ΜΙΑ ΣΥΝΤΑΡΑΚΤΙΚΗ ΤΡΙΛΟΓΙΑ

«Τότε γαρ τω Θεώ σύνεσμεν, ότε πανάγνοις μεν ευχαίς, ανεπιθολώτω δε νω, τούτον επικαλώμεθα» Διονύσιος Αρεοπαγίτης.

Εις το «Θεοτοκάριόν» του ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, έχει περιλάβει ένα συνταρακτικόν και κατανυκτικόν ασματικόν κανόνα, του αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου. Ούτος αποτελεί τριλογίαν μεταξύ ικετεύοντος την Θεοτόκον αμαρτωλού, μεσιτευούσης προς τον Υιόν Της Θεομήτορος, και του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, δεχομένου την πρεσβείαν Αυτής. Η όλη τριλογία, δίδει το διάγραμμα της επιγνώσεως της αμαρτωλότητος του ασματογράφου, της ισχύος των πρεσβειών της Θεομήτορος και της ευσπλαγχνίας, μετά της δικαιοσύνης, του Κυρίου. Κανέν δράμα και καμμία τραγωδία κλασσική δεν ημπορεί να φθάση το ύψος των αισθημάτων και εννοιών, που γεννά ο μεταξύ Θεού και ανθρώπου διάλογος, εις τον οποίον παρεμβάλλεται και ο τρίτος λόγος της Μητρός του Θεού. Διότι εδώ, εισάγεται ο αληθής Θεός, δια δικαιοσύνης και αληθείας προβαλλόμενος, και εκ του άλλου, εν θείον του πλάσμα, που, εν τούτοις, σπιλώνει δια της αμαρτίας το βασιλικόν του αξίωμα και γίνεται ανάξιον της αιωνίου μετά του Θεού ζωής.

π. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΣ : Η ένωση με τους Παπικούς έχει γίνει

-------------

 Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Ἄν καί σχετικῶς ὀλίγοι Ν/Ηται γνωρίζουν ὅτι τό 1965 ἔγινεν ἡ «Ἕνωσις τῶν Ἐκκλησιῶν», ἐν τούτοις πολλοί κάτι ἔχουν καταλάβει καί θά ἤθελαν νά ἐγκαταλείψουν τήν αἵρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Αἰσθάνονται ἐγκλωβισμένοι εἰς τήν αἵρεσιν, ὅμως, διότι ἡ πρώτη ἐναλλακτική πού ἔρχεται κατά νοῦν εἶναι τό Πάτριον Ἑορτολόγιον (π.ἑ.), τό ὁποῖον δυστυχῶς ἔχει πρό πολλοῦ ἀπολέσει τήν ἀξιοπιστίαν του, λόγῳ τῶν πολλῶν σχισμάτων καί κακοδοξιῶν πού ἔχουν καλλιεργηθῆ κι ἐκεῖ. Ὅταν ἡ ἀντίστασις τῶν Ὀρθοδόξων τοῦ π.ἑ. ἐξεκίνησησε τό 1924 καί ἐνεδυναμώθη τό 1935, μέ τήν ἀνάληψιν τῆς ἡγεσίας τοῦ κινήματος ὑπό τῶν τριῶν Μητροπολιτῶν, τό π.ἑ. ἦτο ἡ ἱερωτέρα καί ἡ σοβαρωτέρα ὑπόθεσις τῆς νεωτέρας Ἐκκλησιαστικῆς Ἱστορίας, ἀντίστοιχον τοῦ κινήματος τῶν Εἰκονοφίλων ἐπί Εἰκονομαχίας ἤ ἔτι σπουδαιότερον. Διό καί ἐπολεμήθη λυσσωδῶς ὑπό τῶν δυνάμεων τοῦ σκότους, μέ ἐπικεφαλῆς τῶν διωκτῶν τήν κρατοῦσαν «ἐκκλησίαν», κι ἐγράφησαν ἔτσι χρυσαῖ σελίδες ὁμολογίας καί ἁγιότητος. Ὅπως ἦτο ἑπόμενον, ὁ Διάβολος ἐπεστράτευσε τότε πολλούς τσαρλατάνους καί τούς ἔκανε ἐπισκόπους στό π.ἑ. διά νά τό διαλύσουν. Δυστυχῶς, τό κατώρθωσε! Διό καί ὁ Οἰκουμενισμός καλπάζει πλέον ἀνενόχλητος! Ὁ π. Γεώργιος τό βλέπει αὐτό, ἀλλά αἰσθάνεται καί αὐτός ἐγκλωβισμένος ἐντός τῶν τειχῶν τῶν αἱρετικῶν, μή τολμῶν -- ἀδικαιολογήτως, κατά τήν γνώμην μου -- ν' ἀποτειχισθῇ, ν' ἀκολουθήσῃ τό π.ἑ., χωρίς νά προσχωρήσῃ εἰς κάποιαν παράταξιν. Ἀμήν, γένοιτο!

ΘΕΟΤΟΚΕ ΠΑΡΘΕΝΕ --- Orthodox Hymns

Τη ΙΑ΄ (11η) Οκτωβρίου, μνήμη του Αγίου Αποστόλου ΦΙΛΙΠΠΟΥ ενός των επτά Διακόνων.

Φίλιππος ο Απόστολος και Διάκονος του Κυρίου ήτο εις εκ των Εβδομήκοντα Αποστόλων και των επτά Διακόνων, κατήγετο δε από την Καισάρειαν της Παλαιστίνης. Ούτος είχε τέσσαρας θυγατέρας, αίτινες προεφήτευον (μεταξύ των οποίων ήσαν η Ερμιόνη και η Ευτυχίς) καθώς περί τούτου αναφέρει ο θείος Ευαγγελιστής Λουκάς εις διάφορα μέρη των Πράξεων, και Ευαγγελιστήν αυτόν ονομάζει, λέγων· «τη δε επαύριον εξελθόντες ήλθομεν εις Καισάρειαν, και εισελθόντες εις τον οίκον Φιλίππου του Ευαγγελιστού, όντος εκ των επτά, εμείναμεν παρ’ αυτώ. Τούτω δε ήσαν θυγατέρες παρθένοι τέσσαρες προφητεύουσαι» (Πράξ. κα: 8-9).

Ο Ομολογητής ΘΕΟΦΑΝΗΣ ο Γραπτός ο Επίσκοπος Νικαίας: είμεθα έτοιμοι να υπομείνωμεν μυρίους θανάτους κάλλιον, παρά να συγκοινωνήσωμεν μετ’ αυτών εις την αίρεσιν

«Εάν σιωπήσω τα βάσανα, τα οποία μας έκαμαν οι μισόχριστοι, ζημιούνται οι φιλόχριστοι. Λοιπόν ας τα είπω με βραχύτητα εις δόξαν Θεού και πολλών ωφέλειαν, μάλιστα δια να φαίνεται το σαθρόν και αραχνώδες δόγμα των ασεβών. 

Όταν έφθασαν εις την Αφουσίαν οι υπηρέται του βασιλέως, μας ήρπασαν με βίαν πολλήν και ταχύτητα· ερωτώμεν την αιτίαν τούτου. Οι δε έλεγον, ότι δεν εγνώριζον, ειμή μόνον ότι τους προσέταξεν ο βασιλεύς να μας υπάγουν εις το Βυζάντιον τάχιστα· εις το οποίον εφθάσαμεν εις τας οκτώ του Ιουλίου, και μας εφυλάκισαν εις το πραιτώριον. Μετά εξ ημέρας μας εξέβαλεν ο έπαρχος και μας ωδήγησεν εις τον βασιλέα, όστις ήτο πολλά θυμωμένος, πριν δε να ερωτήση ημάς τίποτε, πρόσταξε να μας δείρουν εις τας όψεις, και ούτως εκτύπησαν εις το πρόσωπόν μας τόσα ραπίσματα, ώστε έπεσα εις το υποπόδιον του βασιλέως, μη δυνάμενος να ίσταμαι όρθιος. Τότε μας ηρώτησεν ο βασιλεύς λέγων· «Διατί ήλθετε προς ημάς, αναιδέστατοι»; Ταύτα λέγων μας παρετήρει με βλέμμα άγριον, έχων δε και εις τας χείρας χαρτίον, λέγει προς τον έπαρχον· «Λάβε αυτούς και χάραξε εις τα πρόσωπά των τους στίχους τούτους, έπειτα παράδωσε αυτούς εις δύο Σαρακηνούς, να τους υπάγουν εις την χώραν των», ταύτα δε ειπών ενεχείρισε και το χαρτίον εις τον έπαρχον.

Βόρειος Ἤπειρος : ἀπό τούς διωγμούς τοῦ Ἐμβέρ Χότζα στή θυσία τοῦ Κωνσταντίνου Κατσίφα

---------------

Ο/Η Marinos Ritsoudis είπε...

Ας με συγχωρέσουν οι διοργανωτές και όλοι οι φίλοι αναγνώστες αυτού του blog, αλλά όλα αυτά είναι λόγια του αέρα, κανονιοβολισμοί εντυπωσιασμού, φωτοβολίδες που το μόνο που πετυχαίνουν είναι να δείχνουν τα ναυάγια.
Τρίχες κατσαρές που μας πληρώνουν τούς εγωιστικούς ιστούς πως δήθεν κάνουμε κάτι για αυτόν τον τόπο.

Δεν είναι έτσι οι αγώνες. Για να έχει έρεισμα και την βοήθεια Του Θεού, ξεκινάμε πρώτα από τον εαυτόν μας την επανάσταση, από την αλλαγή στο μέσα μας.
Όσο αυτή δεν γίνεται, άλλο τόσο όχι μόνο δεν έχουν ωφέλεια αυτά αλλά ζημία προκαλούν γιατί μας τρέφουν τους εγωιστικούς δεσμούς με τα πάθη μας, με την ανωμαλία μας.

Ας ξεκινήσει την αγώνα η Μητρόπολη της Δράμας με την αποκοπή από τον Οικουμενισμό.
Αυτή η κίνηση είναι πρωταρχικής σημασίας για τους μετέπειτα αγώνες και το μέλλον της Ελλάδας.

«Το βδέλυγμα της ερημώσεως εστώς εν τόπω αγίω» (Ματθ. κδ: 15)

Με ανέκφραστη οδύνη διαβάσαμε στο επίσημο όργανο της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Θυατείρων και Μεγάλης Βρεταννίας «Ορθόδοξος Κήρυξ» κείμενο με τίτλο «Προσλαλιά γενομένη υπό του Πρωτοσυγκελλεύοντος Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Τροπαίου κ. Αθανασίου», στο οποίο περιέχονται και τα εξής απίστευτα:

«Εν τω οίκω των Θυατείρων επραγματώθησαν ευάριθμοι τιμητικαί εκδηλώσεις, περιλαμβάνουσαι δεξιώσεις και φιλοξενίας. Εν τοις πλουσίοις τούτοις η Ιερά Αρχιεπισκοπή προσέφερε φιλοξενίαν τη Αυτού Χάριτι τω Αγγλικανώ Κυρίω Rowan Williams μετά της συμβίας αυτού, έτι δε και τω Αγγλικανώ Επισκόπω Dover  Κυρίω Stephen Venner μετά της ανδρίδος αυτού, αμφοτέρας τας φιλοξενίας ταύτας κατά μήνα Απρίλιον».

Διερωτώμεθα:

1. Κατ΄ αρχήν, πόσο συνάδει με την Ορθόδοξη Παράδοση και τη διδασκαλία των Αγίων Πατέρων η φιλοξενία «Αγγλικανού Αρχιεπισκόπου μετά της συμβίας αυτού». Αμνηστεύονται οι αιρετικοί; Τι είδους «συμβία επισκόπου» είναι η φιλοξενηθείσα;

2. Το τραγικότατον, όμως, είναι η φιλοξενία ετέρου «αγγλικανού επισκόπου» μετά της ( άκουσον, άκουσον!!!) ανδρίδος αυτού. Ακούγαμε κατά καιρούς το απερίγραπτο κατάντημα των αιρετικών, έως και αντιχρίστων, «χριστιανικών παραφυάδων», ότι μαζί με το υπόλοιπον πλήθος των αιρετικών τοποθετήσεών τους, αμνηστεύουν προσέτι και τη σοδομία, «παντρεύοντας» μάλιστα σοδομίτας και γομορίτας. Μήπως αγνοούν ότι ο Θεός μετά βδελυγμίας ετιμώρησε την «παρά φύσιν πράξιν» των Σοδομιτών με την «παρά φύσιν βροχήν» φωτιάς και θείου; Όμως, το να αμνηστεύωνται και να επιβραβεύωνται οι επαίσχυντες αυτές συμπεριφορές από ορθοδόξους Επισκόπους, ώστε να παρέχεται στους σοδομίτας και φιλοξενία εις τας Αρχιεπισκοπάς των και η συγκεκριμένη μάλιστα φιλοξενία να προβάλλεται με καμάρι μέσα από τις σελίδες του επισήμου εντύπου εκφραστικού οργάνου της Αρχιεπισκοπής Θυατείρων, αυτό ούτε στο εφιαλτικότερο όνειρό μας δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε!....  

Πιο ευάρεστον στόν Κύριον από την αναξιότητα τών ιερέων, πού λειτουργούσαν;

Τότε ένας ησυχαστής μου υπενθύμισε την περίπτωση του ασκητού πού, μετά την άλωση τής Κωνσταντινουπόλεως, είδε επάνω στήν αγία Πρόθεση ερειπωμένου Ναού, μία γουρούνα με τα νεογνά της και άρχισε να κλαίει και νά οδύρεται. Τότε ενεφανίσθη Άγγελος Κυρίου και του λέγει· Αββά, τί κλαίεις; Γνωρίζεις ότι, αυτό πού είδες, είναι πιο ευάρεστον στόν Κύριον από την αναξιότητα τών ιερέων, πού λειτουργούσαν; Και ο Αγγελος εγένετο άφαντος.

Για να αποκαλυφθεί ο Θεός χρειάζεται καθαρότητα της καρδιάς

Ο/Η Ανώνυμος είπε...
Διαφορετικά οι άνθρωποι σκέπτονται και ενεργούν, διαφορετικά όμως βλέπει ο Θεός. Σε μας φαίνεται να μίλησε ο Θεός άπαξ δια των γραφών, μα μέσω αυτών και με γεγονότα που συμβαίνουν στις ζωές των ανθρώπων και σε όλη τη κτίση διαρκώς μιλάει. Εμείς δεν τον ακούμε, και εμείς παρερμηνεύουμε τα πάντα λόγω ανεπάρκειάς μας. Η Εκκλησία έτσι όπως την αντιλαμβάνονται οι περισσότεροι είναι εντελώς λανθασμένη ερμηνεία, νομίζουμε ότι εκκλησιαστικές δομές σε κρατικά πλαίσια και μάλιστα εν πολλοίς εκκοσμικευμένες υπηρετούν το θείο θέλημα. Κοιμόμαστε ύπνο βαθύ, καθεύδουμε δια εγχρώμων ονείρων!