The Schism of the Roman Catholic Church from the Eastern Orthodox 1054--1954

Exactly nine hundred years have passed since the separation of the two great Churches of Christendom when the Western Church broke away from the Eastern Orthodox. Many still seek the cause of this most unfortunate division. Actually, it can be found in the difference concerning the Primacy of the Pope of Rome.

Until the Fifth Century A.D. there was not even a single instance of dissention or antagonism between the two Churches. The bishop of Rome had always been considered the First in the order of hierarchy. This was a natural consequence of the position of Rome as the capital of the Roman Empire. When Constantinople became the new capital of the Byzantine State its Bishop assumed the second position in the ranks of hierarchy. The third canon of the Second Ecumenical Council (381) designates the position of honor of the Bishop of Constantinople as second only to that of the Bishop of Rome. This decision of the Council is based on the premise that Constantinople is the new Rome, and incidentally, it has been retained among the titles of the Patriarch of Constantinople.

∆ιαθρησκειακαί συναντήσεις µέ... ἄλλο νόηµα

 Τήν 19η καί τήν 20ή Ὀκτωβρίου ὀργανώθηκε ἀπό τό Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν ∆ιεθνής ∆ιάσκεψη «Γιά τόν Θρησκευτικό καί Πολιτιστικό πλουραλισµό», στήν ὁποία παραβρέθηκαν ὑψηλές προσωπικότητες τόσο θρησκευτικοί ἡγέτες ὅσο καί ἐκπρόσωποι διαφόρων κρατῶν. Στήν ∆ιάσκεψη, ὅπως δηλώθηκε «συµµετεῖχαν ἐκπρόσωποι διαφόρων χριστιανικῶν καί θρησκευτικῶν κοινοτήτων τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, πού σκοπό εἶχαν τήν ἑδραίωση κλίµατος ἐµπιστοσύνης γιά τήν ἐπικράτηση τῆς εἰρήνης, ὥστε νά µποροῦν νά συνυπάρχουν ὅλοι». Οἱ διαθρησκειακές αὐτές συναντήσεις, ὅπως γνωρίζουµε λειτουργοῦν ὡς προπέτασµα προκειµένου κάποια κέντρα ἐξουσίας νά χαράσσουν τά στρατηγικά τους σχέδια µέσα σέ κλῖµα φαινοµενικά καί ὑποκριτικά φιλειρηνικό. Οἱ ἐκδηλώσεις αὐτές πού χωρίς νά ἀνταποκρίνωνται στόν σκοπό, γιά τόν ὁποῖο συγκαλοῦνται ἐξυπηρετοῦν τούς κοσµοκρατορικούς στόχους τῆς Νέας Τάξεως Πραγµάτων γιά τήν ἐπιβολή τῆς Παγκόσµιας Κυβερνήσεως, Οἰκονοµίας καί Θρησκείας. Στήν ∆ιάσκεψη αὐτή, ὅπως ἦταν ἀναµενόµενο παραβρέθηκε καί ὁ Οἰκουµενικός Πατριάρχης, ὁ ὁποῖος εἶχε κατ΄ ἰδίαν συναντήσεις τόσο µέ τόν Πρόεδρο τῆς ∆ηµοκρατίας ὅσο καί µέ τόν Πρωθυπουργό τῆς Χώρας. Ὁ Οἰκουµενικός Πατριάρχης τό τελευταῖο διάστηµα κάνει ἔντονα τήν παρουσία του στήν Ἑλλάδα, κάτι πού εἶναι πρωτόγνωρο γιά την Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος. Μέ αὐτόν τόν τρόπο ὁ Παναγιώτατος ἔµµεσα ἀµφισβητεῖ τήν Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὡς ἀνώτατη, αὐτοκέφαλη ἐκκλησιαστική ἀρχή. Μέ τήν παρουσία του ὁ Πατριάρχης ἐπίσης ἀποσκοπεῖ στήν ἐπιβολή του ὡς «Προκαθηµένου τῆς Ὀρθοδοξίας», ρόλος ὁ ὁποῖος θά εἶναι καθοριστικός στήν προσεχῆ Πανορθόδοξη Σύνοδο τό 2016. Τέλος ἡ παρουσία τοῦ Πατριάρχου δέν εἶναι ἄσχετη µέ τήν ὅλη πολιτική πού ἀκολουθεῖ ἡ Ἀµερική στήν περιοχή τῶν Βαλκανίων καί τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, περιοχή ἡ ὁποία βρίσκεται σέ ἀποσταθεροποίηση, ἀστάθεια ἀλλά καί ἄµεση ἀνακατάταξη. Ἡ Ἀµερική χρειάζεται συµµάχους στήν περιοχή τήν στιγµή µάλιστα πού ἡ Ρωσία ἔχει καταφέρει νά πλήξη τήν κυριαρχία της χρησιµοποιώντας γιά τήν ἐπιβολή τῶν σχεδίων της καί τήν Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας.

"Ορθ. Τ."

Ύμνοι στα Εισόδια της Κυρίας Θεοτόκου μας

telemaxos doumanis

World Leaders Praise Greek Courage

O Συναξαριστής της ημέρας.

Πέμπτη, 29 Οκτωβρίου 2015

Αναστασίας Ρωμαίας, Αβρααμίου οσίου.

Ἡ Ὅσια Ἀναστασία ἔζησε στὰ χρόνια τοῦ Διοκλητιανοῦ καὶ καταγόταν ἀπὸ τὴν Ρώμη. Ὅταν πέθαναν οἱ πλούσιοι γονεῖς της, διαμοίρασε τὴν περιουσία ποὺ κληρονόμησε στοὺς φτωχοὺς καὶ ἀποσύρθηκε σὲ μοναστήρι.

Ὅταν τὴν συνέλαβε ὁ ἡγεμόνας Πρόβος, ὑπενθύμισε στὴν Ἀναστασία τὴν ἀνθηρὴ νεότητά της, γιὰ τὴν ὁποία θὰ ἔπρεπε νὰ ἀρνηθεῖ τὸν Χριστό. Τότε, δυναμικὴ ὑπῆρξε ἡ ἀπάντηση τῆς Ἀναστασίας: «Ἐγώ, εἶπε, μία ὡραιότητα καὶ νεότητα γνωρίζω, ἐκείνη ποὺ δίνει ὁ Χριστὸς στὶς πιστὲς καὶ γενναῖες ψυχές, ποὺ προτιμοῦν γι’ Αὐτὸν τὸν θάνατο ἀντὶ ἄλλων ἐγκόσμιων ἀγαθῶν, ὅταν αὐτὰ προτείνονται γιὰ τὴν προδοσία τοῦ Θεοῦ τους. Πλούτη εἶχα ἄφθονα. Δὲν τὰ θέλησα. Ἀλλὰ τὸν Χριστό μου τὸν θέλω καὶ ἀπ’ Αὐτὸν καμία δύναμη δὲν θὰ μπορέσει νὰ μὲ χωρίσει. Ἂν ἀμφιβάλλεις, δοκίμασε».

Ἐξαγριωμένος ἀπὸ τὴν ἀπάντηση ὁ Πρόβος, τὴν μαστίγωσε στὸ πρόσωπο καὶ τὴν ἅπλωσε σὲ ἀναμμένα κάρβουνα. Ἔπειτα, τὴν κρέμασε καὶ τῆς ἔσκισε τὸ σῶμα. Μετὰ ἔκοψε τοὺς μαστούς της, ξερίζωσε τὰ νύχια της καὶ τελικὰ τὴν ἀποκεφάλισε.

Ἔτσι, ἡ Ἀναστασία πῆρε τὸν ἁμαράντινο στέφανο τοῦ μαρτυρίου.

28η Οκτωβρίου --- «Ζήτω η Ελλάς»

Ανησυχούμε και απελπιζόμεθα, όταν μελετούμε τους εκτεθέντας από την Εθνικήν Στατιστικήν Υπηρεσίαν αριθμούς, εν σχέσει προς το δημογραφικόν πρόβλημα της Ελλάδος.  Εκ των αριθμών, αποδεικνύεται ότι η πατρίς μας είναι άτεκνος σχεδόν χώρα, χώρα, κατά το πλείστον, γερόντων!  Ποίος θα το εφαντάζετο;  Οι Έλληνες, δυστυχώς κατ’ όνομα οι πλείστοι Ελληνορθόδοξοι, εγένοντο αρνηταί της ζωής, φυγότεκνοι, στείροι!  Ωσάν να μη υπήρξαν απόγονοι ενδόξων όντως προγόνων, οι οποίοι εξύψωσαν την ιδέαν και αξίαν του Ανθρώπου και του Ανθρωπισμού όσον ουδέν άλλο έθνος επί της γης.  Η δε πολιτεία, άνευ βουλής ενεργήσασα, εψήφισε νόμον περί αμβλώσεων δια του οποίου φονεύονται 300—400 χιλιάδες Ελληνορθόδοξα νήπια ετησίως και όντως επεδεινώθη επικινδύνως το δημογραφικόν πρόβλημα της Χώρας.  Υπό το πνεύμα του δήθεν «εκδημοκρατισμού» της οικογένειας, του γάμου και του ατόμου ηλλοίωσε το Οικογενειακόν δίκαιον και ενομιμοποίησε την μοιχείαν και ομοφυλοφιλίαν.  Με την ανεξέλεγκτη και μεθοδευμένη μετακίνηση ξένων πληθυσμών στον Ελληνικό χώρο, η πολιτεία θα επιδεινώση ακόμα περισσότερον την πληθυσμιακήν αλλοίωση και θα βοηθήση την ανάπτυξη ξένων ισχυρών μειονοτήτων, που θα δρουν διασπαστικά στο τέλος, ως πέμπτη φάλαγξ εντός των τειχών. Η πολιτεία μεθοδευμένα ηλλοίωσε, την Χριστιανικήν αγωγήν του Λαού και τας ηθικοθρησκευτικάς του αξίας, διότι η φυγοτεκνία είναι θέμα κυρίως ηθικόν.  Ηλλοίωσε και το εθνικόν φρόνημα.  Είναι ολοφάνερον, ότι η εθνική συνείδησις έχει σήμερον αμβλυνθή κυρίως στις ψυχές των νέων!  Εφ’ όσον δεν υπάρχει μέσα μας έντονον το αίσθημα της φιλοπατρίας, πώς είναι δυνατόν να σκεπτόμεθα το μέλλον της Ελλάδος;  Έτσι, αφού οι Έλληνες αντέστησαν επί χιλιετίας εις αφανιστικούς κινδύνους, ήδη εξαφανίζονται ειρηνικώς και αφ’  εαυτών!

«Ζήτω  η Ελλάς,»  αναφωνούν, κατά τα επετειακά ειωθότα, οι ομιληταί.  Αλλά πώς θα ζήση η Ελλάς χωρίς Έλληνας;

ΘΑΥΜΑ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΤΟ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΥ 1940

Ερώτησε κάποτε ένας μοναχός τον αββά Παμβώ:

Αλήθεια γέροντα, θα αλλάξουν οι συνήθειες και οι παραδόσεις των χριστιανών και δεν θα υπάρχουν ιερείς στις εκκλησίες; Και ο Γέροντας απάντησε: «Εκείνο τον καιρό θα ψυχραθεί η αγάπη των πολλών και θα πέσει μεγάλη θλίψη. Θα γίνουν επιδρομές εθνών. Μετακινήσεις λαών, αστάθεια στους βασιλείς, ανωμαλία στους κυβερνήτες, οι ιερείς θα γίνουν άσωτοι και οι μοναχοί θα ζουν με αμέλεια. Οι ηγούμενοι θα αδιαφορούν για τη δική τους σωτηρία αλλά και του ποιμνίου τους. Θα είναι όλοι τους πρόθυμοι και πρώτοι στα τραπέζια και εριστικοί. Οκνηροί στις προσευχές αλλά πρόθυμοι στην καταλαλιά, έτοιμοι για κατηγορία. Δεν θα θέλουν ούτε να μιμούνται ούτε να ακούνε βίους και λόγους Γερόντων, αλλά κυρίως θα φλυαρούν και θα λένε «αν ζούσαμε κι εμείς στις μέρες τους, θα αγωνιζόμασταν και εμείς». Οι επίσκοποι πάλι των καιρών εκείνων θα δείχνουν δουλικότητα προς τους ισχυρούς, θα βγάζουν τις αποφάσεις ανάλογα με τα δώρα που θα παίρνουν και δεν θα υπερασπίζονται τους φτωχούς, όταν θα κρίνονται. Θα θλίβουν τις χήρες και θα καταταλαιπωρούν τα ορφανά. Ακόμη θα εισχωρήσει και στον λαό απιστία, ασωτία, μίσος, έχθρα, ζήλεια, φιλονικία, κλεψιά, μέθη, έξαλλες διασκεδάσεις, μοιχεία, πορνεία, φόνοι και διαρπαγές». 

Είπε τότε ο αδελφός: «Και τί θα μπορεί να κάνει κανείς σε τέτοιους δύσκολους καιρούς;»
Και ο Γέροντας απάντησε: «Παιδί μου, σε τέτοιες ημέρες θα σωθεί εκείνος που θέλει και προσπαθεί να σώσει την ψυχή του και αυτός θα ονομαστεί μέγας στη Βασιλεία των Ουρανών».

Ο φοβερός λόγος του π.Νικ. Μανώλη για το Έπος του 40 και το χειροκρότημα του λαού

Περί Προσευχής -- του αγίου Γέροντα Ιερώνυμου της Αιγίνης

Αγαπήστε και την προσευχή. Ένας έκαμε προσευχή όλην την νύχτα. Τα λόγια της προσευχής του έρχονταν το ένα μετά το άλλο χωρίς δυσκολία.

Είτε έχεις ζήλο είτε όχι, την προσευχήν δεν θα κόβεις Ούτε θα αμελής. Δια πολλούς λόγους την προσευχήν δεν θα κόβεις Ούτε θα αμελής. Προσπάθησε επίσης, ένα κόμπο δάκρυ κάθε βράδυ να έχεις.

Ημέρα να μη πέραση χωρίς προσευχήν, αλλά και προσευχή να μη γίνη χωρίς δάκρυ.

Η προσευχή πώς πηγαίνει; Εγώ, πολλές ημέρες κρεβάτι δεν βλέπω. Και όταν αρχίζω, γλυκαίνομαι και δεν θέλω να τελειώσω.

Όταν κάμνετε προσευχήν, να λέτε: Πιστεύω…. εις ένα Θεόν… Πατέρα… Παντοκράτορα… Ποιητήν Ουρανού και γης…. δηλ. να μη τα λέγετε, γρήγορα και σας παίρνει ο πονηρός τον λογισμόν, αλλά αργά, για να τα νοιώθετε τα λόγια.

Τιμή στις Ηπειρώτισσες της Βορείου και Νοτίου Ηπείρου μας !!!

Έπος του 1940: Σπονδή στους άταφους νεκρούς της Βορείου Ηπείρου

Ένα συγκλονιστικό βίντεο προς τομήν των ηρώων ελλήνων στρατιωτών που έχασαν τη ζωή τους στη Βόρειο Ήπειρο και παραμένουν ξεχασμένοι και άταφοι εκεί όπου έπεσαν για την πατρίδα. 

28η Οκτωβρίου 1940: Το ΟΧΙ των Ελλήνων

 Η απόφαση για την επίθεση κατά της Ελλάδας ελήφθη στις 15 Οκτωβρίου 1940 από το Ιταλικό Πολεμικό Συμβούλιο, παρουσία του Μουσολίνι και παρά τις αντιρρήσεις πολλών από τους παρισταμένους για την προχειρότητα με την οποία αντιμετωπιζόταν η επιχείρηση. Ο «Ντούτσε» ήθελε μία νίκη για να μπει στο μάτι του Χίτλερ, που είχε εκφράσει τις επιφυλάξεις για μία επίθεση κατά της Ελλάδας. Πίστευε ότι η χώρα μας ήταν ο εύκολος στόχος. «Το μόνο μας εμπόδιο είναι οι λασπωμένοι δρόμοι» τον είχαν διαβεβαιώσει οι επιτελείς του. Ως ημέρα της επίθεσης ορίσθηκε η 26η Οκτωβρίου, αλλά ο Μουσολίνι τη μετέθεσε για τις 28 Οκτωβρίου, προκειμένου να συμπέσει με τη 18η επέτειο της Πορείας προς τη Ρώμη, που έφερε τους φασίστες στην εξουσία.
Στην Αθήνα έφθαναν σωρηδόν οι πληροφορίες για επικείμενη ιταλική επίθεση. Στο Υπουργικό Συμβούλιο της 25ης Οκτωβρίου ο Μεταξάς ενημέρωσε τους υπουργούς του για την κατάσταση και τους διαβεβαίωσε ότι η στρατιωτική προπαρασκευή της χώρας είχε προχωρήσει ικανοποιητικά. Η αλήθεια ήταν ότι η χώρα μας ήταν σχεδόν ανοχύρωτη προς την πλευρά της Αλβανίας και με ελλιπείς στρατιωτικές δυνάμεις, καθώς το βάρος είχε δοθεί στα σύνορα με τη Βουλγαρία.