Εκκλησία και κόσμος -- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Η αγάπη του Θεού αγιάζει τον κόσμον

Είναι κάποιες αλήθειες παλιές, αλλά όχι ξεπερασμένες. Άφθορες από το πέρασμα του χρόνου, αδιάσειστες από τους σεισμούς και αδιάφθορες από τους συρμούς των καιρών μένουν φωτεινά μετέωρα. Φέγγουν στα σκοτάδια αυτού του κόσμου και κοντρολάρουν την πορεία μας μέσα σ΄ αυτόν. Διευκρινίζω ότι χρησιμοποιώ τη λέξη «κόσμος» με την ειδική έννοια, που της δίνει ο λόγος του Θεού· «ο κόσμος όλος εν τω πονηρώ κείται» (Α΄ Ιω. 5: 19). Ο κόσμος παραδομένος στον πονηρό, που τον ανακηρύσσει άρχοντα και κοσμοκράτορα του αιώνος τούτου, αντιτίθεται συνειδητά στο θέλημα του Θεού. Είναι εντούτοις, θαυμαστό ότι αυτός ο πονηρός κόσμος συνιστά το άμεσο αντικείμενο της αγάπης του Θεού.

ΠΟΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΘΑ ΠΕΙΤΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ? -- π. Γεώργιος Αγγελακάκης

ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΗ ΟΧΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ -- Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης Ὁμότιμος Καθηγητὴς Α Π Θ.

1. Ἀπαγορευμένη καὶ ἐπιτρεπόμενη ἀποτείχιση

Τὸν τελευταῖο καιρὸ γίνεται συχνὰ λόγος γιὰ «ἀποτείχιση» καὶ «ἀποτειχισμένους» πιστούς, μὲ συχνὴ ἐπίσης καὶ μᾶλλον σκόπιμη παρανόηση τοῦ ἐννοιολογικοῦ περιεχομένου αὐτῶν τῶν λέξεων. Τὸ οὐσιαστικὸ ἀποτείχισις παράγεται ἀπὸ τὸ ρῆμα ἀποτειχίζω, τὸ ὁποῖο σύμφωνα μὲ τὰ Λεξικὰ σημαίνει: ὀχυρώνω, ἀποκλείω διὰ τείχους, ἐγείρω μεσότοιχον. Ἑπομένως καὶ ἡ λέξη «ἀποτείχισις» σημαίνει: ἀποκλεισμὸς διὰ τείχους, ὀχύρωσις. Τὸ δὲ τεῖχος ποὺ ὑψώνει κανεὶς γιὰ νὰ ἀμυνθεῖ καλεῖται ἀποτείχισμα.

ΚΑΝΩΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΒΑΣΙΕΣ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ

Τη Η΄ (8η) Μαϊου, μνήμη του Αγίου ενδόξου Αποστόλου και Ευαγγελιστού ΙΩΑΝΝΟΥ του ΘΕΟΛΟΓΟΥ, ή η Σύναξις της εκπεμπομένης εκ του τάφου αυτού αγίας κόνεως, ήτοι του μάννα.

Ιωάννης ο Θεολόγος ο θείος Απόστολος και Ευαγγελιστής, ο ηγαπημένος του Κυρίου Μαθητής, εγεννήθη μεν εις Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας, μετέστη δε προς Κύριον, κηρύττων τον λόγον του Θεού εν Εφέσω εις γήρας βαθύ επί των ημερών του βασιλέως Τραϊανού (98-117). Όταν δε ο μακάριος Ιωάννης επρόκειτο να μετατεθή από της παρούσης ζωής, εις εκείνην την αιωνίαν και άληκτον, προγνωρίσας τούτο δια της εν αυτώ ενοικούσης θείας Χάριτος, παραλαβών τους μαθητάς αυτού ήλθεν έξω της πόλεως Εφέσου εις σημείον όπου και υπέδειξεν ο ίδιος να ανοιγή ο τάφος του.

Ψευδεπίσκοποι: «Ὁ Χριστὸς ἦτο Πρόσφυγας». -- Του κ. Δημητρίου Χατζηνικολάου, Ἀν. Καθηγητού Οἰκονομικῶν τοῦ Παν/μίου Ἰωαννίνων

Μέ αὐτό τό σαθρόν «ἐπιχείρημα» τῶν παγκοσμιοποιητῶν (=Σατανιστῶν) οἱ ψευδεπίσκοποι τῆς «Ἑλλάδος» συναινοῦν εἰς τήν ἰσλαμοποίησίν της! Ἀλλά, πρῶτον, ὁ Χριστός ἔφυγε προσωρινῶς ἀπό τήν γενέτειράν Του διά νά γλυτώσῃ ἀπό τήν μάχαιραν τοῦ Ἡρώδου. Ποίαν ὁμοιότητα ἔχει αὐτό τό γεγονός μέ τίς ὀρδές τῶν Πακιστανῶν, τῶν Ἀφγανῶν, τῶν Σομαλῶν κ.ἄ. πού ἀφήνουν τήν πατρίδα των, ὅπου δέν ἀπειλεῖται ἡ ζωή των (ἄρα δέν εἶναι πρόσφυγες) καί ἔρχονται στήν «Ἑλλάδα» διά νά βιάσουν, νά κλέψουν, νά οἰκοιοποιηθοῦν κτήματα Ἑλλήνων, νά μαχαιρώσουν, νά κάψουν ἱερούς ναούς, νά κτίσουν τεμένη καί νά φωνάζουν κάθε λίγο καί λιγάκι ἀπό ἐκεῖ πάνω οἱ ἰμάμηδές των κ.λπ., ἀπειλώντας ταυτοχρόνως τούς Ἕλληνας ὅτι θά ἐπιβάλουν τήν Σαρίαν, ὅτι περιμένουν τό σύνθημα γιά νά πάρουν τά ὅπλα, νά σκοτώσουν τούς «ἀπίστους» καί νά κυριαρχήσουν εἰς τήν χώραν, ὑλοποιώντας ἔτσι τό γνωστόν «Δόγμα Ὀζάλ», ὅτι ἦρθαν γιά νά τούς «γονιμοποιήσουν» κ.λπ. Τό τελευταῖον φαίνεται νά ἐξάπτῃ κάποιους σεξουαλικῶς, γνωστῶν ὄντων τῶν σεξουαλικῶν προτιμήσεων τῶν μωχαμεντιανῶν, διό καί πανηγυρίζουν ὑπέρ τῶν λαθρομεταναστῶν, ἀλαλάζοντες ὅτι μετά χαρᾶς θά δώσουν νύφες καί γαμβρούς εἰς αὐτούς τούς «νοικοκύρηδες» καί θά «μπολιαστοῦν» μέ αὐτούς τούς «συμπολίτες» των! Ἐρωτῶ καί πάλιν: Ποίαν ὁμοιότητα ἔχει μέ ὅλ' αὐτά τά ἔργα τοῦ Διαβόλου ἡ προσωρινή φυγή τοῦ Χριστοῦ ἀπό τήν Ἰουδαίαν; Ἀπολύτως καμμίαν! Πρόκειται, δηλαδή, δι' ἕν πελώωωωωωωριον ψέμμα! Δεύτερον, ὁ Χριστός ἔφυγε μέ τήν Μητέρα Του καί τόν Ἰωσήφ, δηλαδή ἦσαν μόνον τρεῖς. Ποίαν διαφοράν θά ἠδύναντο νά κάμουν εἰς τήν Αἴγυπτον τρία ἐπιπλέον ἄτομα; Οὐδεμίαν! Ἐδῶ, ὅμως, ἔρχονται ἑκατομμύρια λαθρομεταναστῶν! Ἄρα, ποίαν ὁμοιότητα ἔχει ἡ φυγἠ τοῦ Χριστοῦ μέ τήν κατακτητικήν ἐπιδρομήν τῶν λαθρομεταναστῶν κατά τῆς «Ἑλλάδος»; Ἀπολύτως καμμίαν! Πράγματι, λοιπόν, εἶναι ἕν πελώωωωωωωριον ψέμμα! Μέ αὐτά τά πελώρια ψεύδη ἔχουν κατατρομάξει τούς «Ἕλληνας», οἱ ὁποῖοι, διά νά μήν χαρακτηρισθοῦν «ρατσισταί» ἀπό τούς νεοταξίτας (=Σατανιστάς), τρέχουν ὄπισθεν τῶν ψευδεπισκόπων καί τῶν ψευδοπολιτικῶν διά νά προσφέρουν «γῆν καί ὕδωρ» εἰς τούς λαθροεισβολεῖς!
---------------------------------------

ΚΑΤΑΚΟΜΒΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ είπε...

Ας το δούμε και με την πολιτική ορθότητα των προσκυνημένων ανίερων ψευδεπισκόπων και μασόνων πολιτικών.
Δεν υπήρχε εμπόλεμη κατάσταση στην ''PAX ROMANA'' ώστε να μιλάμε για πρόσφυγες...

Η ΑΛΩΣΙΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΥΠΟ ΑΦΡΙΚΑΝΩΝ ΚΑΙ ΑΣΙΑΤΩΝ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΩΝ ΒΑΣΕΙ ΣΧΕΔΙΟΥ

Ἡ ἅλωσις τῆς Ἑλλάδος ὑπὸ Ἀφρικανῶν καὶ Ἀσιατῶν Μουσουλμάνων γίνεται βάσει σχεδίου, τὸ ὁποῖον ἐκπορεύεται ὑπὸ τῶν ὑπογείων ρευμάτων τῆς Ἀμερικῆς καὶ τὰ «διαπλεκόμενα συμφέροντα». Τὰ μὲν διαπλεκόμενα θέλουν ὅλους αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους διὰ τὴν ἀνατροπὴν τῶν ἐργασιακῶν σχέσεων, τὴν μαύρην καὶ ἀνασφάλιστον ἐργασίαν κ.λπ.. Τὰ «ὑπόγεια ρεύματα τῆς Ἀμερικῆς» ἐπιδιώκουν τὴν διάσπασιν τοῦ δόγματος ὅτι «εἴμεθα ἔθνος ανάδελφον» μὲ ἰσχυρὸν πολιτισμόν, μὲ ἱστορίαν καὶ μὲ ἰσχυρὰν Ἑλληνορθόδοξον ταυτότητα. Τὰ «ρεύματα» αὐτὰ ἐπέτυχον διὰ τῆς λαθρομεταναστεύσεως τὸ ἀκατόρθωτον: Νὰ καταστήσουν τοὺς Ἕλληνας μειονότητα ἄνευ οὐσιαστικῶν δικαιωμάτων.

O αείμνηστος Καθηγητής Ιωάννης Κορναράκης : Θλιβερά διαπίστωσις.

Ύστερα από τόσα χρόνια φαίνεται καθαρά ότι σκοπός της αντιοικουμενιστικής προσπάθειας Κληρικών και Μοναχών είναι η καθησύχαση των πιστών, για την συνεχή ισχυροποίηση της οικουμενιστικής λαίλαπας στον χώρο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, και  η υπόσχεση ότι εγγυόνται την προστασία της Εκκλησίας από τις καταστροφικές, γι’ αυτήν, συνέπειες της οικουμενιστικής δραστηριότητος των Ορθοδόξων ταγών της.

Μνήμη θανάτου -- του αγίου Ιωάννου της Κλίμακος.

«Δεν θα παραλείψω να σου παρουσιάσω και την ιστορία του Χωρηβίτου. Αυτός ζούσε αμελέστατα χωρίς το παραμικρό ενδιαφέρον για την ψυχήν του. Κάποτε λοιπόν συνέβη να ασθενήση βαρύτατα και να φθάση στο σημείο, ώστε επί μία ώρα να φαίνεται ότι απέθανε. Συνήλθε όμως πάλι, οπότε μας ικετεύει όλους να φύγουμε αμέσως. Και αφού έκτισε την πόρτα του κελλιού του, έμεινε κλεισμένος δώδεκα χρόνια χωρίς να ομιλήση καθόλου με κανένα. Δεν γευόταν δε τίποτε άλλο εκτός από ψωμί και νερό. Καθόταν πάντοτε σκεπτικός χύνοντας θερμά δάκρυα. Μόνο όταν πλησίασε η ώρα του θανάτου του αποφράξαμε την πόρτα και εισήλθαμε μέσα. Και αφού πολύ τον παρακαλέσαμε, τούτο μόνο μας είπε: «Συγχωρήστε με, αδελφοί. Αυτός που εγνώρισε τι σημαίνει μνήμη θανάτου, δεν θα μπορέση ποτέ πλέον να αμαρτήση». Εμείς δε εθαυμάζαμε βλέποντας τον άλλοτε αμελέστατο να έχη μεταμορφωθή τόσο απότομα. Και αφού τον εθάψαμε με ευλάβεια στο κοιμητήριο, ύστερα από μερικές ημέρες αναζητήσαμε το άγιό του λείψανο, αλλά δεν το ευρήκαμε. Με το θαυμαστό αυτό σημείο ο Κύριος επληροφόρησε πόσο ευάρεστα δέχθηκε την επιμελημένη και αξιέπαινη μετάνοιά του».

(ΚΛΙΜΑΞ, Λόγος ΣΤ¨ : 20).