Ο υπαρξιακός χαρακτήρ των Δογμάτων -- Του αειμνήστου Ιωάννου Κορναράκη, Ομοτ. Καθηγητού Πανεπιστημίου Αθηνών

Πολύς λόγος γίνεται συχνά από θεολογικούς νόες, που στέκονται με σκεπτικισμό ή με έκδηλο αρνητισμό, μπροστά στις έννοιες «παράδοση» και «παρελθόν» της Εκκλησίας, για την ανάγκη μιας αναδείξεως ή προβολής του υπαρξιακού χαρακτήρος των δογμάτων της Εκκλησίας σε κάθε συγκεκριμένη «μεταγενέστερη» από μια «παλαιότερη» εποχή. «Τα δόγματα στην ορθόδοξη Εκκλησία είναι ζωή και συνεπώς πρέπει να έχουν άμεσες και αποφασιστικές επιπτώσεις στην ύπαρξή μας, να είναι αποκάλυψη της Αληθείας, δηλαδή φανέρωση καίριων και ακραίων, μεθοριακών καταστάσεων της ύπαρξης»(1). Αλλά ποιος άραγε θα πρέπει να παρουσιάζει στον εκάστοτε «σύγχρονο» κόσμο την αλήθεια, ότι τα δόγματα είναι ζωή και έχουν άμεσες και αποφασιστικές επιπτώσεις στην ύπαρξή μας;

"Παποκεντρική Παγκοσμιότης-Οικουμενισμός" (Ντοκιμαντέρ)

Ἀπολυτίκιον Ἁγίας Εὐφημίας

Τη ΙΣΤ΄ (16η) Σεπτεμβρίου, μνήμη της Αγίας Μεγαλομάρτυρος και πανευφήμου ΕΥΦΗΜΙΑΣ.

Ευφημία η πανεύφημος του Χριστού Μεγαλομάρτυς ήκμαζε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορος των Ρωμαίων Διοκλητιανού βασιλεύσαντος κατά τα έτησπδ΄ - τε΄ (284 – 305), είναι δε αύτη, ήτις θαυμασίως εκράτυνε τον όρον της εν Χαλκηδόνι συνελθούσης Αγίας Τετάρτης Οικουμενικής Συνόδου, ρμη΄ (148) έτη περίπου από του μαρτυρίου αυτής ήτοι εν έτει υνα΄ (451). Αύτη ήτο από την Χαλκηδόνα και ο μεν πατήρ της ωνομάζετο Φιλόφρων και ήτο περιφανής και πλούσιος, συγκλητικός το αξίωμα, η δε μήτηρ της εκαλείτο Θεοδοσιανή, ήτο δε γυνή ευσεβής και συμπαθεστάτη εις τους πτωχούς.

Ἀπάντησις τῶν Ὀρθοδόξων Πατριαρχῶν τῆς Ἀνατολῆς πρὸς τὸν πάπα Πίο Θ΄ (1848)

«Τούτων τῶν πλατυνθεισῶν, κρίμασιν οἷς οἶδεν ὁ Κύριος, ἐπὶ μέγα μέρος τῆς οἰκουμένης αἱρέσεων, ἦν ποτε ὁ Ἀρειανισμός, ἔστι δὲ τὴν σήμερον καὶ ὁ Παπισμός· ἀλλὰ καὶ οὗτος (ὥσπερ κἀκεῖνος ὁ ἤδη παντάπασιν ἐκλελοιπώς), καίτοι ἀκμαῖος τό γε νῦν, οὐκ ἰσχύσει εἰς τέλος, ἀλλὰ διελεύσεται καὶ καταβληθήσεται, καὶ ἡ οὐράνιος μεγάλη φωνὴ ἠχήσει “ΚΑΤΕΒΛΗΘΗ” (Ἀπ. 12, 10)» [§4] 

Οἱ Πατριάρχαι
Ἄνθιμος Κωνσταντινουπόλεως
Ἱερόθεος Ἀλεξανδρείας
Μεθόδιος Ἀντιοχείας
Κύριλλος Ἱεροσολύμων
καὶ αἱ Ἱεραὶ Σύνοδοι ΚΠόλεως, Ἀντιοχείας καὶ Ἱεροσολύμων.

[Ἰω. Καρμίρη, Τὰ Δογματικὰ καὶ Συμβολικὰ Μνημεῖα τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας, τόμ. Β΄, Ἀθῆναι 1953, σ. 906]

Ω Κύριε Ιησού,

δίνε μας φωτισμό να Σε εννοούμε, δίνε μας γνώση να Σε αγαπούμε, δίνε μας πνευματική αίσθηση να Σε θαυμάζουμε, φλόγιζε την καρδιά μας να Σε λατρεύουμε και δίνε μας κατάνυξι να κλαίμε τις αμαρτίες μας και δάκρυα γλυκά για να Σε δοξάζουμε.

π. Θεόδωρος Ζήσης: Είμαστε όλοι υπεύθυνοι. Δέν είναι μόνον υπεύθυνος ο Πατριάρχης.

... Αφού οι Επίσκοποι μνημονεύουν τόν Πατριάρχη καί επομένως υπόκεινται καί αυτοί στόν κανόνα: “ο κοινωνών ακοινωνήτω, ακοινώνητος έσται”· καί εγώ μνημονεύω τόν Επίσκοπό μου, ο οποίος μνημονεύει τόν Πατριάρχη, ο οποίος κοινωνεί μέ τόν Πάπα· καί εσείς οι λαϊκοί έρχεστε από μένα, ο οποίος μνημονεύω τόν Επίσκοπο καί κοινωνάτε καί μέ αποδέχεστε. Επομένως, μία σειρά –αυτή η σειρά τού παραπτώματος πού αρχίζει από τόν Πατριάρχη, αρχίζει σιγά-σιγά σάν συγκοινωνούν δοχείον, νά φθάνει σάν ευθύνη μέχρις εμάς!                                       

Αλλά ποιός από τόν κόσμο τά ξέρει αυτά; Οι περισσότεροι από τούς λαϊκούς, θά πούν: “Μά, αφού τό κάνει ο Πατριάρχης, αφού τό κάνει ο Πάπας, τί φταίω εγώ;”. Φταίς κι εσύ!  Δέν δικαιολογείται η  άγνοια...                                                                                                                                                                                  

Είμαστε όλοι υπεύθυνοι. Δέν είναι μόνον υπεύθυνος ο Πατριάρχης. Δέν είναι μόνον υπεύθυνος ο Επίσκοπος ο οποίος σιωπά καί η οποία σιωπή είναι τρίτο είδος αθεϊας. Είμαστε υπεύθυνοι καί εμείς οι Πρεσβύτεροι καί μαζί μέ εμάς, είστε καί σείς οι λαϊκοί, πού έρχεστε μαζί μέ μάς καί δέν μάς λέτε:  “Φεύγουμε εμείς”.

Πεντήκοντα χρόνια μετά το σχίσμα -- Οι Παλαιομερολογίται – Γράφει ο ΣΤΑΥΡΟΣ Π. ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ – ΓΑΜΒΡΟΥΛΙΑΣ, Θεολόγος – Καθηγητής.

«Οι Γ.Ο.Χ. έσχισαν την Εκκλησίαν της ΅Ελλάδος ή μάλλον απεσχίσθησαν από την Εκκλησίαν της Ελλάδος». Ούτως έγραψεν ο «Ορ. Τύπος» εναντίον των Γ.Ο.Χ. Αναληθέστατον είναι τούτο. Αληθέστατον είναι ότι οι Γ.Ο.Χ. είναι οι συνεχισταί της Μίας, Αγίας, Αποστολικής  Καθολικής Εκκλησίας εις τον Ελλαδικόν χώρον. Δημιουργοί σχισμάτων είναι οι προσθέτοντες ή αφαιρούντες από την αποκεκαλυμμένην αλήθειαν, από την Ορθοδοξίαν και ουχί οι εμμένοντες εις αυτήν. Α΄) Ερωτώμεν την διεύθυνσιν του Τύπου είναι διδασκαλία του Σωτήρος, η ενιαία εκδήλωσις υπό των πιστών της Θείας Λατρείας, ενί στόματι και μια καρδία; «Σήμερον τα άνω της κάτω και τα κάτω της άνω συνεορτάζει»; Έγινε αιτία η εισαγωγή του Νέου Εορτολογίου να διασπασθή η Ενότης της Εκκλησίας εν τη εξωτερική θεία Λατρεία, όπως ομολογεί ο αείμνηστος Ανδρούτσος εις την Συμβολικήν του; Ποίοι οι υπεύθυνοι οι εμμένοντες εις τας υπό της Εκκλησίας παραδεδομένα ή οι καινοτομούντες και εισάγοντες κενά, εις τα όρια των πατέρων;

Κόλαση αφόρητη! -- Αθωνικά άνθη

Περισσότερα από ένα δισεκατομμύριο πλάσματα του Θεού, απόγονοι της Άγαρ, πλέουν μέσα στο ερεβώδες σκότος του Κορανίου, που ετεχνούργησεν ο σατανάς δια μέσου ενός επιληπτικού καμηλέρη, νεκρά, άταφα, πτώματα! Αληθινή συμφορά για ένα δισεκατομμύριο ανθρώπων, κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση του Θεού, από τον έκτον αιώνα μέχρι σήμερα που, αντί να αναγεννηθούν μέσα στην Εκκλησία του Χριστού, να λάμψουν με τη χάρη του βαπτίσματος, να αγιασθούν και να καταστούν «κληρονόμοι Θεού, συγκληρονόμοι δε Χριστού», γεννώνται στο σκότος, ζουν στο ζόφο της αγνωσίας, χωρίς πνευματική ζωή, νεκρωμένοι και πορεύονται για τα αιώνια κτηνώδη πιλάφια και τα φιλήδονα ουρί! Κόλαση αφόρητη!

Ποῦ ὀφείλει τὰς καταβολάς του τὸ παπικὸν «Πρωτεῖον»;

ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ἐπὶ τῶν Αἱρέσεων τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πειραιῶς, σὲ μία ἄκρως διαφωτιστικὴ ἀνακοίνωσή του, μᾶς ἐξηγεῖ ποῦ ὀφείλεται τὸ παπικὸ «πρωτεῖο»: «Τὸ “πρωτεῖο ἐξουσίας” τοῦ “πάπα” δὲν εἶναι τίποτε διαφορετικὸ ἀπὸ τὴν φραγκικὴ φεουδαρχικὴ ἀντίληψη περὶ ἐξουσίας, ὅτι ἡ ἐξουσία πρέπει νὰ βρίσκεται συγκεντρωμένη στὰ χέρια ἑνὸς ἀνδρὸς (τοῦ αὐτοκράτορα), θείῳ δικαίῳ, ὡς καὶ νὰ ἀσκεῖται, κατὰ παραχώρηση, ἀπὸ τοὺς ὑποτελεῖς του (εὐγενεῖς καὶ τι­τλούχους). Ὁ “πάπας” πῆρε τὴ θέση τοῦ Καρλομάγνου (τοῦ θεμελιωτῆ τοῦ φραγκισμοῦ) καὶ οἱ καρδινάλιοί του τὴ θέση τῶν εὐγενῶν τιτλούχων! Γιὰ νὰ γίνει ἀποδεκτὸς αὐτὸς ὁ τρόπος ἔπρεπε νὰ “ντυθεῖ” μὲ “θεολογικὸ μανδύα”.