Η Προσευχή έκχυσις της ψυχής -- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Στην ιστορία πολλών προσώπων της Παλαιάς Διαθήκης βρίσκουμε διδακτικές εικόνες και ορισμούς της προσευχής. Ο Ιακώβ π.χ. μας διδάσκει ότι η προσευχή είναι πάλη με τον Θεό. Ο Μωϋσής και ο Ηλίας μας δείχνουν ότι προσευχή είναι μία συνεχής συνομιλία και ένας ζωντανός διάλογος μαζί του. Ο Δαβίδ νιώθει την προσευχή ως θυμίαμα, που αναδίδεται από την φλογισμένη ευγνώμονη καρδιά. Αλλά το άρθρο αυτό θα σταθεί στην ωραιότατη εικόνα της προσευχής, που μας δίνει η Άννα, η μητέρα του προφήτη Σαμουήλ. Είχε ΄ρθεί με κατώδυνη ψυχή και δάκρυα στα μάτια προς τον Κύριο, να του ζητήσει μέσα απ΄ τα στείρα σπλάγχνα της ένα παιδί γι΄ Αυτόν. Ανάβλυζαν από την καρδιά της τα λόγια της προσευχής και κινούσαν τα χείλη της, αλλά χωρίς φωνή· φώναζε και βοούσε η ψυχή της.   

Κάθε Πέμπτη ο ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης, Ὁμότιμος Καθηγητής Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ. -- Προσβολή των δογμάτων της Εκκλησίας και της ιερότητας των Ναών με πρόσχημα τον Κορωνοϊό

Εἰσαγωγικά

Ὅσα συμβαίνουν ἐπί δύο μῆνες στόν χῶρο τῆς Θείας Λατρείας μέ πρόσχημα τήν λοίμωξη τοῦ Κορωνοϊοῦ εἶναι ἀνήκουστα, πρωτάκουστα καί πρωτοφανῆ στήν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας. Δέν ἐγγίζουν ἁπλῶς τά ὅρια τῆς βλασφημίας καί τῆς ἀσεβείας, εἶναι καθ᾽ ὁλοκληρίαν ἀσεβῆ καί βλάσφημα, ξένα καί ἀλλότρια πρός τήν δογματική διδασκαλία, τήν λειτουργική Παράδοση, τήν ποιμαντική εὐθύνη τῶν ἐπισκόπων καί τῶν λοιπῶν κληρικῶν, ἀλλά καί πρός τήν ὀφειλόμενη πνευματική ἐγρήγορση τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν.

Οικουμενισμός : Το βδέλυγμα της ερημώσεως εστώς εν τόπω αγίω!

ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΕΝΟΣ ΕΡΗΜΙΤΟΥ -- Αθωνικά άνθη

Προσφιλέστατα εν Κυρίω τέκνα. Χαίρω και δοξάζω το πανύμνητον όνομα του Κυρίου Ιησού συν Πατρί και Πνεύματι, δια την πίστιν σας και τας αγίας εμπνεύσεις σας…                                                                                                                                                                                                                                           

 … Γράφετε, προφανώς υπό τον φωτισμόν του αγίου Πνεύματος, του «συναντιλαμβανομένου ταις ασθενείαις ημών»: «Είμεθα νέοι φοιτηταί τεσσάρων διαφόρων επιστημονικών κλάδων. Ζώμεν και ημείς εις τον καταλυτικόν 20^ον  αιώνα. Ρεύματα μας περιβάλλουν ποικίλα, φιλοσοφικά, θρησκευτικά, κοινωνιστικά, πολιτιστικά, πολιτειακά, εκκλησιαστικά και μας προκαλούν εις αντιμετώπισίν των, εις μίαν τοποθέτησιν απέναντί των… Βεβαίως, πλην των διανοητικών προκλήσεων έχομεν και πειρασμούς ηθικούς. Είμεθα Ορθόδοξοι χριστιανοί και θέλομεν να ζήσωμεν και να αποθάνωμεν εν ευσεβεία και να μη εκπέσωμεν, όσον εξαρτάται από ημάς, της αιωνίου ζωής και μακαριότητος…  Δια τούτο, παρακαλούμεν την αγιότητά σας, όπως μας υποδείξη τρόπους οικοδομής εν Χριστώ και μας βοηθήση εις μίαν ορθήν αντιμετώπισιν των ανωτέρω συγχρόνων προκλήσεων, ώστε, χωρίς υπεκφυγάς, να πάρωμεν μίαν έλλογον στάσιν και θέσιν…».  

ΑΙΝΟΙ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ

Τη ΙΔ΄ (14η) Μαϊου, μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών ΛΕΟΝΤΙΟΥ Πατριάρχου Ιεροσολύμων του εν έτει αροε΄ (1175) εν ειρήνη τελειωθέντος.

Λεόντιος ο Όσιος και Θεοφόρος Πατήρ ημών πατρίδα είχε την κοινώς καλουμένην Στρώμνιτσαν, η οποία ωνομάζετο πρότερον Τιβεριούπολις. Εις ταύτην γεννηθείς περί τας αρχάς του ΙΒ΄ αιώνος εκ γονέων πλουσίων και ευσεβών και αναγεννηθείς δια του θείου Βαπτίσματος ωνομάσθη Λέων. Κατά την παιδικήν ηλικίαν εφοίτησεν εις σχολείον και εμορφώθη εις τα ιερά γράμματα, αναγινώσκων δε τους Βίους των Άγίων εκαλλιέργησε την ψυχήν αυτού και πολύ εκ τούτου ωφεληθείς επόθησε να αρνηθή τον κόσμον και να γίνη Μοναχός δια να υπηρετήση τον Κύριον.

Elder Ieronymos of Aigina :

Do not go to sleep without prayer. No matter how exhausted you are, pray --  even if it is in bed – for at least half an hour. When you have your mind in God, then –wherever you find yourself, on the road, at home, in bed – you are able to pray. Whereas when your mind runs elsewhere, then – even if you are in church –compunction will not come; and your prayer will be formal and dry.
----------------------

Marinos Ritsoudis είπε...

Πολύ καλό!

Ὁ κ ατ ή φ ο ρο ς -- Τοῦ κ. Δηµητρίου Κ. Κουτσουλέλου, Ἐπιτίµου Ἐπόπτου Δηµοτικῆς Ἐκπαιδεύσεως

«Ὅσο νὰ σὲ λυπηθεῖ τῆς ἀγάπης ὁ Θεὸς καὶ νὰ ξηµερώσει µίαν αὐγὴ καὶ νὰ σὲ καλέσει ὁ λυτρωµός, ὦ ψυχὴ παραδαρµένη ἀπὸ τὸ κρῖµα!...» Κωστῆς Παλαµᾶς. 

Τρικυµισµένοι καὶ καταλυτικοί, χαλεποὶ καὶ ταραγµένοι, δύσκολοι καὶ κρίσιµοι εἶναι οἱ καιροί µας. Οἱ ἐποχὲς µας συρρικνώνονται ἠθικὰ καὶ χανόµαστε, µέσα στὴ µηδαµινότητα καὶ σµικρότητα τῆς ζωῆς µας, ὥστε νὰ ἀναγκαζόµαστε νὰ ἐπαναλάβουµε τὴ σπαρακτικὴ ἱκεσία τοῦ Schiller, µὲ τὸ στόµα τῆς Κασσάνδρας του: «Δός µου πίσω τὴν τύφλωσή µου». Τὸ πνεῦµα ἀργοπεθαίνει, ὑπὸ τὶς λοιδωρίες τῶν ἀµαθῶν καὶ τῶν ἀναξίων, τῶν ἐπιτηδείων καὶ τῶν καιροσκόπων καὶ µέσα στὸ πανδαιµόνιο τῶν κορυβατιώντων στοιχείων τῆς ἀθεΐας καὶ τῆς ἀρνήσεως, τῆς πλάνης καὶ τῆς καταπτώσεως. Ἕνας ἐπαίσχυντος καὶ ἀπαίσιος Μιθριδατισµὸς ἀποκοιµίζει τὴν πορεία τῆς ζωῆς µας. Εἶναι ἐπίκαιρη ἡ φωνὴ τοῦ Ἀπολλώνιου, κατὰ τὸν 11ο µ.Χ. αἰώνα:

Ο Πάπας είναι πρόσωπον αναληθές και αναξιόπιστον.

Ο ρωμαίος Ποντίφηξ, η ηχηρά αυτή μορφή του Χριστιανισμού, ως απέδειξαν έως τώρα τα πράγματα, είναι ο υπ΄ αριθμόν ένα εχθρός της Ορθοδοξίας. Αδυνατούν δε να συγκαλύψουν την οδυνηράν διαπίστωσιν τα λαμπυρίζοντα οικουμενιστικά ψιμύθια, δια των οποίων προσπαθεί να ωραϊση το πρόσωπόν του ο εν τη Δύσει «αδελφός»! Ο Πάπας είναι πρόσωπον αναληθές και αναξιόπιστον. Είναι καιρός πλέον να διακόψωμεν κάθε επικοινωνίαν μετ΄ αυτού, τον διάλογον της αγάπης, ο οποίος εξελίσσεται από μέρους εκείνου εις διάλογον επιβουλής, τον θεολογικόν διάλογον, ο οποίος χρησιμεύει εις τον Πάπαν ως προγεφύρωμα, δια να εισέλθη ευχερέστερον εις την περιοχήν των θυμάτων του, όπως και τα γελοία «συλλείτουργα» και τας ποικίλας άλλας οικουμενιστικάς αβρότητας. Είναι καιρός πλέον να αποβάλωμε την παθητικότητά μας, να αναρριπίσωμε δραστικώτερα την προάσπισιν της πανταχόθεν βαλλομένης Ορθοδόξου Πίστεώς μας. Τούτο αποτελεί το υπέρτατον χρέος και δικαίωμά μας. Και ας μείνουν οπίσω οι άλλοι, όσοι βαυκαλίζονται με την ελπίδα ότι θα προωθήσουν την υπόθεσιν της Ορθοδοξίας εις τας αυλάς του Παπισμού!

ΛΟΓΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΜΕΣΟΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΝ

Του εν Αγίοις Πατρός ημών Ιωάννου Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Χρυσοστόμου                                 

Εις οποιονδήποτε τόπον έφθανε σωματικώς ως πηγή της ζωής ο Κύριος ημών, παντού ήνοιγε τας βρύσεις της φιλανθρωπίας Του, ευεργετών κατά πολλούς και διαφόρους τρόπους τους ανθρώπους. Ανήλθεν εις το όρος μετά των Μαθητών του και εις τους ακροατάς του ήνοιξε τους ποταμούς των μακαρισμών. Κατέβη από το όρος και εις τους πάσχοντας από διαφόρους νόσους εχάρισεν άφθονον την θεραπείαν. Έφθασεν εις την προβατικήν πύλην και τον παράλυτον επότισε με το φάρμακον της θεραπείας. Εισήλθεν εις την οικίαν του Πέτρου και εδρόσισε την πενθεράν του, την οποίαν εφλόγιζεν ο πυρετός. Έφθασεν εις την Βηθανίαν και τον από τεσσάρων ημερών νεκρόν Λάζαρον επότισε το ποτήριον της ζωής.

Καιρὸς Μετανοίας ἡ παροῦσα ζωή -- Τοῦ Ἀρχιµανδρίτου π. Μάρκου Κ. Μανώλη (†)

Ἡ θέωση τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύµατος. Μὲ τὴν βοήθεια Αὐτοῦ οἱ πιστοὶ γίνονται µέτοχοι τῆς θείας φύσεως. Τὰ µέσα, γιὰ νὰ φθάση ὁ ἄνθρωπος στὸ τελικό του σκοπὸ εἶναι οἱ ἀρετές, οἱ καρποὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύµατος, ὅταν αὐτὲς πραγµατοποιοῦνται «ἐν ὀνόµατι τοῦ Χριστοῦ». Τὰ ἐµπόδια στὴν πορεία αὐτὴ εἶναι τὰ πάθη. Ποιὰ ὅµως εἶναι τὰ ὅπλα τοῦ ἀγώνα γιὰ τὴν κάθαρση τῆς ψυχῆς ἀπὸ τὴν δουλεία τῶν παθῶν; Οἱ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας µας µιλοῦν γιὰ τὴν µετάνοια. Μᾶς πληροφοροῦν γιὰ τὰ στάδια τῆς µετανοίας καὶ µᾶς ὁδηγοῦν στὴν πορεία γιὰ τὴν ὁλοκλήρωσή της. Κατ’ ἀρχὴν προσπαθοῦν νὰ ξυπνήσουν µέσα µας τὴν ἐπιθυµία νὰ ἐπιστρέψουµε κοντὰ στὸν Θεό. Ἕνας νηπτικὸς πατέρας, ὁ Ἅγιος Πέτρος ὁ Δαµασκηνὸς γράφει:

Άνθρωποι - κτήνη -- Του ιατρού κ. Κυπριανού Χριστοδουλίδη

- Kyprianos Christodoulides
 Τά ανθρωπόμορφα κτήνη δέν πρέπει νά δικάζονται καί νά κρίνονται βάσει τού θεανθρώπινου Δικαίου. Σέ αυτά ταιριάζει τό κρίμα : δίκη καί καταδίκη, μέ βάση αποκλειστικά τό ανθρώπινο, κατά Δαρβινιστές, δίκαιο.

Άνθρωποι τών οποίων τά έργα αποδεικνύουν τήν ολοκληρωτική απόρριψη τής θεοειδούς καί θεόμορφης πλάσης τού ανθρώπου, οφείλουν νά κρίνονται μέ αυτό «21 ὃς ἂν πατάξῃ ἄνθρωπον καὶ ἀποθάνῃ, θανάτῳ θανατούσθω» (Λευϊτικόν, κδ΄).

«44 ὑμεῖς ἐκ τοῦ πατρὸς τοῦ διαβόλου ἐστὲ, καὶ τὰς ἐπιθυμίας τοῦ πατρὸς ὑμῶν θέλετε ποιεῖν. ἐκεῖνος ἀνθρωποκτόνος ἦν ἀπ' ἀρχῆς, καὶ ἐν τῇ ἀληθείᾳ οὐκ ἔστηκεν, ὅτι οὐκ ἔστιν ἀλήθεια ἐν αὐτῷ·» (Ιν. η΄).
Σέ ένα κόσμο όπου κυριαρχεί τό ψεύδος, είναι εμπαιγμός τού αγίου Θεού η επίκληση τού "αγαπάτε αλλήλους".