+π.Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης : Ορθόδοξος και Βατικάνιος Συμφωνία περί Ουνίας Μπαλαμάντ Λίβανος, Ιούλιος 1993.

 46) Και το να θεωρούν εν προκειμένω οι Λατίνοι και τινές Ορθόδοξοι έγκυρα τα μυστήρια αλλήλων μέσα εις τα πλαίσια αυτά δεν σημαίνει απολύτως τίποτε. Απλώς σημαίνει ότι οι εν λόγω Ορθόδοξοι ή αγνοούν το Φραγκο-Λατινικόν δόγμα περί θείων χαρίτων ή το Ορθόδοξον δόγμα περί ακτίστου μεθεκτής θείας χάριτος. Οι εν λόγω Λατίνοι γνωρίζουν και την ιδικήν τους θέσιν περί θείας χάριτος και την σύγχρονον Ορθόδοξον σύγχυσιν στο θέμα. Παραμένει το γεγονός ότι τα μυστήρια του Σώματος του Χριστού είναι αμέθεκτα όταν δεν συνοδεύονται από την κάθαρσιν της καρδίας ως την προέναρξιν του φωτισμού της καρδίας που οδηγεί εις την τελικήν μέθεξιν του δοξασμού της Πεντηκοστής. Με άλλα λόγια η εν λόγω συμφωνία δεν θα μας οδηγήση στην εκπλήρωσιν της Κυριακής Προσευχής του Ιωάννου 17 όπως υπόσχεται η εν λόγω συμφωνία.

      

    47) Πάντως η Ορθόδοξος θέσις περί των Μυστηρίων του Σώματος του Χριστού δεν φαίνεται εις αυτήν την συμφωνίαν. Δημιουργείται επομένως η εντύπωσις ότι οι Ορθόδοξοι, τουλάχιστον σιωπηλώς, δέχονται ή ανέχονται το Λατινικόν δόγμα περί "κτιστών μεθεκτών θείων χαρίτων," όπως λέγονται από την Φραγκο-Λατινικήν παράδοσιν.

Συνεχίζεται.

Σάββατο 1η Σεπτεμβρίου

Σάββατο, 1 Σεπτεμβρίου 2012
Αρχή της Ινδίκτου. Σύναξις της Θεοτόκου των Μιασηνών, και μνήμη του γενομένου εμπρησμού. Μνήμη Συμεών του Στυλίτου, αγίων 40 μαρτύρων παρθένων γυναικών και ασκητριών και Αμμούν του διακόνου και διδασκάλου αυτών, οσίου Μελετίου του εν όρει της Μυϊοπόλεως ασκήσαντος, Αγγελή νεομάρτυρος. Μνήμη της οσ. Μάρθας, μητρός του Αγίου Συμεών, και της οσίας Ευανθίας, και η Κοίμησις του Ιησού του Ναυή, και των αγίων μαρτύρων και αυταδέλφων Ευόδου, Καλλίστης και Ερμογένους. Ασπασίας παρθενομάρτυρος.

Καημένη Ελλάδα! Τι τέλος σε περίμενε!

 Μα δεν έχεις μήτε κάποιον να σε κλάψει, γιατί την κηδεία σου τη γιορτάζουνε σαν γάμο, με χαρές και με τραγούδια, που αυτά ευτυχώς δεν είναι ελληνικά. Ακούστε την εξής ιστορία: η χταπόδα βοσκά στον πάτο της θάλασσας, μαζί με το χταποδάκι. ʼξαφνα το καμακίζουνε. Το χταποδάκι φωνάζει: με πιάσανε μάνα! Η μάνα του του λέγει: μην φοβάσαι παιδί μου! Ξαναφωνάζει το μικρό: με βγάζουν από την θάλασσα! Πάλι λέγει η μάνα: μην φοβάσαι παιδί μου. Και πάλι: με σγουρίζουνε μάνα! Μην φοβάσαι παιδί μου! Με κόβουνε με το μαχαίρι! Μην φοβάσαι παιδί μου! Με βράζουνε μάνα! Μην φοβάσαι παιδί μου! Με μασάνε μάνα! Μην φοβάσαι παιδί μου! Πίνουνε κρασί μάνα! Τότε εκείνη αναστέναξε και φώναξε: Αχ, σε έχασα παιδί μου! Γιατί το κρασί είναι ο αντίμαχος του χταποδιού, επειδή το λιώνει στο στομάχι. Δηλαδή η μάνα δεν φοβήθηκε μήτε το μαχαίρι, μήτε την φωτιά, μήτε τα δόντια, αλλά το κρασί, που είναι πιο ήρεμο και αθώο μπροστά στα μαχαίρια και τα δόντια. Η Ελλάδα σαν το χταποδάκι πέρασε από φωτιές, δόντια, μαχαίρια, αλλά πνεύμα ΔΕΝ παρέδινε. Ο Φράγκος δεν έρχεται με μαχαίρια, πιστόλια και φωτιές. Ήρθε με χάδια και γλυκόλογα. Ήρθε με δώρα, με λεφτά, να ανακουφίσει την φτώχεια μας, να διασκεδάσει μαζί μας, να χορέψει μαζί μας, να μας ευκολύνει την ζωή με τα μηχανήματά του. Όπως το χταποδάκι έλιωσε στο κρασί, έτσι και η Ελλάδα κοντεύει να χαθεί από το γλυκό κρασί που την μέθυσε και δεν ξέρει τι κάνει και ξεγυμνώθηκε και στρήνιασε και εκ του στρήνους αυτής επλούτισεν.

(Από του Φώτη Κόντογλου το : Ασάλευτο θεμέλιο).

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ Φανάρι -Βατικανό Προς σύνθεσιν τελικήν ;

Uploaded by westrock1974 on Apr 22, 2011

ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΗΣ GOOGLE VIDEO BLOG - ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ http://neataksi.blogspot.com

Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.

Οι «Βίοι των Αγίων» φανερώνουν σαφώς και αποδεικνύουν, ότι κάθε άγιος είναι ο Χριστός επαναλαμβανόμενος. Εις την πραγματικότητα αυτό είναι και ο κάθε χριστιανός, αλλά «κατά το μέτρον της πίστεώς» του. Όλη η ζωή της Εκκλησίας, όλαι αι καθημεριναί ακολουθίαι της, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία διαρκής πρόσκλησις εις αυτό:  Να επαναλαμβάνωμεν και ημείς την ζωήν του Χριστού μαζί με τον άγιον, που εορτάζομεν την τάδε ημέραν, ζώντες μέσα εις την προσευχήν και την χάριν και βιούντες ολόκληρον την ζωήν και τα έργα των αγίων, όπως εκείνοι εβίωσαν την ζωήν και τα έργα του Χριστού. «Μιμηταί μου γίνεσθαι, καθώς καγώ Χριστού» (Α΄ Κορ. 11,1. 4,16). Αυτό παραγγέλλει ο θείος Απόστολος και εις εμέ και εις σε και εις τον καθένα από ημάς. Διότι όλοι έχομεν κληθή εις την αγιότητα, εις την αγίαν πολιτείαν, εις την αγίαν ζωήν (πρβλ. Α΄ Θεσσ. 4, 3, 7). Ηθεία εντολή του πρωτοκορυφαίου Αποστόλου πηγάζει εξ ολοκλήρου από τον Χριστόν: «Κατά τον καλέσαντα υμάς άγιον και αυτοί άγιοι εν πάση αναστροφή γενήθητε, διότι γέγραπται, άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ άγιός ειμι» (Α΄ Πέτρ. 1, 15-16). Την αγίαν όμως ζωήν δεν ημπορούμεν να την ζώμεν μόνοι μας, αλλά πάντοτε «συν πάσι τοις αγίοις», με την βοήθειαν και την καθοδήγησίν των, δια μέσου των αγίων μυστηρίων και των αγίων αρετών εν τη Εκκλησία. Δι΄ αυτό και «της Παναγίας, αχράντου, υπερευλογημένης, ενδόξου Δεσποίνης ημώς Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας μετά πάντων των αγίων μνημονεύσαντες, εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών, Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα!»  Αμήν!  Αμήν!  Αμήν!

Συνεχίζεται.  

Μποτσουάνας Γεννάδιος: άλλος ένας προδότης οικουμενιστής!...

Έλαβε τις μεταπτυχιακές σπουδές στο Ποντιφικό Πανεπιστήμιο Urbania της Ρώμης ο ολετήρας αυτός της Ορθοδοξίας δηλώνει :




Η παρουσία μας εδώ είναι μόνον μία- θα έλεγε κανείς- «διπλωματική παρουσία»και τίποτε περισσότερο. Δε μπορεί στη Μποτσουάνα να υπάρξει Ιεραποστολή, δε γίνεται, δε νοείται να υπάρξει.... Δε μπορούμε να απευθυνθούμε σε ήδη Χριστιανούς, επί δύο περίπου αιώνες τώρα. Διατηρούμε αδελφικές σχέσεις με τους πέντε (5) Επισκόπους των άλλων αδελφών Εκκλησιών και συνεργαζόμασθε σε Ιατρικά και Ανθρωπιστικά Προγράμματα».

+π.Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης : Ορθόδοξος και Βατικάνιος Συμφωνία περί Ουνίας Μπαλαμάντ Λίβανος, Ιούλιος 1993.

 Ο λόγος υπάρξεως του Ουνιτισμού δεν υφίσταται πλέον

45) Οι εκπρόσωποι του Βατικανού και των εν λόγω εννέα Ορθοδόξων Εκκλησιών απεφάσισαν ή πρότειναν ότι ο λόγος υπάρξεως της Ουνίας έπαυσε να υφίσταται. Η πρότασις αυτή βασίζεται στην ιδέαν ότι το θεμέλιον της Εκκλησίας είναι η εν Χριστώ μυστηριακή "κοινωνία," δηλαδή εις την από κοινού αναγνώρισιν της εγκυρότητος των μυστηρίων. Υποτίθεται ότι οι εν λόγω Ορθόδοξοι γνωρίζουν ότι η απόφασις ή πρότασις αυτή έγινε μέσα στα πλαίσια των δογμάτων των 13 Φραγκο-Λατινικών Οικουμενικών Συνόδων του Βατικανού όπου ουδαμού υπάρχει το θεμελειώδες Βιβλικό δόγμα όλων των Ορθοδόξων Οικουμενικών Συνόδων ότι η μέθεξις στα μυστήρια της ακτίστου βασιλείας του Κυρίου της Δόξης είναι η κάθαρσις και ο φωτισμός της καρδίας και του δοξασμού/θεώσεως. Τουναντίον παντού συναντάται εις τας εν λόγω Φραγκο-Λατινικάς Οικουμενικάς Συνόδους το αιρετικόν θεμέλιον του Αυγουστίνου ότι το κάθε είδος μεθεκτής σωστικής χάριτος είναι το κτιστόν αιτιατόν αποτέλεσμα του ακτίστου αιτίου της αμεθέκτου θείας ουσίας. Ταυτίζοντες οι Φραγκο-Λατίνοι την άκτιστον ενέργειαν του Θεού με την θείαν ουσίαν υποχρεούνται να πάρουν την θέσιν ότι αι μεθεκταί θείαι χάριτες είναι κτισταί.

Συνεχίζεται.

Σήμερα τιμούνται οι άγιοι:

Παρασκευή 31 Αυγούστου

Κατάθεσις Τιμίας Ζώνης τῆς Θεοτόκου 

Σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας γιορτάζει τὴν ἀνακομιδὴ τῆς τιμίας Ζώνης τῆς Θεοτόκου. Οἱ γνῶμες γιὰ ποὶος αὐτοκράτορας τὴν ἔκανε διίστανται, ἄλλοι λένε ὅτι ἔγινε ἀπὸ τὸ βασιλιὰ Ἀρκάδιο καὶ ἄλλοι ἀπὸ τὸ γιό του, Θεοδόσιο τὸν Β’.

Ἡ τιμία Ζώνη μεταφέρθηκε ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ τοποθετήθηκε σὲ μία χρυσὴ θήκη. Ἡ θήκη αὐτή, ὀνομάστηκε Ἁγία Σωρός. Ὁ βασιλιὰς Λέων ὁ Σοφός, ἄνοιξε τὴν Ἁγία Σωρό, μετὰ ἀπὸ 410 χρόνια γιὰ νὰ ἐπικαλεσθεῖ τὴν Θεία Χάρη της, ἐπειδὴ ἡ σύζυγός του διακατείχετο ἀπὸ ἕναν δαίμονα.
Ἀφοῦ λοιπὸν τὴν προσκύνησαν, ὁ Πατριάρχης ἅπλωσε τὴν τίμια Ζώνη ἐπάνω στὴ βασίλισσα καὶ ἀμέσως ἐλευθερώθηκε ἀπὸ τὸ δαιμόνιο.

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Παράκληση για Προσευχή. Παρακαλώ ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ !!

Από το καλό μας ιστολόγιο : http://logia-tou-aera.blogspot.ca/2012/08/blog-post_31.html

εύχεσθε υπέρ αλλήλων, όπως ιαθήτε· πολύ ισχύει δέησις δικαίου ενεργουμένη (Ιακ. ε΄ 16)

Παρακαλούμε τους αδελφούς που μας διαβάζουν να προσευχηθούν Υπέρ Υγείας για τον δούλο Του ΧριστούΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ο οποίος σε πολύ νεαρή ηλικία δοκιμάζεται με ισχυρές χημειοθεραπείες. Το παλικάρι έχει πόλεμο και ζητά τις μεσιτείες μας προς τον Χριστό ώστε να τον ελεήσει. «Αδελφός υπό αδελφού βοηθούμενος ως πόλις οχυρά» (Παροιμ. Σολωμ. ιη´ 19).

Revival of Orthodoxy In Russia (Exhibition in Moscow)

Μεταφορτώθηκε από το χρήστη SlavaBoguVoveki την 6 Ιαν 2012

What happens when technology and big money work together for God's Glory? Just watch this great presentation of Moscow Exhibition The Revival, great New 2012 Year Gift for all of us. Glory to God for All Things!

Eπιδιώκουν την δια παντός τρόπου υποταγή και άλωση της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Βιώνουμε συνεχώς την παναίρεση του Οικουμενισμού, δηλαδή της αλλοτρίωσης με ένα λόγο του Ορθόδοξου ήθους, της απεμπόλησης των Χριστιανικών Παραδόσεων και διδασκαλιών, της νοθείας των Ιερών Δογμάτων, θεσμών και Κανόνων της Ορθοδοξίας, υπό των οικουμενιστικών ετεροδιδασκαλιών και των Φράγκικων ηθών και εθίμων. Όθεν καλούμεθα οι πάντες εις εγρήγορση, δεδομένης της κοσμικής υπεροπλίας και των δολίων διπλωματικών τρόπων με τους οποίους κινούνται και δρουν οι σκοτεινές οικουμενιστικές δυνάμεις, που επιδιώκουν την δια παντός τρόπου υποταγή και άλωση της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Εκοιμήθη σήμερα, 30η Αυγούστου ε.ε., ο Μητροπολίτης Γέρων Λεοντοπόλεως κυρός Διονύσιος.

Ο μακαριστός Μητροπολίτης Γέρων Λεοντόπολεως Διονύσιος, κατά κόσμον Ιωάννης Χατζηβασιλείου, εγεννήθη στην Αλεξάνδρεια το έτος 1929. Πτυχιούχος της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης (1951-1955) και κάτοχος μεταπτυχιακών τίτλων σπουδών σΤΟ Παρίσι και την Γενεύη (1955-1961), χειροτονήθηκε Διάκονος στον Ιερό Πατριαρχικό Ναό Οσίου Σάββα Αλεξανδρείας την 26^η Μαρτίου 1950 από τον Επίσκοπο Μαρεώτιδος Αθανάσιο και Πρεσβύτερος στον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος Χάλκης, την 28^η Νοεμβρίου 1954, από τον Μητροπολίτη Ικονίου Ιάκωβο.

Κατά τα έτη 1959-1968 διετέλεσε Αρχιγραμματεύς του Πατριαρχείου. Το έτος 1968 εξελέγη Επίσκοπος Ηλιουπόλεως και διωρίσθη Πατριαρχικός Επίτροπος Κάϊρου.

Το έτος 1974 εξελέγη Μητροπολίτης Μέμφιδος, ενώ το έτος 1988 κατεστάθη στην Μητρόπολη Νουβίας και το 1997 στην Μητρόπολη Λεοντοπόλεως. Την 27η Οκτωβρίου 2004 έλαβε εν Συνόδω από την ΑΘΜ τον Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας κ.κ. Θεόδωρο Β’ τον τίτλο του Γέροντος Μητροπολίτου και ανέλαβε την διεύθυνση του επισήμου δελτίου του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας «Πάνταινος» έως της προς Κύριον εκδημίας του.

Επίσης, διετέλεσε Γενικός Πατριαρχικός Επίτροπος κατά τα έτη 2004-2010. Το έτος 2010 μετωνομάσθη σε επίτιμο Γενικό Πατριαρχικό Επίτροπο.

Ο Μακαριώτατος, πληροφορηθείς την εκδημία του εκ των τελευταίων αιγυπτιωτών ελλήνων αειμνήστου Ιεράρχου, εξέφρασε την βαθύτατη λύπη Του, ενώ ετέλεσε επιμνημόσυνη δέηση υπέρ αναπαύσεως της μακαρίας ψυχής αυτού στο Ιερό Παρεκκλήσιο των Αγίων Θεοδώρων, εντός του Πατριαρχικού Μεγάρου.

Η εξόδιος ακολουθία του Μητροπολίτου Λεοντοπόλεως κυρού Διονύσιου, θα τελεσθή στην Αθήνα, το Σάββατο, 1η Σεπτεμβρίου ε.ε. και ώρα 11η π.μ. στον Ιερό Ναό του Αγίου Αθανασίου Κυψέλης, Μετόχιο του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας.

Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.

Τώρα, από τους «Βίους των Αγίων» γνωρίζομεν ότι ο άνθρωπος είναι μία ύπαρξις με τας πλέον μεγάλας διαστάσεις: εκτείνεται από τον διάβολον μέχρι τον Θεόν, και δύναται να γίνη και θεός κατά χάριν, και διάβολος κατά την ελευθέραν βούλησίν του. Μέσα εις κάθε αμαρτίαν υπάρχει και ολίγον τι του διαβόλου. Δια της φιλαμαρτίας και της εκουσίας και επιμόνου παραμονής εις την αμαρτίαν, ο άνθρωπος βαθμιαίως διαβολοποιείται, μεταβάλλεται βαθμιαίως εις διαβολάνθρωπον και δημιουργεί θεληματικώς την κόλασιν δια τον εαυτόν του. Διότι κάθε αμαρτία είναι μία μικρή κόλασις. Αντιθέτως, μέσα εις την Εκκλησίαν του Χριστού, δια των αγίων μυστηρίων και των αγίων ευαγγελικών αρετών, ο άνθρωπος πληρούται με τον Θεάνθρωπον Χριστόν, ενδύεται τον Χριστόν, και μεταμορφώνεται βαθμιαίως εις άνθρωπον χριστοφόρον και χριστοειδή, «εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού» (Εφ. 4,13. Πρβλ. Κολ. 1, 28). Γίνεται βαθμηδόν θεάνθρωπος κατά χάριν, και κατ΄ αυτόν τον τρόπον αποκτά μέσα εις την ψυχήν του τον παράδεισον. Διότι κάθε μία αγία ευαγγελική αρετή είναι μικρός παράδεισος δια την ψυχήν (Ματθ. 5, 3-12. Λουκ. 6, 20-23. Ιακ. 1,25. Ιωάνν. 13,17).                                           

Γίνεται ολοφάνερον από τους «Βίους των Αγίων», ότι οι άγιοι γνωρίζουν ολόκληρον το μυστήριον του ανθρώπου, όλων των ανθρώπων, και το ιδικόν μου και το ιδικόν σου μυστήριον, διότι εγνώρισαν το μυστήριον του Μόνου Τελείου Ανθρώπου, του Θεανθρώπου Χριστού, και δι΄ Αυτού έλυσαν τελείως και τελεσιδίκως το πρόβλημα του ανθρώπου. Και ταυτοχρόνως έλυσαν το πρόβλημα όλης της κτίσεως. Διότι ουσιαστικά όλα τα προβλήματα περιέχονται μέσα εις το πρόβλημα του ανθρώπου, και όλαι αι λύσεις εις την λύσιν του προβλήματος του ανθρώπου. Εκτός του Θεανθρώπου και χωρίς τον Θεάνθρωπον, ο άνθρωπος είναι πάντοτε υπάνθρωπος και μη άνθρωπος, δηλαδή δεν είναι άνθρωπος με την ουσιαστικήν σημασίαν του όρου.     

     Συνεχίζεται.                                                                                                            

+π.Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης : Ορθόδοξος και Βατικάνιος Συμφωνία περί Ουνίας Μπαλαμάντ Λίβανος, Ιούλιος 1993.

     44) γ) Ακολουθώντες τον Αυγουστίνον απεδέχθηκαν οι Φραγκο-Λατίνοι την αναζήτησιν της ευδαιμονίας ως τον φυσικόν προορισμόν του ανθρώπου. Επίστευσαν έτσι ότι μόνον ο Θεός είναι εκείνο το Ύψιστον Αγαθόν που ημπορεί να ικανοποιήση την ιδιοτέλειαν του ανθρώπου. Μέσα στα πλαίσια αυτά ο Θεός είναι η τελική αιτία της ευδαιμονίας των προορισμένων ανθρώπων, ενώ η Θεία χάρις είναι η αιτιατή δύναμις που προστίθεται στην ψυχή δια να την κινεί ιδιοτελώς και ακαταγωνίστως προς το Ύψιστον Αγαθόν. Μέσα στα πλαίσια αυτά η θεραπεία της καθάρσεως και του φωτισμού της καρδίας και του δοξασμού μετεβλήθηκαν εις Νεο-Πλατωνικά δαιμονικά πνευματικά γυμνάσια. Η κάθαρσις της καρδίας έγινε η απαλλαγή των δήθεν θείων αρχαιτύπων της θείας ουσίας μέσα στην ψυχήν από τα υλικά τους συμβεβηκότα. Ο φωτισμός της καρδίας κατήντησε να είναι η δαιμονική φαντασία του μυστικού, ότι ενοράται τα δήθεν θεία αρχαίτυπα. Ο μεν δοξασμός ή η θέωσις κατήντησε να είναι η Νεο-Πλατωνική έκστασις κατά την οποίαν εξίσταται ο νούς από το σώμα και τάχα ενώνεται κατ' ευθείαν με τα ανύπαρκτα αρχαίτυπα που ανοήτως πιστεύουν ότι υπάρχουν εντός της θείας ουσίας.

Συνεχίζεται.

Αλέξ. Παπαδιαμάντης : ΘΕΡΟΣ – ΕΡΟΣ

ΕΙΔΥΛΛΙΟΝ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΣ

Περὶ τὴν χαραυγήν, ἡ γραῖα Φωτεινὴ ἐξύπνισε τὰ παιδία, καὶ ἀφοῦ τὰ ἔνιψε καὶ τὰ ἐκτένισε ἐπιμελῶς τοὺς ἔδωσε παξιμαδάκια νὰ μασήσουν, «γιὰ νὰ μὴν τὰ μπουκώσ᾽ ὁ γάδαρος». Εἶτα ἔλαβε τὸ κομψόν, εὔπλεκτον καλάθιόν της, ἔθεσε ἐντὸς τὴν ρόκαν, τὴν μανδήλαν της καὶ ὀλίγα τρόφιμα διὰ πρωινὸν πρόγευμα, καὶ ἐξῆλθε μετὰ τῆς συνοδίας της.

Δὲν ἦτο ἡ πρώτη φορὰ καθ᾽ ἣν ἡ γραῖα Φωτεινὴ ἐξύπνα τόσον πρωί. Ἡ μόνη διαφορὰ ἦτο ὅτι σήμερον, ἕνεκα τοῦ ἐξαιρετικοῦ τῆς ἡμέρας, ὡδήγει μαζί της τὰ μικρὰ παιδία, καὶ ὄχι μόνον αὐτά. Ἀλλ᾽ ἡ καλὴ γραῖα ἦτο πάντοτε ἀγροδίαιτος, καὶ ἂν διενυκτέρευε συνήθως εἰς τὴν πόλιν, ποτέ, οὔτε μίαν ἡμέραν δὲν ἔλειπεν ἀπὸ τὴν ἐξοχήν. Εἶχε τὴν ἀμνάδα της, τὴν ὁποίαν ἔτρεφε φιλοστόργως καὶ αἱ ἀγαθαὶ γειτόνισσαι διηγοῦντο ὅτι ἐκοιμᾶτο μετ᾽ αὐτῆς ἀγκαλιαστά, διὰ νὰ ζεσταίνεται. Ἀλλὰ καὶ ἂν δὲν ἐκοιμᾶτο μὲ τὴν ἀμνάδα, ἐκοιμᾶτο ὅμως εἰς τὸ αὐτὸ ὑπόστεγον, ὅπου καὶ ἡ ἀμνάς, μικρὸν ὑπόστεγον μὴ διαφέρον ὀρνιθῶνος εἰς τὸν μυχὸν τῆς αὐλῆς. Καὶ τὴν ἡμέραν ἡ μὲν ἀμνὰς εἶχε τὰ ἀρνία της, ἡ δὲ Φωτεινὴ τὰ παιδία της, τὰ τέκνα τῆς κυρίας της καὶ τῆς ἀδελφῆς αὐτῆς, ἡμίσειαν δωδεκάδα μικρῶν διαβόλων, οἵτινες ἐκρεμῶντο ἀπὸ τὰ φουστάνια της, προσεκολλῶντο εἰς τὰ σπηλαιώδη στέρνα της καὶ ἐπήδων εἰς τοὺς κυρτοὺς ὤμους της. Τὴν δὲ νύκτα ἡ μὲν ἀμνὰς εἶχε τὰ μηρυκάσματά της, δι᾽ ὧν ἐκράτει ἔξυπνον τὴν σύνοικον, ἡ δὲ γραῖα εἶχε τὰ ὄνειρά της, ἄλλα μηρυκάσματα τῆς φαντασίας καὶ αὐτά, ὑφ᾽ ὧν ἐστέναζεν ἐνίοτε ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός, ἐξυπνοῦσα τὴν προβατίναν, ἥτις διὰ μικροῦ βελασμοῦ ἀπήντα συμπαθῶς εἰς τοὺς στεναγμούς της.

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

προσωπικότητες μεγίστου πνευματικού βεληνεκούς!....

Διαβάζω δύο κείμενα από διαφορετικές πηγές.

Το πρώτο:
......Άλλη βασική διαπίστωση είναι ότι το Άγιον Όρος σήμερα κοσμείται από μεγάλες και σπουδαίες μορφές, προσωπικότητες μεγίστου πνευματικού βεληνεκούς, άξιους συνεχιστές της μεγάλης Ορθόδοξης παράδοσης, που θέλει τον χώρο του Μοναχισμού να αναδεικνύει φωτεινούς Εκκλησιαστικούς αστέρες. Πρόκειται για ανθρώπους που ξέρουν να αναδεικνύουν την πνευματική διάσταση και των πιο υλιστικών πραγμάτων και δεδομένων, που χαίρονται την απλότητα της Μοναχικής ζωής, ενώ, παράλληλα, είναι τόσο πολυπράγμονες προκειμένου να μεταδώσουν στον διψασμένο κόσμο το νερό της αλήθειας του Ευαγγελίου. Πρόκειται για ακοίμητους εργάτες της προσευχής που ξέρουν καλά ότι αυτή είναι που ελκύει ακόμα τη χάρη του Θεού στην πλανεμένη ανθρωπότητα.....

Το δεύτερο:

Η επέλαση της παπικής αιρέσεως, τον Νοέμβριο του 2006, στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, μετέβαλε το Άγιο Όρος ή μάλλον την πνευματική του ηγεσία, τους ηγουμένους των είκοσι Ι. Μονών του, σε εγκαταλελειμμένο και έρημο οπωροφυλάκιο Ορθοδοξίας!

Ο λαός του Θεού, το πλήρωμα της Εκκλησίας, ανέμενε την άμεση, δυναμική παρέμβαση του Αγίου Όρους στα διαδραματισθέντα στο Φανάρι, με την επίσκεψη-συλλειτουργία του Πάπα, ως αυτονόητη παρουσία ορθόδοξης αντιδράσεως και μαρτυρίας, όπως ακριβώς συνέβη στο παρελθόν επί Πατριάρχου Αθηναγόρα, με την άρση των αναθεμάτων, όταν σύσσωμο το Άγιο Όρος, η πνευματική του ηγεσία, διέκοψε τη μνημόνευση του ονόματός του!

Αλλά η πνευματική ηγεσία του Αγίου Όρους των ημερών μας, δεν έπραξε το ίδιο!
Δεν διετράνωσε μαχητικά την ορθόδοξη μαρτυρία με το γνωστό κύρος του αγιορείτικου λόγου, ως διορθωτική παρέμβαση στις αυθαίρετες και κραυγαλέες πατριαρχικές παραβιάσεις των ι. Κανόνων της Εκκλησίας.
Αντίθετα επιβράβευσε τις πατριαρχικές αυτές αντορθόδοξες ενέργειες με τη διακήρυξη της ευλαβείας της στο πρόσωπο του κ. Βαρθολομαίου!

Έτσι οι φύλακες της Ορθόδοξης Παράδοσεως, οι πυλωροί της προστασίας και διασφαλίσεως του κύρους των Ι. Κανόνων της Εκκλησίας, εγκατέλειψαν τη θέση τους!
Αρνήθηκαν τον εαυτό τους.

Άφησαν ξέφραγο και απροστάτευτο τον αμπελώνα του Κυρίου και συσχηματίσθηκαν με τον νυν αιώνα του οικουμενισμού, του κακόδοξου χριστιανικού συγκρητισμού.

Ευθυγραμμίσθηκαν με τους νεοεποχίτικους νόες κληρικών και λαϊκών θεολόγων, αρνητών της αληθείας της Μίας, Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας του Χριστού, της Εκκλησίας των ι. Αποστολικών και Συνοδικών Κανόνων, της Πατερικής Παραδόσεως!

Η στάση αυτή της πνευματικής ηγεσίας του Αγίου Όρους αποστερεί σήμερα από την Ορθόδοξη Εκκλησία το φρουρό και φύλακα των παραδεδομένων αληθειών της πίστεως και της διδασκαλίας της.

Σήμερα έπαυσε να είναι το Άγιο Όρος εγγύηση και στήριξη Ορθοδοξίας, έπαλξη παρατάξεως μαρτύρων και ομολογητών Ορθοδοξίας.

Σήμερα το Άγιο Όρος, μοιάζει με αποσαθρωμένο από τον οικουμενισμό και την αίρεση οπωροφυλάκιο, μνημείο πλέον αγιορειτικής εγκαταλείψεως του περιβολιού της Παναγίας!

Το θλιβερό αυτό γεγονός συμβαίνει σήμερα, σε ώρα και στιγμή προχωρημένης αποδυναμώσεως της Ορθοδοξίας από ζωτικές και άγρυπνες δυνάμεις μαρτυρίας και ομολογίας, δεδομένου ότι, σήμερα, επίσκοποι και αρχιεπίσκοποι και

Πατριάρχες αλλά και κληρικοί και λαϊκοί θεολόγοι, μεταποιούμενοι αλαζονικώς σε τάξη εκκλησιαστικής οικουμενικής συνόδου, αποφθέγγονται άρρητα ρήματα κακοδοξίας, «επ’ αγαθώ» της Ορθοδοξίας!

Αιρετικές χριστιανικές κοινότητες αναγνωρίζονται σήμερα ως εκκλησίες, συλλειτουργίες με τους πάσης φύσεως αιρετικούς και συμπροσευχές βαπτίζονται ως αγαπητικές σχέσεις και κάθε ορθόδοξη αλήθεια παραπέμπεται στον κάλαθο του οικουμενισμού, για επανερμηνεία με τα νέα δεδομένα της μετανεωτερικότητας, η οποία απαιτεί τον επαναπροσδιορισμό των πάντων στη θεολογία και γενικώς στη ζωή της Εκκλησίας!

Σ’ αυτή την κρίσιμη ώρα της οικουμενιστικής λαίλαπας, δεν έστερξαν οι αγιορείτες ηγούμενοι να αναδειχθούν· «θεία παρεμβολή και θεηγόροι οπλίται παρατάξεως Κυρίου»!

Παραδόθηκαν στη δειλία και το φόβο της μαρτυρίας, με το…αιρετικό πρόσχημα της ευλαβούς υπακοής στο πρόσωπο του Πατριάρχου!

Έτσι μετέτρεψαν την πνευματική τους ηγεσία σε αποσαθρωμένο οπωροφυλάκιο του περιβολιού της Παναγίας!

Έκαναν την επιλογή τους!

Επέλεξαν την συνοδοιπορία τους με την πατριαρχική οικουμενιστική λογική!

Ολα τα άλλα είναι προφάσεις εν αμαρτίαις.

Όποιον μνημονεύουμε με εκείνον κοινωνούμε και με όποιον κοινωνούμε τον μνημονεύουμε. Ολα τα άλλα είναι προφάσεις εν αμαρτίαις.
Έλεγε ο άγιος Αθανάσιος: «Εάν ο επίσκοπος ή ο πρεσβύτερος, οι όντες οφθαλμοί της Εκκλησίας, κακώς αναστρέφωνται καί σκανδαλίζωσι τόν λαόν, χρή (πρέπει) αυτούς εκβάλλεσθαι. Συμφέρον γάρ άνευ αυτών συναθροίζεσθαι εις ευκτήριον οίκον, ή μετ' αυτών εμβληθήναι, ως μετά Άννα και Καϊάφα, εις τήν γέενναν του πυρός». 

(Μ. Αθανασίου, ΒΕΠΕΣ, 33, 199) 

και "ων το φρόνημα αποστρεφόμεθα, τούτους από της κοινωνίας προσήκει φεύγειν" 

(PG 26, 1188 Β).

Yποδεχόμενοι τον αιρετικό Πατριάρχη, ιεροκάπηλοι οι Κληρικοί της Κρήτης!

......πως είναι λοιπόν νόμιμο και θεάρεστο να ενωθούμε με εκείνους από τους οποίους αποκοπήκαμε δίκαια και κανονικά , εφόσον παραμένουν αμετάβλητα στις αιρέσεις τους; Εάν το δεχθούμε αυτό ανατρέπουμε μονομιάς τα πάντα και καταργούμε την Ορθοδοξία ...... 

..... Ποιος «άδης» θα εκφωνήσει το μνημόσυνο του πάπα – ο οποίος αποκόπηκε δίκαια από το Άγιο Πνεύμα εξ αιτίας της αυθαδείας του, εναντίον του Θεού και των θείων Μυστηρίων – και θα γίνει με αυτόν τον τρόπο εχθρός του Θεού ; Διότι αν ακόμη και ο απλός χαιρετισμός, μας καθίστα κοινωνούς των πονηρών έργων αυτού που χαιρετάμε , πόσο μάλλον η μνημόνευσης του, εκφώνως, και μάλιστα την στιγμή που αντικρίζουμε με φρίκη τα θεία Μυστήρια ; 
Αν αυτός ο Ίδιος που βρίσκεται μπροστά μας είναι η Αυτοαλήθεια , πως είναι δυνατό να ανεχθεί ένα τόσο μεγάλο ψεύδος , το να συγκατατάσσεται δηλαδή ο πάπας μεταξύ των λοιπών Ορθοδόξων πατριαρχών ; Μήπως θα παίξουμε θέατρο κατά τον καιρό των φρικτών Μυστηρίων ; Και πως θα τα ανεχτεί αυτά η ψυχή του Ορθοδόξου και δεν θα απομακρυνθεί αμέσως από την εκκλησιαστική κοινωνία αυτών πού τον μνημόνευσαν και δεν θα τους θεωρήσει ιεροκαπήλους ; 
Άλλωστε η Ορθόδοξη Εκκλησία του Θεού δεχόταν από παλιά την αναφορά του ονόματος του αρχιερέως ενώπιον των Αγίων Μυστήριων ως τελεία συγκοινωνία....

π. Θεόδωρος Ζήσης. Σχόλια στο κήρυγμα Κυριακής (ΙB' Ματ.)

Δημοσιεύτηκε στις 27 Αύγ 2012 από simeronwordpress

Π. Θεόδωρος Ζήσης - Συμπληρωματικά σχόλια στο κήρυγμα Κυριακής ΙB' Ματθαίου κατά τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο 2012 (βίντεο)

Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.

Ακόμη ολίγα λόγια δι΄ εμέ και δια σε, αναγνώστα, και δια κάθε φιλόχριστον: Εμπρός μας ευρίσκονται οι άγιοι βίοι των αγίων, που ευηρέστησαν ενώπιον του Θεού. Οι άγιοι εβάδισαν τον πιο μακρύν δρόμον, που ημπορεί να περιπατήση ένα ανθρώπινον ον: τον δρόμον που εκτείνεται από τον άδην ως τον παράδεισον. Ή μάλλον έναν ακόμη μακρύτερον και απ΄ αυτόν, τον πιο μακρύν: τον δρόμον από τον διάβολον μέχρι τον Θεόν. Αγκαλιασμένοι από τον Αναστάντα και Αναληφθέντα Θεάνθρωπον, οι άγιοι ανεστήθησαν συν Αυτώ και ανελήφθησαν συν Αυτώ. Προηγουμένως όμως είχαν σταυρωθή μαζί Του, και έγιναν όμοιοι με Αυτόν ως προς τον θάνατον. Αλλά επίσης όμοιοι με Αυτόν δια της ζωής που έζησαν μέχρι την Ανάστασιν και την Ανάληψιν. Με αυτόν τον τρόπον έχουν επαναλάβει εις τον εαυτόν των τον Χριστόν, έχουν επαναλάβει τον Νικητήν της αμαρτίας, του θανάτου και του διαβόλου. Επανέλαβαν εντός των τον Θεάνθρωπον: ενεσωματώθησαν εις τον Χριστόν (=ενχρίστωσις) και εχριστοποιήθησαν (=χριστοποίησις). Ώστε κατώρθωσαν να πραγματοποιήσουν αυτό που έθεσεν ο Θεός ως σκοπόν της ανθρωπίνης υπάρξεως: έγιναν «θεοί κατά χάριν», όπως τόσον εκφραστικά ευαγγελίζεται ο άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος.     

   Συνεχίζεται.                                                                                      

+π.Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης : Ορθόδοξος και Βατικάνιος Συμφωνία περί Ουνίας Μπαλαμάντ Λίβανος, Ιούλιος 1993.

       

Τα Μυστήρια των Φραγκο-Λατίνων

41) Τα περί Μυστηρίων και θείας χάριτος των Φραγκο-Λατίνων βασίζονται στην Χριστολογίαν και στην περί αποκαλύψεως διδασκαλίαν του Αυγουστίνου και στην Νεο-Πλατωνικήν αντίληψίν του περί ευδαιμονίας.

42) α) Ο Αυγουστίνος διετύπωσε μίαν πρωτότυπον και περίεργον θεωρίαν περί αποκαλύψεως, κατά την οποίαν ο Θεός φέρνει προσωρινά εις την ύπαρξιν κτίσματα δια να οραθούν και να ακουσθούν από τους προφήτας και από τους αποστόλους και τα οποία επαναφέρει εις την ανυπαρξίαν μετά από κάθε αποκάλυψιν. Έτσι ο Θεός δήθεν έφερε από την ανυπαρξίαν δια να οραθούν και να ακουσθούν κτίσματα ως π.χ. τον Άγγελόν Του και το άφλεκτον πύρ της ου φλεγομένης βάτου, την περιστερά κατά το βάπτισμα του ενσαρκωθέντος Κυρίου της Δόξης και την φωνήν του Θεού Πατρός, την στήλην πυρός και νεφέλης, το φωτινόν νέφος εν τω οποίω κρύπτεται και φανερούται ο Θεός, η δόξα και βασιλεία του Θεού και του Χριστού και των δύο Διαθηκών, και ακόμη και αι πύριναι γλώσσαι της Πεντηκοστής, και τα οποία κτίσματα επέστρεψε εις την ανυπαρξίαν μετά από την κάθε συγκεκριμένην αποκάλυψιν.

43) β) Το 1341 η Θ' Οικουμενική Σύνοδος της Κων/πόλεως κατεδίκασε την αίρεσιν αυτήν εν τω προσώπω του Βαρλαάμ του Καλαβρού μη γνωρίζουσα ότι εκπηγάζει από τον Αυγουστίνον. Φαίνεται ότι ο Αυγουστίνος εξέπεσε από τον κατάλογον των πατέρων όταν η προέλευσις των εν λόγω αιρέσεων έγινε γνωστή. Αι Οικουμενικαί Σύνοδοι Α' και Β' κατεδίκασαν τον Άριον και τον Ευνόμιον διότι ισχυρίζοντο ότι ο Μεγάλης Βουλής Άγγελος και Κύριος της Δόξης της Παλαιάς Διαθήκης είναι το πρώτον κτίσμα της βουλής του Θεού γεννηθέν πρό των αιώνων εκ του Θεού και εκ της Παρθένου εν σαρκί. Αλλά και δια τον Αυγουστίνον ο Άγγελος Αυτός της Παλαιάς Διαθήκης είναι επίσης κτίσμα. Μάλιστα όχι μόνον είναι κτίσμα γενόμενον εκ του μηδενός, αλλά και απογενόμενον και επιστρέφον εις το μηδέν. Και παραδόξως ο Μεγάλης Βουλής Άγγελος είναι άλλο κτίσμα κάθε φορά που εμφανίζεται. Μάλιστα οι Φραγκο-Λατίνοι σχολαστικοί ισχυρίζονται ότι αι γενόμεναι θείαι αποκαλύψεις μέσω τοιούτων κτισμάτων είναι κατώτεραι αυτών που γίνονται κατευθείαν εις την λογικήν των προφητών και αποστόλων, όπως υπεστήριζε και ο Βαρλαάμ. Το αποτέλεσμα των τοιούτων αιρέσεων είναι ότι δια τον Αυγουστίνον και τους Φραγκο-Λατίνους η σώζουσα μεθεκτή θεία χάρις, βασιλεία και δόξα των εν Χριστώ μυστηρίων είναι και αυτή κτιστή. Μάλιστα η φυσική και άκτιστος δόξα και βασιλεία της ανθρωπίνης φύσεως του Λόγου της Μεταμορφώσεως είναι δήθεν κτίσμα γινόμενον και απογινόμενον. 

Συνεχίζεται.

Σήμερα τιμούνται οι Άγιοι:

Τετάρτη  29 Αυγούστου

Ἀποτομὴ Κεφαλῆς Ἰωάννου Προδρόμου ,

«Οὐκ ἐξεστὶ σοι ἔχειν, τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου». Δὲν σοῦ ἐπιτρέπεται ἀπὸ τὸ νόμο τοῦ Θεοῦ νὰ ἔχεις τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου, ὁ ὁποῖος ζεῖ ἀκόμα. Λόγια τοῦ Τιμίου Προδρόμου, ποὺ ἀποτελοῦσαν μαχαιριὲς στὶς διεφθαρμένες συνειδήσεις τοῦ βασιλιὰ Ἡρώδη Ἀντίπα καὶ τῆς παράνομης συζύγου του Ἡρωδιάδος, ποὺ ἦταν, γυναίκα τοῦ ἀδελφοῦ του Φιλίππου.

Ὁ Ἡρώδης, μὴ ἀνεχόμενος τοὺς ἐλέγχους τοῦ Προδρόμου, τὸν φυλάκισε. Σὲ κάποια γιορτὴ ὅμως τῶν γενεθλίων του, ὁ Ἡρώδης ὑποσχέθηκε μὲ ὅρκο νὰ δώσει στὴν κόρη τῆς Ἡρωδιάδος ὅτι ζητήσει, διότι τοῦ ἄρεσε πολὺ ὁ χορός της. Τότε ἡ αἱμοβόρος Ἡρωδιὰς εἶπε στὴν κόρη της νὰ ζητήσει στὸ πιάτο τὸ κεφάλι τοῦ Ἰωάννη. Πράγμα ποὺ τελικὰ ἔγινε.

Ἔτσι, ὁ ἔνδοξος Πρόδρομος τοῦ Σωτῆρος θὰ παραμένει στοὺς αἰῶνες ὑπόδειγμα σὲ ὅλους ὅσους θέλουν νὰ ὑπηρετοῦν τὴν ἀλήθεια καὶ νὰ ἀγωνίζονται κατὰ τῆς διαφθορᾶς, ἀνεξάρτητα ἀπὸ κινδύνους καὶ θυσίες.
Καὶ νὰ τί λένε οἱ 24 πρεσβύτεροι τῆς Ἀποκάλυψης στὸν Θεὸ γιὰ τοὺς διεφθαρμένους: «ἦλθεν... ὁ καιρὸς τῶν ἐθνῶν κριθῆναι... καὶ διαφθεῖραι τοὺς διαφθείροντας τὴν γῆν’. Ἦλθε, δηλαδή, ὁ καιρὸς τῆς ἀνάστασης τῶν νεκρῶν γιὰ νὰ κριθεῖ ὁ κόσμος καὶ νὰ καταστρέψεις (Θεέ μου) ἐκείνους, ποὺ μὲ τὴ διεφθαρμένη ζωὴ τους διαφθείρουν καὶ καταστρέφουν τὴν γῆ.

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

'Ω γάρ τις ήττηται, τούτω και δεδούλωται»

Tο πάθος δημιουργείται από τη συχνή και καθημερινή επανάληψι της ίδιας αμαρτίας. Όταν λοιπόν πέσουμε στην συγκατάθεσί της, τότε  ο νους σκοτίζεται και θολώνει. Στη συνέχεια, κυριεύεται και η ψυχή και το σώμα. Άρα, πρώτα αιχμαλωτίζεται  ο νους και ύστερα ολόκληρη η καρδιά. Έτσι, όταν κάθε μέρα πέφτουμε στην ίδια αμαρτία, δημιουργείται συνήθεια και η συνήθεια μας δημιουργεί το πάθος. Η συνήθεια γίνεται αγάπη, γίνεται εξάρτησι, όπως ακριβώς δημιουργούν εξάρτησι το ποτό, τα ναρκωτικά, η χαρτοπαιξία, η λαιμαργία, και πλήθος άλλων κακιών. Η δε εξάρτησις από το πάθος μας οδηγεί στην αιχμαλωσία.

Κάτι ανάλογο μας λέγει ο απόστολος Πέτρος στην Β΄ Καθολική του επιστολή: ««'Ω γάρ τις ήττηται, τούτω και δεδούλωται». Δηλαδή από όποια αμαρτία ή αδυναμία ή πάθος νικηθής, σ’ αυτό και θα υποδουλωθής, θα σκλαβωθής και θα το υπηρετήσης.

Δυστυχώς τα πάθη είναι πολλά. Ποικίλουν, βέβαια, από άνθρωπο σε άνθρωπο. Αλλιώς πειράζονται τα παιδιά και διαφορετικά οι νέοι και οι νέες. Με άλλους τρόπους οι έφηβοι, με διαφορετικούς οι παντρεμένοι ή οι μεγαλυτέρας ηλικίας , διαφορετικά οι άνδρες, διαφορετικά οι γυναίκες… Δεν μετράει μόνο η ηλικία και το φύλο , αλλά και η θέσι, η μόρφωσι, το είδος της εργασίας, η σωματική δύναμι, το σωματικό κάλλος και πολλά άλλα. Ανάλογα λοιπόν με το ποιοι είμαστε και τι κάνουμε σ’ αυτήν εδώ τη ζωή, είναι ανάλογες και οι προσβολές , που κινεί ο διάβολος εναντίον μας για να μας ρίξη στην αμαρτία και από κει στα πάθη.

http://eisdoxantheou-gk.blogspot.ca/

H αθλιότητα της οικουμενιστικής αιρέσεως και φραγκοπαποδουλικής υποταγής.

Εμείς οι απλοί πιστοί, κληρικοί και λαϊκοί, ζούμε την δραματική αντινομία μέσα εις την Εκκλησία μας. Zούμε αφ΄ ενός την καθαρότητα, την αγιότητα, την πνευματική ανάταση, τη λυτρωτική φορά προς τα άνω που μας χαρίζει η Μητέρα Εκκλησία με τους λειτουργικούς θησαυρούς Της και τους αξίους εκπροσώπους Της, οι οποίοι ευρίσκονται εις την θέση των με το Ορθόδοξο και Πατερικό ήθος εις «τύπον Χριστού», και αφ΄ ετέρου αντικρίζουμε έντονα και την αθλιότητα της οικουμενιστικής αιρέσεως και φραγκοπαποδουλικής υποταγής. Όλα αυτά, γνωστά από τις παλαιές εποχές της εκκλησιαστικής ιστορίας, έχουν αποκτήσει εις τις ημέρες μας επικίνδυνον έκταση. Εκείνο όμως που προκαλεί εις τας ψυχάς των πιστών πνιγμό και αίσθημα βαθέως και πυκνού σκότους αδιεξόδου είναι η έλλειψη αντιδράσεως εκ μέρους του υγιούς τμήματος της Εκκλησίας μας. Καιρός πλέον να εκδηλωθεί η αντίδραση διότι το μέγεθος της συντελουμένης προδοσίας της Πίστεώς μας πολλές φορές είναι σε τέτοιο σημείο, που φαίνεται απίστευτη, έστω κι΄ αν αποκαλύπτεται μόλις ένα μέρος της!

Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.

Ζήτησε να εύρης τον εαυτόν σου μέσα εις τους «Βίους των Αγίων», θα τον εύρης οπωσδήποτε μέσα εις αυτούς. Ακόμη θα εύρης εκεί και τα φάρμακα, με τα οποία ημπορείς να τον θεραπεύσης από όλας τας πνευματικάς αρρωστίας και να τον κάνης υγιή δια παντός. Υγιή και εις τους δύο κόσμους, εις τρόπον ώστε να μη ημπορέση να σε βλάψη κανένας θάνατος. Θα εύρης ακόμη μέσα εις τους «Βίους των Αγίων», όλα όσα χρειάζονται δια να ζήσης και εις τους δύο κόσμους, όσα χρειάζονται εις εσέ, ω άνθρωπε, που είσαι μία αθάνατος ύπαρξις μία αιωνία ύπαρξις, μία θεανθρωπίνη ύπαρξις, άνθρωπε! Άνθρωπε! Άνθρωπε!                                                                                                                             Εις τον γήϊνον κόσμον μας, η μόνη άφθαρτος και ανεκμηδένιστος, η μόνη αγία και αθάνατος πραγματικότης είναι ο Θεάνθρωπος Χριστός, αυτό είμεθα και ημείς οι άνθρωποι αν είμεθα μετ΄ Αυτού, αν ζώμεν εν Αυτώ. Και είμεθα μετ΄  Αυτού και εν Αυτώ δια των αγίων μυστηρίων και των αγίων αρετών. Άνευ Αυτού οι άνθρωποι είναι φαντάσματα, είναι ένας μύθος, μία σκιά, ένα όνειρο, που το διασκορπίζει η κάθε αμαρτία, ο κάθε θάνατος, ο κάθε διάβολος. Μόνον μαζί Του ημείς οι άνθρωποι είμεθα πιο δυνατοί από κάθε θάνατον, από κάθε αμαρτίαν, από κάθε διάβολον. Αυτό ημπορούμεν να το ίδωμεν εις τον κάθε άγιον. Τα πάντα μέσα του είναι δυνατώτερα από την αμαρτίαν, δυνατώτερα από τον θάνατον, δυνατώτερα από τον διάβολον. Διότι μέσα εις κάθε άγιον «τα πάντα εν πάσι» είναι ο Χριστός, και όλη του η πραγματικότης, όλη η αθανασία του, όλη η αιωνιότης του.

Συνεχίζεται.  

What is the faith that will bring us salvation?

What is the faith that will bring us salvation? Is it enough to believe in Jesus Christ, the Son of God?

St John Chrysostom writes

He that believes in the Son has everlasting life." Is it enough, then, to believe in the Son,' someone will say, 'in order to have everlasting life?' By no means! Listen to Christ declare this himself when he says, 'Not everyone who says to me, "Lord! Lord!" shall enter into the kingdom of heaven'; and the blasphemy against the Spirit is alone sufficient to cast him into hell. But why should I speak of a part of our teaching? For if a man believe rightly in the Father and in the Son and in the Holy Spirit, but does not live rightly, his faith will avail him nothing toward salvation (Homilies on the Gospel of John 31:1[circa A.D. 391]).

Jesus himself tells us that mere belief is not sufficient. The Lord Himself said, 

“Not everyone who says to Me, `Lord, Lord,' shall enter the kingdom of heaven” (Matt 7:21). The Lord continues “Many will say to Me in that day, `Lord, Lord, have we not prophesied in Your name, cast out demons in Your name, and done many wonders in Your name?' And then I will declare to them, `I never knew you; depart from Me, you who practice lawlessness!'  (Matt.7:22-23).

Faith is not simply a belief but also a life. You can test it by its fruits in your life... as the Lord said

 “You will know them by their fruits….every good tree bears good fruit, but a bad tree bears bad fruit. Therefore by their fruits you will know them” (Matt. 7:16-20).

John the evangelist teaches us

 “Now by this we know that we know Him” how? “If we keep His commandments. He who says, "I know Him," and does not keep His commandments, is a liar, and the truth is not in him ” (1 John 2:3-4). 

Faith is tested through a life of obedience to God's commandments, and he who does not have this obedience is not considered a believer of Truth, and can not claim to know God.

+π.Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης : Ορθόδοξος και Βατικάνιος Συμφωνία περί Ουνίας Μπαλαμάντ Λίβανος, Ιούλιος 1993.

Εκκλησιολογία

39) Πολύ σπουδαιότερον από το θέμα περί εγκυρότητος των μυστηρίων, είναι το ποίοι και πώς μετέχουν σ' αυτά. Ο Θεός προώρισε όλους τους ανθρώπους δια την δόξαν Του. Αλλά πάντες ήμαρτον και υστερούνται της Δόξης Του. Πάντως η θέα της δόξης του Θεού είναι ζωή αιώνιος δι' αυτούς που είναι καταλλήλως θεραπευμένοι, δηλαδή φωτισμένοι και δοξασμένοι. Αλλά αυτή η ίδια άκτιστος και φυσική δόξα του Θεού είναι επίσης το αιώνιον πύρ και το σκότος το εξώτερον της κολάσεως δια εκείνους που αρνούνται την θεραπείαν του φωτισμού της καρδίας και της θεώσεως. Ο Θεός είναι αγάπη και αγαπά εξίσου τον δοξασμένον και τον κολασμένον. Ο Θεός σώζει τους πάντες, α) τους μεν μέσω της καθάρσεως, του φωτισμού και της θεώσεως, η πρόοδος της οποίας αυξάνει από δόξαν εις δόξαν χωρίς τέλος, β) τους δε μέσω της κολάσεως όπου παραμένουν αιωνίως κεκλεισμένοι μέσα στην ιδιοτέλιάν τους ευδαιμονούντες ωσάν τον καθαράς ενεργείας (actus purus) Θεόν των Φραγκο-Λατίνων. Με άλλα λόγια ο παράδεισος της Νεο-Πλατωνικής ευδαιμονίας του Αυγουστίνου και των Φραγκο-Λατίνων είναι αυτή αύτη η κόλασις δια τους Ορθοδόξους. Τουναντίον τα πνευματικά τέκνα του Αυγουστίνου, δηλαδή το Βατικανόν, οι περισσότεροι Διαμαρτυρόμενοι, αλλά και αρκετοί Ορθόδοξοι, οι οποίοι πάντες ούτε γνωρίζουν τον παράδεισον των Ορθοδόξων και ούτε τον επιδιώκουν. Όσον σπουδαίον είναι το έγκυρον των μυστηρίων είναι και η θεραπεία του κοινωνούντος μέσω του φωτισμού και της θεώσεως εις την ζωήν αυτήν. Εγκυρότης των μυστηρίων και η εν λόγω θεραπεία είναι η κεντρική πραγματικότης του Σώματος του Χριστού και της μεθέξεως εις Αυτό. Αυτό ισχύει δια τους μη Ορθοδόξους και τους Ορθοδόξους εξ ίσου. Ο Θεός "εστίν σωτήρ πάντων ανθρώπων, μάλιστα πιστών (1 Τιμ. 4;10)."

40) Θα ημπορούσαν οι Ορθόδοξοι κανονικά και καθηκόντως να ήθελαν και να ήλπιζαν από αγάπη τα μυστήρια των ετεροδόξων να ήταν πράγματι έγκυρα και αποτελεσματικά και να αφήσουν το θέμα στα χέρια του Θεού. Αλλά το να αποφανθούν ότι τα μυστήρια των Λατίνων είναι έγκυρα όταν δεν δέχονται τον δοξασμόν εις την ζωήν αυτήν ως τον κεντρικόν πυρήνα της αποστολικής παραδόσεως και διαδοχής και όταν πιστεύουν τουναντίον ότι η ευδαιμονία είναι ο τελικός προορισμός του καθενός, είναι πράγματι παράδοξον. Δεν χρειάζεται κανείς έγκυρα μυστήρια δια να γίνη αιωνίως ευδαίμων εις την κόλασιν.

      Συνεχίζεται.

Σήμερα τιμούνται οι Άγιοι:

Τρίτη 28 Αυγούστου.

Μωϋσῆς ὁ Αἰθίοπας 

Ὁ Ὅσιος Μωυσῆς ἔζησε στὴν Αἴγυπτο καὶ στὴν ἀρχὴ ἦταν ληστής. Ἀλλὰ τὸ φῶς τῆς γνώσης καὶ τῆς μετανοίας δὲν ἄργησε νὰ φωτίσει τὸν δρόμο του. Ἡ μεγάλη ἐπιείκεια ποὺ ἔδειξε πρὸς αὐτὸν κάποιος χριστιανός, ἐνῶ αὐτὸς τὸν εἶχε βλάψει, ἐπέφερε στὸν Μωυσῆ ψυχικὴ ἀνακαίνιση.

Πίστεψε, ἔγινε χριστιανὸς καὶ κατόπιν μοναχός. Ἀγωνίστηκε σκληρὰ μέσα στὴν ἔρημο καὶ ἀπέκτησε μεγάλη πνευματικὴ σύνεση καὶ ἀρετή. Ἡ φήμη του ἔφερνε στὸ ἐρημητήριό του πολλοὺς χριστιανούς, ποὺ ἄκουγαν μὲ δέος τὴ διδασκαλία του κατὰ τῆς ὑπερηφάνειας καὶ τῆς κατάκρισης.

«Εἶμαι», ἔλεγε, «ὁ χειρότερος τῶν ἁμαρτωλῶν. Τὰ περασμένα μας ἁμαρτήματα πρέπει νὰ τὰ ἔχουμε πάντα μπροστά μας καὶ νὰ λυπούμαστε γι’ αὐτά. Αὐτὸ εἶναι ἡ καλύτερη μέθοδος γιὰ νὰ φυλάξουμε τὸν ἑαυτό μας, μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, ἀσφαλή. Ἂν νομίσουμε ὅτι εἴμαστε πνευματικὰ ὄρθιοι, τότε ἀκριβῶς εἶναι ὁ μεγάλος κίνδυνος μήπως πέσουμε. Γιὰ νὰ μὴ φοβόμαστε τὸν Θεό, ὀφείλουμε νὰ φοβόμαστε πολὺ τὸν ἑαυτό μας, δηλαδὴ τὶς ἀδυναμίες καὶ τὰ πάθη μας».
Μὲ τέτοια ἁγία ζωή, ὁ Μωϋσῆς ἔφθασε στὸ 75^ο ἔτος τῆς ἡλικίας του. Ὥσπου ξαφνικά, εἰδωλολάτρες ληστὲς εἰσέβαλαν στὸ σπήλαιό του καὶ τὸν σκότωσαν μὲ μαχαίρια. (Σύμφωνα ὅμως μὲ τὴν Συναξαριακὴ πηγὴ τοῦ Ἅγιου Νικόδημου, ὁ Ἅγιος Μωϋσῆς ἀπεβίωσε εἰρηνικά).

Διομήδης καὶ Λαυρέντιος οἱ Μάρτυρες , 

Μαρτύρησαν, ἀφοῦ τοὺς θανάτωσαν μὲ βέλη, δεμένους σ’ ἕναν πλάτανο.

Ἐζεκίας ὁ Δίκαιος Βασιλιὰς 

Ὁ Δίκαιος Βασιλιὰς Ἐζεκίας, ἦταν γιὸς τοῦ ἀποστάτη βασιλιὰ τοῦ Ἰούδα Ἀχαζ, ποὺ ὑποστήριζε μὲ μεγάλη θέρμη τὰ εἴδωλα. Ὁ Ἐζεκίας ὅμως, ἀκολούθησε ἐντελῶς διαφορετικὸ δρόμο ἀπὸ τὸν πατέρα του.

Καταπολέμησε τὴν εἰδωλολατρία, ἔδωσε στὴν γιορτὴ τοῦ Ἰουδαϊκοῦ Πάσχα περισσότερη μεγαλοπρέπεια, καὶ ὑποστήριξε μὲ τὸ προσωπικὸ του παράδειγμα ἀλλὰ καὶ τὸ βασιλικὸ του κύρος, τὸν ἀληθινὸ Θεό. Ἀλλὰ καὶ ὁ Θεὸς τὸν ὑποστήριξε ἀνάλογα.

Ὁ Ἐζεκίας λοιπὸν ὄχι μόνο κατόρθωσε νὰ νικήσει τοὺς Φιλισταίους, ἀλλὰ κατόρθωσε νὰ ξεφύγει καὶ ἀπὸ τὸν ζυγὸ τῶν Ἀσσυρίων, κατατροπώνοντας τὸν Βασιλιά τους, Σεναριχείμ.

Οἱ σύμβουλοι τοῦ Ἐζεκία ἦταν οἱ προφῆτες Ἠσαΐας καὶ Μιχαίας. Ἀκόμα ὑποστήριξε πολὺ τὴν γεωργία καὶ τὸ ἐμπόριο, ὀχύρωσε τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ στόλισε τὸν ναὸ τῆς Ἱερουσαλήμ.
Πέθανε τὸ 696 π.Χ καὶ τάφηκε μὲ μεγάλη πομπή, στὸν ὑψηλότερο τάφο τῶν υἱῶν τοῦ Δαυίδ. Ὑπῆρξε δὲ ἕνας ἀπὸ τοὺς καλύτερους βασιλεῖς τοῦ Ἰούδα.

 Ἄννα θυγατέρα τοῦ Φανουὴλ

Ἡ Προφήτιδα Ἄννα ἦταν θυγατέρα τοῦ Φανουήλ, ὁ ὁποῖος καταγόταν ἀπὸ τὴν φυλὴ τοῦ Ἀσήρ. Ἀφοῦ ἔζησε μὲ τὸν σύζυγό της μόνο ἑπτὰ χρόνια, γιατί ἐκεῖνος ἀπεβίωσε, πῆγε καὶ ἐγκαταστάθηκε στὸ ναὸ καὶ πρόσφερε τὶς ὑπηρεσίες της. Ἔτσι λάτρευε τὸν Θεὸ νύχτα καὶ ἡμέρα, μὲ προσευχὴ καὶ νηστεία. Γι’ αὐτὸ καὶ ἀξιώθηκε νὰ δεῖ καὶ αὐτὴ τὸν Κύριο, τὸν ὁποῖο προσήγαγε στὸ ναὸ ἡ Παναγία καὶ ὁ δίκαιος Ἰωσήφ.
Ἡ Προφήτιδα Ἄννα κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη. Ἡ Σύναξή της ἐτελεῖτο, μαζὶ μὲ τοῦ δικαίου Συμεῶν στὸ Ἀποστολεῖο Ἰακώβου Ἀδελφοθέου, ποὺ ἦταν παρεκκλήσιο τοῦ ναοῦ τῆς Θεοτόκου Εὐουρανιωτίσσης.

 33 Μάρτυρες ἀπὸ τὴν Ἡράκλεια

Μαρτύρησαν διὰ πυρός.

Δάμων ὁ Ἱερομάρτυρας ,

Ἄγνωστος στοὺς Συναξαριστὲς καὶ τὰ Μηναῖα.
Ἡ μνήμη του ἀναγράφεται στὸ Σιναϊτικὸ Κώδικα 631, ὅπου ὑπάρχουν καὶ δυὸ Στιχηρὰ (τροπάρια) στὸν Ἅγιο Δάμωνα.

 Εἰρήνη καὶ Σοφία οἱ Μάρτυρες

Ο Σ. Εὐστρατιάδης στὸ Ἁγιολόγιό του ἀναφέρει: «Εἰς τὰ ὑπομνήματα οὐδὲν περὶ αὐτῶν σημειοῦται, εἰμῆ ὅτι διὰ μαχαίρας ἐτελειώθησαν».

http://www.synaxarion.gr/gr/sid/2000/sxsaintinfo.aspx