Διήγησις περί Αγάπης πάνυ ωφέλιμος.

Εις Ιερεύς και εις ευλαβής Διάκονος, τρέφοντες αμοιβαίαν αγάπην, την υπό Θεού πεφιλημένην, εκ δαιμονικής συνεργίας έπεσαν εις μίσος και έχθραν και έμειναν επί πολύν καιρόν ασυμφιλίωτοι. Επειδή δε συνέβη να αποθάνη ο Ιερεύς με το μίσος αυτό, δια τούτο ο Διάκονος ελυπείτο απαρηγόρητα, ότι δεν προέφθασε να διαλύση την έχθραν εν όσω έζη ο Ιερεύς. Όθεν εξομολογηθείς το συμβεβηκός εις τινας Πατέρας διακριτικούς, παρεκινήθη υπ’ αυτών να υπάγη εις ένα ερημίτην Μοναχόν και να φανερώση την υπόθεσιν· ο δε Διάκονος με μεγάλην προθυμίαν περιέτρεχεν εις τους ερημικωτάτους τόπους, ζητών τον ιατρόν της πληγής του. Ευρίσκει λοιπόν ένα Γέροντα και φανερώνει εις αυτόν της μνησικακίας το πάθος και ζητεί από αυτόν πληροφορίαν της συγχωρήσεως της τοιαύτης του αμαρτίας· ο δε Γέρων είπε προς αυτόν·

Οικουμενισμός= τό μυστήριο της ανομίας (10ον) μέρος

Η Ελληνική Εκκλησία δεν θέλει να αναλάβει την ευθύνη για την διάσπαση της Ορθοδοξίας

Η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία δεν αναγνώρισε την OCU, αλλά αναγνώρισε μόνο το δικαίωμα του Πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολης να χορηγεί αυτοκεφαλία.

Στην Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία δεν θέλουν να πάνε σε ανοιχτή αντιπαράθεση με την Κωνσταντινούπολη, αλλά καταλαβαίνουν σαφώς ότι η αναγνώριση της ΟCU από οποιαδήποτε Εκκλησία θα διαιρέσει τον Ορθόδοξο κόσμο σε δύο μέρη, σχολίασε ο αναπληρωτής επικεφαλής του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων της UOC πρωθιερέας Νικολάι Ντανιλέβιτς στο «Πρώτο Κοζάκικο» μετά τη συνάντηση της Διαρκής Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα στις 26–28 Αυγούστου 2019.

Εξ εσπερίας ο κίνδυνος -- Αθωνικά άνθη

Η δύναμις που εκπέμπεται από το θηρίον της Αποκαλύψεως, κατ’ ενέργειαν του αρχεκάκου όφεως είναι καταπληκτική. Πλέον των διακοσίων θρησκευτικών ηγετών έσπευσαν στην Ασίζη της Ιταλίας, την 24^ην  Ιανουαρίου, να ανταποκριθούν στην πρόσκλησι του “Αγίου Πατέρα” για συμπροσευχή υπέρ της ειρήνης.

Αξία θρήνων η συμμετοχή των Ορθοδόξων! Θα ηδύνατο τις να διανοηθή την συμμετοχή ενός από τα πλήθη Οσίων και Ομολογητών, που ανέπνεαν Χριστόν, από τα πλήθη αγίων διδασκάλων, από τον άγιον Γρηγόριον τον Παλαμά μέχρις Ιωσήφ του Βρυεννίου, του Αγίου Μάρκου Εφέσου, του Πατριάρχου Γενναδίου, Ευγενίου Βουλγάρεως, Αγίου Μακαρίου Κορίνθου, αγίου Αθανασίου του Παρίου, αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου και μέχρις εσχάτων, έως του αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως; Που σήμερον η εμμονή εις την διδασκαλίαν της Εκκλησίας, η ενότης μετά των αγίων Πατέρων, η ακαταμάχητος αυτή Consensus patrum;

Στην νέα Γαλιλαία των Εθνών, Βατικανό και Ασίζη, το σκότος εξακολουθεί να παραμένει, τα έθνη και οι λαοί που εκπροσωπήθηκαν, προσευχήθηκαν στους δικούς τους θεούς. Προσευχήθηκαν οι Ορθόδοξοι υπέρ της ειρήνης και  δεν ηδυνήθησαν να αρθρώσουν ούτε μία φορά το γλυκύτατο όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού του Άρχοντος της Ειρήνης! Και ας μην επικαλεσθούν την α΄ή β΄σκοπιμότητα, διότι η Πίστις αγνοεί τας σκοπιμότητας.

Δεύτε λαοί -- Orthodox Hymns

Τη B΄ (2α) Σεπτεμβρίου, μνήμη του εν Αγίοις πατρός ημών ΙΩΑΝΝΟΥ Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Νηστευτού.

Ιωάννης ο εν Αγίοις πατήρ ημών, ο Νηστευτής, επατριάρχευσε κατά  τους χρόνους Τιβερίου και Μαυρικίου των βασιλέων (582 – 595), εγεννήθη δε εν Κωνσταντινουπόλει· όταν ήλθεν εις ηλικίαν, έγινε χαράκτης κατά την τέχνην· ήτο δε ευσεβής ομού και φιλόπτωχος, φιλόξενος και φοβούμενος τον Θεόν. Ούτος μίαν φοράν εδέχθη ένα Μοναχόν, καταγόμενον από την Παλαιστίνην, ονόματι Ευσέβιον, ο οποίος περιπατών κθ’ οδόν ομού με τον Άγιον Ιωάννην, και ευρισκόμενος εις τα δεξιά του Αγίου, ήκουσεν αοράτως μίαν φωνήν, ήτις του έλεγε· «Δεν είναι συγκεχωρημένον εις σε, Αββά, να περιπατής εις τα δεξιά του μεγάλου Ιωάννου»· προεμήνυε δε ο Θεός με την φωνήν ταύτην το μέγα αξίωμα της Αρχιερωσύνης, το οποίον έμελλε να λάβη ο Ιωάννης.

π. Θεόδωρος Ζήσης, Αθηναγόρου Απολογητού (Α΄) - Απολογηταί του 2ου αιώνος

Ο Οικουμενισμός έχει αλώσει πλήρως την Αρχιεπισκοπή Αμερικής

Παρουσία του Μητροπολίτη Βελγίου εν πλήρει αρχιερατική περιβολή τραγούδησε μέσα σε Ορθόδοξο Ναό προτεσταντικό ύμνο η προτεστάντης τραγουδίστρια Mary Millben. Δεν υπήρχαν άραγε άλλοι χώροι για τέτοιους είδους εκδηλώσεις;

Ἡ δοξολογία τοῦ Θεοῦ «ΕΝ ΕΝΙ ΣΤΟΜΑΤΙ ΚΑΙ ΜΙΑ ΚΑΡΔΙΑ» Τοῦ κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

Μετά τή μνημόνευση τοῦ οἰκείου ἐπισκόπου στή θεία Λειτουργία, ὁ ἱερέας ἀπαγγέλλει τήν ἐκφώνηση – πρόσκληση, γιά τή δοξολογία τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ: «Καί δός ἡμῖν ἐν ἑνί στόματι καί μιᾷ καρδίᾳ δοξάζειν καί ἀνυμνεῖν τό πάντιμον καί μεγαλοπρεπές ὄνομά σου, τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ και τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν και ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων». Ἡ θεία Λειτουργία εἶναι ἀπ’ τήν ἀρχή ὡς τό τέλος, μιά ἀσίγαστη καί «ἐκ βαθέων» γλυκύτατη δοξολογία τοῦ Θεοῦ. Ἄγγελοι καί ἄνθρωποι στην εὐγενέστερη καί μεγαλειωδέστερη λειτουργία τῆς ὕπαρξής τους. Τρισάγιοι καί ἐπινίκιοι ὕμνοι, ἀδιάλειπτα πληροῦν τά σύμπαντα. «Τά οὐράνια συναγάλλεται τῇ γῇ καί τά ἐπίγεια συγχορεύει οὐρανοῖς». «Ἐν ἑνί στόματι καί μιᾷ καρδίᾳ». Μ’ ἕνα στόμα καί μια καρδιά.

Η εἰσαγωγή τοῦ ν.ἑ. εἶναι κατ' ἐξοχήν δογματικόν θέμα -- Σχόλιο του κ. Δημητρίου Χατζηνικολάου

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Εἰς τό παρόν ἱστολόγιον, ἐδημοσίευσα προσφάτως δύο μακροσκελῆ ἄρθρα, ὅπου ἀπέδειξα μέ ἀτράνταχτα στοιχεῖα ὅτι αὐτά πού γράφουν οἱ ὡς ἄνω ἀνώνυμοι "σχολιασταί" εἶναι πελώρια ψεύδη. Ἄν μποροῦσαν ν΄ ἀνατρέψουν τά ἐπιχειρήματά μου, ἀσφαλῶς θά τό ἔκαναν. Ἀλλά δέν μποροῦν! Διό καί ἐπαναλάμβάνουν τά ἴδια ψεύδη, πέφτοντας, ἐκτός ἀπό τήν ψευδολογίαν ἐν γνώσει, καί εἰς τό λογικόν λάθος τῆς λήψεως τοῦ ζητουμένου (begging the question). Ἐγώ τούς ἀπέδειξα μέ ἐπιχειρήματα καί στοιχεῖα ὅτι ἡ εἰσαγωγή τοῦ ν. ἑορτολογίου τό 1924 ἔβλαψε τό δόγμα τῆς ἑνότητος χάριν τῆς καταργήσεως τῆς Ὀρθοδοξίας (μέ τήν ὑπαγωγήν της εἰς τόν Παπισμόν), τοὐτέστιν ἡ εἰσαγωγή τοῦ ν.ἑ. εἶναι κατ' ἐξοχήν δογματικόν θέμα, ἄν καί, αὐτό καθ' ἑαυτό, τό ἡμερολογιακόν δέν εἶναι δογματικόν θέμα. Μή δυνάμενοι ν' ἀνατρέψουν αὐτόν τόν ἰσχυρισμόν, ἐπαναλαμβάνουν τό γνωστόν ψεῦδος, ὅτι τό θέμα δέν εἶναι δογματικόν!!! Γυρίζουν, δηλαδή, τήν πλάτην πρός τήν ἀλήθειαν καί λέγουν ψέμματα, τά ὁποῖα ἔχουν καταπέσει πρό πολλοῦ. Ἡ συμπεριφορά αὐτή εἶναι παράλογος καί δαιμονική.

1 Σεπτεμβρίου 2019 - 6:38 π.μ.

Τη Α΄ (1η) Σεπτεμβρίου, μνήμη του Οσίου πατρός ημών ΣΥΜΕΩΝ του Στυλίτου.

Συμεών ο μέγας και Όσιος πατήρ ημών εγεννήθη κατά το 392 έτος εις χωρίον τι ονομαζόμενον Σισάν, ευρισκόμενον μεταξύ των επαρχιών των Σύρων και των Κιλίκων, ήκμασε δε κατά τους χρόνους Λέοντος του μεγάλου του επονομαζομένου Μακέλλη (457 – 474) και του Πατριάρχου Αντιοχείας Μαρτυρίου (461 – 465). Επειδή δε μέγας κατά την αρετήν εγένετο και πολύς κατά την φήμην, πολλοί και τα της πολιτείας αυτού συνέγραψαν, όμως ουδείς εξ αυτών διηγήθη κατά μέρος τα εκείνου κατορθώματα ουδέ ακριβώς και ανελλιπώς ανέγραψαν πως ένα έκαστον εξ αυτών έλαβε χώραν, αλλά τα των μεν πρώτων χρόνων της πολιτείας αυτού παρέδραμον, συντόμως και κεφαλαιωδώς ειπόντες περί αυτών, αφήκαν δε και τινα των εν μέσω, ουδέ και αυτάς δε τας κατά το τέλος πράξεις και τα έργα αυτού τελείως και ακριβώς διηγήθησαν.

Η αντίδραση της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στη συζήτηση της «ουκρανικής αυτοκεφαλίας» στην Ελλάδα

Για χειρισμούς που μεγαλώνουν τον διχασμό μέσα στην ουκρανική κοινωνία κάνει λόγο ο εκπρόσωπος της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας αναφερόμενος στη σχετική συζήτηση της Ιεράς Συνόδου.

Ένα «αιχμηρό» πρόβλημα που δείχνει την πίεση που ασκείται χαρακτηρίζει ο εκπρόσωπος της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας το ζήτημα της «σχισματικής εκκλησίας» αναφερόμενος στη συζήτηση που λαμβάνει χώρα στην Ιερά Σύνοδο.
«Ο τρόπος με τον οποίο συζητείται από την εκκλησία της Ελλάδας το θέμα της σχισματικής “εκκλησίας”, καταμαρτυρεί φυσικά την πρωτοφανή αιχμηρότητα αυτού του προβλήματος καθώς και την πίεση που ασκείται», δήλωσε ο Βλαντίμιρ Λεγκόιντα, εκπρόσωπος της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, την Πέμπτη στο κανάλι του στο Telegram.

ΛΟΓΟΣ Β΄ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΡΧΗΝ ΤΗΣ ΙΝΔΙΚΤΟΥ

Του Μακαριωτάτου και σοφωτάτου Γρηγορίου Αρχιεπισκόπου Τυρομενίας του Κεραμέως.                                                                                                         

Ευλογητός ο Θεός ο καταξιώσας ημάς διαδραμείν την κυκλικήν του χρόνου περίοδον και προς την κορωνίδα του έτους ελθείν, εξ ης ώσπερ αφ’ ύσπληγγος (αφετηρίας) αύθις του δρόμον του βιοτικού κατερχόμεθα τον αυτόν κύκλον δια πάσης της ζωής ημών ανελίττοντες, έως αν ο άπειρος ημάς εκείνος αιών διαδέξηται, ο διαστήματι χρόνου και ηλίου φορά μη μετρούμενος. Η μεν παρούσα ημέρα, (προκείσθω γαρ τω λόγω οίον ήδυσμα τοις φιλοκάλοις υμίν), κατά μεν το ιστορικώς γενόμενον και τελούμενον, αρχή της χρονικής υπάρχει ανακυκλήσεως, Ίνδικτα λεγομένη τη Ρωμαίων φωνή· ούτω γαρ εκείνοι τον ορισμόν ονομάζουσιν. Εβραίοις μεν γαρ αρχή του χρόνου νενόμισται ο Νισάν (Μάρτιος), παρ’ αυτοίς ούτως ονομαζόμενος, αρχή τυγχάνων της εαρινής ισημερίας και της κοσμογενέσεως, ως δηλοί των βοτάνων και θάμνων και δένδρων η βλάστησις.