ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ -- Orthodox Hymns,

telemaxos doumanis

Τη ΙΕ΄ (15η) Απριλίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΚΡΗΣΚΕΝΤΟΣ.

O Συναξαριστής της ημέρας.
Δευτέρα, 15  Απριλίου 2019                      

Κρήσκης ο Άγιος του Χριστού Μάρτυς κατήγετο εκ των Μύρων της Λυκίας, εκ γένους λαμπρού και περιφανούς, ήτο δε κατά την ηλικίαν προβεβηκώς. Βλέπων δε εντεινομένην την ασέβειαν και αυξανομένην την θρησκείαν των ειδώλων και ότι πολλοί ήσαν οι δεδουλωμένοι εις την πλάνην και προσέφερον θυσίας εις τα άψυχα ξόανα, ζήλω θείω κινούμενος, ο μακάριος, ήλθεν εις το μέσον των ειδωλολατρών και ενουθέτει αυτούς να απέχωσι μεν από της πλάνης ταύτης, να επιστρέψωσι δε προς τον Θεόν, ο οποίος πιστεύεται υπό των Χριστιανών και είναι δημιουργός πάσης πνοής και χορηγός πάσης ζωής.

Η ποικιλία δεκτικότητος στους Ορθοδόξους πιστούς -- Από τα Αθωνικά άνθη

Στην πνευματική ζωή, δηλαδή στον χώρο που το άγιον Πνεύμα προσφέρεται να βιωθή, ήγουν στους Ορθοδόξους πιστούς, υπάρχει ποικιλία δεκτικότητος. Η δεκτικότης εκάστου προσδιορίζεται, βέβαια, «κατά το μέτρον της πίστεως» αλλά και από τις καταβολές, την έκταση και το είδος της παιδείας, και των παγίων διαθέσεων της ψυχής (δηλ. ποσόν πίστεως, χωρητικότης νου, ευφυϊα, αφυϊα, μετριότης, μεγαλόνοια, μικρόνοια, καλλιέργεια, ή μη, του νου στην θεολογία, φιλοσοφία, αποκλίσεις της ψυχής προς την φιλανθρωπίαν, την πρακτικήν ζωήν ή τον θεωρητικόν βίον).

ΙΟΥΔΑΣ: ΣΥΜΒΟΛΟΝ ΤΗΣ «ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ»; -- Γράφει ἡ κ. Δάφνη Βαρβιτσιώτη, ῾Ιστορικὸς

Μέ τό Πάσχα ἐπί θύραις, ἐπανέρχεται στήν μνήμη ὅλων ἡ παγκοσμίου ἐμβέλειας ―καί μέχρι πρότινος ἀδιανόητη― ἐκστρατεία γιά τήν ἠθική ἀποκατάσταση τοῦ Ἰούδα τοῦ ᾽Ισκαριώτου, τήν ὁποίαν ἐνορχήστρωσαν, τά τελευταῖα χρόνια, διάφοροι φορεῖς, φαινομενικῶς ἄσχετοι μεταξύ τους. Στήν ῾Ελλάδα, οἱ πρῶτες σχετικές προσπάθειες ἐμφανίσθηκαν στις ἀρχές τῆς δεκαετίας τοῦ 1990, κυρίως ὑπό μορφήν τηλεοπτικῶν συζητήσεων. Εἴτε ἐνεπίγνωστα, εἴτε ὄχι, οἱ συζητήσεις αὐτές ἐξυπηρετοῦσαν τήν ἐκστρατεία ὑπονομεύσεως τῶν ἠθικῶν ἐρεισμάτων τῶν δυτικῶν κοινωνιῶν, τήν ὁποίαν ἔχουν ἐξαπολύσει ἐναντίον τους οἱ φορεῖς τῆς Νέας ᾽Εποχῆς. Καί, εἴτε ἐνεπίγνωστα, εἴτε ὄχι, οἱ συζητήσεις αὐτές ἐναπέθεσαν, μέσα στήν συνείδηση τοῦ ἀνυποψίαστου μέσου Ἕλληνα, τόν σπόρο τῆς σχετικοποιήσεως ἑνός συμβόλου, τό ὁποῖο ἀντιπροσώπευε, ἐπί δύο χιλιετίες, τόν ῞Υπατο Προδότη.

O Πατριάρχης Αντιοχείας μιλά για τις σφαγές των πιστών στη Μέση Ανατολή

Συγκλονιστκή ήταν η ομιλία του Πατριάρχη Αντιοχείας κατά την τέλεση της δοξολογίας στο Μπάλαματ του Λιβάνου ενώπιον του προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας , Πρoκόπη Παυλόπουλου, για τις σφαγές και τους διωγμούς των Χριστιανών στη Μέση Ανατολή.

O Πατριάρχης Αντιοχείας κ.κ. Ιωάννης Ι’ στην ομιλία του σήμερα παρουσία του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου στο Μπαλαμάντ , όπου του απονεμήθηκε το «Παράσημο Αποστόλων Πέτρου και Παύλου» μίλησε με λόγια καρδιάς και με περισσό πόνο .

«Η περιοχή μας έχει περάσει πολλούς πολέμους και δύσκολους καιρούς που αμφισβήτησαν την ύπαρξη της Εκκλησίας και τη μαρτυρία της στη χριστιανική Ανατολή. Αλλά το φως του Ευαγγελίου εξακολουθεί να λάμπει εδώ, βεβαιώνοντας στον κόσμο ότι η φλόγα της αληθινής πίστης δε σβήνει, αλλά γίνεται πιο λαμπερή όταν η εκκλησία εισέρχεται σε δοκιμασίες. Τα αδέλφια μας στην Ελλάδα συνέβαλαν πραγματικά στη διατήρηση της λαμπρότητας της Ορθόδοξης Εκκλησίας και στην αυθεντικότητα της μαρτυρίας αλλά και της αποστολής της στον κόσμο».

Ο Ιούδας στην υμνογραφία των Παθών του Κυρίου -- -- του αειμνήστου Ιωάννου Κορναράκη Καθηγητού Παν. Αθηνών

Το πρόσωπο του Ιούδα, η πράξη της προδοσίας και ο τρόπος, κατά τον οποίον έγινε αυτή, αποτελούν θέμα πολλών τροπαρίων της υμνογραφίας της περιόδου των παθών του Κυρίου (Μ. Εβδομάδος), που ανήκει στο Τριώδιο. Μάλιστα η περί του Ιούδα υμνογραφική θεματολογία είναι τόσο πλούσια, κατά την περίοδο αυτή, ώστε να αντιλαμβάνεται κανείς εύκολα ότι ο Ιούδας αποτελεί, μετά τον πάσχοντα Ιησού, τον κατ’ εξοχήν κεντρικό «ήρωα» των διαδραματιζομένων γεγονότων. Η συχνότητα αυτή της υμνογραφικής εξάρσεως και προβολής του προδότη μαθητή εξηγείται, σύμφωνα με τα όσα είπαμε, όχι μόνον από το γεγονός, ότι η πράξη της προδοσίας είναι ίσως το πλέον θεμελιακό στοιχείο στην όλη δομή των παθών του Κυρίου, αλλά και εκ του ότι οι υμνογράφοι της Εκκλησίας, όπως ακριβώς και το εν γένει πλήρωμά της, αισθάνονται βαθειά την ανάγκη να υπογραμμίσουν και να στηλιτεύσουν, ακόμη και διά της υμνολογικής οδού, το πρόσωπο και την πράξη του Ιούδα.

Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΚΑΙ Η ΕΜΠΡΑΚΤΟΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑ

Φθάσαµε µὲ τὴ Χάρι τοῦ Κυρίου µας Ἰησοῦ Χριστοῦ στὴν τελευταία Κυριακὴ τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, τὴν Ε´ Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν, κατὰ τὴν ὁποία ἡ Ἁγία µας Ἐκκλησία τιµᾶ τὴν περιώνυµη καὶ µεγάλη ὁσιακὴ µορφὴ τῆς Ἁγίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας (†522) καὶ τὴν ἱερὴ µνήµη τῶν Ἁγίων Σάββα τοῦ ἐν Καλύµνῳ καὶ Μακαρίου Νοταρᾶ, Ἐπισκόπου Κορίνθου. Ἡ Ὁσία Μαρία ἡ Αἰγυπτία, ἡ ὁποία, ὡς γνωστόν, πλὴν τῆς σηµερινῆς Κυριακῆς, τιµᾶται καὶ κατὰ τὴν ἱερὴ µνήµη της (1ης Ἀπριλίου) καὶ κατὰ τὴν Πέµπτη τοῦ Μεγάλου Κανόνος, τῆς περασµένης Ε´ Ἑβδοµάδος τῶν Νηστειῶν, ὅταν ἦταν δωδεκάχρονη κόρη ξέφυγε ἀπὸ τὴν ἐπιτήρησι τῶν γονέων της καὶ ἀφοῦ ἔφθασε στὴν Ἀλεξάνδρεια, ἔζησε ἄσωτη ζωὴ γιὰ 17 χρόνια, σύµφωνα µὲ τὸ ἱερὸ Συναξάριο τῆς παρούσης Κυριακῆς. Ἔπειτα, παρακινούµενη ἀπὸ τὴν περιέργειά της ἐταξίδευσε µαζὶ µὲ πολλοὺς ἄλλους προσκυνητὰς εἰς Ἱεροσόλυµα, γιὰ τὴν µεγάλη ἑορτὴ τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιµίου Σταυροῦ.