ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ - Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

+π. Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης

      Ο Μέγας Βασίλειος γράφει εις τον Άγιον Γρηγόριον τον Θεολόγον ότι "τούτό εστι του Θεού ενοίκησις, το δια της μνήμης ενιδρυμένον έχειν εν εαυτώ τον Θεόν. Ούτω γινόμεθα ναός Θεού, όταν μη φροντίσι γηΐνας το συνεχές της μνήμης διακόπτηται, όταν μη τοις απροσδοκήτοις πάθεσιν ο νούς εκταράττηται, αλλά πάντα αποφυγών ο φιλόθεος (νούς) επί Θεόν αναχωρή και εξελαύνων τα προσκαλούμενα ημάς εις κακίαν, τοις προς αρετήν επιτηδεύμασιν ενδιατρίβη".  Ο Μέγας Βασίλειος δεν λέγει εδώ ότι ένα άτομον γίνεται ναός του Θεού δια της διακοπής της απασχολήσεως του εαυτού του με τας γηΐνας φροντίδας, και να σκέπτεται με την λογικήν του αδιαλείπτως μόνον περί Θεού, αλλά εννοεί την μνήμην του Θεού, της νοεράς ενεργείας η οποία συνεχίζεται ταυτοχρόνως με την απασχόλησιν με τας καθημερινάς υποθέσεις και ειδικώς, όταν κάποιος υφίσταται ταλαιπωρίας.

      Συνεχίζεται.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΝΑΤΑΙ - ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ ΞΕΝΟΝ - ΜΕΓΑΛΥΝΟΝ

«Χριστός γεννάται δοξάσατε. Χριστός εξ ουρανών  απαντήσατε. Χριστός επί γης  υψώθητε. Άσατε τω Κυρίω πάσα ή γη, και εν ευφροσύνη, ανυμνήσατε λαοί' ότι δεδόξασται».

«Τῶ πρὸ τῶν αἰώνων, ἐκ πατρὸς γεννηθέντι ἀρρεύστως Υἱῷ, καὶ ἐπ' ἐσχάτων ἐκ Παρθένου, σαρκωθέντι ἀσπόρως, Χριστῷ τῷ Θεῷ βοήσωμεν· ὁ ἀνυψώσας τὸ κέρας ἡμῶν, ἅγιος εἶ Κύριε». 

«Ῥάβδος ἐκ τῆς ῥίζης Ἰεσσαί, καὶ ἄνθος ἐξ αὐτῆς Χριστέ, ἐκ τῆς Παρθένου ἀνεβλάστησας· ἐξ ὄρους ὁ αἰνετὸς κατασκίου δασέος ἦλθες σαρκωθεὶς ἐξ ἀπειράνδρου, ὁ ἄϋλος καὶ Θεός· Δόξα τῇ δυνάμει σου Κύριε». 

 «Θεὸς ὢν εἰρήνης, Πατὴρ οἰκτιρμῶν, τῆς μεγάλης Βουλῆς σου τὸν Ἄγγελον, εἰρήνην παρεχόμενον ἀπέστειλας ἡμῖν· ὅθεν θεογνωσίας, πρὸς φῶς ὁδηγηθέντες, ἐκ νυκτός ὀρθρίζοντες, δοξολογοῦμέν σε Φιλάνθρωπε».

«Σπλάγχνων Ἰωνᾶν, ἔμβρυον ἀπήμεσεν ἐνάλιος θήρ οἷον ἐδέξατο· τῇ Παρθένῳ δέ, ἐνοικήσας ὁ Λόγος, καὶ σάρκα λαβὼν διελήλυθε φυλάξας ἀδιάφθορον· ἧς γὰρ οὐχ ὑπέστη ῥεύσεως, τὴν τεκοῦσαν κατέσχεν ἀπήμαντον». 

«Οἱ Παῖδες εὐσεβείᾳ συντραφέντες, δυσσεβοῦς προστάγματος καταφρονήσαντες, πυρὸς ἀπειλὴν οὐκ ἐκπτοήθησαν, ἀλλ' ἐν μέσῳ τῆς φλογὸς ἑστῶτες ἔψαλλον· Ὁ τῶν Πατέρων Θεός, εὐλογητὸς εἶ».

«Θαύματος ὑπερφυοῦς ἡ δροσοβόλος, ἐξεικόνισε κάμινος τύπον· οὐ γὰρ οὓς ἐδέξατο φλέγει νέους, ὡς οὐδὲ πῦρ τῆς Θεότητος, Παρθένου ἣν ὑπέδυ νηδύν· διὸ ἀνυμνοῦντες ἀναμέλψωμεν. Εὐλογείτω ἡ κτίσις πᾶσα τὸν Κύριον, καὶ ὑπερυψούτω, εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας». 

Μεγάλυνον ψυχή μου, τὴν τιμιωτέραν, καὶ ἐνδοξοτέραν τῶν ἄνω στρατευμάτων.

«Μυστήριον ξένον, ὁρῶ καὶ παράδοξον! οὐρανὸν τὸ Σπήλαιον· θρόνον Χερουβικόν, τὴν Παρθένον· τὴν φάτνην χωρίον· ἐν ᾧ ἀνεκλίθη ὁ ἀχώρητος, Χριστὸς ὁ Θεός· ὃν ἀνυμνοῦντες μεγαλύνομεν».

Η μία ώρα της μετανοίας της, έγινε δεκτή περισσότερο από τη μετάνοια πολλών άλλων, που διαρκεί πολύν καιρό αλλά δεν έχει θέρμη.

Κάποιας νέας, που λεγόταν Ταϊσία, πέθαναν οι γονείς και έμεινε ορφανή. Αυτή τότε μετέτρεψε το σπίτι της σε ξενώνα των πατέρων της Σκήτης και για πολύ καιρό τους δεχόταν και τους φιλοξενούσε. Όταν όμως ξόδεψε όσα είχε, άρχισε να στερείται. Την πλησίασαν τότε άνθρωποι διεστραμμένοι και την έβγαλαν από τον καλό δρόμο. Και ζούσε πλέον αμαρτωλά. Έτσι που κατάντησε και στην πορνεία. 

Όταν το έμαθαν οι πατέρες, λυπήθηκαν πάρα πολύ και κάλεσαν τον αββά Ιωάννη τον Κολοβό και του είπαν: «Ακούσαμε για την τάδε αδελφή ότι ζει στην αμαρτία. Αυτή, όταν μπορούσε, είχε δείξει αγάπη σ' εμάς· ας τη βοηθήσουμε και εμείς τώρα, όπως μπορούμε. Κάνε λοιπόν τον κόπο να πας σε αυτήν και με σοφία που σου έδωσε ο Θεός, φρόντισε για τη διόρθωση της». 

Πήγε λοιπόν ο γέροντας σε αυτήν, και είπε στη γριά που φύλαγε στην πόρτα: «Πες στην κυρία σου ότι ήρθα». Εκείνη τον έδιωξε λέγοντας: «Εσείς παλιά της τα φάγατε όλα και τώρα είναι φτωχή». Ο γέροντας επέμενε: «Πες της, και θα δει πολύ καλό από εμένα». Ανέβηκε λοιπόν η γριά και ανέφερε στη νέα για τον γέροντα. Ακούγοντας την εκείνη είπε: «Αυτοί οι μοναχοί όλο γυρίζουν κατά την Ερυθρά Θάλασσα και βρίσκουν μαργαριτάρια». Στολίστηκε λοιπόν, κάθισε στο κρεβάτι και είπε στη θυρωρό: «Φέρε τον εδώ». 

Όταν μπήκε ο αββάς Ιωάννης, κάθισε κοντά της και, κοιτώντας την στο πρόσωπο, της είπε: «Τι σε έκανε να απορρίψεις τον Ιησού, ώστε να φτάσεις σε αυτή την κατάσταση;» Αυτή, ακούγοντας τα λόγια του, πάγωσε· και ο γέροντας, σκύβοντας το κεφάλι, άρχισε να κλαίει πικρά. «Αββά, γιατί κλαις;» τον ρώτησε. Αυτός σήκωσε λίγο το κεφάλι του, και σκύβοντας πάλι είπε: «Βλέπω τον σατανά να χορεύει στο πρόσωπο σου, και πως να μην κλάψω;» «Υπάρχει μετάνοια, αββά;» ρώτησε η κόρη. «Ναι», της είπε ο γέροντας. Και εκείνη πρόσθεσε: «Πάρε με, όπου νομίζεις». «Πάμε», είπε ο γέροντας, και αυτή αμέσως σηκώθηκε να τον ακολουθήσει. Ο γέροντας παρατήρησε ότι δεν άφησε καμιά παραγγελία για το σπίτι της και θαύμασε. 

Κοντεύοντας στην έρημο, τους πρόλαβε το βράδυ. Και ο γέροντας της ετοίμασε ένα μικρό προσκέφαλο, το σταύρωσε και της είπε να κοιμηθεί εκεί. Έκανε έπειτα και για τον εαυτό του πιο πέρα και αφού τελείωσε τις προσευχές του πλάγιασε και αυτός. 

Τα μεσάνυχτα ξύπνησε και βλέπει κάτι σαν δρόμο από φως να ξεκινά από αυτήν και να καταλήγει στον ουρανό, και είδε τους αγγέλους του Θεού να ανεβάζουν την ψυχή της. Σηκώθηκε, πλησίασε και τη σκούντηξε με το πόδι. Όταν κατάλαβε ότι ήταν νεκρή, γονάτισε με το πρόσωπο στη γη και παρακαλούσε τον Θεό. Και άκουσε μια φωνή να του λέει ότι η μία ώρα της μετανοίας της έγινε δεκτή περισσότερο από τη μετάνοια πολλών άλλων, που διαρκεί πολύν καιρό αλλά δεν έχει θέρμη.

Αλβανικό σχολείο στο Δομοκό με πρωτοβουλία του (Έλληνα) δημάρχου! Δευτέρα, 22 Οκτωβρίου 2012 - 19:31

Όλα τα είχαμε, το αλβανικό σχολείο μας έλλειπε! Με πρωτοβουλία του δημάρχου Δομοκού Φθιώτιδας, λοιπόν, ιδρύεται στον Δομοκό αλβανικό σχολείο, στο οποίοι «τα μαθήματα μπορούν να παρακολουθήσουν κι όσοι Έλληνες το επιθυμούν», όπως αναφέρει η ανακοίνωση. Η σχετική φιέστα έγινε παρουσία του πρεσβευτή της Αλβανίας, ο οποίος φυσικά και ευλόγησε την όλη προσπάθεια.

Πρόκειται για το τρίτο στη σειρά αλβανικό σχολείο στην Ελλάδα, μετά από αυτά της Γκράβας και του Βόλου. Τα ερωτήματα που προκύπτουν εδώ είναι μπόλικα:

1ον) Έχει το σχολείο αυτό την άδεια του ελληνικού υπουργείου Παιδείας;

2ον) Οι μαθητές του θα διδάσκονται τα αλβανικά βιβλία της ιστορίας, που είναι γεμάτα ανθελληνισμό;

3ον) Όπως ειπώθηκε, «οι δάσκαλοι θα είναι εθελοντές». Πολύ αμφιβάλλουμε ότι υπάρχουν άνθρωποι που θα σπαταλούν αρκετές ώρες της ημέρας τους, επί καθημερινής βάσης, για να διδάσκουν «εθελοντικά», χωρίς αμοιβή. Μήπως θα εμφανίζονται προς τα έξω ως εθελοντές και θα πληρώνονται κανονικότατα από κάποια πηγή; Και αν ναι από ποια; Πρόκειται για αλβανική πηγή, ή μήπως για κάποιο παράρτημα του ιδρύματος του Σόρος;

4ον) Μπορεί οποιοσδήποτε δήμαρχος κάποιας περιοχής να ανοίγει αλβανικά κ.λπ. σχολεία;

Μπορεί να μας τα απαντήσει κάποιος αρμόδιος;

(ΥΓ): Σύμφωνα με Βορειοηπειρώτες, το κατεστημένο της Αλβανίας και οι διεθνείς «φίλοι» του, ανησυχούν σφόδρα από το γεγονός ότι πολλά παιδιά Αλβανών που έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα δε μιλάνε αλβανικά και σιγά-σιγά «αποαλβανοποιούνται». Και για να αποφύγουν την «αποαλβανοποίηση» ιδρύουν σχολεία στην Ελλάδα…

Ιανουάριος 1970---Δεκέμβριος 2011

15 .210 .000, δεκαπέντε  εκατομμύρια διακόσιες δέκα χιλιάδες ελληνόπουλα κατακρεουργήθηκαν από τις αμβλώσεις!!!

Με το εθνικό έγκλημα της νομιμοποιήσεως των αμβλώσεων και μάλιστα με δαπάνες του κράτους, δια του Ν. 1609 του 1986.

 Με την έντεχνη από το  1980  αλλοίωση της ομοιογένειας των Ελλήνων εκ 3.000. 000 μουσουλμάνων λαθρομεταναστών.

 Και τώρα με την  σταδιακή απονομή της ελληνικής ιθαγένειας σε μετανάστες και λαθρομετανάστες, είναι όντως τραγικόν, ευρισκόμεθα προ της  αλλοιώσεως και μειώσεως του ελληνικού πληθυσμού, και οι υπεύθυνοι του έθνους συνεχίζουν να νομιμοποιούν και να πληρώνουν δια 350 χιλιάδες περίπου, εκτρώσεις, ετησίως.

 Αυτοκτονούμεν!!!

Μνήμη της οπτασίας Κοσμά μοναχού, φοβεράς και ωφελίμου.

Το δέκατο τρίτο χρόνο της βασιλείας του Ρωμανού ( 920-944μ.Χ.), ζούσε στη Βασιλεύουσα (Κων/πολη) κάποιος άνδρας, που υπηρετούσε σαν ένας απο τους πιο έμπιστους φύλακες του βασιλικού κοιτώνα του Αλεξάνδρου, προκατόχου του Ρωμανού στο θρόνο. Αυτός λοιπόν ο άνθρωπος προτίμησε τη μοναχική ζωή. Έγινε μοναχός με τ' όνομα Κοσμάς, και αργότερα ηγούμενος του μοναστηριού που βρίσκεται κοντά στο Σάγαρη ποταμό. Κάποτε όμως τον χτύπησε μια πολύ βαριά αρρώστια, που τον ταλαιπωρούσε για πολύ καιρό. 

Συμπλήρωνε ήδη πέντε μήνες σ' αυτή τη φοβερή δοκιμασία, όταν μια μέρα, γύρω στην τρίτη ώρα, συνήλθε λίγο, ανασηκώθηκε μαλακά πάνω στο μικρό του κρεβάτι και ανακάθησε, στηριζόμενος απο το ένα μέρος κι απο το άλλο στους αδελφούς που τον διακονούσαν. 

Μόλις όμως κάθησε, έπεσε σε έκσταση. Έμεινε σ' αυτή την κατάσταση απο την τρίτη ώρα μέχρι την ενάτη. Τα μάτια του ήταν ανοικτά και στηλωμένα στην οροφή του κελλιού του, ενω το στόμα του σιγοψιθύριζε λόγια άναρθρα και εντελώς ακατανόητα. 

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Η ζωή της Εκκλησίας δεν είναι μία στοχαστική ή διανοητική λειτουργία αλλά είναι εμπειρία πνευματική.

Πνευματική ζωή στην Ορθοδοξία ονομάζουμε τη συμμετοχή του πιστού στην πνευματική εμπειρία και ζωή της Εκκλησίας, όπως την έζησαν οι Άγιοι και την παρέδοσαν οι πατέρες. Η ορθόδοξη πνευματικότητα συνδέεται με την ορθόδοξη θεολογία στενά και η θεολογία αποτελεί τη θεωρητική έκφραση της πνευματικής εμπειρίας (πράξης). Η ζωή της Εκκλησίας δεν είναι μία στοχαστική ή διανοητική λειτουργία αλλά είναι εμπειρία πνευματική. Αυτή την κοινή εμπειρία οι πατέρες προσπάθησαν να διασφαλίσουν με την παράδοση. Η παράδοση λοιπόν είναι οδηγός. Έχουμε πνευματική ζωή, όταν συμμετέχουμε στην πνευματική εμπειρία των αγίων, δηλαδή στον αγιασμό. Όταν ο τρόπος ζωής μας μοιάζει με τον τρόπο που άφησαν οι άγιοι.

Βερολίνο: Μια εκκλησία για τρεις θρησκείες

Ενας «Οίκος Προσευχής και Μαθητείας» για χριστιανούς, μουσουλμάνους και εβραίους πρόκειται να κατασκευαστεί στην πλατεία Petriplatz (πλατεία του Αγίου Πέτρου) του Βερολίνου. Τα σχέδια είναι έτοιμα και οι ελπίδες μεγάλες, «όμως ένα κτίριο από μόνο του δεν μπορεί να φέρει κοντά τους ανθρώπους αν δεν το επιθυμούν και οι ίδιοι», σημειώνει ο νικητής του σχετικού αρχιτεκτονικού διαγωνισμού.

 Καθημερινά χιλιάδες αυτοκίνητα διασχίζουν τον πολυσύχναστο δρόμο που περνά μπροστά από την Petriplatz στην κεντρική συνοικία Mitte του Βερολίνου. Είναι ένας αφιλόξενος, έρημος τόπος που όμως θα μπορούσε να μεταμορφωθεί χάρη στον οίκο προσευχής και μαθητείας, ο οποίος θα φιλοξενεί υπό την ίδια στέγη εκκλησία, συναγωγή και τζαμί.

 Για την έναρξη του έργου, η Εβραϊκή Κοινότητα του Βερολίνου, το εκκλησιαστικό κολέγιο Αβραάμ Γκάιγκερ του Πότσδαμ, το Φόρουμ Διαπολιτισμικού Διαλόγου και η Οργάνωση St. Petri-St. Marien της Ευαγγελικής Εκκλησίας ίδρυσαν την οργάνωση «Ο Οίκος Προσευχής και Μαθητείας της Petriplatz του Βερολίνου».

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

O ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ

Φώτη Κόντογλου Από το βιβλίο «ΜΥΣΤΙΚΑ ΑΝΘΗ»

Ο άνθρωπος είναι σε όλα αχόρταγος. Θέλει να απολαύσει πολλά, χωρίς να μπορεί να τα προφτάσει όλα. Και γι' αυτό βασανίζεται.

Οποίος, όμως, φτάσει σε μια κατάσταση, πού να ευχαριστιέται με τα λίγα, και να μη θέλει πολλά έστω και κι αν μπορεί να τα αποκτήσει , εκείνος λοιπόν εiναι ευτυχισμένος.

Οι άνθρωποί δεν βρίσκουν πουθενά ευτυχία, γιατί επιχειρούν να ζήσουν χωρίς τον εαυτό τους. Αλλά όποιος χάσει τον εαυτό του, έχει χάσει την ευτυχία. Ευτυχία δεν είναι το ζάλισμα, πού δίνουν οι πολυμέριμνες ηδονές και απολαύσεις, αλλά η ειρήνη της ψυχής και η σιωπηλή αγαλλίαση της καρδιάς. Γι' αυτό είπε ο Χριστός: «Ουκ έρχεται η βασιλεία του Θεού μετά παρατηρήσεως : ουδέ ερούσιν, ιδού ώδε, ή ιδού εκεί. Ιδού γαρ η βασιλεία του Θεού εντός ημών εστί».

Ξέρω καλά, τι είναι η ζωή που ζούνε οι λεγόμενοι κοσμικοί άνθρωποι. Οι άνθρωποι, δηλαδή, πού διασκεδάζουνε, που ταξιδεύουνε, που ξεγελιούνται με λογής- λογής θεάματα, με ασημαντολογίες, με σκάνδαλα, με τις διάφορες ματαιότητες. Όλα αυτά, από μακριά φαντάζουνε για κάποιο πράγμα σπουδαίο και ζηλευτό! Από κοντά, όμως, απορείς για την φτώχεια που έχουνε, και το πόσο κούφιοι είναι οι άνθρωποι που ξεγελιούνται με αυτά τα γιατροσόφια της ευτυχίας. Βλέπεις δυστυχισμένους ανθρώπους, που κάνουνε τον ευτυχισμένο! Κατάδικους, πού κάνουνε τον ελεύθερο! Άδειοι από κάθε ουσία! Τρισδυστυχισμένοι! Πεθαμένη η ψυχή τους! Kαι γι' αυτό ανύπαρκτη και η «ευτυχία», τους! Τελείως αποξενωμένοι από την Βασιλεία του Θεού!

Αλλά πώς να γίνει ψωμί, σαν δεν υπάρχει προζύμι; Και πώς να μην είναι όλα άνοστα, αφού δεν υπάρχει αλάτι;

Μη φοβάσαι, αδελφέ μου, να μείνεις μοναχός με τον εαυτό σου! Μη καταγίνεσαι ολοένα με χίλια πράγματα, για να τον ξεχάσεις! Γιατί όποιος έχασε τον εαυτό του, κάθεται με ίσκιους και με φαντάσματα μέσα στην έρημο του θανάτου. Αγάπησε τον Χριστό και το Ευαγγέλιο, περισσότερο από τις πεθαμένες σοφίες των ανθρώπων. Περισσότερο από κάθε τιμή και δόξα ετούτου του κόσμου. Και μοναχά  τότε, θα χαίρεσαι σε κάθε ώρα της ζωής σου. Κανένας δρόμος δεν βγάζει στην ειρήνη της καρδιάς, παρά μόνο ο Χριστός, που σε καλεί πονετικά και που σου λέγει: «Εγώ ειμί η οδός».

Ιερά Μητρόπολης Πειραιώς :

᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 22ᾳ Ὀκτωβρίου 2012

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Αἱ ἐρίτιμαι κυρίαι καί Βουλευταί τῆς Δημοκρατικῆς Ἀριστερᾶς στήν Α΄ Πειραιῶς Μαρία Ρεπούση καί στήν Β΄ Πειραιῶς Μαρία Γιαννακάκη ἐδήλωσαν ἀπό κοινοῦ: «Προσβολή στα δημοκρατικά αισθήματα των Πειραιωτών είναι η κατάθεση μήνυσης κατά της θεατρικής παράστασης Corpus Christi από τη μεριά του Μητροπολίτη Πειραιά με τη συνοδεία βουλευτών της Χρυσής Αυγής. Όσα ζήσαμε την προηγούμενη εβδομάδα έξω από το Θέατρο Χυτήριο καταδικάστηκαν από όλο το δημοκρατικό κόσμο της χώρας.

Δεν μπορούν να επιδοκιμάζονται από την εκκλησία. Δεν μπορεί η εκκλησία να συμπορεύεται με ακραίες νεοναζιστικού χαρακτήρα κινήσεις που βάλουν κατά του δημοκρατικού πολιτεύματος». Ἐπί αὐτῆς τῆς δηλώσεώς των, ἔχω νά παρατηρήσω τά κάτωθι:

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

π. Θεόδωρος Ζήσης. Θεραπεία Δαιμονιζομένου Γεργεσηνών

Από το 21.00 λεπτό της ομιλίας και μετά:

….παρουσιάζει η Αποκάλυψη τον δράκοντα το θηρίο από την θάλασσα από την ξηρά τον Αντίχριστο και όλοι οι μεγάλοι και οι ισχυροί πέφτουν και τους προσκυνούν γιατί φαινομενικά φαίνεται ότι έχει μεγάλη δύναμη το θηρίο ο δράκων ο όφης και οι άρχοντες και αυτοί που θέλουν να περνούν καλά και να μη χαλάσουν την ησυχία τους πέφτουν και τους προσκυνούν αλλ΄ όλη αυτή η δύναμης του διαβόλου και η δύναμης της Νέας Εποχής και η δύναμης του συγκρητισμού και η δύναμης του Οικουμενισμού και η δύναμης όλων των άλλων θρησκειών, ας πω επί τη ευκαιρία εδώ να ακουστεί γιατί ζούμε σε μια πολύ επικίνδυνη εποχή, ότι σύμφωνα με την διδασκαλία και των αγίων Αποστόλων και των αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας σε όλες τις άλλες θρησκείες κυριαρχεί ο διάβολος, όλες οι άλλες θρησκείες δεν είναι δρόμοι σωτηρίας, είναι δρόμοι τους οποίους ανοίγει ο Σατανάς μόνο και μόνο για να μην ακολουθήσουν τον δρόμο της σωτηρίας του Ευαγγελίου αλλά να τους οδηγήσει εκεί που αυτός θέλει στην καταστροφή, και βλέπετε π.χ. τη θρησκεία του Ισλάμ τι αιματοχυσίες τι βιαιότητες τι κάνουν οι Ισλαμιστές. Τόλμησε κάποιος και είπε κάτι εναντίον του Μωάμεθ και ξεσηκώθηκαν να σφάξουν να ρημάξουν να σπάσουν να φονεύσουν να σκοτώσουν. Ανθρωποκτόνος ην απ΄ αρχής. Σε όλες τις θρησκείες χωρίς καμία εξαίρεση ενεργεί ο διάβολος, Σατανοκίνητες είναι όλες οι θρησκείες και ας υπάρχουν οι σημερινοί μας Πατριάρχαι συγκρητισταί, όργανα της Νέας Εποχής και Αρχιεπίσκοποι και Επίσκοποι και θεολόγοι οι οποίοι διδάσκουν πως και στις άλλες θρησκείες, και οι άλλες θρησκείες έχουν καλά στοιχεία, και στις άλλες θρησκείες μπορεί κανένας να σωθεί.  Μπορεί κανένας να σωθεί κάτω από τον διάβολο; Μπορεί να σώσει ο διάβολος τον άνθρωπο; Έργον του διαβόλου είναι; Ανθρωποκτόνος ην απ΄ αρχής και εν τη αληθεία ουχ έστηκεν. Όλο λοιπόν το σύστημα αυτό το οποίον θέλει να μην αφήσει τους ανθρώπους να γνωρίσουν τον Χριστό για να σωθούν, όλο το σύστημα αυτό στην Δευτέρα Παρουσία θα καταλυθεί και έχει μία συγκλονιστική περιγραφή ο άγιος Ιωάννης στην Αποκάλυψη πως νικιέται πως ηττάται ο Διάβολος……

Opa!... και εδώ Ελλάδα είναι...

 St. Nicholas Greek Orthodox Church (36 N. Pinellas Ave.) in Tarpon Springs over the weekend.

Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία του Αγ. Νικολάου Tarpon Springs ΗΠΑ

From a distance, visitors could smell, hear and feel the Greek celebration taking place at St. Nicholas Greek Orthodox Church (36 N. Pinellas Ave.) in Tarpon Springs over the weekend.
The celebration was a pioneer as the First Annual Greek Food and Wine Festival.
Specialty Greek groceries, dancing and vendors filled the scene. For three days, the festival gave locals a taste of the islands, in more ways than one. 

Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.

Επί τίνος ίσταται αυτός ο κόσμος; Επί τίνος το ανθρώπινον σώμα ή η ψυχή του ανθρώπου; Ή ο Χριστός είναι Θεός ή ο κόσμος ούτος είναι ένα εργαστήριον φαντασμάτων και φρικαλεοτήτων. Δεν υπάρχει σωτηρία, εάν ο Χριστός δεν είναι Θεός. Δια τούτο, δια να υπερασπίση τον Κύριον Ιησούν Χριστόν από την βλασφημίαν του Αρείου, επεστρατεύθη όλη η Εκκλησία, συνεκεντρώθη όλη εις εν καθολικόν και συνοδικόν σώμα, εις την Πρώτην Οικουμενικήν Σύνοδον, και εναντίον της κακοδοξίας του Αρείου διετύπωσε την αποστολικήν και καθολικήν ορθόδοξον διδασκαλίαν, την αποστολικήν καθολικήν συνείδησιν, την αποστολικήν καθολικήν πίστιν και εμπειρίαν, την αποστολικήν καθολικήν παράδοσιν. Η Σύνοδος δεν εδημιούργησε τίποτε το νέον, αλλ΄ απλώς εξέφρασε και διετύπωσε την αρχαίαν πίστιν και διδασκαλίαν της Εκκλησίας, η οποία εφυλάττετο ιερώς και οσίως εν τη χαρισματική ζωή της Εκκλησίας δια του Αγίου Πνεύματος. Η καθολική πίστις και διδασκαλία της Εκκλησίας εξεφράσθη καθολικώς εις το Σύμβολον της πίστεως, και ιδίως εις την ισχυράν λέξιν «ομοούσιος». «Όλη η χριστιανική αντίληψις της ζωής κατ΄ ουσίαν τι είναι; Είναι η ανάπτυξις του θέματος που αποτελούν τα δόγματα—η δογματική. Και τι είναι η δογματική; Η ανάπτυξις του Συμβόλου της πίστεως. Και τι είναι το Σύμβολον της πίστεως; Ουδέν άλλο παρά ο τύπος του βαπτίσματος διευρυνόμενος:  «Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος». Και τα λόγια αυτά είναι, αναμφιβόλως, ανάπτυξις της λέξεως ο μ ο ο ύ σ ι ο ς… Η λέξις ο μ ο ο ύ σ ι ο ς εκφράζει ακριβώς εκείνο το αντινομικόν σπέρμα της χριστιανικής αντιλήψεως της ζωής, αυτό το εν όνομα («εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος», και όχι «εις τα ονόματα») των Τριών Υποστάσεων.                                                                                                                                      

Συνεχίζεται.  

“Το ΜΕΤΕΩΡΟ ΤΗΣ ΓΟΡΤΥΝΙΑΣ” : το Μοναστήρι της Παναγίας της Κλειβωκάς

Είναι χτισμένη σαν αετοφωλιά, σ' ένα πανύψηλο βράχο, που έχει ύψος πάνω από 200 μ. περίπου. Καθώς ο προσκυνητής την αντικρίζει απ΄ τον απέναντι αμαξιτό δρόμο, έχει την εντύπωση ότι βρίσκεται στα Μετέωρα. Και η εντύπωση αυτή γίνεται ακόμη εντονότερη όταν αρχίσει κανείς ν' ανεβαίνει τα εκατό περίπου σκαλοπάτια που οδηγούν στο ναό της Μεγαλόχαρης.
Εξαιτίας αυτής της εντύπωσης ο Θεόδωρος Μαραγκός, διακεκριμένος θεολόγος από την Δήμητρα, έβαλε, στο πολύ ωραίο βιβλίο που έχει γράψει για τη Μονή, τον τίτλο: “Το ΜΕΤΕΩΡΟ ΤΗΣ ΓΟΡΤΥΝΙΑΣ” (Αθήνα 1999).
Όταν ανεβούμε τα εκατό περίπου σκαλοπάτια, που αναφέραμε, φθάνουμε στο ναό της Θεοτόκου. Πρόκειται για ημισπηλαιώδη ναό. Ο μισός δηλαδή είναι σπηλιά και ο άλλος μισός είναι κτιστή προέκταση του στομίου της σπηλιάς.
Η τραχιά φυσιογνωμία του τοπίου και το δύσβατο και απροσπέλαστο σχεδόν του εδάφους έχει τροφοδοτήσει πολλούς θρύλους και παραδόσεις σχετικά με την εύρεση της εικόνας της Θεομήτορος και την κτίση του μοναστηριού. Κατά μια παράδοση, η εικόνα της Παναγίας, που λέγεται ότι είναι μια από τις έντεκα του Απόστολου Λουκά,
ήταν στο σημείο όπου
σήμερα είναι το εκκλησάκι της Αγίας Άννας στην Κάτω Κλειβωκά, στη θέση Μπέλκος, όπου στην προχριστιανική περίοδο λατρευόταν η θεά Αλουσία Δήμητρα. Στο σημείο αυτό υπήρξε μοναστήρι των Αγίων Θεοδώρων Καλαβρύτων. Το μοναστήρι αυτό διαλύθηκε και ο ναός κατεστράφη επί τουρκοκρατίας και πιθανότατα κατά την απόβαση του Ιμπραήμ πασά στην Πελοπόννησο κατά τα έτη 1825-1828.
Για την τύχη της θαυματουργής εικόνας δεν υπάρχει κανένα επίσημο στοιχείο.

Κατά μιαν άποψη, οι Χριστιανοί, οι οποίοι ήξεραν καλά τα κατατόπια και τις ασφαλείς κρυψώνες, μετέφεραν την εικόνα στη σπηλιά, όπου την έκρυψαν, και από το δύσβατο και μυστικό μονοπάτι πήγαιναν και προσεύχονταν. Κατά άλλη άποψη-παράδοση και θρύλο, λέγεται ότι η εικόνα ευρέθη μετά από σχετικό όνειρο από χωρικό, που καταγόταν από το διπλανό χωριό Δήμητρα Αρκαδίας.Το εκκλησάκι κατασκευάστηκε στο τέλος της περασμένης εκατονταετίας από τον Κοντοβαζαινίτη Σοφιανόπουλο, εγκαταστημένο στο Κάιρο της Αιγύπτου. Το κλιμακοστάσιο κατασκευάστηκε δέκα χρόνια αργότερα με δαπάνη του ιδίου. Από την κτίση του και μετά, το μοναστήρι λειτούργησε σαν γυναικεία μονή. Τη μεγαλύτερη ακμή του γνώρισε επί ηγουμενίας της Μοναχής Μακαρίας Καρρά. Σήμερα, στο μοναστήρι διακονεί μία μόνο μοναχή, η Χριστοδούλη, η οποία βρίσκεται εκεί από το 1953.Γιορτάζει την Παρασκευή του Πάσχα, της Ζωοδόχου Πηγής. Στα παλαιότερα χρόνια η γιορτή συνδυαζόταν με λαμπρά πανήγυρη στα Φραγκάλωνα και θεωρείτο ένα από τα μεγαλύτερα θρησκευτικά και κοσμικά γεγονότα όλων των γύρω χωριών. Δυστυχώς, αυτό το έθιμο εξέλειψε και περιορίστηκε μόνο σε προσκύνημα στη χάρη της. Τελευταία καθιερώθηκε άλλη μια γιορτή στις 23 Αυγούστου, στα εννιάμερα της Παναγίας, με μια προσπάθεια αναβίωσης του παλιότερου εθίμου.
Στη σεπτή και θαυματουργή αυτή εικόνα της Παναγίας μας προσφεύγουν οι Χριστιανοί, όχι μόνο από τις κοντινές αλλά και από μακρινές περιοχές, προκειμένου να την προσκυνήσουν και να προσευχηθούν. Σ' αυτήν καταθέτουν τον πόνο τους, τους καημούς τους, τις αγωνίες τους, τα αιτήματά τους. Σ' αυτήν ακουμπούν την ψυχή τους και από αυτήν, την Μητέρα του Υιού του Θεού και Μητέρα όλων μας, αντλούν δύναμη και κουράγιο για να συνεχίσουν τον ανηφορικό και δύσκολο δρόμο της ζωής. Με δυο λόγια το Μοναστήρι της Παναγίας της Κλειβωκάς αποτελεί, όπως και κάθε άλλο μοναστήρι, αληθινή πνευματική όαση, όπου μπορεί να προστρέχει ο κουρασμένος στρατοκόπος της ζωής προκειμένου ν' αναβαπτισθεί στο αγιοπνευματικό φως του.
Όμως το λαμπρό αυτό αγιοπνευματικό Μετέωρο της Γορτυνίας, η Ι. Μονή της Παναγίας της Κλειβωκάς, αντιμετωπίζει σήμερα σοβαρό κίνδυνο. Γιατί; Γιατί η Γερόντισσα Χριστοδούλη, που επί δεκαετίες υπηρετεί με γρανιτένια πίστη και υποδειγματική ευλάβεια την Παναγία μας, είναι πλέον πολύ μεγάλης ηλικίας. Είναι ανάγκη επομένως να βρεθούν πρόσωπα, δηλαδή Μοναχές, οι οποίες θα προσφερθούν να συνεχίσουν να κρατούν ανοιχτό το Μοναστήρι και αναμμένη την καντήλα της Παναγίας..

ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ - Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

+π. Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης

      Αυτοί οι παράγοντες είναι το κλειδί της κατανοήσεως της πατερικής και βιβλικής διδασκαλίας και της διατυπώσεως των δογμάτων των Οικουμενικών Συνόδων. Δεν έχουν τίποτα να κάνουν με την φιλοσοφίαν και τα μεταφυσικά και είναι πολύ περισσότερον παρόμοια με την σύγχρονον ψυχιατρικήν. Ο άνθρωπος δεν έχει φυσικήν νοεράν ενέργειαν, η οποία θα έπρεπε να λειτουργήση σωστά εις την καρδίαν. Η θεραπεία δι' αυτήν την ασθένειαν, η οποία ονομάζεται προπατορικόν αμάρτημα, είναι η αένναος μνήμη του Θεού, άλλως ονομαζομένη αδιάλειπτος προσευχή ή φωτισμός, η οποία δεν έχει τίποτα να κάμη με την Αυγουστίνειον ή Πλατωνικήν αντίληψιν του φωτισμού μέσω ενοράσεως ή γνώσεως των αρχετύπων.

      Κατάλληλος προετοιμασία δια την όρασιν του Θεού εις την κοινήν Του δόξαν μετά του Χριστού είναι να γίνη κάποιος ναός του Αγίου Πνεύματος δια της μετατροπής της ιδιοτελούς και χρησιμοθηρικής αγάπης εις ανιδιοτελή και μη χρησιμοθηρικήν τοιαύτην. Αυτή η μετατροπή γίνεται εις το ύψιστον επίπεδον του σταδίου του φωτισμού, το οποίον καλείται θεωρία, δηλαδή όρασις (θέα) - εις αυτήν την περίπτωσιν είναι η όρασις των ακτίστων λόγων ή ενεργειών του Θεού εις την δημιουργίαν δια της αδιαλείπτου προσευχής και της αεννάου μνήμης του Θεού. Η νοερά ενέργεια (νούς) απελευθερούται από την υποδούλωσίν της εις την διάνοιαν, εις τα πάθη και εις το περιβάλλον και επηρεάζεται μόνον από αυτήν την μνήμη του Θεού, η οποία λειτουργεί ταυτοχρόνως με τας συνήθεις δραστηριότητας της καθημερινής ζωής. Όταν η νοερά ενέργεια (νούς) είναι εις τοιαύτην κατάστασιν, ο άνθρωπος έχει γίνει ναός του Θεού εν Χριστώ δι' Αγίου Πνεύματος.

      Συνεχίζεται.