Κάθετα αντίθετη η Εκκλησία στην αποτέφρωση νεκρών: Δεν μπορείτε να μας υποχρεώσετε

Συνήλθε σήμερα, Πέμπτη, στην τρίτη συνεδρία της για τον μήνα Ιανουάριο, η Διαρκής Ιερά Συνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, υπό την Προεδρία του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου.
Κατά την σημερινή Συνεδρία:
Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος επικύρωσε τα Πρακτικά της προηγουμένης Συνεδρίας.
Ακολούθως ασχολήθηκε με το εκκρεμές νομοσχέδιο με τίτλο «Μέτρα για την επιτάχυνση του κυβερνητικού έργου και άλλες διατάξεις», κατά το άρθρο 21 του οποίου καθένας μπορεί να επιλέξει, μεταξύ άλλων, τον «τύπο τελετής της κηδείας» του και η δήλωση αυτή είναι υποχρεωτική για όλα τα όργανα ή υπηρεσίες «που επιμελούνται της ταφής του νεκρού», αρκεί να μην προσκρούει σε «κανόνες δημόσιας τάξης, υγιεινής ή στα χρηστά ήθη». Με την παραπάνω γενική διατύπωση παραβιάζεται η θρησκευτική ελευθερία της ορθόδοξης Εκκλησίας, οι ιερείς της οποίας δεν μπορούν διά νόμου να υποχρεωθούν να τελέσουν εξόδιο ακολουθία, εάν κάποιος ζήτησε θρησκευτική κηδεία, αλλά με την ίδια ή άλλη δήλωση είχε επιλέξει την αποτέφρωση της σoρού του.
Υπενθυμίζεται ότι κατά την σύγχρονη διαδικασία της κατ' ευφημισμόν «αποτεφρώσεως» μετά την καύση της σoρού σε κλίβανο, ο ανθρώπινος σκελετός ρίχνεται σε ηλεκτρικό σπαστήρα (μίξερ, cremulator), θρυμματίζεται και μετατρέπεται σε σκόνη. Η Ιερά Σύνοδος αρνείται ότι είναι αξιοπρεπές για τον νεκρό να καεί σε κλίβανο και να θρυμματισθεί σε μίξερ και δεν διακρίνει ιδιαίτερες διαφορές της σύγχρονης «αποτέφρωσης νεκρών» και της «διαδικασίας ανακύκλωσης απορριμμάτων».

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΓΟΡΓΟΫΠΗΚΟΟΥ ~ Ι.Μ.ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ

O Συναξαριστής της ημέρας.

Παρασκευή, 15 Ιανουαρίου 2016

Παύλου του Θηβαίου, Ιωάννου Καλυβίτου.

Ὁ Ὅσιος Παῦλος ὁ Θηβαῖος, ἤκμασε στὰ χρόνια του Δεκίου (249 – 251 μ.Χ.) καὶ τοῦ Βαλεριανοῦ (254 – 259 μ.Χ.). Σύμφωνα μὲ τὴν βιογραφία τοῦ Ἁγίου Ἱερωνύμου, τῆς ὁποίας πρόσφατα ἀποδείχθηκε ἡ ἱστορικότητα, μὲ βάση μία πολὺ ἀρχαιότερη ἑλληνικὴ πηγή, τὰ ὅρια τῆς ζωῆς του μποροῦν νὰ τοποθετηθοῦν μεταξὺ τῶν ἐτῶν 233 καὶ 346 μ.Χ. Ἀνῆκε σὲ πλούσια οἰκογένεια τῆς κάτω Θηβαΐδος τῆς Αἰγύπτου. Ὅταν ὁ Δέκιος ἐξαπέλυσε κατὰ τῶν Χριστιανῶν τὸν τρομερὸ διωγμό του, ὁ Ὅσιος σὲ νεαρὴ ἡλικία ἔχασε τοὺς γονεῖς του. Ἐπειδὴ φοβήθηκε μήπως παραδοθεῖ στοὺς διῶκτες τῶν Χριστιανῶν ἀπὸ τὸν ἄνδρα τῆς ἀδελφῆς του, τὸν γαμπρό του, ζήτησε παρηγοριὰ καὶ σωτηρία στὴν ἔρημο.

Ο Πατριάρχης Κων/λεως Γερμανός Β’ γράφει :

 ...Δι’ αυτό και παραγγέλλω σε όλους τους λαϊκούς, όσοι είστε γνήσια τέκνα της Ορθοδοξίας να φεύγετε τρέχοντας μακριά από τους ιερείς που υπέκυψαν στη δουλεία των Λατίνων. Και ούτε σε συνάξεις της Εκκλησίας να συγκεντρώνεσθε μαζί με αυτούς, ούτε την όποια ευλογία να δεχθήτε από τα χέρια τους. Είναι καλύτερα να προσεύχεσθε στο Θεό μόνοι σας στα σπίτια σας παρά να μετέχετε σε κοινές συνάξεις με τους Λατινόφρονες.

π. Γεώργιος Μεταλληνός : αλλά Ουνίτες είμαστε!!!

http://agiooros.org/viewtopic.php?f=85&t=11894

*** 

Ο  telemaxos doumanis άφησε ένα σχόλιο για την ανάρτησή σας 

Καλά τα λέγει ο πατήρ Μεταλληνός, όμως δεν είναι παράδοξο αυτός ένας Καθηγητής να ομολογή ότι οι Παλαιοημερολογίτες είναι σωστοί αλλά δεν ξέρει σε ποια Σύνοδο να πάει; Ας πάρει από την αρχή του σχίσματος το 1924 να δη ποια Σύνοδος κράτησε και κρατεί την ομολογία της πίστεως, ποια Σύνοδος έχει καθαρή Αποστολική Διαδοχή και ας ενταχτεί σε αυτήν! Μάλλον όμως η αιτία δεν είναι ότι δεν ξέρει που να πάει αλλά το θέμα έχει να κάνη με την ομολογία ότι η Ελληνική Εκκλησία ως σχισματοαιρετική στερείται της Θείας Χάριτος και Μυστηρίων από την ημέρα που άλλαξε παρανόμως και αντικανονικά το ημερολόγιο.

π. Θεόδωρος Ζήσης: H οργή του Θεού έχει καταλάβει την Εκκλησία εδώ και πολλές δεκαετίες. Ο Παπισμός και ο Οικουμενισμός θριαμβεύουν.

 Τότε ο Μ. Αθανάσιος και οι άλλοι Πατέρες κατενόησαν τον κίνδυνο, που περιέγραφε το όραμα του Μ. Αντωνίου. Τώρα βλέπουμε να μολύνονται οι ναοί και τα θυσιαστήρια απο συμπροσευχές και συλλείτουργα με τους «αλόγους» αιρετικούς και ενισχύουμε την μόλυνση και την επαινούμε, συλλακτίζοντες κι εμείς μέσα εις τα Άγια των Αγίων. Αν παρακολουθήσει κανείς οικουμενίστικα συλλείτουργα και συμπροσευχές, σαν αυτό που έγινε στην Καμπέρα, στην Ζ' Γενική Συνέλευση του Παγκόσμιου Συμβουλίου των δήθεν Εκκλησιών, και σαν αυτά που γίνονται συχνά με τη συμμετοχή ιερέων ομοφυλοφίλων που τολμούν και κρατούν το Άγιο Δισκοπότηρο και γυναικών επισκόπων και ιερειών, η εικόνα υπερβαίνει και το όραμα του Μ. Αντωνίου. Μόνη ελπίδα για να επανεύρει η Εκκλησία την ομορφιά της είναι η σύσταση και συμβουλή του Μ. Αντωνίου: «Μόνον μη μιάνετε εαυτούς μετά των Αρειανών». Μόνο να μη μιανθούμε από την κοινωνία μας με τον Παπισμό και Οικουμενισμό, με τους φιλοπαπικούς και οικουμενιστάς Ορθοδόξους. Επειδή μέχρι τώρα δεν το επράξαμε δυναμικά και αποφασιστικά, γι' αυτό παρατείνει ο Θεός επί έτη την οργή του, την αιχμαλωσία των Ορθοδόξων στην παναίρεση του Οικουμενισμού.

Οι «Ιούδες» της Σερβικής «Εκκλησίας» και ο φωτεινός Φάρος

Μετά την αποδημία του πατριάρχη Παύλου, Κράτος και Εκκλησία συνεργάζονται αγαστά στην υλοποίηση των κατευθύνσεων που δίδονται απ΄ έξω, με συνέπεια να διασπαστεί ο κλήρος και ο λαός, ενώ οι θέσεις του Μητροπολίτη Κοσσόβου αποτέλεσαν το δείκτη για το που πορεύονται τα πράγματα. Μικρόσωμος αλλά με εσωτερικό ανάστημα γίγαντα ο Μητροπολίτης Αρτέμιος αποτελεί για το θρησκευόμενο σερβικό λαό τη φωτεινή προσωπικότητα, που υπερασπίζεται την ακεραιότητα τής Ορθοδοξίας και τα δίκαια του σερβικού λαού στο Κόσσοβο. Μεγάλος βράχος/εμπόδιο για τους ενδοτικούς ο Αρτέμιος κι΄ ακριβώς γι΄ αυτό μηχανεύτηκαν μεγάλες αφορμές και προφάσεις για να τον εξουδετερώσουν, βγάζοντάς τον από τη μέση. Οι σερβικές αρχές, το Πατριαρχείο της Σερβίας, οι πρόξενοι των δυτικών χωρών στο Κόσσοβο, δεν θέλουν τον Μητροπολίτη Αρτέμιο, γιατί αποτελεί το κύριο εμπόδιο στα σχέδιά τους. Δυστυχώς, η Σερβία αυτοχειριάζεται και θυσιάζει δικά της αναστήματα κατ΄ απαίτηση των νάνων της χρεοκοπημένης Δύσης.

ΑΝΑΓΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΗΘΟΥΣ

Εκκλησία είναι άθροισμα πιστών ανθρώπων ενωμένων με την κοινήν αγάπη στο Χριστό και ενωμένων μεταξύ τους με την αγάπην, αφού ο Χριστός είναι σαφής: «Εν τούτω γνώσονται πάντες ότι εμοί μαθηταί εστε, εάν αγάπην έχητε εν αλλήλοις» (Ιωαν. Ις, 35). Δηλαδή υπέρτατο κριτήριο της ιδιότητος των πιστών και μαθητών του Κυρίου Ιησού είναι η μεταξύ τους αγάπη. Οπότε είναι αληθινή τραγωδία να νομίζει κανείς ότι είναι μαθητής Χριστού και ότι αγωνίζεται για την δόξα του, ενώ είναι γυμνός από την αγάπη στον πλησίον του. Βέβαια οι Χριστιανοί ούτε μηχανές ομόρρυθμα λειτουργούσες είναι, ώστε να ομοφρονούν πάντοτε, αλλά και «ως σάρκα φορούντες και τον κόσμον οικούντες και υπό του διαβόλου πλανώμενοι», υφίστανται αλλοιώσεις μη καλές, απατώνται λίγο ή πολύ στη διακρίβωση του αληθινού και στην επιλογή τρόπων και μεθόδων ενεργείας και, εφ’ όσον τελούν υπό το κράτος των μη καλών παθών σε ποικίλο βαθμό, επόμενον είναι να νικώνται από τον εχθρό διάβολο και φυσικά να αμαρτάνουν.                                                                                                                                                

Απολείπεται βέβαια η μετάνοια σαν μοναδικό μέσον επιστροφής «όθεν πεπτώκαμεν», δοθέντος ότι είναι φιλάνθρωπος και πολυεύσπλαγχνος ο Κύριός μας και «προσδέχεται τον τελευταίον καθάπερ και τον πρώτον».  

Στρατηγός Μακρυγιάννης:

Και βγήκαν τώρα κάτι δικοί μας κυβερνήτες, Έλληνες, σπορά της εβραιουργιάς, που είπαν να μας σβήσουν την Αγία Πίστη, την Ορθοδοξία, διότι η Φραγκιά δεν μας θέλει με τέτοιο ντύμα Ορθόδοξον. Και εκάθησα και έκλαιγα δια τα νέα παθήματα. Και επήγα πάλιν εις τους φίλους μου τους Αγίους. Άναψα τα καντήλια και ελιβάνισα λιβάνιν καλόν αγιορείτικον.

Και σκουπίζοντας τα δάκρυά μου τους είπα: «Δεν βλέπετε που θέλουν να κάμουν την Ελλάδα παλιόψαθα; Βοηθείστε, διότι μας παίρνουν, αυτοί οι μισοέλληνες και άθρησκοι, ό,τι πολυτίμητον τζιβαϊρικόν έχομεν. Φραγκεμένους μας θέλουν τα τσογλάνια του τρισκατάρατου του Πάπα. Μην αφήσετε, Άγιοί μου αυτά τα γκιντί πουλημένα κριγιάτα της τυραγνίας να μασκαρέψουν και να αφανίσουν τους Έλληνες, κάνοντας περισσότερα κακά από αυτά που καταδέχθηκεν ο Τούρκος ως τίμιος εχθρός μας».

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, Περί Νηστείας (αγ. Ιω. Χρυσοστόμου)

H ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΣ ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΩΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ

Δύσκολες στιγμὲς ζεῖ τὸν τελευταῖο καιρὸ ὁ Ἑλληνικὸς λαός. Ἡ οἰκονομικὴ κρίση ἔχει δημιουργήσει δυσκολίες διαβιώσεως καὶ ἀνασφάλειες. Βέβαια τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως προηγεῖται ἡ ἠθικὴ κρίση καὶ μὲ ἕνα λόγο ἡ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τὸν Θεόν. Οἱ Ἅγιοι Πατέρες μᾶς ὑπενθυμίζουν ὅτι ἡ μόνη λύση εἶναι ἡ μετάνοια. Σὲ αὐτὸ βοηθοῦν καὶ οἱ προφητεῖες. Τί εἶπαν οἱ φωτισμένοι πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας γιʼ αὐτὴν τὴν κρίση; Κατʼ ἀρχὴν προφητεία σημαίνει ἡ πρόβλεψη γεγονότων, ποὺ πρόκειται νὰ συμβοῦν, ἡ ὁποία προέρχεται ἀπὸ θεία ἔμπνευση. Συνήθως οἱ προφητεῖες ἀναφέρονται σὲ κάποια χρονικὴ στιγμή, ἀλλὰ δὲν τὴν ὁρίζουν. Ποτὲ δὲν εἶπαν οἱ Πατέρες μας ὅτι αὐτὸ τὸ γεγονὸς θὰ συμβῆ τὸ τάδε ἔτος. Καὶ αὐτὸ εἶναι λογικὸ, διότι ἐὰν μάθαινε ὁ κόσμος ὅτι τὴν τάδε χρονικὴ στιγμὴ θὰ συμβῆ αὐτὸ τὸ κακό, θὰ πάθαινε πανικό, ποὺ εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς ὀλιγοπιστίας μας. Ὅμως πολλὲς φορὲς εὕρισκαν τρόπο καὶ ὥριζαν τὸν χρόνο μὲ τὸν δικό τους τρόπο. Π.χ. ὅταν ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς ἐπισκέφθηκε τὸ Βασιλικὸ πρώην Τσαραπλανᾶ, τὸν ρώτησαν οἱ κάτοικοι: «Πότε θὰ ἔλθη τὸ ποθούμενον;». Ὁ Ἅγιος ἐπῆρε ἕνα ξύλο (παλούκι) καὶ τὸ ἔβαλε στὴν τρύπα (σχηματιὰ) ἑνὸς δένδρου, ποὺ ἦταν δίπλα του καὶ συγχρόνως τοὺς ἀπάντησε: «Τότε θὰ ʻρθῆ τὸ ποθούμενον ἅμα κλείσει τὸ δένδρον καὶ θὰ κλεισθῆ μέσα τό παλούκι». Πράγματι τὸ δένδρο ἐμεγάλωσε, ἐχόνδρυνε καὶ ἔκλεισε τὸ 1913, ποὺ ἔγινε ἡ ἀπελευθέρωση τῶν Τσαραπλανῶν καὶ τῆς Ἠπείρου.