Βάζει ο Ντούτσε τη στολή του - Σοφία Βέμπο

 

H 28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940 -- ΑΦΕΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΗΤΤΗΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

Τοῦ κ. Νικολάου Μάρτη, πρώην Ὑπουργοῦ καί βετεράνου τοῦ Β´ Παγκοσμίου Πολέμου

Ἡ 28η Ὀκτωβρίου 1940, ὅταν σχεδόν ὁλόκληρη ἡ Εὐρώπη εἶχε ὑποταγεῖ στόν Χίτλερ καί ἡ Σοβιετική Ἕνωση ἦταν σύμμαχος τῆς Γερμανίας, ἡ Ἑλλάδα μόνη στήν Εὐρώπη, δέχθηκε ἐπίθεση ἀπό τήν Φασιστική Ἰταλία, τήν ὁποία καί νίκησε. Ἐάν ἡ Ἑλλάδα ἡττᾶτο ἤ παρεδίδετο, μέ δεδομένο τό ὅτι ὅλες οἱ Βαλκανικές χῶρες εἶχαν θετική ἐπαφή μέ τόν Χίτλερ, ὁ Λίβανος καί ἡ Συρία ἦταν ὑπό τήν κατοχή τῆς Γαλλίας τοῦ Βισύ καί τό Ἰράκ εἶχε φιλογερμανικές τάσεις, ὁ Ἄξονας θά κέρδιζε τόν Πόλεμο, ὅπως δήλωσαν τότε Ἄγγλοι Ὑπουργοί καί Στρατιωτικοί ἡγέτες. Ἡ Ἑλληνική νίκη ἐπί τῆς Ἰταλίας ἦταν ἡ πρώτη νίκη κατά τοῦ Ἄξονα καί ἔδωσε ἐλπίδες στούς καταπτοημένους λαούς ἀπό τή ναζιστική κυριαρχία, ἀπέτρεψε τόν Χίτλερ νά καταλάβει τό Γιβραλτάρ, διότι ὁ Φράνκο μετά τή νίκη τῶν Ἑλλήνων, ἀρνήθηκε παραχωρήσεις στόν Χίτλερ. Ἡ νίκη αὐτή κατά τοῦ Ἄξονα ἀνάγκασε τόν Χίτλερ, γιά νά βοηθήσει τόν Μουσολίνι, νά ἐπιτεθεῖ κατά τῆς Ἑλλάδας, μετά ἀπό σύμφωνο γνώμη καί τοῦ Στάλιν.

Από το αθάνατον έπος του 1940. -- Διάγγελμα του Πρωθυπουργού προς τον Ελληνικόν Λαόν.

28 Οκτωβρίου 1940

Η στιγμή επέστη που θα αγωνισθώμεν δια την ανεξαρτησίαν της Ελλάδος, την ακεραιότητα και την τιμήν της. Μολονότι ετηρήσαμεν την πλέον αυστηράν ουδετερότητα και ίσην προς όλους, η Ιταλία, μη αναγνωρίζουσα εις ημάς το δικαίωμα να ζώμεν ως ελεύθεροι Έλληνες, μου εζήτησε σήμερον την 3ην πρωϊνήν την παράδοσιν τμημάτων του εθνικού εδάφους, κατά την ιδίαν αυτής βούλησιν, και μου ανεκοίνωσεν ότι, προς κατάληψιν αυτών, η κίνησις των στρατευμάτων της θα ήρχιζε την 6ην πρωϊνήν. Απάντησα εις τον Ιταλόν Πρέσβυν ότι θεωρώ και το αίτημα αυτό καθ΄ εαυτό και τον τρόπον με τον οποίον γίνεται τούτο ως κήρυξιν πολέμου της Ιταλίας κατά της Ελλάδος. Τώρα θα αποδείξωμεν εάν πράγματι είμεθα άξιοι των προγόνων μας και της ελευθερίας την οποίαν μας εξησφάλισαν οι προπάτορές μας. Όλον το Έθνος ας εγερθή σύσσωμον. Αγωνισθήτε δια την Πατρίδα, τας γυναίκας, τα παιδιά σας και τας ιεράς μας παραδόσεις. Νυν υπέρ πάντων ο αγών.

Ιωάννης Μεταξάς

Το έκτακτο ανακοινωθέν της 28ης Οκτωβρίου 1940

«Αἱ ἰταλικαὶ στρατιωτικαὶ δυνάμεις προσβάλλουν ἀπὸ τῆς 05.30 πρωϊνῆς τῆς σήμερον τὰ ἡμέτερα τμήματα προκαλύψεως τῆς ἑλληνοαλβανικῆς μεθορίου. Αἱ ἡμέτεραι δυνάμεις ἀμύνονται τοῦ πατρίου ἐδάφους».

Λόγος εις την Αγίαν Σκέπην της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου.

Την ιεράν ταύτην εορτήν της Αγίας Σκέπης της Υπεραγίας ενδόξου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας επιτελούμεν, αδελφοί, εις ανάμνησιν της οπτασίας την οποίαν είδεν ο Όσιος Πατήρ ημών Ανδρέας ο δια Χριστόν σαλός κατά τας ημέρας της βασιλείας του ευσεβεστάτου βασιλέως Λέοντος. Κατά την εποχήν εκείνην, εν ημέρα Κυριακή, πρώτη Οκτωβρίου, ετελείτο εις τον εν Βλαχέρναις περίλαμπρον Ναόν της Υπεραγίας Θεοτόκου ολονύκτιος υμνωδία, εις την οποίαν παρευρίσκετο και ο Όσιος Ανδρέας μετά πλήθους λαού. Τότε περί την τετάρτην ώραν της νυκτός ανυψώσας ο Όσιος τους οφθαλμούς αυτού προς τον ουρανόν είδε την ουράνιον Άνασσαν, την Σκέπην παντός του κόσμου, την Υπεραγίαν Παρθένον και Θεοτόκον, ισταμένην εις τον αέρα και προσευχομένην, λάμπουσαν δε ως ο ήλιος και σκέπουσαν τον λαόν με το τίμιον αυτής Μαφόριον. Ιδών δε αυτήν ο όσιος Ανδρέας λέγει εις τον μαθητήν αυτού τον μακάριον Επιφάνιον· «Βλέπεις, αδελφέ, την Βασίλισσαν και Κυρίαν των απάντων ευχομένην υπέρ του κόσμου παντός»; Απεκρίθη εκείνος· «Ναι, βλέπω, Πάτερ Άγιε, και εγώ δι’ ευχών σου αγίων την Κυρίαν Θεοτόκον και θαυμάζω».

Kαθε Πέμπτη ο ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

 

Ὁ Ἅγιος Νικόλαος διακρίθηκε γιὰ τὴν σταθερή του πίστη, διακήρυξε καὶ ὑποστήριξε σταθερὰ τὶς ἀρχὲς τῆς Ὀρθοδοξίας στὴν πρώτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδο. Διαπνεόταν ἀπ᾽ τὴ ζωὴ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ γι᾽ αὐτὸ ἀνεδείχθη κανόνας πίστεως, ἐνῶ παράλληλα ὑπῆρξε μιμητὴς τοῦ Χριστοῦ μας προσφέροντας ἀγάπη στοὺς συνανθρώπους μας,  Ὁ Ἅγιος δὲν εἶχε περγαμηνὲς σπουδῶν, δὲν ἦταν ἀπόφοιτος Πανεπιστημίων τῆς ἐποχῆς, δὲν εἶχε μεταπτυχιακά, δὲν εἶχε τὴν κοσμικὴ σοφία τῆς ἐποχῆς, εἶχε ὅμως μέσα του τὴν ζέση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἡ ὁποία τοῦ ἔδωσε τὴν δύναμη νὰ ὑποστηρίξει τὴν πίστη! Ἔτσι ἀναδείχθηκε Κανόνας Πίστεως, τηρητὴς ἐπακριβῶς τῆς πίστεώς του.

Τη ΚΗ΄ (28η) του μηνός Οκτωβρίου, την ανάμνησιν ποιούμεθα της ΑΓΙΑΣ ΣΚΕΠΗΣ της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου ΜΑΡΙΑΣ

ήτοι του ιερού αυτής Μαφορίου, του εν τη σορώ του Ιερού Ναού των Βλαχερνών, ότε ο Όσιος Ανδρέας ο δια Χριστόν σαλός κατείδεν εφηπλωμένην αυτήν άνωθεν και πάντας τους ευσεβείς περισκέπουσαν.  

Η εορτή της Αγίας Σκέπης της Θεοτόκου ετελείτο από παλαιοτάτων χρόνων, και μέχρι πρότινος, κατά την Α΄ (1^ην) Οκτωβρίου, εις εκδήλωσιν ευγνωμοσύνης και ευχαριστίας προς την Πανάχραντον Δέσποιναν, δια την παρεχομένην υπ’ Αυτής προστασίαν εις το γένος των ανθρώπων. Ήδη όμως, κατόπιν αποφάσεως της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος η σύναξις δια τον πανηγυρικόν εορτασμόν αυτής ωρίσθη δια την κη΄ (28^ην) του αυτού μηνός Οκτωβρίου, (ιε΄ 15^ην  κατά το παλαιόν Εκκλησιαστικόν ημερολόγιον), ίνα σύσσωμον το Ελληνικόν έθνος, εκκλησιαστικώς και πολιτικώς, την αυτήν ημέραν (αδιάφορον αν υπό των μεν αριθμείται αύτη ως 15^η, υπό των δε ως 28^η του Οκτωβρίου μηνός), συνεορτάζη και συμπανηγυρίζη το μέγα γεγονός της διασώσεως και απελευθερώσεως αυτού από του Ιταλογερμανικού κ.λ.π. ζυγού.

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΟΧΙ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ -- Τοῦ κ. Ἀλεξάνδρου Μυγδαναλεύρου, Θεολόγου - Οἰκονομολόγου, Ἱεροκήρυκος

Τό πρῶτον πολεμικόν ἀνακοινωθέν τοῦ Γενικοῦ Στρατηγοῦ τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940: 

«Αἱ Ἰταλικαί στρατιωτικαί δυνάμεις προσβάλλουν ἀπό τῆς 5.30΄ πρωϊνῆς σήμερον τά ἡμέτερα τμήματα προκαλύψεως τῆς Ἑλληνοαλβανικῆς μεθωρίου. Αἱ ἡμέτεραι δυνάμεις ἀμύνονται τοῦ πατρίου ἐδάφους. “… φανῆτε Ἕλληνες και κρατῆστε γερά τά ὅπλα, μέ πίστιν εἰς τόν Θεόν…”. Ζήτω ἡ Ἑλλάς». Διοικητής Δαβάκης. 

Εἰς τή λεωφόρο τῶν χρόνων, τῆς μνήμης καθάριος ὁ νοῦς, τήν Ἑλληνική λεβεντιά ἀντικρύζει πρός το χρεός νά βαδίζει, πληρουμένη ἀπό τήν ἐπική μέθη τῆς νίκης καί τῆς θυσίας, διά τοῦ Χριστοῦ τήν πίστη την Ἁγία καί τῆς πατρίδας μας τήν ἐλευθερία. Εἰς τά πρόσωπα τῶν Στρατιωτῶν ἀντιφεγγίζει τό φίλημα τῆς Δόξας. Τή λεβέντικη κορμοστασιά συνοδεύει καί ἁπαλά χαϊδεύει τό Ἁγιοδημητριάτικο ἀγέρι, πού φέρει εἰς τά ὦτα τῆς νέας γενιᾶς σήμερα, ἐκεῖνο τό ὑπέροχο, τό ἀθάνατο «ὄχι». Μᾶς θυμίζει τήν πίστη εἰς το Θεό, τήν ἀγάπη διά τήν πατρίδα, τον σεβασμό εἰς τά ἰδανικά τῆς φυλῆς, τό χρέος εἰς τόν κόσμο, εἰς τά δικά μας παιδιά, εἰς τήν ἀπαίτηση τῶν καιρῶν καί τοῦ δικαίου τό αἴσθημα διά τόν πολιτισμένο κόσμο. Εἴθε «τό λαμπερό, τό φωτοβόλο τῆς λευτεριᾶς τό ἀστέρι, τό γλυκό ξημέρωμα νά φέρει» εἰς τήν δοκιμαζομένη Ἑλλάδα μας. Καλό εἶναι νά θυμηθοῦμε τά μεγάλα λόγια τῶν μεγάλων ἐκείνης τῆς ἐποχῆς. Ἄς μάθουν οἱ νέοι μας καί ἄς θυμοῦνται αὐτόν τόν παγκόσμιο θαυμασμό, πού προκάλεσε ἡ ἡρωϊκή ἀντίσταση τῶν Ἑλλήνων στρατιωτῶν μας εἰς τόν πανίσχυρο τότε ἀντίπαλο εἰς τά Ἑλληνικά βουνά τῆς Ἠπείρου. Νά τί εἶπαν κάποιοι ἀπό τούς πιό σημαντικούς πολιτικούς τῆς ἐποχῆς ἐκείνης:

ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟ --- 200 ΕΤΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ -- ΕΛΛΑΔΑ – ΜΟΡΙΑΣ – ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ (1821-2021)

INSTITUTE FOR NATIONAL AND RELIGIOUS AFFAIRS

                                T h e s a l o n i k i   -   P a t r a s   

                                                    and

                                  «SingiLogos Journal – Singidunum University, Serbia»                                                     

                                                                              e-mail: academic-i.n.r.a@hotmail.com

             ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟ

 07/11/2021

Υπό την Αιγίδα του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών

κ. Χρυσοστόμου, Επίτιμου Προέδρου «Ι.Ε.Θ.Π.-Πάτρας»

200 ΕΤΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

ΕΛΛΑΔΑ – ΜΟΡΙΑΣ – ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ (1821-2021)

(Εντάσσεται εις το πρόγραμμα των Πρωτοκλητείων της Ι. Μ. Πατρών)

ΣΤΙΣ ΚΟΡΥΦΕΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ -- Τοῦ κ. Δημ. Κ. Κουτσουλέλου, Ἐπιτίμου Ἐπόπτου Δημοτικῆς Ἐκπαιδεύσεως

«Παιδιὰ μου, ὁ πόλεμος γιὰ σᾶς περνάει θριαμβευτὴς. Τῶν ἄδικων ὁ πόλεμος δὲν εἶν᾽ ἐκδικητής, Εἶναι ὁ θυμὸς τῆς ἄνοιξης καὶ τῆς δημιουργίας» Κωστὴς Παλαμᾶς (1.4.1941)

Ὁ Ὀκτώβριος —ὅπως καὶ ὁ Μάρτιος— εἶναι ὁ μήνας τῶν μεγάλων ἐθνικῶν μας ἀνατάσεων. Ἡ 28η Ὀκτωβρίου 1940 πυργώθηκε ἀπέναντι στὴν 25η Μαρτίου 1821, μὲ τὴν ἴδια ἰσοτιμία. Καὶ οἱ δύο μεγάλες καὶ ἱστορικὲς αὐτὲς ἡμερομηνίες σημαίνουν τὸ ὑπερκόσμιο ἐγερτήριο τῶν Πανελλήνων, ποὺ πλημμυρισμένοι ἀπὸ θεῖο φῶς, ξεπηδοῦν στοὺς ἱεροὺς ἀγῶνες γιὰ τὶς γυναῖκες καὶ τὰ παιδιά, γιὰ τοὺς Ναοὺς καὶ τοὺς τάφους τῶν πατέρων τους κι ἐκπληρώνουν τὴν ἱστορικὴ ἀποστολὴ τους, μὲ ἀπόλυτη ὁμαδικὴ συνείδηση καὶ συνέπεια.

Ἡ 28η Ὀκτωβρίου 1940 εἶναι ἡ μέρα τῶν ἐλευθέρων ἀνθρώπων, τῶν ἡμιθέων καὶ τῶν ἡρώων. Στὶς κορυφὲς τῆς Ἱστορίας. Ξημέρωσε, γιὰ νὰ καλύψει, μὲ τὸ φῶς τῆς ἀρετῆς καὶ τῆς ἀνδρείας, τῆς ἐλευθερίας καὶ τοῦ πολιτισμοῦ, ὁλόκληρη τὴν ἀποκαρδιωμένη ἀνθρωπότητα.

Χάριτι Θεία, δεν μας είναι δυνατόν, να συμφωνήσουμε και συμπορευθούμε με τοιούτους «Ποιμένας».

Η έννοια και σημασία του Μνημοσύνου σημαίνει ταυτότητα Πίστεως μνημονεύοντος και μνημονευομένου, πρέπει, εν γενικαίς γραμμαίς, να αποδεχθώμεν την δια του «Πατριαρχικού Διαγγέλματος» του 1920 παγκοσμίως διακηρυσσομένην παναίρεσιν του Οικουμενισμού, η οποία, δια της «Θεωρίας των κλάδων» καταβλασφημεί την Μοναδικότητα της Αγίας ημών Ορθοδόξου του Χριστού Εκκλησίας! Κατ΄ αναπόφευκτον δε συνέπειαν και βάσει πάντοτε του ως άνω «Πατριαρχικού Διαγγέλματος», θα πρέπη να πιστεύσωμεν ότι αι ετερόδοξοι αιρετικαί «Χριστιανικαί» ομολογίαι δηλαδή ο Πάπας και οι Προτεστάνται γενικώς, είναι «αδελφαί Εκκλησίαι» του Χριστού, «μέτοχοι απολυτρωτικής χάριτος» κ.λ.π., με Ιερωσύνην, Μυστήρια και Αποστολικήν Διαδοχήν, ώστε να δυνάμεθα να συμπροσευχώμεθα και συλλειτουργούμεθα μετ΄ αυτών, πράγμα το οποίον σήμερον διενεργούν και πράττουν, όλως κακοδόξως προς την επισκοπικήν αυτών αποστολήν, από του διαβοήτου Αθηναγόρου μέχρι σήμερον του Βαρθολομαίου, τόσον οι του Οικουμενικού Πατριαρχείου, όσον και διάφοροι άλλοι Οικουμενισταί Αρχιερείς και οι Αγιορείτες Ηγούμενοι! Δια το «σύμφωνον και ομόφωνον» της ταυτότητος Πίστεως προς την εκκλησιαστικήν μας αρχήν πρέπει να πιστεύσωμεν ακριβώς και ανενδοιάστως όλα αυτά τα καταλυτικά της Ορθοδόξου Πίστεως φρονήματα, τα οποία «Δημοσία» διακηρύττει και εμπράκτως αποδεικνύει ότι πιστεύει πράξει τε και θεωρία ο Πατριάρχης, οι άλλοι Ηγούμενοι των τοπικών «Ορθοδόξων» Εκκλησιών ως και το Άγιον Όρος, και αφού κατ΄ αυτόν τον τρόπον θα έχη τελείως διαστραφή η Ορθόδοξος ημών συνείδησις, τότε θα πρέπη να είμεθα εις θέσιν να θεωρήσωμεν επιβεβλημένον καθήκον μας την υπακοή και κοινωνία με τους Πνευματικούς μας Ποιμένας. Χάριτι Θεία, δεν μας είναι δυνατόν, μέχρι θανάτου, να απαρνηθούμε το Ορθόδοξον της Εκκλησίας φρόνημά μας και να συμφωνήσουμε και συμπορευθούμε με τοιούτους «Ποιμένας».

Καί «οἱ λίθοι κεκράξονται»… -- Tοῦ κ. Νεκταρίου Δαπέργολα, Διδάκτορος Ἱστορίας

Χιλιοδιαπιστωμένο τό συμπέρασμα, ἐπιβεβαιώθηκε ὅμως τίς προάλλες γιά μιά ἀκόμη φορά: κρησάρα μεγάλη οἱ σκοτεινές μέρες πού ζοῦμε. Καιροί καταλυτικοί, κείμενοι εἰς πτῶσιν καί εἰς ἀνόρθωσιν πολλῶν. Καί συνάμα αἰτία γιά μεγάλα καί δραματικά ἀποκαλυπτήρια. Μοῦ ἦρθε πάλι στόν νοῦ πρόσφατα ἡ περικοπή ἀπό τό Κατά Λουκᾶν (γ΄7-9), μέ τά λόγια ἐκεῖνα τοῦ Ἅγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου πρός τούς Ἰουδαίους, πού πίστευαν ὅτι ἦταν ἐκλεκτοὶ λόγῳ τῆς καταγωγῆς τους ἀπὸ τὸν Ἀβραὰμ καὶ ὡς ἐκ τούτου πνευματικὰ ἐξασφαλισμένοι:

Δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια!

Η αντίσταση κατά της μεγάλης και καταστροφικής νέας θρησκείας που ονομάζεται Οικουμενισμός είναι ελαχίστη. Υπάρχουν πολλοί που γράφουν, κηρύττουν και διαμαρτύρονται εναντίον του Οικουμενισμού, αλλά πρακτικά μέτρα, όπως, διακοπή μνημοσύνου και επικοινωνίας, όπως μας διδάσκουν οι άγιοι Πατέρες μας, δεν παίρνουν. Επί πλέον δε, στρέφονται και εναντίον εκείνων που ακολουθούντες το παράδειγμα και την διδασκαλία των αγίων μας, διακόπτουν κάθε επικοινωνία Εκκλησιαστική με τους δεδηλωμένους Οικουμενιστές.

Reading from the Synaxarion:

Nestor the Martyr of Thessaloniki

As mentioned in the account concerning Saint Demetrius (October 26), this Saint contested during the reign of Maximian, in the year 290.

Apolytikion of Great Martyr Nestor in the Fourth Tone

Thy Martyr, O Lord, in his courageous contest for Thee received the prize of the crowns of incorruption and life from Thee, our immortal God. For since he possessed Thy strength, he cast down the tyrants and wholly destroyed the demons' strengthless presumption. O Christ God, by his prayers, save our souls, since Thou art merciful.