Ιλιγγιά ο
ανθρώπινος νους προ του ασυλλήπτου Θεολογικού Μυστηρίου της Υπεραγίας Θεοτόκου
και Αειπαρθένου Μαρίας και ο ανθρώπινος λόγος μένει άφωνος και σιωπών, γιατί
αδυνατεί να εκφράση το ασύλληπτο, απερινόητο, άρρητο και ανέκφραστο αυτό
μυστήριο της ευσεβείας!...
Γιατί
όντως και «ομολογουμένως μέγα εστί το της ευσεβείας μυστήριον· Θεός εφανερώθη
εν σαρκί» δια της Θεοτόκου. Γιατί η Παρθένος εγέννησε «εν σαρκί», τον
ενυπόστατο Λόγο του Πατρός, την ενυπόστατη Αλήθεια και Ζωή και
έγινε η ουράνιος παστάς του Λόγου, που μέσα Της ετελεσιουργήθη το μέγα Μυστήριο
της υποστατικής ενώσεως θείας και ανθρωπίνης φύσεως. Γι΄ αυτό ο ιερός Ιωάννης ο
Δαμασκηνός θεολογεί: «Δικαίως και αληθώς Θεοτόκον την Αγίαν Μαρίαν ονομάζομεν·
τούτο γαρ όνομα, άπαν το μυστήριον της οικονομίας συνίστησιν». Αυτό σημαίνει
ότι το Μυστήριο της Θεοτόκου, ως συνιστών και εκφράζον «άπαν το μυστήριον της
θείας οικονομίας», είναι «κρύφιον».