Αγιοποιήσεις -- Του Αθανασίου Σακαρέλλου, θεολόγου

Kosmas:

Όχι, αδελφέ μου! Ούτε η Χάρη του Θεού χάθηκε, ούτε η ιερωσύνη εξέλιπε! Εξακολουθεί να υπάρχει στην Εκκλησία, η οποία Εκκλησία υπάρχει και μετά το 1924, και η οποία δεν φράγκεψε! όχι στη παπική Εκκλησία, τα μυστήρια της οποίας αναγνωρίζετε, ούτε στους Λατινόφρονες ποιμένες σας και γεροντάδες σας, με τους οποίους «αδιαλείπτως» «κοινωνείτε»!
Αλλά, θα συνεχίσουμε τις απαντήσεις μας στον φίλο Misha και με άλλες, νεώτερες καταχωρήσεις μας, αν θέλει ο Θεός.

Misha:

Aγαπητέ Κοσμά...
η Ρωσική Εκκλησία της Διασποράς δεν είχε σποραδική κοινωνία με την Σερβική Εκκλησία και το Πατριαρχείο Ιεροσολυμων....
είχε ΣΤΑΘΕΡΗ κοινωνία για λόγους ιστορικούς ( πχ ο άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς σπούδασε στο Βελιγράδι και χειροτονήθηκε εκεί ).

Η Εκκλησία των Ρώσων της Διασποράς ΠΟΤΕ δεν διέσπασε τους δεσμούς της με τη Σερβική Εκκλησία... εξάλλου πως θα μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο όταν επίλεκτα μέλη της ήταν ο επίσκοπος Αχρίδος άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς και το πνευματικό του ανάστημα ο Όσιος γέροντας Ιουστίνος Πόποβιτς , ο μεγαλύτερος πολέμιος του άθεου οικουμενισμού κατά τον 20ο αιώνα....
(την εκκλησιολογική στάση του αγίου αυτού γέροντος και των ομοίων του συνεχίζουμε να τηρούμε με όση διάκριση μας δίνει ο καλός Θεός.

Στα Ιεροσόλυμα υπήρχε πολυάριθμη ρωσική αποστολή της ROCOR (Εκκλησία των Ρώσων της Διασποράς ), η οποία συλλειτουργούσε διαρκώς με τους ελληνορθόδοξους κληρικούς του πατριαρχείου..  (υπήρξα και αυτόπτης μάρτυς αρχές της δεκαετίας του 1990).

Άρα τα επιχειρήματα περι του 1965 και της διακηρύξεως ενώσεως με τους παπικούς είναι έωλα....(συμφωνώ πως στα ύπατα φαναριώτικα κλιμάκια η ψευδένωση είναι μια πραγματικότητα..  εκεί που διαφωνώ είναι οι εκκλησιολογικές συνέπειες μιας τέτοιας κινήσεως...).

Οι παλιοημερολογίτικες παρατάξεις είχαν και χειροτονίες στις αρχές της δεκαετίας του 1970..  αλλά και σε άλλες περιπτώσεις ήταν παρόντες επίσκοποι και κληρικοί της ROCOR.....

Συνεπώς, όπως προείπα αν ισχύει η λογική  " ο κοινωνών ακοινωνήτω ακοινώνητος έστω" τότε όλες οι μείζονες παλιοημερολογίτικες παρατάξεις κατέστησαν ακοινώνητες..... (δεν θα αναφερθώ στις κακοδοξίες ορισμένες εξ αυτών για να μην ανάψουν τα αίματα...) 

ΥΜΝΟΙ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ --- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Δευτέρα, 2 Ιανουαρίου 2017

Σιλβέστρου Ρώμης, Θεαγένους ιερομ., Θεοπίστου μάρτυρος.

Ὁ Ἅγιος Σιλβέστρος καταγόταν ἀπὸ τὴν Ρώμη. Ἐπειδὴ μὲ τὸν πνευματικό του ἀγῶνα ἔφθασε στὸ ἄκρο τῆς ἀρετῆς καὶ τῆς εὐσέβειας, χειροτονήθηκε Ἐπίσκοπος τῆς Πρεσβυτέρας (Παλαιᾶς) Ρώμης, ὕστερα ἀπὸ τὸν θάνατο τοῦ Ἐπισκόπου Μιλτιάδη, ὁ ὁποῖος κοιμήθηκε στὶς 11 Ἰανουαρίου τοῦ ἔτους 314 μ.Χ. Ἐποίμανε ἀξίως τὸ ποίμνιό του καὶ μὲ τὴν ἁγιότητά του ἐλάμπρυνε τὸν ἀποστολικὸ θρόνο του καὶ ἔκανε πολλὰ θαύματα. Ἐπιδόθηκε μὲ περισσὴ φροντίδα στὸ φιλανθρωπικὸ ἔργο καὶ ἀγωνίσθηκε νὰ μεταμορφώσει κατὰ Χριστὸν τὰ ἤθη καὶ τὰ ἔθιμα τοῦ λαοῦ τῆς Ρώμης. Κατὰ τὴν παράδοση ὁ Ἅγιος ἐχειραγώγησε πρὸς τὴν χριστιανικὴ πίστη τὸν αὐτοκράτορα Μέγα Κωνσταντῖνο καὶ μὲ τὸ θεῖο Βάπτισμα τοῦ καθάρισε τὰ πάθη, τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος. Μὲ τὴ συμβουλὴ τοῦ Ἁγίου Σιλβέστρου, ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος ἀνήγειρε ἑπτὰ ναούς, γιὰ νὰ ἑορτάζονται οἱ ἑορτὲς τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ καὶ τῶν Ἁγίων Μαρτύρων. Ἀπέδειξε ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ τὸ ἔργο του εἶχαν προκηρυχθεῖ ἀπὸ τὸ Νόμο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καὶ ἔλαβε μέρος στὴν Α’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο. Πολέμησε δὲ ἰδιαίτερα τοὺς αἱρετικοὺς Δονατιστὲς καὶ ἐμεγάλυνε τὴν Ἐκκλησία μὲ τὴν διδασκαλία τῶν θείων δογμάτων. Ὁ Ἅγιος Σιλβέστρος κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη σὲ βαθὺ γῆρας στὶς 31 Δεκεμβρίου τοῦ ἔτους 335 μ.Χ.

Η ΣΑΡΚΩΣΙΣ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΛΟΓΟΥ, ΩΣ ΕΛΛΟΓΟΣ ΘΕΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ ΠΑΝΕΝΟΤΗΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΟΓΙΑΝ ΤΗΣ ΔΙΕΣΠΑΣΜΕΝΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΟΣ!…

Τοῦ κ. Παναγιώτου  Γκιουλέ

«Μέγα καί παράδοξον θαῦμα τετέλεσται σήμερον! Παρθένος τίκτει

καί μήτρα οὐ φθείρεται· ὁ Λόγος σαρκοῦται, καί τοῦ Πατρός οὐ κεχώρισται. Ἄγγελοι μετά ποιμένων δοξάσουσι, καί ἡμεῖς σύν αὐτοῖς

ἐκβοῶμεν· Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ· καί ἐπί γῆς εἰρήνη» (α´ ἰδιόμελον ἐν

τοῖς ἀποστίχοις). Ὄντως Μέγα καί παράδοξον θαῦμα συντελεῖται σήμερον! Ἡ Παρθένος γεννᾶ «ἐν σαρκί» τον πρό τῶν αἰώνων γεννηθέντα ἀχρόνως ἐκ Πατρός καί ἡ μήτρα τῆς Παρθένου δέν φθείρεται!…

Ὤ θαῦμα πάντων θαυμάτων ὑπέρτερον! Πῶς ἡ Παρθένος συνέλαβεν «ἐν γαστρί» καί ἐγέννησεν «ἐν σαρκί» τόν ἐνυπόστατο Λόγο τοῦ Πατρός, τήν ἐνυπόστατη ἀλήθεια καί ζωή καί ἔγινε ἡ οὐράνιος «παστάς τοῦ Λόγου», πού μέσα της ἐτελεσιουργήθη καί ἱερουργήθη το μέγα Μυστήριο τῆς ὑποστακτικῆς ἑνώσεως θείας καί ἀνθρωπίνης φύσεως;

Ἡ προσωπικότητα τοῦ Μεγάλου Βασιλείου - π.ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ

“Επικηρυγμένος” ο π.Νικόλαος Μανώλης στην Ι.Μ. Γόρτυνος και Μεγαλουπόλεως

Σχόλιο Ιστολογίου Κατάνυξις: Είναι εντυπωσιακό το φαινόμενο που λαμβάνει χώρα στη σύγχρονη εκκλησιαστική πραγματικότητα. Για τα δογματικά θέματα, τον Οικουμενισμό, τις Πατριαρχικές εκτροπές, την Ψευδοσύνοδο του Κολυμπαρίου και τις Συμπροσευχές, τα αντανακλαστικά των Αρχιερέων είναι ασθενέστατα έως ανύπαρκτα. Για την φίμωση και τη δίωξη των κληρικών, που επαναστατεί η συνείδησή τους, τα αντανακλαστικά τους λειτουργούν τέλεια, η μέθοδος γνωστή, οι διαδικασίες συνοπτικές: “Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει” που λέει και ο λαός.  

Ο π. Νικόλαος Μανώλης, προανήγγειλε πως θα κάνει ειδική ομιλία, για τις δημόσιες θέσεις των μητροπολιτών, Κορίνθου κ.Διονύσιο και Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως  κ.Ιερεμία, διότι επαναστάτησε η Ιερατική του συνείδηση.

Ο μητροπολίτης Γόρτυνος, επιδεικνύοντας εξαιρετικά αντανακλαστικά, προβαίνει σε τετρασέλιδη ανακοίνωση, προς τους Ιερείς, το ποίμνιό του και το διαδίκτυο.

ΥΠΕΡΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΒΟΤΑΝΙΚΟΣ

ΣΑΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ ΔΕΝΔΡΑ Τοῦ αείμνηστου Στεργίου Ν. Σάκκου, Ὁμ. Καθηγητοῦ Α.Π.Θ.

᾿Ετέχθη ὑμῖν σήμερον Σωτήρ» (Λουκ. 2,11) ἀνήγγειλαν οἱ ἄγγελοι στούς ταπεινούς βοσκούς τῆς Βηθλεέμ. Τό ἴδιο ἄγγελμα ἀπευθύνεται σέ κάθε ἄνθρωπο τῆς γῆς, ἀφοῦ γι᾿ αὐτό κατέβηκε στή γῆ, ἔλαβε ἀρχή ὁ ἄναρχος καί σάρκα ὁ ἄσαρκος Θεός· γιά νά χαρίσει στόν ἄνθρωπο τήν λύτρωση, τήν σωτηρία. ῾Ωστόσο, εἶναι ἀλήθεια διαπιστωμένη, πού καθημερινά καί πολλαπλά ἐπιβεβαιώνεται ὅτι εἶναι ἀνησυχητικά πολλοί οἱ ἀλύτρωτοι, οἱ ἄνθρωποι, πού παραμένουν μακριά ἀπό τήν σωτηρία. Αὐθόρμητο καί εὔλογο

ἀνεβαίνει στά χείλη μας τό ἐρώτημα· τάχα γιατί; ῾Η ἀπάντηση

ἀποκαλύπτει πολλές καί βαθειές αἰτίες, ὅσο βαθειά καί πολυποίκιλη εἶναι ἡ ἀνθρώπινη ψυχή, ὅσο πλατειά καί ἀνερμήνευτη εἶναι ἡ ἐλευθερία, τήν ὁποία ὁ Θεός ἀναγνωρίζει στό πλάσμα του. Θά ἐπισημάνω μόνο μία —θεμελιακή, κατά τή γνώμη μου— αἰτία, πού καθιστᾶ ἐπίπονο καί γι᾿ αὐτό ἀνεπιθύμητο τόν δρόμο πρός τήν πολυπόθητη σωτηρία. Καί θά μιλήσω παραβολικά.