ΣΤΙΣ 6 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1987 παίχθηκε στὴ Ρώμη ἕνα πρώτου μεγέθους
οἰκουμενιστικὸ θέατρο. Πρωταγωνιστές του ἦσαν οἱ προκαθήμενοι τῶν δύο μεγάλων ᾿Εκκλησιῶν,
τῆς Παπικῆς καὶ τῆς ᾿Ορθοδόξου Καθολικῆς, ποὺ μετεῖχαν σ᾿ ἕνα παράδοξο ≪συλλείτουργο≫, σκηνή του δὲ ἡ ἐπιβλητικὴ Βασιλικὴ τοῦ ῾Αγίου Πέτρου καὶ
θεατὲς εὐρὺ ἐκκλησίασμα λατίνων πιστῶν, μεταξὺ τῶν ὁποίων πολλοὶ ἐπίσημοι, καὶ
λίγοι —ὡς πιστεύουμε—᾿Ορθόδοξοι μὲ ἐπὶ κεφαλῆς τοὺς ἀνωτέρους κληρικοὺς τῆς
συνοδείας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου. ῞Ωρα τῆς παραστάσεως ἦταν ἡ τέλεση τῆς
λατινικῆς θείας λειτουργίας, μὲ φόντο τὸ διάλογο τῆς ἀγάπης καὶ τὴν προσδοκωμένη
ἕνωση τῶν ᾿Εκκλησιῶν. ῾Ως ἦταν ἑπόμενο, δὲν ἔλειπαν ἀπὸ τὴν παράσταση οἱ ἐναγκαλισμοὶ
καὶ οἱ συγκινήσεις, οἱ προσφωνήσεις καὶ οἱ ἀντιφωνήσεις καὶ ἄλλα παρόμοια, τὰ ὁποῖα
ἀποσποῦσαν τὰ χειροκροτήματα τῶν παρισταμένων. Επειδὴ δὲ τὸ θέμα εἶναι πολὺ
σοβαρὸ καὶ εἶναι πιθανὸν νὰ δημιουργήσει ἐσφαλμένες ἐντυπώσεις καὶ βλαπτικὲς
παρεκδοχές, ἂς μοῦ ἐπιτραπεῖ νὰ ἐπισημάνω κατωτέρω ὡρισμένα στοιχεῖα, θέτοντάς
τα κάτω ἀπὸ τὴν ὀρθόδοξη κριτική.
Tρία γνωρίσματα της Εκκλησίας -- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.
Δεν πρόκειται να επιχειρήσω εδώ μία θεολογική ή δογματική
ανάλυση της έννοιας της Εκκλησίας. Θέλω απλά και πρακτικά να μοιρασθώ μαζί σας
κάποιες σκέψεις που θα μας βοηθούν να νιώσουμε τι είναι η Εκκλησία, στην οποία
ανήκουμε, τι μας προσφέρει η σχέση μαζί της και πως θα αξιοποιήσουμε την σχέση
αυτή. Την δυσκολία θα διασκεδάσει ίσως η
προσαρμογή του θέματος σε τρεις εικόνες από την φυσική μας ζωή· τις εικόνες της
οικογένειας, του στρατεύματος και του σχολείου. Η Εκκλησία είναι η ιερή
οικογένεια του Θεού, όπου ζούμε την αγάπη και την προστασία του· είναι η «καλή
στρατεία» (Α΄ Τιμ. 1, 18), όπου δια βίου στρατευόμαστε πειθαρχώντας στα δικά
του παραγγέλματα· είναι το θείο σχολείο του, όπου μαθητεύουμε στις σωτήριες
αλήθειες. Με την εφαρμογή αυτών των αληθειών θα αξιωθούμε κι εμείς μαζί με
όλους τους αγίους να βρεθούμε στην ατέρμονη χαρά της θριαμβεύουσας Εκκλησίας
του στον ουρανό. Αλλά ας μελετήσουμε τις τρεις αυτές εικόνες με την σειρά.
Τη ΚΣΤ΄ (26η) Μαρτίου, αναγινώσκεται ΔΙΗΓΗΣΙΣ ωφέλιμος Μάλχου Μοναχού αιχμαλωτισθέντος.
Μάλχος ο την παρούσαν διήγησιν παραδώσας Μοναχός εγεννήθη εις κώμην τινά
της Συρίας καλουμένην Μαρώνειαν, κειμένην τριάκοντα περίπου μίλια μακράν της
Αντιοχείας. Εν τη κώμη ταύτη γεννηθείς ο Μάλχος εν αυτή και ανετρέφετο
χριστιανικώς υπό των γονέων του και εσέβετο τον Θεόν. Και οι μεν γονείς αυτού
εμελέτων να συνδέσωσιν αυτόν μετά γυναικός, αυτός δε αντιθέτως εσκέπτετο να
φύγη και να γίνη Μοναχός. Απελθών λοιπόν εις Ιβηρίαν, έγινε πράγματι Μοναχός
πλησίον πνευματικών ανδρών, οίτινες ήσαν εκεί. Ούτω δε καλώς αγωνιζόμενος, ο
αοίδιμος, ευηρέστει τον Θεόν. Όταν όμως ο Μάλχος επληροφορήθη, ότι απέθανεν ο
πατήρ του, εμελέτα να επανέλθη εις την χήραν μητέρα του, επί τω σκοπώ όπως μετά
τον θάνατον εκείνης γίνη κληρονόμος όλης της πατρικής του περιουσίας και μέρος
μεν εξ αυτής να δώση ελεημοσύνην εις τους πτωχούς, μέρος δε να εξοδεύση εις
οικοδομήν Μοναστηρίου του.
Τη ΚΣΤ΄ (26η) Μαρτίου, την σύναξιν επιτελούμεν του Αρχαγγέλου ΓΑΒΡΙΗΛ, άνωθεν και εξ αρχής παραδεδομένην, ως τω θείω και υπερφυεί και απορρήτω μυστηρίω της του Χριστού οικονομίας καθυπουργήσαντος.
Γαβριήλ του πανιέρου και θείου Αρχαγγέλου την Σύναξιν
επιτελούμεν τη επαύριον του Ευαγγελισμού της Υπεραγίας Θεοτόκου δια την κατά το
θείον και άρρητον και υπερφυές τούτο μυστήριον της του Θεού Λόγου ενανθρωπήσεως
υπούργησιν αυτού. Απεστάλη δε υπό του φιλαγάθου Θεού προς την Παρθένον Μαρίαν ο
ιλαρώτατος και επιεικέστατος και θαυμάσιος Γαβριήλ, δι’ αυτόν ακριβώς τον
λόγον, ίνα μη δηλαδή εκφοβήση την Παναγίαν Παρθένον, ούτε να εκπλήξη Aυτήν,
αλλ’ ίνα το απόρρητον παρ’ Αγγέλοις και ανθρώποις μυστήριον αποκαλύψη, μετά της
προσηκούσης ευλαβείας και δι’ ειρηνικής και γλυκυτάτης ομιλίας προσκομίση εις Aυτήν το «Χαίρε».
Όταν αθετούνται οι Νόμοι του Αγίου Πνεύματος, ενσκήπτουν οι νόμοι της Επιστήμης. -- Του ιατρού Κυπριανού Χριστοδουλίδη
Όταν αθετούνται οι Νόμοι του Αγίου Πνεύματος, ενσκήπτουν οι νόμοι της Επιστήμης.
Εν όψει κορονοϊού τά μέτρα υγιεινής προφύλαξης (σ.σ. μέτρα σωματικής καθαριότητας) διέπονται εκ των Νόμων της Ιατρικής ή μάλλον, ενός βελτιωμένου και εκσυγχρονισμένου Μωσαϊκού Νόμου. Άλλου είδους μέτρα, μέτρα καθαρότητας πνεύματος, δέν υπάρχουν. Ή, άν υπάρχουν, αμφισβητούνται εντόνως καί συνηθέστερα, ειρωνικώς απορρίπτονται.
Εν όψει κορονοϊού τά μέτρα υγιεινής προφύλαξης (σ.σ. μέτρα σωματικής καθαριότητας) διέπονται εκ των Νόμων της Ιατρικής ή μάλλον, ενός βελτιωμένου και εκσυγχρονισμένου Μωσαϊκού Νόμου. Άλλου είδους μέτρα, μέτρα καθαρότητας πνεύματος, δέν υπάρχουν. Ή, άν υπάρχουν, αμφισβητούνται εντόνως καί συνηθέστερα, ειρωνικώς απορρίπτονται.
Μήπως; -- Τοῦ ἰατροῦ κ. Θρασυβούλου Κετσέα
«Οὕτω καὶ ἡμεῖς ὅταν ἴδητε ταῦτα πάντα, γινώσκετε ὅτι ἐγγὺς
ἐστιν ἐπὶ θύραις» (Ματθ. κδ´33).
Πολλὰ βλέπουμε στὶς ἡμέρες μας. Ὁ πληθυσμὸς τῆς Γῆς αὐξάνεται γρήγορα στὰ ὑπανάπτυκτα κράτη χωρὶς νὰ προχωρεῖ καὶ ὁ πολιτισμός. Ὁ πολιτισμός! Τὸ καύχημα τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Αὐτὸ ποὺ ξεχωρίζει τοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ τὰ θηρία. Ἕνας ἄγριος φανατισμὸς ξεκινάει ἀπὸ τὸ Ἰσλάμ, καὶ ὁρμᾶ νὰ καταλάβει ὅλη τὴ Γῆ. Οἱ φανατικοὶ ἰσλαμιστὲς σφάζουν ἀθώους μπροστὰ στὶς κάμερες καὶ τρῶνε τὴν καρδιά τους. Ἐννοεῖται ὅτι ἀναρίθμητοι εἶναι οἱ ἄλλοι, χριστιανοὶ καὶ ὄχι μόνο ποὺ σφάζονται χωρὶς τὶς κάμερες. Τὸ Ἰσλάμ ἔχει εἰσχωρήσει σ᾽ ὅλες τὶς χῶρες τῆς Εὐρώπης καὶ ἐπωφελεῖται ἀπὸ τὶς ἀνθρωπιστικὲς ἀρχές, ποὺ ἔχει ἐμπνεύσει στὴν Εὐρώπη ὁ Χριστιανισμός, χωρὶς τὸ Ἰσλάμ νὰ συμμερίζεται αὐτὲς τὶς ἀρχές οὔτε νὰ προτίθεται νὰ τὶς ἐφαρμόσει· ἄν ἐπικρατήσει, θὰ ἐφαρμόσει τὴν Σαρία. Ὁ ἀριθμὸς τῶν πιστῶν τοῦ Ἰσλάμ δὲν φαίνεται νὰ ὑπερβαίνει τὸ 1/4 τοῦ πληθυσμοῦ τῆς Γῆς, ἀλλὰ εἶναι ἰδιαίτερα ἐπιθετικοὶ καὶ ἰδίως ἄκαμπτοι στὶς ἀρχές καὶ συνήθειές τους καὶ στὴ βούληση γιὰ ἐπικράτηση καὶ κυριαρχία. Τὴν πολιτισμένη ἀνθρωπότητα πάλι λυμαίνεται ἡ ἀνηθικότητα καὶ ὁ ἐκφυλισμὸς ποὺ δὲν σταματᾶ σ᾽ ἕνα ἐπίπεδο, ἀλλὰ χειροτερεύει συνεχῶς καὶ προκαλεῖ ἀνησυχία καὶ ἀποστροφὴ μέχρις ἀηδίας.
Πολλὰ βλέπουμε στὶς ἡμέρες μας. Ὁ πληθυσμὸς τῆς Γῆς αὐξάνεται γρήγορα στὰ ὑπανάπτυκτα κράτη χωρὶς νὰ προχωρεῖ καὶ ὁ πολιτισμός. Ὁ πολιτισμός! Τὸ καύχημα τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Αὐτὸ ποὺ ξεχωρίζει τοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ τὰ θηρία. Ἕνας ἄγριος φανατισμὸς ξεκινάει ἀπὸ τὸ Ἰσλάμ, καὶ ὁρμᾶ νὰ καταλάβει ὅλη τὴ Γῆ. Οἱ φανατικοὶ ἰσλαμιστὲς σφάζουν ἀθώους μπροστὰ στὶς κάμερες καὶ τρῶνε τὴν καρδιά τους. Ἐννοεῖται ὅτι ἀναρίθμητοι εἶναι οἱ ἄλλοι, χριστιανοὶ καὶ ὄχι μόνο ποὺ σφάζονται χωρὶς τὶς κάμερες. Τὸ Ἰσλάμ ἔχει εἰσχωρήσει σ᾽ ὅλες τὶς χῶρες τῆς Εὐρώπης καὶ ἐπωφελεῖται ἀπὸ τὶς ἀνθρωπιστικὲς ἀρχές, ποὺ ἔχει ἐμπνεύσει στὴν Εὐρώπη ὁ Χριστιανισμός, χωρὶς τὸ Ἰσλάμ νὰ συμμερίζεται αὐτὲς τὶς ἀρχές οὔτε νὰ προτίθεται νὰ τὶς ἐφαρμόσει· ἄν ἐπικρατήσει, θὰ ἐφαρμόσει τὴν Σαρία. Ὁ ἀριθμὸς τῶν πιστῶν τοῦ Ἰσλάμ δὲν φαίνεται νὰ ὑπερβαίνει τὸ 1/4 τοῦ πληθυσμοῦ τῆς Γῆς, ἀλλὰ εἶναι ἰδιαίτερα ἐπιθετικοὶ καὶ ἰδίως ἄκαμπτοι στὶς ἀρχές καὶ συνήθειές τους καὶ στὴ βούληση γιὰ ἐπικράτηση καὶ κυριαρχία. Τὴν πολιτισμένη ἀνθρωπότητα πάλι λυμαίνεται ἡ ἀνηθικότητα καὶ ὁ ἐκφυλισμὸς ποὺ δὲν σταματᾶ σ᾽ ἕνα ἐπίπεδο, ἀλλὰ χειροτερεύει συνεχῶς καὶ προκαλεῖ ἀνησυχία καὶ ἀποστροφὴ μέχρις ἀηδίας.
Πίστιν δεν έχουν, γνώσιν ή βίωσιν;
Τρία είναι τα αίτια μορφώσεως ορθοδόξων φρονημάτων: η
πίστις, η γνώσις και η βίωσις. Εάν δεν συνέλθουν επί το αυτό τα τρία ταύτα,
αδύνατον να αποφύγωμεν τας πλάνας και τας αιρέσεις. Παρατηρήσατε τους Αγιορείτας και τους Μητροπολίτας της Εκκλησίας
της Ελλάδος που εις τας προδοτικάς ενεργείας του Πατριάρχου τον
μνημονεύουν και κοινωνούν μαζί του. Εις κάποιαν των τριών τούτων προϋποθέσεων
χωλαίνουν. Ή εις την πίστιν ή εις την γνώσιν ή εις την βίωσιν. Αδύνατον
Ορθόδοξος Χριστιανός έχων πίστιν εις τον Χριστόν, γνωρίζων την διδασκαλίαν της
Εκκλησίας και τους βίους των Αγίων Πατέρων και βιών κατά το δυνατόν με
ακρίβειαν, να μη εξεγείρεται, από την αναφανδόν υποστηριζομένην καθολικήν
αίρεσιν της συμφωνίας του Σαμπεζύ ή της συμφωνίας του Μπαλαμάντ ή του Φαναρίου
το : Κωνσταντίνου η πόλις, Πρωτοκλήτου λυχνία τε άγει εορτήν λαμπροφόρον
δεχομένη τον Πρόεδρον, Ρωμαίων Εκκλησίας της σεπτής… Ναυς, η πάντιμος Ορθοδοξίας αγλαΐζεται νυν
δεχομένη, εκ Δυσμών σεπτόν Ποιμένα και Πρόεδρον…. Ετι δεόμεθα υπέρ του
Αγιωτάτου Επισκόπου και Πάπα Ρώμης Βενεδίκτου... Ευλογημένος ο ερχόμενος εν
ονόματι Κυρίου και άλλα συναφή. Ας ερωτήσουν εαυτούς οι Αγιορείτες και οι
Ποιμένες της Εκκλησίας μας, διατί τον μνημονεύουν και κοινωνούν μαζί του, και
δεν ύψωσαν φωνήν διαμαρτυρίας κατά της ψυχολέθρου νοθείας της πίστεως. Πίστιν
δεν έχουν, γνώσιν ή βίωσιν; Πως ανέχονται το οικουμενιστικό τούτο κήρυγμα του
Οικουμενικού Θρόνου χωρίς συγκλονισμόν, αφού μόνον δι΄ αυτό είναι αρκετόν να
χάσωμεν τας ψυχάς μας; Εάν δεχθώμεν τον Πάπα ως Αγιώτατον Επίσκοπον Ρώμης, τότε
ανατρέπομεν την δογματικήν διδασκαλίαν της Εκκλησίας, απορρίπτομεν τους βίους
και τους αγώνας των αγίων και οικοδομούμεθα κατά τρόπον λατινικόν, δηλαδή
αντιπνευματικόν, που μόνον εις τον Χριστόν δεν οδηγεί. Διότι όλοι οι αγώνες των
Αγίων Πατέρων υπέρ της διαφυλάξεως αλωβήτου της δογματικής διδασκαλίας,
εγένοντο δια την προστασίαν της θεώσεως του ανθρώπου. Χωρίς ορθά δόγματα,
θέωσις δεν επιτυγχάνεται. Και εν μόνον
οικουμενιστικόν κήρυγμα από τόσον επισήμου θέσεως αποτελεί αληθώς δυναμίτιν εις
τα θεμέλια της Εκκλησίας. Ιδού διατί η στάσις των Αγιορειτών και των Ποιμένων
της Εκκλησίας αφόβως δύναται να ερμηνευθή ως αυτό τούτο προδοσία της
Ορθοδοξίας!
------------------------------------------
Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...
«Πως ανέχονται το οικουμενιστικό τούτο κήρυγμα του Οικουμενικού Θρόνου χωρίς συγκλονισμόν...;»
Ὄχι μόνον ἀνέχονται, ἀλλά καί ραίνουν μέ ροδοπέταλα τούς ψευδο-πατριάρχας! Ἀπό ... «ταπείνωσιν», βεβαίως, καθότι ὅποιος ἀποτειχίζεται θεωρεῖται «ὑπερήφανος» καί «ἐκτός ἐκκλησίας»! Ὁ «ἅγιος» Παΐσιος τό ἔλεγε πιό κομψά:
-Παΐσιος: Ἄχ, ἀδερφοί, θά φύγω ἀπό τήν Ἑλλάδα!
-Συμμονασταί: Γιατί, Γέροντα;
-Παΐσιος: Δέν μοῦ ἀρέσει ὁ Παπανδρέου!!!
Ἔτσι ἐχλεύαζον τούς Ὀρθοδόξους τοῦ π.ἑ., οἱ ὁποῖοι δῆθεν ἔφυγαν ἀπό τήν Ἐκκλησίαν, ἐπειδή δέν τούς ἄρεσεν ὁ «πατριάρχης»! Ἔτσι, οἱ ἄλλοτε σημαιοφόροι τῆς Ὀρθοδοξίας Ἁγιορεῖται κατήντησαν ἐνεργούμενα τοῦ Διαβόλου! Γιά νά μήν παίρνουν ἀέρα οἱ Π/Ηται!
---------------------------------------------
Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...
@ 25 Μαρτίου 2020 - 2:01 μ.μ.
Δέν συμφωνεῖς μέ τήν συμμετοχήν στό ΠΣΕ, οὔτε καί μέ τό Κολυμπάρι (2016), οὔτε μέ τίς συμφωνίες Σαμπεζύ (1990) καί Μπάλαμαντ (1993), οὔτε μέ τήν «ἄρσιν» τοῦ Σχίσματος (1965), οὔτε μέ τήν μνημόνευσιν τοῦ «πάπα» στό Φανάρι, οὔτε μέ τά συλλείτουργα μέ τόν «πάπαν», οὔτε μέ τό κοινόν ποτήριον πού ἐφαρμόζεται τοπικῶς εἰς ἀρκετάς περιπτώσεις (Σῦρος, Ραβέννα, Σικάγο κ.λπ.), οὔτε μέ τίς πανθρησκειακές συμπροσευχές, οὔτε μέ τήν μεταπατερικήν αἵρεσιν, οὔτε μέ τήν νέαν τριαδολογικήν αἵρεσιν τοῦ «πρῶτος ἄνευ ἴσων», οὔτε μέ τόν Σεργιανισμόν τῆς «ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος», οὔτε μέ τίς αἱρετικές δηλώσεις καί πράξεις τῶν ψευδεπισκόπων σου, ἀλλά, παρά ταῦτα, κοινωνεῖς μαζί τους!!! Τί εἴδους ἐκκλησιολογία εἶναι αὐτή, νά πιστεύῃ ὁ καθένας ὅ,τι θέλει καί παρά ταῦτα νά εἶσθε ἡνωμένοι διοικητικῶς; Οἱ Προτεστάνται εἶναι πιό συνεπεῖς ἀπό ἐσᾶς, διότι, ὅταν διαπιστώνουν ὅτι ὑπάρχουν διαφορές εἰς τήν πίστιν, τότε χωρίζονται, διό καί εἶναι περί τά 340 «ὁμολογίες»-σχίσματα! Ἐσεῖς πόσα σχίσματα πίστεως ἔχετε, ἀλλά, χάριν τοῦ μισθοῦ τῶν κληρικῶν σας, φαίνεσθε «ἡνωμένοι» (ἐν Διαβόλῳ, ἐννοεῖται); Τόν κόσμον τόν κοροϊδεύετε, ἀλλά τόν Θεόν ὄχι!
------------------------------------------
Ὄχι μόνον ἀνέχονται, ἀλλά καί ραίνουν μέ ροδοπέταλα τούς ψευδο-πατριάρχας! Ἀπό ... «ταπείνωσιν», βεβαίως, καθότι ὅποιος ἀποτειχίζεται θεωρεῖται «ὑπερήφανος» καί «ἐκτός ἐκκλησίας»! Ὁ «ἅγιος» Παΐσιος τό ἔλεγε πιό κομψά:
-Παΐσιος: Ἄχ, ἀδερφοί, θά φύγω ἀπό τήν Ἑλλάδα!
-Συμμονασταί: Γιατί, Γέροντα;
-Παΐσιος: Δέν μοῦ ἀρέσει ὁ Παπανδρέου!!!
Ἔτσι ἐχλεύαζον τούς Ὀρθοδόξους τοῦ π.ἑ., οἱ ὁποῖοι δῆθεν ἔφυγαν ἀπό τήν Ἐκκλησίαν, ἐπειδή δέν τούς ἄρεσεν ὁ «πατριάρχης»! Ἔτσι, οἱ ἄλλοτε σημαιοφόροι τῆς Ὀρθοδοξίας Ἁγιορεῖται κατήντησαν ἐνεργούμενα τοῦ Διαβόλου! Γιά νά μήν παίρνουν ἀέρα οἱ Π/Ηται!
---------------------------------------------
Δέν συμφωνεῖς μέ τήν συμμετοχήν στό ΠΣΕ, οὔτε καί μέ τό Κολυμπάρι (2016), οὔτε μέ τίς συμφωνίες Σαμπεζύ (1990) καί Μπάλαμαντ (1993), οὔτε μέ τήν «ἄρσιν» τοῦ Σχίσματος (1965), οὔτε μέ τήν μνημόνευσιν τοῦ «πάπα» στό Φανάρι, οὔτε μέ τά συλλείτουργα μέ τόν «πάπαν», οὔτε μέ τό κοινόν ποτήριον πού ἐφαρμόζεται τοπικῶς εἰς ἀρκετάς περιπτώσεις (Σῦρος, Ραβέννα, Σικάγο κ.λπ.), οὔτε μέ τίς πανθρησκειακές συμπροσευχές, οὔτε μέ τήν μεταπατερικήν αἵρεσιν, οὔτε μέ τήν νέαν τριαδολογικήν αἵρεσιν τοῦ «πρῶτος ἄνευ ἴσων», οὔτε μέ τόν Σεργιανισμόν τῆς «ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος», οὔτε μέ τίς αἱρετικές δηλώσεις καί πράξεις τῶν ψευδεπισκόπων σου, ἀλλά, παρά ταῦτα, κοινωνεῖς μαζί τους!!! Τί εἴδους ἐκκλησιολογία εἶναι αὐτή, νά πιστεύῃ ὁ καθένας ὅ,τι θέλει καί παρά ταῦτα νά εἶσθε ἡνωμένοι διοικητικῶς; Οἱ Προτεστάνται εἶναι πιό συνεπεῖς ἀπό ἐσᾶς, διότι, ὅταν διαπιστώνουν ὅτι ὑπάρχουν διαφορές εἰς τήν πίστιν, τότε χωρίζονται, διό καί εἶναι περί τά 340 «ὁμολογίες»-σχίσματα! Ἐσεῖς πόσα σχίσματα πίστεως ἔχετε, ἀλλά, χάριν τοῦ μισθοῦ τῶν κληρικῶν σας, φαίνεσθε «ἡνωμένοι» (ἐν Διαβόλῳ, ἐννοεῖται); Τόν κόσμον τόν κοροϊδεύετε, ἀλλά τόν Θεόν ὄχι!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)