Ο Οικουμενισμός είναι Αίρεσις! Είναι εντελώς ξεκάθαρο. Επί πλέον είναι αίρεσις των αιρέσεων.

Από όλες τις πλάνες που περιλαμβάνει ο ονομαζόμενος  «οικουμενισμός» η πλέον βασική και εμβριθής είναι η πλάνη του, όσον αφορά αυτήν ταύτην την φύσιν της Εκκλησίας. Είναι εκκλησιολογική αίρεσις. Αντίκειται στην ομολογιακή πίστι του συμβόλου της Νικαίας-Κωνσταντινουπόλεως, διότι ισχυρίζεται ότι δεν υπάρχει Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία.

Το ονομαζόμενο  «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών», ήδη αυτό τούτο το όνομά του, περιλαμβάνει αυτή την αντιλογία του Ορθοδόξου Χριστιανικού Δόγματος όσον αφορά την Μία Εκκλησία. Στην δε Θεωρία των Κλάδων ( ο Οικουμενισμός) ολοκληρωτικά απορρίπτει αυτό το Δόγμα της Μίας Εκκλησίας. Το  «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών» προσπαθεί να εκπληρώση αυτή τη βασική απόρριψη δια της πολεμικής τακτικής του «Θρησκευτικού πλουραλισμού».

Η «Ορθόδοξος Εκκλησία» λαμβάνοντας μέρος στις δραστηριότητες του ως άνω αναφερομένου  «Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών» διακηρύσσει την συμφωνία της με όλες τις διδασκαλίες και δραστηριότητές του. Δι αυτού τούτου του τρόπου γίνεται (η Ορθόδοξος Εκκλησία) μέρος των ψευδών και πλανών του Π.Σ. «Εκκλησιών»  Γίνεται αιρετική στο βαθμό που είναι αυτό τούτο το «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών».

Η αίρεσις του Οικουμενισμού εισάγεται ακόμη βαθύτερα εις το σώμα της «Εκκλησίας» δια της συμμετοχής των Ιεραρχών Της, δια των διαφόρων μορφών των λειτουργικών συνεορτασμών, που πραγματοποιούνται υπό των ιδρυμάτων του  «Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών» εις την πορεία των συνηθησμένων δραστηριοτήτων.

The Orthodox Church :

For those who are thirsting for the same Church which Christ established nearly 1981 years ago, come and drink of the knowledge that the Orthodox Church is that one and same Church. For those who hunger for the fullness of the original Christian Faith, come and partake of the wisdom of nearly 2000 years of unbroken theology. For those who have felt a sense of something missing in their prayer life, come and experience the depth of Orthodox praise and devotion and feel the real presence of Jesus Christ. For those who have never seen true worship, come and participate in the Divine Liturgy and see heaven united to the earth.

Christ is Risen!

The Resurrection of Christ is the foundation of our Orthodox Christian Faith.

The Resurrection of Christ is the first, most important, great truth, with the proclamation of which the Apostle began their preaching of the Gospel after the descent of the Holy Spirit. Just as by the death of Christ on the Cross our Redemption was accomplished, so by His Resurrection eternal life was given to us. Therefore, the Resurrection of Christ is the object of the Church's constant triumph, its unceasing rejoicing, which reaches its summit in the Feast of the Holy Christian Pascha--"Today all creation is glad and rejoices, for Christ has risen!" (Canon of Pascha, Canticle 9).

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τετάρτη, 30 Απριλίου 2014

Ιακώβου του αποστόλου, αδελφού Ιωάννου του Θεολόγου, Δονάτου επισκόπου, Αργυρής νεομάρτυρος (1721).

Ὁ Ἀπόστολος Ἰάκωβος ἦταν υἱὸς τοῦ Ζεβεδαίου καὶ τῆς Σαλώμης καὶ πρεσβύτερος ἀδελφὸς τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου. Καταγόταν καὶ αὐτὸς ἀπὸ τὴν Βησθαϊδὰ τῆς Γαλιλαίας. Ἀσχολοῦνταν μὲ τὴν ἁλιεία στὴν λίμνη τῆς Γεννησαρὲτ μαζὶ μὲ τὸν Ἰωάννη, ἔχοντας καὶ οἱ δύο μαζί τους καὶ τὸν πατέρα τους, καθὼς καὶ πολλοὺς ἐργάτες. Εἶχαν δικό τους πλοῖο καὶ συνεργάτης τους ἦταν καὶ ὁ Ἀπόστολος Πέτρος. Παρόλα αὐτὰ ὅταν ἄκουσαν τὸ κήρυγμα τοῦ Ἰησοῦ «ἀφέντες τὸν πατέρα αὐτῶν Ζεβεδαῖον ἐν τῷ πλοίῳ μετὰ τῶν μισθωτῶν ἀπῆλθον ὀπίσω αὐτοῦ».

Ο μακαριστός π. Αθανάσιος Μυτιληναίος:

Ο Οικουμενισμός το όχημα του Αντιχρίστου. Οικουμενισμός η αίρεσης της Ιστορίας: προβάλει την αγάπη ως δόλωμα, περιέχει όμως όλες τις αιρέσεις που ποτέ υπήρξαν. Σας ερωτώ: είναι ή δεν είναι η τελευταία αίρεση; Γιατί δεν έχουν αφήσει τίποτα απ΄ έξω, τάχουν όλα μαζέψει, και η έκφρασης αίρεσης δεν είναι δική μου, τη λέει ο άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς), και η μεγαλυτέρα που ποτέ υπήρξε γιατί τα συμπεριλαμβάνει όλα, και προβάλει σας είπα το δόλωμα αγάπη. Αυτό είναι όλη η απάτη αυτών των ανθρώπων. Και πίσω από αυτή την απάτη μόνο θρησκευτικοί άνθρωποι δεν μπορούν να θεωρηθούν. Θα έλθει ο Αντίχριστος θα προβάλει μόνο την θεότητα του προσώπου του. τίποτα άλλο. Το λέει ο Απόστολος Παύλος στους Θεσσαλονικείς ότι θα πολεμήσει και θα απορρίψει παν λεγόμενο σέβασμα. Είναι τα λόγια του Αποστόλου Παύλου: Παν λεγόμενον σέβασμα!

Βασικόν αίτιον αποστασίας.

Κοινή γνώσις παντός μεν ορθοδόξου πιστού, κατ΄ ιδιάζοντα δε λόγον των Μοναχών, πρέπει να τυγχάνη ότι το αίτιον του κακού δεν έχει την προέλευσίν του και δεν αποτελεί συνέπειαν απορρέουσαν εκ των προσωπικών-θεολογικών γνώσεων του Μεταξάκη ή του Παπαδοπούλου, ούτε του Αθηναγόρου ή του Bαρθολομαίου, ως και προ ή μετά άλλων ομοίων αυτοίς, αλλά πηγάζει εκ του γεγονότος ότι, ουχί μόνον ούτοι, αλλά, κρίμασιν οις οίδε Κύριος, άπασα σχεδόν (όχι η Εκκλησία, άπαγε… αλλά) η πνευματική ηγεσία της καθ΄ όλου Εκκλησίας, εκτός βεβαίως σπανίων εξαιρέσεων, ως και οι πλείονες εκ των Καθηγητών της σημερινής θεολογικής επιστήμης, συμμιγέντες, αφομοιώθησαν με την διεστραμμένην «θεολογικήν» σκέψιν της Δύσεως, τουθ΄ όπερ κατέστησε τούτους ου μόνον απειθείς, αλλά και επικριτάς και κατηγόρους της Ορθοδόξου Πατερικής θεολογίας, ανατρέποντες ούτω θεμελιωδώς την υπόστασιν της «Μίας, Αγίας,…» του Χριστού Εκκλησίας!

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, Περί Αποταγής 1 (Η Κλίμαξ) και συζήτηση διαφόρων θεμάτων.

http://www.impantokratoros.gr & http://katanixis.blogspot.gr

Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης : Τώρα στὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος τὰ πράγματα ἔχουν ἀλλάξει δραματικά.

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος συναγωνιζόταν τὸ Φανάρι σὲ φιλοπαπικὰ καὶ οἰκουμενιστικὰ ἀνοίγματα, καὶ ἡ σύνθεση τῆς Ἱεραρχίας ἔκτοτε, μὲ τὴν ἀποχώρηση τῶν παλαιῶν ἱεραρχῶν, διαρκῶς καθίσταται εὐνοϊκώτερη ὑπὲρ τῆς κακῆς ἑνώσεως καὶ τοῦ δογματικοῦ μινιμαλισμοῦ, συνεχιζομένης κατὰ πάντα τῆς φιλοπαπικῆς καὶ οἰκουμενιστικῆς γραμμῆς τοῦ ἀρχιεπισκόπου κυροῦ Χριστοδούλου. Ἐλάχιστοι ἀρχιερεῖς, ἐκ τῶν παλαιῶν καὶ νέων, διαφωνοῦν μὲ τὴν οἰκουμενιστικὴ καὶ φιλοπαπικὴ γραμμὴ τοῦ Φαναρίου, μὲ πρώτιστο στὴν παρρησία καὶ στὴν θεολογικὴ ἐπιχειρηματολογία, ποὺ ὑπενθυμίζει μεγάλους Ἁγίους Πατέρες, τὸν Σεβ.Πειραιῶς.

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ κ. ΑΘΑΝΑΣΙΟ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΠΕΡΙ ΤΟΥ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΘΕΟΠΑΣΧΗΤΙΣΜΟΥ»

Ενθυμούμενοι τον λόγο του Κυρίου μας «μακάριοι εστέ όταν ονειδήσωσιν υμάς…Χαίρετε και αγαλλιάσθε ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοις ουρανοίς» (Ματθ.5,11-12), χαιρόμεθα για τις απαξιωτικές εκφράσεις, του διαχειριστή του ιστολογίου «Ιδιωτική Οδός» κ. Παν. Ανδριόπουλου: «καταπιάνεται με τον ‘θεοπασχίτη’ εδώ γελάνε», «γραφικοί συντάκτες», «ευσεβέστατα ανθρωπάκια», «γελοιότητες»,  τις οποίες χρησιμοποίησε με αφορμή δημοσίευσή μας της 24ῃς Απριλίου 2014 με τίτλο «Αναφορά σε σύγχρονη θεοπασχητική κακοδοξία». Λυπούμεθα όμως για το πρόσωπό του, όχι μόνον διότι αμαρτάνει,  ειρωνευόμενος, αλλά και διότι εάν ο κ. Ανδριόπουλος νομίζει ότι τα όσα γράψαμε στο άρθρο μας είναι«γελοιότητες», θα έπρεπε να κάνει τον κόπο να το αποδείξει με μαρτυρίες από την αγία Γραφή και τους αγίους Πατέρες. Το γεγονός όμως ότι δεν τόλμησε να ανατρέψει το περιεχόμενό του, αλλά κατέφυγε σε ειρωνείες, αποδεικνύει ότι η πρόθεσή του δεν ήταν να συμβάλλει με τη δημοσίευσή του στην οικοδομή του σώματος της Εκκλησίας. Εκτός και αν πιστεύει, ότι με το απόσπασμα του μακαριστού Μητροπολίτου Νικοπόλεως Μελετίου, το οποίο παρέθεσε, προφανώς ως απάντηση, ανατρέπει το περιεχόμενο του άρθρου μας.  

SAINT PAUL WRITES ON THE RESURRECTION OF CHRIST :

"Now if Christ is preached that He has been raised from the dead, how do some among you say that there is no resurrection of the dead? But if there is no resurrection of the dead, then Christ is not risen. And if Christ is not risen, then our preaching is empty and your faith is also empty. Yes, and we are found false witnesses of God, because we have testified of God that He is raised up Christ, Whom He did not raise up--if in fact the dead do not rise. For if the dead do not rise, then Christ is not risen. And if Christ is not risen, your faith is futile; you are still in your sins! Then also those who have fallen asleep in Christ have perished. If in this life only we have hope in Christ, we are of all men the most pitiable. But now Christ is risen from the dead, and has become the first-fruits of those who have fallen asleep. For since by man came death, by Man also came the resurrection of the dead. For as in Adam all die, even so in Christ all shall be made alive."

(1 Corinthians 15:12-22)

Απολογητικό σχόλιο επί απολογητικού άρθρου

http://kyprianoscy.blogspot.ca/

Διαβάσαμε :
Τὸ ἔργο τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς ὑπηρετεῖ τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία ὡς θεοΐδρυτος αὐτοτελὴς πνευματικὸς ὀργανισμὸς ὑφίσταται μέσα στὴν πολιτεία παράλληλα μὲ αὐτήν. Ἡ δὲ Θεολογία διὰ τῆς ἐπιστημονικῆς ἀναπτύξεως τῆς ὑπερφυσικῆς θείας ἀποκαλύψεως ἀποτελεῖ τὸ συμπλήρωμα τῶν ἄλλων ἐπιστημῶν μὲ τὸ νὰ ἐκφέρει τὸν τελευταῖο περὶ τῶν ὄντων λόγο (...) Ἐπίσης πρέπει νὰ μὴ λησμονοῦμε ὅτι κοιτίδα τῆς Θεολογίας, ἡ ὁποία δικαιοῦται νὰ ἀποκαλεῖται «ἐπιστήμη ἐπιστημῶν», εἶναι ἡ Ἐκκλησία. Αὐτὴ ἔδωσε καὶ δίνει ζωὴ στὴ Θεολογία. (...) Οἱ Πατέρες ἦσαν κατεξοχὴν πιστοί (...) Σταθερὸ δὲ ἀξίωμά τους ἦταν: «πρᾶξις θεωρίας ἐπίβασις».(*)

κυπριανός χ

Είμαι βέβαιος ότι το σχόλιο αυτό δεν θα δημοσιευθεί. Ωστόσο, θα υπάρξουν μερικοί, άγνωστο ποιοι θα είναι αυτοί, οι οποίοι θα το διαβάσουν.

Δεν θα διαφωνούσα σε τίποτα με όσα αναφέρει το περιοδικό "ΣΩΤΗΡ". Απουσιάζει όμως το καταστάλαγμα, αν θέλετε νόημα, των ανωτέρω, τα οποία γράφτηκαν με αφορμή "τὴν ἵδρυση Τμήματος Ἰσλαμικῶν Σπουδῶν στὸ Τμῆμα Θεολογίας τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ ΑΠΘ". Το άρθρο επιγράφεται "Εκκλησία και Θεολογικές Σχολές".

Όπως σαφέστατα προκύπτει από το άρθρο, ο ρόλος της Θεολογίας και των συναρτημένων πανεπιστημιακών σχολών είναι "νὰ ἐκφέρει τὸν τελευταῖο περὶ τῶν ὄντων λόγο" και ο λόγος αυτός"πρέπει νὰ εἶναι πρωτίστως Ἀποστολικός καὶ Πατερικός", καθόσον Απόστολοι και Πατέρες "ἦσαν κατεξοχὴν πιστοί". Πάντα σύμφωνα με το άρθρο.

Με άλλα λόγια, στόχος και σκοπός της Θεολογίας, της Εκκλησίας και των πανεπιστημιακών παραρτημάτων ή σχολών, είναι να καλλιεργούν την καθ΄ ημάς πίστη και το φρόνημα αυτής κατά τα πρότυπα ( : «πρᾶξις θεωρίας ἐπίβασις» ) των Αποστόλων και των Πατέρων.