ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟΝ ΔΙΑΔΟΧΟΝ

Θα ήτο πολύ ωφέλιμον να εγνωρίζαμε τον βίον και την πολιτείαν του αγίου Πατρός μας Διαδόχου. Εν τούτοις, επειδή έζησε κατά τα μέσα του ε΄ αιώνος σε μίαν απομακρυσμένην επαρχίαν της Ηπείρου, τα βιογραφικά στοιχεία του είναι ελάχιστα.                                                                                      

Γνωστόν είναι ότι υπήρξεν Επίσκοπος Φωτικής, η οποία τοποθετείται στην σημερινήν Παραμυθίαν. Η επισκοπή Φωτικής φέρεται ως σημαντική για πολλούς αιώνας και σήμερα είναι γνωστοί τέσσαρες Επίσκοποι κατά την εποχήν του αγίου Πατρός· ο Ιωάννης, ο οποίος συμμετέσχε στην Δ΄ Οικουμενικήν Σύνοδον, ο διαδεχθείς τούτον άγιος Διάδοχος και οι επίσης διαδεχθέντες πιθανόν τον Άγιον, Ιλάριος και ο Φλωρέντιος.                                                                   

Ο θείος Διάδοχος εγεννήθη κατά τας πρώτας δεκαετίας του ε΄ αιώνος και εγένετο Επίσκοπος Φωτικής στην περίοδον των ετών 451 – 458, εκοιμήθη δε εν Κυρίω περί το 486. Εάν είναι κάπως εκπληκτικόν το ότι, ένας τόσον μεγάλος θεολόγος και μυστικός Πατήρ δεν μνημονεύεται παρά ελάχιστα υπό των συγχρόνων του, δύναται εξ ίσου ανέτως να εξηγηθή το φαινόμενον, εάν ληφθή υπ΄ όψιν η απομεμακρυσμένη γεωγραφική θέσις της Φωτικής τότε, χωρίς να αναφερθή και η σπουδή του αγίου Διαδόχου όπως μείνη άγνωστος, κατ΄ εκφραζομένην επιθυμίαν του εκ ταπεινώσεως στο 13^ο κεφάλαιον.

ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΕΥΓΕΝΙΟΣ - ΕΓΙΝΕ Η ΕΝΩΣΙΣ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ - ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΓΟΡΓΟΫΠΗΚΟΟΥ ~ Ι.Μ.ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ -- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τετάρτη, 22 Ιουνίου 2016

Ευσεβίου ιερομάρτυρος, επισκόπου Σαμοσάτων, μαρτύρων Ζήνωνος και Ζηνά.

Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Εὐσέβιος ἔζησε κατὰ τὸν 4ο αἰώνα μ.Χ. καὶ ἦταν Ἐπίσκοπος τῶν Σαμοσάτων στὴν Κομμαγηνὴ τῆς Συρίας. Διακρίθηκε γιὰ τοὺς ἀγῶνές του κατὰ τῶν αἱρετικῶν Ἀρειανῶν καὶ ἐξορίσθηκε γιὰ τὰ ὀρθόδοξα φρονήματά του ἀπὸ τὸν ἀρειανίζοντα αὐτοκράτορα Οὐάλεντα στὶς παρὰ τὸ Δούναβη χῶρες.

ΞΕΡΙΖΩΣΕ ΤΗΝ ΦΙΛΑΥΤΙΑ. του Αγίου Μάξιμου του Ομολογητού:

«Όταν ξεριζωθή η φιλαυτία (εγωϊστική αγάπη του εαυτού μας), που είναι αρχή και μητέρα όλων των κακών, καθώς είπα, συνήθως ξεριζώνονται μαζί και όλα όσα προέρχονται από αυτήν και όσα την ακολουθούν. Γιατί όταν δεν υπάρχει αυτή, με κανέναν τρόπον γενικώς ούτε το παραμικρόν ίχνος ή είδος κακίας δεν μπορεί να υπάρχη».

Η αδιάλειπτη ιερατική Λειτουργία του ανθρώπινου νου -- του αείμνηστου Ιωάννου Κορναράκη Καθηγητού Πανεπιστημίου Αθηνών

Ο ανθρώπινος νους λειτουργεί αδιάλειπτα! Αυτό είναι ίσως το βασικότερο χαρακτηριστικό του. Μπορεί βέβαια, ορισμένες φορές, να μη λειτουργεί σωστά. Οι παραισθήσεις και οι ψευδαισθήσεις είναι στο … αίμα του! Είναι τα αναπόφευκτα κάτοπτρα της υπάρξεως που του θολώνουν το οπτικό πεδίο και τον παραπλανούν, όχι σπάνια, αθεράπευτα. Όμως λειτουργεί!

Αν σταματήσει ο νους να λειτουργεί, βρισκόμαστε σε περίπτωση ψυχικού θανάτου που πλέον παραδίδει το πρόβλημα αυτό (της μη λειτουργίας του νου) στη ψυχιατρική δεοντολογία. Σ’ αυτή την περίπτωση αντιμετωπίζουμε μια δυσάρεστη εξαίρεση.

Κατά κανόνα, λοιπόν, ο ανθρώπινος νους λειτουργεί αδιάλειπτα. Αυτό το γεγονός για τη χριστιανική αυτοσυνειδησία σημαίνει αδιάλειπτη νοητική ιερατική λειτουργία!

Πράγματι! Αν θέσουμε τη σκοπιμότητα της λειτουργίας του νου κάτω από το πρίσμα των προοπτικών της χριστιανικής ανθρωπολογίας, θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα, Ότι ο νους είναι το εκφραστικότερο όργανο της εικόνας του Θεού στον άνθρωπο. Έχει λοιπόν η λειτουργία του θρησκευτική ποιότητα. Λειτουργεί για να πραγματοποιεί την υπαρξιακή συνέπεια του «κατ’ εικόνα», δηλ. το «καθ’ ομοίωσιν»! Γι’ αυτό, όπως είπαμε, στα περισσότερα νηπτικά πατερικά κείμενα, ο νους θεωρείται ως ο χώρος του «ναού του Θεού» ή το όργανο μιας αδιάλειπτης ιερατικής διακονίας.

Πριν όμως φθάσει κανείς στο νηπτικό πατερικό χώρο, για να δει εκεί πιο διαυγείς διαφάνειες της ιερατικής λειτουργίας του νου, ανακαλύπτει την αφετηρία του προβλήματος της θρησκευτικής ποιότητος του νου στον ευαγγελικό χώρο. Ο λόγος του απ. Παύλου είναι σαφής και διαφανής·

Διακοπή μνημοσύνου

«Καιρός τω παντί πράγματι» (Εκκλη.3: 1).

Και νυν, καιρός θρήνου, καιρός ομολογίας, καιρός αποφάσεως σωτηρίας.

«Συντετέλεσται» (1 Βασ. 20: 33) ήδη η πτώσις εν τη πίστει του Πατριάρχου Βαρθολομαίου και τω συν αυτώ Πατριαρχών, Αρχιεπισκόπων, Επισκόπων, Αγιορειτών και των κοινωνούντων αυτοίς κληρικών και λαϊκών. Κλαύσατε και αναγγείλατε: Πέπτωκε Βαρθολομαίος και οι συν αυτώ, και διαθέσει και φρονήματι και λόγω και πράξει. Ηθέτησαν, οι δυστυχείς και θεοπαράδοτα δόγματα και θείους νόμους και αγίους Πατέρας και ιεράν Παράδοσιν και Ορθόδοξον Εκκλησίαν, και γενικώς την πίστιν της Ορθοδοξίας. Ωμολόγησαν την μετά της παπικής αιρέσεως ένωσιν και την εν τη Οικουμενιστική παναιρέσει του Π.Σ.Ε. τοιαύτην, «δημοσία… γυμνή τη κεφαλή επ΄ Εκκλησίας» (ΙΕ΄ Κανών ΑΒ Συνόδου), και παραμένουν γηθοσύνως αμετανόητοι.  

Καιρός του ποιήσαι το θέλημα Κυρίου, ως τούτο ορίζεται δια του ΛΑ΄ Κανόνος των Αγίων Αποστόλων και του ΙΕ΄ Κανόνος της Πρωτοδευτέρας Συνόδου, περί χωρισμού και διακοπής του μνημοσύνου του πεπτωκότος Επισκόπου.

«Σώζων σώζε την σεαυτού ψυχήν», είναι και νυν η φωνή του ουρανού προς πάντα Ορθόδοξον (Γεν. 19:17).

***

Ο  Ανώνυμος άφησε ένα  σχόλιο για την ανάρτησή σας "Διακοπή μνημοσύνου":

+Ι.Γ.Ζ.
Ο Γέροντας Μεθόδιος ΔΕΝ συλλειτούργησε με τους ΓΟΧ της Αγίας Τριάδος όπως κάθε χρόνο στην Μενδενίτσα. θα κατέβει μετά την ονομαστική του εορτή.
Οσον ούπω θα έχει τελειώσει και η Ληστρική. Το ζητούμενο είναι οι ΓΟΧ τι ομολογία θα προσκομίσουν...
1.Θα ονοματίσουν επιτέλους την κρατούσα εκκλησία ως κατεγνωσμένη αίρεση;
2.θα εξακολουθούν να μιλούν για αιρετικούς άγνωστης ταυτότητας;
3.Ο Γέροντας Μεθόδιος τι θα κάνει; θα τιμήσει την σημαία ορθοδοξία η θάνατος;

Kέντρον και τέλος και σκοπός όλου του Νόμου και όλων των ρήσεων και αινιγμάτων των Προφητών Συ υπάρχεις, Θεοτόκε

Εσέ προεικόνισαν αι ρήσεις των Προφητών και τα αινίγματα, και του παλαιού Νόμου τα σύμβολα, δηλαδή τα εν τη Σκηνή ευρισκόμενα Άγια, τουτέστιν η Κιβωτός της Διαθήκης η κεκαλυμμένη πάντοθεν με χρυσίον: ήτοι με την αστράπτουσαν αίγλην της παρθενίας· καθώς γαρ το χρυσίον τιμιώτερόν εστι πάντων των άλλων μετάλλων· ούτω και η παρθενία είναι τιμιωτέρα κοντά εις Εσέ πάντων των άλλων χαρισμάτων· Εσέ προετύπωνεν η Στάμνος του Μάννα, η Ράβδος του Ααρών, αι Πλάκες της Διαθήκης, το Ιλαστήριον, το χρυσούν Θυμιατήριον, και τα λοιπά. Εσέ προετύπωναν των Προφητών αι ρήσεις και τα αινίγματα: ήτοι ο Τόμος ο καινός του Ησαϊου, εν ω εγράφη ο Λόγος του Θεού με το δάκτυλον του Θεού: ήτοι με το Πνεύμα το Άγιον· η Πύλη του Ιεζεκιήλ, ήτις και εν τη εισόδω και εν τη εξόδω του Κυρίου κεκλεισμένη διέμεινε· το αλατόμητον Όρος του Δανιήλ, από το οποίον εκόπη λίθος άνευ χειρός: ήτοι εγεννήθη ο ακρογωνιαίος λίθος Χριστός άνευ συνουσίας ανδρός· η Άμπελος η ευκληματούσα του Ωσηέ, και ο καρπός αυτής ευθηνών· το Τείχος το αδαμάντινον του Αμώς, εν ω ίστατο ως ανήρ ο του Θεού Υιός· το επ΄ εσχάτων εμφανέν Όρος του Κυρίου, και μετεωρισθέν υπεράνω των βουνών του Μιχαίου· το κατάσκιον Όρος του Αββακούμ· η όλη χρυσή Λυχνία του Ζαχαρίου, επάνω εις την οποίαν ήτον το λαμπάδιον και οι επτά λύχνοι, και αι επτά επαρυστρίδες τοις λύχνοις, και δια να ειπώ καθολικώς, κέντρον και τέλος και σκοπός όλου του Νόμου και όλων των ρήσεων και αινιγμάτων των Προφητών Συ υπάρχεις, Θεοτόκε, και προ Σου ο εκ Σου σαρκωθείς Θεός Λόγος.

Η ΨΥΧΟΚΟΡΗ --- Αλέξ. Παπαδιαμάντη

Παρεπίδημος ἤμην τὸν καιρὸν ἐκεῖνον εἰς τοὺς λόφους τῆς Δεξαμενῆς, εἰς τοῦ Λυκαβηττοῦ τὰ κράσπεδα. Μεγάλη πελατεία ὑπῆρχε, συντυχίαι αἰσθηματικαὶ ἐγίνοντο, ὡς καὶ ὁμιλίαι σοβαραί, γύρω εἰς τὰς πρασιὰς καὶ τοὺς καλαμῶνας. Σοβαροὶ ἄνδρες, ὑποστράτηγοι, δικηγόροι, καθηγηταί, ἐσχημάτιζον κύκλους εἰς τὴν σκιὰν τῶν λευκῶν, καὶ συνεζήτουν ἐμβριθῶς τὰ νέα τῆς ἡμέρας. Ζωηροὶ νέοι ἐθορύβουν, ἐμυκτήριζον, διεκωμῴδουν πτωχοὺς καὶ πλάνητας δυστυχεῖς, τοὺς ὁποίους ἐφαντάζοντο μωροτέρους τῶν ἑαυτῶν των. Σφηκιὰ λούστρων ἐβόμβει ἀνὰ τὰς πλατείας, τοὺς δρομίσκους καὶ τὰς βρύσεις. Τὸ Λουστραρχεῖόν των ἦτο ἐγκαθιδρυμένον ὀλίγον παραπάνω πρὸς βορρᾶν, εἰς μακρὸν ἰσόγειον οἴκημα, τὸ ὁποῖον εἶχεν ἐνοικιάσει πρὸ χρόνων ἐλθὼν ἀπὸ τὸ κέντρον τοῦ Μορέως ὁ λούστραρχος ὁ ἀνδραποδιστής των.

Δύο μεγάλοι σκύλοι ἐγαύγιζαν ὄπισθεν τοῦ μακροῦ καταλύματος, συνεχομένου μὲ μάνδραν καὶ χαμηλὴν οἰκίαν, ἔχουσαν τὴν εἴσοδον πρὸς τὸν ἀνωφερῆ δρομίσκον, δι᾿ οὗ ἀνηρχόμην ἐγὼ εἰς τὸ μικρὸν κελλίον μου. Ἀπεσυρόμην ὁπωσοῦν ἐνωρίς, περὶ τὴν ἑνδεκάτην τὸ θέρος, τὸν χειμῶνα πρὸ τῆς δεκάτης ὥρας. Εὕρισκα πάντοτε, ὅταν ἦτο θερμοκρασία ὑπαίθριος, τὶς οἰκοκυράδες γειτόνισσες καθημένας ἐν συναναστροφῇ, εἰς τὸ πρόθυρον, κ᾿ ἔλεγα καλησπέρα. Θὰ εἰπῆτε πρὸς τί νὰ λέγω καλησπέρα.

Οι ενέργειες του αγίου Πνεύματος και η διανομή των χαρισμάτων

Η δεκτικότης εκάστου προσδιορίζεται, «κατά το μέτρον της πίστεως» αλλά και από τις καταβολές, την έκταση και το είδος της παιδείας, και των παγίων διαθέσεων της ψυχής (δηλ. ποσόν πίστεως, χωρητικότης νου, ευφυϊα, αφυϊα, μετριότης, μεγαλόνοια, μικρόνοια, καλλιέργεια, ή μη, του νου στην θεολογία, φιλοσοφία, αποκλίσεις της ψυχής προς την φιλανθρωπίαν, την πρακτικήν ζωήν ή τον θεωρητικόν βίον). Ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής έχει επισημάνει τον παράγοντα-άνθρωπος για τις ενέργειες του αγίου Πνεύματος και την διανομήν των χαρισμάτων, λέγοντας στο ιγ’ Κεφ. της στ’ εκατοντάδος των Θεολογικών Κεφαλαίων· «Ούτε η χάρις του Παναγίου Πνεύματος ενεργεί σοφίαν εν τοις αγίοις, χωρίς του ταύτην δεχομένου νοός, ούτε γνώσιν, χωρίς της δεκτικής του λόγου δυνάμεως…», αλλά και «κατά τας υποκειμένας τη ψυχή διαθέσεις».

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, Δεισιδαίμονες πολλοί χριστιανοί του 21ου αιώνα [ΒΙΝΤΕΟ 2016].

Πανορθόδοξη: Ιερά πυρά στους απόντες

«Αιρετικούς» χαρακτήρισε ο Βαρθολομαίος όσους δεν πήγαν στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο που ξεκίνησε στα Χανιά
Μηνύματα ενότητας, αλλά και επικρίσεις για τους απόντες, απηύθυναν από το Κολυμπάρι Χανίων οι προκαθήμενοι των Ορθόδοξων Εκκλησιών που συμμετέχουν στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο, την πρώτη μετά το Σχίσμα του 1054. Οι ουσιαστικές τοποθετήσεις των ιεραρχών ξεκίνησαν χθες, στην πρώτη συνεδρίαση της Πανορθόδοξης Συνόδου, η οποία παρά τον πανηγυρικό χαρακτήρα της επισκιάστηκε από την απουσία των Πατριαρχείων Αντιοχείας, Μόσχας, Βουλγαρίας και Γεωργίας.