Ο ΜΠΕΛΑΣ ΤΟΥ ΚΑΘΑΡΙΣΜΑΤΟΣ -- Ἀρχιμ. Βαρνάβα Λαμπρόπουλου

Κανείς δέν παραπονέθηκε ποτέ, γιατί: 

+ τα κάστανα, εξωτερικά, έχουν βελόνες πού τρυπάνε τα χέρια·
+ τα φραγκόσυκα έχουν αγκάθια, που μπαίνουν στο δέρμα·
+ τα καρύδια έχουν πράσινη, χονδρή σάρκα, που μαυρίζει τα χέρια·
+ τα αμύγδαλα έχουν σκληρό περίβλημα, που θέλει σπάσιμο.
Κανείς! Ποτέ! Καί κανείς δέν σταμάτησε νά τά τρώει, ἐπειδή τοῦ δη­μιουργοῦν μπελάδες στό καθάρισμα. Ἤρεμα καί ἁπλᾶ, παραμερίζουμε τά ἐξω­τε­ρικά ἀγκάθια, ἀφαιροῦμε τήν ἐνοχλητική φλούδα καί ἀπολαμβάνουμε τόν νό­­στιμο καρπό!

Γιατί ἆραγε νά μή συμβαίνει τό ἴδιο καί στίς σχέσεις μας μέ τούς συναν­θρώ­πους μας;

Οικουμενισμός: το βδέλυγμα της ερημώσεως

Aφιέρωση -- (η γιορτή της Υπαπαντής) -- Του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ομοτ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Σαν πίδακες ζωντανού νερού ξεπηδούν μέσα από τα γεγονότα της ιστορίας του Θεού, που έγιναν γιορτές της Εκκλησίας, οι αλήθειες, που λυτρώνουν και δροσίζουν την ψυχή μας. Φθάνει εμείς να σκύψουμε με την αγωνία της σωτηρίας και να σκάψουμε με τη λαχτάρα του ουρανού μέσα στην ιστορία τους, να γονατίσουμε μπροστά τους με ανοιχτό το Ευαγγέλιο και να τα γιορτάσουμε με το Πνεύμα το Άγιο μέσα στην Εκκλησία. Κι ο Θεός, που ήλθε στην ιστορία μας και μπήκε στη ζωή μας, μας ελκύει στην ιστορία Του και μας ενώνει με τη ζωή Του, με μια θεία δύναμη μας εντάσσει μέσα στο σωτήριο σχέδιό Του.

ΘΕΟΤΟΚΕ ΠΑΡΘΕΝΕ -- Orthodox Hymns

Πάντοτε είχε το πλήρωμα της χάριτος η Παρθένος, και προ της συλλήψεως, και εν τη συλλήψει, και μετά την σύλληψιν.

Τη Α΄ (1η) του μηνός ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΤΡΥΦΩΝΟΣ

Τρύφων ο ενδοξότατος Μάρτυς του Χριστού και της ουρανίου αι θείας τρυφής επώνυμος, εγεννήθη εις την πόλιν της Φρυγίας Λάμψακον. Οι γονείς αυτού ήσαν ευσεβείς, πιστεύοντες εις τον αληθινόν Θεόν, αξιωθέντες ούτω να γεννήσουν τέκνον ευσεβέστατον· μάλιστα δε εκ πρώτης ηλικίας ήτο άξιον τέκνον Θεού, καθότι κατώκει εις την ψυχήν αυτού η Χάρις του Παναγίου Πνεύματος και ιάτρευε πάσαν ασθένειαν, εξόχως δε είχε πολλήν εξουσίαν κατά των δαιμόνων, οίτινες, μόνον το όνομά του εάν ήκουον, έφευγον. Εις πίστωσιν δε των πολλών θαυμάτων, τα οποία ετέλεσε, να γράψωμεν ένα δια να εννοήσητε, από το άκρον του κρασπέδου, το ιμάτιον. 

Eπιστολή του κ. Μαρίνου Ριτσούδη στον Νigel Farage !

Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Προσυπογράφω ἐκθύμως τήν ἐπιστολήν τοῦ ἀδερφοῦ Μαρίνου πρός τόν συντριπτικόν κατά τῶν γελοίων νεοταξιτῶν μαριονεττῶν Nigel Farage! Ἄν ἡ Ἑλλάς διέθετε τέτοια ἀναστήματα, μέ Ἑλληνορθόδοξον βεβαίως (καί ὄχι Προτεσταντικόν) φρόνημα, τώρα θά ἤμεθα ἐκτός τῆς Σιωνιστικῆς ΕΕ καί βεβαίως ἐκτός τῆς Εὐρωζώνης, θά εἴχαμε ἰδικόν μας νόμισμα καί ἀνεξάρτητον νομισματικήν πολιτικήν, δέν θά εἴχαμε ἀπολέσει τήν Ἐθνικήν μας κυριαρχίαν, δέν θά ἐβαδίζομεν πρός ἀντικατάστασιν τοῦ πληθυσμοῦ ἀπό ἰσλαμιστάς, τό χρέος πού συνῆψαν οἱ ΒΡΩΜΕΡΟΙ ΠΡΟΔΟΤΑΙ ψευδο-πολιτικοί «μας» θά εἶχε συμψηφισθῆ μέ τό Γερμανικόν χρέος καί τίς Γερμανικές ἀποζημιώσεις πρός τήν Ἑλλάδα, τά βρωμερά μνημόνια οὐδέποτε θά εἶχον ὑπογραφῆ, ἡ ΑΚΡΩΣ ΒΡΩΜΕΡΑ «πολιτική ὀρθότης» δέν θά εἶχεν ἐπικρατήσει, ἡ Μακεδονία δέν θά εἶχε προδοθῆ, τό Αἰγαῖον δέν θά ἐπαζαρεύετο κ.λπ.

https://scripta---manent.blogspot.com/

Ένας μοναχός εξωμολογήθηκε στον Αββά Σισώη: «΄Επεσα πάτερ. Τι να κάνω;»

«Σήκω», του είπε, με τη χαρακτηριστική του απλότητα ο άγιος Γέροντας.

«Σηκώθηκα Αββά μα πάλι έπεσα στην καταραμένη αμαρτία», ομολόγησε με θλίψη ο αδελφός.

«Και τι σε εμποδίζει να ξανασηκωθείς;»

«Ως πότε Αββά» ρώτησε ο αδελφός.

«΄Εως ότου να σε βρή ο θάνατος ή στην πτώση ή στην έγερση. Δεν είναι γραμμένο όπου ευρώ σε, εκεί και κρινώ σε; Μόνο εύχου στο Θεό να βρεθείς την τελευταία σου στιγμή σηκωμένος με την αγία μετάνοια.» του εξήγησε ο Αββάς Σισώης.

Εἶναι «μία τάξις παγκοσμίως» ; --- Γράφει ο κ. Δημήτριος Χατζηνικολάου, Ἀν. Καθηγητής Οἰκονομικῶν τοῦ Παν/μίου Ἰωαννίνων

56ος Κανών τῆς ΣΤ': «Ἔδοξε τοίνυν καί τοῦτο, ὥστε τήν κατά πᾶσαν τήν οἰκουμένην τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησίαν, μιᾷ κατακολουθοῦσαν τάξει, τήν νηστείαν ἐπιτελεῖν».

Γιά ὅσους γνωρίζουν τήν Ἑλληνικήν γλῶσσαν, ἡ παρενθετική πρότασις «μιᾷ κατακολουθοῦσαν τάξει», ἡ ὁποία τίθεται ἐντός κομμάτων, ἀνάγει τό ἐπί μέρους ἐξεταζόμενον θέμα (κατάλυσις ὠῶν καί τυροῦ κατά τά Σάββατα καί τίς Κυριακές τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς) εἰς τήν γενικήν ἀρχήν, ὅτι ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί ἀνά τήν Οἰκουμένην πρέπει νά φρονοῦν καί νά κάμνουν τό αὐτό καί νά μήν ὑπάρχουν διχοστασίες, ἀλλά ὁμόνοια καί ἀγάπη. Αὐτό τονίζουν καί οἱ ἑρμηνευταί τοῦ Κανόνος Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης καί Βαλσαμών: «ὅθεν ἡ Σύνοδος αὕτη, διά τοῦ παρόντος Κανόνος, ὁρίζει, ὅτι ὅλη ἡ τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, ἡ εἰς πᾶσαν τήν οἰκουμένην εὑρισκομένη, νά φυλάττῃ μίαν καί τήν αὐτήν τάξιν», « ... Τοῦτο οὖν διορθουμένη ἡ σύνοδος, διορίζεται, μιᾷ τάξει κατακολουθεῖν τάς ὅλας ἐκκλησίας τοῦ Θεοῦ» (Σύνταγμα τῶν Ἱερῶν Κανόνων, ὑπό Γ.Α. Ράλλη καί Μ. Ποτλῆ, τ. Β', σελ. 436). Πῶς εἶναι δυνατόν ἡ Ἐκκλησία νά ἔχῃ «μίαν τάξιν παγκοσμίως» μόνον εἰς τήν νηστείαν ὡς πρός τά φαγητά, ἀλλ' ὄχι καί ὡς πρός τόν ταυτόχρονον ἑορτασμόν τῶν ἑορτῶν; Εἶναι «μία τάξις παγκοσμίως» ἄλλοι νά ἑορτάζουν Χριστούγεννα καί νά τρώγουν κρέας καί ταυτοχρόνως ἄλλοι νά ἑορτάζουν τόν Ἅγιον Σπυρίδωνα καί νά νηστεύουν;

Θεοτόκε μου, τὸ ὑπερπόθητον ὄνομα·

Oὐδὲν γὰρ τῆς σῆς βοηθείας ὀχυρώτατον τρόπαιον. Σὺ γὰρ ἀφεῖλες πᾶν δάκρυον ἀπὸ προσώπου τῆς γῆς· σὺ τὴν κτίσιν ἐνέπλησας παντοίας εὐεργεσίας. Τὰ οὐράνια εὔφρανας, τὰ ἐπίγεια ἔσωσας· τὸ πλάσμα κατήλλαξας, ἐξιλάσω τὸν Πλάστην· τοὺς Ἀγγέλους ὑπέκλινας, τοὺς ἀνθρώπους ἀνύψωσας· τὰ ἄνω τοῖς κάτω δι’ ἑαυτῆς ἐμεσίτευσας· μετεσκεύασας ἄριστα τὸ πᾶν πρὸς τὸ βέλτιον. Διὰ σοῦ τῆς ἀναστάσεως ἡμῶν ἀψευδῆ τὰ σύμβολα κατέχομεν· διὰ σοῦ τῆς ἐπουρανίου βασιλείας ἐπιτυχεῖν ἐλπίζομεν.

Ἀγίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου

Παναγία η Χρυσοπηγή

Στον κυκλαδίτικο νησιώτικο χορό είναι στημένη και η Σίφνος, με το απαλόγραμμο τοπίο της και το ιερό προσκύνημα της Παναγίας της Χρυσοπηγής. Το προσκύνημα αυτό είναι χτισμένο πάνω σε ένα ανεμόδαρτο κάβο - διακόσια τόσα χρόνια πριν της Τήνου και δεμένο με θρύλους και παραδόσεις. Μέσα στην εκκλησία της Παναγίας είναι φυλαγμένο το θαυματουργικό εικόνισμά της που βρέθηκε, καθώς λέει η παράδοση, μεσοπέλαγα πάνω στα κύματα. 

Εκεί, στα δύο ανατολικά κελλιά της Χρυσοπηγής, έζησε απέριττα μεγάλο μέρος της ζωής του ο ποιητής Αριστομένης Προβελέγγιος, και πάνω εκεί έγραψε τους καλύτερους στίχους του. 
Πολλά θαύματα αποδίδονται στην Παναγία τη Χρυσοπηγή, που συντελέσθηκαν είτε σε άτομα είτε σε ολόκληρο το νησί. Χρόνια ολόκληρα μαστιζόταν η Σίφνος από την πληγή της ακρίδας.