Η ΝΟΣΤΑΛΓΟΣ -- Αλ. Παπαδιαμάντη
Ἡ σελήνη ἐπρόβαλλε, μόλις ἀρχίσασα νὰ φθίνῃ τρίτην νύκτα μετὰ τὸ ὁλογέμισμά της, εἰς τὴν κορυφὴν τοῦ βουνοῦ, κ᾽ ἐκείνη, ἀσπροφορεμένη, μετὰ τόσους στεναγμοὺς καὶ τόσα περιπαθῆ ᾄσματα, ἔκραξε:
― Νὰ ἔμβαινα σὲ μιὰ βαρκούλα, τώρα-δά… ἔτσι μοῦ φαίνεται…
νὰ φτάναμε πέρα!
Κ᾽ ἐδείκνυε μὲ τὴν χεῖρά της πέραν τοῦ λιμένος.
Ὁ Μαθιὸς δὲν παρετήρησεν ἴσως ὅτι αὐτὴ εἶχε τρέψει τὸν
λόγον εἰς τὸν πληθυντικόν, εἰς τὸ τέλος τῆς εὐχῆς της. Ἀλλ᾽ αὐθορμήτως, χωρὶς νὰ
τὸ σκεφθῇ, ἀπήντησε:
― Μπορῶ νὰ ρίξω ἐκείνη τὴ βάρκα στὸ γιαλό… Τί λές, δοκιμάζουμε;
Του Οσίου Νείλου του Σιναΐτου. Διήγησις περί της υπό των βαρβάρων αιχμαλωσίας του Οσίου Θεοδούλου
Διήγησις περί της υπό των βαρβάρων αιχμαλωσίας του Οσίου Θεοδούλου κατά την επιδρομήν των εναντίον των Οσίων Πατέρων του Σινά και Ραϊθώ
Αφού ηχμαλώτισαν και εφόνευσαν τους εν Σινά και Ραϊθώ Οσίους οι ανόσιοι βάρβαροι, επήγα εις την Φαράν και εκεί ήκουσα τινας και επαινούσαν την ησυχίαν και την ενεκωμίαζον λέγοντες, ότι είναι σωτηρίας αιτία εις πολλούς, και βελτιώνει την ψυχικήν κατάστασιν, μη έχουσα τινά ταραχήν ή σύγχυσιν, και αναβιβάζει τον νουν εις την θείαν επίγνωσιν, ήτις είναι η αληθινή μακαριότης και μακαρία απόλαυσις. Εγώ δε ταύτα ακούσας εδάκρυσα δια τον υιόν μου Θεόδουλον, ενθυμούμενος, ότι δια την ησυχίαν αυτήν τον υστερήθην και μου τον επήραν οι βάρβαροι. Τότε οι Χριστιανοί βλέποντές με ούτω περίλυπον και δακρύοντα, με ηρώτησαν την αιτίαν της τοιαύτης μου θλίψεως· και τους απεκρίθην λέγων:
Τη ΙΔ΄ (14η) Ιανουαρίου, μνήμη των Αγίων Τριακονταοκτώ και άλλων ΑΒΒΑΔΩΝ, των εν τω Σινά όρει αναιρεθέντων.
Αββάδες οι εν Σινά. Ούτοι οι Όσιοι, αγαπήσαντες την ασκητικήν ζωήν, αφήκαν όλα τα του κόσμου και κατώκησαν εις την έρημον. Μετά τούτων ήτο και ο Όσιος Νείλος, ο πρώην έπαρχος της Κωνσαντινουπόλεως, όστις δια της ισχύος των λόγων του και τη του Αγίου Πνεύματος χάριτι συνέγραψε κάλλιστα και ωφελιμώτατα συγγράμματα, τα οποία παρακινούσι μεν τους ανθρώπους προς άσκησιν, διηγούνται δε άριστα την ζωήν, ως και την αιχμαλωσίαν και τον φόνον των Αγίων τούτων Πατέρων· διότι ελθόντες εις το Σίναιον όρος οι βάρβαροι, οι καλούμενοι Βλέμμυες (οι οποίοι έζων ως άγρια ζώα εις την έρημον, από της Αιγύπτου μέχρι της Ερυθράς Θαλάσσης), εφόνευσαν ασπλάγχνως του Οσίους τούτους. Προ πολλών δε ετών, ήτοι επί της βασιλείας του Διοκλητιανού εν έτει σπη΄ (288), και επί της Πατριαρχείας Πέτρου Αλεξανδρείας, εφονεύθησαν και άλλοι Όσιοι, οίτινες ησύχαζον εις το Σίναιον όρος, διότι εξελθόντες οι εκεί κατοικούντες Σαρακηνοί, αφού απέθανεν ο φύλαρχος αυτών, εφόνευσαν πολλούς ασκητάς, των λοιπών καταφυγόντων εις τι οχύρωμα και πύργον, τα οποία ήσαν εκεί.
«ΑΛΛΟΙΩΝΕΤΑΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ»
ΔΕΝ είναι καθόλου ευχάριστος η εξέλιξις των γεγονότων περί του ελληνικού πληθυσμού, ο οποίος, δυστυχώς αλλοιώνεται, καθώς το διαπιστώνει και ο έντιμος τ. Πρόεδρος του Αρείου Πάγου κ. Βασ. Κόκκινος εις άρθρον του εις την «Εστίαν». Μεταξύ των άλλων σημειώνει και αυτά
«Το κυβερνών κόμμα βαρύνεται με το
εθνικό έγκλημα της νομιμοποιήσεως των αμβλώσεων και μάλιστα με δαπάνες του
κράτους, δια του Ν. 1609 του 1986. Αντί δε να αντιμετωπίσει το δημογραφικό
πρόβλημα της Ελλάδος, με κατάλληλα μέτρα για την αύξηση των γεννήσεων, θέτει σε
πρώτη προτεραιότητα την απονομή της ελληνικής ιθαγένειας σε μετανάστες και
λαθρομετανάστες αγνώστου συνολικού αριθμού... Στην Ήπειρο και τη Θράκη είναι
δυνατόν να σχηματισθεί επικίνδυνη μουσουλμανική μειονότητα, με τάση να γίνει
πλειονότητα με όλες τις ευνόητες συνέπειες. Άλλωστε ο Οζάλ μάς έχει
προειδοποιήσει, προφητεύσας πως η κατάληψη της Ελλάδος είναι ζήτημα χρόνου, με
την υπογεννητικότητά της... Πολλοί Έλληνες αγνοούν τις επιπτώσεις και τον
κίνδυνον αφελληνισμού της Χώρας δια της αποσυνδέσεως του συνδετικού κρίκου του
γένους των ελλήνων, που είναι η Ορθόδοξη Χριστιανική θρησκεία... Το κυβερνών
κίνημα, έστω και την υστάτη ώρα, ας αναλογισθεί τις ιστορικές ευθύνες του».
ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΤΟΥ ΣΙΝΑΪΤΟΥ -- ΕΡΩΤΗΣΙΣ Κ΄.
Ἐκ ποίας δυνάμεως οἱ τὰ ἐναντία φρονοῦντες [καὶ πράττοντες] προφητεύουσι πολλάκις καί θαυματουργοῦσιν;
ΑΠΟΚΡΙΣΙΣ. Τά σημεῖα, καὶ αἱ θαυματουργίαι, καί αἱ προρρήσεις, πολλάκις καὶ δι᾿ ἀναξίων κατά τινα χρείαν ἤ οἰκονομίαν γίνονται, ὥσπερ ἐπὶ τοῦ Βαλαὰμ καὶ τῆς ἐγγαστριμύθου. Καὶ πάλιν, οἱ Ἀπόστολοι, εὑρόντες τινὰ ἄπιστον, «ἐν τῶ ὀνόματι Χριστοῦ ἐκβάλλοντα δαιμόνια», καὶ κωλύσαντες αὐτόν, εἶπον τῶ Χριστῶ· καὶ εἶπε. «Μὴ κωλύετε αὐτόν· ὁ μὴ ὤν γὰρ καθ᾿ ὑμῶν», φησίν, «ὑπὲρ ὑμῶν ἐστιν». Οὐκοῦν ὁπόταν ἴδης καὶ δι᾿ αἱρετικῶν, καὶ διὰ ἀπἰστων σημεῖόν τι κατὰ κρῖμα Θεοῦ γινόμενον, μὴ θαμβηθῆς μηδὲ σαλευθῆς τῆς ὀρθοδόξου πίστεως. Πολλάκις γὰρ καὶ ἡ πίστις τοῦ προσερχομένου ἐστίν, ἡ τὸ σημεῖον ποιήσασα, καὶ οὐχ ἡ ἀξία τοῦ ποιήσαντος. Καὶ γὰρ Ἰωάννης, ὁ μείζων πάντων ἐν γεννητοῖς γυναικῶν, οὐ φαίνεταί τι σημεῖον πεποιηκώς· ὁ δὲ Ἰούδας πάντως πεποίηκε· καὶ γὰρ καὶ αὐτὸς μετὰ τῶν ἄλλων ἦν τῶν πεμφθέντων νεκρούς ἐγεῖραι καὶ λεπρούς καθᾶραι.
Ταλαίπωρη Ορθοδοξία.....
Στην εκκλησιαστική δικαιοσύνη αναμένεται να παραπεμφθεί τις επόμενες μέρες ο ιερέας της Ιεράς Μητροπόλεως Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου, Εμμανουήλ Σαρρής, καθώς για δεύτερη φορά αρνείται να μνημονεύσει κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας το όνομα του Επισκόπου Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου Ευγενίου και της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Κρήτης.
“O εις και η Αλήθεια αποτελούν την πλειοψηφία”
Στα θέματα της πίστεως και της αγιοπνευματικής εκκλησιαστικής διοργανώσεως ουδεμία αξία ή σημασία έχουν αποφάσεις, που λαμβάνονται κατά πλειονοψηφία ή ακόμη και παμψηφία, εάν έρχωνται σε αντίθεση και σύγκρουση με τα δόγματα και τους κανόνες της Εκκλησίας. Στις περιπτώσεις αυτές έχει απόλυτη εφαρμογή η αρχή: «Ο εις και η αλήθεια αποτελούν την πλειοψηφία». Με βάση την αρχή αυτή διασφαλίσθηκε η Ορθοδοξία δια μέσου των αιώνων και συνετρίβησαν οι αιρέσεις και τα σχίσματα. Αρκεί να θυμηθούμε τι συνέβη κατά την επί δεκαετίες κυριαρχία των Αρειανών κατά τον Δ΄ αιώνα, ότε η πλειονοψηφία ή και η παμψηφία πολυαρίθμων Συνόδων, που αποδείχθησαν ληστρικές ή ψευδοσύνοδοι, ετάχθησαν υπέρ της αιρέσεως του Αρείου και εναντίον της Ορθοδοξίας. Οι Μεγάλοι Πατέρες της Εκκλησίας όχι μόνο δεν υπετάχθησαν στις αποφάσεις αυτές των ψευδοσυνόδων, αλλά όρθωσαν το ανάστημά τους επί των επάλξεων της Ορθοδοξίας, όπως ο Μέγας Αθανάσιος. Είναι ίσως η συγκλονιστικώτερη περίπτωση στην εκκλησιαστική ιστορία, που επιβεβαιώθηκε με τον πιο πανηγυρικό τρόπο, ότι «Ο εις και η αλήθεια αποτελούν την πλειοψηφία».
Reading from the Synaxarion:
The Holy Martyrs Hermylus and Stratonicus
Saints Hermylus and Stratonicus contested for piety's sake during the reign of Licinius, in the year 314. Saint Hermylus was a deacon, and Stratonicus was his friend. For his confession of Christ, Hermylus was beaten so fiercely that his whole body was covered with wounds. Stratonicus, seeing him endure this and other torments that left him half dead, wept with grief for his friend. From this he was discovered to be a Christian, and when he had openly professed his Faith and had been beaten, he and Hermylus were cast into the Danube River, receiving the crown of martyrdom.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)