ΟΙ ΧΛΙΑΡΟΙ (Απ. γ΄ 14 – 22) --- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Α΄ Η αρρώστια θερμόμετρο πνεύματος                                            

Κύριο δείγμα υγείας του ανθρωπίνου οργανισμού είναι η καλή θερμοκρασία του σώματος. Και βασικό στοιχείο υγείας πνευματικής του χριστιανού είναι ο ζήλος της πίστεως. Όταν η πίστη χάνει την θερμότητά της και ο ζήλος ατονεί, τότε ο πιστός δεν μπορεί να περπατά τον δρόμο των εντολών του Θεού, δεν μπορεί να χαίρεται τα δώρα της αγάπης του ούτε καν όρθιος να στέκεται κοντά του. Και το πιο φοβερό είναι ότι δεν αντιλαμβάνεται το επικίνδυνο της καταστάσεώς του. Αλάνθαστο και αιώνιο θερμόμετρο, για να θερμομετρούμε τον ζήλο μας και να ελέγχουμε την πνευματική μας υγεία, μας έχει δώσει ο Κύριος τον θεόπνευστο λόγο του. Και μέσα στην Καινή Διαθήκη έχει καταχωρίσει μία γνωμάτευση για τα παιδιά του με την χλιαρή πίστη, στην οποία περιγράφει τα συμπτώματα, αλλά δίνει και την θεραπεία της αρρώστιας. Είναι η προς Λαοδικείς επιστολή της Αποκαλύψεως (3, 14 – 22). 

To δικτατορικό διάγγελμα της 18ης Νοεμβρίου 2021: Προπαγανδιστικό σεμινάριο προώθησης του υγειοναζισμού -- Κωνσταντίνος Βαθιώτης

Ένα ακόμη άθλιο σόου προπαγάνδας παίχτηκε χθες στα μάτια εκατομμυρίων Ελλήνων από τον δικτάτορα της Ελλάδας, ο οποίος ξεροκατάπινε κάθε τρεις και λίγο.

Μίλησε για έξαρση του τέταρτου κύματος και όχι για πέμπτο κύμα, όπως προφήτευαν οι χαρτορίχτρες και οι τσιγγάνες του προπαγανδιστικού μηχανισμού του.

Με βάση ποια επιστημονικά κριτήρια ορίζεται η έξαρση ενός κύματος και με βάση ποια η είσοδος σε ένα αυτοτελές, νέο κύμα;

Σε τι διαφέρει ένα πέμπτο κύμα από την έξαρση ενός ήδη υπάρχοντος κύματος;

Για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, και προπάντων για να δικαιολογήσει τη συνέχιση της πανδημίας το τέλος της οποίας ευαγγελιζόταν με τον €μβολιασμό, επικαλέσθηκε τη μετάλλαξη Δέλτα, που υποτίθεται ότι επιβράδυνε τον επίλογο του κορωνοϊού. Επίλογο για τον οποίο μας μιλούσε πριν από μήνες με βεβαιότητα και αυτοπεποίθηση.

Ἐγκώμιον εἰς τὴν Παναγίαν Θεοτόκον -- Τοῦ ἐν ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Ἐπιφανίου Κύπρου

Τὰς ἐκλαμπούσας μαρμαρυγὰς τῆς Θεοτόκου ἀκτῖνας φοβερὰς καὶ ἀκαταλήπτους δυνάμεις, οὐρανοῦ καὶ γῆς οἰκουμένης μυστήριον, θαῦμα, ἱλαστήριον φράσας ὁ τάλας ἐγώ, εἰς ἀκριβεστέραν ἔννοιαν ὁ τῆς καρδίας μου ἔνδον σκιρτήσας λογισμὸς βαθείας μνήμης, καὶ ὑψηλοτάτης θεωρίας πειρώμενος φέρειν τὸ θαῦμα, τρόμος καὶ φόβος πολὺς καὶ δεινὸς συνέσχε με, ὦ ἀγαπητοί. Ἡ γὰρ μνήμη τῆς φρικτῆς θεωρίας, ἔντρομον τὴν ψυχήν μου, καὶ φρικώδη τὴν καρδίαν ἐνέγκασα οὐ μετρίως ἐτιμώρησεν, ἀλλὰ δυνατῶς ἐβασάνισεν. Ἐπιπλήττει γάρ μου τὸν νοῦν, τῆς μεγίστης θεωρίας ἡ μνήμη, ὡς ἀκαταλήπτου μυστηρίου, τὸ λέγειν οὐκ ἰσχύουσα. Τίς γὰρ ἱκανὸς τοιοῦτο φρᾶσαι μυστήριον; ποῖον δὲ φθέγξασθαι στόμα, ἢ ποία γλῶσσα λαλήσει, Λέληθεν, εἰπεῖν οὐκ ἰσχύει. Νῦν δὲ τολμήσω περὶ τῆς μόνης Θεοτόκου καθ᾿ ὃ καταλαμβάνω· καὶ πάλιν φοβοῦμαι. Οὐκ ἔχω γλῶτταν ἀξίως εἰπεῖν τὰ λίαν μεγάλα. Ἰσχνόφωνος γὰρ καὶ βραδύγλωσσος, καὶ οὐκ εὔλαλος ὑπάρχω, ἵν᾿ οὕτως εἴπω, περὶ τῆς μεγαλωνύμου καὶ ὁσίας καὶ ἀπειρογάμου καὶ θεοτόκου Μαρίας, μητρὸς τοῦ Κυρίου· περὶ ἧς οὐκ εὐμαρῶς ἀνθρώπων γλῶττα λαλήσει. Ἰσχνοφωνεῖ γὰρ πρὸς ταύτην, καὶ ὑποστέλλεται ἡ γλῶσσα, οὐκ ἀξίως ἔχουσα τὸ λέγειν. Αὕτη γὰρ καὶ τὰς τῶν οὐρανῶν δυνάμεις ἐξένισεν· ἐξέστησαν πάντες ἄγγελοι, ἀρχάγγελοι, ἀρχαὶ, ἐξουσίαι, θρόνοι, κυριότητες, τὰ χερουβεὶμ καὶ τὰ σεραφεὶμ καὶ πᾶσα στρατιὰ ἀγγέλων φόβῳ καὶ τρόμῳ δεινῷ συσχεθέντες. Ἐθεώρησαν γὰρ ἐπὶ γῆς ἐν αὐτῇ τὸν ἐν οὐρανοῖς, καὶ ἔφριττον. Ἔβλεπον τὴν Παρθένον, οὐρανὸν καὶ θρόνον, καὶ συνείχοντο φόβῳ, θεωροῦσαι τὸν ἄναρχον ἀπὸ θρόνου χερουβικοῦ εἰς μήτραν παρθενικὴν καθίσαντα.

Τη Κ΄ (20η) Νοεμβρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ του Δεκαπολίτου.

Γρηγόριος ο Όσιος Πατήρ ημών ο Δεκαπολίτης εγεννήθη κατά το δεύτερον ήμισυ του ογδόου αιώνος εις την Ειρηνούπολιν της εν Ισαυρία Δεκαπόλεως, εκ της οποίας έλαβε και την προσωνυμίαν Δεκαπολίτης· ο πατήρ αυτού ωνομάζετο Σέργιος, όστις ήτο αιχμάλωτος εις τα πάθη της σαρκός και δια την σωτηρίαν αυτού ουδόλως εφρόντιζεν, η δε μήτηρ αυτού, ονόματι Μαρία, ήτο ευσεβής, φιλόθεος και φιλότεκνος· όθεν έβαλε τον Γρηγόριον εις τα γράμματα και όταν επαιδεύθη ικανόν καιρόν και έμαθεν όσα του εφάνησαν χρειαζόμενα, εσύχναζεν εις την Εκκλησίαν με πολλήν ευλάβειαν και όσα λόγια ψυχωφελή και σωτήρια ήκουε τα εκαρπώνετο, ως γνωστικός και φρόνιμος· και υψώσας τον νουν και την διάνοιαν εις τα ουράνια, εμίσησε τελείως τα επίγεια και δεν έτρωγε ποσώς ηδονικά και εύμορφα βρώματα, αλλά ποταπά και άχρηστα και ταύτα όταν οι γονείς τον εβίαζον.

Όταν το φως αυτών σβεσθή….

Oι Ηγούμενοι των δέκα εννέα Μονών του Αγίου Όρους, δεν θα πρέπει να ξεχνούν, ότι το Άγιον Όρος έχει αξίαν και χρησιμότητα μόνον και μόνον όταν εκπέμπη απανταχού της γης το γλυκύ και ανέσπερον της Ορθοδοξίας Φως. Οι Φάροι είνε χρήσιμοι εάν και εφ΄ όσον φωτίζωσι τους ναυτιλλομένους, ίνα αποφεύγωσι τους σκοπέλους. Όταν το φως αυτών σβεσθή, τότε δεν είνε μόνον άχρηστοι, αλλά και επιβλαβείς, διότι μεταβάλλονται και αυτοί εις σκοπέλους…

Η ΕΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙ ΗΣΥΧΑΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΘΕΩΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΕΙΣ ΤΑ ΑΓΙΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ!… --- Τοῦ αειμνήστου Παναγιώτου Γκιουλὲ

«Σήμερον ὁ Θεοχώρητος Ναός, ἡ Θεοτόκος ἐν ναῷ Κυρίου προσάγεται, καὶ Ζαχαρίας ταύτην ὑποδέχεται. Σήμερον τὰ τῶν Ἁγίων Ἅγια ἀγάλλονται, καὶ ὁ χορὸς τῶν ἀγγέλων μυστικῶς πανηγυρίζει, μεθ᾽ ὧν καὶ ἡμεῖς ἑορτάζοντες σήμερον, σὺν τῷ Γαβριὴλ ἐκβοήσωμεν· Χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ ὁ ἔχων τὸ μέγα ἔλεος».

Ὡς παναρμόνιος οὐράνια Ἀρχαγγελικὴ ὑμνωδία ἀντηχοῦν στὶς πνευματικὲς ἀκοὲς τῶν ἑορταζόντων μυσταγωγουμένων ὀρθοδόξων πιστῶν, οἱ θεόφθογγοι ὑμνολογικοὶ λόγοι, τοῦ πνευματέμφορου ὑμνογράφου τῆς ἑορτῆς, ποὺ μυσταγωγοῦν καὶ ἀναβιβάζουν τὶς κατανυσσόμενες, καρδιές τους, στὰ νοητὰ λειτουργικὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων τῆς Θεομήτορος!… Γιατὶ ἡ Πάναγνος Θεόνυμφος Παρθένος, ἡ Θεόπαις Μαριὰμ ὡς τριετίζουσα δάμαλις καὶ «ὡς μυστικῶς νυμφευθεῖσα τῷ πνεύματι, τῷ Θεῷ καὶ Πατρί», εἰς τὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων τοῦ πανσέπτου ἱεροῦ ναοῦ τοῦ Κυρίου προσάγεται καὶ ὁ Ζαχαρίας ἀγαλλόμενος θεοπρεπῶς Αὐτὴν ὑποδέχεται!… Σήμερον «ἡ πολυτίμητος παστὰς καὶ Παρθένος, τὸ ἱερὸν θησαύρισμα τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, εἰσάγεται ἐν τῷ οἴκῳ Κυρίου, τὴν χάριν συνεισάγουσα τὴν ἐν Πνεύματι Θείῳ. Αὕτη ὑπάρχει σκηνὴ ἐπουράνιος» (Κοντάκιον τῆς ἑορτῆς).

Ἡ Ἐκκλησία ὡς μήτρα τῆς παλιγγενεσίας Ἡ συμβολή τῆς Ἐκκλησίας ὡς προκύπτει ἀπό τά πρῶτα Συντάγματα --- Μητροπολίτου Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

To 2021 ἀποτελεῖ ἕνα ἐπετειακό ἔτος γιά τήν Πατρίδα μας, καθώς συμπληρώνονται 200 χρόνια ἀπό τήν ἔναρξη τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ 1821.

Ἕνας ἐπετειακός ἑορτασμός πού μετατρέπει τή μνήμη σέ πολιτιστική καί πνευματική παρακαταθήκη, σέ νοηματοδοτοῦσα δύναμη τῆς ταυτότητας τοῦ νέου Ἑλληνισμοῦ μπροστά στά ἀμείλικτα ἐρωτήματα καί τά ἀνεπίλυτα προβλήματα τοῦ σύγχρονου κόσμου. Μέ τόν ἑορτασμό λοιπόν τῶν 200 χρόνων ἀπό τήν Ἐθνεγερσία, τό ξεκίνημα ἀλλά καί ὅλος ὁ Ἀγῶνας μετουσιώνεται σέ Νόημα ζωῆς γιά τό μέλλον τῆς Πατρίδας. «Πατρίδα νά θυμᾶσαι ἐσύ αὐτούς ὅπου, διά τήν τιμήν καί τήν λευτερίαν σου, δέν λογαρίασαν θάνατο καί βάσανα» ἔλεγε ὁ Μακρυγιάννης.

-----------------------

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

κ. Μεντζελόπουλε, οἱ βαρύγδουποι λόγοι σου ὑπέρ τῶν μεγάλων ἰδανικῶν τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί τῆς Ὀρθοδοξίας προκαλοῦν πλέον θυμηδίαν εἰς τόν μέσον Ἕλληνα, ἐφόσον ἔχεις συμμαχήσει μέ τούς ἐχθρούς τοῦ Ἔθνους καί τῆς Ἐκκλησίας, Βαρθολομαῖον, Ἱερώνυμον, Μητσοτάκην κ.ἄ., κηρύττεις τήν «ἐμβολιαστικήν» αἵρεσιν (βλ. καταγγελίας τοῦ π. Στυλιανοῦ Καρπαθίου), ὅπως καί τήν ἐκκλησιολογικήν αἵρεσιν, ὅτι ἡ αἱρετική καί σχισματική «ἱερά σύνοδος τῆς ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος» ταυτίζεται δῆθεν μέ τήν Ἐκκλησίαν καί προωθεῖς τόν διχασμόν, ταυτοχρόνως δέ εἶσαι οὐσιαστικῶς καί Οὐνίτης ἀπό 7-12-1965, ὅταν «ἤρθη» τό σχίσμα μέ τόν «πάπαν», καί βεβαίως συμπλέεις μέ τό Ἑορτολογικόν καί τό Οὐκρανικόν σχίσμα! Κόψε τήν πλᾶκα, λοιπόν!

Μόνον όταν γνωρίσουμε τον εαυτόν μας, μπορούμε να πενθήσουμε γι΄ αυτόν.

Ο Άγιος Πέτρος ο Δαμασκηνός περιγράφοντας την μεγάλη αξία της νυκτερινής προσευχής, λέγει ότι η ηθική πράξη κατορθούται όταν ο άνθρωπος μελετά τα έργα της ημέρας, όταν μελετά τα ολισθήματα που έγιναν «εις την σύγχυσιν της ημέρας», ίνα τις λάβη αίσθησιν δια της ησυχίας της νυκτός και δυνηθή πενθείν, εφ΄ οις ήμαρτε. Μόνον όταν γνωρίσουμε τον εαυτόν μας, μπορούμε να πενθήσουμε γι΄ αυτόν.

Σημεῖα τῶν καιρῶν, ὅλο καί πιό ἀποτρόπαια ---- Νεκτάριος Δαπέργολας, Δρ. Ιστορίας Παν. Θράκης

Σημεῖα τῶν καιρῶν, ὅλο καί πιό ἀποτρόπαια. Ἀκούσαμε λοιπόν πρό ὁλίγου καιροῦ γιά κάποιον ἱερέα σέ ναό τῆς Πλάκας, πού τέλεσε βάφτιση παιδιοῦ δύο ἀνδρῶν πού συζοῦν μέ σύμφωνο συμβίωσης (τό ποῦ τό βρῆκαν τό παιδί ἐννοεῖται πώς δέν τό ἀναρωτηθήκαμε κἄν – στή νεοεποχίτικη ἑλληνέζικη χωματερή τοῦ Τσίπρα καί τοῦ Κούλη ἐξάλλου ζοῦμε). Διαβάσαμε ὅμως μετά (στό ἐξαιρετικό ἰστολόγιο «Τάς Θύρας») ὅτι δέν τό βάφτισε μόνο (παρέα καί μέ κάποιον π.Βασίλειο), ἀλλά ἔδωσε καί εὐχές στούς εὐτυχεῖς «γονεῖς» (Θεέ μου ἥμαρτον) μέ τά ἐξῆς ἀπίστευτα: «οἱ γονεῖς νά εἴσαστε πάντα ἐρωτευμένοι καί τό παιδί θά βλέπει αὐτήν τήν ἀγάπη πού θά ἔχετε μεταξύ σας, αὐτήν θά ἀναζητήσει ὅταν φύγει ἀπό ἐσᾶς καί θά ἀναζητᾶ πάντα στή ζωή του»!!! Ταυτόχρονα συνειδητοποιήσαμε ὅτι ὁ λεγάμενος δεν εἶναι κάποιος ἄσημος και…χτεσινός, ἀλλά ὁ γνωστός Ἀλέξανδρος Καριώτογλου, το ἔκπαλαι γνωστός για τή σχέση του μέ τήν πλανεμένη (ψευτο)νεορθόδοξη παρέα τῶν Ράμφων, τῶν Γιανναράδων, τῶν Φάρων καί τῆς μεταπατερικά ἐπηρμένης «Σύναξης». Ὁ ὁποῖος ἐπ’ ἐσχάτων τῶν χρόνων χειροτονήθηκε καί ἱερέας καί (προφανῶς) ἀνέλαβε νά ἐφαρμόσει κάποιες ἀπό τίς…καινοτόμες ἰδέες του στήν ἐνορία πού (κρίμασιν οἶς Κύριος οἶδεν) τοποθετήθηκε.

Reading from the Synaxarion:

Obadiah the Prophet

The Divine Scriptures do not tell us with any certainty when the Prophet Obadiah lived nor what was his homeland. Thus, some say that he is that Obadiah who was Ahab's steward, who, because of Jezebel's wrath, hid one hundred prophets in a cave and fed them with bread and water (III Kings 18:4), and that he later became a disciple of Elias the Prophet about 903 B.C. But others surmise from the words of the same prophetical book that he is somewhat later than Joel (celebrated on Oct. 19). He is also called Obdiu, or Abdiu, or Obadiah; his name means "servant of God." His book of prophecy, which consists of only one chapter, is ranked fourth among the minor Prophets.