί τέλους επέστη η ώρα να καταθέσω τα όπλα, χωρίς ακόμη να έχω ανάγκην βοηθείας εις τας ατομικάς μου ανάγκας.

Ο κύκνος, ο επιθανάτιος, μελωδεί τα άσμα του. Και εγώ, πλησιάζων πλέον προς την δύσιν του επιγείου μου βίου πρέπει να μελωδήσω το πλέον θεάρεστον και σωτήριον άσμα. Το άσμα της συγγνώμης.......

Του Δημητρίου Οδ. Κρικέλλα συνταξιούχου Λυκειάρχου – Μάϊος 2002

Kανών Αναστάσεως Κελλί Αγ Ιωάννου Καρυές Άγιον Όρος -- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Δευτέρα, 8 Μαΐου 2017

Του αγίου αποστόλου και ευαγγελιστού Ιωάννου του Θεολόγου, Αρσενίου του μεγάλου, νεομάρτυρος Θεοδώρου.

Ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης, ὁ ἀγαπημένος μαθητὴς τοῦ Κυρίου, «ὁ ἐπιπεσὼν ἐπὶ τὸ στῆθος τοῦ Ἰησοῦ», εἶναι ἐκεῖνος ποὺ ἔγραψε τὸ κατὰ Ἰωάννην Εὐαγγέλιον, ἀλλὰ καὶ τὶς τρεῖς Καθολικὲς Ἐπιστολές, ποὺ φέρουν τὸ ὄνομά του. Ἡ μνήμη τοῦ Ἀποστόλου Ἰωάννου ἑορτάζεται στὶς 26 Σεπτεμβρίου. Ἡ σημερινὴ ἑορτὴ συνδέεται μὲ τὴν ἀνάδυση θαυματουργικῆς κόνεως (σκόνης) ἀπὸ τὸν τάφο τοῦ Εὐαγγελιστοῦ, μέσῳ τῆς θαυματουργικῆς ἐπενέργειας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ποὺ οἱ ντόπιοι τὴν ἀποκαλοῦσαν «ἐπίγειο μάνα». Ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης, ἀφοῦ, ὕστερα ἀπὸ θεῖο φωτισμό, προέβλεψε ὅτι ἐπρόκειτο νὰ μεταστεῖ ἀπὸ τὴν παροῦσα ζωὴ στὴν αἰώνια καὶ ἀτελεύτητη, παρέλαβε τοὺς μαθητές του καὶ βγῆκε ἔξω ἀπὸ τὴν Ἔφεσο.

Πηγές εκ της Πατερικής Γραμματείας δια την Αποτείχισιν -- Παναγιώτης Τσάλλος Ιστορικός

…Ποιά η κοινωνία μεταξύ φωτός και σκότους; (β΄ κορινθ. 6.14)

                                        ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Το ζήτημα της αποτειχίσεως, όπως ορίζεται έως σήμερα η διακοπή του μνημοσύνου των αιρετικών επισκόπων  σε περίοδο αιρέσεως, παραμένει ένα από τα ζωτικότερης σημασίας  θέματα που απασχόλησαν ποτέ την Εκκλησία. Πρόκειται για τη πρώτη υγιή αντίδραση των Ορθοδόξων με απώτερο στόχο τη σύγκληση Οικουμενικής Συνόδου και τη καταδίκη της αιρέσεως. Για την ακρίβεια, αποτελεί τη μόνη διαχρονικά ασφαλιστική δικλίδα, η οποία διαχωρίζει τους ακαινοτόμητους στη πίστη ορθοδόξους- από τους καινοτόμους αιρετικούς, ακόμα και όταν οι τελευταίοι είχαν την πολιτική εξουσία με το μέρος τους και κατείχαν την πλειάδα των επισκοπικών εδρών.

Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης : Μνημονεύοντας τους πατριάρχες, αρχιεπισκόπους και επισκόπους στις ιερές ακολουθίες, συμμετέχουμε στην οικουμενιστική αποστασία.

Το θέμα της κοινωνίας με τους αιρετικούς, ως και της εν συνεχεία κοινωνίας με τους κοινωνούντες, οι οποίοι με την πράξη τους αυτή αποβαίνουν ακοινώνητοι, είναι το μείζον και επείγον θέμα στην σημερινή εκκλησιαστική ζωή. Το εκκλησιαστικό σώμα νοσεί επικίνδυνα· υπεύθυνοι για την νόσο είμαστε όλοι, όχι μόνον οι κοινωνούντες με τους ετεροδόξους, αλλά και όσοι κοινωνούμε με τους κοινωνούντες· η εκτροπή και η παράβαση μοιάζει με τα συγκοινωνούντα δοχεία, με την μόλυνση του περιβάλλοντος, η οποία δεν περιορίζεται στον προκαλούντα την μόλυνση. Μνημονεύοντας τους πατριάρχες, αρχιεπισκόπους και επισκόπους στις ιερές ακολουθίες, συμμετέχουμε στην οικουμενιστική αποστασία.

Ποιος διαμορφώνει την ιστορία;

Χριστιανός ων Ορθόδοξος, με την χάριν του Θεού, είμαι δέσμιος της διδασκαλίας της αγίας Εκκλησίας μου. Δεν μπορώ να επιτρέψω στον εαυτόν μου επικινδύνους και αναποδείκτους ελευθέρους συλλογισμούς, αλλά οφείλω να αποδεχθώ ανεπιφυλάκτως τι εδίδαξαν οι άγιοι Πατέρες, που μας παρέδωσαν ως καθολικήν εμπειρικήν εν Αγίω Πνεύματι διδαχήν, ως προς το ερώτημα αυτό.

Και ορατώς μεν φαίνεται, ότι τα πάντα ακολουθούν νομοτελειακώς τον δρόμον αιτίων και αιτιατών, μιας ατελείωτης, απτής και ορατής, αιτιοκρατίας, ενός ανυπερβλήτου ντετερμινισμού, που μόνο τα φανερά θαύματα αναστέλλουν την αναπόφευκτη πορεία της ιστορίας, που διαμορφώνει η ανθρωπίνη δραστηριότης. Η αόρατη όμως και αθέατη πλευρά, ο Θεός, αποτελεί τον βέβαιο και υπεραισθητόν έτερο παράγοντα της ιστορίας του κόσμου.

Αγιος Νικοδημος Αγιορειτης

Μη νομίζεις ότι τις προσευχές, τη Θεία Μετάληψη και τους άλλους πνευματικούς σου αγώνες, τα χρησιμοποιείς για να πετάξεις το σταυρό από πάνω σου, αλλά για να τον σηκώνεις με περισσότερη δύναμη και για μεγαλύτερη δόξα του Χριστού.

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, Περί Θείας Κοινωνίας των ασθενών και γενικότερα [ΒΙΝΤΕΟ 2017]

ΜΑΘΗΜΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΘΗΜΑ -- Του αείμνηστου Στεργίου Σάκκου, ῾Ομ. Καθ. Α.Π.Θ.

Στον ἡμεροδείκτη τοῦ Μαΐου, θέση ξεχωριστή γιά τήν ἱστορία τῆς Ρωμιοσύνης καί γιά τήν ἑλληνική ψυχή κατέχει ἡ 29η τοῦ μήνα. Θυμίζει ἐκείνη τήν ἀποφράδα Τρίτη τοῦ 1453, πού σήμανε τήν πτώση τῆς Κωνσταντινουπόλεως, τῆς βασιλίδος τῶν πόλεων, ἡ ὁποία τεῖχος καί προστασία της εἶχε τήν Παναγία μας. ῾Ο ἱστορικός μας Κ. Παπαρρηγόπουλος ἐκτιμᾶ ὅτι «διά τῆς ἁλώσεως ταύτης δέν ἔπεσε μόνη ἡ κυριευθεῖσα πόλις, δέν ἔπεσε μόνη ἡ καταλυθεῖσα βασιλεία, ἀλλ᾿ ἐπί χρόνον μακρόν ἐπεσκιάσθη κόσμος ὁλόκληρος πραγμάτων, καί δογμάτων, ὁ κόσμος ὁ ἑλληνικός». Καί ὁ κορυφαῖος βυζαντινολόγος τῶν ἡμερῶν μας Στῆβεν Ράνσιμαν συμφωνεῖ ὅτι «ἡ ἡμερομηνία τῆς 29ης Μαΐου 1453 ἀποτελεῖ ἕνα σημεῖο στροφῆς στήν ἱστορία», μία ριζική ἀλλαγή. Δυσάρεστη μνήμη, θλιβερή.