Το Ισλάμ στην Ευρώπη

http://agiooros.org/viewtopic.php?f=14&t=10385

ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ

Ωδή  δ΄.  Ο  Ειρμός.

Εκάλυψεν Ουρανούς η αρετή σου Χριστέ· της Κιβωτού γαρ προελθών, του αγιάσματός σου της αφθόρου Μητρός, εν τω ναώ της δόξης σου, ώφθης ως βρέφος αγκαλοφορούμενος, και επληρώθη τα πάντα της σης αινέσεως.

Ερμηνεία.

Βλέπων ο Ιερός Κοσμάς με τους οφθαλμούς της ψυχής τον Δημιουργόν του Παντός να κρατήται ως βρέφος από τας αγκάλας της πανάγνου Μητρός Του, και στοχασθείς το άπειρον της θείας αυτού συγκαταβάσεως, εδανείσθη τας ιδίας εκείνας λέξεις του Προφήτου Αββακούμ, του οποίου ποίημα είναι και η Τετάρτη αύτη Ωδή, τας λεγούσας: «Εκάλυψεν Ουρανούς η αρετή αυτού, και της αινέσεως αυτού πλήρης η γη» (Αββ. γ: 3), όθεν λέγει: αληθώς, ω Κύριε Ιησού Χριστέ, αληθώς εκάλυψεν η αρετή σου τους Ουρανούς. Αρετήν δε ονομάζει εδώ την του Θεού Λόγου συγκατάβασιν και μέχρι της ενανθρωπήσεως αυτού κένωσιν· αύτη γαρ είναι τόσον υψηλή και μεγάλη, ώστε με το μεγαλείον της εσκέπασε και αυτό το ύψος των Ουρανών, δηλαδή των ουρανίων Αγγέλων· επειδή έφριξαν αληθώς και αυταί αι των Αγγέλων Δυνάμεις του Μυστηρίου το μέγεθος. Ο δε Ιερός Θεοφύλακτος το ρητόν τούτο ερμηνεύων, λέγει· και αν έγινεν άνθρωπος ο Μονογενής Υιός του Θεού, και κατά τούτο εφάνη ότι είναι ηλαττωμένος και κατώτερος των Αγγέλων· αλλ΄ όμως η αρετή αυτού και σεβασμιότης και το θεοπρεπές του αξίωμα, κατά τον Αλεξανδρείας Κύριλλον, είναι μεγαλύτερα από κάθε αξίωμα των Ουρανών: ήτοι των εν Ουρανοίς Αγγέλων· επειδή εις κανένα από αυτούς δεν είπεν ο Πατήρ: «Υιός μου ει συ, κάθου εκ δεξιών μου», κατά τον Απ. Παύλον· διότι αυτός μόνος είναι, κατά τον αυτόν Απ. Παύλον, υπεράνω πάσης αρχής και εξουσίας και δυνάμεως, και παντός ονόματος ονομαζομένου, ου μόνον εν τω αιώνι τούτω, αλλά και εν τω μέλλοντι (Εφ. α: 21). Επιφέρει δε ο Μελωδός ταύτα: συ, Χριστέ, εγεννήθης από την άφθορον Μητέρα σου, την οποίαν Κιβωτόν αγιάσματος ο Δαβίδ ονομάζει: «Ανάστηθι, φησί, Κύριε, εις την ανάπαυσίν σου, συ και η Κιβωτός του αγιάσματός σου» (Ψαλμ. ρλα: 8). Αγίασμα δε ονομάζει εδώ ο Μελωδός το άγιον σώμα του Κυρίου, το χρισθέν και αγιασθέν και θεωθέν υπό της προσλαβούσης τούτο Θεότητος. Ούτως ουν γεννηθείς, εφάνης ως βρέφος υπό αγκαλών βασταζόμενος εν τω ναώ της δόξης σου: ήτοι τω ενδόξω (κατά περίφρασιν, καθώς και των τριών Παίδων το λόγιον «Ευλογημένος ει εν τω ναώ της αγίας δόξης σου», Αίνεσις των τριών Παίδων 30). Δια τούτο επληρώθησαν όλα τα κτίσματα από την ιδικήν σου αίνεσιν· όλα γαρ ομοφώνως ύμνησαν την άπειρόν σου φιλανθρωπίαν και συγκατάβασιν. Σημείωσαι δε, ότι την παρούσαν τετάρτην Ωδήν με ένα τέλος τελειώνει ο Ιερός Κοσμάς, κατά την συνήθειαν όπου έχει, ερανισμένον από τον Αββακούμ, ως είπομεν.

O Συναξαριστής της ημέρας.

Σάββατο, 10 Ιανουαρίου 2015

Γρηγορίου Νύσσης, Δομετιανού, Μαρκιανού.

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ἦταν ἀδελφὸς τοῦ Μεγάλου Βασιλείου. Γεννήθηκε περὶ τὸ 329 ἢ 330 μ.Χ. Ἦταν υἱὸς τοῦ Βασιλείου καὶ τῆς Ἐμμελείας. Ὁ πατέρας του καταγόταν ἀπὸ τὸν Πόντο καὶ ἡ μητέρα του ἀπὸ τὴν Καππαδοκία.

Ὁ Γρηγόριος, μολονότι εἶχε χειροτονηθεῖ ἀναγνώστης, δὲν σκεπτόταν νὰ γίνει κληρικός, οὔτε θεολόγος. Ὁ ἀδελφός του Βασίλειος, τὸν ὁποῖο θεωροῦσε πνευματικὸ πατέρα καὶ δάσκαλό του, τὸν εἵλκυσε στὴν ἱεροσύνη. Μετὰ τὴν ἐκπαίδευσή του στὴ Νεοκαισάρεια φοίτησε στὴν Καισάρεια μὲ σκοπὸ νὰ γίνει συνήγορος καὶ διδάσκαλος τῆς ρητορικῆς, ὅπως ὁ πατέρας του καὶ οἱ πρόγονοί του.

O λαός του Θεού κοιμάται ήσυχος, αφού δεν ακούει από τους φύλακες καμμιά φωνή εγρηγόρσεως και κινδύνου.

Ουδέποτε εις την ιστορίαν της Εκκλησίας κακόδοξοι ποιμένες εκινήθησαν τόσο άνετα και έπληξαν τόσο βάναυσα το σώμα και την αλήθειαν της Εκκλησίας όσο τα τελευταία 35 χρόνια! Όχι μόνον κατώρθωσαν να προδίδουν άνευ καμμιάς αντιδράσεως, αλλά να κάνουν και τους διοικούντας το Άγιον Όρος πειθήνια όργανά των, υπασπιστάς και προασπιστάς της πολιτικής των, ώστε αυτοί οι ίδιοι οι Αγιορείται να καταδιώκουν τους συναδέλφους των, τους ελαχίστους που ετόλμησαν τελικώς να σπάσουν το φράγμα της σιωπής και της ενόχου ανοχής και να ομολογήσουν αρρενωπά, ότι δεν ακολουθούν πλέον τον ψευδοποιμένα του Φαναρίου. Και τα χρόνια κυλούσαν. Η αίρεσις εγιγαντούτο καθημερινώς ενώ οι υπεύθυνοι της Ιεράς Κοινότητος και λοιποί καθηγούμενοι των Μονών συζητούσαν και έγραφαν για τον Μακρυγιάννη και την ελληνική γλώσσα, συνεχώς δε εντός και εκτός του Όρους εκήρυτταν για το αναγκαίον της…νήψεως και το υπερβάλλον του …μυστικού γνόφου της ανατολικής Θεολογίας…                                                

Εν τω μεταξύ ο λαός του Θεού κοιμάται ήσυχος, αφού δεν ακούει από τους φύλακες καμμιά φωνή εγρηγόρσεως και κινδύνου.

Αγιά Σοφιά Τραπεζούντας / Hagia Sophia, Trebizond / Trabzon Ayasofya Kilisesi

Ο Πόντος μας, Ζει!....

http://www.rafail.org/2015/01/blog-post_58.html

Ο Ζηλωτής Προφήτης και οι σημερινοί Κληρικοί.

Οσάκις κανείς μελετά τον βίον του Προφήτου Ηλία, θαυμάζει μερικά στοιχεία, που συναντά εις αυτόν. Βλέπει τον ζηλωτήν Προφήτην πως εργάζεται εις το προφητικόν έργον ως απεσταλμένος του Θεού εις τον κόσμον. Και ασφαλώς το έργον του Θεού γίνεται συμφώνως προς το θέλημά Του και δεν είναι δυνατόν να γίνη χωρίς ζήλον. Προβληματίζεται δε όταν βλέπη λειτουργούς του υψίστου, που χωρίς ζήλον, ίσως και με σχετικήν αδιαφορίαν, διακονούν εις το θέλημα του Θεού. Ο δε Απόστολος του Χριστού παραγγέλλει: «Μη αμέλει του εν σοι χαρίσματος, ο εδόθη σοι δια προφητείας» (Α΄ Τιμ. 4: 14). Ομοίως εις τον βίον του Προφήτου αναφέρονται και «οι ιερείς της αισχύνης» και η απέναντι αυτών στάσις τούτου. Και εις τον χώρον της Παλαιάς Διαθήκης υπήρχον ψευδοπροφήται και ψευδοϊερείς, οι οποίοι έζων και ενήργουν μακράν του θελήματος του Θεού. Συγκεκριμένως δε ο ζηλωτής Προφήτης ηναντιώθη κατ΄ αυτών. Εις τας ημέρας μας, όμως, όπου οι λαβόντες το χάρισμα της ιερωσύνης, που είναι οι επίσκοποι, οι διάδοχοι των Αποστόλων και οι εν γένει λειτουργοί της Εκκλησίας του Χριστού έχουν πρότυπά τους τους Μαθητάς του Κυρίου, η ευθύνη των έναντι Θεού και ανθρώπων είναι μεγάλη. Δυστυχώς η στάσις των έναντι των ολετήρων της Εκκλησίας Οικουμενιστών είναι σχεδόν μηδαμινή! 

Ερώτησε κάποτε ένας μοναχός τον αββά Παμβώ:

Αλήθεια γέροντα, θα αλλάξουν οι συνήθειες και οι παραδόσεις των χριστιανών και δεν θα υπάρχουν ιερείς στις εκκλησίες; Και ο Γέροντας απάντησε: «Εκείνο τον καιρό θα ψυχραθεί η αγάπη των πολλών και θα πέσει μεγάλη θλίψη. Θα γίνουν επιδρομές εθνών. Μετακινήσεις λαών, αστάθεια στους βασιλείς, ανωμαλία στους κυβερνήτες, οι ιερείς θα γίνουν άσωτοι και οι μοναχοί θα ζουν με αμέλεια. Οι ηγούμενοι θα αδιαφορούν για τη δική τους σωτηρία αλλά και του ποιμνίου τους. Θα είναι όλοι τους πρόθυμοι και πρώτοι στα τραπέζια και εριστικοί. Οκνηροί στις προσευχές αλλά πρόθυμοι στην καταλαλιά, έτοιμοι για κατηγορία. Δεν θα θέλουν ούτε να μιμούνται ούτε αν ακούνε βίους και λόγους Γερόντων, αλλά κυρίως θα φλυαρούν και θα λένε «αν ζούσαμε κι εμείς στις μέρες τους, θα αγωνιζόμασταν και εμείς». Οι επίσκοποι πάλι των καιρών εκείνων θα δείχνουν δουλικότητα προς τους ισχυρούς, θα βγάζουν τις αποφάσεις ανάλογα με τα δώρα που θα παίρνουν και δεν θα υπερασπίζονται τους φτωχούς, όταν θα κρίνονται. Θα θλίβουν τις χήρες και θα καταταλαιπωρούν τα ορφανά. Ακόμη θα εισχωρήσει και στον λαό απιστία, ασωτία, μίσος, έχθρα, ζήλεια, φιλονικία, κλεψιά, μέθη, έξαλλες διασκεδάσεις, μοιχεία, πορνεία, φόνοι και διαρπαγές». 

Είπε τότε ο αδελφός: «Και τί θα μπορεί να κάνει κανείς σε τέτοιους δύσκολους καιρούς;»
Και ο Γέροντας απάντησε: «Παιδί μου, σε τέτοιες ημέρες θα σωθεί εκείνος που θέλει και προσπαθεί να σώσει την ψυχή του και αυτός θα ονομαστεί μέγας στη Βασιλεία των Ουρανών».