Ουδέποτε άλλοτε υπήρξε τόση σύγχυσις περί Ορθοδοξίας εις τον Ελληνικόν χώρον, όση υπάρχει σήμερον. Ζώμεν εις μίαν χώραν φωτός απλέτου, φωτός υπερφυσικού, όπου ανέτειλεν με τον Χριστιανισμόν και το αγνοούμεν. Επειδή δεν απεκτήσαμεν αίσθησιν δια την γεύσιν των πνευματικών ουσιών, αρνούμεθα να δεχθώμεν και την ύπαρξίν των και την υπεροχήν των. Πολλοί, όταν αναφέρουν την Ελλάδα, εννοούν ένα προχριστιανικόν φως της Αριστοτελικής ή Πλατωνικής φιλοσοφίας ή τους Πυθαγορίους ή την Στοάν και ένα καθαρόν φυσικόν και ακτινοβόλον φως, με το οποίον είναι προικισμένη η μεσημβρινή Πατρίς μας, όπου φωτίζει τα μαρμάρινα μνημεία μας και τας απαραμίλλους φυσικάς καλλονάς της. Ούτε καν υποψία, ότι έχομεν τον κατά παράδοσιν πάμφωτον Ορθόδοξον Χριστιανισμόν, τον οποίον επεξειργάσθη εις όλας του τας μορφάς, ως αλήθειαν, ως κάλλος, ως δόγμα, ως πνευματικότητα, ως υπερούσιον λειτουργικήν ζωήν και ως ρυθμόν τέχνης, η χορεία των μεγάλων Πατέρων της Εκκλησίας κατ΄ ιδίαν και εν Ιεραίς Συνόδοις τη συνεργεία του Αγίου Πνεύματος.
Πολιτισμική αποικιοκρατία -- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
Ο διωγμός της ζώσης Ορθοδόξου παραδόσεως ως δομικής σταθεράς της Ελληνικής συνταγματικής εννόμου τάξεως αλλά και εν γένει του πυρήνα του Ελληνισμού τελείται υπό διωγμόν όπως κατ’ αντιστοιχία και σύμπας ο Ελληνισμός.
Η γενεσιουργός αιτία
καθίσταται η ίδια η «θεσμική» ανθελληνική ελίτ, η οποία έχει αφενός καταλάβει
το Ελληνικό Κράτος, υποσκάπτοντας κεκαλυμμένα τα θεμέλια του έθνους και εξ
ετέρου αναλόγως η ηγεσία της επισήμου Ελλαδικής Εκκλησίας.
Ορούμε επί τη πράξει τοσαύτα παράδοξα και ακατάληπτα γεγονότα να συμβαίνουν εις βάρος της ζώσης παράδοσης μας αλλά και εις βάρος του αφελληνισμού και ουδείς αντιδρά ή εθελοτυφλεί ή το αντιπαρέρχεται ως να μην συμβαίνει εν τη πατρίδι μας.
ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΝΟΣΟΥ COVID- 19
Του ομ. καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Γιώργου Κασιμάτη
Μου τέθηκαν τα ακόλουθα ερωτήματα:
- 1.Η νομοθετική ή με άλλη πολιτειακή πράξη επιβολή υποχρέωσης εμβολιασμού και οποιουδήποτε μέτρου πρόληψης ή ελέγχου για την καταπολέμηση διάδοσης της νόσου Covid- 19 ή για τη θεραπεία της, εφόσον αποτελεί αναγκαστική επέμβαση στον οργανισμό του ανθρώπου, είναι έγκυρη με βάση τις συνταγματικές και τις διεθνούς δικαίου εγγυήσεις των δικαιωμάτων του ανθρώπου;
- 2.Σε περίπτωση αντισυνταγματικότητας των εν λόγω μέτρων και της πράξης εφαρμογής των, ποια είναι τα κατά το δίκαιο μέσα άμυνας του φυσικού προσώπου;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
Τη ΚΓ΄ (23η) του Αυγούστου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΕΙΡΗΝΑΙΟΥ, Επισκόπου Λουγδούνου.
Ειρηναίος ο ένδοξος Ιερομάρτυς, έτερος ούτος ων του ανωτέρω, ήκμασε κατά τους χρόνους Μάρκου Αυρηλίου, του και Αντωνίου καλουμένου και φιλοσόφου, εν έτει ρξ΄ (160), ήτο δε εκ των παλαιών ανδρών, διάδοχος των μακαρίων Αποστόλων και Επίσκοπος χρηματίσας της εν Γαλλία πόλεως Λουγδούνου, της σήμερον ονομαζομένης Λυώνος. Ούτος, καθ’ α λέγουσι, συνέγραψε πλείστα συγράμματα, βεβαιούντα την των Χριστιανών ορθήν πίστιν, εξ ων οι μεταγενέστεροι θείοι Πατέρες ηρανίσθησαν πολλάς ερμηνείας των θείων Γραφών. Διαδεχθείς εις την Επισκοπήν Λουγδούνου τον Ποθεινόν, όστις εμαρτύρησεν υπέρ Χριστού, ελύτρωσε πολλούς Έλληνας από της πλάνης των ειδώλων δια των λόγων και της διδασκαλίας του· όχι δε μόνον τούτο, αλλά και πολλούς Μάρτυρας προσήγαγεν εις τον Χριστόν αθλήσαντας δια το όνομά του. Τέλος αποκεφαλισθείς και αυτός υπό του Σεβήρου, εν έτει σβ΄ (202), έτυχε του στεφάνου της αθλήσεως.
Παπουλάκος (Χριστοφόρος): Δεν ωφελούν σε τίποτα οι κλάψες. Χρειάζεται καινούργιος ξεσηκωμός, καινούργια Άγια Λαύρα.
Ο Χριστοφόρος βουβός σιγόκλαιγε και πότιζε με δάκρυα τα σανίδια του κελιού και το ράσο του.
–Δεν φτάνει να πονούμε και να
κλαίμε, Χριστοφόρε, φώναξε ο Κοσμάς. Η καινούργια επιδρομή είναι χειρότερη από
του Ιμπραήμ. Κείνος σκότωνε κορμιά κι αφάνιζε το βιος μας, αλλά αυτοί σκοτώνουν
τις ψυχές μας. Ό,τι ιερό φυλάξαμε τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς ποδοπατιέται, ό,τι
μας κράτησε όρθιους, σαν ασάλευτο αντιστήλι, γκρεμίζεται. Σε τέτοιο γιουρούσι
του σατανά, κάθε υποταγή είναι άρνηση του Χριστού, άρνηση της Πίστης και
παράδοση στο διάβολο. Προδίνουμε τον αγώνα του εικοσιένα, το αίμα που χύθηκε
στο Μεσολόγγι, στ΄ Αρκάδι, στην Τριπολιτσά, στα Δερβενάκια στα Ψαρά… Ιούδες
γινόμαστε Χριστοφόρε και το κακό δε σταματά ως
εδώ…
--Κύριε ημών Ιησού Χριστέ,
έχει κι άλλο; Ψιθύρισε με πνιγμένο λυγμό ο
Χριστοφόρος.
–Έχει πολλά και φριχτά,
αποκρίθη ξαναμμένος ο Κοσμάς. Είναι ότι οι γραμματισμένοι του Έθνους,
σκλαβωμένοι στους μασόνους της Φραγκιάς, έχουν ολότελα στραβωθεί, κι αντίς να
βλέπουν σ΄ όλα τούτα το μελλοντικό αφανισμό του έθνους, τα λογαριάζουν σωστικά.
Οι άντρες που μας κυβερνούν χάσανε το φως τους και δεν ξέρουν να ξεχωρίσουν ποια
η διαφορά ανάμεσα σκοτάδι και φως. Ψευτίσαμε τα ζύγια που άλλοτε ζύγιαζαν το
καλό και το κακό, την αλήθεια και το ψέμα. Ο διάβολος με χίλιες μορφές μας
παραστέκει. Δε λέω πως αν την κορόνα του έθνους φορούσε Ορθόδοξος κυβερνήτης,
κι αν η εκκλησία συνέχιζε τον αιωνόβιο δρόμο της, πως θάλειπε η αμαρτία. Αλλά
λέω πως θάχαμε το μέσο να την ξεχωρίζουμε και να μην την μπερδεύουμε με το
καλό. Τώρα όχι μόνο την μπερδεύουμε, αλλά το καλό πνίγηκε μέσα στη θάλασσα της
αμαρτίας.
Ο Χριστόφορος τον κοίταξε στα
μάτια.
–Έχεις δίκιο, του είπε. Δεν
ωφελούν σε τίποτα οι κλάψες. Χρειάζεται καινούργιος ξεσηκωμός, καινούργια Άγια
Λαύρα.
–Και καινούργια Ψαρά,
πρόσθεσεν ο Κοσμάς. Τούτος ο οχτρός είναι χειρότερος απ΄ τον Τούρκο. Εκείνος
ποτέ δε μας τόκρυψε πως μας λογάριαζε σκλάβους, ενώ τούτος μας ξεγελά πως
είμαστε τάχα λεύτεροι, ενώ έχει σκλαβώσει και τις ψυχές μας ακόμη. Δε φτάνει
λοιπόν ο λόγος κι ο ξεσηκωμός, αλλά χρειάζεται και κάτι
άλλο….
–Τι; Ρώτησεν ο
Χριστοφόρος.
–Μάρτυρες, αδελφέ Χριστοφόρε,
μάρτυρες. Αίμα, για να ποτιστεί και να φουντώσει η λευτεριά του Χριστού, η
πραγματική λευτεριά. Ο σατανάς έχει τρανό βασίλειο στη γη. Έχει του χεριού του
βασιλιάδες, αρμάδες, καλαμαράδες, γητειές και γητειές, που μόνο στο αίμα μας
μπορούν να πνιγούν. Αν δεν χύσουν καινούργιοι μάρτυρες το αίμα τους κανένας
ωκεανός δεν είναι τόσο βαθύς και τόσο πλατύς, για να πνίξει τόση αμαρτία. Όσοι
από μας ξεκινήσουμε, πρέπει να το ξέρουμε πως ο δρόμος μας, γυρισμό δεν έχει.
Οδηγός μας, ας σταθεί ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός.
Από το βιβλίο: « Ο Παπουλάκος»,
Εκδοσις 8η, σελ. 115, 117.
Ἡ ποινικοποίηση τῆς ἐλευθερίας τοῦ λόγου !
Αυτό το ιστολόγιο βρίσκεται υπό εξέταση λόγω πιθανής παράβασης των Όρων Υπηρεσιών Blogger και η πρόσβαση επιτρέπεται μόνο στους συντάκτες
Ο διωγμός των Ελλήνων και η εκρίζωση του Ελληνισμού -- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
Ο ολοκληρωτισμός της πολιτικής ορθότητας κείται εγγύς, ιδίως δια του παρόντος βήματος, το έχω πλειστάκις επισημάνει, ότι η επελαύνουσα Νέα Τάξη πραγμάτων και η εγκαθιδρυθησομένη Νέα Τάξη Πραγμάτων, επιχειρεί την νόθευση των εθνών, τούτο δε αποδεικνύεται πανηγυρικά εκ του παρελθόντος ένεκεν του δομικού αφελληνισμού εις το Ελλαδικό Κράτος, τόσο εις το Κράτος όσο και εις την Παιδεία.
Η πηδαλιούχηση της χάραξης της εξωτερικής πολιτικής, οι δανειακές μνημονικές συμβάσεις, η λυσσώδης επίθεση κατά της ζώσης Ορθόδοξης παράδοσης και η προλείανση του εδάφους (η Ελλάς) να μετατραπεί εις Ισλαμικό Χαλιφάτο, προπαρασκευάζεται από, εν Ελλάδι, τελούντες σε διατεταγμένη υπηρεσία Έλληνες Πολιτικούς, οι οποίοι προφανώς αντί τριάκοντα αργυρίων, έχουν απεμπολήσει παν ψήγμα εθνικής αξιοπρέπειας.
Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Μεταλληνός : Η Ουνία στην Ελλάδα.
Πρόσωπο και προσωπείο. Η Ουνία χθες και σήμερα,
Μιλώντας για Ελλάδα, εννοούμε το Ελληνικό Κράτος (1839 κ.ε.), διότι ήδη κατά τη διάρκεια της δουλείας (Τουρκοκρατίας, Ενετοκρατίας) οι ανοργάνωτοι ακόμη Ουνίτες ανέπτυξαν μεγάλη δραστηριότητα στον ιστορικό ελληνικό χώρο, κινούμενοι τόσο στα όρια της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, όσο και στις ενετοκρατούμενες περιοχές. Όπως και παραπάνω υπογραμμίσθηκε, οι απόφοιτοι του Κολλεγίου του Αγ. Αθανασίου ανέπτυξαν έντονη ουνιτική (ενωτική) δραστηριότητα μεταξύ των ομογλώσσων και ομοεθνών τους. Οι Ιησουΐτες, που ενίσχυαν την ουνιτική αυτή κίνηση, εμφανίσθηκαν από το 1583 και στην Κωνσταντινούπολη και με τα μέσα που διέθεταν (χρήμα, εκδόσεις, πολιτική κάλυψη) έγιναν ο «κακός δαίμονας» της Ρωμαίικης Εθναρχίας, που είχε την ευθύνη για ολόκληρο το ρωμαίικο μιλλέτι, τους Ρωμηούς-Ορθοδόξους-των Βαλκανίων και της Μικρασίας.
Οι κατά καιρούς ενέργειες των εκκλησιαστικών Ηγετών και μάλιστα Πατριαρχών, κατά της δράσεως της Ουνίας, είναι άμεση επιβεβαίωση της φθοροποιού παρουσίας της στην «καθ᾽ ημάς Ανατολήν». Ακριβώς η δράση του Παπισμού στην Ανατολή μέσω της Ουνίας ήταν η αφορμή συγκλήσεως της Πανορθοδόξου Συνόδου του 1722 στην Κωνσταντινούπολη, στην οποία έλαβαν μέρος οι Πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως Ιερεμίας Γ’, Αντιοχείας Αθανάσιος Γ’ και Ιεροσολύμων Χρύσανθος. Η Σύνοδος σε σχετική Εγκύκλιό της προς το ορθόδοξο πλήρωμα κατεδίκασε την Ουνία και επεσήμανε τους κινδύνους που περιέκλειε η δράση της στην Ανατολή.
The Holy Martyr Agathonicus
The Martyr Agathonicus, because he converted pagans to Christ, was seized in Nicomedia, violently beaten, haled about in bonds, and beheaded in Selyvria, during the reign of Maximian, in the year 298.