Όλοι οἱ χριστιανοί γνωρίζουν τή σύντομη παραβολή τοῦ Τελώνη καί τοῦ
Φαρισαίου καί χωρίς πολλή σκέψη ἀπορρίπτουν την προσευχή τοῦ «ἐνάρετου»
Φαρισαίου καί συγκινοῦνται μέ την προσευχή τοῦ μετανοημένου Τελώνη. Ἡ προσευχή
τοῦ Φαρισαίου οὐσιαστικά δέν ἦταν προσευχή, ἀλλά παρουσίαση στό Θεό τῆς «ἁγιότητάς»
του. Μεταφέρω ἐδῶ τήν προσευχή τοῦ Φαρισαίου: «Ὁ Θεός,
εὐχαριστῶ σοι ὅτι οὐκ εἰμί ὥσπερ οἱ λοιποί τῶν ἀνθρώπων, ἅρπαγες, ἄδικοι,
μοιχοί, ἤ καί ὡς οὗτος ὁ τελώνης· νηστεύω δίς τοῦ σαββάτου, ἀποδεκατῶ πάντα ὅσα
κτῶμαι». Ἡ παραβολή αὐτή δίδαξε ἀνά τούς αἰῶνες ἑκατομμύρια ἀνθρώπους. Οἱ ἱεροκήρυκες
μάλιστα μέ σκληρά λόγια ἀναφέρονται στόν Φαρισαῖο, ὁ ὁποῖος τελικά δέν εἶχε
μάθει νά προσεύχεται. Νόμιζε ὅτι ἡ προσευχή εἶναι τό βῆμα τῆς προβολῆς του. Εἶπε
στό Θεό ὅτι εἶναι σπουδαῖος καί ἐντελῶς διαφορετικός ἀπό τούς ἅρπαγες, τούς ἄδικους,
τούς ἀνήθικους καί φυσικά ἀπό τόν ἁμαρτωλό τελώνη!