π. Γεώργιος Μεταλληνός --- Οικουμενισμός

Ὁ Ἅγιος Διονύσιος Αἰγίνης ὁ ἐν Ζακύνθῳ

Ἀρχιμ. Χαραλάμπους Δ. Βασιλοπούλου

Ἡ μνήμη του ἑορτάζεται τὴν 17ην Δεκεμβρίου

Ὁ Ἅγιος Διονύσιος ἐλέγετο κατὰ κόσμον Γραδενῖγος ἢ Δραγανῖγος Σιγοῦρος. Ἦταν γυιὸς τοῦ Μωκίου Σιγούρου καὶ τῆς Παυλίνας Βάλβη. Γεννήθηκε τὸ 1547 στὸ χωριὸ Αἰγιαλὸς τῆς νήσου Ζακύνθου. Καταγόταν ἀπὸ τὴν περιφανῆ καὶ ἐπίσημη οἰκογένεια τῶν Σιγούρων.

Τὶς ρίζες της τὶς εἶχε ἡ οἰκογένεια αὐτὴ στὴ Νορμανδία. Κατόπιν ἤρθανε στὴν Ἰταλία καὶ ἀπὸ ἐκεῖ διαπεραιώθηκαν στὴν Ζάκυνθο. Ὁ ἄρχοντας τῆς Ζακύνθου τοὺς δώρησε κτήματα νοτιοδυτικά του νησιοῦ.

Ἡ οἰκογένεια αὐτὴ ἦταν ἡρωϊκή. Διακρίθηκε στοὺς πολέμους τῶν Βενετῶν ἐναντίον τῶν Τούρκων. Γι᾿ αὐτὸ πέτυχαν ἀπὸ τὴν Βενετικὴ Γερουσία, ὄχι μόνο τὴν ἀναγνώριση τῆς κτηματικῆς δωρεᾶς, ἀλλὰ καὶ τὴν ἐγγραφή τους στὸ βιβλίο τῶν ἀριστοκρατῶν. Ἀπὸ αὐτὴν τὴν οἰκογένεια οἱ περισσότεροι ἔγιναν Ὀρθόδοξοι. Μεταξὺ αὐτῶν ἦσαν καὶ οἱ πρόγονοι τοῦ Ἁγίου.

Ὁμοίως καὶ ἡ μητέρα του προερχόταν ἀπὸ τὴν ἀρχοντικὴ Ἑνετικὴ οἰκογένεια Βάλβη. Ἀπὸ τὸν γάμον τοῦ Μωκίου καὶ τῆς Παυλίνας γεννήθηκαν τρία παιδιά, ὁ Δραγανῖγος, ὁ Κωνσταντῖνος καὶ ἡ Σιγοῦρα.

Ἡ μόρφωσι τοῦ Ἁγίου

Ὑπάρχει καὶ μία παράδοσις, ποὺ ἀναφέρει, ὅτι ἀνάδοχος τοῦ Ἁγίου εἶναι ὁ Ἅγιος Γεράσιμος.

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τετάρτη, 17 Δεκεμβρίου 2014

Δανιήλ προφήτου, Διονυσίου Ζακύνθου.

Ὁ Προφήτης Δανιὴλ εἶναι ἕνας ἀπὸ τοὺς τέσσερις μεγάλους προφῆτες καὶ ἔζησε στὰ τέλη τοῦ 7^ου μὲ τὶς ἀρχὲς 6^ου π.Χ. αἰώνα. Ἀνῆκε στὴ φυλὴ τοῦ Ἰούδα, ἦταν ἀπὸ βασιλικὸ γένος καὶ γεννήθηκε στὴν Ἄνω Βηθαρά.

Νήπιο ἀκόμα, ὁδηγήθηκε μαζὶ μὲ τοὺς γονεῖς του αἰχμάλωτος στὴν Βαβυλώνα. Μὲ τὴν πρόνοια τοῦ Ναβουχοδονόσορα, ὁ Δανιὴλ (ποὺ ὁ αὐτοκράτορας μετονόμασε Βαλτάσαρ) μὲ τοὺς τρεῖς Ἑβραίους νεαρούς, Ἀνανία, Ἀζαρία καὶ Μισαήλ, σπούδασαν στὴν αὐτοκρατορικὴ αὐλή. Ἐπειδὴ ἡ ἀπόδοσή τους στὶς σπουδὲς ἦταν ἄριστη, ὅταν ἐνηλικιώθηκαν ὁ βασιλιὰς τοὺς ἔδωσε μεγάλη θέση στὸ κράτος. Μάλιστα ὁ Δανιὴλ εἶχε τὸ χάρισα νὰ ἑρμηνεύει ὄνειρα καὶ ἀργότερα προφήτευσε καὶ τὸν ἐρχομὸ τοῦ Υἱοῦ τοῦ Ἀνθρώπου. Κάποτε ὅμως ὁ Ναβουχοδονόσωρ, ἔκανε δική του χρυσὴ εἰκόνα καὶ ἀπαίτησε ἀπ’ ὅλους τοὺς ἀξιωματούχους καὶ τὸν λαὸ νὰ τὴν προσκυνήσουν.

Ὁ Δανιὴλ ἔλειπε σὲ ἀποστολή. Ἦταν ὅμως οἱ τρεῖς παῖδες, ποὺ δὲν προσκύνησαν τὴν εἰκόνα. Ἀμέσως καταγγέλθηκαν στὸ βασιλιά. Αὐτὸς τοὺς εἶπε ὅτι, ἂν πράγματι δὲν προσκύνησαν, τοὺς περιμένει τὸ καμίνι τῆς φωτιᾶς. Τότε οἱ τρεῖς παῖδες ἀπάντησαν: «Ἄκου βασιλιά· ὁ οὐράνιος Θεός, τὸν ὁποῖο ἐμεῖς λατρεύουμε, εἶναι τόσο δυνατός, ποὺ μπορεῖ νὰ μᾶς βγάλει σώους καὶ ἀβλαβεῖς ἀπὸ τὸ καμίνι τῆς φωτιᾶς καὶ νὰ μᾶς σώσει ἀπὸ τὰ χέρια σου. Ἀλλὰ καὶ ἂν ἀκόμα δὲν τὸ κάνει, νὰ ξέρεις ὅτι τοὺς θεούς σου δὲ λατρεύουμε καὶ τὴν εἰκόνα σου δὲν προσκυνάμε».

Πράγματι, ὅταν τοὺς ἔριξαν στὴν φωτιά, οἱ τρεῖς παῖδες βγῆκαν σῶοι καὶ ἀβλαβεῖς. Τὸ ἴδιο συνέβη ἀργότερα καὶ μὲ τὸν Δανιήλ, ὅταν ὁ Δαρεῖος τὸν ἔριξε στὸ λάκκο τῶν λεόντων, ἐπειδὴ ἔκανε τὴν προσευχή του, ἐνῶ ὁ βασιλιὰς εἶχε διατάξει γιὰ 30 ἡμέρες νὰ μὴν κάνει κανεὶς ἰδιαίτερη προσευχή.
Βλέποντας τὸ θαῦμα ὁ Δαρεῖος, κράτησε τὸν Δανιὴλ στὴν αὐλή του, ὅπου παρέμεινε καὶ πέθανε σὲ βαθιὰ γεράματα, πιθανότατα, στὰ Σοῦσα.

ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ

Προλεγόμενα του Κανόνος του Ευαγγελισμού.

Ευαγγελισμός, αδελφοί, και ποίος να μη χαρή εις τοιούτον κοσμοχαρμόσυνον μήνυμα; Ευαγγελισμός, και ποίος ορθόδοξος να μη ευφρανθή κατά την καρδίαν; Τριπλασιάζω την φωνήν, Ευαγγελισμός, και τις να μη λάβη εις την ψυχήν του πνευματικόν ενθουσιασμόν, και πανευφρόσυνον αγαλλίασιν; Επειδή δε ο Ευαγγελισμός ούτος δεν δίδει καλά μηνύματα δια μάταια πράγματα: ήτοι δια φθαρτάς ηδονάς, δια προσκαίρους δόξας, και δια ρέοντα πλούτον, αλλά φέρει εις ημάς χαροποιά και ουράνια ευαγγέλια δια την σύλληψιν του Θεού Λόγου, δια την ανεκλάλητον χαράν της Θεοτόκου, δια την ανάπλασιν όλου του Κόσμου, και δια την αιώνιον σωτηρίαν του γένους των ανθρώπων· τούτου χάριν, πως δεν χρεωστεί κάθε Χριστιανός να λάβη, όχι απλήν ή διπλήν, αλλά τριπλήν και πολλαπλάσιον την χαράν; Ή πως δεν πρέπει να σκιρτήση τω πνεύματι κάθε ορθόδοξος, χαράν ιδικήν του την χαράν της Θεοτόκου νομίζων; Βλέπεις, αγαπητέ, τον Αρχάγγελον Γαβριήλ να καταβαίνη από τον Ουρανόν, και να στέκεται έμπροσθεν της Κυρίας Θεοτόκου όλος φαιδρός, όλος γαληνός, και όλος χαριέστατος, και ακόμη δεν ευφραίνεσαι; Ακούεις τον χαροποιόν ασπασμόν, τον οποίον μετά ευσεβείας μεγάλης λέγει προς την Θεοτόκον «Χαίρε κεχαριτωμένη», και ακόμη στέκεσαι και δεν χαίρεις; Αν οι Προφήται, ο Δαβίδ, λέγω, και ο Ησαϊας προ τόσων αιώνων προσβλέποντες μόνον με το όμμα της διανοίας τον σωτηριώδη τούτον της Θεοτόκου Ευαγγελισμόν, έχαιρον και ευφραίνοντο, και αυτό το ρήμα «Ευαγγελίζομαι» εμεταχειρίζοντο, εις τους λόγους των· ο μεν γαρ Δαβίδ ψάλλων έλεγεν: «Ευαγγελίζεσθε ημέραν εξ ημέρας το σωτήριον του Θεού ημών» (Ψαλμ. ψε: 2), ο δε Ησαϊας μεγαλοφώνως εκήρυττε: «Το σωτήριον Κυρίου ευαγγελιούνται» (Ησ. ξ: 6), αν, λέγω, εκείνοι τόσον έχαιρον, πως εσύ, Χριστιανέ, δεν πρέπει να χαρής και να ευφρανθής, παρόντα βλέπων σήμερον τον παγκόσμιον και κοσμοσωτήριον Ευαγγελισμόν; Δια τούτο λοιπόν ας χαρώμεν σήμερον, αδελφοί, και όλοι ας ευφρανθώμεν τω ονεύματι. Παρακινεί δε ημάς εις τούτο και Ιωάννης ο Γεωμέτρης, προοιμιάζων εν τω εις την εορτήν λόγω αυτού και λέγων: «Χαίρετε· τούτό μοι το βραχύ και μέγα του λόγου προοίμιον, τούτο και αρχή και μέση και τελευτή, χαίρετε· τούτο νυν και φύσις όλη και Κτίσις και λόγος διακελεύεται». Αγαλλιασώμεθα εν τη ημέρα ταύτη, αγαπητοί, έχοντες μάλιστα της αγαλλιάσεως ταύτης προεξάρχοντα και αρχηγόν τον εκ Δαμασκού χαριτώνυμον Ιωάννην τον πρόκριτον πάντων των μελωδών και ασματογράφων, την ιεράν Μούσαν της εκκλησίας, τον ωδικόν Ορφέα των Δεσποτικών και Θεομητορικών εορτών, τον άλλον ψαλμογράφον Δαβίδ τον υπερέχοντα τον Ασάφ και τον Ιδιθούμ και τον Αιθάμ και τον Αιμάν και τους Υιούς Κορέ, τους πρωτοψάλτας όντας της παλαιάς Σκηνής του Θεού· διότι αυτός ο μελίρρυτος Ποιητής δια του ασματικού τούτου Κανόνος όπου εμελούργησεν εις τον Ευαγγελισμόν της Κυρίας Θεοτόκου, παρακινεί όλους ημάς να χαίρωμεν και να αγαλλιώμεθα. Καθώς δε η εορτή και πανήγυρις του θείου Ευαγγελισμού είναι γεμάτη από χαράν και ευφροσύνην πνευματικήν, ούτω και ο Κανών αυτής αρμοδιώτατα συνετέθη χαροποιός και πανευφρόσυνος· επειδή είναι μελωδικώτατος και πανηγυρικώτατος δια τα πανηγυρικά και λαμπρά νοήματα και λόγια όπου περιέχει· μάλιστα δε δια τον πανηγυρικόν τέταρτον ήχον, κατά τον οποίον συνετέθη δια να ψάλλεται· μόνος γαρ ο ήχος αυτός παρά πάσι τοις Μουσικοίς έλαβε την επωνυμίαν ταύτην να λέγεται Πανηγυρικός. Και δια να ειπώ καθολικώς, ο Κανών ούτος είναι τόσον ενθουσιαστικός, και τόσον κινητικός του θεοφιλούς πάθους της πνευματικής χαράς, ώστε κάμνει και τους ψάλλοντας και τους ακούοντας, όχι μόνον να χαίρουν απλώς, αλλ΄ ήδη και να σκιρτούν και να χορεύουν, αν ήτον δυνατόν· ούτως εστί τερπνός και χορευτικός! Κατά αλφάβητον δε εμελουργήθη ο Κανών ίσως δια να δείξη ο Ασματογράφος ότι η εορτή του Ευαγγελισμού είναι αρχή και Κεφάλαιον όλων των εορτών· καθώς γαρ τα εικοσιτέσσαρα στοιχεία του αλφαβήτου είναι αρχαί όλων των γραμμάτων, και εξ αυτών εκείνα εξήρτηνται· ούτω και ο Ευαγγελισμός είναι όλων των Δεσποτικών εορτών αρχή και Κεφάλαιον, και εξ εκείνου όλαι αι άλλαι εξήρτηνται εορταί. Όθεν είπεν ο Νεοκαισαρείας Γρηγόριος προοιμιάζων εις τον Ευαγγελισμόν: «Εορτάς μεν απάσας και υμνωδίας δέον ημίν θυσιών δίκην προσφέρειν Θεώ, πρώτην δε πασών τον Ευαγγελισμόν της Θεοτόκου· πάντων γαρ ημίν των αγαθών αρχή γέγονεν ο Ευαγγελισμός της κεχαριτωμένης, η πολυϋμνητος του Σωτήρος Οικονομία, η ένθεος αυτού και υπερκόσμιος διδασκαλία»· Και ο Κεραμεύς Θεοφάνης ο Ταυρομενίας Επίσκοπος ούτω πανηγυρίζει: «Σήμερον η Εκκλησία δαδουχείται μυστικώς και πυρσεύεται, την πρώτην των εορτών πανήγυριν άγουσα». Αλλά και ο ύπατος των Φιλοσόφων Ψελλός προοιμιάζει πανηγυρίζων ούτως: «Αρχή μεν των όντων Θεός, ουχ΄ ως συντεταγμένος τούτοις και συναριθμούμενος, αλλ΄ ως εξηρημένος και υπερκείμενος· αρχή δε των θείων εορτών τε και πανηγύρεων η των Ευαγγελίων αγγελία προς την Παρθένον και Μητέρα του Λόγου παρά της του Αγγέλου φωνής· αρχή δε, ουχ΄ ως ατελεστέρα των άλλων Μυστηρίων και αναδείξεων, πολλού γε και δει, αλλ΄ ως τελεωτέρα πολλώ τω περιόντι και υπερκειμένη». Είπε δε και ο σοφός Ιωσήφ ο Βρυέννιος: «Ως γαρ η του φυτού ρίζα στελέχους και φύλλων και κλάδων ανθέων τε και καρπών αιτία γινώσκεται, και ουδέν τούτων δίχα ταύτης φαίνεσθαι πέφυκεν· ούτω της εορτής δίχα ταύτης, ουδεμία των εξ αυτής φυεισών επιφαίνεται· και δη σκοπώμεν. Πεντηκοστή γαρ επιτελείται, ότι Ανάληψις προεώρτασται· και Ανάληψις, ότι Ανάστασις· Ανάστασις, ότι Σταύρωσις· Σταύρωσις, ότι Βαϊα· Βαϊα, ότι Έγερσις του Λαζάρου· Λαζάρου έγερσις, ότι Μεταμόρφωσις· Μεταμόρφωσις, ότι Θεοφάνεια· Θεοφάνεια, ότι Υπαπαντή· Υπαπαντή, ότι Χριστού Γέννησις· Χριστού Γέννησις, ότι Ευαγγελισμός» (Λόγω πρώτω εις τον Ευαγγελισμόν). Τρία δε αλφάβητα μεταχειρίζεται ο Μελωδός εν τω Κανόνι τούτω, ίσως εις τιμήν της Αγίας Τριάδος, της οποίας ο εις σήμερον συνελήφθη· εν μεν αλφάβητον, εν ταις εξ Ωδαίς του Κανόνος, εν δε εν τη ογδόη, και εν εν τη εννάτη αντίστροφον. Προβαίνει δε όλος ο Κανών κατά ανταπόκρισιν του Αγγέλου προς την Θεοτόκον, και αμοιβαίως της Θεοτόκου προς τον Άγγελον, ένα μεν δια το σαφέστερον και ευμαθέστερον και δραστικώτερον· σαφέστερος γαρ και ευμαθέστερος και δραστικώτερος γίνεται ο λόγος, όταν ο ένας λέγη, και ο άλλος αποκρίνεται· και άλλο δε δια το ηδύ και χαρίεν των ανταποκρινομένων προσώπων. Εμιμήθη δε κατά τούτο ο Μελωδός τον Ευαγγελιστήν Λουκάν, γράφοντα κατά ανταπόκρισιν τα λόγια όπου είπεν ο Αρχάγγελος Γαβριήλ προς την Παρθένον, και αντιστρόφως τα λόγια όπου είπεν η Παρθένος προς τον Γαβριήλ· ομοίως εμιμήθη και τον προ εαυτού Κωνσταντινουπόλεως άγιον Γερμανόν τον παλαιόν, όστις δι΄ όλου σχεδόν του εις τον Ευαγγελισμόν πανηγυρικού λόγου του με το σχήμα της ανταποκρίσεως προβαίνει, ως εκ της αναγνώσεως αυτού τούτο δήλον γίνεται. Τούτον λοιπόν τον χαριέστατον του Ευαγγελισμού Κανόνα βλέπων εγώ, μηδέ μίαν ερμηνείαν λαβόντα παρά του κυρού Θεοδώρου, ή άλλου τινός σοφού (η γαρ του ανωνύμου ερμηνεία ολίγου λόγου αξία εστί), τούτου χάριν, την βοήθειαν και χάριν της κεχαριτωμένης Θεοτόκου επικαλεσάμενος, ετόλμησα να ποιήσω κάποιαν ερμηνείαν εις αυτόν· άτοπον γαρ μοι εφάνη να ερμηνεύσω μεν τους άλλους ασματικούς Κανόνας των Δεσποτικών εορτών, τον δε του Ευαγγελισμού του κεφαλαίου των εορτών Κανόνα να αφήσω ανερμήνευτον· ει γαρ κατά τας λέξεις φαίνεται εύκολος και σαφής, κατά το νόημα όμως είναι δύσκολος και ασαφής. Εγώ μεν ουν προπορεύομαι έμπροσθεν δια της ερμηνείας, υμείς δε, ω αδελφοί, ακολουθείτέ μοι δια της προσοχής και φιληκοϊας σας.

Kαθ΄ ον χρόνον οι "Γεροντάδες" διαστρέφουν τον λαό περί προσεχούς λάμψης της Ορθοδοξίας, ο Διάβολος δεν άφησε τίποτα όρθιο. Ξεπεράσαμε τα Σόδομα...

Αθήνα

Η ανάγκη εκσυγχρονισμού του Οικογενειακού Δικαίου αναμένεται να τεθεί επί τάπητος από την Εθνική Επιτροπής Βιοηθικής, ώστε να καλυφθούν τυχόν νομικά κενά σε ευαίσθητα κοινωνικά ζητήματα, όπως η συμβίωση των ομοφυλόφιλων ζευγαριών και η απόκτηση απογόνων απ' αυτά. 

Κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου που παραχώρησε σήμερα η επιτροπή, ο αναπληρωτής πρόεδρός της, Ιωάννης Καράκωστας, ομότιμος καθηγητής της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου, επισήμανε την ανάγκη συζήτησης του κοινωνικού αυτού ζητήματος. 

«Στόχος της επιτροπής είναι να εξετάσει κατά πόσο οι κανόνες που ισχύουν για την ελεύθερη συμβίωση των ετερόφυλων ζευγαριών θα πρέπει να ισχύουν και για τα ομόφυλα ζεύγη. Επίσης, στο πλαίσιο αυτό θα πρέπει να συζητηθεί και το κατά πόσο τα ομόφυλα ζευγάρια έχουν το δικαίωμα της υιοθεσίας τέκνων» τόνισε ο κ. Καράκωστας. 

Σε επερχόμενη συνεδρίαση αναμένεται, λοιπόν, να συζητηθούν οι δικλείδες ασφαλείας που θα κατοχυρώνουν τα δικαιώματα του ατόμου στο πλαίσιο των οικογενειακών σχέσεων, ενώ θα ληφθεί και ειδική μέριμνα για τον ρόλο των νέων επιστημονικών εξελίξεων στο οικογενειακό δίκαιο. 

Αξίζει να σημειωθεί ότι, η Εθνική Επιτροπή Βιοηθικής, λογοδοτεί απευθείας στον εκάστοτε Πρωθυπουργό και απαρτίζεται από έγκριτους έλληνες επιστήμονες. Μετά από πρόσφατη ανανέωση της σύνθεσής της, πρόεδρος διατελεί ο καθηγητής Καρδιολογίας, Χριστόδουλος Στεφανάδης και αναπληρωτής πρόεδρος ο κ. Καράκωστας. Μέλη της επιτροπής είναι οι: Ν. Ανάγνου, Χαρ. Σαββάκης, Εμμ. Καναβάκης, Χαρ. Χρυσανθάκης, Γ. Βασίλαρος, Κων. Τσουκαλάς και ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Σάμου-Ικαρίας Ευσέβιος Πιστολης. 

Σκοπός της επιτροπής είναι η προστασία του ανθρώπου και των ατομικών του δικαιωμάτων, ενώ έχει και ελεγκτικό ρόλο προς τους φορείς της Πολιτείας για την πρόληψη ή διόρθωση λαθών που απορρέουν από την δράση τους και έχουν επιπτώσεις στην ηθική και βιολογική υπόσταση του ατόμου.

Μαίρη Μπιμπή

health.in.gr

A ωδή Κανόνος Χριστουγέννων Μ Καρακάλλου

Ο Άγιος Νικόδημος για την Υπεραγίαν Θεοτόκον : Είναι Θεός μετά τον Θεόν :

«Χωρίς την μεσιτείαν Αυτής κανένας ούτε άγγελος, ούτε άνθρωπος, δύναται να πλησιάσει εις τον Θεόν. Επειδή και Αυτή μοναχή ευρίσκεται μεθόριον αναμεταξύ της ακτίστου και κτιστής φύσεως. Αυτή μόνη είναι Θεός άμεσος μετά τον Θεόν και έχει τα δευτερεία της Αγίας Τριάδος, ως ούσα μήτηρ αληθώς του Θεού και Αυτή μοναχή είναι, όχι μόνον ο θησαυροφύλαξ όλου του πλούτου της Θεότητος, αλλά και ο διαμοιραστής εις όλους, και αγγέλους και ανθρώπους, όλων των από Θεού διδομένων εις την κτίσιν υπερφυσικών ελλάμψεων και θείων και πνευματικών χαρισμάτων».

Γιατί δεν αποτειχίστηκαν;

Του αδελφού μας Παναγιώτη Μακρή

Αφορμή για τη συγγραφή του παρακάτω κειμένου έδωσε η ημερίδα (παρωδία) που πραγματοποιήθηκε στις 27 Νοεμβρίου του αυτού έτους από την Ιερά Μητρόπολη Πειραιώς.
Ως γνωστόν οι υπέρμαχοι της δυνητικής ερμηνείας του ΙΕ Κανόνος τη ΑΒ Συνόδου, συχνά χρησιμοποιούν το επιχείρημα της μη αποτειχίσεως των σύγχρονων γερόντων (Παϊσίου, Πορφυρίου, Ιακώβου κ.α) από την αίρεση του Οικουμενισμού και κατ’ επέκταση από τους εκάστοτε Πατριάρχες. Το αυτό επιχείρημα προτάθηκε και από έναν εισηγητή της εν λόγω ημερίδας τον π. Ιωάννη Φωτόπουλο. Με αυτό το κείμενο ευελπιστούμε να δώσουμε ικανοποιητικές απαντήσεις όσον αφορά το ζήτημα αυτό και να αποδείξουμε για άλλη μια φορά το υποχρεωτικό της αποτειχίσεως από την σύγχρονη αίρεση του Οικουμενισμού.

Ο πρώτος που χρησιμοποίησε για πρώτη φορά αυτό το επιχείρημα ήταν ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος στο γνωστό βιβλίο του «Τα Δύο Άκρα». Προσπαθώντας να δικαιολογήσει την μη αποτείχισή του στην μη αποτείχιση του Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς. Ποιο συγκεκριμένα η δικαιολογία την οποία χρησιμοποίησε ο π. Επιφάνιος και χρησιμοποιούνε και όλοι οι σύγχρονοι υπέρμαχοι της μη αποτειχίσεως έχει να κάνει με τις αρετές και τα χαρίσματα των σύγχρονων γερόντων. Πως γίνεται αυτοί οι χαρισματούχοι και ενάρετοι γέροντες να πλανήθηκαν μας λένε.

Πρέπει αρχικά να κατανοήσουμε ότι για το εάν ακολουθήσουμε την οδό την αποτειχίσεως ή όχι, πρέπει να το στηρίξουμε στην διαχρονική πίστη-παράδοση της Εκκλησίας μας. Η στάση οποιουδήποτε προσώπου όσο ενάρετο και αν είναι, δεν πρέπει να αποτελεί τον οδοδείκτη μας αλλά αυτό πρέπει να το κάνει η διαχρονική πίστη και παράδοση της Εκκλησίας μας. Δεν μπορούμε να βασίσουμε την απόφαση μας στο τι έκανε ο α ή β γέροντας, εφόσον εμάς δεν μας αφορά αυτό αλλά μας αφορά το τι θα κάνουμε εμείς. Δεν θα δώσουμε λόγω στον Θεό για τη στάση που τήρησε ο α ή ο β γέροντας, αλλά για την στάση που τηρήσαμε εμείς.

Όλα όσα (δεν) έχουν γίνει το 2014 στα εθνικά!

Kωνσταντίνος Χολέβας

Το 2014 φεύγει μέσα σε κλίμα προεδρολογίας και αναμονής εκλογών. Δεν πρέπει όμως να λησμονούμε τα εθνικά θέματα, τα οποία επηρεάζονται από την έντονη γεωπολιτική αστάθεια στην περιοχή μας και από την αδυναμία της Ευρώπης να βρει νέους στόχους, να σφυρηλατήσει ουσιαστικά ενοποιητικά στοιχεία, να απαντήσει στα ερωτήματα των ευρωφοβικών και των ευρωσκεπτικιστών. Η Ελλάς πρέπει να παραμείνει στην Ευρωπαϊκή Ενωση και στο ευρώ, διαφυλάσσοντας παράλληλα το δικάιωμά της να ασκεί δυναμική εξωτερική πολιτική και να ενισχύει την εθνική άμυνά της.

Αυτοκτονούμε!!!

Καρφί δεν μας καίγεται με την τελείαν αδιαφορίαν της γενοκτονίας, την οποίαν ενεργεί από αρκετών ετών η Ελλάς εις βάρος της υπάρξεώς της, αλλά και της βαρυτάτης ευθύνης, η οποία βαρύνει Γονείς, μαιευτήρας(=φονείς εν ψυχρώ)  την πολιτείαν εις το πρόσωπον των αδιαφόρων, φιλοχρημάτων εθνοπατέρων, την Εκκλησίαν, η οποία θα ηδύνατο να κηρύξη εν διωγμώ τον ελληνικόν Λαόν από μέρους των εκάστοτε κρατούντων και με αφορισμόν των ανδρογύνων, που επιζητούν και δέχονται την έκτρωσιν.

 Ιανουάριος 1970---Δεκέμβριος 2013

15.960.000 ελληνόπουλα κατακρεουργήθηκαν από εκτρώσεις!!!

Με το εθνικό έγκλημα της νομιμοποιήσεως των αμβλώσεων και μάλιστα με δαπάνες του κράτους, δια του Ν. 1609 του 1986.

 Με την έντεχνη από το  1980  αλλοίωση της ομοιογένειας των Ελλήνων με περίπου 3.000. 000 μουσουλμάνων λαθρομεταναστών.

 Και τώρα με την  σταδιακή απονομή της ελληνικής ιθαγένειας σε μετανάστες και λαθρομετανάστες, είναι όντως τραγικόν, ευρισκόμεθα προ της  αλλοιώσεως και μειώσεως του ελληνικού πληθυσμού, και οι υπεύθυνοι του έθνους συνεχίζουν να νομιμοποιούν και να πληρώνουν δια 350 χιλιάδες περίπου, εκτρώσεις, ετησίως.

 Αυτοκτονούμε!!!

Από τον Μέγα Μακάριον τον Αιγύπτιον : Όχι στους πονηρούς λογισμούς

«Πρέπει να φυλάγουμε την ψυχή και να μη την αφήνουμε να συνομιλή με βέβηλους και πονηρούς λογισμούς. Όπως το σώμα μολύνεται, όταν έλθη σε συνάφεια με άλλο σώμα και διαπράξη την αμαρτία, έτσι και η ψυχή διαφθείρεται, όταν δέχεται πονηρούς και ακάθαρτους λογισμούς και συμφωνεί και συγκατατίθεται με αυτούς. Και όχι μόνον τους λογισμούς της πονηρίας και της πορνείας, αλλά και κάθε κακίας, λόγου χάριν της απιστίας, της δολιότητος, της κενοδοξίας, της οργής, της φιλονικίας. Αυτό θα πη να καθαρίζουμε τον εαυτόν μας από κάθε μολυσμόν, σαρκικόν ή πνευματικόν» 

(Β΄ Κορ. Ζ: 1).