St. Cyril of Jerusalem

St. Cyril of Jerusalem is one of the most important Saints of the early Church. He was consecrated Bishop in 348, eventually playing a critical role in the defeat of Arianism.

“The series of twenty-four catechetical lectures, most of which he delivered in the  church of the Holy Sepulchre, is one of the most precious treasures of Christian antiquity.” As such, they should have great authority with all Christians. I suspect, however, that most Protestants have never heard of them. Let us turn to what he teaches in these lectures regarding the ninth article of the Nicene Creed:

Το «αόρατο χέρι» του «αόρατου εχθρού» και η ορατή μαζική ύπνωση της κοινωνίας -- Γράφει ο Δημήτριος Νικ. Δασκαλάκης Δικηγόρος Αθηνών

Τον Μάρτιο του 2020, οι ηγέτες των χωρών μίλησαν συντονισμένα σε παγκόσμιο επίπεδο για την επίθεση του «αόρατου εχθρού» με σκοπό την τρομοκράτηση των πολιτών και την ευκολότερη χειραγώγησή τους, προκαλώντας τεχνητές συνθήκες έκτακτης δημόσιας ανάγκης που επέτρεψαν την λήψη πολιτικών αποφάσεων για την επιβολή περιοριστικών μέτρων και την συρρίκνωση των ατομικών τους ελευθεριών.

Πριν όμως από την επίκληση του «αόρατου εχθρού» από τους διαχειριστές της υγειονομικής κρίσης, είχε προηγηθεί κατά το τελευταίο τέταρτο του 18ου αιώνα, ο διάσημος Σκωτσέζος οικονομολόγος Άνταμ Σμίθ, ο οποίος στο γνωστότερο έργο του «Η Έρευνα για την Φύση και τα Αίτια του Πλούτου των Εθνών» που δημοσιεύτηκε το 1776, επινόησε την χρήση του οικονομικού όρου «αόρατο χέρι», ως το βασικό εργαλείο του οικονομικού φιλελευθερισμού και της λειτουργίας της ελεύθερης αγοράς.

------------------------

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Δ. Δασκαλάκης: «Η ιστορία απέδειξε ότι η δημοφιλής θεωρία του Άνταμ Σμιθ στο πεδίο της οικονομικής δράσης υπήρξε μια ουτοπία, αφού η πολυδιαφημισμένη οικονομία της ελεύθερης αγοράς τελικώς δεν οδήγησε στην ευημερούσα κοινωνία που οραματιζόταν ο Σμιθ, αλλά υπήρξε προάγγελος της δικτατορίας των αγορών που λεηλάτησαν τον ανθρώπινο μόχθο, προκαλώντας πείνα, πολέμους, οικονομικές ανισότητες και κοινωνική εξαθλίωση.»

Σχόλιον: Ὁ κατά τά ἄλλα ἐξαιρετικός Ἕλλην, Ὀρθόδοξος καί ἀναλυτής τῆς τρεχούσης συγκυρίας Δικηγόρος κ. Δασκαλάκης εἰς τό σημεῖον αὐτό σφάλλει. Ἡ θεωρία τοῦ «πατρός τῆς Οἰκονομικῆς Ἐπιστήμης» Adam Smith ἰσχύει, ὅπερ ἀποδεικνύεται μαθηματικῶς. Ἁπλῶς οὐδέποτε ὑπῆρξαν εἰς τήν πρᾶξιν οἱ προϋποθέσεις, ἤτοι ὁ τέλειος ἀνταγωνισμός καί ἡ ἀπουσία τῶν κυβερνητικῶν παρεμβάσεων. Ἀνέκαθεν ὑπῆρχαν οἱ γνωστές-ἄγνωστες ὁμάδες συμφερόντων πού, μέσῳ τῶν διεφθαρμένων «κυβερνήσεων», δέν ἀφήνουν τίς ἀγορές νά λειτουργήσουν ἐλευθέρως, ὅπως ὑπέθεσεν ὁ Adam Smith. Συνεπῶς, κατά λογικήν συνέπειαν, διατί ν' ἀναμένῃ κανείς τά προβλεπόμενα ἀπό τήν θεωρίαν ἀποτελέσματα;

Λόγος παραινετικός --- Όσιος Εφραίμ ο Σύρος

Πρόσεχε σεαυτῷ, ὦ νεότης, ποθοῦσα ἀσκῆσαι, μήποτε παρέλθωσιν αἱ ἡμέραι σου ἐν τῷ μετεωρισμῷ. Μὴ καταδέξῃ τοὺς πονηροὺς λογισμούς, ἵνα μὴ ἀτονήσῃ ἡ δύναμίς σου ἐν τῷ πολέμῳ τοῦ Ἐχθροῦ σου. Ἔχε πάντοτε τὸν γλυκὺν Δεσπότην ἐν τῇ διανοίᾳ σου, ἵνα στεφανωθῇ ὁ δρόμος τῆς ἀσκήσεώς σου. Ὀξυπόδησον ἐν τῷ ἀγῶνι τῆς ἀσκήσεώς σου, ὧ νεότης. Ἔφθασε γὰρ ἡ ἡμέρα καὶ ἤγγικεν ὁ καιρός, ὅτε οἱ κάμνοντες στεφανοῦνται, καὶ οἱ ῥᾳθυμήσαντες μεταμελοῦνται. Κτῆσαι ἀρετὴν ἕως οὗ καιρὸν ἔχεις· εὐλάβειαν εἰς τὸ ὄμμα σου, ἀλήθειαν εἰς τὰς ἀκοάς σου, ῥήματα ζωῆς εἰς τὴν γλῶσσάν σου, ἐπίσκεψιν ἀσθενούντων εἰς τὰ ἴχνη σου, ἐν τῇ καρδίᾳ σου τὴν εἰκόνα τοῦ Κυρίου σου, ἐν τοῖς μέλεσί σου κατορθώματα τῆς σωφροσύνης, ἵνα προτιμηθῇς ἔμπροσθεν Ἀγγέλων καὶ 401 ἀνθρώπων. Ξύλον ἄψυχον τιμᾶται ἔχον εἰκόνα θνητοῦ βασιλέως· πόσῳ μᾶλλον προτιμηθῇ ψυχὴ ἔχουσα τὸν Θεὸν ἐν ἑαυτῇ ἐν τῷ νῦν αἰῶνι καὶ ἐν τῷ μέλλοντι! Πρόσεχε σεαυτῷ, ἀγαπητέ· ἡ ἐπιθυμία νεκρὰ ὑπάρχει, τὸ δὲ σῶμά σου ζῶν ἐστιν. Οὐκοῦν ἀκριβῶς πρόσεχε, μὴ τὸ σῶμά σου ζωὴν παράσχῃ τῷ νεκρῷ· ἐὰν δώσῃς αὐτῷ ζωήν, ἀποκτενεῖ σε. Ὢ τοῦ πικροῦ κλαυθμοῦ, ὅτι ὁ νεκρὸς ζωοποιηθεὶς ἀποκτενεῖ τὸν παρασχόντα αὐτῷ ζωήν. Μάθε ἀκριβῶς τί ἐστιν ἐπιθυμία.

Τη ΙΒ΄ (12η) Απριλίου, ο Όσιος ΑΚΑΚΙΟΣ ο Νέος, ο εν τη κατά το Άγιον Όρος Σκήτη του Καυσοκαλυβίου ασκήσας, εν ειρήνη τελειούται εν έτει αψλ΄ (1730).

Ακάκιος ο εν Οσίοις Οσιώτατος Πατήρ ημών κατήγετο από χωρίον τι των Αγράφων Γόλιτζα καλούμενον, γεννηθείς από γονείς ευσεβείς, οίτινες κατά το Άγιον Βάπτισμα ωνόμασαν αυτόν Αθανάσιον. Όταν δε ο Όσιος ήτο εισέτι νήπιον, έμεινεν ορφανός από πατέρα ομού με τινα μικρότερον αδελφόν του, ανετρέφοντο δε και οι δύο υπό της μητρός αυτών, η οποία και τους εξεπαίδευε πτωχικά αναλόγως των δυνάμεών της. Ο Αναστάσιος όμως, ως μεγαλύτερος, κατεγίνετο και εις την φροντίδα του οίκου των και ως εκ τούτου δεν είχε την δυνατότητα να υπάγη εις τας πόλεις προς αναζήτησιν διδασκάλων. Όθεν έμεινεν αγράμματος, μεταβαίνων όμως εις την Εκκκλησίαν και ακούων τους Βίους των Αγίων, κατεφλέχθη υπό θείου έρωτος και εγένετο ζηλωτής της πολιτείας εκείνων ακριβέστατος κατά δύναμιν αγωνιζόμενος.

Το Πάσχα της ζωής -- του αειμνήστου Ανδρέου Θεοδώρου Καθ. Παν. Αθηνών

«Πάσχα ιερόν ημίν σήμερον αναδέδεικται· Πάσχα καινόν, Άγιον· Πάσχα μυστικόν· Πάσχα πανσεβάσμιον· Πάσχα Χριστός ο λυτρωτής· Πάσχα άμωμον· Πάσχα μέγα· Πάσχα των πιστών· Πάσχα, το πύλας ημίν του Παραδείσου ανοίξαν· Πάσχα, πάντας αγιάζον πιστούς».

Με έξαρσιν ψυχής ο ιερός Υμνοδός ψάλλει το Πάσχα της ζωής. Η μεγάλη Εορτή συνέχει την ψυχήν του. Το Πάσχα της πίστεως είναι δι’ αυτόν ιερόν, ανάλογον προς την ιεροπρέπειαν της αρχής και του σκοπού του. Είναι ιερόν, ως ιερά είναι η θεία βουλή, εκ της οποίας προήλθεν. Προς την ιεροπρέπειαν της θείας ενεργείας είναι ανάλογος και η ιερότης της ιστορικής εκφράσεως αυτής, η οποία απεκορυφώθη εις την έγερσιν του Λυτρωτού. Είναι Πάσχα καινόν, εν αντιθέσει προς την παλαιότητα του Νομικού Πάσχα των Εβραίων. Εδώ η έξοδος δεν είναι, ως εκεί, γεωγραφική. Είναι έξοδος πνευματική. Ο νέος της χάριτος λαός δεν φεύγει την φονικήν μανίαν του Φαραώ, ούτε εγκαταλείπει την τυραννικήν της Αιγύπτου γην. Φεύγει την νοητήν επικράτειαν του θανάτου, την τυραννίαν των σκοτεινών δυνάμεων της αμαρτίας, τον νοητόν του διαβόλου ζυγόν.

Άγιος Γρηγόριος Β΄ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως

Ο Μέγας ούτος της Ορθοδόξου Εκκλησίας αστήρ διεκρίθη δια τους αγώνας του εναντίον των λατινοφρόνων και λατινοφίλων ενωτικών της εποχής του, υπήρξε δε ο σφοδρότερος αντίπαλος του λατινόφρονος Πατριάρχου Ιωάννου ΙΑ΄ του Βέκκου. Πριν εισέτι χειροτονηθή Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, κατά το 1283, επί Ανδρονίκου Παλαιολόγου, διηύθυνε λίαν επιτυχώς τας Πατριαρχικάς υποθέσεις ως λόγιος Γεώργιος εκ Κύπρου. Εκλεγείς Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως από λαϊκών, ηρνήθη να δεχθή χειροτονίαν από λατινόφρονας ή λατινοφίλους Επισκόπους, ή έστω και απλώς επικοινωνήσαντας μετά των λατινοφρόνων. Επειδή δε όλοι σχεδόν οι Επίσκοποι του κλίματος του Πατριαρχείου της εποχής εκείνης είχον οπωσδήποτε επικοινωνήσει μετά του προκατόχου του Πατριάρχου Ιωάννου ΙΑ΄ του Βέκκου, παρέμεινεν επ’ αρκετόν εψηφισμένος μεν Πατριάρχης, αλλ’ άνευ χειροτονίας εκτελών μόνον όσα εκ των πατριαρχικών καθηκόντων δεν απήτουν ιερωσύνην. Ελθόντων ακολούθως εις Κωνσταντινούπολιν των μη λατινισάντων Επισκόπων Κοζύλης και Δεβρών (πόλεων Αιτωλίας και Μακεδονίας), εδέχθη την χειροτονίαν αφού προηγουμένως εχειροτόνησαν ούτοι τον Ηρακλείας Γερμανόν, όστις, κατά την τάξιν, εγκαθίστα τον Κωνσταντινουπόλεως.

Eἰκόνες ντροπῆς μέσα στήν ἑλληνική Βουλή --- τοῦ Νεκτάριου Δαπέργολα

 Συζήτηση τοῦ Νεκτάριου Δαπέργολα μέ τόν Στέφανο Δαμιανίδη στόν Focus FM την Παρασκευή 8/4, μέ κύριο ἀντικείμενο τίς εἰκόνες ντροπῆς πού ἐκτυλίχθηκαν μία ἡμέρα πρίν μέσα στό φερόμενο ὡς ἑλληνικό κοινοβούλιο.

Φυσικά ὅμως ἡ συζήτηση πῆγε καί στίς συνεχιζόμενες κυβερνητικές ἀθλιότητες στό θέμα τῆς «πανδημίας» καί τοῦ δίκαιου ἀγώνα τῶν ὑγειονομικῶν.

Ἀκοῦστε πιό κάτω τό 10λεπτο ἠχητικό:

"Ο.Τ."

ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ --- ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΠΡΟΣ ΑΠΑΝ ΤΟ ΧΡΙΣΤΕΠΩΝΥΜΟΝ ΠΛΗΡΩΜΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΛΑΡΙΣΗΣ &ΤΥΡΝΑΒΟΥ

ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ 9 –Τ.Κ. 41334 ΛΑΡΙΣΑ
ΤΗΛ. 24950 42020 & 2410 613651
Email: mitropolilarisis@gmail.com
Α.Π. Δευτέρα τοῦ Ἁγ. Πνεύματος 8-6- 2021


ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟΝ

Τέκνα ἡμῶν ἐν Κυρίω ἀγαπητά,
«Οὐδέν τῆς ὑπερηφανείας χεῖρον καί τῆς οἰήσεως. Αὕτη τόν Ἑωσφόρον ὑπάρχοντα τῆ παρά Θεοῦ δόξη τε καί λαμπρότητι τετιμημένον, καί λαμπρότητα καί φῶς χρηματίζοντα δεύτερον, σκότος κατά κράτος εἰργάσατο. Αὕτη πολλούς ὕστερον εἰς βόθρον ἀπωλείας ἐνέβαλεν»! 1
Οὕτω καί ἡ ὑπό τόν τότε Ἀρχιεπίσκοπον Ἀνδρέαν Ἱερά Σύνοδος τῶν Γ.Ο.Χ. «κατά τῶν διδασκάλων ὁμοῦ πάντων χωρεῖ, μᾶλλον δέ κατ’ αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ, καί εἰς μυρίας ἐμπίπτει δόξας καί ἀλλοκότους αἱρέσεις», 2 ἐκδιδοῦσα τάς ἀσεβεῖς, βλασφήμους καί κακοδόξους περί τῶν εἰκόνων ποιμαντορικάς ἐγκυκλίους ὑπ’ ἀρ. 2566 τῆς 23-1-1992 καί ὑπ’ ἀρ. 2660 τῆς 26-2-1993.
Αἱ ἐγκύκλιοι αὗται, ἕως ἄρτι παρ’ οὐδενός ρητῶς, δημοσίως καί καθ’ ὁλοκληρίαν ὡς αἱρετικαί καί βλάσφημοι καταδικασθεῖσαι, προσβάλλουν καί κατελέγχουν ὡς ἐλλειπῆ καί μή ἀρτίαν τήν παρά τῶν Ἁγίων καί Θεοφόρων Πατέρων παραδοθεῖσαν πίστιν, ὡς δῆθεν χρηζούσης ταύτης προσθηκῶν, ὁρισμῶν, διορθώσεων καί συμπληρώσεων. Ἡ ἐκ τούτων ἀποπνέουσα δυσώδης ὀσμή κακοδοξίας εἶναι εὐθέως ἀνάλογη τοῦ διέποντος ταύτας πνεύματος βαρλααμιτικῆς σοφιστικῆς πονηρίας. Αὗται, δογματίζουσαι συμβολικάς Θεοφανείας τοῦ Θεοῦ Πατρός ἐν τῆ Παλαιᾶ καί Καινῆ διαθήκη καί ἀπεικονίσεις Τούτου, ἐπέβαλον τάς κακοδοξίας τῶν φραγκολατίνων καί τήν ἀποδοχήν τῶν αἱρέσεων τῶν Βαρλαάμ Καλαβροῦ, Γρηγορίου Ἀκινδύνου, Νικηφόρου Γρηγορᾶ καί Προχόρου Κυδώνη.
Διά τῶν ἐγκυκλίων τούτων ἐπεβλήθη συνοδικῶς ἡ πλήρης ἀνατροπή τῶν ἀρχαίων παραδόσεων τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, ἡ τελεία ἐξαπάτησις καί ἀπο-πλάνησις τῶν ἀμαθῶν καί ἀμελῶν περί τά τῆς πίστεως καί ἡ ἀποδοχή τῶν κακοδοξιῶν τῶν αἱρετικῶν εἰς τά περί:

-----------------------------

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Λόγῳ τοῦ μακροσκελοῦς τοῦ κειμένου, ἀνέγνωσα μερικά μόνον ἀποσπάσματά του. Ἀπό αὐτά προκύπτει ὅτι τό κείμενον ἀποπνέει τό Ὀρθόδοξον εἰκονολογικόν δόγμα περί τῆς εἰκόνος τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ὀφείλω νά συγχαρῶ τούς συντάκτας του, ἄν καί εἶναι Ματθαιϊσταί!

-----------------------

Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Παράκληση, αν μπορεί κάποιος με εμπεριστατωμένο λόγο να πει γιατί όλοι ή σχεδόν όλοι τον Άγιο Διονύσιο τον αρεποπαγίτη που έγραψε τα καταπληκτικά κείμενα περί του Θεού τον αποκαλούν ψευδοδιονύσιο. Αμφισβητούνται ότι είναι του ιδίου αλλά αυτό ισχύει;

---------------------

Ο/Η ΧΑΡΙΛΑΟΣ είπε...

Σας ευχαριστούμε, κ.Χατζηνικολάου, για τα καλά σας λόγια!
Οι ΄΄Ματθαιισταί΄΄,στους οποίους απευθύνεστε, είναι τα εναπομείναντα μέλη της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας.
Είναι το ακαινοτόμητον πλήρωμα, το οποίον, χάριτι Θεού, δεν προσκύνησε και δεν θα προσκυνήσει τον αναθεματισμένο Νεοημερολογιτισμό -Οικουμενισμό, τον οποίον, ο πεπτωκός πρ. Φλωρίνης Χρυσόσοτομος, προσεπάθησε να δικαιώσει.
Δυστυχώς, τα ίδια πράττετε και εσείς σήμερα αλλά... ΄΄σκληρόν σοι πρός κέντρα λακτίζειν ΄΄[Πραξ.26,14].